Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρες ταξιδιού 46

Κανονικά, το πρωί είχα σκοπό να πάω στο Ras al Hadd περίπου 40 χλμ. πιο κάτω.

Εκεί είναι το τέρμα κάτω δεξιά όπως βλέπεις τον χάρτη, άκρο της αραβικής χερσονήσου . Στο βάθος Πακιστάν.
Έχω μια λόξα με αυτά τα end of the world σημεία. Φαντάζομαι και άλλοι γεωγραφόπληκτοι και χαρτόμουτρα ( με την καλή έννοια) έχουν αυτή την λόξα.
Συν ότι είναι σημείο απόθεσης αυγών, γιγαντιαίων χελωνών.
Ο ρεσεψιονίστ μου είπε πως μόνο νωρίς το πρωί και το απόγευμα εμφανίζονται οι χελώνες.
Το πρωί είχε περάσει και μέχρι το βράδυ θα έπρεπε να επιστρέψω στην Muscat.
Συν ότι θα έπρεπε να πάω και να επιστρέψω πάλι στη Sur . Βαρέθηκα. Έτσι αποφάσισα να χαζολογήσω λίγο στην πόλη υπό το φως της ημέρας.
Τίποτα ιδιαίτερο εκτός από κάτι βράχους με πύργους οπτικής παρατήρησης , φτωχές απομιμήσεις του Λευκού Πύργου σε μπεζάκι.

Ξεκίνησα για την επιστροφή μέ μια στάση στην έρημο της Bidiyya.
Καλά παντού έρημος είναι , εννοώ έρημο με αμμοθίνες.
Έφτασα κατά τις 3 το μεσημέρι .
Εδώ δεν πιάνει η παραθαλάσσια αύρα και το λιοπύρι είναι ανελέητο.
Είδα κι έπαθα να βρω ανοιχτό εστιατόριο αφού όλη η περιοχή είναι σε σιέστα και περιμένει να πέσει λίγο ο ήλιος για να αρχίσει να κινείται κάτι. Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου ήταν γαλανομάτης ,κάτασπρος, και με φαλακρίτσα.
Αν με ρωτούσες να μαντέψω από που είναι θα έλεγα Έλληνας.

Τελικά ήταν Συριος.

Η επιλογή να μην νοικιάσω 4*4 αποδείχθηκε
λάθος.
Από ότι μου εξήγησε ο Σύριος, η έρημος δεν είναι κάποιο οργανωμένο τουριστικό μερας αν και έχει κάμπινγκ εκεί που αρχίζει.
Δεν είναι κάτι ελεγχόμενο.
Απλώς μπαίνεις και βγαίνεις από όπου θέλεις.
Αμφιβάλλω αν και με 4*4 θα έμπαινα μόνος μου, με κίνδυνο να χάσω τον προσανατολισμό μου και με το GPS εξαιρετικά αμφίβολο αν λειτουργεί . Ήδη έχει χαθεί το σήμα αρκετές φορές στην διαδρομή.
Ψάχτηκα για τζιπ σαφάρι από γραφεία . Μου το πρότειναν και διάφοροι νεαροί καμικάζι της ερήμου. Από 60 ευρώ για μια ώρα μέχρι 100 για δυόμισι ώρες . Ρε πάτε καλά;
Πήγα στα δύο χωριά-,οάσεις που εφάπτονται της ερήμου οδηγώντας πάνω στις ροδιές άλλων αυτοκινήτων προσέχοντας να μην κολλήσω πουθενά.

Έχω μπει πια σε ζώνη καμήλας. Περιφέρονται ολούθε βόσκοντας ξερόχορτα.

Τα χωριά είναι γεμάτα παιδιά που παίζουν ξυπόλητα και χαιρετάνε τους περαστικούς. Μπήκα όσο μπορούσα μέσα στην έρημο χωρίς να χάνω οπτική επαφή με το χωριό.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος να κάνω ταρζανιές , έτσι ξαναβγήκα έξω και ήπια ένα χυμό στο αιγαιοπελαγίτικης έμπνευσης εστιατόριο πολυτελείας The Greek house που εφάπτεται στην όαση.

Ολίγον κιτς η κατάσταση με τις φοινικιές δίπλα στην πατητή τσιμεντοκονία αλλά οκ ωραίο μαγαζάκι.

Ξεκίνησα για την επιστροφή στην Muscat λίγο πριν δύσει ο ήλιος , Η έρημος τελείωσε.

Οι μαύροι σκληροί λόφοι επανήλθαν και στο μαλακό φως του δειλινού οι κορυφογραμμές χάριζαν ένα απόκοσμο θέαμα. Υπέροχο δειλινό.

Έφτασα νύχτα πια στο χόστελ. όπου είχαμε νέες αφίξεις .
Νέες συστάσεις κλπ. Μεταξύ αυτών κι ένας μαυρουλης πολυταξιδεμένος Αμερικανός, ο οποίος ποιος ξέρει με ποιον μαγικό τρόπο -πιθανόν duty free- εμφάνισε ξαφνικά κρύες μπίρες για την παρέα. Έκλαψα από συγκίνηση.
Είχε οργανωθεί και κοσμική έξοδος από τον χοστελαρχη για όσους ήθελαν να ακολουθήσουν αλλά χωρίς αλκοόλ , τσιγάρο σε κάποιο πολικής θερμοκρασίας λόγω αιρκοντίσιον κλαμπ, ευχαριστώ, δεν θα πάρω.


Ημερα ταξιδιού 47

Είχα προβλήματιστεί αρκετά με τον επόμενο προορισμό. Όλα τα στοιχεία έλεγαν , μην το κάνεις. Είναι ένα τουριστικό μέρος οφ σιζον .
Σαν να πας στην Ρόδο τον χειμώνα ας πούμε.
Στην άλλη άκρη του Ομάν, κοντά στα σύνορα με την Υεμένη.
Η περιοχή της Σαλάλα και του οροπεδίου Ντοφαρ εκεί όπου φυτρώνουν τα λιβανόδεντρα.
Στις φωτογραφίες έβλεπα πράσινες κοιλάδες , καταρράκτες και μια άγρια ακτογραμμή με παραλιάρες ενδιάμεσα.
Αυτά όμως τα καλοκαίρια. Ένα τοπικό μικροκλίμα , κάποιοι τόπικοι μουσώνες κάνουν την περιοχή δροσερή την εποχή που η Αραβική χερσόνησος καίγεται στους 45 και 59 βαθμούς.
Ε όπως οι Βορειοευρωπαιοι έρχονται στην Μεσόγειο για τον ήλιο , έτσι οι Άραβες μπουχτισμένοι από τον ήλιο έρχονται για βροχή, ομίχλη και συννεφιά.

Η απόσταση είναι 1000 και κάτι χλμ.
Φυσικά και μπορείς να έρθεις αεροπορικώς , αλλά εμένα που είμαι ταξιδιωτικά διεστραμμένος, με ιντρίγκαρε ότι ταξιδεύοντας με το λεωφορείο θα διέσχιζα για 800 και βάλε χλμ την πετρώδη έρημο του Ομάν.

12 ώρες διαδρομή αλλά οκ , το έχουμε.

Μετά την στάση στην Nizwa ,
την πόλη που θα επισκεφτώ στην επιστροφή από την Σαλαλα, η έννοια της απεραντοσύνης, άγγιξε την κυριολεκτική της διάσταση.
Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από την άσφαλτο, την έρημο και τον ορίζοντα,

Μια σημαία τρικολόρε.

σ

Αραιά και που καμιά νταλίκα με γελάδια ή κατσίκες, 2-3 βενζινάδικα-εστιατόρια -τουαλέτες για τις στάσεις .

Το τοπίο παρότι μονότονο είναι καθηλωτικό. Δεν κουράστηκα , δεν βαρέθηκα. Κοιμόμουν,ξύπναγα, διάβαζα και χάζευα .

Έφτασα κατά τις οκτώμισι σε μια πόλη με φαρδείς άδειους δρόμους και ελάχιστο κόσμο να κυκλοφορεί, είτε με αυτοκίνητο είτε πεζός.

Τσίμπησα κάτι στο πόδι σε ένα γυράδικο , κοντά στο ξενοδοχείο γιατί πάλι σε ξενοδοχείο κατέληξα ελλείψει χόστελ και αποσύρθηκα για να οργανωθώ για τις επόμενες μέρες.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 32
• 33
• 34
• 35
• 36
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 34 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.