Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 15

Η πτήση μου ήταν στις δύο αλλά αφού δεν είχα ψηφιακό boarding pass , αγχώθηκα.
Δεν είχα χρόνο και όρεξη για βόλτα , οπότε κατά τις 10. 30 , αντί να πάω στο αεροδρόμιο με το λεωφορείο , επένδυσα το τελευταίο δεκαπεντάρι σε ένα σύντομο City Tour με τουκτουκ συν μεταφορά στο αεροδρόμιο.

Σρι Λάνκα τέλος λοιπόν και μερικά άχρηστα τιπς.

Διαφορά ώρας με Ελλάδα ούτε 3 ούτε 4 ώρες. 3,5 ώρες.
Όλα τα τοπωνύμια , ακόμα και τα επτασύλλαβο, τονίζονται στην πρώτη συλλαβή.
Τα εστιατόρια τα λένε hotels . Τα ξενοδοχεία δεν ξέρω.

Και ένα χρήσιμο για καπνιστές .
Εισαγωγή τσιγάρων απαγορεύεται.
Επίσημα, δυο μάρκες μόνο, μάπα τσιγάρα , 12 ευρώ το πακέτο , παφ και τάλιρο.
Έχει και λαθραία λιμανίσια, αν πέσεις σε κάποιον που ξέρει που να τα βρει. Εκεί μπορεί να βρεις κάτι στούκας και με έξη.

Τιμαί Νορβηγίας .

Οπότε η ρισκάρεις κατάσχεση και πιθανώς πρόστιμο ή πλερώ.

«Το πέρασμα στην Ινδία»

Το πρόγραμμα της Ινδίας πέρασε από σαράντα κύματα , αφού ήταν σε συνάρτηση με την διάρκεια ταξιδιού στην Sri Lanka.
Έπρεπε να βάλω μια ημερομηνία εξόδου για να συμπληρώσω την e- visa.
Υπάρχουν τρόποι να το παρακάμψεις, πχ τα εικονικά onwards tickets αλλά θεώρησα ότι δύο εβδομάδες είναι οκ, και έκλεισα μια πτήση για Bangalore για τις 21 Ιανουαρίου.
Είχα βγάλει ήδη εκτός πλάνου τις νότιες πολιτείες Tamil Nadu και Kerala γιατί θα ήταν ξεπέτα.
Το τελευταίο τριήμερο έχει κλείσει για Mumbai αφού από κει είναι η πτήση εξόδου από την Ινδία.
Είχα κλείσει επίσης μια τριήμερη εκδρομή με τρένο στον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο Hampi από την Goa, αλλά ακυρώθηκε λόγω συντήρησης των γραμμών του τρένου.
Και είχα ήδη κλείσει κατάλυμα στην Goa.
Έτσι όπως έγινε, άφησα απέξω και ένα τριήμερο-τετραήμερο σε Bangalore και Mysore και κόλλησα μια πτήση για Goa. Άλλη φορά.
Θα πάω στην Goa να αράξω να κάνω μπάνια. Που δεν νομίζω, αλλά λέμε τώρα.
Μπορεί να φαίνεται ότι μασάω ταξιδιωτικά σίδερα αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι σαν τον Κουταλιανό. Τρέμω σαν το ψάρι στα αεροδρόμια.

Όχι για τις πτήσεις ασφαλώς.
Αλλά όλη την υπόλοιπη διαδικασία ελέγχων και ασφαλείας και αναμονής.
Δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι στραβό αλλά με αγχώνει η όλη διαδικασία.

Μην χάσω κανένα χαρτί , μην πληρώσω υπέρβαρο, μην ξεχάσω κάτι, μην ξεχαστώ ο ίδιος.
Πόσο μάλλον σε διεθνή πτήση με σκληρή «πόρτα» εισόδου στην χώρα. Συν connecting flight καπάκι, από άλλο τέρμιναλ με ζορισμένο χρόνο.

Στο check in, παρότι και η δεύτερη πτήση ήταν από την ίδια εταιρία η αποσκευή έπρεπε να παραληφθεί και να ξαναπεράσει έλεγχο για την εσωτερική πτήση.

Ομμμμμμμμμμμμμμ!

Τα πράγματα ξεκίνησαν σχετικά καλά. Κι εγώ και τα μπαγκάζια μου πέρασαν με επιτυχία αρκετές πίστες.
Στο immigration της Bangalore ένας βλοσυρός, με κοιτούσε από πάνω ως κάτω.
Ότι λίπος και ιδρώτα είχα , κατέβηκε στα ακροδάχτυλα.
Χρειάστηκε ένα μπουκάλι αντισηπτικό για να μπορέσει το μηχάνημα να διαβάσει τα δακτυλικά μου αποτυπώματα.
Πάει κι αυτό, πέρασα. Γιούπι!!!
Στο διπλανό κάθισμα στην πτήση είχα δίπλα μια Ρωσίδα.
Θα μπορούσα να γράψω πως ήταν μια δίμετρη ξανθιά σαραντάρα τούμπανο , με γαλαζοπράσινα μάτια που σε κοιτάνε και σε στέλνουν αδιάβαστο , αλλά ας μην το κάνω Άρλεκιν το ημερολόγιο.
Άσε που αυτή η γαλαζοπράσινη δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μου, απλώς καθόταν δέκα θέσεις πιο μπροστά.
Η δική μου η Ρωσίδα, η Λίκα είναι ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας που προσπαθούσε να κάνει ζάφτι τον τρίχρονο γιο της, ένα διαολάκι.
Έμαθα λοιπόν ότι ξεχειμωνιάζει στην Γκόα όπου υπάρχει μεγάλη ρωσική παροικία και έχει σχολείο και παιδικό σταθμό.
Την ρώτησα μήπως τελείωσε ο πόλεμος και δεν πήρα χαμπάρι γιατί λείπω καιρό και δεν βλέπω ειδήσεις. Μου είπε πως όχι.
Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω ότι γίνεται πόλεμος και Ουκρανοί με SUV παραθερίζουν σε ακριβά καταλύματα στην Ελλάδα και νεαρές Ρωσίδες πετάγονται από την Goa στη Sri Lanka για να δουν φιλενάδες που παραχειμάζουν εκεί.
Πάμε πάλι. Transfer shuttle bus σε άλλο terminal .
Νέος έλεγχος , εδώ κολλήσαμε.
Τους φταίγανε οι αναπτήρες, τα καλώδια φόρτισης , τα powerbank, και μια συσκευασία με τέσσερις μπαταρίες. Που έχουν ήδη περάσει από εκατό ελέγχους.
Μόνο δύο μπαταρίες επιτρέπονται λέει.
Ευτυχώς που πετάχτηκε η Λίκα και είπε πως είμαστε παρέα και πώς οι δυο είναι δικές της.
Τσακαλάκι. Της το δίνω .
Το μόνο αγχολυτικό που συνέβη στο αεροδρόμιο της Bangalore, ήταν ότι έβαλα την κάρτα σε ένα ATM και έβγαλε ζεστές ινδικές ρουπίες.

Ξαναβρέθηκα με τη Λίκα στο καρουζέλ των αποσκευών στο αεροδρόμιο της Goa και μου είπε ότι δεν υπάρχουν τοπικές κάρτες Sim στο αεροδρόμιο και πως έχει διαδικασία μια τουριστική Sim.
Πω ρε φίλε.
Και να σκεφτείς ότι έχω πάρει I-phone μόνο και μόνο γιατί είναι συμβατό με e-sim . Τόσο σίγουρος ήμουν ότι θα έπαιρνα από το αεροδρόμιο.
Τυφλός και ξυπόλυτος στα αγκάθια χωρίς Google Maps.
Αν δεν ξέρει ο ταξιτζής το κατάλυμα την βάψαμε.
Τελικά έκανα ένα ντιλ με την Λικα που είχε μια με μιάμιση ώρα δρόμο ακόμα με ταξί μέχρι το χωριό της.
Πλήρωσα την μισή κούρσα και με μια μικρή παράκαμψη με άφησαν στο χόστελ μου στην Old Goa. Ναναι καλά το κορίτσι.

«Το πέρασμα στην Ινδία» είναι μια ταινία που προτάθηκε για 11 Όσκαρ -και πήρε 2-3 - το 1984 και που μόνο οι boomers την θυμόμαστε.
Καμία σχέση με την υπόθεση, αλλά ένα Όσκαρ ψυχικής οδύνης το δικαιούμαι και εγώ.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.