mapouna protopao
Member
- Μηνύματα
- 51
- Likes
- 1.128
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα ταξιδιού 2
- Ημέρα ταξιδιού 3
- Ημέρα Ταξιδιού 4
- Ημέρα Ταξιδιού 5
- Ημέρα Ταξιδιού 6
- Ημέρα Ταξιδιού 7
- Ημέρα Ταξιδιού 8
- Ημέρα Ταξιδιού 9
- Ημέρα Ταξιδιού 10
- Ημέρες Ταξιδιού 11 & 12
- Ημέρα Ταξιδιού 13
- Ημέρα Ταξιδιού 14
- Ημέρα Ταξιδιού 15
- Ημέρα Ταξιδιού 16
- Ημέρα Ταξιδιού 17
- Ημέρα Ταξιδιού 18
- Ημέρα Ταξιδιού 19
- Ημέρα Ταξιδιού 21
- Ημέρα Ταξιδιού 22
- Ημέρα Ταξιδιού 24
- Ημέρα Ταξιδιού 25
- Ημέρα Ταξιδιού 26
- Ημέρα Ταξιδιού 27
- Ημέρα Ταξιδιού 37
- Ημέρα Ταξιδιού 38
- Ημέρα Ταξιδιού 39
- Ημέρα Ταξιδιού 40
- Ημέρα Ταξιδιού 41
- Ημέρα Ταξιδιού 42
- Ημέρα Ταξιδιού 43
- Ημέρα Ταξιδιού 44
- Ημέρα Ταξιδιού 45
- Ημέρες Ταξιδιού 46 & 47
- Ημέρα Ταξιδιού 48
- Ημέρα Ταξιδιού 49
- Ημέρες Ταξιδιού 50 & 51
- Ημέρες Ταξιδιού 52 & 53
- Ημέρα Ταξιδιού 54
- Ημέρες Ταξιδιού 55 & 56
Ημέρα ταξιδιού 16
Ο ήλιος λάμπει, η θερμοκρασία ανοιξιάτικη., τα πουλιά κελαηδούν, το ποτάμι μπροστά μου ρέει αργόσυρτα.
Ξεκινάμε καλά . Νέα μέρα , νέα χώρα, νέες περιπέτειες.
Το χοστελ είναι πολύ καλό . Ανήκει σε αλυσίδα χοστελ και είναι τσίλικο , πεντακάθαρο. Διαθέτει και εστιατόριο και πισίνα. Καλή επιλογή .
Φόρτωσα αποβραδίς μια e-sim στο iPhone για να μπορώ να κινηθώ, αλλά αυτό με τις φωτογραφίες και τα βίντεο αδειάζει σε δύο ώρες και θέλεις δύο powerbanks παραμάσχαλα.
Έτσι τις τοπικές sim τις περνάω στο παλιό Xiaomi.
Πάμε λοιπόν.
Βγαίνω στο δρόμο , σηκώνω τα χέρι και σταματάω ένα παρδαλό κονσερβοκούτι.
Μετά τα τόσα υπεραστικά λεωφορεία που καβάλησα στη Sri Lanka ήρθε η ώρα και για αστικό. Όρθιος, χειρολαβή κλπ.
Ο εισπράκτορας -φτυστός ο Μαχατμα Γκάντι- μου λέει να κατεβάσω το μπακπακ γιατί ενοχλεί. Το βάζει στην καμπίνα του οδηγού,, όπου δίπλα στο «Μπαμπά μην τρέχεις» έχει σε εικονίτσες όλο το ινδουιστικό πάνθεον.
Σε δύο στάσεις το κονσερβοκούτι ταυτοποιήθηκε ως σαρδελοκούτι αφού παστωθήκαμε επαρκώς.
Κανένα πρόβλημα. Ούτε μασχαλίλες, ούτε σκορδίλες, ούτε τίποτα..
Άφιξη σε δέκα λεπτά στην κοντινή πόλη το Panaji.
Το μαγαζί -που ρωτώντας έμαθα ότι διέθετε κάρτες sim- ήταν κλειστό.
Είχα μια ώρα χρόνο, οπότε πήγα καρφί στην γραφική παλιά γειτονιά με τα χρωματιστά σπίτια την Fontainhas.
Η περιοχή της Γκόα είναι παλιά πορτογαλική αποικία και το αποτύπωμα της είναι κυρίαρχο ακόμα και σήμερα .
Όπου γυρίσει,το μάτι σου θα δεις εκκλησίες, παρεκκλήσια και εκκλησάκια.
Σε αρκετά μαγαζιά βλέπεις ταμπέλες τύπου Αφοί Φερνάντες και Σια, η Φερειρα και υιός.
Το Fontainhas μμμ έτσι κι έτσι. Έχει αρκετά καλοδιατηρημένα ή ανακαινισμένα κτήρια, κυρίως μπουτίκ ξενοδοχεία και restaurant, βαμμένα σε όμορφα παστέλ χρώματα συν μερικά κλασικά πορτογαλικά πλακάκια.
Ακόμα και ζαχαροπλαστείο που πουλάει pasteis de nata. είδα.
Δεν είχε ανοίξει ακόμα δυστυχώς.
Σ’ αυτά τα καλοδιατηρημένα μάλιστα έχει και ταμπέλες από έξω.
No photos allowed.
Και τι να φωτογραφίσουμε ρε φίλε .
Τα γκρέμια και την παλιατζούρα; Γιατί η υπόλοιπη γειτονιά έτσι είναι.
Αν βάλεις και το μαλλί της γριάς των τηλεφωνικών καλωδίων που χαλάνε τις φωτογραφίες τι έμεινε;
Εντάξει, αξίζει μια επίσκεψη.
Το υπόλοιπο Panaji είναι για τα Panajiria. Αυτό που το σώζει είναι ο ποταμοκολπος Madovi που δεν κατεβάζει πτώματα , αντιθέτως δείχνει πεντακάθαρος και έχει
και τέσσερα πέντε πλωτά καζίνο.
Κατευθύνθηκα στην κεντρική λαχαναγορά όπου ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα τραχιά αγγούρια.
Στον επάνω όροφο ήταν το μαγαζί κινητής τηλεφωνίας από όπου θα έπαιρνα την κάρτα .
Εκεί άρχισε το τραχύ αγγούρι.
Ίδια διαδικασία με την βίζα. Καταχωρούσε τα στοιχεία μου σε μια κρατική εφαρμογή,. Στο gov.in ας πούμε.
Φωτογραφία διαβατηρίου, φωτογραφία σφραγίδας εισόδου, τηλέφωνο στο χόστελ για επιβεβαίωση διεύθυνσης,Διεύθυνση στην Ελλάδα. Ταχυδρομικό κώδικα.
Η συννενόηση στα αγγλικά κυλούσε αργά κα βασανιστικά.
Μόνο κάποιος που έχει τύχει να μιλήσει με Ινδό σε κάποιο call center μπορεί να καταλάβει το επίπεδο της συνεννόησης.
Το διαχειριζόμουν με ηρεμία Βούδα σε συνδυασμό με βαθιές αναπνοές.
Ομμμμμμμμ
Συνέχισε ζητώντας έναν τηλεφωνικό αριθμό αναφοράς. Έβαλα του αδερφού μου .
Οχι λέει. Indian number.
Που να τον βρω ρε φίλε .
Εσύ είσαι ο μόνος Ινδός που γνωρίζω.
Μάλλον κολακεύτηκε και έβαλε τον δικό του, αλλά με έβαλε να ορκιστώ στην θεά Κάλι ότι μόλις βγω από την Ινδία θα σπάσω ή θα φάω την sim card.
Αν χρησιμοποιούνταν από άλλο πρόσωπο θα έβρισκε τον μπελά του.
Μωρέ όχι όρκο , αλλά να μην πω τι άλλο θα έπαιρνα για να τελειώσει το μαρτύριο.
Ανοίγει το πορτάκι , βάζει την κάρτα γιατί το δικό μου χέρι έτρεμε.
Έτοιμη; ρωτάω.
Όχι ακόμη ,πρέπει να σε φωτογραφίσω .
Με περνάει από το γκισέ μπροστά από έναν άσπρο τοίχο, όπως στήνουν στην αστυνομία τους κακούργους.
Τραβάει μια , την κοιτάει , την ξανακοιτάει.
Οχι λέει. Blink your eyes .
Κάνω ένα τσαχπίνικο τετραπλό blink.
No, no , just once.
Άρχισα να σκέφτομαι ότι αυτά τα lblink είναι τα κόλπα τα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία, Αλλά θυμήθηκα ότι ο στίχος έχει μια πιο ερωτική διάσταση , που δεν ταίριαζε ακριβώς στην περίσταση.
Να τον δείρω ήθελα , όχι να τον μαγνητίσω.
Blink! Τέλος. Πήρα πτυχίο.
Έφυγα πετώντας , φοβούμενος μη μου ζητήσουν και τον ΑΜΚΑ της μάνας μου .
Ίσα που πρόλαβα ένα φερυ - παντόφλα και πέρασα στην άλλη όχθη του ποταμόκολπου για να νιώσω ασφαλής.
Την Γκόα την πρωτοάκουσα στα 90’s σαν ένα μέρος που γινότανε θρυλικά πάρτυ κάτω από τις φοινικιές και που οι djs είχαν δημιουργήσει τον Goa psychedelic trance sound.
Την εποχή εκείνη ήμουν ήδη νοικοκυρόπαιδο και είχα αφήσει πίσω, τα ποτά και τα ξενύχτια.
Βρέθηκα δύο τρεις φορές σε καλοκαιρινά κλαμπ, όταν η trance μεσουρανούσε αλλά έφευγα γρήγορα γιατί γλιστρούσα στο πριονίδι.
Πριόνια με μετρονόμο στα 150 decibel δεν ήταν ο καλύτερος συνδυασμός για τα ήδη βεβαρημένα αυτιά μου.
Δεν έχω ιδέα αν υπάρχει ακόμα αυτό το σκηνικό, εγώ για μπάνια ήρθα.
Αλλά δεν ξέρω ακόμα που θα κοιμηθώ αύριο και είπα να κάνω μια αυτοψία σ αυτές τις trance παραλίες κι αν μ αρέσουν να κλείσω κάπου.
Μεσημέριασε και δεν είχα διάθεση να ξαναμπώ σε λεωφορείο. Έπιασα κουβέντα με έναν τουκτουκερη .
Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε. Ξεκινήσαμε από το Fort Aguada ένα γεροχτισμένο κάστρο με τις πολεμίστρες του, με τις τάφρους του του, με τον φάρο του , κομπλέ, καλοδιατηρημένο, που αγναντεύει την Αραβική θάλασσα.
Μιλιούνια Ινδοί τουρίστες κι εγώ. Τα υπόγεια μπουντρούμια δεν ήταν ανοιχτά για το κοινό. Καλό ήταν. αλλά έχω δει και καλύτερα.
Απέξω εμποροπανήγυρις Αγίου Μάμα.
Μετά πήγαμε στις πιο κοντινές παραλίες Candolim και Kalangute.
Μαζικός τουρισμός τύπου Φαληράκι κλπ . Πηγμένος ο κεντρικός δρόμος από κίνηση, δεκάδες ξενοδοχεία εστιατόρια κλπ μαγαζιά.
Του ζήτησα να με πάει στην παραλία. Πανικός. Σχεδόν 10 χλμ με συνεχόμενα μπητς μπαρ . Δεν περιγράφω άλλο . Τα Ημισκούμπρια το περιγράφουν ακριβώς.
Όπου φύγει φύγει..
Τελευταίος σταθμός η γειτονιά μου η Old Goa .
Δύο χιλιόμετρα από το Χοστελ.
Νόμιζα πως είναι κάποιος παραδοσιακός οικισμός αλλά τελικά ήταν δύο εκκλησίες .
Ο καθεδρικός και του Αγίου Φραγκίσκου Χαβιέ. Πολύ εντυπωσιακές και οι δύο.
Αυτός ο Φραγκίσκος είναι θαμμένος εδώ και τιμάται ιδιαιτέρως.όντας ο ιεραπόστολος που βάφτισε χιλιάδες ιθαγενείς χριστιανούς. Χαμός και εκεί. Γκρουπ και σχολεία περίμεναν ουρά.
Είδα μια πόρτα ανοιχτή και μπήκα .
Κατάλαβα ότι ήταν η έξοδος αφού όλοι ερχόταν από το άλλο ρεύμα αλλά οκ η δουλειά έγινε.
Κάθισα σε ένα παγκάκι να ξεκουραστώ κι έγραφα την ραψωδία της sim card.
Ε άναψα κι ένα τσιγάρο.
Στην τελευταία τζούρα, βλέπω να έρχεται έξαλλος ένας αστυνομικός και μα μου φωνάζει από μακριά No smoking .
To είχα σβήσει και πέταξα την γόπα στο μπακπακ.
I have photo of you μου λέει και μου έδειξε την ενοχοποιητική στάχτη. Και μια πινακίδα 2 επί 2 που έγραφε No smoking
Πάγωσα.
Πρόστιμο ή απέλαση;
Μου ήρθε να τον πω
«Νιε πανιμαγιου ανγκλίσκι γκασπαζά”
μήπως και ψαρώσει από την δύναμη του ρουβλιού, αλλά ψέλλισα πέντε φορές sorry please και απομακρύνθηκα σαν τη βρεγμένη γάτα.
Περπάτησα την κατηφόρα μέχρι το χόστελ ελπίζοντας να σβήσει από το κινητό το τεκμήριο του εγκλήματος.
Αυτά συνέβησαν μέχρι τις 6 το απόγευμα που γύρισα .
Είπα αρκετός τουρισμός για σήμερα, έφαγα τα νουντλς μου κι αποσύρθηκα.
Από τα γνωστά στερεότυπα που ακολουθούν την Ινδία μπορώ να επιβεβαιώσω ότι οι αγελάδες κάνουν κουμάντο ακόμα και μέσα στο κέντρο της πόλης.
Κυκλοφορούν στη μέση του δρόμου, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, μπαίνουν σε αυλές,σε μαγαζιά ότι γουστάρουν κάνουν.
Για την μπίχλα και την ατμοσφαιρική μόλυνση μόλυνση δεν επιβεβαιώνω ακόμα, αλλά ίσως η τουριστική και παραθαλάσσια
Γκόα δεν είναι αντιπροσωπευτική.
Ο ήλιος λάμπει, η θερμοκρασία ανοιξιάτικη., τα πουλιά κελαηδούν, το ποτάμι μπροστά μου ρέει αργόσυρτα.
Ξεκινάμε καλά . Νέα μέρα , νέα χώρα, νέες περιπέτειες.
Το χοστελ είναι πολύ καλό . Ανήκει σε αλυσίδα χοστελ και είναι τσίλικο , πεντακάθαρο. Διαθέτει και εστιατόριο και πισίνα. Καλή επιλογή .
Φόρτωσα αποβραδίς μια e-sim στο iPhone για να μπορώ να κινηθώ, αλλά αυτό με τις φωτογραφίες και τα βίντεο αδειάζει σε δύο ώρες και θέλεις δύο powerbanks παραμάσχαλα.
Έτσι τις τοπικές sim τις περνάω στο παλιό Xiaomi.
Πάμε λοιπόν.
Βγαίνω στο δρόμο , σηκώνω τα χέρι και σταματάω ένα παρδαλό κονσερβοκούτι.
Μετά τα τόσα υπεραστικά λεωφορεία που καβάλησα στη Sri Lanka ήρθε η ώρα και για αστικό. Όρθιος, χειρολαβή κλπ.
Ο εισπράκτορας -φτυστός ο Μαχατμα Γκάντι- μου λέει να κατεβάσω το μπακπακ γιατί ενοχλεί. Το βάζει στην καμπίνα του οδηγού,, όπου δίπλα στο «Μπαμπά μην τρέχεις» έχει σε εικονίτσες όλο το ινδουιστικό πάνθεον.
Σε δύο στάσεις το κονσερβοκούτι ταυτοποιήθηκε ως σαρδελοκούτι αφού παστωθήκαμε επαρκώς.
Κανένα πρόβλημα. Ούτε μασχαλίλες, ούτε σκορδίλες, ούτε τίποτα..
Άφιξη σε δέκα λεπτά στην κοντινή πόλη το Panaji.
Το μαγαζί -που ρωτώντας έμαθα ότι διέθετε κάρτες sim- ήταν κλειστό.
Είχα μια ώρα χρόνο, οπότε πήγα καρφί στην γραφική παλιά γειτονιά με τα χρωματιστά σπίτια την Fontainhas.
Η περιοχή της Γκόα είναι παλιά πορτογαλική αποικία και το αποτύπωμα της είναι κυρίαρχο ακόμα και σήμερα .
Όπου γυρίσει,το μάτι σου θα δεις εκκλησίες, παρεκκλήσια και εκκλησάκια.
Σε αρκετά μαγαζιά βλέπεις ταμπέλες τύπου Αφοί Φερνάντες και Σια, η Φερειρα και υιός.
Το Fontainhas μμμ έτσι κι έτσι. Έχει αρκετά καλοδιατηρημένα ή ανακαινισμένα κτήρια, κυρίως μπουτίκ ξενοδοχεία και restaurant, βαμμένα σε όμορφα παστέλ χρώματα συν μερικά κλασικά πορτογαλικά πλακάκια.
Ακόμα και ζαχαροπλαστείο που πουλάει pasteis de nata. είδα.
Δεν είχε ανοίξει ακόμα δυστυχώς.
Σ’ αυτά τα καλοδιατηρημένα μάλιστα έχει και ταμπέλες από έξω.
No photos allowed.
Και τι να φωτογραφίσουμε ρε φίλε .
Τα γκρέμια και την παλιατζούρα; Γιατί η υπόλοιπη γειτονιά έτσι είναι.
Αν βάλεις και το μαλλί της γριάς των τηλεφωνικών καλωδίων που χαλάνε τις φωτογραφίες τι έμεινε;
Εντάξει, αξίζει μια επίσκεψη.
Το υπόλοιπο Panaji είναι για τα Panajiria. Αυτό που το σώζει είναι ο ποταμοκολπος Madovi που δεν κατεβάζει πτώματα , αντιθέτως δείχνει πεντακάθαρος και έχει
και τέσσερα πέντε πλωτά καζίνο.
Κατευθύνθηκα στην κεντρική λαχαναγορά όπου ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα τραχιά αγγούρια.
Στον επάνω όροφο ήταν το μαγαζί κινητής τηλεφωνίας από όπου θα έπαιρνα την κάρτα .
Εκεί άρχισε το τραχύ αγγούρι.
Ίδια διαδικασία με την βίζα. Καταχωρούσε τα στοιχεία μου σε μια κρατική εφαρμογή,. Στο gov.in ας πούμε.
Φωτογραφία διαβατηρίου, φωτογραφία σφραγίδας εισόδου, τηλέφωνο στο χόστελ για επιβεβαίωση διεύθυνσης,Διεύθυνση στην Ελλάδα. Ταχυδρομικό κώδικα.
Η συννενόηση στα αγγλικά κυλούσε αργά κα βασανιστικά.
Μόνο κάποιος που έχει τύχει να μιλήσει με Ινδό σε κάποιο call center μπορεί να καταλάβει το επίπεδο της συνεννόησης.
Το διαχειριζόμουν με ηρεμία Βούδα σε συνδυασμό με βαθιές αναπνοές.
Ομμμμμμμμ
Συνέχισε ζητώντας έναν τηλεφωνικό αριθμό αναφοράς. Έβαλα του αδερφού μου .
Οχι λέει. Indian number.
Που να τον βρω ρε φίλε .
Εσύ είσαι ο μόνος Ινδός που γνωρίζω.
Μάλλον κολακεύτηκε και έβαλε τον δικό του, αλλά με έβαλε να ορκιστώ στην θεά Κάλι ότι μόλις βγω από την Ινδία θα σπάσω ή θα φάω την sim card.
Αν χρησιμοποιούνταν από άλλο πρόσωπο θα έβρισκε τον μπελά του.
Μωρέ όχι όρκο , αλλά να μην πω τι άλλο θα έπαιρνα για να τελειώσει το μαρτύριο.
Ανοίγει το πορτάκι , βάζει την κάρτα γιατί το δικό μου χέρι έτρεμε.
Έτοιμη; ρωτάω.
Όχι ακόμη ,πρέπει να σε φωτογραφίσω .
Με περνάει από το γκισέ μπροστά από έναν άσπρο τοίχο, όπως στήνουν στην αστυνομία τους κακούργους.
Τραβάει μια , την κοιτάει , την ξανακοιτάει.
Οχι λέει. Blink your eyes .
Κάνω ένα τσαχπίνικο τετραπλό blink.
No, no , just once.
Άρχισα να σκέφτομαι ότι αυτά τα lblink είναι τα κόλπα τα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία, Αλλά θυμήθηκα ότι ο στίχος έχει μια πιο ερωτική διάσταση , που δεν ταίριαζε ακριβώς στην περίσταση.
Να τον δείρω ήθελα , όχι να τον μαγνητίσω.
Blink! Τέλος. Πήρα πτυχίο.
Έφυγα πετώντας , φοβούμενος μη μου ζητήσουν και τον ΑΜΚΑ της μάνας μου .
Ίσα που πρόλαβα ένα φερυ - παντόφλα και πέρασα στην άλλη όχθη του ποταμόκολπου για να νιώσω ασφαλής.
Την Γκόα την πρωτοάκουσα στα 90’s σαν ένα μέρος που γινότανε θρυλικά πάρτυ κάτω από τις φοινικιές και που οι djs είχαν δημιουργήσει τον Goa psychedelic trance sound.
Την εποχή εκείνη ήμουν ήδη νοικοκυρόπαιδο και είχα αφήσει πίσω, τα ποτά και τα ξενύχτια.
Βρέθηκα δύο τρεις φορές σε καλοκαιρινά κλαμπ, όταν η trance μεσουρανούσε αλλά έφευγα γρήγορα γιατί γλιστρούσα στο πριονίδι.
Πριόνια με μετρονόμο στα 150 decibel δεν ήταν ο καλύτερος συνδυασμός για τα ήδη βεβαρημένα αυτιά μου.
Δεν έχω ιδέα αν υπάρχει ακόμα αυτό το σκηνικό, εγώ για μπάνια ήρθα.
Αλλά δεν ξέρω ακόμα που θα κοιμηθώ αύριο και είπα να κάνω μια αυτοψία σ αυτές τις trance παραλίες κι αν μ αρέσουν να κλείσω κάπου.
Μεσημέριασε και δεν είχα διάθεση να ξαναμπώ σε λεωφορείο. Έπιασα κουβέντα με έναν τουκτουκερη .
Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε. Ξεκινήσαμε από το Fort Aguada ένα γεροχτισμένο κάστρο με τις πολεμίστρες του, με τις τάφρους του του, με τον φάρο του , κομπλέ, καλοδιατηρημένο, που αγναντεύει την Αραβική θάλασσα.
Μιλιούνια Ινδοί τουρίστες κι εγώ. Τα υπόγεια μπουντρούμια δεν ήταν ανοιχτά για το κοινό. Καλό ήταν. αλλά έχω δει και καλύτερα.
Απέξω εμποροπανήγυρις Αγίου Μάμα.
Μετά πήγαμε στις πιο κοντινές παραλίες Candolim και Kalangute.
Μαζικός τουρισμός τύπου Φαληράκι κλπ . Πηγμένος ο κεντρικός δρόμος από κίνηση, δεκάδες ξενοδοχεία εστιατόρια κλπ μαγαζιά.
Του ζήτησα να με πάει στην παραλία. Πανικός. Σχεδόν 10 χλμ με συνεχόμενα μπητς μπαρ . Δεν περιγράφω άλλο . Τα Ημισκούμπρια το περιγράφουν ακριβώς.
Όπου φύγει φύγει..
Τελευταίος σταθμός η γειτονιά μου η Old Goa .
Δύο χιλιόμετρα από το Χοστελ.
Νόμιζα πως είναι κάποιος παραδοσιακός οικισμός αλλά τελικά ήταν δύο εκκλησίες .
Ο καθεδρικός και του Αγίου Φραγκίσκου Χαβιέ. Πολύ εντυπωσιακές και οι δύο.
Αυτός ο Φραγκίσκος είναι θαμμένος εδώ και τιμάται ιδιαιτέρως.όντας ο ιεραπόστολος που βάφτισε χιλιάδες ιθαγενείς χριστιανούς. Χαμός και εκεί. Γκρουπ και σχολεία περίμεναν ουρά.
Είδα μια πόρτα ανοιχτή και μπήκα .
Κατάλαβα ότι ήταν η έξοδος αφού όλοι ερχόταν από το άλλο ρεύμα αλλά οκ η δουλειά έγινε.
Κάθισα σε ένα παγκάκι να ξεκουραστώ κι έγραφα την ραψωδία της sim card.
Ε άναψα κι ένα τσιγάρο.
Στην τελευταία τζούρα, βλέπω να έρχεται έξαλλος ένας αστυνομικός και μα μου φωνάζει από μακριά No smoking .
To είχα σβήσει και πέταξα την γόπα στο μπακπακ.
I have photo of you μου λέει και μου έδειξε την ενοχοποιητική στάχτη. Και μια πινακίδα 2 επί 2 που έγραφε No smoking
Πάγωσα.
Πρόστιμο ή απέλαση;
Μου ήρθε να τον πω
«Νιε πανιμαγιου ανγκλίσκι γκασπαζά”
μήπως και ψαρώσει από την δύναμη του ρουβλιού, αλλά ψέλλισα πέντε φορές sorry please και απομακρύνθηκα σαν τη βρεγμένη γάτα.
Περπάτησα την κατηφόρα μέχρι το χόστελ ελπίζοντας να σβήσει από το κινητό το τεκμήριο του εγκλήματος.
Αυτά συνέβησαν μέχρι τις 6 το απόγευμα που γύρισα .
Είπα αρκετός τουρισμός για σήμερα, έφαγα τα νουντλς μου κι αποσύρθηκα.
Από τα γνωστά στερεότυπα που ακολουθούν την Ινδία μπορώ να επιβεβαιώσω ότι οι αγελάδες κάνουν κουμάντο ακόμα και μέσα στο κέντρο της πόλης.
Κυκλοφορούν στη μέση του δρόμου, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, μπαίνουν σε αυλές,σε μαγαζιά ότι γουστάρουν κάνουν.
Για την μπίχλα και την ατμοσφαιρική μόλυνση μόλυνση δεν επιβεβαιώνω ακόμα, αλλά ίσως η τουριστική και παραθαλάσσια
Γκόα δεν είναι αντιπροσωπευτική.
Last edited by a moderator:
? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!
