Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 10



Χτες πέρασα δύσκολο βράδυ. Όχι , δεν με πείραξε το κάρι.

Απλά το ταξίδι είναι πια σε αντίστροφη μέτρηση.

Στον αρχικό σχεδιασμό είχα αφήσει φλου, αν θα διαρκούσε μια ή δυο ή τρεις βδομάδες. Τελικά λίγο πριν υποβάλω την αίτηση για Βίζα και σε συνδυασμό με την αναζήτηση βολικών πτήσεων αναχώρησης , έκλεισα στις 13 μέρες.
Υπάρχουν τρόποι να είσαι πιο ευέλικτος, τα εικονικά onwards tickets δηλαδή , αλλά θεώρησα ότι ήταν οκ αυτό το διάστημα .

Εκ των υστέρων λέω, ότι μια βδομάδα ακόμα δεν θα με χάλαγε.

Θα μείνει από έξω η Βόρεια Σρι Λανκα , η οποία φυλετικά , θρησκευτικά, πολιτισμικά είναι άλλο κράτος.

Πολύ κοντά στην νοτιότερη πολιτεία της Ινδιας , την Tamil Nadu , όπου πας κολυμπώντας , που λέει ο λόγος.

Ο προφανής επόμενος προορισμός είναι λοιπόν, η γειτονική Ινδία.

Επηρεασμένος από την ευκολία έκδοσης της Visa για Sri Lanka άφησα την Visa για Ινδία για αργότερα.

Ανεπίτρεπτη επιπολαιότητα.

Η έκδοση αποδείχθηκε μια πραγματική οδύσσεια.

Από το κινητό, με κακό ίντερνετ και λάθος νούμερο γυαλιά πρεσβυωπίας ξεκίνησα την μάχη.

Ένιωσα σαν να με έχουν βάλει στον προβολέα και να με χαστουκίζουν . Μίλα ρε!!

Τον πατέρα σου, τη μάνα σου, τη γυναίκα σου, πότε απολύθηκες από το στρατό , αν είσαι πρώην μπάτσος η έχεις συλληφθεί ποτέ, τις χώρες που έχεις επισκεφθεί την τελευταία δεκαετία.

Έγραψα 19 , τρέμοντας μην ξεχάσω καμία. Ξέχασα την Βόρεια Μακεδονία γιατί ήμουν απλά περαστικός , ελπίζω να μη μου κοστίσει.

Στην επόμενη πίστα, σε ρωτάνε αν κρατάει η σκούφια σου , έστω και τρεις γενιές πίσω, από την Πακιστάν χελντ τέριτορι. Αχα λέω! Αλυτρωτισμός κι εδώ.

Δεν νομίζω , είμαι ανοιχτόχρωμος , αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Μέσα στον πανικό μου τίκαρα ναι, αλλά οκ μπόρεσα να το αναιρέσω.

Σκέφτηκα καλού κακού να σβήσω από φίλο στο φέισμπουκ,τον Τανβιρ , ένα φίλο που κατάγεται από κει, αλλά οκ δεν κιότεψα.

Μετά upload φωτογραφία μου , μετά upload φωτογραφία διαβατηρίου σε pdf ,

πω ρε φίλε, θέλω να βάλω τα κλάματα.

Παράγγειλα το pdf σε μια φίλη στην Ελλάδα, μου το έστειλε άμεσα- θένκιουυυ- οκ πάει κι αυτό .

Τσάτρα πατρα καταφέρνω να πληρώσω και τα 25 USD.

Εκεί γλυκάνανε λίγο.

Πήρα ένα ανακουφιστικό μειλ ότι οκ είναι σε αναμονή.

Στο υστερόγραφο λέει ότι σε 72 ώρες θα εκδοθεί.

Τσίμα τσίμα δηλαδή. Σε αναμμένα κάρβουνα.

Τέλος πάντων ξύπνησα , πακετάρισα , πήρα ένα Tuk Tuk και του είπα Pollonaruwa bus station.

Ο σταθμός αποδείχθηκε μια απλή στάση λεωφορείου.

Ήταν ένας εκεί, με ρώτησε που πάω, ανέβα σ’ αυτό μου λέει , σε μισή ώρα φεύγει , πιάσε θέση , εισιτήριο στον εισπράκτορα .

Μπαμ μπαμ εξυπηρέτηση.

Σε πρωτοκοσμική χώρα θα είχα χάσει την μπάλα και την ώρα μου.

Το κυλικείο του σταθμού είναι οι μικροπωλητές με τα καλαθάκια που ανεβαίνουν.

Σποράκι, πατατάκι ,ξηροί καρποί ,νεράκι έχω λέγετε.

Πήρα τα σνακς μου και έναν φρεσκοκομμένο ανανά για πρωινό. Αυτό είναι σέρβις. Οχι, μπράβο.

Έβαλα το μεγάλο μπακπακ σε μια άλλη θέση γιατί ο νεαρός που καθόταν σ’αυτήν, πήγε για κατούρημα και δεν ήθελε να χάσει τη θέση.

Πλήρης ενσωμάτωση στο σύστημα.

Αυτός ο ένας στην υποδοχή που με εξυπηρέτησε , ανέβηκε στο πλατύσκαλο και φώναξε στεντόρεια και απνευστί.



Για MataleNaulaDambullaHabaranaMinneriyaPollonaruwa αναχωρεί.

Σε χρόνο κάτω των δύο δευτερολέπτων.

Η διαδρομή -όπως όλες στη Σρι Λάνκα- είναι απολαυστική.

Η χαμηλή ταχύτητα των λεωφορείων κάνει πιο εύκολη την σύνδεση του αμφιβληστροειδή με τον εγκέφαλο και τυπώνει στο μυαλό φωτογραφίες που οι κανονικές , πολύ σπάνια θα είναι εφάμιλλες.

Στην Pollonaruwa πάω για ένα βράδυ.

Το συνδύασα με κάτι ακόμα που ήθελα να κάνω. Να μείνω σε ένα homestay.
Σε ένα σπίτι που ζει μια οικογένεια δηλαδή και διαθέτει δύο τρία περισσευούμενα δωμάτια. Και αν θες, σπιτικό πρωινό ή δείπνο.
Πραγματικά , έκλεισα ένα με καλές κριτικές και έφτασα το μεσημεράκι.

Με υποδέχτηκαν εγκάρδια και μου παρείχαν ποδήλατο να κάνω την βόλτα μου στην περιοχή.

Είπα στον νοικοκύρη ότι δεν έχω αποφασίσει ακόμα ποιον αρχαιολογικό χώρο θα επισκεφτώ. Της Pollonaruwa ή της Anuradhapura. Φυσικά απάντησε, σαν την Pollonaruwa δεν έχει.

Ότι πεις λέω.

Αγροτική περιοχή , κυρίως μονοκατοικίες σαν και κει που μένω , μέσα σε πυκνή βλάστηση .

Χάθηκα φυσικά μέσα στην ζούγκλα.
Με χαιρετούσαν από όλα τα σπίτια που περνούσα . Αγριεύτηκα λιγάκι γιατί μπροστά από κάθε σπίτι είχε πέντε έξη πανομοιότυπα σκυλιά-κανελί με μυτερά αυτιά. Τελικά δεν μου έδωσαν σημασία.

Βγήκα σε μια λίμνη - ταμιευτήρα νερού μάλλον, γιατί ποδηλατούσα πάνω σε ένα φράγμα.

Εντελώς τυχαία βρέθηκα στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου που σκόπευα να επισκεφτώ την άλλη μέρα το πρωί.

Αν και είχε πάει 4.30 και μου μέναν μόνο δύο ώρες με φως , αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την καλοκαιρία γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι καιρό θα κάνει .

Ο αρχαιολογικός χώρος είναι τεράστιος , 15 χλμ περίπου ,αλλά τα κύρια σημεία ενδιαφέροντος είναι κοντά στην είσοδο.
Το ωραίο είναι ότι μπαίνεις με το ποδήλατο σε έναν παράδεισο-νοικιάζουν και εκεί ποδήλατα. Όρθια είναι τα λατρευτικά μνημεία και από κει και πέρα διάφορες λιθοδομές και ερείπια σπιτιών καλυμμένα από βρύα.

Έχοντας επισκεφθεί πέρυσι το Ανγκορ Βατ στην Καμπότζη , είχα μια ιδέα πάνω κάτω , πως είναι αυτοί οι αρχαιολογικοί χώροι.
Ουδεμία σχέση φυσικά, ούτε σε έκταση , ούτε σε τέχνη και διακόσμηση.
Το μόνο εντυπωσιακό είναι κάποιες τεράστιες στούπες, μυστηριώδεις και καθηλωτικές σαν τις πυραμίδες.

Εισιτήριο 30 USD , πλήρωσα με κάρτα. Ένας τουκτουκέρης απέξω , με έψησε ότι δεν βγαίνει σε δύο ώρες με το ποδήλατο , και θα σε πιάσει η νύχτα και θα σε φάνε οι λεοπαρδάλεις . Τρίχες.

Αλλά είπα οκ γιατί είχα ψοφήσει με το σαράβαλο ποδήλατο.

Άλλαξα το μουσκεμένο τισερτ και πήγα μ αυτόν.

Οκ στα βασικά πήγα , το πολυ πέντε χιλιόμετρα, είχε και αρκετά λεωφορεία με γκρουπ από Ρωσία, Πολωνία κλπ. Έχει και μαγαζάκια μέσα, αναψυκτήρια και πάγκους με πολύ όμορφα ξυλόγλυπτα . Όμορφο και ηρεμιστικό μέρος.

Αγχώθηκα και λίγο μην νυχτώσει και που να βρω το σπιτάκι μου. Ήταν χωμένο σε έναν παράδρομο.


Το σπιτικό ρύζι με κάρι , συν μπίρα που είχα παραγγείλει άμα τη αφίξει , έκλεισε τέλεια μια όμορφη μέρα. Ρυζάκι, τέσσερα κάρι, σαλάτα τριμμένο καρότο και ανανάς. Ενδιαφέρων συνδυασμός αλλά χωρίς λαδολέμονο δεν.
Το μόνο σίγουρο στο συγκεκριμένο πιάτο είναι, ότι αφού το τρως με τα χέρια, είναι σίγουρο ότι στο τέλος γλύφεις τα δάχτυλα σου.

Το πόσο τέλεια ήταν η ημέρα αποδείχθηκε όταν αμέσως μετά το τέλος του φαγητού , ξανάρχισε η βροχή που τόσο μου έλειψε σήμερα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.