Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 19

Αν σε παράτησε το έτερον ήμισυ, αν σε προδώσανε οι φίλοι σου, αν σε απολύσανε από τη δουλειά, αν αναλογίζεσαι τι έχεις κάνει λάθος και η ζωή σου πάει κατά διαόλου ,
αν σκέφτεσαι να πας σε ψυχολόγο, ίσως το Arambol να είναι μια λύση για να επανιδρύσεις τον εαυτό σου.

Χρειάζεται βέβαια και μια έφεση στην πνευματικότητα και στον εσωτερισμό.
Αν βρεις και παρέα για ρακέτες , για να μην κάθεσαι όλη μέρα οκλαδόν, είσαι μια χαρά.

Εναλλακτικά μπορείς να κάνεις Indian cuisine cooking classes και να γυρίσεις να ανοίξεις καντίνα στην Χαλκιδική.

Μπορεί να μείνεις και εδώ για πάντα.

Για διακοπές όμως όχι. Έχει και καλύτερα μέρη.
Τελικά η περίφημη μουσική σκηνή και τα πάρτι της Γκόα, ζουν και βασιλεύουν αλλά το επίκεντρο είναι σε άλλες παραλίες.

Δεν με αφορούν, οπότε πήρα κι εγώ τα κουβαδάκια μου και πήγα σε άλλη παραλία,στη Νότια Γκόα , και συγκεκριμένα στο Palolem Beach.

Αυτή ήταν και η μοναδική κράτηση που είχα κάνει πριν ξεκινήσω από την Ελλάδα, με το σκεπτικό, πως μετά από τρεις βδομάδες μετακινήσεων μέρα παρά μέρα ,θα έπρεπε να σταθώ λίγο για ανασύνταξη και ηλιοθεραπεία.
Τελικά με την ακύρωση της εκδρομής στο Hampi βρέθηκα στο Arambol από Karambola.
Οπότε χαλάρωσα αρκούντως και τώρα , τέσσερις νύχτες σε ένα παραθεριστικό χωριό σαν το Palolem Βeach ,μου φαίνονται σαν ένα βουνό πλήξης.
Τελικά τις άλλαξα σε τρεις και έβαλα ακόμα μια μέρα στην Βομβάη . Πάμε και βλέπουμε.
Ρώτησα έναν ταξιτζή, πόσο η ταρίφα για Palolem, 40 € λέει, σε τρεις ώρες. Τρεις ώρες για εκατό χλμ απόσταση. Έχει και εδώ έργα κατασκευής flyover και γίνεται της κολάσεως.
Είχα την επιλογή, με δύο τρεις αλλαγές λεωφορείων να φτάσω με 5 €.
Αλλά σκέφτηκα ότι αν με το ταξί θέλει τρεις ώρες, με το λεωφορείο θα θέλει οχτώ. Άσε που μπορεί να χάσω κάποια ανταπόκριση και να με πιάσει νύχτα στο δρόμο.
Τι να κάνω . Τα έσκασα.
Αν ήξερα βέβαια , τι άπειρα rooms to let είναι διαθέσιμα εδώ , δεν θα έκλεινα, αλλά ήταν ωραίο χοστελάκι,, μέσα στις φοινικιές και δίπλα στην παραλία. Χαμογελαστό , φιλικότατο προσωπικό, ωραία αυλή .

Η παραλία είναι ίδια ακριβώς με την Arambol και τις άλλες,, στα νερά και την αμμουδιά , αλλά μου άρεσε περισσότερο γιατί είναι μικρότερη και οριοθετημένη. Έστω και πολύ ανοιχτός είναι ένας κολπίσκος.

Είναι πιο mainstream από το Arambol -οικογένειες , παιδάκια , πολλοί Ινδοί τουρίστες, , αλλά οι δυτικοί τουρίστες είναι ακριβώς στο ίδιο στυλ , Σορτσάκι,
φανελάκι σαγιονάρα,μέρα νύχτα. Δεν θα βάλουνε πουκαμισάκι για βραδινή έξοδο .

Τις γελάδες τις βλέπω πια σαν γάτες, μετά από τόσες μέρες συνηθίζεις την παρουσία τους.
Έτυχε και με μια -πετσί και κόκκαλο- να περπατήσουμε δίπλα δίπλα καμιά εκατοστή μέτρα αφού συνέπεσε ο ρυθμός βηματισμού. Μπορεί να μας πέρασαν και για ζευγάρι.

Στην παραλία, τα μπητσομπαρα , και εδώ , γίνονται εστιατόρια με κεράκια ,με φωτιές αναμμένες,με ζωντανές μουσικές, αλλά πάντα χαλαρά . Είναι τόσα πολλά και μεγάλα που δείχνουν άδεια από κόσμο.
Γενικά έχει μια υποτονικότητα. Βαρέθηκα κι όλας.

Ημέρα ταξιδιού 20

Χουζούρεψα όσο μπορούσα , ήπια και καφέ, σχεδόν μεσημέριασε και είπα να ξεκουνηθώ για μπάνιο αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μου κάνει καθόλου κλικ η θάλασσα, αλλά δεν κάνει και καμιά ζέστη τέτοια που να λαχταράς μια βουτιά.

Είχα δει από χτες κάτι βάρκες να κάνουν δρομολόγια σε κάποιες μικρές παραλίες - καβάντζες ας πούμε .

Αυτό μου έκανε ένα κλικ .

Ανέβηκα σε μια με άλλους 10 , καβατζάραμε ένα νησάκι και ω του θαύματος η Αμμουδάρα έγινε βράχια και οι φοινικιές πουρνάρια.

Και δυο παραλιούλες ελληνικού τύπου με κόσμο να κολυμπάει .

Είπα να ρίξω μια βουτιά, όταν παρατήρησα ότι όλοι οι άντρες, δεν ήταν γυμνοί από τη μέση και πάνω αλλά τσαλαβουτούσαν με τα t-shirt ή τα πουκάμισα.

Ε είπα να μην κολάσω παντρεμένες γυναίκες με το αλαβάστρινο μπούστο μου , οπότε αρκέστηκα να πλατσουρίσω στα ρηχά. Δεν είναι βρώμικη η θάλασσα, μια χαρά είναι, απλώς το κύμα ανακατεύει την άμμο και γίνεται μια θολούρα. Και είναι και χλιαρή.

Το απόγευμα κατόπιν σύστασης του Νισάφ ,ενός παιδιού από σέρβις του χοστελ, πήγα στην διπλανή από την άλλη μεριά Patnem Beach.

Παρόμοια κι αυτή αλλά πολύ πιο ήσυχη. Εδώ μπορώ να πω, πως μου άρεσε. Και η διαδρομή και η ατμόσφαιρα.

Κάθισα μέχρι το ηλιοβασίλεμα και γύρισα σιγά σιγά

Τρία πουλάκια κάθονται

Σε ενα μαγαζί , ο Νισάφ τραγουδούσε κι έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα. Πολυτεχνίτης . Το βράδυ κοιμήθηκε στο δωμάτιο μας. Από ότι κατάλαβα δουλεύει κάποιες ώρες στο χόστελ και αντί για πληρωμή κοιμάται σε όποιο κρεβάτι είναι άδειο. Ένα μπακπακ και μια κιθάρα. Εκκολαπτόμενος ροκ σταρ.
Κουτσά στραβά πέρασε η μέρα, αλλά δεν γίνεται να κάνω πάλι τα ίδια αύριο.

Ψάχτηκα να νοικιάσω μηχανάκι , αλλά τι να το κάνω, να πάω σε άλλες δέκα παρόμοιες παραλίες; Στρώθηκα στην μελέτη. Κάτι έχω στο μυαλό μου.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 16
• 17
• 18
• 19
• 20
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 18 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.