Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 14

Το Κολόμπο είναι μια πόλη παλιατζούρα.
Δεν έχει κάτι που να φωνάζει ότι εδώ είναι μια πρωτεύουσα κράτους.
Από όσο μπορώ να κρίνω από την ακτίνα τριών τεσσάρων χιλιομέτρων που απομακρύνθηκα από το κέντρο.
Παρ’ όλα αυτά εμένα μου άρεσε, γιατί έχει πολύ υλικό για φωτογραφίες κιτσαριού.,παρακμής και καθημερινότητας που εμένα μου αρέσουν ιδιαίτερα.
Ας μην πω για τις φυσιογνωμίες των ανθρώπων , γιατί προσωπικά δεν το κάνω και ντρέπομαι και να ζητήσω από κάποιον να ποζάρει για μένα.

Ε καλά, πότε πότε το κάνω. Ουδείς αναμάρτητος.

Στην περιοχή που έμεινα , το Colombo Fort , κοντά στον κεντρικό σταθμό, υπάρχουν αρκετά λευκά ογκώδη κτήρια αποικιακού ρυθμού που χτίστηκαν επί βρετανικής επικυριαρχίας , αλλά παραμένουν κυβερνητικά.

Φρουρούμενα , αστυνομία από έξω κλπ.
Και κάποια άλλα με το κεραμιδί χρώμα της ολλανδικής εποχής.

Είδα και έναν φάρο στην μέση μιας διασταύρωσης. Καλή σουρεαλ φάση. Προφανώς κάποτε θα ήταν εκεί η άκρη ,

Εκεί δίπλα είναι και η Galle Face.
Η παραλιακή λεωφόρος δηλαδή και το παραλιακό πάρκο.

Εντελώς παρατημένο μέρος με σπασμένα παγκάκια κλπ.

Έφτιαξα φραπέ και πίνοντας τον , σε ένα παγκάκι χωρίς πλάτη και με με μονή σανίδα , έκανα στα γρήγορα ένα σχέδιο ανάπλασης , γιατί το μέρος είναι προνομιακό.
Βλέπεις τον χάρτη και διαπιστώνεις ότι ανάμεσα στο Κολόμπο και στις ακτές της Αφρικής , χιλιάδες μίλια πιο πέρα , παρεμβάλλονται μόνο οι Μαλδίβες και οι Σεϋχέλλες. Απεραντοσύνη.

Αν είχε ήλιο θα ερχόμουν και για ηλιοβασίλεμα.


Πίσω από την παραλία, είναι το Μανχάτταν του Κολόμπο με τα ξενοδοχεία αλυσίδων με 40+ ορόφους και κάποια άλλα ντιζαϊνάτα κτήρια.

Κάποιοι ακόμα ουρανοξύστες στα μπετά και αρκετοί flyover δρόμοι .

Στην παλιά αγορά , η συνηθισμένη εικόνα, με τα μικρομάγαζα των τριών τετραγωνικών μέτρων, φορτωμένα με εμπόρευμα , από μπαχαρικά μέχρι θήκες κινητών.
Σε mall και τέτοια δεν μπήκα.
Πήγα και στην βάση του Lotus Tower να τον δω από κοντά.
Δεν μου αρέσει αισθητικά αλλά είναι εντυπωσιακός σε όγκο.

Αντί να ανέβω, προτίμησα να πιώ μια μπίρα στο καφέ έξω από την είσοδο, με θέα την λιμνούλα ,και το Μανχαταν.

Κρύο μέρος και χωρίς καμία ιδιαίτερη κίνηση. Ούτε καν τουρίστες.

Από αφηρημάδα , έχοντας ξεχάσει χρήματα σε κάποια τσέπη, έκανα μιαν αχρείαστη ανάληψη και τώρα μου περισσεύουν καμιά σαραντάρα ευρώ σε ρουπίες .

Ξεκίνησα αγώνα δρόμου να τα καταναλώσω σε μια μέρα.
Street snacks, μικρομαλακιούλες, αναπτήρες, αντάπτορες, νυχοκόπτης, γυαλιά πρεσβυωπίας, ένα πακέτο βρακιά Calvin Clein , ούτε ένα τάλιρο.
Πάμε πάλι .
Ένα αναμνηστικό
Τ-shirt, -το πήρα από καλό μαγαζί , καλής ποιότητας - ένα δεκάρικο. Στους πάγκους παίρνεις τέσσερα.
Σκέφτηκα να πάω σε κάποιο skybar -που έχει αρκετά- να πιω κανένα ακριβό ποτό.
Είχα ξεποδαριαστεί όμως και βαριόμουν και γύρισα στο χόστελ.
New entry στην άνω κουκέτα ένας νεαρός Τούρκος από τα Άδανα.
Άντε λέω , καρντάση, να σε κεράσω μια μπίρα να λύσουμε τα ελληνοτουρκικά.
Έμεινε κι ένα δεκαπενταρι για αύριο.

Η βίζα για την Ινδία, ήρθε τελικά σε λιγότερο από 24 ώρες.
Σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι στην φωτογραφία που ανέβασα ήμουν φρεσκοξυρισμένος.
Έχω πρόσωπο.
Παρ’ όλο που είναι e- visa, την θέλουν και σε χαρτί.
Η ινδική εταιρεία που θα πετάξω , δεν μ’αφήνει να κάνω web check in από το ίδιο της το app
Άρχισε να μου τη σπάει η Ινδία πριν ακόμα πατήσω το πόδι μου.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.