Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 5

Αν σου πει κανείς δεν κάνει κρύο στην Σρι Λανκα δεν ισχύει.
Το δάγκωσα το βράδυ .
Το κατάλυμα διαθέτει κουβέρτες ,αλλά δεν τις είχε στρωμένες στα κρεβάτια αλλά συσκευασμένες στο σαλόνι και δεν το πήρα είδηση .
Ξύπνησα τη νύχτα και τυλίχτηκα με ότι βρήκα μπροστά μου.
Η ομήγυρη είχε ξυπνήσει και περίμενε στο σαλόνι το (included) πρωινό. Όμως το προσωπικό δεν είχε εμφανιστεί μέχρι τις 8.30 . Τα δύο σόλο κορίτσια , στο τέτοιο τους , σηκωθήκανε , βγάλανε τα στρωματακια τους και άρχισαν την γιόγκα.
Τα δύο ζευγαρωμένα κορίτσια ακολούθησαν μέσα στην καλή χαρά.
Τα αγόρια είχαν μια ξινισμένη φάτσα σε στυλ, ούτε απόψε πηδήξαμε, θα μείνουμε και νηστικοί από πάνω.
Εγώ έτσι κι αλλιώς δεν τρώω συνήθως πρωινό πριν μεσημεριάσει .

Τα νέα είναι άσχημα. Όλες οι προγνώσεις λένε, ότι θα βρέχει σε όλη την Σρι Λανκα , όλη την εβδομάδα .
Δεν δίνει ούτε μία ώρα λιακάδα.. Τις είχα δει και πριν φύγω από την Ελλάδα αλλά είχα την ελπίδα πως θα διαψευστούν.
Τέλος πάντων θα προσαρμοστώ .
Οπότε έβγαλα το σούπερ ντούπερ αδιάβροχο μου, που έχει και ειδικά σχεδιασμένη καμπούρα για να χωράει το μπακπακ και ξεκίνησα για ένα από τα πιο προβεβλημένα αξιοθέατα της χώρας.

Την Nine Arches Bridge.
Μια σιδηροδρομική γέφυρα που εχει εξελιχθεί σε landmark της χώρας και αυτό βλέπεις όταν φτάνεις στο αεροδρόμιο.
Το δρομολόγιο Καντυ-Έλλα θεωρείται από τις πιο όμορφες διαδρομές με τρένο στον κόσμο και εγώ γουστάρω πολύ. Αυτές οι διαδρομές είναι από τις ταξιδιωτικές μου αδυναμίες.
Το κακό είναι, ότι γίνεται ένας χαμός με τα εισιτήρια της διαδρομής, αφού όλοι οι τουρίστες θέλουν να την κάνουν.
Διάβασα διάφορα.
Ότι δεν μπορείς να βρεις εισιτήριο αν δεν κλείσεις μήνες πριν, οτι γίνεται μαύρη αγορά ,ότι στις b και c class δεν έχει ερκοντίσιον , ότι βιώνεις καταστάσεις παρτουζας από το στριμωξίδι για μια φωτογραφία στο δημοφιλές σημείο από αφιονισμένους instagrammers και διάφορα τέτοια.
Και αυτός είναι ο κύριος λόγος που κάνω την διαδρομή ανάποδα.
Αν είμαι τυχερός , μπορεί να βρω εισιτήριο στην αντίθετη κατεύθυνση Ella-Kandy που έχει λιγότερη ροή επισκεπτών.
Η γέφυρα όμως είναι τρία τέσσερα χιλιόμετρα έξω από την Έλλα. Ξεκινάς από το σταθμό περπατάς δίπλα από τις γραμμές και σε μισή ώρα-τρία τέταρτα έχεις φτάσει .
Έφτασα κι εγώ περπατώντας μέσα στο ψιλόβροχο κατά τις 9. 30 και είχε ήδη αρκετό κόσμο Φαντάζομαι τι θα γινόταν αργότερα.
Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε κι ένα τρένο και σταμάτησε πάνω στο γέφυρα για να φωτογραφηθεί και να φωτογραφηθούν μαζί του και κάτι βαρεμένες Καρένινες.
Οκ ωραία είναι η γέφυρα υπέροχη και η γύρω φύση, να τα λέμε κι αυτά.
Και πως η Ella από ένα άσημο χωριουδάκι έγινε δημοφιλής προορισμός, στην γέφυρα και στο στο instagram που την έκανε διάσημη το χρωστά.
Κατά τα άλλα δεν έχει τίποτα εκτός από ωραίες περιπατητικές διαδρομές μέσα στο δάσος. Σαν να είσαι στο Πήλιο ή στο και στο Χορτιατη μη σου πω. Και night life.
Άπειρα καταλύματα από πεντάστερα μέχρι καλύβες στο δάσος.
Άλλο σημείο ενδιαφέροντος θεωρείται το Little Adam’s Peak που αν κατάλαβα καλά είναι απλώς ένα viewpoint με υπέροχη θέα. Με βροχή και ομίχλη δεν είχε κανένα νόημα . Πες πως πήγα.
Γύρισα στην Έλλα από έναν άλλο δρόμο και πήγα καρφί στον σιδηροδρομικό σταθμό .

Αύριο μεθαύριο sold out για Kandy.
Έκανα μια τρίπλα και έκλεισα εισιτήριο για αύριο για το Haputale , την επόμενη στάση δηλαδή, περίπου μια ώρα από εδώ.
Ένα χωριό παρόμοιο με την Έλλα, αλλά στο πιο ήσυχο και λιγότερο τουριστικό, για το οποίο έχω διαβάσει τα καλύτερα.
Αναγκαστικά θα μείνω δύο μέρες εκεί γιατί βρήκα εισιτήριο πρώτης θέσης μάλιστα, από Haputale για Kandy μετά από δύο μέρες . Τώρα το τι θα κάνω δύο μέρες εκεί,αν βρέχει μέρα νύχτα δεν ξέρω ακόμα.
Μέσα στην καλή χαρά από την απρόσμενη τύχη, πήγα απέναντι και έφαγα ένα egg rotti , μπουγάτσα με αυγό δηλαδή με ολίγο καυτερό ντιπ
Γύρισα στο χόστελ και στρίμωξα την γλυκούλα , να μου πει, που έμεινε στο Haputale γιατί από εκεί είχε έρθει.
Εκεί που τα λέγαμε, πήρε τηλέφωνο ο boyfriend από το Βέλγιο , κι αυτή άρχισε να χαχανίζει.
Φλαμανδικά δεν ξέρω καθόλου αλλά μπόρεσα να μεταφράσω επί λέξει.

Είναι ένας συμπαθητικός κυριούλης εδώ. που του τρέχουν τα σάλια για πάρτη μου. Και χαχαχα χουχουχου.

Πήρα τις συστάσεις και αποσύρθηκα. Κύριος.

Για τις επόμενες 7 ώρες έβρεχε ασταμάτητα. Έβγαινα για τσιγάρο ανά ώρα και ο πιτσιρικάς δισεγγονός του Bob Marley του σταφ εκεί, με πότιζε με τσάγια Κευλάνης που αν και δεν είμαι τόσο το τσαγιού , δίκαια έχει τέτοια φήμη.

Για αυτό γράφω την Οδύσσεια ενός ξενιτεμένου σήμερα. Έ-πη-ξα.
Κατά τις εννιά το βράδυ τα πήρα στο κρανίο, φόρεσα το αδιάβροχο και ανέβηκα στην Έλλα.
Σε ένα μπαρ κλαμπ πάνω στο δρόμο ένας κημπορντίστας τραγουδούσε No woman , no cry .
Ε κάθισα εκεί δίπλα, τσάκωσα μια Lion μπίρα, τραγούδησε και το Walk of life και σχόλασε.
Ανέλαβε ο DJ να ξεσηκώσει τις κοριτσοπαρέες με Girls just want to have fun. Ε κάπου εκεί σχόλασα κι εγώ. View attachment 485431 View attachment 485432 View attachment 485433 View attachment 485434 View attachment 485435 View attachment 485447 View attachment 485448

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.