Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 3
Με ένα τουκ τουκ, -που έχει δέκα σε κάθε γωνιά,-πήγα στο ολλανδικής κατασκευής φρούριο Galle Fort.
Η κούρσα με το τουκ τουκ ήταν το φουλ της αδρεναλίνης.
Αν βάλεις και το αγγλικό σύστημα οδήγησης στην εξίσωση, έχεις την εντύπωση ότι όλοι έρχονται πάνω σου.

Η επιλογή μου να μην διαβάσω τίποτα σχετικό με το Galle Fort, εκτός από ότι είναι μνημείο Unesco ήταν σοφή , αφού αποδείχθηκε πιο ενδιαφέρον από ότι περίμενα.
Δεν είναι ένα ξερό φρούριο αλλά μια περιτοιχισμένη αποικιακή πόλη πολύ ζωντανή. Κατοικείται κανονικά, έχει σχολεία,μαγαζιά ,εστιατόρια , γκαλερί, ξενοδοχεία και τα δικαστήρια της πόλης.
Εκεί γινόταν χαμός από κόσμο. Μάλλον μαζεύονται όλα τα σόγια προς υπεράσπιση του κατηγορούμενου.
Η ιστορία και εδώ είναι παρόμοια με τα περισσότερα λιμάνια της Άπω Ανατολής.
Εκατό χρόνια Πορτογάλοι Μαγγελάνοι και τα ρέστα και μετά αναλαμβάνουν εταιρείες τα κουμάντα.

150 χρόνια η Ολλανδική εταιρεία Ανατολικών Ινδιών και 150 χρόνια η αντίστοιχη βρετανική.
Όλες έχουν αφήσει τις πινελιές τους συν αυτές των Αράβων εμπόρων .
Είδα και την ζωγραφιά ενός Ολλανδού κυβερνήτη. Με λευκή περούκα σαν τον Μπαχ , ο καραγκιόζης στη Σρι Λανκα .
Εκκλησίες όλων των χριστιανικών δογμάτων,τζαμί και σχεδόν καθόλου Βούδες.
Η ώρα ήταν λίγο ακατάλληλη λόγω ζέστης αλλά είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να αρχίσω να μετράω μπάνια,οπότε άφησα το απόγευμα ελεύθερο.
Εξαιρετικό το Galle Fort.

Οι Σριλανκεζοι στις ελάχιστες επαφές που είχα μέχρι τώρα μου φάνηκαν ευγενικοί, χαμογελαστοί και καθόλου φορτικοί στην πώληση αγαθών και υπηρεσιών.
Μόνο ένα φιδέμπορας επέμενε να μου τυλίξει έναν πύθωνα στο λαιμό και να με βγάλει φωτογραφία.

Άσε μας βρε βουδιστή μου!
Εντύπωση μου έκανε, το -σε συντριπτική πλειοψηφία-δυτικό ντύσιμο ανδρών και γυναικών.. Περίμενα πιο παραδοσιακά ντυσίματα. Μόνο κάτι ηλικιωμένοι άντρες φοράνε sarongs .
Μου καρφώθηκε να πάρω κι εγώ ένα. Το sarong είναι ένα παρδαλό τσουβάλι δίχως πάτο, ένας κύλινδρος.
Έτσι κατά την προσφιλή μου συνήθεια χώθηκα μέσα στην πόλη, στις αγορές και στα παζάρια .
Ο μαγαζάτορας μου εξήγησε ότι εκτός από ρούχο χρησιμοποιείται και για πιτζάμα και για σεντόνι-κουβέρτα.
Εγώ θα πρόσθετα στις χρήσεις και το πετσέτα παραλίας καθώς και της φορητής καμπίνας αλλαγής βρεγμένου μαγιό χωρίς να αγχώνεσαι αν φαίνεται ο κώνος σου ή το πουρί σου. Δεν φαίνεται.
Μου έβγαλε κάτι σχέδια με ελεφαντάκια και κάτι άλλα τρελά. Τελικά πήρα ένα συντηρητικό μπλε μωβ με πορτοκαλί μπορντούρα.
Δεν θα το φορέσω μάλλον ακόμα, γιατί αυτό το outfit θέλει πέδιλο (χωρίς κάλτσα) κι εγώ μόνο τρέκινγκ παπούτσι έχω μαζί μου.
Το απόγευμα ,πήρα ποδήλατο από το χοστελ και πήγα στην κεντρική παραλία.
Η πρόσβαση δεν είναι εύκολη αφού για να φτάσεις στη θάλασσα πρέπει να περάσεις υποχρεωτικά είτε από ξενοδοχείο είτε από εστιατόριο είτε από μπητσόμπαρο.
Τελικά βρήκα κάτι στην άκρη της παραλίας γιατί έπρεπε να έχω και το ποδήλατο κοντά μου.
Η θάλασσα δεν έλεγε και πολλά αλλά είχε ευχάριστη θερμοκρασία, Η αμμουδιά όμως υπέροχη, ακριβώς αυτή που μου αρέσει.
Υπέροχες επίσης και οι παρεπιδημούσες στις ξαπλώστρες Μοσχοβίτισσες.
Το κακό εδώ είναι ότι νυχτώνει γρήγορα κι απότομα Έκανα μια βόλτα ακόμα και μπορώ να πω ότι η Unawatuna μου άρεσε.

Μου έβγαλε θετική ενέργεια. Μέσα στο πράσινο , πολύ ωραία μαγαζάκια για ποτό και φαγητό. και κόσμος τόσο όσο να μην είναι ούτε ψόφια , ούτε κοσμοπλημμύρα. Good vibes.
Ξεκίνησα να γυρίσω στο χόστελ για μπάνιο και να επιστρέψω για φαγητό, αλλά διαπίστωσα ότι το ποδήλατο δεν είχε ούτε φώτα, ούτε κάτι φωσφοριζέ επάνω του.
Vívere pericolosamente η επιστροφή ή clasomente θα έλεγα καλύτερα, μέσα στον υποφωτισμένο δρόμο και τους τρελούς οδηγούς.
Τελικά στο χόστελ είχε βραδιά τοπικής κουζίνας οπότε προτίμησα να κάτσω στα αβγά μου και να φάω με του συγκατοίκους τοπικό βετζετεριαν μενου. Στην όψη χάλια αλλά στην γεύση μια χαρά.
Η βραδιά έκλεισε πίνοντας μπίρες με έναν νεοαφιχθέντα Γερμανό.

Καθόλου άσχημα.
View attachment 485205 View attachment 485206 View attachment 485207 View attachment 485208 View attachment 485209 View attachment 485210 View attachment 485211 View attachment 485212 View attachment 485213 View attachment 485214 View attachment 485215 View attachment 485216 View attachment 485217 View attachment 485218 View attachment 485219 View attachment 485220 View attachment 485221 View attachment 485222 View attachment 485223 View attachment 485224 View attachment 485225 View attachment 485226 View attachment 485227 View attachment 485228 View attachment 485229 View attachment 485230 View attachment 485231 View attachment 485232 View attachment 485233

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.