Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 52

Κανονικά για σήμερα ήταν η σειρά του Jebel Akhdar, του αλλου δημοφιλούς βουνού στο Ομάν.
Εδώ δυστυχώς δεν περνάς χωρίς 4*4. Έχει φυλάκιο ελέγχου η αστυνομία στο δρόμο.

No pasarán.

Την ημέρα της άφιξής μου, ήταν ένας τύπος στο χόστελ που διέθετε 4*4 και έκανε άγρα πελατών για τα βουνά. Του είχα πει ότι διαθέτω μέχρι 25 ευρώ για την εκδρομή, κι αν βρει άλλους να μοιραστεί το κατοστάρι που ζητούσε , ας με ειδοποιήσει.
Θα σας ειδοποιήσουμε, μου απάντησε.
Στα γύρω rent a car είχαν μόνο απλά αυτοκίνητα.
Το Akhdar είναι ίσως πιο ενδιαφέρον από το Shams αλλά δεν έσκαγα και πολύ. Παρόμοιες εικόνες με τις χτεσινές φαντάζομαι.
Ξύπνησα και λίγο αργά και βλέπω στο σαλόνι τον KC ,τον βαθυμελάχροινο καλοφαγά αμερικανό που είχα συναντήσει στο χόστελ της Μuscat , που είχε τον τρόπο να κυκλοφορεί με μπίρες στο Oman .

Hey bro κλπ με τον KC.

Εμφανίστηκε στο τραπέζι κι ο Γιούρι , ένας νεαρός Κροάτης και ο Σίβαμ ένας νεαρότατος Ινδός. Κανείς δεν είχε πρόγραμμα, αλλά ο Γιούρι είχε αυτοκίνητο.
Κανείς από αυτούς δεν είχε πάει στο κουκλίστικο Misfat al Abiyyeen, οπότε το πρότεινα . Θα τους έκανα και τον ξεναγό. Συμφώνησαν και φύγαμε.

O KC διετέλεσε σώγαμπρος στο Μαρόκο,, έχει και δυό παιδάκια εκεί , μιλάει καλά αραβικά , έχει ξαναέρθει στο Ομάν και έχει αρκετές γνώσεις και επαφές, οπότε τον βάλαμε αρχηγό.
Δεν είναι ο τύπος που κόβει χιλιόμετρα κυνηγώντας αξιοθέατα, δεν είναι και πολύ ευκίνητος άλλωστε , αλλά σε ότι αφορά παζάρια, φαγητό , τσιγάρα , ποτά και ξενύχτια είναι εξπέρ.

Αλητέψαμε όλη την ημέρα πίνοντας Karak tea , ένα καταπληκτικό ρόφημα με κάρδαμο, κανέλλα, τζίντζερ και γάλα με το οποίο ξετρελάθηκα, κάναμε γευσιγνωσία σε παρασκευαστήριο χαλβάδων ,

παζαρέψαμε καρπούζια

και πήγαμε για φαγητό σε παραδοσιακό Ομάνι εστιατόριο χωρίς τραπέζια ,πάρα μόνο μια μεγάλη μοκέτα.

Μέχρι τώρα είχα φάει δύο τρεις φορές στο ταξίδι χωρίς μαχαιροπήρουνα ή ξυλάκια. Ήρθε και η ώρα να φάω και με τα χέρια και οκλαδόν.

Όλες αυτές οι εμπειρίες χάρις στον KC που είναι μορφάρα. Απόλαυση να τον ακούς να παζαρεύει στα αραβικά και να κοτσάρει και ένα bro στο τέλος κάθε πρότασης.
Έχει πάει σε πάνω από 100 χώρες, μέχρι και Θεσσαλονίκη έχει φτάσει η χάρη του. Τρελοκομείο.

Εξαιρετικά χαλαρή-χωρίς πίεση να πάω ντε και καλά κάπου- ημέρα με πολύ γέλιο και χαβαλέ.
O KC έφυγε το απόγευμα και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη στο χόστελ της Muscat.

Ημέρα ταξιδιού 53

Παρασκευή σήμερα.

Δεν ήταν τυχαίο που είχα κανονίσει να είμαι στην Nizwa την Παρασκευή.
Είναι η μέρα που γίνεται το παραδοσιακό κατσικοπάζαρο, το οποίο σύμφωνα με όλες τις πηγές είναι μια «άχαστη» εμπειρία.
Πήγα πρωί πρωί σε ένα μεγάλο στρογγυλό υπόστεγο δίπλα από το κάστρο. Σε ένα πεζούλι στην πρώτη σειρά καθόταν οι υποψήφιοι αγοραστές.

Μετά ένα κενό πλάτους 5-6 μέτρων, μια κυκλική πασαρέλα, και στην περίμετρο ανακατεμένοι υποψήφιοι αγοραστές και εκατοντάδες τουρίστες, με τον φωτογραφικό εξοπλισμό έτοιμο.

Από πίσω οι πωλητές με τραγιά , κατσίκες και νεογέννητα κατσικάκια δεμένα σε πασσάλους.

Κάποια στιγμή ξεκίνησε το show. Μπούκαρε στην πασαρέλα ένας φωνακλάς , σέρνοντας έναν τράγο που είχε τουπέ ταύρου που μπαίνει στην αρένα.
Ακολούθησαν και άλλοι.

Στην αρχή μου φάνηκε πως είναι όλοι ηθοποιοί.
Οι αγοραστές το παίζουν δύσκολοι, κάνουν πως δεν δίνουν σημασία, ενώ στην πραγματικότητα σταμπάρουν τα κελεπούρια με βλοσυρό ύφος και ξινισμένη μούρη.

Αφού περάσουν όλα τα κατσίκια δύο τρεις φορές τον κύκλο, ξεκινάνε τα δοκιμαστικά. Ο αγοραστής κάνει νεύμα στον πωλητή, που σταματάει μπροστά στον στον πελάτη.
Γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος στα δόντια, στα πόδια,στην πλάτη ,στα γεννητικά όργανα και στην κιλοτριπίδα του ζωντανού.
Στο άκουσμα της τιμής ο αγοραστής εξανίσταται και τον διώχνει.

Η πασαρέλα κρατάει κανένα δίωρο- εγώ πετάχτηκα να δω και τα γελάδια,που όμως τα έχουν σε φορτηγά και δεν κάνουν πασαρέλα καθώς και κότες, κουνέλια κλπ.

Στην επιστροφή ο κύκλος είχε στενέψει, οι περισσότεροι τουρίστες είχαν φύγει, και όπως και στις λαϊκές οι τιμές πέφτουν. Στις δέκα το πανηγύρι έχει τελειώσει. Καλό ήταν, διασκεδαστικό και τα μικρά κατσικάκια τόσο χαριτωμένα.

Χαζεύοντας τις φωτογραφίες που έβγαλα, καπου μου φάνηκαν σαν πίνακες μεσαιωνικἠς θρησκευτικἠς ζωγραφικής που έχω δει κατά καιρούς σε μουσεία.
Τύπου Βηθλεέμ στην γέννηση του Χριστού.

Κάπου συναντηθήκαμε με τον Γιούρι και τον Σίβαμ που είχαν εμφανιστεί στα τελειώματα, και κάναμε μια βόλτα και στην υπόλοιπη αγορά.

Ψώνισα και έτοιμο Karak tea μίγμα μέχρι να μάθω να το φτιάχνω μόνος μου.
Είχα εισιτήριο για Muscat στις 12.30 αλλά επειδή θα έφευγαν και τα παιδιά , ο Γιουρι μου πρότεινε να πάω μαζί τους με το αυτοκίνητο.
Γιατί όχι ;

Ήπιαμε έναν φρεσκοστυμμένο δυναμωτικό χυμό ζαχαροκάλαμου και φύγαμε.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 36
• 37
• 38
• 39
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 38 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.