• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιος - Οκτώβριος 2021 !

Μηνύματα
51
Likes
1.128

Ημέρα ταξιδιού 41

Αφού τελείωσα με τις ατραξιόν,
είπα να ψαχτώ με κάτι πιο εναλλακτικό.
Οπότε πήγα στο διπλανό εμιράτο την Αλ Σάρτζα.
Όταν λέμε διπλανό ούτε 20 χλμ. Ουσιαστικά είναι ενωμένο με το Ντουμπάϊ, όπως Αθήνα Πειραιάς. Πλασάρεται ως πιο αυθεντικό, πιο πολιτισμικό, πιο heritage ξερογώ.
Η χρήση αλκοόλ διώκεται ενώ στο άσωτο Ντουμπάϊ θα βρεθεί τρόπος να πιεις τα κοκτειλάκια σου.
Δεν είχα ιδέα μέχρι πρότινος, ότι υπάρχει τέτοιο εμιράτο.
Το ανακάλυψα ψάχνοντας πτήσεις. Διαθέτει διεθνές αεροδρόμιο που το χρησιμοποιούν πιο low cost εταιρείες και μπορείς να βρεις πιο φθηνές πτήσεις.
Πήγα με το διώροφο σούπερ ντουπερ λεωφορειο, πρώτη μούρη στην βιτρίνα του ορόφου, μέσω μιας ακόμη φαρδύτερης λεωφόρου. Αυτή μπορεί να είχε και οκτώ ρεύματα ανά κατεύθυνση.
Το σκηνικό δεν άλλαξε καθόλου . Άντε οι πενηνταόροφες να γινόταν τριανταόροφες.
Στο τέρμα της διαδρομής, θεωρητικά ηταν το Souq al jubail, η παραδοσιακή αγορά τροφίμων.
Το κτήριο υπήρχε , αλλά θα ανακαινιστεί για άλλη χρήση.

IMG_6168.jpeg


Η αγορά μεταφέρθηκε απέναντι σε ένα υπερσύγχρονο λαχανεμπορικό κέντρο , με τα εμπορεύματα στοιχισμένα όπως στα Lidl.

IMG_6136.jpeg


Ούτε μιλάνε , ούτε διαλαλούν την πραμάτεια , σιγή τζαμιού.
Οι λαϊκές της Κάτω Τούμπας, δέκα φορές πιο γραφικές.

Με χαιρέτησε ένας βαρύς μουστακαλής με παραδοσιακή φορεσιά, έξω, σε ένα λιμανάκι με ψαρόβαρκες, πίσω από το mall για τις ντομάτες .
Είχα δει στον χάρτη ένα pin , Animal market , κι ένα ακόμα εκεί δίπλα Birds market.
Ρώτησα αν είναι ανοιχτά, και αν γίνεται εκεί αγοραπωλησία καμηλών.
Ναι μου απάντησε αλλά μάλλον μόνο στο πρώτο ερώτημα.
Το Animal market τελικά ήταν μια σειρά από pet shops και δύο τρία κτηνιατρεία. Καλά πήγε αυτό.
Το Birds market όμως είχε ενδιαφέρον. Σε μια περίκλειστη αυλή με ένα ωραίο δροσερό αίθριο, πάνω από 100 μαγαζάκια που πουλούσαν από παπαγάλους μέχρι παγώνια·, γεράκια και μπούφους. Αλλά και κάτι βαριές τεμπελογατες και κοκόρια και κουνέλια. Τώρα που και πως τα διατηρούν αυτά μέσα στην τσιμεντούπολημια απορία την έχω.
Πάντως δείχνουν να αγαπούν πολύ τα οικόσιτα ζώα και πουλιά γιατί γινόταν αρκετός τζίρος.

IMG_6142.jpeg



IMG_6147.jpeg



IMG_6144.jpeg



Βγήκα στην Κορνις , την παραλιακή λεωφόρο ας πούμε , που ήταν πολύ ευχάριστη , μια όαση δροσιάς και ηρεμίας.

IMG_6149.jpeg



IMG_6150.jpeg



IMG_6152.jpeg

Από την επάνω μεριά ηταν η heart of Sharjah.

Ένα φρούριο σαν σημείο αναφοράς, ένα εμπορικό σουκ , κάτι σαν ξενοδοχείο και μια μικρή αγορά ακόμα σε παραδοσιακό στυλ.

IMG_6166.jpeg




IMG_6155.jpeg

Ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να καταλάβω τι

IMG_6159.jpeg



IMG_6164.jpeg



Ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να καταλάβω τιγίνεται με τις αναπαλαιώσεις. Είναι τόσο τέλειες που φαντάζουν ψεύτικες. Αποχετεύσεις , φωτισμοί κλπ.
Το φρούριο ούτε την ημέρα που τελείωσε το χτίσιμο του δεν ήταν σε τόσο τέλεια κατάσταση. Υποψιάζομαι ότι το βράδυ με τους φωτισμούς θα είναι πολύ ωραία εδώ αλλά που να το ξέρω.
Τα περί heritage και τέτοια είναι σε μουσεία. Και πολύ κάθισα..

Τρίτη μέρα εδώ και δεν έχω δει ούτε καμήλες ούτε πετρελαιοπηγές. Κάτι μας κρύβουν.

Το απόγευμα βρέθηκα στην άλλη όχθη του καναλιού από το Gold Souk , το Dubai kreek. Πολύ δημοφιλές σημείο .
Έχει και συμπαθητικά μαγαζάκια για φαγητό ή καφέ. Χαζεύεις τις βαρκούλες που κάνουν δρομολόγια απέναντι και τους. γλάρους.

Μου θύμισε λίγο Βόσπορο .

IMG_6184.jpeg



IMG_6186.jpeg



IMG_6187.jpeg


Βεβαίως εκτός από τους τουρίστες , είναι μια μικρή Βομβάη.
Ένα μήνα σχεδόν σε Σρι Λάνκα και Ινδία είχα συνηθίσει του Ινδούς σε διαφορετικό περιβάλλον και μου φαίνονται αταίριαστοι στο φουτουριστικό περιβάλλον του Ντουμπάϊ.
Από τις 72 ώρες που έμεινα στο Ντουμπάι καμία δεκαριά τις πέρασα μέσα στο μετρό πηγαίνοντας πέρα δώθε.
Άραβα δεν βλέπεις στο μετρό. Μόνο μετανάστες. Ήμουν σε μια συνεχή προσπάθεια να αποφεύγω τα διερευνητικά βλέμματα των Ινδών.
Μέχρι που μου την έπεσε ένας γλυκούλης σε ένα παγκάκι που καθόμουνα. Πιάσαμε λίγη κουβεντούλα.
Η κατάσταση είναι δραματική. Ένα εκατομμύριο σχεδόν νέοι άντρες.
Οι σειχοπούλες, εμιροπούλες και σουλτάνες, ούτε που να τους φτύσουν. Οι νταρντάνες Αφρικανές το ίδιο.
Συμπατριώτισσες μόνες τους δεν έρχονται, μόνο σαν σύζυγοι.

Αν είσαι τυχερός και σε συμπαθήσει καμία Κινεζουλα ή Φιλιππινέζα που δουλεύει στο διπλανό ταμείο στο σουπερμάρκετ έχεις μια ελπίδα.

Οι υπόλοιποι μεταξύ τους.

Παρόλα αυτά, κανείς δεν διανοείται να γυρίσει πίσω.

Τελευταία στάση η πλατεία Union.

Όπως και στο άλλο σημείο αλλαγής γραμμών μετρό, το Burjuman , εδώ η κατάσταση είναι πιο ανατολίτικη . Μεγάλες νυχτερινές αγορές, ο κόσμος στους δρόμους , οι τουρίστες έχουν πάει για ύπνο.

Φαντάζομαι ότι ούτε το 1% δεν πήρα χαμπάρι από το τι ακριβώς είναι το Ντουμπάϊ.
Ούτε από πολιτιστικά -καλλιτεχνικά -εκδηλώσεις, ούτε από εκθέσεις ούτε από νυχτερινή διασκέδαση.
Το συμπέρασμα είναι ότι ανεξάρτητα από γούστα , προτιμήσεις , προκαταλήψεις , ιδεολογικές αντιρρήσεις, το πρότζεκτ Ντουμπάϊ είναι απόλυτα επιτυχημένο.
Τα αεροπλάνα σηκώνονται ανά πέντε με δέκα λεπτά.

 
Last edited by a moderator:

psilos3

Member
Μηνύματα
7.052
Likes
55.617
Επόμενο Ταξίδι
;
Ταξίδι-Όνειρο
Αναζητείται!
Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!
 

arabickostas

Member
Μηνύματα
569
Likes
2.244
Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.
Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε :haha: ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!
 

mikrh tsopana

Member
Μηνύματα
1.791
Likes
8.407
Επόμενο Ταξίδι
Ελλάδα-Παλέρμο-Μπιλμπάο
Ταξίδι-Όνειρο
θα το αποφασίσω αύριο
Μηνύματα
51
Likes
1.128
Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.
IMG_4762.jpeg
IMG_4764.jpeg
IMG_4811.jpeg
 
Last edited by a moderator:

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.996
Μηνύματα
922.360
Μέλη
39.699
Νεότερο μέλος
GIANNIS PNT

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom