Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 44

Πρωί πρωί, ήρθαν στο χόστελ μια παρέα νεαρών Δανών που γύρισαν από κάμπινγκ.
Έτσι έμαθα ότι το κάμπινγκ στο Ομάν είναι ελεύθερο.
Μπορείς να στήσεις όπου θέλεις στην ύπαιθρο.
Σε παραλίες, βουνά , φαράγγια κλπ.
Και φωτιά μπορείς να ανάψεις. Εννοείται ότι δεν στήνεις σαλόνι και κουζινάκι όπως στις γνωστές ελληνικές παραλίες όπου ανθεί το ελεύθερο κάμπινγκ.
Υπάρχουν και οργανωμένα κάμπινγκ στις παρυφές των ερήμων, τύπου Μαρόκου.

Είναι μια επιλογή που θα την έκανα βράδυ παρά βράδυ ας πούμε αν είχα παρέα και μέσο μετακίνησης . Στο χόστελ νοικιάζουν και σκηνές και σλιπινγκ μπαγκς.

Τώρα μόνος , δεν λέει, όχι από φόβο ή ανασφάλεια , αλλά από πλήξη.
Πόση ώρα να μετράς τα αστέρια; Νυχτώνει και από τις 6.30.

Το συνηθίζουν και οι ντόπιοι το σπορ άλλωστε .

Παρόλη την εξέλιξη, ίσως κρατάνε κάποιου τύπου παράδοση, αφού φαντάζομαι πως μέχρι να έρθει η εποχή του πετρέλαιου, ένα μεγάλο ποσοστό θα ζούσε σε αντίσκηνα.

Έχοντας διαβάσει αρκετά πια, κατάλαβα ότι το τουριστικό χαιλαιτ του Ομάν είναι η περιοχή της Nizwa. Τα Ζαγοροχώρια του Ομάν ας πούμε.

Με βάση αυτή την πόλη, πάς στα Γκραν Κανυονς της περιοχής, το Jebel Shams και το Jebel Akhdar , που από ότι είδα και διάβασα σου κόβουν την ανάσα.

Συν κάστρα και φρούρια, πχ συν τρεχούμενα νερά, παραδοσιακά ορεινά χωριά κλπ κλπ.

Σκέφτηκα να νοικιάσω αυτοκίνητο γιατί μου φάνηκε περίπλοκη η μετακίνηση μέσα στην ευρύτερη περιοχή, οπότε πήγα σε ένα γραφείο εκεί, δίπλα στο χόστελ.

Μου είπε ότι για να πας στο Jebel Shams απαιτείται όχημα 4*4 , αλλιώς δεν σε αφήνουν καν να περάσεις σε κάποιο σημείο ελέγχου της τροχαίας.

Αυτό ανέβαζε αρκετά το κόστος. Τέλος πάντων, λέω οκ και πάμε να δούμε το αυτοκίνητο.

Είχα ήδη αντιληφθεί ότι αυτοκίνητα κάτω των 1600 κ.ε. δεν περνάνε ούτε από τον προθάλαμο του Ομάν .

Κι αν υπάρχουν, δεν τα βρίσκεις στα ενοικιαζόμενα.
Και το χειρότερο, δεν υπάρχουν καν αυτοκίνητα με συμπλέκτη . Μόνο αυτόματα.
Δεν έχω οδηγήσει ποτέ αυτόματο. Τι να το κάνω το αριστερό πόδι ; Να το βάλω στο γύψο;

Αφού σηκώνεται μόνο του από συνήθεια .

Άσε που είχε και όριο 200 χλμ την ημέρα και μετά έξτρα.

Θα έβγαινε μαζί με βενζίνη γύρω στα 60 -65 ευρώ την ημέρα. Και σκεφτόμουν να νοικιάσω για τρεις.

Μωρέ μήπως να ξανασκεφτώ το αντίσκηνο;

Θα σου πω το απόγευμα, είπα στον νεαρό Αιγύπτιο υπάλληλο και έφυγα για εκδρομή.

Στο χόστελ είχε προσφορά τις δύο πιο δημοφιλείς εκδρομές από την Muscat σε καλή τιμή,

αφού τις τσέκαρα στο Get your Guide.

Περίπου 15 ευρώ πιο κάτω.

Πήρα την κλασική που κάνουν οι περισσότεροι τουρίστες.

Μπάνιο και Σνορκελινγκ στα νησιά Dimaniyat.

Το λιμάνι αναχώρησης δεν είναι κανένα ψαροχώρι με καΐκια.

Είναι στην Sultan Marina στην πόλη Seeb 25-30 χλμ.μακριά.

Οπότε θέλεις κι ένα εικοσάρικο για ταξί πήγαινε έλα. Sultan Meremet.

Το ταχύπλοο είχε τρεις εξωλέμβιες , ήταν χωρητικότητας περίπου 20 ατόμων , είχε λοστρόμο Ζανζιβαριανό και καπετάνιο Κενυάτη.

Ενας συνταξιδιώτης που μάλλον ήταν καπετάνιος κι αυτός, ζήτησε να πιλοτάρει. Του το έδωσε ο Κενυάτης. Μόλις βαρέθηκε. πήγα εγώ και του είπα πως έχω δίπλωμα ιστιοπλοΐας , που είναι ανώτερο, οπότε το πήρα κι εγώ για δύο τρία μίλια. Όχι πως κούνησα εκατοστό το τιμόνι , αλλά λέμε τώρα .

Τα Dimaniyat είναι μια συστάδα μικρών βραχονησίδων ελληνικού τύπου και καμία δεκαριά ωραίες καβαντζούλες παραλίες των 50–100 μέτρων. Τυρκουαζ νερά κατά τόπους κλπ. Αλλά εδώ δεν έρχεσαι για μπάνιο. Έρχεσαι για τον βυθό.

Δεν έχω και καμία σοβαρή εμπειρία από σνορκελινγκ αλλά ήταν πολύ ωραία.

Σαν να κολυμπάς σε ενυδρείο. Τουλάχιστον 50 ειδών πολύχρωμα ψαράκια μέτρησα. Δεν έχει κοπάδια αλλά είχε και πολλά και αρκετά μεγάλα.

Το κλου όμως είναι η θαλάσσιες χελώνες .

Βούτηξα από τοὺς πρώτους και γρήγορα βρήκα το στέκι τους. Καμία δεκαπενταριά ήταν μαζεμένες , από 40-80 εκατοστά. Γρήγορα πλάκωσαν κι άλλα σκάφη και άλλοι μαράκες με τις υποβρύχιες GoPro σπρώχνοντας με για να πάρουν την καλή γωνία λήψης.

Μου ήρθε να τους αρχίσω στις πατητές , να βγάζουν μπουρμπουλήθρες από τα αυτιά.

Ξεμάκρυνα και κάποια στιγμή βρήκα μια έρμη και μοναχούλα και αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας.

Το κολύμπι της χελώνας είναι σαν πέταγμα πουλιού. Υπέροχο .

Και επειδή δεν είναι πολύ γρήγορες - τι σόι χελώνες θα ήταν άλλωστε- κολύμπησα αρκετή ώρα παράλληλα χαζεύοντας το πέταγμα της. Πολύ ωραία εμπειρία.

Είχα ψήσει ένα νεαρό ζευγαράκι από το Νιούκαστλ, που είχε αδιάβροχη θήκη κινητού,να μου στείλει τα βίντεο στην επιστροφή. Έτσι πέταξα το κινητό στο μπακπακ και δεν ασχολήθηκα καθόλου με φωτογραφίες. Εχει ένα σωρό στο ίντερνετ.Έτσι κι αλλιώς lazy day σήμερα.

Α,όχι έβγαλα ηλιοβασιλέματα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 30
• 31
• 32
• 33
• 34
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 32 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.