Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 21

Τα κοντινότερα σημεία ενδιαφέροντος που εντόπισα σκυμμένος στους χάρτες, είναι στην διπλανή πολιτεία προς τα νότια , στην Καρνατάκα .

Τα rent a bike που ρώτησα για μηχανάκι , δεν σου επιτρέπουν να βγεις από την πολιτεία της Goa.

Τα λεωφορεία δεν εξυπηρετούν το δεύτερο σημείο,οπότε τι απέμεινε;

Private transfer. Βρήκα μια άκρη με τα παιδιά του χοστελ και κανονίστηκε.

Θα μου κόστιζε περίπου 60 ευρώ αλλά δεν θα έμενα με την καμία , να σέρνομαι από ξαπλώστρα στην θάλασσα και τούμπαλιν.

Ικανοποιημένος αυτοσυγκεντρώθηκα για να βάλω κι εγώ ένα χεράκι να κερδίσουμε την Λαμία και όλα πήγαν κατ’ευχήν. 2-0 χαλαρά.

Πρώτη στάση Gokarna . Μια από τις ιερές πόλεις του Ινδουισμού γιατί εκεί υπάρχει ένα πολύ παλιό τέμπλο.

Με το που φτάσαμε , γροθιά στο στομάχι . Εδώ είμαστε λέω.

Η πρώτη τζούρα αυθεντικής Ινδίας σύμφωνα με τα διαβάσματα μου.

Καμία αγγλική επιγραφή, μόνο σανσκριτικά .

Όλοι ντυμένοι με σάρι και σαρονγκ -οι άντρες πιο σεξυ , ακόμα και με μίνι σαρονγκ- και με την χαρακτηριστική ινδουιστική κόκκινη βούλα στο δοξαπατρί.

Στην πόλη υπάρχουν ιεροδιδασκαλεία και ακούς πιτσιρικάδες μοναχούς να ψέλνουν.

Στο περίφημο τέμπλο γίνεται λαϊκό προσκύνημα . Για να μπουν οι άντρες εκτός από πλύσιμο ποδιών πρέπει να φορέσουν ένα άσπρο εξαγνιστικό παρεό, που τα πουλάνε εκεί από έξω.

Έχει βέβαια και την παραλία της και κάποιον τουρισμό τύπου Arambol.

Είδα και δύο μεσήλικες ξανθιές με κόκκινη βούλα. Αλλαξοπίστησαν ; Ποιος ξέρει.

Πολύ δυνατή η Gokarna και το κυριότερο μικρή . Το πολύ σε μια ώρα έχεις δει τα πάντα και έχεις γεμίσει εικόνες.

Δεύτερη στάση Yana Caves.

Όπου σπήλαια και γεωλογικώς ενδιαφέροντα μέρη πηγαίνω τρέχοντας.

Το σήμα τηλεφώνου χάθηκε μόλις βγήκαμε από τον κεντρικό δρόμο και πηγαίναμε σχεδόν στα τυφλά.

Ο οδηγός ήταν πιτσιρίκος, μιλούσε αγγλικά , αλλά ούτε εγώ καταλάβαινα αυτόν, ούτε αυτός μένα.

Απηυδήσαμε και οι δύο . Άστο να πάει, άστο. Μούγκα στην στρούγκα.

Μπήκαμε σε κάτι σαν εθνικό δρυμό περνώντας μια μπάρα.

Ένα υπέροχο δάσος με λεπτόκορμους κοκοφοίνικες μας συνόδευσε μέχρι την είσοδο .

Είχε μια παράγκα αναψυκτήριο και μια κοπέλα που έκοβε εισιτήρια. Ούτε δύο ευρώ.

Εκεί έχει λίγο σκληρό hiking, περίπου ενάμιση χιλιόμετρο ανηφόρα 30% αλλά υπό σκιά και ποταμάκι δίπλα να τρέχει , και τριακόσια σκαλιά δώρο, για να φτάσεις σε ένα πλατώ, όπου έχει δύο ξεκάρφωτους βράχους σαν τα Μετέωρα , αλλά πολύ μικρότερους σε όγκο.

Ο ένας έχει πολύ δραματικό περίγραμμα που φοντάρει ωραία στον ουρανό και αξίζει να μπει σε καμία ταινία τύπου «Άρχοντας των δαχτυλιδιών»

Ο άλλος είναι πιο συνηθισμένος και φιλοξενεί τι άλλο; Ένα τέμπλο.

Για να πας στο σπήλαιο έχει ένα μπόνους 120 απότομων σκαλοπατιών όπου ξαναπληρώνεις ένα ευρώ για να φτάσεις με ταχυκαρδία , αγκομαχώντας και ξεφυσώντας .

Σπήλαιο δεν υπάρχει αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα εγκάρσια σχισμή στον βράχο με πέντε έξη τρύπες στην οροφή.

Η κατηφόρα υπέροχη , τι να πω. Για μας κελαηδούν τα πουλιά.

Δεν είμαι σίγουρος ότι αξίζει την παρέκκλιση να επισκεφτείς τα Yana Caves.

Είναι τελείως out of the beaten path και όχι κάτι ουάου σαν αξιοθέατο.

Εγώ το ευχαριστήθηκα πάντως αν και έβγαλα τα συκώτια μου στον ανήφορο.

Την ίδρωσα τη φανέλα σήμερα. Άλλαξα και φύγαμε ίσα να προλάβω το ηλιοβασίλεμα στην Palolem Beach .

Ήπια μια απολαυστική μπίρα παρέα με ένα σκυλάκο που το έριξε μετά στον ύπνο, έβαλα την υπογραφή μου στην παραλία τοι Palolem Beach και τέλος . Πάμε για άλλα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 17
• 18
• 19
• 20
• 21
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 19 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.