Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 27

Μετά το πρωινό, ξεκίνησα για την διπλανή παραλία για να τσεκάρω αν έχουν καμία σχέση με τις εκθαμβωτικές φωτογραφίες που βλέπουμε στα διάφορα μίντια.

Φυσικά κουβαλάω πάντα μαζί μου το Χαλκιδικόμετρο για ακριβείς συγκρίσεις.

Για να βρέξεις τα πόδια σου λοιπόν, χρειαζόσουν μια καμήλα να σε μεταφέρει .
Τόσο μακριά είχε κατέβει λόγω της άμπωτης.
Σύντομα έμαθα πως όπως έχουμε εμείς δελτίο καιρού , εδώ έχουν δελτίο παλίρροιας. Δύο φορές την ημέρα ανεβοκατεβαίνουν τα νερά και αυτήν εποχή είναι πολύ δυνατές .
Σύμφωνα με το δελτίο, σε κανένα εξάωρο, θα ερχόταν το νερό στα πόδια μας, Και σκέφτηκα ότι αφού θα έρθει γιατί να περπατάμε εμείς μέσα στην ντάλα;

Ντάλα ντάλα λέγονται τα τοπικά μέσα μαζικής μεταφοράς, που μπορεί να είναι από σαράβαλα λεωφορεία έως Ντάτσουν με ανοιχτή καρότσα.
Ρώτησα την μικρή αν ήταν έτοιμη για την εμπειρία αλλά με στραβοκοίταξε κάπως.
Πήραμε ταξί και κατεβήκαμε στην Stone town την μοναδική μάλλον πόλη στο νησί.
Έχοντας επισκεφθεί την σχετικά κοντινή Μομπάσα στην Κένυα, προ αμνημονεύτων χρόνων , επί ΠΑΣΟΚ ορθοδόξου ακόμα, ήξερα στο περίπου πως είναι και τι θα δω.
Πραγματικά μια μικρογραφία της Μομπάσα είναι αρχιτεκτονικά , με την διαφορά πως εδώ το μουσουλμανικό στοιχείο είναι πιο έντονο για να μην πω κυρίαρχο.
Κάναμε τις βόλτες μας , βγάλαμε τις φωτογραφίες μας ήπιαμε τα alcohol free κοκτειλάκια μας, μου άρεσε αρκετά μπορώ να πω.
Αξιοσημείωτο ότι ο Σουλειμαν , ο οδηγός του ταξί που μας μετέφερε , και κάναμε μια συμφωνία και για την επιστροφή δεν μας πήρε χρήματα για το πρώτο κομμάτι της κούρσας. Μα τόσο φερέγγυος;

Είπαμε να μην γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο και να πάμε μία βόλτα από την άλλη μεριά του νησιού, αυτήν που βλέπει στον Ινδικό . Πήγαμε στο δημοφιλές The Rock Restaurant που είναι χτισμένο σε ένα βράχο μέσα στη θάλασσα και μοιάζει με στρουμφόσπιτο. Είναι πολύ ωραίο μέρος πραγματικά .
Και θα ήταν ακόμα ωραιότερο αν είχε ανεβεί κανένα μέτρο ή παλίρροια για να περικυκλωθεί από το νερά. Είχαμε πολύ δρόμο για την επιστροφή και δεν μείναμε να περιμένουμε.

Η παραλία του Nungwi από 200 μέτρα είχε περιοριστεί στα 20 και ήταν ο ένας πάνω στον άλλον. Προχωράω ανάμεσα στις γκλίτσες των Μασαϊ που μάλλον είναι ντεκόρ στην παραλία , και τι να δω.
Ένα φιλικό ζευγάρι, την κόρη τους και δυο ακόμα φίλους, εκλεκτά μέλη της κοινότητας του travelstories τον @Travelliaris και την @evaT . Σύνολο εφτά νοματαίοι.

Είναι αυτό που λένε τα είχαμε χύμα μας ήρθαν και τσουβαλάτα.

Κάπου εδώ η σόλο ταξιδιωτική αλητεία μπαίνει σε αγρανάπαυση.

Το επόμενο δεκαήμερο είναι οργανωμένο μέχρι κεραίας από την EvaT.

Μετακινήσεις, διαμονές, σαφάρια, all inclusive που λένε.


Η δική μου δουλειά από δω και πέρα είναι να υποδυθώ όσα μπορώ καλύτερα τον κόντρα ρόλο του απαιτητικού πελάτη τουριστικού γραφείου..

Το υποχόνδριο ξινό γεροντοπαλίκαρο που διαμαρτύρεται για την ποιότητα του πρωινού ή την μεγαλοαστή κυρία που διαμαρτύρεται για το ότι δεν υπάρχει αρκετός χρόνος ελεύθερος για ψώνια.

Επειδή ξέρω ότι η @evaT θα γράψει μια ιστορία για το τρέχον ταξίδι θα κάτσω για λίγο στα αυγά μου ,
Δεν είναι σωστό να κάνω σπόιλερ στην ιστορία της φίλης μου.

Θα κρατάω πάντως σημειώσεις και αν δω ότι γράφει φαντασιοπληξίες και γλυκανάλατες αρλούμπες, θα είμαι έτοιμος να τις αποδομήσω.

Ή ίσως γράψω παραλειπόμενα. Ξέρω κι εγώ; Βλέπουμε.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 22
• 23
• 24
• 25
• 26
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 24 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.