Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 40

Ε για το Ντουμπάϊ τι να πω.. Δεν χωράει ο νους του ανθρώπου την έκταση και τον όγκο αυτού το κατασκευαστικού θαύματος μέσα λίγες δεκαετίες.. Και συνεχίζεται ακάθεκτο. Γερανοί παντού.
Ησυχία , τάξη , ασφάλεια.
Απίθανοι δρόμοι , πεζογέφυρες, υπερσύγχρονες συγκοινωνίες, κλιματιζόμενες στάσεις,
Πεντακάθαρες δημόσιες τουαλέτες, οδηγική συμπεριφορά άψογη, ίντερνετ καμπάνα, χρεωστική κάρτα παντού.
Αυτοκίνητα σαράβαλα δεν υπάρχουν, μηχανάκια δεν υπάρχουν, εκτός από τα ντελίβερι. Και τα κουτιά μεταφοράς φαγητού είναι φωτισμένα παρακαλώ.
Αφισοκολλήσεις δεν υπάρχουν, τα πεζοδρόμια δεν έχουν καφάσια.
Οι δρόμοι είναι σωστά φωτισμένοι.
Τα αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα. αποκλειστικά σε θέσεις πάρκινγκ . Και πόσα άλλα που ξεχνάω.

Αν είσαι παθολογικός γκρινιάρης μην έρθεις εδώ με την γυναίκα σου. Δύσκολο να βρεις κάτι να γκρινιάξεις. Θα γκρινιάζεις σ’αυτήν . Κρίμα είναι δεν φταίει.

Ειδικά μάλιστα όταν ο καιρός είναι υπέροχος 20-28 μέρα νύχτα.

Τούτων των αξιοθαύμαστων λεχθέντων , ξεκίνησα την λεγόμενη χλίδα -day. Πήγα το μεσημέρι στην Dubai marina , το απόγευμα για φαγητό στο Mall of Emirates και έκλεισα πανηγυρικά με φώτα και πυροτεχνήματα στο Dubai Mall.

Από το υπέργειο μετρό ακόμα , το θέαμα άρχισε να με κουράζει . Πόσους ουρανοξύστες να δω, πόσες δρομάρες και γέφυρες, και πόσα μαγαζιά . Μια αχανής επίπεδη έκταση χτισμένη , μέχρι που χάνεται στον ορίζοντα.

Με το που έφτασα στο Marina Walk , την περατζάδα δηλαδή το μάτι μου ξεκουράστηκε.

Μετά από τόσες μέρες που λείπω , είδα ξανά όμορφες γυναίκες, από όλες τις ράτσες,περιποιημένες μακιγιαρισμένες, στην πένα , με ακριβά ρούχα και κοσμήματα. Χλιμίντρισα κανονικά.

Εντάξει κάποιες ήταν χορηγούμενες, άλλες σε αναμονή χορηγίας , αλλά να μην είμαι άδικος και αγόρια το ίδιο.

Αθλητές και αθλήτριες να κάνουν τζογκινγκ με ακουστικά κλπ.

Ωραία είναι η Marina , ένα στενό κανάλι με γεφυράκια δηλαδή και γύρω γύρω ουρανοξύστες ξενοδοχείων και κατοικιών. Χλιδάτα εστιατόρια κλπ.

Πήρα ένα τοπικό τραμ εκεί αλλά δεν είδα απολύτως τίποτα εκτός από περισσότερα κτήρια

Από την μαρίνα ξεκινάνε σκάφη αναψυχής και φουσκωτά για ένα τουρ μιάμιση ώρας.

Πήγα και εγώ με ένα φουσκωτό για να δω από απόσταση βολής τα ακριβότερα ξενοδοχεία του πλανήτη . Πέρασα και δεν ακούμπησα που λένε.

Περάσαμε και μέσα από το the Palm αλλά από το επίπεδο της θάλασσας δεν καταλαβαίνεις το σχήμα. Τουλάχιστον είδα ξαπλώστρες και αμμουδιά.

Στο Mall of Emirates πήγα για πολύ λίγο γιατί ήθελα να δω αν αληθεύει ότι έχει πίστα του σκι. Μου φάνηκε τεράστιο και βαρετό αλλά το Food Court έδειχνε εξαιρετικό. Έφαγα ένα πολύ ωραίο spicy κινέζικο.

Το Dubai Mall είναι το μεγαλύτερο mall του πλανήτη αν δεν κάνω λάθος. Υπερπαραγωγή από τις λίγες , ενυδρείο , παγοδρόμιο, Chimatown, όλα τα brands παρόντα. Χιλιόμετρα διαδρομών. Η Μεκκα του καταναλωτισμού.

Όλος ο καλός ο κόσμος εκεί βέβαια. Δεν άντεξα και πολύ εννοείται, δεν είχα και κανένα αγοραστικό ενδιαφέρον οπότε βγήκα έξω στο συντριβάνι.

Εδώ είναι πολύ ευχάριστα, όλα τα εστιατόρια γεμάτα και ο κόσμος σουλατσάρει. Κάθε τρεις και λίγο ξεκινάει lightshow .

Ποτάμια χρωμάτων κουτρουβαλάνε πάνω στον εμβληματικό ουρανοξύστη Burj Khalifa και τα νερά χορεύουν στα συντριβάνια. . Όλοι δείχνουν χαρούμενοι που είναι εδώ, που φωτογραφίζονται εδώ, που ποστάρουν στα σοσιαλ μίντια από εδώ.

Αυτό πουλάει το Ντουμπάϊ σαν τουριστικός προορισμός.

Τροφή στην ματαιοδοξία.

Την αίσθηση ότι είσαι ένας εκλεκτός που έστω και μην ψωνίζοντας τίποτα , γίνεσαι κοινωνός μιας εμπειρίας που δεν μπορούν όλοι να την βιώσουν.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 26
• 27
• 28
• 29
• 30
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 28 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.