Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 43

Η αλήθεια είναι ότι πελάγωσα κάπως και αποφάσισα να κινηθώ, πριν με πιάσει αδράνεια και ανασφάλεια.

Ένα από τα πράγματα που έμαθα χθες από την κουβέντα, είναι η εφαρμογή YANGO.
Η τοπική Uber δηλαδή.
Βγήκα πρωί πρωί να τσεκάρω το εργαλείο.
Οι ταρίφες ίδιοι παντού. Διπλή τιμή και όσο και να πέσουν δεν την πιάνουν την τιμή της YANGO.
Την συνέδεσα και με την Revo για να μην έχω να κάνω με ρέστα κλπ, και ξεκίνησα για το μεγάλο τέμενος του Σουλτάνου που είναι εδώ κοντά , περίπου 2 χλμ.
Είναι το πρώτο αξιοθέατο που προτείνεται στην Muscat και είναι επισκέψιμο για non Muslims, 8 με 11.

Πανέμορφο, μεγαλοπρεπές, γαλήνιο κι άλλα δέκα επίθετα. Μπορεί και να κόστισε έναν προϋπολογισμό της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας

Πήγα στις εννιά και μισή και είχε ήδη αρκετό κόσμο που μου χαλούσε τις φωτογραφίες.

Τουλάχιστον όμως γλίτωσα από τα καμιά πενηνταριά τουριστικά πούλμαν που έφτασαν την ώρα που έβγαινα.

Στην είσοδο είχε μια ανοιχτή μπουτίκ που νοίκιαζε παρεό , πασμίνες και μαντήλες στις γυναίκες για την είσοδο στο τέμενος.
Όχι όμως τίποτα αποφόρια.
Μιλάμε για ποιότητα. Ακριβά κομμάτια.
Επειδή λοιπόν όλες θα έβγαιναν φωτογραφίες με αυτή την περιβολή , η μπουτίκ έγινε δοκιμαστήριο.
Κάθισα λοιπόν κι εγώ , και έκανα thumb up και downs σε Γιαπωνέζος τουρίστριες που δοκίμαζαν να βρουν σωστό συνδυασμό και χαχάνιζαν ασεβώς.
Πάλι καλά που δεν έπεσε και κανένα μαλλιοτράβηγμα σε στυλ, εγώ το είδα πρώτη. Οχι εγώ , άστο κάτω.
Γύρισα στο χόστελ , έβαλα YouTube στην τηλεόραση και έβλεπα τα highlights των αξιοθέατων του Ομαν για να δω τι θα πάρω και τι θα αφήσω.
Μετά σκυφτός πάνω από τους χάρτες , προσπαθούσα να καταλάβω την δομή της. Muscat.
Που είναι το κέντρο, τα μέρη με κόσμο κλπ . Άκρη δεν έβγαλα, Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι δεν είναι περπατήσιμη.
Τεράστιες αποστάσεις
Έτσι το απόγευμα πήγα με την πεπατημένη των τουριστών.
YANGO και στην Mutrah , τον μεσαιωνικό οικισμό και λιμάνι, την μήτρα της σημερινής Muscat.
Στην διαδρομή μου πέσανε τα σαγόνια. Δεν ξέρω κι εγώ τι περίμενα , αλλά ο Muscat expressway , μου έβγαλε τα μάτια.
Μακράν ο πιο εντυπωσιακός αυτοκινητόδρομος που έχω δει ποτέ. Διασχίζει όλη την πόλη , έχει 4-5 λωρίδες ανά κατεύθυνση, παράλληλα πάρκα , βοηθητικούς δρόμους και μετά τα κτήρια.
Οι ταχύτητες ξεπερνούν τα 120 χλμ την ώρα μέσα στην πόλη και η ροή αυτοκινήτων μοιάζει ασταμάτητη.. Και εδώ όπως και στο Ντουμπάι δεν υπάρχουν καθόλου μηχανές.
Όλα μοιάζουν καινούργια, άσφαλτος σαν να στρώθηκε χτες κι όμως ο ταξιτζής μου είπε ότι έτσι είναι απ τα 70’s. Δεν τον πίστεψα. Μάλλον δεν κατάλαβε τι ρώτησα.
Στο λιμάνι της Mutrah ήταν αραγμένο ένα κρουαζιερόπλοιο και το γιωτ του σουλτάνου- δεν είχαν και μεγάλη διαφορά σε όγκο- οπότε είχε και κάποιο κόσμο εκτός από τους ντόπιους.
Έχει ένα φρούριο σε ένα ύψωμα, το οποίο είναι διατηρημένο και φωτισμένο άψογα.

Ούτε 100 μέτρα δεν είναι σε διαστάσεις αλά έχει 8,5 ευρώ εισιτήριο.
Τις ακριβοπλήρωσα τις φωτογραφίες.

Πολύ ιδιαίτερο μέρος η Mutrah .

Δραματικό σκηνικό. Ανάμεσα στα μαύρα πετροβούνια τα άσπρα σπίτια. Έτυχε να αρχίσουν και οι μουεζίνηδες τις ψαλμωδίες λίγο πριν το δειλινό και έγινε ακόμα πιο ατμοσφαιρική η στιγμή.

Μοιάζει λίγο και με χώρα ελληνικού νησιού.
Κατέβηκα στο Mutrah Souq , το παραδοσιακό παζάρι της πόλης που κι αυτό είναι παλιό , αλλά σούπερ διατηρημένο. Εκτός από τον κεντρικό διάδρομο που είναι πιο πολύ για τουρίστες , είναι ένας λαβύρινθος από σοκάκια που είναι και η κανονική αγορά της πόλης.

Οι έμποροι με λιβανίζανε στην κυριολεξία.
Το καλύτερο λιβάνι βγαίνει στο Ομαν έμαθα.
Το περιεργάστηκα λίγο γιατί δεν είχα ιδέα πως είναι στην όψη. Ο μαγαζάτορας άναψε σε ένα καντηλέρι ένα κομματάκι και άρχισε το λιβάνισμα να πάρω μυρωδιά.
Κάτι με ρώτησε , δεν κατάλαβα.
Κεριά και λιβάνια απάντησα .
Ψόφησε στα γέλια. Ε γέλασα κι εγώ .
Δεν συνεννοηθήκαμε, αλλά τι σημασία έχει; Γελάσαμε και σήμερα.
Στην επιστροφή από το άλλο ρεύμα της Muscat expressway, είχε πια νυχτώσει και μπήκαν και οι φωτισμοί στο παιγνίδι. Πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί.
Ναι, το πετροδολάρια ρέουν, αλλά σχεδιασμός , αισθητικήαρχιτεκτονική, καθαριότητατουλάχιστον στον άξονα αυτού του δρόμου με εξέπληξαν ευχάριστα.

Ανθρωπογεωγραφία δεν στρώθηκα ακόμα να κάνω , χρειάζομαι περισσότερες εικόνες.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 29
• 30
• 31
• 32
• 33
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 31 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.