Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 45

Από χτες είχα ένα σφίξιμο σχετικά με την ενοικίαση του αυτοκινήτου. Να ανέβω στα 2 και βάλε χλμ υψόμετρο, με ένα αυτοκίνητο που δεν το ξέρω καθόλου, να του κάνω και καμιά ζημιά και να τρέχουμε;
Βασανίστηκα αρκετά, και στο τέλος άλλαξα σχέδια.
Θα την αφήσω την περιοχή για αργότερα. Να έχω χρόνο για να μελετήσω τις διαδρομές κλπ.
Ίσως επί τόπου να βρω κάποια καλύτερη λύση ώστε να πάω εκεί πάνω , χωρίς να χρειαστεί να πάω μόνος οδηγώντας.
Οπότε νοίκιασα ένα απλό αυτοκίνητο - τι απλό δηλαδή ένα Mitsubishi SUV - απλά όχι 4*4.
Εγώ ένα ΚΙΑ picanto χρειαζόμουν ο έρμος, αλλά δεν έχει τέτοια εδώ.
Έκλεισα και κατάλυμα για μια νύχτα στην πόλη Sur, περίπου διακόσια χλμ απόσταση από την Μuscat.
Θα έκανα μόνος μου το πρόγραμμα της δεύτερης δημοφιλούς εκδρομής .
Το οδικό δίκτυο μέσα και γύρω από την Muscat είναι πραγματικά απίστευτο.
Έβαλα την φιλενάδα στο GPS να με καθοδηγεί, αλλά δεν απέφυγα μερικές στραβές μέχρι να βγω επιτέλους στην Εθνική.

Έχει τόσο πολλές εξόδους και διχάλες που λίγο να αμφιταλαντευτείς, πάει ,το έχασες.

Βγαίνοντας, το σκηνικό των μαύρων κοφτερών λόφων επανηλθε δριμύτερο.

Δεν το χορταίνω πραγματικά. Νομίζω από αυτούς τους ανελέητους βράχους προέκυψε το σκηνικό της Μόρντορ στο Lord of the rings.

Πρώτη στάση η Bimmah Sinkhole. Πολύ πετυχημένο όνομα δεν λέω, το περιγράφει ακριβώς, και δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο αλλά δεν μου έκανε και καμία τρομερή εντύπωση ούτε και αίσθηση για να κολυμπήσω.

Μου έβγαλε μια αίσθηση παρηκμασμένων ιαματικών λουτρών. Δεν κατέβηκα στην τρύπα .

Έβγαλα μια φωτογραφία από το χείλος του νεροχύτη κι έφυγα.

Το σκηνικό άλλαξε, παρέμεινε άγριο, έγινε πιο κοκκινωπό, θυμίζει λίγο Γεωπάρκο Σητειας και τέρμα Ανατολικη Κρήτη. Κάθε τρία τέσσερα χλμ περνάς γέφυρες επανω από ξεραμένες κοίτες ποταμών. Τα λεγόμενα Wadi.

Ένα τέτοιο ήταν και ο επόμενος προορισμός , το Wadi Shab. Μόνο που αυτός έχει νερό.

Στην είσοδο μοιάζει με την Πρέβελη . Έχουν περιορίσει την έξοδο του νερού στην θάλασσα και έχει φοινικόδεντρα.

Περπατάς κανένα χιλιόμετρο και το φαράγγι στενεύει. Μοιάζει με ένα φαράγγι στο Μαροκο με κοκκινωπά κάθετα τοιχώματα, που δεν θυμάμαι πως το λένε.

Μετά χοροπηδάς μέσα στην κοίτη σε τεράστιες ανώμαλες κροκάλες για να φτάσεις μούσκεμα στον ιδρώτα, κάπου που μοιάζει με παράδεισο.

Τοπ τοπ τοπ τοποθεσία. Με ένα
ψυγειάκι και μερικά σνακς, θα καθόμουν άνετα όλη μέρα, μην σου πω και νύχτα.

Το νερό έχει ακριβώς την θερμοκρασία που δεν θέλεις να βγεις ποτέ.

Μπορείς να προχωρήσεις και πιο βαθιά στο φαράγγι αλλά το απέφυγα , γιατί ήταν τόσο ωραία εκεί, που δεν ήθελα τίποτα άλλο.

Κατά τις 2.30 πήγα, και ήταν καλύτερα, γιατί την ώρα που πήγαινα, έφευγαν πολλοί τουρίστες που είχαν έρθει με οργανωμένες εκδρομές από την Muscat.

Στην Μόσχα αδελφές μου στην Μοσχα.

Μετά από καιρό, και πάλι φουλ Ρώσοι τουρίστες. Είναι πολλοί και είναι παντού τελικά.

Στην Sur δεν υπάρχουν χοστελ. Έτσι έριξα τα μούτρα μου και πήγα ξενοδοχείο. Μεγαλεία.

Η πόλη είναι παραθαλάσσια, αλλά δεν έχει τίποτα στην παραλία εκτός από ψαρόβαρκες. Αλάνες και γκρεμισμένα και εγκαταλελειμμένα παλιόσπιτα.

Κακάσχημη μεν, αλλά μπορείς να περπατήσεις , να δεις , να μυρίσεις.

Τα μισά μαγαζιά στην πόλη είναι ladies tailoring.

Σε αντίθεση με την Δύση που η γυναίκα βγαίνει από το σπίτι ντυμένη και στολισμένη σαν φρεγάτα και στο σπίτι φοράει καμιά τρύπια φόρμα και κανένα ξεχειλωμένο t-shirt του συζύγου-γιου -γκόμενου, στο Ισλάμ βγαίνει έξω με την μπούρκα και στο σπίτι φοράει τις πούλιες και τον Αυγερινό.

Εδώ στην Σουρ οι γυναίκες καλύπτουν περισσότερο το πρόσωπο .

Στην Muscat σχεδόν καμία. Περιποιημένο φρύδι , κραγιόν , μέχρι και σκουλαρίκι στην μύτη είδα.

Το ανδρικό ντύσιμο είναι κι αυτό λιτό έξω . Λευκή κελεμπία και φέσι.

Δεν μπορώ να φανταστώ τι φοράνε μέσα στο σπίτι. Χρυσοποίκιλτες ρόμπες; στολές Σούπερμαν;

Είναι εξαιρετικά περιποιημένοι πάντως.

Από την συζήτηση που είχα με τον χοστελαρχη , έναν μοντέρνο τριαντάρη που ακούει και ροκ και ραπ ξέρω ‘γώ , έμαθα ότι η αντρική κελεμπία δεν έχει να κάνει με την θρησκεία.
Όλοι έχουν κελεμπίες στην γκαρνταρόμπα τους.
Μπορεί την μια μέρα να βγεις με κελεμπία σαγιονάρα και άλλη μέρα με τζιν και αθλητικά. Ότι έχεις όρεξη. Φοριέται πολύ πάντως. Ας πούμε 1 στους 10 Αν και δεν μπορείς να καταλάβεις ποιοί είναι μετανάστες , οπότε ίσως το ποσοστό να είναι μεγαλύτερο.

Στην Σουρ είναι ένα κλικ πιο Αραβια από τη μοντέρνα Muscat αλλά τίποτα το όμορφο .
Η παλιά πόλη ας πούμε είναι εγκαταλελειμμένη με σκοτεινά αδιέξοδα, χωματόδρομους και μικρομάγαζα όπου μαζεύονται μετανάστες για την παρέα.

Θα έλεγα να πιούνε μια μπίρα αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει αλκοόλ στο Ομάν.
Μόνο σε μπαρ πεντάστερων με κανένα εικοσάρικο το ποτήρι.
Κάτι τέτοιες μέρες , που είμαι ευχαριστημένος από όσα είδα και έκανα, αποζητώ λίγο αλκοόλ για να χαλαρώσω και να επαναφέρω τις εικόνες της ημέρας .

Πόσο μάλλον που η νύχτα είναι τόσο υπέροχα δροσερή και επικρατεί ησυχία και γαλήνη.
Πόσο μάλλον που δεν είμαι στην κοινωνικότητα του χοστελ. Δεν θέλω να πάω για ύπνο .
Κάθισα σε ένα καφέ και το μυαλό μου πέταξε , βγήκε από το σώμα μου και κάθησε σε ένα τραπέζι πιο δίπλα.
Με έβλεπα σαν σε όνειρο να πίνω καφέ Αιθιοπίας υπερπαραγωγή , και να παρακολουθώ και να σχολιάζω με συνδαιτυμόνες με κελεμπίες και φέσια τον τελικό του Κυπέλλου Ομάν, Αλ Σαμπάμπ- Αλ Σίμπ.

Δεν ήταν όνειρο τελικά , αφού μου έφεραν τον λογαριασμό.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 31
• 32
• 33
• 34
• 35
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 33 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.