Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ινδία Ομάν Σρι Λάνκα Sri Lanka και βλέπουμε.

[mapouna protopao]

Ημέρα ταξιδιού 13

Βγήκα αξημέρωτα στο μαύρο σκοτάδι και στην βροχή, κουκουλωμένος στο αδιάβροχο. Αφώτιστος δρόμος, σκηνικό θρίλερ, χωρίς τις λεύκες
Πώς μου είχε έρθει, ότι θα βγω στο δρόμο και θα μαλώνουν οι τουκτουκέρηδες , ποιος θα πάρε την κούρσα.
Ερημιά. Κατέφυγα στο PickMe. Πάπαλα.
Άλλος σε δέκα λεπτά, άλλος σε δεκαπέντε, πάει το τρένο.
Πατούσα links ότι νάναι ,χάθηκε η μπάλα.
Είδα ένα φως να έρχεται μέσα στο σκοτάδι και σήκωσα το χέρι .
Όντως ήταν τουκτουκ. Πήδηξα πάνω ανακουφισμένος.
Στο δρόμο άρχισαν να χτυπάνε τα τηλέφωνα.
Προφανώς είχαν έρθει στο σημείο συνάντησης οι PickMe drivers.

Sorry παιδιά , καιγόμουν.

Έφτασα 6 και 29 . Στο γκισέ ο υπάλληλος, μου έλεγε κάτι ακατάληπτα.
Το πιθανότερο να μου είπε ότι το εισιτήριο μου, δεν είχε αριθμό θέσης.
Όπου βρεις, άμα βρεις.
Στη β’ θέση όντως δεν είχε.
Για να μην χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, όλες οι μανούλες στα βαγόνια είχαν από δύο παιδιά στην αγκαλιά. Συν βαλίτσες και μπόγους. Λαϊκές συνοικίες.

Προχώρησα σε άλλα βαγόνια, σε άλλη class βρήκα κάπου, είπα θα καθίσω και θα περιμένω μέχρι να με σηκώσουν, και ούτω καθεξής. Τσιγγανάκι.

Πεντέμισι ώρες ταξίδι.

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

Όχι άλλος επιβάτης δεν εμφανίστηκε, αλλά αλλά ούτε καν ελεγκτής. Το εισιτήριο είναι ακόμα στην τσέπη μου.

Οι διπλανοί μου-ένα χαμογελαστό ζευγάρι- με μπούκωναν κάθε τρεις και λίγο, με σνακς που αγόραζαν από τους μικροπωλητές που ανέβαιναν σε κάθε σταθμό.
Αποκάλυψη το τσιλιπεπερόψωμο , σαν το ελιόψωμο ας πούμε. Τραγουδάς το «Ανάβεις φωτιές , ανάβεις φωτιές».

Άφιξη στο βαριά συννεφιασμένο Κολόμπο.
Δεν βρέχει , αλλά φυσάει, και ο αέρας πετάει τις σταγόνες των φύλλων από τα δέντρα στο δρόμο . Αποτέλεσμα το ίδιο. Λούτσα πάλι.
Το χοστελ είναι σε καλό κεντρικό σημείο και είναι και κυριλέ.
Ρεσεψιόν και ωραίος χώρος υποδοχής και bar και lounge.
Το check in είναι στις δύο, είναι ακόμα 12.
Παρατάω το μπακπακ στην υποδοχή και βγαίνω για εξερεύνηση.

Έξω από την πόρτα οι τοπικοί τουκτουκερηδες , με τουριστικούς χάρτες ανά χείρας, προσφέρουν μια ώρα Σιτι τουρ, με 1,5 ευρώ και optional , massage beautiful girl , τιμή δεν ρώτησα.
Θα το κάνω κάποια στιγμή. Το τουρ , όχι το μασάζ.
Όμως ήθελα να περπατήσω να ξεμουδιάσω.
Με το που ανοίγω το google maps βλέπω ένα pin.

Colombo Harbor Pilot Station Lighhouse
στα δύο χιλιόμετρα.

Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το όμορφο και συγκινητικό ποίημα του Καββαδία και αγαπημένο τραγούδι από τον Μικρούτσικο φυσικά.
Περπάτησα λοιπόν μέχρι εκεί , να αποτίσω φόρο τιμής στον πιλότο Νάγκελ.
Φυσικά το λιμάνι δεν έχει καμία σχέση με την εποχή του Καββαδία.
Είναι απροσπέλαστο , γεμάτο γερανούς και εμπορευματοκιβώτια και έναν υπό κατασκευή flyover δρόμο από πάνω.
Δεν είδα το λιμάνι , είδα όμως την αντίστοιχη Τρούμπα, και συνέχισα προς την αγορά, μασουλώντας καυτερά σνακς από πλανόδιους, τώρα που έχω πάρει τον αέρα.

Σκεφτόμουν γιατί ο γέρο Νάγκελ δεν γύριζε στο νησί του, αφού το νοσταλγούσε.
Είχε κάνει καμιά μαλακία μικρός και αναγκάστηκε να μπαρκάρει και φοβόταν να γυρίσει;
Είχε γκομενάκι στο Κολόμπο;

Φοβόταν μην τα τινάξει στην διαδρομή και τον φουντάρουνε στο Άντεν;

Μ αυτά και μ αυτά κόλλησα με το τραγούδι, και περπατάω στους δρόμους του Κολόμπο και σιγοτραγουδώ .

Γελάει ο κόσμος. Καινούργιος τρελός στην πόλη.

Στο χόστελ δηλώνω Greek, ω μου λέει ένας του σέρβις εκεί, εσείς είστε πλούσιοι, πόσα βαπόρια έχεις.
Εγώ είμαι στα αεροπλάνα του λέω.
Είχε έρθει ως ναυτικός μάλλον και ήξερε πραγματάκια.
Στο δωμάτιο, κλασικά, χτυπάω την πόρτα, μια με το σορτσάκι, μία με το σουτιέν, συγγνώμη να έρθω αργότερα;

No it’s ok .

Hostel girls .

Βαρεμένες , αλλά όχι μυξοπριγκίπισσες. αν μη τι άλλο.
Μετά τη σιέστα η απογευματινή βόλτα ήταν εξ ίσου ενδιαφέρουσα.

Στην Sri Lanka κατά τας απογραφάς ,είναι 70% βουδιστές , αλλά εδώ στο Κολόμπο, βλέπω και πολύ μαντήλα και φέσι , και πολύ κόκκινη βούλα στο μέτωπο και σταυρουδάκια.

Και τα αντίστοιχα τέμπλα , τεμένη και ναούς.
Λίγο πριν το σούρουπο ξεκινάνε οι διάφορες λειτουργίες και τις ακούς να μπλέκονται.
Εκείνη την ώρα ξεκινάει και το light show του Lotus tower του εμβληματικού τοπόσημου του Κολόμπο. Ωραία στιγμή.

Δεν είχα πάει σε τέμπλο σήμερα μετά από τόσες μέρες , και με καλούσε το καθήκον.

Στο Google maps, το Gangarama Sima Malaka , μου έδινε ξεκάθαρα σήμα για να το επισκεφτώ.
Ωραίο είναι ,διαφορετικό, στην όχθη μιας μικρής λίμνης . Ίσως πάω και αύριο για ημερήσια φωτογράφιση.

Τελευταίο σνακ, αχνιστά spicy ρεβύθια σε χάρτινο χωνάκι . Πολύ ωραία.
Ήρθε όμως και η ώρα του φαγητού.
Ρύζι με κάρι πάλι, η Burger King τώρα που περνάω από έξω;
Φτου σου ρε ξεφτίλα, με έβρισα, είσαι η ντροπή του ψαγμένου ταξιδευτή που αποζητά τις αυθεντικές εμπειρίες.
Τα είπα και ξαλάφρωσα και πήγα στο Burgers King.

Η πολύ κουραστική ,αλλά γεμάτη μέρα θα άγγιζε την τελειότητα αν…

Παράγγειλα μπίρα σε ένα παλιοκαφενείο ντόπιων , δίπλα στο χόστελ. Στοιχημάτιζαν σε κυνοδρομίες και ούρλιαζαν σαν τα σκυλιά.
Βρήκα ένα stream και κάθισα να δω την Αρειανάρα να κερδίζει τον ΠΑΟΚ.

Ούτε με την επίκληση του Βούδα , που έχω τσακίσει τα γόνατα μου, δύο βδομάδες τώρα, να ανεβαίνω στα σκαλοπάτια του, καταφέραμε να νικήσουμε.

Εκ των υστέρων , και που δεν χάσαμε , πάλι ευχαριστημένος είμαι.

Όλα καλά.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• …

  Go to chapter

  Go
• 40

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 40

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Ωραια αρχή!
Μείνε όσο ατημέλητος θέλεις μέχρι τότε που δε θα μπορείς

 

[psilos3]

Ωραίος, περιμένουμε συχνά - πυκνά τις ανταποκρίσεις σου λοιπόν!

 

[arabickostas]

Να, κάθομαι εδώ τώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο του Αμπουνταμπι και περιμένω την πτήση μου.
Κι επειδή βαριέμαι μόνος και διαβάζω τραβελστόρις να περάσει η ώρα, είπα ας γράψω κι εγώ μια έκθεση ιδεών, κάτι.
Η αλήθεια είναι πως το πεντάωρο στοποβερ εδώ, αξίζει την ταλαιπωρία γιατί έκλεισα αυτό το εισιτήριο σε μια τιμή που μου φάνηκε καθαρή κλοπή .
Και αποτέλεσε και την αιτία να επιλέξω τη Σρι Λανκα αντί για την Ινδονησία ή τις Φιλιππίνες ας πούμε.
Η αλήθεια είναι ότι με επηρέασε ο Καβαφης στην εφηβεία και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία στον προορισμό. Αρκεί να είναι μακρύς ο δρόμος.
Το έκλεισα μήνες πριν για σήμερα του Άι-Γιαννιού, αλλά -όπως λέει και η παροιμία-δεν είναι κάθε μέρα τ’Άι-Γιαννιού.
Με ολίγα κιλά βέβαια ,πράγμα που δεν με χάλασε αφού δεν χρησιμοποιώ βαλίτσα αλλά ένα μέτριο και ένα μικρό μπάκπακ.
Βάλε κι ένα εξηντάρι ή πτήση Θεσσαλονίκη-Αθήνα και με 250 συνολικά με την Εγέα και τη Ετιχάδα αναμένεται να φτάσω αύριο στις 8.30 το πρωί τοπική ώρα στο Κολόμπο.
Χορτάτος από φαγητό και ύπνο και με όλη την ημέρα μπροστά μου.
Το ταξίδι αυτό είναι κάπως επιμελώς ατημέλητο . Η διάρκεια του είναι ακόμη ανοιχτή.
Η επιμέλεια συνίσταται στο ότι έχω κλείσει κάποιες βασικές διηπειρωτικές πτήσεις -αλλά όχι αυτήν της επιστροφής.
Και η ατημελησία στο ότι δεν έχω κλείσει σχεδόν τίποτε άλλο εκτός από την διαμονή για δύο νύχτες.

Ωπ άνοιξε η γκέιτ μου.

Σρι Λανκα λοιπόν και βλέπουμε.

Και μεις που κατα καιρους ημασταν το αντιθετο τι κερδισαμε ? Οποτε μεινε ετσι. Καλη διαμονη!!

 

[Travelliaris]

Παρά λίγο να σε λυπηθώ ρε, άει... Σρι Λάνκα

 

[mikrh tsopana]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

 

[varioAthens]

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

 

[evaT]

μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο

καλομελέτα κ έρχεται

 

[Just Lori]

Κλαίω με τα 250...
Θα περιμενω εναγωνίως τις ανταποκρίσεις σου (πεταω στις 18 για Σρι Λανκα)

Μόνο το πήγαινε 250...

 

[mikrh tsopana]

Μόνο το πήγαινε 250...

Και πάλι κλαίω

Μα τι εμπνευσμενο νικνειμ το"Μαπούνα Προτοπάο" ... μου θυμιζει αφρικανο φυλαρχο
Ειμαστε εν αναμονη για τις ανταποκρισεις σου!

Άμα σου πω οτι τώρα το κατάλαβα...

 

[panlek30]

900€ το καλοκαιρι πανελα. Πονεσε! Qatar βεβαια με καλες ανταποκρισεις.

 

[mapouna protopao]

Λοιπόν,που είχα μείνει;

Ναι, η πτήση δεν ήταν και πολύ ξεκούραστη. Μέχρι να μας σερβίρουν, να πιω και το κρασί μου ,πέρασαν δυο ώρες. Προσγειωθήκαμε πάνω στον ύπνο τον γλυκό . Θα τους βάλω χαμηλή κριτική.
Τα διαδικαστικά πολύ εύκολα, είχα e-visa από την Ελλάδα , baggage claim δεν είχα , σε δύο λεπτά ήμουν έξω.
Στο ΑΤΜ της Bank of the People έβαλα Revolut και έβγαλα ρουπίες. Σαν γνήσια λαϊκή τράπεζα δεν πήρε προμήθεια η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δεν με ρώτησε πάντως το μηχάνημα . Τις έβγαλε αγόγγυστα.
1 ευρώ 300 ρουπίες χοντρικά για ευκολία στις πράξεις.
Στην Dialog πήρα κάρτα Sim 50GB για ένα μήνα με 8 ευρώ περίπου

Είχα κατεβασμένες τις εφαρμογές Uber και την τοπική PickMe. Η PickMe θέλει τοπικό νούμερο για registration, ή Uber είναι οκ και με Google ή Apple account.
Δεν χρησιμοποίησα καμία από τις δύο, απλώς τις άνοιξα και είδα που παίζουν οι τιμές για να παζαρέψω στην official πιάτσα ταξί.
Έχει και λεωφορεία να σε πάνε στο Κολόμπο αλλά ήμουν άυπνος και η ζέστη αποπνικτική.
Γύρω στα 15 ευρώ για τον κεντρικό σταθμό τρένων Colombo Fort. Περίπου μισή ώρα.
Οι περισσότεροι τουρίστες ,κάνουν τον τυπικό γύρο της Σρι Λανκα σύμφωνα με την φορά του ρολογιού.
Εγώ επειδή είμαι ανάποδος, θα την κάνω ανάποδα. Έτσι πήρα ένα εισιτήριο β’ θέσης με 1,5 ευρώ για την πόλη Galle στην νοτιοδυτική μεριά.
Το τρένο ήταν τουλάχιστον 80 ετών με ανοιχτά παράθυρα και ανεμιστήρες οροφής.
Στο βαγόνι είμασταν ως επί το πλείστον τουρίστες και μια καγκουροπαρέα ντόπιων πιτσιρικάδων.
Με το που ξεκινήσαμε βάλανε ένα φορητό ηχείο να βαράει -τέρμα τα γκάζια- το top ten της local pop music.

Παρτάραμε πρωί πρωί δηλαδή.

Η διαδρομή πολύ ευχάριστη.
Σε μεγάλο μέρος της παραθαλάσσια.
Εικόνες της τοπικής καθημερινότητας, δηλαδή παράγκες, τσιμεντόλιθοι , τσίγκινες στέγες ,παιδιά , σκυλιά ,γελάδια, κοκόρια, φοινικόδεντρα και απλωμένες μπουγάδες .
Τα αναμενόμενα.
Η νοτιοδυτική ακτή της Σρι Λανκα είναι κάπως σαν την Χαλκιδική από ότι κατάλαβα.
Ανά δέκα είκοσι χιλιόμετρα από Bentota ως Hambantota , είναι καμία εικοσαριά παραθεριστικά χωριά άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο ανεπτυγμένα.
Εγώ επέλεξα την Unawatuna που είναι δέκα λεπτά έξω από την πόλη Galle που έχει ένα UNESCO site αξιοθέατο και έχω στο πρόγραμμα να επισκεφτώ.
Κατέλυσα στο Cycling Backpackers Hostel.
20 δολάρια για δύο βράδια, νομίζω κάπου εκεί.
Ήσυχο, καθαρό, ξυπόλυτο. Μακριά από την παραλία κανένα χιλιόμετρο αλλά οκ .
Το επέλεξα γιατί διαθέτει ποδήλατα για να κάνω καμιά βόλτα εδώ που δεν έχει ανηφόρες.
Δεν έχει ζεστό νερό βέβαια -περιττή πολυτέλεια με τέτοια κάψα- αλλά ούτε και κλιματισμό. Είναι OnlyFans.
Καμία δεκαριά είμαστε οι ένοικοι. Τρία αγόρια Σέρφερς και πέντε έξη κορίτσια Yogers. Και εγώ ο θείος.
Στρίβω σε μια γωνία και βλέπω μια πιτσιρίκα να στρετσάρεται. Με τρόμαξε κιόλας με την ποδάρα στο σβέρκο.
Μη ανήκοντας σε καμία από τις παραπάνω συνομοταξίες, είπα να το πάω μέχρι τέλους και να μην κάτσω να ξεκουραστώ, - παρ’ότι ήμουν κομμάτια-σχεδόν τριάντα ώρες στο δρόμο.
Κατέβηκα λοιπόν στην Unawatuna Beach που μου φάνηκε συμπαθητική λόγω του ημικυκλικού σχήματός της .
Κατά τα άλλα, όπως σε όλα τα -ήλιος,θάλασσα,ξαπλώστρα- μέρη του κόσμου τα γνωστά.
Ταβερνάκι στο κύμα, μπητσόμπαρα, σουβενιραδικα. Το τοπικό χρώμα είναι από τα Αγιουρβέδικα μασατζίδικα και τα τσαγάδικα και τα spice shops.
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής όμως είναι άλλο .

Οι Ρωσίδες με φουσκωμένα χείλη.

Διασταυρώθηκα με τουλάχιστον σαράντα κυρίες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,ηλικίας από 20 μέχρι 50 ,μέσα σε μισή ώρα περίπατο.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βλάντιμιρ μπορεί να ζορίζεται στην Ουκρανία, αλλά εδώ έχει επέλθει η κατοχή.
Οι πινακίδες και τα μενού των εστιατορίων είναι γραμμένα πρώτα στα ρωσικά και από κάτω στα αγγλικά.
Δεν έκανα πλήρη εξερεύνηση γιατί το τεπόζιτο ενέργειας στράγγιξε.
Πήγα για φαγητό . Είπα να μην πέσω κατευθείαν στα βαθιά της τοπικής καυτερής κουζίνας, οπότε περιορίστηκα σε ένα vegetables roti (κρέπα λαχανικών ας πούμε ) και ένα αμερικανικότατο μπέργκερ. .

Επέστρεψα σχετικά νωρίς στο χόστελ. Για να μην κοιμηθώ από τις οκτώ και ξυπνήσω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, έφτιαξα έναν ωραιότατο φραπέ και φούλαρα οκτάνια για δύο τρεις ώρες ακόμα.
Οι yogers παίζανε χαρτάκι και χαριεντίζονταν με τα ντόπια παλικάρια του προσωπικού. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια. Κούτσουρο.