varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.290
- Likes
- 11.673
Περιεχόμενα
«Τελικός προορισμός;» ρωτάει ο υπάλληλος στο γκισέ του αεροδρομίου ελέγχοντας ταυτόχρονα τα διαβατήρια μας.
«Μέξικο Σίτυ» ψελλίζω προσπαθώντας κι εγώ η ίδια να το πιστέψω.
Μου φαινόταν εξωπραγματικό όχι μόνο ότι πήγαινα στο Μεξικό, το οποίο αποτελούσε όνειρο ζωής και ταξιδιωτικό απωθημένο ετών, αλλά και το ότι επιτέλους ξαναταξίδευα μετά από 7 ολόκληρα χρόνια.
Επτά δύσκολα, «πέτρινα» χρόνια γεμάτα ζόρικες καταστάσεις (ασθένειες, απώλειες αγαπημένων ανθρώπων, οικονομικές καταστροφές) που έπεφταν πάνω μου διαδοχικά χωρίς να μπορώ να σηκώσω κεφάλι.
Όταν κάποτε άρχισε να αχνοφαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της 7ετίας, το πρώτο που είχα ανάγκη να κάνω ήταν να ταξιδέψω... όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά...
Ξανάπιασα τα κιτάπια του 2009 (γιατί από τότε είχα οργανώσει το συγκεκριμένο ταξίδι, άλλο που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω γρίπης των χοίρων), ξεσκόνισα σημειώσεις, ανέσυρα mails που είχα ανταλλάξει με ένα σωρό ταξιδιωτικούς πράκτορες και ξεκίνησε το εγχείρημα να παίρνει σάρκα και οστά.
Η προετοιμασία για έναν τόσο μακρινό προορισμό, μετά από τόσα χρόνια ταξιδιωτικής απραξίας, πέραν της έξαψης και συγκίνησης, μου προκάλεσε ταυτόχρονα και αρκετή ανασφάλεια: "Από που να ξεκινήσω?” “Πότε να κλείσω εισιτήρια και ξενοδοχεία?" “Θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας;” “Το Μεξικό είναι ασφαλής επιλογή έχοντας μαζί και 2 έφηβα παιδιά;” "Μήπως να αφήσω το Μέξικο Σίτυ απέξω?" και άλλα τέτοια ερωτήματα που κάποτε θα ήταν θέματα προς χαβαλέ στο οφ-τόπικ.
Τελικά το πρόγραμμα ελάχιστα άλλαξε από αυτό του 2009... ουσιαστικά αφαιρέθηκαν λίγες μέρες από τις παραλίες λόγω του ότι τα τελευταία χρόνια η Γιουκατάν μαστίζεται από φύκια και ειδικά το καλοκαίρι. Ωστόσο καταφέραμε να "χωρέσουμε" μέσα και πρωτεύουσα και αρχαία και ενδοχώρα με την πλούσια φύση της και αποικιοκρατικές πόλεις αλλά και (παρά τα φύκια) κάποιες παραλίες... και όλα αυτά μέσα σε 13 ημέρες μαζί με τις πτήσεις.
«Είστε έτοιμοι!» με επανέφερε η φωνή του υπαλλήλου στο γκισέ. «Θα έχετε σίγουρα καθυστερήσεις εφόσον πετάτε μέσω Παρισιού, γίνεται χαμός στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια λόγω των απεργιών (ήταν Ιούλιος του 2022), εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μην χάσετε κάποια πτήση σας, ειδικά την υπερατλαντική. Καλό σας ταξίδι».
Μας έκανες την καρδιά περιβόλι.... αλλά φυσικά, πώς είναι δυνατόν να ταξιδέψω εγώ χωρίς απρόοπτα αφού πάω πακέτο με τις ταραχές, τις πολιτικές ανακατατάξεις-επαναστάσεις, τις φυσικές καταστροφές και πάει λέγοντας?
«Μέξικο Σίτυ» ψελλίζω προσπαθώντας κι εγώ η ίδια να το πιστέψω.
Μου φαινόταν εξωπραγματικό όχι μόνο ότι πήγαινα στο Μεξικό, το οποίο αποτελούσε όνειρο ζωής και ταξιδιωτικό απωθημένο ετών, αλλά και το ότι επιτέλους ξαναταξίδευα μετά από 7 ολόκληρα χρόνια.
Επτά δύσκολα, «πέτρινα» χρόνια γεμάτα ζόρικες καταστάσεις (ασθένειες, απώλειες αγαπημένων ανθρώπων, οικονομικές καταστροφές) που έπεφταν πάνω μου διαδοχικά χωρίς να μπορώ να σηκώσω κεφάλι.
Όταν κάποτε άρχισε να αχνοφαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της 7ετίας, το πρώτο που είχα ανάγκη να κάνω ήταν να ταξιδέψω... όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά...
Ξανάπιασα τα κιτάπια του 2009 (γιατί από τότε είχα οργανώσει το συγκεκριμένο ταξίδι, άλλο που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω γρίπης των χοίρων), ξεσκόνισα σημειώσεις, ανέσυρα mails που είχα ανταλλάξει με ένα σωρό ταξιδιωτικούς πράκτορες και ξεκίνησε το εγχείρημα να παίρνει σάρκα και οστά.
Η προετοιμασία για έναν τόσο μακρινό προορισμό, μετά από τόσα χρόνια ταξιδιωτικής απραξίας, πέραν της έξαψης και συγκίνησης, μου προκάλεσε ταυτόχρονα και αρκετή ανασφάλεια: "Από που να ξεκινήσω?” “Πότε να κλείσω εισιτήρια και ξενοδοχεία?" “Θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας;” “Το Μεξικό είναι ασφαλής επιλογή έχοντας μαζί και 2 έφηβα παιδιά;” "Μήπως να αφήσω το Μέξικο Σίτυ απέξω?" και άλλα τέτοια ερωτήματα που κάποτε θα ήταν θέματα προς χαβαλέ στο οφ-τόπικ.
Τελικά το πρόγραμμα ελάχιστα άλλαξε από αυτό του 2009... ουσιαστικά αφαιρέθηκαν λίγες μέρες από τις παραλίες λόγω του ότι τα τελευταία χρόνια η Γιουκατάν μαστίζεται από φύκια και ειδικά το καλοκαίρι. Ωστόσο καταφέραμε να "χωρέσουμε" μέσα και πρωτεύουσα και αρχαία και ενδοχώρα με την πλούσια φύση της και αποικιοκρατικές πόλεις αλλά και (παρά τα φύκια) κάποιες παραλίες... και όλα αυτά μέσα σε 13 ημέρες μαζί με τις πτήσεις.
«Είστε έτοιμοι!» με επανέφερε η φωνή του υπαλλήλου στο γκισέ. «Θα έχετε σίγουρα καθυστερήσεις εφόσον πετάτε μέσω Παρισιού, γίνεται χαμός στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια λόγω των απεργιών (ήταν Ιούλιος του 2022), εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μην χάσετε κάποια πτήση σας, ειδικά την υπερατλαντική. Καλό σας ταξίδι».
Μας έκανες την καρδιά περιβόλι.... αλλά φυσικά, πώς είναι δυνατόν να ταξιδέψω εγώ χωρίς απρόοπτα αφού πάω πακέτο με τις ταραχές, τις πολιτικές ανακατατάξεις-επαναστάσεις, τις φυσικές καταστροφές και πάει λέγοντας?
Last edited:
