Μεξικό MÉXICO - Ζούγκλες, Αρχαία, Παραλίες και Colonial Γοητεία

[varioAthens]

Ναι, ναι κι εγώ χαίρομαι που μας γράφεις ξανά και μάλιστα για αγαπημένα μέρη!
Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Αχ το icon Go2 να λεει τοσο ωραια λογια! Ευχαριστω πολυ!!!

 

[Yorgos]

Τιποτα το ιδιαιτερο απο ποια αποψη?
Φαγητου? Γιατι απο αποψη ιστορικοτητας και γραφικοτητας δεν το θεωρω ως μη-ιδιαιτερο

Ως χώρος είναι από τα κορυφαία στη χωρα και με πολύ ιδιαίτερη ιστορία.

 

[varioAthens]

ΤΕΟΤΙΧΟΥΑΚΑΝ & ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΥΑΔΕΛΟΥΠΗΣ

Την προηγούμενη μέρα δεν είχα νιώσει ότι βρισκόμουν σε μια μεγαλούπολη 10.000.000 κατοίκων. Δεν είχα δει τον συνωστισμό που χαρακτηρίζει μια τόσο πολυπληθή πόλη (με εξαίρεση ίσως το Coyoacan και το Xochimilco αλλά και πάλι ήταν υποφερτά), δεν είχα δει σκουπίδια, βρωμιά... αντιθέτως μου έκανε εντύπωση το πόσο καθαρή και όμορφη πόλη ήταν. Και σίγουρα, δεν με έβρισκε σύμφωνη η άποψη των ντόπιων (Αγγελικής και Αλεξάνδρας) ότι "Το Μέξικο Σίτυ είναι μια άσχημη πόλη που έχει, όμως, όμορφα σημεία".
Βέβαια, βγαίνοντας από την πόλη, πηγαίνοντας προς Τεοτιχουακάν αντιλαμβάνεσαι αμέσως πού βρίσκεται τόσος πληθυσμός, και μάλιστα στιβαγμένος... Πού? Στις παραγκουπόλεις.
Εκατομμύρια άνθρωποι, ακόμα και σήμερα, έρχονται από την επαρχία του Μεξικού αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην πρωτεύουσα αλλά οι περισσότεροι από αυτούς καταλήγουν στις παραγκουπόλεις. Κάποιοι τυχεροί που βρίσκουν δουλειά στην πρωτεύουσα αναγκάζονται να κάνουν καθημερινά ένα μικρό ταξίδι πηγαινέλα, αφού δεν μπορούν να συντηρήσουν ένα σπίτι μέσα στο Μέξικο Σίτυ καθώς οι τιμές των ενοικίων είναι σχεδόν Ελλάδας και οι μισθοί της πείνας. Και όπως σε όλες τις παραγκουπόλεις ανά τον κόσμο οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες, η εγκληματικότητα και το εμπόριο ναρκωτικών βασιλεύουν και οι κάτοικοι είναι στο έλεος των συμμοριών.
Σε αντίθεση με την Βραζιλία, στο Μεξικό δεν υπάρχει Slum Tourism, επομένως απλά προσπεράσαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο μας για Τεοτιχουακάν.

Στα 50χλμ., καμιά ώρα διαδρομή από το Μέξικο Σίτυ βρίσκεται το Τεοτιχουακάν, το οποίο είναι μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (στο Μεξικό θα βαρεθείς να μετράς μνημεία της Ουνέσκο).
Μέχρι και σήμερα παραμένει σε μεγάλο βαθμό μυστήριο το πότε ακριβώς φτιάχτηκε, από ποιόν και γιατί.
Για το ποιός, έχουν διατυπωθεί αρκετές θεωρίες, με την καθεμιά να υποστηρίζει και άλλη ινδιάνικη φυλή (Μάγιας, Ζαποτέκους, Μιξτέκους).
Για το πότε, οι απόψεις συμφωνούν ότι η πόλη ιδρύθηκε πριν το 400 π.Χ. αλλά εγκαταλήφθηκε οριστικά μέχρι το 750 μ.Χ. Τελικά, μετά από αιώνες εγκατάλειψης, την ανακάλυψαν οι Αζτέκοι, το 1.400 μ.Χ., οι οποίοι έδωσαν και το όνομα Τεοτιχουακάν, που σημαίνει "το μέρος όπου δημιουργήθηκαν οι θεοί".
H κεντρική λεωφόρος, η Λεωφόρος των Νεκρών (2,5 χλμ μήκος) συνδέει τα κύρια αξιοθέατα που είναι: η Πυραμίδα της Σελήνης, η Πυραμίδα του Ήλιου, η Πυραμίδα Quetzalcóatl / Πυραμίδα του φτερωτού φιδιού.
Στην Πυραμίδα της Σελήνης έχουν βρεθεί στοιχεία ότι πραγματοποιούνταν θυσίες.
Η Πυραμίδα του Ήλιου πιθανολογείται ότι ήταν βασιλικός τάφος γιατί έχει σκαμμένο ένα υπόγειο τούνελ 6 μέτρων. Αν περιμένεις να μπεις στο εσωτερικό της πυραμίδας, όπως στην Αίγυπτο, θα μείνεις με την χαρά.
Όλος ο αρχαιολογικός χώρος είναι πάρα πολύ εντυπωσιακός, ειδικά για κάποιον που έχει τρέλα με αυτούς τους πολιτισμούς (όπως εγώ) και θα χρειαστείς γύρω στις 4-5 ώρες τουλάχιστον για να τα γυρίσεις όλα με την ησυχία σου.

Βγαίνοντας από τον χώρο, μας περιέλαβαν διάφοροι μικροπωλητές που το έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο, δεν πουλάνε απλώς αντικείμενα προσφέρουν και γνώση: ο ένας που πούλαγε οψιδιανούς μας μιλούσε για τις ιδιότητες του συγκεκριμένου λίθου (ο οποίος, σημειωτέον, ήταν και η βασική πηγή πλούτου στο Τεοτιχουακάν), ο άλλος που πούλαγε mezcal (ποτό τύπου τεκίλα) που φτιάχνεται από αγαύη, κρατούσε φύλλα του φυτού (μοιάζει με κάκτο) και μας μιλούσε για τις ιδιότητές του...... και πάει λέγοντας.

Στη συνέχεια, στην επιστροφή μας προς Μέξικο Σίτυ, επισκεφθήκαμε την Βασιλική της Παναγίας Γουαδελούπης (Nuestra Señora de Guadalupe).
Αποτελεί το 2ο πιο ιερό προσκύνημα των Καθολικών μετά το Βατικανό και γι' αυτό συρρέουν άνθρωποι από όλη την Λατινική Αμερική για να προσκυνήσουν, περίπου 10.000.000 επισκέπτες/ετησίως.
Ο παλιός ναός που χτίστηκε πριν το 1700 με εντυπωσίασε πολύ περισσότερο από τον καινούριο ναό που χτίστηκε το 1974-1976, και παρόλο που είναι τεραστίων διαστάσεων (χωράει μέχρι 10.000 καθήμενους και 50.000 όρθιους) προσωπικά δεν μου θύμισε ναό, τουλάχιστον απέξω, αλλά πιο πολύ βιομηχανικό κτίριο.
Εκτός από το σύμπλεγμα των ναών έχει κάποιους ωραίους κήπους να περπατήσεις και φτάνοντας στο υψηλότερο σημείο του λόφου έχεις μια πανοραμική θέα όλης της Πόλης του Μεξικό. Για μένα το πιο ενδιαφέρον είναι να παρατηρείς τους πιστούς, κάποιοι εκ των οποίων έρχονται από πολύ μακρυά, με τι συγκίνηση και δέος προσκυνούν. Πετύχαμε και βάπτιση, την οποία παρακολουθήσαμε, και το κλίμα ήταν πολύ κατανυκτικό.

Η επιστροφή στην πόλη, νωρίς το απόγευμα, μας έδωσε την ευκαιρία για πάρα πολύ περπάτημα (ξανά) ώστε να χαρούμε το Μέξικο Σίτυ που τόσο πολύ μας γοήτευσε αλλά και να το αποχαιρετίσουμε μιας και την επόμενη μέρα θα το αποχωριζόμασταν.

 

[go2dbeach]

Σε αυτές τις πυραμίδες στο Τεοτιχουακάν ανεβαίνεις?
Και τα 2,5χλμ της Λεωφόρου των νεκρών τα περπατάς μέσα στον ήλιο?

 

[Yorgos]

Σε αυτές τις πυραμίδες στο Τεοτιχουακάν ανεβαίνεις?

Τώρα πια όχι.

Και τα 2,5χλμ της Λεωφόρου των νεκρών τα περπατάς μέσα στον ήλιο?

Ε ναι, δεν έβαλαν στέγαστρα και σεζλόνγκ ακόμη.

 

[varioAthens]

Σε αυτές τις πυραμίδες στο Τεοτιχουακάν ανεβαίνεις?
Και τα 2,5χλμ της Λεωφόρου των νεκρών τα περπατάς μέσα στον ήλιο?

Ευτυχως εμεις το πετυχαμε με συννεφια που εναλασσοταν με ηλιο κ στις φασεις της συννεφιας φορουσες και ζακετακι. Ευτυχως!!!! Γιατι σε επομενους αρχαιολογικους χωρους που πηγαμε στη Γιουκαταν, ακομα και οταν στεκομασταν ακινητοι υπο σκια ετρεχε ο ιδρωτας ποταμι και απο τα αυτια

 

[varioAthens]

ΠΑΛΕΝΚΕ Ι

Δεν φτάνει που δεινοπαθήσαμε με τις αεροπορικές εταιρείες μέχρι να φτάσουμε στο Μεξικό (μετρώντας ήδη μια χαμένη πτήση, μια χαμένη αποσκευή και κάμποσα σκωτσέζικα ντους στο Ελ.Βεν. ("φεύγετε- όχι δεν φεύγετε-σηκωθείτε για επιβίβαση-ξανακαθίστε τελικά" κλπ), έπρεπε να δεινοπαθήσουμε και εντός Μεξικού με τις εγχώριες αεροπορικές εταιρείες αυτή την φορά.

Συγκεκριμένα, ενώ περνούσαμε μια χαρά στην ωραία μας ξενάγηση στο Τεοτιχουακάν, μας ήρθε ένα email από την Viva Aerobus με την οποία θα πετούσαμε την επόμενη μέρα (από Μέξικο Σίτυ για Βιγιαερμόσα) που μας ενημέρωνε ότι η πτήση μας ακυρώθηκε και ότι έχουμε 2 επιλογές: ή να αλλάξουμε πτήση ή να μας δώσουν τα χρήματά μας πίσω.
Το ξενέρωμα της ακύρωσης της πτήσης ακολουθήθηκε από πολλαααά νεύρα καθώς η αξιαγάπητη Viva, επί 15 μέρες που βρισκόμασταν στο Μεξικό δεν απάντησε ΠΟΤΕ σε κανένα email μας ΟΥΤΕ στο τηλέφωνο επικοινωνίας που μας είχαν δώσει.
Η δε Αγγελική, λόγω γλώσσας, προσπάθησε να μας βοηθήσει παίρνοντας τηλέφωνο στον κεντρικό τηλεφωνικό αριθμό της εταιρείας και πάντα η ίδια διαδικασία: εξηγούσε λεπτομερώς το ιστορικό, έδινε αναλυτικά τα στοιχεία των 4 μας, περίμενε μετά κανά 5λεπτο αναμονή για να μας συνδέσουν και καλά με το αρμόδιο τμήμα και τελικά έπεφτε η γραμμή.
Δεν καταφέραμε να επικοινωνήσαμε ποτέ με την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ αυτή εταιρεία και δεν θέλω ούτε να την ακούω πια. Επειδή, ευτυχώς, καταλάβαμε γρήγορα που πάει το πράμα κλείσαμε τελικά με Aeromexico και τουλάχιστον δεν χάλασε το πρόγραμμά μας.
Όσο για την Viva, αφού δεν μας έδινε η ίδια τα χρήματά μας πίσω, κάναμε αμφισβήτηση συναλλαγής στην τράπεζά μας μόλις γυρίσαμε Ελλάδα και μας επιστράφηκε μέχρι και το τελευταίο cent.

Έτσι λοιπόν, μετά από δύο ωραίες μέρες στην πρωτεύουσα, Τρίτη ξημερώματα επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο για Βιγιαερμόσα, το πιο κοντινό αεροδρόμιο για το Παλένκε που ήταν και ο τελικός μας προορισμός.
Το Παλένκε διαθέτει δικό του αεροδρόμιο όμως δεν εκτελούνται πλέον απευθείας πτήσεις από Μέξικο Σίτυ (νομίζω και από καμία άλλη πόλη) από τις αρχές του '22, δηλ. λίγους μήνες πριν πάμε εμείς.
Oυδέν κακόν αμιγές καλού όμως, αφού μπορεί μεν να κάναμε 130 χλμ., ωστόσο είχαμε την ευκαιρία να δούμε μια πολύ ωραία διαδρομή στην ενδοχώρα από την Πολιτεία Ταμπάσκο (που είναι η Βιγιαερμόσα) στην Πολιτεία Τσιάπας (που είναι το Παλένκε).
Η διαδρομή περνούσε μέσα από μικρές επαρχιακές πόλεις και απίστευτη βλάστηση. Βασικά, σε όλη την Πολιτεία Τσιάπας η φύση οργιάζει. Αισθητή ήταν και η αλλαγή της θερμοκρασίας από το Μέξικο Σίτυ όπου χρειαζόμασταν το ζακετάκι μας, εδώ αρχίσαμε να πετάμε ρούχα.

Κάποια στιγμή φτάσαμε στο κέντρο του Παλένκε το οποίο είναι μια πάρα πολύ άσχημη πόλη και κανονικά θα την προσπερνούσαμε στα γρήγορα αλλά ο συμπαθής Χέκτορ, που θα ήταν ο οδηγός μας για τις επόμενες μέρες, ήθελε σώνει και ντε να μας πάει στο σπίτι του να μας γνωρίσει την γυναίκα του.
Η τόση επιμονή του κάπως μας προβλημάτισε (με τόσα που είχαμε ακούσει για την εγκληματικότητα στο Μεξικό) αλλά κάτι που μας τον είχε συστήσει η Αγγελική, κάτι που μας φάνηκε καλούλης στα 130χλμ που διανύσαμε συζητώντας μαζί του (από το αεροδρόμιο), κάτι που ήταν μέρα-μεσημέρι και το σπίτι του στο κέντρο της πόλης, τελικά πήγαμε.
Εν τέλει, την γυναίκα του την γνωρίσαμε "στο πόδι" έξω από το σπίτι τους, κυριολεκτικά στο πεζοδρόμιο. Είχε στολιστεί, με ένα κατακόκκινο φόρεμα, κατακόκκινο κραγιόν και μαλλί στην πένα. Με το που συστηθήκαμε μας έστησε για σέλφις με το κινητό της, βγάλαμε 5-6 φωτος, πλακώθηκε μετά στα γλωσσόφιλα με τον Χέκτορ να τον αποχαιρετήσει (μωρέ μπράβο πάθος μετά από 18 χρόνια γάμου και 2 παιδιά) γιατί αυτός θα έλειπε μαζί μας για 1 εβδομάδα και μας έστειλε στο καλό. Πραγματικά, ένιωσα όπως κάποτε στην Ινδία που λόγω της λευκής επιδερμίδας μου και του ξανθού μου μαλλιού, έρχονταν σε ορδές οι ινδοί και ζητούσαν να φωτογραφηθούν μαζί μου. Ε τώρα ήμασταν εις τριπλούν οι ανοιχτόχρωμοι ξανθοί και μάλλον έπρεπε να απαθανατιστεί το θέαμα.


Το υπόλοιπο της ημέρας ήταν αφιερωμένο στα δάση και στους καταρράκτες της περιοχής.
Ο πρώτος καταρράκτης που επισκεφθήκαμε ήταν ο Misol Ha, στα 20χλμ. από το Παλένκε. Βρίσκεται μέσα σε τροπική βλάστηση και το νερό πέφτει από τα 35 μέτρα μέσα σε μια λίμνη σαν πισίνα, η οποία είναι καθαρή και μπορείς να κολυμπήσεις, ό,τι καλύτερο μετά από το περπάτημα που έχεις ρίξει μέχρι να φτάσεις. Το τοπίο είναι εξαιρετικής ομορφιάς και προφανώς γι' αυτό έχει γυριστεί εκεί και σκηνή από ταινία James Bond.

Οι δεύτεροι καταρράκτες ήταν οι Agua Azul, στα 45χλμ. από το Παλένκε. Ουσιαστικά είναι κλιμακωτοί καταρράκτες που σχηματίζουν διαδοχικές/σκαλωτές "πισίνες", και όσο μπόι τους λείπει (μόλις 6μ. ύψος ο ψηλότερος) το αναπληρώνουν σε μήκος. Και εκεί μπορείς να κολυμπήσεις, με προσοχή όμως γιατί το ρεύμα είναι αρκετά ορμητικό (χωρίς να του φαίνεται) και μπορεί να σε παρασύρει. Η περιοχή είναι προστατευόμενη λόγω της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας της.



Κατάκοποι από το πολύ πρωινό εγερτήριο, την πτήση και τα άπειρα χιλιόμετρα που κάναμε όλη την ημέρα, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας που ήταν μια ό-α-σ-η. Ευτυχώς βρισκόταν αρκετά χιλιόμετρα έξω από την (άσχημη) πόλη του Παλένκε καταμεσής του τροπικού δάσους, πνιγμένο από την οργιώδη βλάστηση.
Το να είσαι μέσα στην ζούγκλα, να απολαμβάνεις τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος πίνοντας το κοκτέιλ σου και ακούγοντας τα κρωξίματα των τροπικών πουλιών και τις κραυγές των a-males μαϊμούδων (jungle howler monkeys) είναι μια μαγική εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ μου...

Το χοτέλ:

Αν θέλετε να ακούσετε τα a-males jungle monkeys όπως τα ακούγαμε στο ξενοδοχείο, εδώ:
Palenque Jungle Howler Monkeys

 

[go2dbeach]

Πόσο όμορφες εικόνες! Φυσικά και ήθελα να ακούσω τους ήχους της ζούγκλας! Αν κάποιος δεν ξέρει τι είναι ακούγεται πολύ τρομαχτικό, σα να έρχεται δεινόσαυρος
Δε μας λες και το όνομα του ξενοδοχείου? Δε βιαζόμαστε, σε 15 χρόνια αποκάλυψέ το

 

[varioAthens]

Πόσο όμορφες εικόνες! Φυσικά και ήθελα να ακούσω τους ήχους της ζούγκλας! Αν κάποιος δεν ξέρει τι είναι ακούγεται πολύ τρομαχτικό, σα να έρχεται δεινόσαυρος
Δε μας λες και το όνομα του ξενοδοχείου? Δε βιαζόμαστε, σε 15 χρόνια αποκάλυψέ το

Οχι ενταξει αμεσα θα απαντησω: Villa Mercedes λεγεται
Καλα, οταν ακουσαμε αυτους του βρυχηθμους χ€στηκ@μ€ πανω μας… μεχρι να μας εξηγησουνε τι συμβαινει νομιζαμε οτι ερχεται ο king kong

 

[tripakias]

Πόσο όμορφο ταξίδι! Το Μεξικό είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες χώρες. Έχω πανέμορφες αναμνήσεις. Περιμένω πως και πως να μεγαλώσουν τα μικρά για να τα πάω.

 

[varioAthens]

Πόσο όμορφο ταξίδι! Το Μεξικό είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες χώρες. Έχω πανέμορφες αναμνήσεις. Περιμένω πως και πως να μεγαλώσουν τα μικρά για να τα πάω.

Το λάτρεψα! Ποσό είναι τα μικρά βρε trip?

 

[tripakias]

Το λάτρεψα! Ποσό είναι τα μικρά βρε trip?

9, 6, 4x2, 2