varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.097
- Likes
- 10.757
Περιεχόμενα
CANCUN - ISLA MUJERES
Αφού φάγαμε μια απογοήτευση λόγω φυκιών στο Τουλούμ, αποφασίσαμε να προσπεράσουμε την Πλάγια ντελ Κάρμεν καθώς, όπως ενημερωνόμασταν καθημερινά (υπάρχει δελτίο φυκιών όπως δελτίο καιρού/υγρασίας κ.λ.π.), η παραλία εκεί ήταν στην ίδια κατάσταση. Μόνη μας ελπίδα, βάσει των πληροφοριών μας, για να βρούμε λευκή παραλία ήταν να πάμε προς Κανκούν.
Στην διαδρομή Τουλούμ-Πλάγια ντελ Κάρμεν-Κανκούν είδαμε κάποια resorts απίστευτης χλιδής τα οποία ήταν all inclusive και εκεί μέσα περνάνε τις διακοπές τους κυρίως αμερικανοί που παίζει και να μην βγαίνουν έξω ποτέ. Είναι απίστευτο να βρίσκεσαι σε μια τέτοια χώρα και εσύ να είσαι μαντρωμένος μέσα σε ένα ξενοδοχείο και μάλιστα να μην κάνεις ούτε καν μπάνιο στην θάλασσα λόγω sargassum.
Άβυσσος η ψυχή των Gringos!
Παρεμπιπτόντως το "gringo" είναι υποτίθεται παραφθορά της φράσης "green-go" που φώναζαν οι μεξικανοί στους αμερικανούς στρατιώτες, λόγω της πράσινης στολής τους, στον μεξικανο-αμερικανικό πόλεμο.
Στον πόλεμο αυτό (1846-1848) το Μεξικό έχασε πολλά εδάφη από τις Ηνωμένες Πολιτείες (π.χ. Τέξας, Καλιφόρνια, Νιου Μέξικο κ.λ.π.) και οι μεξικανοί το φέρουν βαρέως μέχρι και σήμερα. "Αφού μας πήραν τα εδάφη, εμείς τους στέλνουμε μετανάστες" μας δήλωσε στεγνά ο Χέκτορ που κατά τα άλλα ήταν μετριοπαθής στις δηλώσεις του όλες αυτές τις μέρες. Μάλιστα μας είπε ότι το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού εισοδήματος της χώρας προέρχεται από τα χρήματα που στέλνουν οι μεξικανοί μετανάστες από τις ΗΠΑ.
Μετά από κανά 2ωρο με πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, φτάσαμε στο Κανκούν.
Δεν είχα και ιδιαίτερες προσδοκίες με τόσα που έχω ακούσει για το "τερατώδες" αυτό θέρετρο αλλά (τ-ώ-ρ-α-π-έ-σ-τ-ε-ν-α-μ-ε-φ-ά-τ-ε) για κάποιον λόγο μου άρεσε... ήταν η στενή λωρίδα γης μέσα στην θάλασσα? ήταν τα κανάλια, παρακάναλα, οι λιμνούλες, η λιμνοθάλασσα? Μήπως που είναι τίγκα στο πράσινο? Δεν ξέρω... ακόμη και οι ουρανοξύστες πάνω στην παραλία δεν με "χάλασαν".
Το πρόβλημα ήταν ότι και στο Κανκούν βρήκαμε φύκια.
Τελευταία μας ελπίδα το Isla Mujeres.
Την επόμενη, και προτελευταία μέρα, πήραμε το ferry για το Isla Mujeres.
To "Nησί των Γυναικών" όπως το ονόμασαν οι ισπανοί γιατί όταν έφτασαν εκεί βρήκαν πάρα πολλές εικόνες της θεάς των Μάγιας, Ixchel, προστάτιδας των εγκύων.
Φτάνοντας, γινόταν ένας χαμός... πολύς κόσμος (και τουρίστες και ντόπιοι με τις τεράστιες οικογενειές τους), συνωστισμός, άπειρα πλεούμενα κάθε λογής και μεγέθους, ταβέρνες, μηχανάκια...πανικός! Επίσης, οι υποδομές έχουν μείνει σε μιαν άλλη εποχή...σε σύγκριση με το Τουλούμ μας φάνηκε μπασκλάς, ωστόσο βρήκαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το σκηνικό που αναζητούσαμε απελπισμένα: τυρκουάζ νερό της Καραϊβικής και λευκή παραλία με φοίνικες χωρίς ίχνος φυκιού! Φυσικά αράξαμε εκεί όλη μέρα απολαμβάνοντας μπάνιο και χαλάρωση, μην μπορώντας να καταλάβουμε πώς ήταν δυνατόν ακριβώς απέναντι από το γεμάτο φύκια Κανκούν (μόλις 1/2 ώρα απόσταση με το φέρρυ) να βρίσκεται αυτή η καρτ-ποσταλική παραλία.
Και κάπως έτσι, με μπάνιο σε παραδεισένια νερά το πρωί και βραδινά κοκτέιλ με θέα στους ουρανοξύστες του Κανκούν κύλησε με τον πιο όμορφο τρόπο η τελευταία μέρα στο Μεξικό και "έκλεισε" το ταξίδι στην χώρα που ονειρευόμουν διακαώς να βρεθώ πάνω από 10 χρόνια...
Αφού φάγαμε μια απογοήτευση λόγω φυκιών στο Τουλούμ, αποφασίσαμε να προσπεράσουμε την Πλάγια ντελ Κάρμεν καθώς, όπως ενημερωνόμασταν καθημερινά (υπάρχει δελτίο φυκιών όπως δελτίο καιρού/υγρασίας κ.λ.π.), η παραλία εκεί ήταν στην ίδια κατάσταση. Μόνη μας ελπίδα, βάσει των πληροφοριών μας, για να βρούμε λευκή παραλία ήταν να πάμε προς Κανκούν.
Στην διαδρομή Τουλούμ-Πλάγια ντελ Κάρμεν-Κανκούν είδαμε κάποια resorts απίστευτης χλιδής τα οποία ήταν all inclusive και εκεί μέσα περνάνε τις διακοπές τους κυρίως αμερικανοί που παίζει και να μην βγαίνουν έξω ποτέ. Είναι απίστευτο να βρίσκεσαι σε μια τέτοια χώρα και εσύ να είσαι μαντρωμένος μέσα σε ένα ξενοδοχείο και μάλιστα να μην κάνεις ούτε καν μπάνιο στην θάλασσα λόγω sargassum.
Άβυσσος η ψυχή των Gringos!
Παρεμπιπτόντως το "gringo" είναι υποτίθεται παραφθορά της φράσης "green-go" που φώναζαν οι μεξικανοί στους αμερικανούς στρατιώτες, λόγω της πράσινης στολής τους, στον μεξικανο-αμερικανικό πόλεμο.
Στον πόλεμο αυτό (1846-1848) το Μεξικό έχασε πολλά εδάφη από τις Ηνωμένες Πολιτείες (π.χ. Τέξας, Καλιφόρνια, Νιου Μέξικο κ.λ.π.) και οι μεξικανοί το φέρουν βαρέως μέχρι και σήμερα. "Αφού μας πήραν τα εδάφη, εμείς τους στέλνουμε μετανάστες" μας δήλωσε στεγνά ο Χέκτορ που κατά τα άλλα ήταν μετριοπαθής στις δηλώσεις του όλες αυτές τις μέρες. Μάλιστα μας είπε ότι το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού εισοδήματος της χώρας προέρχεται από τα χρήματα που στέλνουν οι μεξικανοί μετανάστες από τις ΗΠΑ.
Μετά από κανά 2ωρο με πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, φτάσαμε στο Κανκούν.
Δεν είχα και ιδιαίτερες προσδοκίες με τόσα που έχω ακούσει για το "τερατώδες" αυτό θέρετρο αλλά (τ-ώ-ρ-α-π-έ-σ-τ-ε-ν-α-μ-ε-φ-ά-τ-ε) για κάποιον λόγο μου άρεσε... ήταν η στενή λωρίδα γης μέσα στην θάλασσα? ήταν τα κανάλια, παρακάναλα, οι λιμνούλες, η λιμνοθάλασσα? Μήπως που είναι τίγκα στο πράσινο? Δεν ξέρω... ακόμη και οι ουρανοξύστες πάνω στην παραλία δεν με "χάλασαν".
Το πρόβλημα ήταν ότι και στο Κανκούν βρήκαμε φύκια.
Τελευταία μας ελπίδα το Isla Mujeres.
Την επόμενη, και προτελευταία μέρα, πήραμε το ferry για το Isla Mujeres.
To "Nησί των Γυναικών" όπως το ονόμασαν οι ισπανοί γιατί όταν έφτασαν εκεί βρήκαν πάρα πολλές εικόνες της θεάς των Μάγιας, Ixchel, προστάτιδας των εγκύων.
Φτάνοντας, γινόταν ένας χαμός... πολύς κόσμος (και τουρίστες και ντόπιοι με τις τεράστιες οικογενειές τους), συνωστισμός, άπειρα πλεούμενα κάθε λογής και μεγέθους, ταβέρνες, μηχανάκια...πανικός! Επίσης, οι υποδομές έχουν μείνει σε μιαν άλλη εποχή...σε σύγκριση με το Τουλούμ μας φάνηκε μπασκλάς, ωστόσο βρήκαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το σκηνικό που αναζητούσαμε απελπισμένα: τυρκουάζ νερό της Καραϊβικής και λευκή παραλία με φοίνικες χωρίς ίχνος φυκιού! Φυσικά αράξαμε εκεί όλη μέρα απολαμβάνοντας μπάνιο και χαλάρωση, μην μπορώντας να καταλάβουμε πώς ήταν δυνατόν ακριβώς απέναντι από το γεμάτο φύκια Κανκούν (μόλις 1/2 ώρα απόσταση με το φέρρυ) να βρίσκεται αυτή η καρτ-ποσταλική παραλία.
Και κάπως έτσι, με μπάνιο σε παραδεισένια νερά το πρωί και βραδινά κοκτέιλ με θέα στους ουρανοξύστες του Κανκούν κύλησε με τον πιο όμορφο τρόπο η τελευταία μέρα στο Μεξικό και "έκλεισε" το ταξίδι στην χώρα που ονειρευόμουν διακαώς να βρεθώ πάνω από 10 χρόνια...
Last edited:
