varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.097
- Likes
- 10.756
Περιεχόμενα
Πετώντας προς Παρίσι, όλοι οι επιβάτες που είχαμε χάσει τις ανταποκρίσεις μας (και ήμασταν πολλοί) αρχίσαμε καταιγισμό ερωτήσεων στους αεροσυνοδούς για το τι μέλλει γενέσθαι. Οι αεροσυνοδοί προσπαθούσαν να μας καθησυχάσουν ότι θα μπούμε στην επόμενη διαθέσιμη πτήση, αν όχι την ίδια μέρα σίγουρα την επόμενη και να «μην ανησυχούμε γιατί η εταιρεία θα πληρώσει την διανυκτέρευση μας».
Τι να την κάνω την διανυκτέρευση mes cheris όταν την επόμενη μέρα έχω ήδη κλείσει ξενάγηση του Μέξικο Σίτυ με την μια και μοναδική Αγγελική;
Εδώ να ευχαριστήσω τον @Yorgos που μου σύστησε την Αγγελική, η οποία είναι Κ-Ο-Ρ-Υ-Φ-Α-Ι-Α ξεναγός. Ζει μόνιμα στο Μεξικό, το λατρεύει, σου κάνει εκ των έσω ξενάγηση κάθε γωνιάς της πόλης και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου μεταδώσει όχι μόνο τις γνώσεις της αλλά και την λατρεία της για την 2η πατρίδα της και την μεξικανική κουλτούρα.
Φανταστείτε ότι είχε ζητήσει να κάνει βιντεοκλήση με τα (έφηβα) παιδιά μας, να τα γνωρίσει, να καταλάβει τα ενδιαφέροντά τους ώστε να φτιάξει αναλόγως την ξενάγηση.
Και η Αγγελική είχε μόνο μία διαθέσιμη μέρα.
Κι εμάς θα καταστρεφόταν όλο μας το πλάνο αν φτάναμε μία μέρα μετά από το προγραμματισμένο γιατί είχαμε πολύ σφιχτό πρόγραμμα στο Μέξικο Σίτυ συν εσωτερική πτήση 2 μέρες μετά.
Μέσα στο άγχος και την περισυλλογή φτάσαμε κάποτε στο Παρίσι! Στο αεροδρόμιο αντικρίσαμε την ίδια την κόλαση: ατελείωτες ουρές παντού και πανικόβλητα πλήθη να τρέχουν πέρα-δώθε. Μετά από 2 ολόκληρες ώρες στον έλεγχο των διαβατηρίων μας έστειλαν στο σημείο που έπρεπε να δώσουμε τα στοιχεία μας για να μας βάλουν σε επόμενη πτήση για Μέξικο Σίτυ. Φτάνοντας στο σημείο τι να δούμε? Η ουρά εδώ ήταν χειρότερη από τον έλεγχο διαβατηρίων, γύρω στο 1 χιλιόμετρο στριφογυριστό. Στηθήκαμε κι εμείς για 1,5 ώρα και στο διάστημα αυτό μόνο μία οικογένεια εξυπηρετήθηκε. Με αυτό τον ρυθμό θα τελειώναμε σε 5 μέρες. Σε μια στιγμή απόγνωσης αλλά και έμπνευσης, όπως αποδείχθηκε, εγκαταστήσαμε το app της Air France και λέμε "δεν κάνουμε μια δοκιμή με ηλεκτρονικό check in?" Και πέτυχε! Παρόλο που επρόκειτο για πτήση για την οποία ουσιαστικά δεν είχαμε εισιτήριο. Το σύστημα μας έβαλε στην επόμενη πτήση που αναχωρούσε σε 30 λεπτά!!! Αυτό σήμαινε ότι για να προλάβουμε έπρεπε όχι μόνο να τρέξουμε κατοστάρι αλλά και να εγκαταλείψουμε στο αεροδρόμιο τη βαλίτσα μας γιατί πολύ απλά δεν προλαβαίναμε να μπούμε σε μια ακόμα αναμονή για παραλαβή αποσκευών. Αποχαιρετήσαμε σαγιονάρες, καλλυντικά και βιβλία (γιατί ευτυχώς μόνο αυτά είχα στην βαλίτσα, τα ρούχα μας καλού-κακού τα είχαμε ήδη στις χειραποσκευές) και προσπερνώντας εκατοντάδες επιβάτες της ουράς, κάθιδροι και ξέπνοοι από το τρέξιμο, επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και βρεθήκαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να πετάμε προς το όνειρο.
Τι να την κάνω την διανυκτέρευση mes cheris όταν την επόμενη μέρα έχω ήδη κλείσει ξενάγηση του Μέξικο Σίτυ με την μια και μοναδική Αγγελική;
Εδώ να ευχαριστήσω τον @Yorgos που μου σύστησε την Αγγελική, η οποία είναι Κ-Ο-Ρ-Υ-Φ-Α-Ι-Α ξεναγός. Ζει μόνιμα στο Μεξικό, το λατρεύει, σου κάνει εκ των έσω ξενάγηση κάθε γωνιάς της πόλης και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου μεταδώσει όχι μόνο τις γνώσεις της αλλά και την λατρεία της για την 2η πατρίδα της και την μεξικανική κουλτούρα.
Φανταστείτε ότι είχε ζητήσει να κάνει βιντεοκλήση με τα (έφηβα) παιδιά μας, να τα γνωρίσει, να καταλάβει τα ενδιαφέροντά τους ώστε να φτιάξει αναλόγως την ξενάγηση.
Και η Αγγελική είχε μόνο μία διαθέσιμη μέρα.
Κι εμάς θα καταστρεφόταν όλο μας το πλάνο αν φτάναμε μία μέρα μετά από το προγραμματισμένο γιατί είχαμε πολύ σφιχτό πρόγραμμα στο Μέξικο Σίτυ συν εσωτερική πτήση 2 μέρες μετά.
Μέσα στο άγχος και την περισυλλογή φτάσαμε κάποτε στο Παρίσι! Στο αεροδρόμιο αντικρίσαμε την ίδια την κόλαση: ατελείωτες ουρές παντού και πανικόβλητα πλήθη να τρέχουν πέρα-δώθε. Μετά από 2 ολόκληρες ώρες στον έλεγχο των διαβατηρίων μας έστειλαν στο σημείο που έπρεπε να δώσουμε τα στοιχεία μας για να μας βάλουν σε επόμενη πτήση για Μέξικο Σίτυ. Φτάνοντας στο σημείο τι να δούμε? Η ουρά εδώ ήταν χειρότερη από τον έλεγχο διαβατηρίων, γύρω στο 1 χιλιόμετρο στριφογυριστό. Στηθήκαμε κι εμείς για 1,5 ώρα και στο διάστημα αυτό μόνο μία οικογένεια εξυπηρετήθηκε. Με αυτό τον ρυθμό θα τελειώναμε σε 5 μέρες. Σε μια στιγμή απόγνωσης αλλά και έμπνευσης, όπως αποδείχθηκε, εγκαταστήσαμε το app της Air France και λέμε "δεν κάνουμε μια δοκιμή με ηλεκτρονικό check in?" Και πέτυχε! Παρόλο που επρόκειτο για πτήση για την οποία ουσιαστικά δεν είχαμε εισιτήριο. Το σύστημα μας έβαλε στην επόμενη πτήση που αναχωρούσε σε 30 λεπτά!!! Αυτό σήμαινε ότι για να προλάβουμε έπρεπε όχι μόνο να τρέξουμε κατοστάρι αλλά και να εγκαταλείψουμε στο αεροδρόμιο τη βαλίτσα μας γιατί πολύ απλά δεν προλαβαίναμε να μπούμε σε μια ακόμα αναμονή για παραλαβή αποσκευών. Αποχαιρετήσαμε σαγιονάρες, καλλυντικά και βιβλία (γιατί ευτυχώς μόνο αυτά είχα στην βαλίτσα, τα ρούχα μας καλού-κακού τα είχαμε ήδη στις χειραποσκευές) και προσπερνώντας εκατοντάδες επιβάτες της ουράς, κάθιδροι και ξέπνοοι από το τρέξιμο, επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και βρεθήκαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να πετάμε προς το όνειρο.
Last edited:
