travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.967
- Likes
- 17.260
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Γραφειοκρατικά προβλήματα στο Σαν Σαλβαδόρ
- 1η μέρα Σαν Σαλβαδόρ
- 1ο ηφαίστειο κ αρχαιολογικοί χώροι
- Επίσκεψη στο Κοπάν της Ονδούρας
- Λίμνη Coatepeque και αναζήτηση ηφαιστείου Santa Ana
- Ανάβαση στο ηφαίστειο Santa Ana
- Βόλτες στον Ruta de la Flores
- Αρχαιολογικός χώρος Cihuatan και βαρκάδα στη λίμνη Suchitlan
- Βόλτα στο Suchitoto
- Παραλίες στον Ειρηνικό κ ξανα στο Σαν Σαλβαδόρ
- Πτήση κ Άφιξη στη Νικαράγουα
- Λίμνη Apoyo κ άφιξη στη Γρανάδα
- Βαρκάδα στα Las Isletas de Granada κ βόλτα στη πόλη Μασάγια
- Επίσκεψη στο ηφαίστειο Masaya και στα Pueblos Blancos
- Συνέχεια στα Pueblos Blancos με ταυρομαχίες
- Ηφαίστειο Mombacho κ βραδινή βόλτα
- Νησί Ometepe
- San Carlos στα βάθη της χώρας
- Ποταμός San Juan κ επίσκεψη στο El Castillo
- Μέχρι την Matagalpa
- Ταλαιπωρία στους δρόμους της Νικαράγουα
- Ανάβαση κ Κατάβαση στο ηφαίστειο Cerro Negro
- Βόλτα στη Λεόν
- Ηφαίστειο Telica
- Παραλία Las Penitas στον Ειρηνικό και λίμνη Xolotlan
- Μανάγουα
- Η επιστροφή - μερικές σκέψεις
- Η επιστροφή - Άγχος σε αμερικάνικο έδαφος
- Επίλογος
- Videos
Επίσκεψη στο Κοπάν της Ονδούρας.
Από καιρό είχα κανονίσει για τη σημερινή ημέρα να πάμε στην Ονδούρα και να δούμε τον αρχαιολογικό χώρο του Κοπάν, που θεωρείται ως ο πλέον καλλιτεχνικός χώρος των Μάγιας. Αυτό γιατί έχει λεπτεπίλεπτα ανάγλυφα. Τα περισσότερα πρακτορεία κάνουν το μικρό αυτό ταξίδι από το San Salvador σε ένα διήμερο. Όμως το πρακτορείο Salvadorean Tours είχε ένα μικρό ταξίδι μίας ημέρας. Δεν το σκέφτηκα και πολύ όταν το έκλεισα γιατί είδα ότι και στα διήμερα πακέτα δεν έβλεπες περισσότερα πράγματα. Στον αρχαιολογικό χώρο σε άφηναν 2 με 3 ώρες και τις υπόλοιπες ώρες των δύο ημερών έμενες είτε στο ξενοδοχείο είτε σε πήγαιναν σε μέρη χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έχοντας πλέον την εμπειρία πιστεύω ότι κάναμε το καλύτερο. Άλλωστε θα υπήρχε και πρόβλημα αφού θα είχαμε νοικιάσει το αυτοκίνητο και δύο μέρες δεν θα το μετακινούσαμε διόλου. Τουλάχιστο τώρα έμεινε ακινητοποιημένο μονάχα τη μία μέρα που πήγαμε εκεί.
Το κόστος για το σημερινό μικρό ταξίδι ήταν σχεδόν 300€ και για τους δύο μαζί. Φυσικά άμα λογαριάσεις και τη μία μέρα επιπλέον που αναγκαστήκαμε να μείνουμε στο ταξίδι το κόστος ανεβαίνει σίγουρα στα 200€ το άτομο. Κοντά στα 250 θα έλεγα αν υπολογίσουμε και το αυτοκίνητο που ήταν νοικιασμένο γι’ αυτή τη μέρα που δεν μετακινήθηκε. Από το πρακτορείο η κοπέλα με την οποία μιλούσα μου είχε στείλει το τηλέφωνο και το όνομα του οδηγού 2-3 μέρες πριν. Όμως μία μέρα πριν, το απόγευμα, μου το άλλαξε και μου έδωσε κάποιον άλλον. Εγώ επικοινώνησα μέσω whatsApp με τον άνθρωπο αυτό και μου είπε ότι θα ήταν στην ώρα του έξω από το ξενοδοχείο μας.
Αυτό ήταν πολύ καλό, διότι το πρακτορείο που οργάνωνε την εκδρομή έλεγε ότι δύσκολα θα μπορούσε το αυτοκίνητο να μας μαζέψει από το ξενοδοχείο μας. Μάλιστα αν αυτό γινόταν, θα έπρεπε να πληρώσουμε επιπλέον 10 δολάρια. Επίσης να σημειώσω ότι η αναχώρηση του συγκεκριμένου πρακτορείου γινόταν είτε από το San Salvador είτε από τη Santa Ana, πάντα ημέρα Σάββατο. Εμείς, λόγω του προγράμματος που είχα κάτι, τους είπαμε ότι θέλαμε να είχαμε αναχώρηση από τη Santa Ana. Έτσι ο καημένος οδηγός μας ξεκίνησε μόνος του από το San Salvador που έμενε και ήρθε με μία καθυστέρηση 10 λεπτών έξω από το ξενοδοχείο μας για να μας μεταφέρει. Ήταν ένας πενηντάρης που δεν αποκλείεται να ήταν μουσουλμάνος αφού το μικρό του όνομα ήταν Ομάρ. Επίσης να πω ότι τα προγράμματα που είχα δει στα άλλα πρακτορεία πήγαιναν στο Copan από το δρόμο που ενώνει την Ονδούρα με το El Salvador. Όμως αυτό που έκλεισα εγώ πήγαινε μέσω Γουατεμάλας. Έτσι αν και περνάγαμε περισσότερα σύνορα, γλιτώναμε αρκετό χρόνο, αφού ο δρόμος ήταν από εκεί πολύ καλύτερος. Σύμφωνα με τον google maps σίγουρα δεν θα προλαβαίναμε σε μία μέρα από την άλλη διαδρομή, η οποία διαρκούσε πάνω από 6 ώρες. Εμείς με όλες τις διαδικασίες δεν ξεπεράσαμε τις 4,5. Τα βλέπουμε στον επόμενο χάρτη.
Από την Santa Ana ξεκινήσαμε περίπου στις 5:30 μέσα στο σκοτάδι. Μέχρι να ξημερώσει η διαδρομή δεν είχε κανένα ενδιαφέρον αφού δεν βλέπαμε τίποτα. Μάλιστα το πρόβλημα ήταν ότι είχε κάποια κίνηση, και με τα φώτα όλα τα αυτοκίνητα στη μεγάλη σκάλα αναμμένα, υπήρχε θέμα. Αλλά και όταν ξημέρωσε τα πράγματα δεν ήταν και πολύ καλύτερα αφού κυκλοφορούσαν στους δρόμους πολλές τεράστιες νταλίκες που κουβαλούσαν κοντέινερ με μήκος τα 12 μέτρα.
Τα σύνορα τα περάσαμε σχετικά εύκολα και χωρίς μεγάλες καθυστερήσεις. Ακόμα πιο εύκολη ήταν η επιστροφή. Οι ντόπιοι δεν χρειάζονται διαβατήριο και περνάνε τα σύνορα μόνο με την αστυνομική τους ταυτότητα. Λίγο πριν τις 10 φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο και κατευθείαν μας πήρε μία κοπέλα ξεναγός για να μας εξηγήσει κάποια πράγματα για το χώρο. Εγώ της εξήγησα ότι θα ήθελα να το κάναμε λίγο στα γρήγορα για να έχω χρόνο μετά να επιστρέψω και να τραβήξω φωτογραφίες με την Ντίνα. Πράγματι μας τελείωσε μέσα σε μία ώρα και 15 λεπτά. Έτσι εμείς μείναμε άλλη μία ώρα και 45 λεπτά για να τραβήξουμε φωτογραφίες όπως εμείς τις θέλαμε σε όλο το χώρο.
Ο χώρος ήταν επιβλητικός και με τρομερά μεγάλο ενδιαφέρον. Το πιο περίεργο ήταν ότι υπήρχαν ακόμα άπειρες πυραμίδες θαμμένες κάτω από τα χώματα και μέσα σε αυτές υπήρχαν οι ρίζες των δένδρων. Αφού η ξεναγός μας εξήγησε αυτά που έπρεπε για το χώρο, μόνοι μας κάναμε βόλτες ανάμεσα στα αρχαία μνημεία τραβώντας φωτογραφίες όπως εμείς θέλαμε. Λόγω της ημέρας, που ήταν Σάββατο, είχε αρκετούς ντόπιους επισκέπτες. Όμως δεν ήταν και τόσο πολλοί που να σε ενοχλούν.
Το γήπεδο για να παίζουν πελότα:
Θέλαμε να επισκεφθούμε και κάποια τούνελ από εκείνη την εποχή των Μάγιας, αλλά δυστυχώς ήταν κλειστά. Μια σκέψη επίσης που κάναμε για να επισκεφθούμε το μουσείο δεν ευδοκίμησε. Έτσι κάπου στις μία το μεσημέρι φύγαμε με τον Ομάρ για να πάμε να επισκεφθούμε το χωριό Κοπάν και να αγοράσουμε κάποια σουβενίρ που θέλαμε, αφού στον αρχαιολογικό χώρο ήταν πολύ ακριβά. Το χωριό είχε το ενδιαφέρον του αλλά και εκεί τα σουβενίρ ήταν αρκετά ακριβά, όπως και όλα τα είδη γενικώς. Φυσικά η Ονδούρα είχε το δικό της νόμισμα, ενώ βέβαια το Εl Salvador είχε ως νόμισμα το αμερικάνικο δολάριο. Θεωρητικά είχε και το Bit coin.
Το απόγευμα κάπου στις 5 φτάσαμε στο ξενοδοχείο στη Σάντα Άννα. Να πω επίσης ότι ο οδηγός δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου αγγλικά και οι περισσότερες συνεννοήσεις γινόταν μέσα από το google translate. Ευτυχώς που το είχαμε και αυτό και μπορούμε και συνεννοούμαστε με κάποιους ανθρώπους. Ο οδηγός ήταν πολύ ευγενικός και μας είπε ότι είχε οικογένεια. Μας έδειξε μία φωτογραφία με τη γυναίκα του, έναν γιο 22 ετών και μία κόρη 16 ετών, όπως μας είπε. Το θέμα ήταν ότι σχεδόν όλοι στην οικογένεια ήταν υπέρβαροι ίσως και παχύσαρκοι. Δυστυχώς αυτό το βλέπουμε πολύ σε τούτη τη χώρα. Δηλαδή πάρα πολλούς ανθρώπους παχύσαρκους. Σίγουρα φταίει η κακή διατροφή.
Οι θερμοκρασίες που αντιμετωπίσαμε στη χώρα ήταν αρκετά καλές. Το πρωί είχαμε γύρω στους 15 με 20 βαθμούς ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας πήγαινε μέχρι και λίγο πάνω από τους 30. Όμως ακόμα και το μεσημέρι δεν νιώθεις την υπερβολική ζέστη. Για παράδειγμα στο Κοπάν που κάναμε τρεις ώρες βόλτες δεν ζεσταθήκαμε καθόλου. Τα πρωινά όταν φεύγουμε από το δωμάτιο φοράμε ή ένα ελαφρύ μπουφάν ή εγώ ένα μακρύ πουκάμισο που έχω. Το θέμα ήταν ότι δεν κάνει τόση ζέστη ώστε να φορώ κοντό παντελόνι. Και μάλιστα έχω φέρει αρκετά. Ευτυχώς έχω φέρει και τέσσερα παντελόνια μακριά. Πάντα αυτά φοράω γιατί τα κοντά πρέπει να τα φορέσεις από τις 9:00 και μετά μέχρι τις 17:00 που κάνει ζέστη. Εμείς όμως πάντα φεύγουμε πολύ νωρίτερα. Στη Νικαράγουα όμως ήταν πιο ζεστά και φορούσα συνέχεια κοντά.
Είπα ότι η Ονδούρα ήταν αρκετά ακριβή σε σχέση ακόμα και με την Ελλάδα στα σουβενίρ που θέλαμε να αγοράσουμε. Ευτυχώς το Εl Salvador ήταν αρκετά φθηνότερο και αγοράσαμε πολλά πράγματα. Δεν ήξερα πως θα τα κουβαλήσουμε στο τέλος γιατί με τις βαλίτσες μας ήμασταν οριακά. Σκεφτόμασταν από την Νικαράγουα να αγοράσουμε άλλη μία βαλίτσα για να χωρέσουν όλα αυτά τα πράγματα. Τελικά δεν το κάναμε γιατί η Νικαράγουα και ακριβή χώρα ήταν και δεν είχε ενδιαφέρουσες αγορές.
Μετά το Κοπάν, αφού γυρίσαμε στο μικρό ξενοδοχείο μας, καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε και μετά φύγαμε για να πάμε στην γνωστή πλατεία που βρίσκεται στα 5 λεπτά από το ξενοδοχείο μας. Δεν είχαμε αποφασίσει εάν θα τρώγαμε έξω ή θα αγοράζαμε από το σουπερμάρκετ κάτι να το φάμε στο δωμάτιο. Η νύχτα είχε πέσει και τα εμπορικά καταστήματα ήταν κλειστά. Ανοιχτά ήταν μόνο κάποια fast food και άλλα φαγάδικα όπως και τα σουπερμάρκετ Selectos.
Η κίνηση στους δρόμους ήταν υποτονική και ίσως θα έπρεπε να φοβόμασταν και λίγο. Όμως προχωρήσαμε μέχρι την πλατεία και εκεί είχε πάρα πολύ κόσμο. Μάλιστα πολλές παρέες ήταν εκείνες που αγόραζαν τεράστιες πίτσες και τις έτρωγαν στα παγκάκια ή πάνω στο λίγο γρασίδι που είχε. Εμείς κάναμε μία βόλτα να δούμε αν θα βρίσκαμε κάποιο μαγαζί που να ήταν συμπαθές. Τα μαγαζιά τύπου kfc δεν μας άρεσαν ποτέ. Ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε ένα πολύ ωραίο και μεγάλο μαγαζί με ωραία διαμορφωμένους χώρους και ήταν για ποτό ή για φαγητό.
Δεν χρειάστηκε να περιμέναμε πολύ μέχρι να αποφασίσουμε ότι θα καθόμασταν να φάμε εκεί. Είχε διάφορα πράγματα και αποφασίσαμε να πάρουμε μία μεσαία πίτσα, η οποία αποδείχτηκε αρκετά μεγάλη, και να πάρουμε και μία μερίδα τάκος. Παραγγείλαμε και δύο τεράστιες μπύρες που θα ήταν περίπου 700ml η κάθε μία και τα καθαρίσαμε όλα. Το κόστος ήταν 25 δολάρια. Έχω πει ότι το επίσημο νόμισμα ήταν το αμερικάνικο δολάριο και επίσης και το bitcoin το οποίο όμως δεν ξέρω πώς δουλεύει. Φαντάζομαι μόνο όταν πληρώσεις με κάρτα. Το μαγαζί όπως είπα ήταν δίπλα στην κεντρική πλατεία και ονομαζόταν Keka’s Place 1950. Το συστήνω ανεπιφύλακτα γιατί μας άρεσε πάρα πολύ και τα παιδιά εκεί ήταν πολύ εξυπηρετικά. Κάπως έτσι πέρασε η βραδιά μας και περίπου στις 8 περάσαμε από το σουπερμάρκετ να πάρουμε μερικές μπύρες και νερό καθώς και ψωμί, τυρί, σαλάμι για να έχω εγώ όπως κάθε μέρα για τα σάντουιτς που φτιάχνω.
Δεν είχα προσαρμοστεί ακόμα στο ωράριο της Κεντρικής Αμερικής, που ήταν 8 ώρες αργότερα από τις Ελλάδας, και έτσι συνήθως εμένα με πιάνει η πείνα το πρωί. Το αργότερο μέχρι το μεσημέρι. Γι’ αυτό θέλω μέχρι το μεσημέρι να έχω φάει κάποια πράγματα γιατί το βράδυ μετά δεν πεινάω. Παρόλα αυτά βέβαια τρώγω και το βράδυ κανονικά.
Από καιρό είχα κανονίσει για τη σημερινή ημέρα να πάμε στην Ονδούρα και να δούμε τον αρχαιολογικό χώρο του Κοπάν, που θεωρείται ως ο πλέον καλλιτεχνικός χώρος των Μάγιας. Αυτό γιατί έχει λεπτεπίλεπτα ανάγλυφα. Τα περισσότερα πρακτορεία κάνουν το μικρό αυτό ταξίδι από το San Salvador σε ένα διήμερο. Όμως το πρακτορείο Salvadorean Tours είχε ένα μικρό ταξίδι μίας ημέρας. Δεν το σκέφτηκα και πολύ όταν το έκλεισα γιατί είδα ότι και στα διήμερα πακέτα δεν έβλεπες περισσότερα πράγματα. Στον αρχαιολογικό χώρο σε άφηναν 2 με 3 ώρες και τις υπόλοιπες ώρες των δύο ημερών έμενες είτε στο ξενοδοχείο είτε σε πήγαιναν σε μέρη χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έχοντας πλέον την εμπειρία πιστεύω ότι κάναμε το καλύτερο. Άλλωστε θα υπήρχε και πρόβλημα αφού θα είχαμε νοικιάσει το αυτοκίνητο και δύο μέρες δεν θα το μετακινούσαμε διόλου. Τουλάχιστο τώρα έμεινε ακινητοποιημένο μονάχα τη μία μέρα που πήγαμε εκεί.
Το κόστος για το σημερινό μικρό ταξίδι ήταν σχεδόν 300€ και για τους δύο μαζί. Φυσικά άμα λογαριάσεις και τη μία μέρα επιπλέον που αναγκαστήκαμε να μείνουμε στο ταξίδι το κόστος ανεβαίνει σίγουρα στα 200€ το άτομο. Κοντά στα 250 θα έλεγα αν υπολογίσουμε και το αυτοκίνητο που ήταν νοικιασμένο γι’ αυτή τη μέρα που δεν μετακινήθηκε. Από το πρακτορείο η κοπέλα με την οποία μιλούσα μου είχε στείλει το τηλέφωνο και το όνομα του οδηγού 2-3 μέρες πριν. Όμως μία μέρα πριν, το απόγευμα, μου το άλλαξε και μου έδωσε κάποιον άλλον. Εγώ επικοινώνησα μέσω whatsApp με τον άνθρωπο αυτό και μου είπε ότι θα ήταν στην ώρα του έξω από το ξενοδοχείο μας.
Αυτό ήταν πολύ καλό, διότι το πρακτορείο που οργάνωνε την εκδρομή έλεγε ότι δύσκολα θα μπορούσε το αυτοκίνητο να μας μαζέψει από το ξενοδοχείο μας. Μάλιστα αν αυτό γινόταν, θα έπρεπε να πληρώσουμε επιπλέον 10 δολάρια. Επίσης να σημειώσω ότι η αναχώρηση του συγκεκριμένου πρακτορείου γινόταν είτε από το San Salvador είτε από τη Santa Ana, πάντα ημέρα Σάββατο. Εμείς, λόγω του προγράμματος που είχα κάτι, τους είπαμε ότι θέλαμε να είχαμε αναχώρηση από τη Santa Ana. Έτσι ο καημένος οδηγός μας ξεκίνησε μόνος του από το San Salvador που έμενε και ήρθε με μία καθυστέρηση 10 λεπτών έξω από το ξενοδοχείο μας για να μας μεταφέρει. Ήταν ένας πενηντάρης που δεν αποκλείεται να ήταν μουσουλμάνος αφού το μικρό του όνομα ήταν Ομάρ. Επίσης να πω ότι τα προγράμματα που είχα δει στα άλλα πρακτορεία πήγαιναν στο Copan από το δρόμο που ενώνει την Ονδούρα με το El Salvador. Όμως αυτό που έκλεισα εγώ πήγαινε μέσω Γουατεμάλας. Έτσι αν και περνάγαμε περισσότερα σύνορα, γλιτώναμε αρκετό χρόνο, αφού ο δρόμος ήταν από εκεί πολύ καλύτερος. Σύμφωνα με τον google maps σίγουρα δεν θα προλαβαίναμε σε μία μέρα από την άλλη διαδρομή, η οποία διαρκούσε πάνω από 6 ώρες. Εμείς με όλες τις διαδικασίες δεν ξεπεράσαμε τις 4,5. Τα βλέπουμε στον επόμενο χάρτη.
Από την Santa Ana ξεκινήσαμε περίπου στις 5:30 μέσα στο σκοτάδι. Μέχρι να ξημερώσει η διαδρομή δεν είχε κανένα ενδιαφέρον αφού δεν βλέπαμε τίποτα. Μάλιστα το πρόβλημα ήταν ότι είχε κάποια κίνηση, και με τα φώτα όλα τα αυτοκίνητα στη μεγάλη σκάλα αναμμένα, υπήρχε θέμα. Αλλά και όταν ξημέρωσε τα πράγματα δεν ήταν και πολύ καλύτερα αφού κυκλοφορούσαν στους δρόμους πολλές τεράστιες νταλίκες που κουβαλούσαν κοντέινερ με μήκος τα 12 μέτρα.
Τα σύνορα τα περάσαμε σχετικά εύκολα και χωρίς μεγάλες καθυστερήσεις. Ακόμα πιο εύκολη ήταν η επιστροφή. Οι ντόπιοι δεν χρειάζονται διαβατήριο και περνάνε τα σύνορα μόνο με την αστυνομική τους ταυτότητα. Λίγο πριν τις 10 φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο και κατευθείαν μας πήρε μία κοπέλα ξεναγός για να μας εξηγήσει κάποια πράγματα για το χώρο. Εγώ της εξήγησα ότι θα ήθελα να το κάναμε λίγο στα γρήγορα για να έχω χρόνο μετά να επιστρέψω και να τραβήξω φωτογραφίες με την Ντίνα. Πράγματι μας τελείωσε μέσα σε μία ώρα και 15 λεπτά. Έτσι εμείς μείναμε άλλη μία ώρα και 45 λεπτά για να τραβήξουμε φωτογραφίες όπως εμείς τις θέλαμε σε όλο το χώρο.
Ο χώρος ήταν επιβλητικός και με τρομερά μεγάλο ενδιαφέρον. Το πιο περίεργο ήταν ότι υπήρχαν ακόμα άπειρες πυραμίδες θαμμένες κάτω από τα χώματα και μέσα σε αυτές υπήρχαν οι ρίζες των δένδρων. Αφού η ξεναγός μας εξήγησε αυτά που έπρεπε για το χώρο, μόνοι μας κάναμε βόλτες ανάμεσα στα αρχαία μνημεία τραβώντας φωτογραφίες όπως εμείς θέλαμε. Λόγω της ημέρας, που ήταν Σάββατο, είχε αρκετούς ντόπιους επισκέπτες. Όμως δεν ήταν και τόσο πολλοί που να σε ενοχλούν.
Το γήπεδο για να παίζουν πελότα:
Θέλαμε να επισκεφθούμε και κάποια τούνελ από εκείνη την εποχή των Μάγιας, αλλά δυστυχώς ήταν κλειστά. Μια σκέψη επίσης που κάναμε για να επισκεφθούμε το μουσείο δεν ευδοκίμησε. Έτσι κάπου στις μία το μεσημέρι φύγαμε με τον Ομάρ για να πάμε να επισκεφθούμε το χωριό Κοπάν και να αγοράσουμε κάποια σουβενίρ που θέλαμε, αφού στον αρχαιολογικό χώρο ήταν πολύ ακριβά. Το χωριό είχε το ενδιαφέρον του αλλά και εκεί τα σουβενίρ ήταν αρκετά ακριβά, όπως και όλα τα είδη γενικώς. Φυσικά η Ονδούρα είχε το δικό της νόμισμα, ενώ βέβαια το Εl Salvador είχε ως νόμισμα το αμερικάνικο δολάριο. Θεωρητικά είχε και το Bit coin.
Το απόγευμα κάπου στις 5 φτάσαμε στο ξενοδοχείο στη Σάντα Άννα. Να πω επίσης ότι ο οδηγός δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου αγγλικά και οι περισσότερες συνεννοήσεις γινόταν μέσα από το google translate. Ευτυχώς που το είχαμε και αυτό και μπορούμε και συνεννοούμαστε με κάποιους ανθρώπους. Ο οδηγός ήταν πολύ ευγενικός και μας είπε ότι είχε οικογένεια. Μας έδειξε μία φωτογραφία με τη γυναίκα του, έναν γιο 22 ετών και μία κόρη 16 ετών, όπως μας είπε. Το θέμα ήταν ότι σχεδόν όλοι στην οικογένεια ήταν υπέρβαροι ίσως και παχύσαρκοι. Δυστυχώς αυτό το βλέπουμε πολύ σε τούτη τη χώρα. Δηλαδή πάρα πολλούς ανθρώπους παχύσαρκους. Σίγουρα φταίει η κακή διατροφή.
Οι θερμοκρασίες που αντιμετωπίσαμε στη χώρα ήταν αρκετά καλές. Το πρωί είχαμε γύρω στους 15 με 20 βαθμούς ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας πήγαινε μέχρι και λίγο πάνω από τους 30. Όμως ακόμα και το μεσημέρι δεν νιώθεις την υπερβολική ζέστη. Για παράδειγμα στο Κοπάν που κάναμε τρεις ώρες βόλτες δεν ζεσταθήκαμε καθόλου. Τα πρωινά όταν φεύγουμε από το δωμάτιο φοράμε ή ένα ελαφρύ μπουφάν ή εγώ ένα μακρύ πουκάμισο που έχω. Το θέμα ήταν ότι δεν κάνει τόση ζέστη ώστε να φορώ κοντό παντελόνι. Και μάλιστα έχω φέρει αρκετά. Ευτυχώς έχω φέρει και τέσσερα παντελόνια μακριά. Πάντα αυτά φοράω γιατί τα κοντά πρέπει να τα φορέσεις από τις 9:00 και μετά μέχρι τις 17:00 που κάνει ζέστη. Εμείς όμως πάντα φεύγουμε πολύ νωρίτερα. Στη Νικαράγουα όμως ήταν πιο ζεστά και φορούσα συνέχεια κοντά.
Είπα ότι η Ονδούρα ήταν αρκετά ακριβή σε σχέση ακόμα και με την Ελλάδα στα σουβενίρ που θέλαμε να αγοράσουμε. Ευτυχώς το Εl Salvador ήταν αρκετά φθηνότερο και αγοράσαμε πολλά πράγματα. Δεν ήξερα πως θα τα κουβαλήσουμε στο τέλος γιατί με τις βαλίτσες μας ήμασταν οριακά. Σκεφτόμασταν από την Νικαράγουα να αγοράσουμε άλλη μία βαλίτσα για να χωρέσουν όλα αυτά τα πράγματα. Τελικά δεν το κάναμε γιατί η Νικαράγουα και ακριβή χώρα ήταν και δεν είχε ενδιαφέρουσες αγορές.
Μετά το Κοπάν, αφού γυρίσαμε στο μικρό ξενοδοχείο μας, καθίσαμε λίγο να ξεκουραστούμε και μετά φύγαμε για να πάμε στην γνωστή πλατεία που βρίσκεται στα 5 λεπτά από το ξενοδοχείο μας. Δεν είχαμε αποφασίσει εάν θα τρώγαμε έξω ή θα αγοράζαμε από το σουπερμάρκετ κάτι να το φάμε στο δωμάτιο. Η νύχτα είχε πέσει και τα εμπορικά καταστήματα ήταν κλειστά. Ανοιχτά ήταν μόνο κάποια fast food και άλλα φαγάδικα όπως και τα σουπερμάρκετ Selectos.
Η κίνηση στους δρόμους ήταν υποτονική και ίσως θα έπρεπε να φοβόμασταν και λίγο. Όμως προχωρήσαμε μέχρι την πλατεία και εκεί είχε πάρα πολύ κόσμο. Μάλιστα πολλές παρέες ήταν εκείνες που αγόραζαν τεράστιες πίτσες και τις έτρωγαν στα παγκάκια ή πάνω στο λίγο γρασίδι που είχε. Εμείς κάναμε μία βόλτα να δούμε αν θα βρίσκαμε κάποιο μαγαζί που να ήταν συμπαθές. Τα μαγαζιά τύπου kfc δεν μας άρεσαν ποτέ. Ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε ένα πολύ ωραίο και μεγάλο μαγαζί με ωραία διαμορφωμένους χώρους και ήταν για ποτό ή για φαγητό.
Δεν χρειάστηκε να περιμέναμε πολύ μέχρι να αποφασίσουμε ότι θα καθόμασταν να φάμε εκεί. Είχε διάφορα πράγματα και αποφασίσαμε να πάρουμε μία μεσαία πίτσα, η οποία αποδείχτηκε αρκετά μεγάλη, και να πάρουμε και μία μερίδα τάκος. Παραγγείλαμε και δύο τεράστιες μπύρες που θα ήταν περίπου 700ml η κάθε μία και τα καθαρίσαμε όλα. Το κόστος ήταν 25 δολάρια. Έχω πει ότι το επίσημο νόμισμα ήταν το αμερικάνικο δολάριο και επίσης και το bitcoin το οποίο όμως δεν ξέρω πώς δουλεύει. Φαντάζομαι μόνο όταν πληρώσεις με κάρτα. Το μαγαζί όπως είπα ήταν δίπλα στην κεντρική πλατεία και ονομαζόταν Keka’s Place 1950. Το συστήνω ανεπιφύλακτα γιατί μας άρεσε πάρα πολύ και τα παιδιά εκεί ήταν πολύ εξυπηρετικά. Κάπως έτσι πέρασε η βραδιά μας και περίπου στις 8 περάσαμε από το σουπερμάρκετ να πάρουμε μερικές μπύρες και νερό καθώς και ψωμί, τυρί, σαλάμι για να έχω εγώ όπως κάθε μέρα για τα σάντουιτς που φτιάχνω.
Δεν είχα προσαρμοστεί ακόμα στο ωράριο της Κεντρικής Αμερικής, που ήταν 8 ώρες αργότερα από τις Ελλάδας, και έτσι συνήθως εμένα με πιάνει η πείνα το πρωί. Το αργότερο μέχρι το μεσημέρι. Γι’ αυτό θέλω μέχρι το μεσημέρι να έχω φάει κάποια πράγματα γιατί το βράδυ μετά δεν πεινάω. Παρόλα αυτά βέβαια τρώγω και το βράδυ κανονικά.
Last edited by a moderator:
