Αίγυπτος Drinkies drinkies?

[BASILISPAP]

Cairo 3 διανυκτερεύσεις μέρος Γ…

Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο βλέπουμε ότι οι ουρές για τις πυραμίδες είναι τεράστιες, σήμερα είναι η μέρα που τα σχολεία παραμένουν κλειστά και πηγαίνουν εκδρομές.
Κλασσικά επιμένουμε με την Uber και (μέχρι να έρθει) ένας τύπος φασκιώνει το κεφάλι της Α με ένα μαντήλι. Είναι δώρο επιμένει, ξέρουμε τι μας περιμένει και αν και τον αγνοούμε αυτός κάνει να φύγει. Επιστρέφει ζητώντας κάτι για τα παιδιά του, κάτι για την φουκαριάρα την μάνα του και με τα πολλά το παίρνει πίσω και μας αφήνει ήσυχους.
Μέσα στο αυτοκίνητο βλέπω την Α να ψάχνει την τσάντα της, έχει ξεχάσει το κινητό της στο ξενοδοχείο. Συζήτηση για επιστροφή αποκλείεται καθώς μιλάμε για πάνω από μια ώρα επιπλέον. Θα της δανείσω το δικό μου για να φωτογραφίσει τα αξιοθέατα.
Στον δρόμο βλέπουμε ουρανοξύστες, παραδίπλα τούβλινα γυμνά χαμόσπιτα πεσμένα στο έδαφος, παιδιά να ζητιανεύουν και παρά πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην με διάφορους τρόπους.


Η ακρόπολη του Σαλαντίν.
Σε αντίθεση με ότι διαβάσαμε τελικά το εισιτήριο είναι ενιαίο (11 ευρώ), αφού πληρώσεις μπορείς να δεις τα πάντα. Φτάνουμε λίγο πριν από τις έντεκα το πρωί.
Ατενίζουμε τον εκπληκτικό ορίζοντα της πόλης από ένα σημείο που έχει δει την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών. Περπατάμε μέσα από τις αίθουσες και τις αυλές ενός φρουρίου που φιλοξένησε σουλτάνους, βασιλιάδες και προέδρους. Πάμπολλα σχολεία βρίσκονται τριγύρω μας και τα παιδιά ξεχύνονται αφηνιασμένα...

Η ακρόπολη του Καϊρου διαθέτει το πιο εμβληματικό τζαμί της Αιγύπτου και ένα μεσαιωνικό φρούριο που χτίστηκε τον 12ο αιώνα από τον Saladin στους λόφους Μουκάταμ. Κατασκευάστηκε για να υπερασπιστεί την αρχαία πόλη από τους Σταυροφόρους. Προσφέρει απλόχερα μια υπέροχη θέα στο ιστορικό Κάιρο και τους μιναρέδες του. Μπορείτε ακόμη και να δείτε τις πυραμίδες σε μια μέρα με καλή ορατότητα.








Το Τέμενος Saladin Citadel, άλλο ένα δείγμα του ένδοξου παρελθόντος και της αρχιτεκτονικής μαεστρίας της Αιγύπτου με υπέροχα σιντριβάνια στις αυλές του.
Οι μουσουλμάνοι πρέπει να συμμετέχουν σε μια τελετουργία πλυσίματος πριν από την προσευχή. Δεν είναι απαραίτητο για τις γυναίκες να καλύψουν το κεφάλι τους για να εισέλθουν σε ένα τζαμί στην Αίγυπτο, αλλά τα παπούτσια πρέπει να αφαιρούνται (απο όλους) ή να καλύπτονται με κάλυμμα παρακάμπτοντας τον κανόνα.

Το Τζαμί του Muhammad Ali είναι ένα θαυμάσιο δείγμα αρχιτεκτονικής οθωμανικού στιλ.
Η σιλουέτα του είναι ένα από τα σύμβολα του Καϊρου και δεσπόζει στον ανατολικό ορίζοντα της πόλης. Το εσωτερικό του τζαμιού είναι πλούσιο με περίπλοκους τοίχους από αλάβαστρο, φωτιστικά, κόκκινα χαλιά και άφθονο χρυσό. Επίσης μπορεί να φιλοξενήσει έως και 6500 άτομα και ο θόλος του είναι εκπληκτικός, όπως και τα πανέμορφα μωσαϊκά του.








Στην συνέχεια θα δούμε το Τζαμί του Al-Nasir Muhammad.
Εδώ οι ηγεμόνες του Καϊρου προσεύχονταν κάθε Παρασκευή τον 14ο αιώνα και μερικές από τις πέτρες που χρειαστήκαν για την κατασκευή του προέρχονται από την πυραμίδες της Γκίζας.







Επίσης υπάρχουν διάφορα μουσεία όπως το Στρατιωτικό, της Αστυνομίας και άλλα στα οποία τελικά δεν πήγαμε. Σταματήσαμε δυο λεπτά στις παλιές φυλακές για τις απαραίτητες φωτογραφίες πίσω από τα κάγκελα.
Μας πλησιάζει ένας πολύ ευγενικός δάσκαλος και μας ρωτάει αν οι μαθητές του θα μπορούσαν να βγουν φωτογραφία μαζί μας (πρέπει να υπάρχουμε σε πολλά social media Αιγυπτίων μαθητών)! Άντε πάλι τα ίδια, τους αφιερώνουμε 3-4 λεπτά και με τις μοντελίστικες πόζες μας εκστασιάζουμε για άλλη μια φορά τα πλήθη! Ο δάσκαλος εντυπωσιάζεται με αυτά που έχουμε δει τις τελευταίες ήμερες και μας εκμυστηρεύτηκε ότι έχει όνειρο ζωής να δει το Abu Simbel στην συνταξιοδότηση του. Πίνουμε έναν καφέ απολαμβάνοντας την θέα από ψηλά.









Κλείνουμε και πάλι Uber, περιμένοντας μας περιτριγυρίζουν συνεχώς μικροπωλητές από διάφορες χώρες. Μετα από μίση ώρα μας ακυρώνει (βλέπουμε ότι έχει κολλήσει στην απίστευτη κίνηση του κέντρου) και αποφασίζουμε να κατεβούμε στον κεντρικό δρόμο με τα πόδια. Εκεί θα βρούμε ένα τουκ τουκ και με λίγο παζάρι κλείνουμε ίδια τιμή με το Uber. Το προτίμησα, είναι ένα όχημα το οποίο μας αρέσει πολύ για μικρές αποστάσεις. Τελικά θα ξεκινήσουμε στις 13:30 και θα φτάσουμε λίγο πριν από τις 14:00 στην αγορά του Αλ Καλίλι (Khan el-Khalili).

Βρίσκεται στην καρδιά του παλιού Καϊρου, χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και παραμένει ζωτικός κόμβος πολιτιστικής και οικονομικής δραστηριότητας. Αυτή η αγορά δεν είναι μόνο για ψώνια αλλά μια περιπέτεια στην καρδιά του αιγυπτιακού εμπορίου και παράδοσης. Ένας λαβύρινθος πάγκων, σοκακιών και με παρά πολύ κόσμο τριγύρω μας.

Το Khan El-Khalili προσφέρει έναν θησαυρό μοναδικών ευρημάτων. Από ασημένια κοσμήματα και κεραμικά ζωγραφισμένα στο χέρι μέχρι μπαχαρικά και υφάσματα. Είναι πολύχρωμο, πολυσύχναστο, πολύβουο (γενικά ότι αρχίζει με την λέξη πολύ), γεμάτο μυρωδιές και συναρπαστικό. Ένα μεσαιωνικό εμπορικό κέντρο με στενά δρομάκια (σκέτος λαβύρινθος) που εκτείνονται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Αγαλματίδια, έπιπλα, αναμνηστικά, κελεμπίες, μπλουζάκια, ρούχα για τον χορό της κοιλιάς, πολυέλαιοι… Η λίστα με τα πράγματα που μπορείτε να αγοράσετε εδώ είναι πραγματικά ατελείωτη. Μια ολόκληρη εμπειρία με τρελή κίνηση, ρύπανση και τις ενοχλήσεις που αναπόφευκτα υφίσταται ο επισκέπτης.







Ήρθε και πάλι η ώρα για τουαλέτα (εκπλαγήκατε; ) και συνήθως όταν την αποζητάς δεν την βρίσκεις. Θα ψάξουμε κάπου να ξαποστάσουμε για έναν καφέ, με απώτερο σκοπό να μην πληρώσουμε για το κατούρημα!

Βλέπουμε (σε ένα από τα εκατοντάδες στενά) να ξεχωρίζει ένας μικρός πάγκος σε μια μικρή αυλή στην οποία κάθονται κάποιες γυναίκες.
Εδώ ο καφές κοστίζει 15 λίρες (29 σεντς) και η τουαλέτα της γειτονιάς πιθανότατα είναι από τις χειρότερες που έχουμε επισκεφθεί αλλά έκανε μια χαρά την δουλειά της, κρίμα που δεν έβγαλα φωτογραφία.
Υποθέτω ότι το υγειονομείο δεν έχει περάσει πότε από εδώ, ευτυχώς τα ποτήρια είναι μιας χρήσης και ο φιλικός ιδιοκτήτης χαίρεται με την παρουσία μας.

Μια ζητιάνα με ένα παιδί στην αγκαλιά της και με εμφανή την παρουσία ενός άλλου στην κοιλιά μας ζητάει κάτι για να φάνε. Οι ντόπιοι της έδωσαν, όποτε ακολουθήσαμε το παράδειγμα τους.
Εδώ είναι μαγαζί του τύπου "ένας τρώει δυο πεθαίνουν", αλλά μας άρεσε.
Οι άνθρωποι μακριά από τον τουρισμό είναι πολύ φιλόξενοι τελικά! Ένα άσχετο σοκάκι, μακάρι να ήξερα που βρίσκεται…







Λογικά το παζάρι πρέπει να είναι πολύ ιδιαίτερο την νύχτα, εμείς όμως σε λίγες ώρες παίρνουμε την πτήση της επιστροφής και δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

Κάντε μια βόλτα στα συναρπαστικά σοκάκια και ανακαλύψτε την εκπληκτική μεσαιωνική ισλαμική δόξα της Αιγύπτου. Αν θέλετε να επιστρέψετε, απλώς ρωτήστε προς τα που βρίσκετε το Midan Hussein και θα καταλήξετε ακριβώς από εκεί που ξεκινήσατε.
Μπείτε σε μια χρονοκάψουλα όπου οι απόηχοι των αρχαίων εμπορικών δρόμων συνδυάζονται άψογα με τον ζωντανό παλμό του σύγχρονου Καϊρου. Καλώς ήρθατε στο Khan el-Khalili, ένα δαιδαλώδες παζάρι που συνδυάζει αιώνες ιστορίας, πολιτισμού και εμπορίου.

Περάσαμε στην απέναντι πλευρά όπου πωλούνται κυρίως ρούχα, μπλέξαμε σε μια τρελή συνεχόμενη λαοθάλασσα ψυχών, καρότσια, ζητιάνοι, ρούχα και εσώρουχα κρέμονται από μυριάδες κρεμάστρες... Οι δυνατοί ήχοι από τον κόσμο και η ζωηρή φλυαρία των πωλητών μπορεί να τρελάνει έναν λογικό άνθρωπο, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει σε εμάς. Ευτυχώς μετά από περίπου τριάντα λεπτά επιστρέψαμε με το gps σε άλλα ήσυχα σοκάκια.

Κίνηση, βρώμα, σκουπίδια, κοσμηματοπωλεία, καρότσια, ρούχα, φαγώσιμα, άντρες με δίσκους που πάνω τους ισορροπούν δεκάδες ποτήρια τσαγιού και καφέ. Ξάφνου ησυχία, άλλος ένας δρόμος με σιδηρουργεία, ξυλουργεία, χαζοπράγματα φτιαγμένα και καλά ή πραγματικά στο χέρι. Ποδήλατα στα οποία ο οδηγός τους κουβαλάει στο κεφάλι ένα ολόκληρο κατάστημα «Γρηγόρης» με όλα τα αρτοπαρασκευάσματα.
Θα αγοράσουμε κάποια δερμάτινα παπούτσια μετά από παζάρι για τα οποία πληρώσαμε 300 λίρες το καθένα. Αν το δεις σαν παιχνίδι τελικά είναι ωραίο, το κάνω μέχρι ένα σημείο φυσικά καθώς δεν αξίζει να σπαταλάς χρόνο για σαράντα λεπτά του ευρώ. Αρκεί βεβαία να έχεις όρεξη, αλλά τρώγοντας έρχεται λένε...









Έχουμε περάσει ήδη περίπου τέσσερις ώρες στον χώρο, σιγά σιγά σκοτεινιάζει και πρέπει να φύγουμε και από εδώ. Μετα από δυο ακυρώσεις από το Uber λόγω της χαοτικής κίνησης και σαράντα χαμένα λεπτά, επιτελούς εμφανίζεται κάποιος. Παρατηρούμε και μαθαίνουμε ότι στον δρόμο οι άνθρωποι κάνουν περίτεχνες χειρονομίες στα μικρά βανάκια/λεωφορεία ανάλογα με το ποιος είναι ο προορισμός τους και έτσι συνεννοούνται χωρίς να χρειαστεί να σταματήσουν αυτά.

Σκυλιά μοιράζονται το φαγητό με γάτες και ανθρώπους, τριγύρω εικόνες πραγματική γροθιά στο στομάχι μας.… Βλέπεις μια σχετικά καθαρή και μοντέρνα πόλη με όμορφους κήπους, λίγο παραπέρα αναρωτιέσαι αν έπεσε βόμβα. Το Κάιρο μυρίζει Ανατολή και λοξοκοιτάει προς την Δύση. Υπάρχει μια μερίδα ατόμων που εκμεταλλεύεται τον τουρίστα κλαψουρίζοντας, εδώ όλοι φαίνονται να έχουν 2-3-4-7 παιδιά. Δεν μπορείς να κανείς και τίποτα ουσιαστικό, σε κάθε στενό θα δεις και περισσοτέρους ζητιάνους σε άθλια κατάσταση. Μην ακούσω ξανά ότι η ζωή μας είναι δύσκολη, θα έπρεπε να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε, υγεία πάνω από όλα! Κάποτε διάβασα κάτι και μου έμεινε, η σύγκριση είναι η κλέφτρα της χαράς. Comparison is the thief of joy…

Για τελευταίο γεύμα στην χώρα θα επιλέξουμε το Sira restaurant το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Δεν είναι ούτε κάλο, ούτε κακό και εμφανισιακά μοιάζει λίγο με φαστφουντάδικο στο οποίο ξέχασαν κάποια απο τα πράγματα που παραγγείλαμε. Δεν μπορέσαμε να πληρώσουμε με κάρτα, ευτυχώς που είχαμε ακόμα λίγες λίρες και ευρώ.

Θα μείνουμε στην ταράτσα του ξενοδοχείου μας για τουλάχιστον μίση ώρα όπου και θα παρακολουθήσουμε το light show στις πυραμίδες. Νιώθω Κλεοπάτρα στην τοποθεσία Κάιρο (δες φωτογραφίες). Ξαπλώνουμε για πολύ λίγο…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 11 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

Ταξιδιωτική ιστορία απο τον αγαπημένο μου συγγραφέα! Καλά είναι περιττό να σου πω οτι αυτή την ιστορία σου την ανέμενα όσο καμία άλλη ως τώρα! Και θα ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη, καθώς θα σε πρήξω λίγο με τις ερωτήσεις...

Λέω να ξεκινήσω απο τώρα...

Έχουμε κλείσει ταξί μεσώ του ξενοδοχείου σε πολύ καλή τιμή (20 ευρω) γιατί αλλιώς λόγω της προχωρημένης ώρας θα ήταν μπέρδεμα. Ο οδηγός μας περιμένει στην έξοδο και μπαίνουμε σε ενα παλίο όχημα που θυμίζει ολίγον νεκροφόρα με κιτς κουρτίνες! Διασχίζουμε το φράγμα, μπαίνουμε στην πόλη, εκατοντάδες ύποπτες φάτσες (πιθανότατα άκακοι άστεγοι) κάθονται τριγύρω από φωτιές σε βαρέλια. Ενδιαφέρουσες εικόνες από την ασφάλεια του αυτοκίνητου μας και 20 λεπτά αργότερα φτάνουμε στην προβλήτα για το Elephantine island. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και στο τέλος τους αντικρύζουμε δεκάδες βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη. Μπαίνω στην μια και ο έκπληκτος ιδιοκτήτης με ρωτάει “που ξέρεις που να πας”; Έχω δει την φάτσα σου στο Booking, του απαντώ και ικανοποιημένος λύνει τα σχοινιά. Τραβάει το κορδόνι για να ξεκινήσει ο δίχρονος κινητήρας και η γνώριμη οσμή της εξάτμισης με την λαδίλα γεμίζει την ατμόσφαιρα.

Το ταξί που κλείσατε μέσω του καταλύματος δεν συμπεριλάμβανε στη τιμή τη βαρκάδα μέχρι το νησί όπου βρίσκονταν το κατάλυμα; Γιατί αυτό με το "έχω δει τη φάτσα σου στο booking" με μπέρδεψε λίγο

 

[BASILISPAP]

Το ταξί που κλείσατε μέσω του καταλύματος δεν συμπεριλάμβανε στη τιμή τη βαρκάδα μέχρι το νησί όπου βρίσκονταν το κατάλυμα; Γιατί αυτό με το "έχω δει τη φάτσα σου στο booking" με μπέρδεψε λίγο

Καλησπέρα, εννοείται αν μπορώ να βοηθήσω! Για το "αγαπημένος συγγραφέας" και λίγα λες... Νομίζω ότι υπερβάλεις λιγαααακι αλλά με τιμά ο χαρακτηρισμός!

Στην τιμή του ξενοδοχείου συμπεριλαμβάνεται η μεταφορά με την βάρκα από την πόλη (στο check in) και από το νησί (στο check out) αλλά όχι βέβαια και το ταξί από το αεροδρόμιο. Αυτό εννοούσα, ελπίζω τώρα να το ξεκαθάρισα μαζι με μια μικρή αλλαγή στο κείμενο!
Σιγά σιγά θα προσπαθήσω να ανεβάσω την συνέχεια τις επόμενες ημέρες.

 

[Sassenach77]

Καλησπέρα, εννοείται αν μπορώ να βοηθήσω! Για το "αγαπημένος συγγραφέας" και λίγα λες... Νομίζω ότι υπερβάλεις λιγαααακι αλλά με τιμά ο χαρακτηρισμός!

Σου λέω ωραία λόγια σαν μπαξίσι για να συνεχίσεις να γράφεις

Σοβαρά τώρα. Βασικά μας θεωρώ αφηγητές και όχι συγγραφείς, όλους εμάς που έχουμε γράψει ιστορίες. Πιστεύω τώρα σε κάλυψα! Όπως και να έχει απολαμβάνω πάντα να διαβάζω τις ιστορίες που γράφεις απο τότε που μπήκα στο φόρουμ. Έχουν την μοναδική δική σου πινελιά που σε κάνει να διαβάζεις και στο τέλος να λες μα γιατί τελείωσε τώρα, εγώ θέλω κι άλλο!....

Στην τιμή του ξενοδοχείου συμπεριλαμβάνεται η μεταφορά με την βάρκα από την πόλη (στο check in) και από το νησί (στο check out) αλλά όχι βέβαια και το ταξί από το αεροδρόμιο. Αυτό εννοούσα, ελπίζω τώρα να το ξεκαθάρισα μαζι με μια μικρή αλλαγή στο κείμενο!

Τώρα ναι! Όλα κομπλέ

Σιγά σιγά θα προσπαθήσω να ανεβάσω την συνέχεια τις επόμενες ημέρες.

Αναμένω με πολύ ενδιαφέρον! Έχεις διορία να τελειώσεις την ιστορία μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβριο, μετά καίγεσαι

 

[BASILISPAP]

Aswan για 4 διανυκτερεύσεις, μερος Ά…



Ξυπνάμε στο Abu guesthouse όπου και θα πληρώσουμε 100 ευρώ για τέσσερις βραδιές. Η βρύση στο μπάνιο σχεδόν στάζει και είναι αδύνατον να πλύνουμε τα χέρια μας, ο μαστροχαλαστής μέσα μου θα επιληφθέι και την φτιάχνω γρήγορα. Το βγάλαμε το μεροκάματο μας!
Θερμοκρασία εδάφους στους 15 βαθμούς και ανεβαίνουμε στην ταράτσα για ένα μάλλον απλοϊκό πρωινό. Ένας πολύ συμπαθητικός μπογιατζής (το ξενοδοχείο ετοιμάζει νέα δωμάτια) μας καλημερίζει με το χαρακτηριστικό νεύμα και το χέρι στην καρδιά.
Τριγύρω δέντρα και μια πρώτη μικρή εικόνα του Νείλου με το φως της ημέρας. Ο ήλιος βγαίνει και ζεσταίνει τον χώρο, ένας καθαρός ουρανός και πέρα από εργάτες που δουλεύουν πυρετωδώς δεν ακούς και πολλά.

Το Elephantine island είναι ένα μικροσκοπικό νησί 5800 κάτοικων και αφού εδώ δεν κυκλοφορούν οχήματα, παραμένει ήρεμο και ουσιαστικά αγροτικό. Επίσης είναι γεμάτο από αρχαιολογικούς χώρους, αρχαία μνημειακά ερείπια έτοιμα να ανακαλυφθούν και διαθέτει μια πλούσια και πολύπλευρη ιστορία που εκτείνεται σε χιλιάδες χρόνια.

Τριγύρω παρατημένα κτίρια που έχουν γκρεμιστεί αλλά διατηρούν την ιδιαιτερότητα τους, κάτι που κεντρίζει τον επισκέπτη. Χάνεσαι εύκολα αλλά ουσιαστικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν παντού και πουθενά, οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές. Την πρώτη φορά (χωρίς gps) το να βρεις ξανά το δωμάτιο σου στα δαιδαλώδεις στενά είναι πραγματικός άθλος.







Η ήμερα θα περάσει με χαλαρές βόλτες γύρω από το νησάκι καθώς είμαστε αρκετά κουρασμένοι. Από την πλευρά της πόλης βλέπουμε πανάκριβα ξενοδοχεία που έχουν πιάσει τις καλύτερες τοποθεσίες, αυτοκίνητα και εκκωφαντικοί ήχοι, ένας χαμός. Κάτω από τα παπούτσια μας χώμα παντού και ολόγυρα μας ο ξακουστός Νείλος. Τουρίστες έρχονται για ημερησία εξόρμηση ή μένουν όπως και εμείς στο νησί. Από την άλλη πλευρά βλέπουμε μόνο την έρημο, τον θόλο Abu Al-Hawa, το μαυσωλείο του Aga Khan και έναν όμορφο κήπο.







Περιπλανιόμαστε προς το νότιο άκρο του νησιού, τα αρχαία εδώ δεν προσφέρουν κάτι το συναρπαστικό για το μάτι αλλά εφόσον είναι η πρώτη μας επαφή με την Αίγυπτο, είναι μια χαρά. Βρίσκουμε την μια είσοδο, η οποία τελικά είναι πιθανότατα η δεύτερη έξοδος. Ενώ έχουμε δει ήδη τα μισά και βάλε αξιοθέατα (Ναοί Khnum και Satet), μας εντοπίζει κάποιος και αρχίζει να φωνάζει κουνώντας τα χεριά του. Το παίζω ανέμελος και κοιτάζω τριγύρω σαν να θαυμάζω τα αρχαία. Με τα πολλά έρχεται δίπλα μας και ζητάει να δει τα εισιτήρια μας. Είναι ξεναγός και με πηγαίνει μέχρι την είσοδο για να πληρώσω (την κατάρα του Τουταγχαμών να έχεις), θέλει βεβαία μετά από αυτό να μας γίνει βδέλλα και να μας ξεναγήσει. Αφού του πω ξεκάθαρα και επανειλημμένα (τουλάχιστον 32 φορές) ότι δεν ενδιαφέρομαι, μου ζητάει στο τέλος να του ανταλλάξω 5 ευρώ κέρματα σε χαρτονόμισμα. Οι τράπεζες στην χώρα δεν τα δέχονται όποτε πρέπει να βρουν κάποιον τρόπο για να ανταλλάξουν αυτά που τους αφήνουν για φιλοδώρημα. Προσοχή, κάποιες φόρες δίνουν νομίσματα που δεν είναι ευρώ.






Μετα από 30 λεπτά ξανάρχεται δίπλα μας και σιγοψυθιρίζει, ελάτε μαζί μου. Θα σας πάω κάτω από τον ναό σε ένα μυστικό μέρος, εδώ έρχονται από όλο τον κόσμο για να προσευχηθούν… Ναι καλά, κλασσική κίνηση για να απαιτήσει λεφτά μετά για τον κόπο του!







Βγαίνουμε από τον χώρο και επιστρέφουμε στην προβλήτα, χαζεύουμε για λίγο τα χαρακτηριστικά παραδοσιακά σκάφη τύπου Φελούκα και συνεχίζουμε την βόλτα μας.
Βρίσκουμε ένα χαριτωμένο καφέ/εστιατόριο το moon shadow δίπλα στο νερό οπού και θα μείνουμε για πάνω απο μια ώρα!
Ερωδιοί και αλλά πουλιά περιμένουν να πιάσουν το επόμενο γεύμα τους ενώ κοπάδια από ψάρια κρύβονται κάτω από το παχύ πέπλο της πρασινάδας που επιπλέει.





Το βράδυ θα πάμε για φαγητό στο Bob Marley restaurant οπού βρίσκεις και αλκοόλ, στην χώρα δεν έχουν παντού (αφού είναι μουσουλμάνοι). Το αποδεκτό φαγητό συμπληρώνει την πολύ όμορφη υπερυψωμένη θεά της απέναντι πλευράς, συνοδείας μπύρας και ναργιλέ. Τελικό πόσο νομίζω 20+ ευρώ για τους δυο μας. Ήρθε η ώρα για ξεκούραση, ο Μορφέας είναι επιεικής μαζί μας απόψε!

 

[BASILISPAP]

Aswan για 4 διανυκτερεύσεις, μερος ΄Β…



Μετά το εμφανώς καλύτερο πρωινό και την εγκάρδια καλημέρα με τον μπογιατζή θα πάμε βόλτα με την βάρκα του ανιψιού του ιδιοκτήτη για μίση μέρα (15 ευρώ). Οι τιμές που μας έδωσε ο Abu ήταν οι καλύτερες που βρήκαμε όσο και αν έψαξα, γενικά επιτόπου είναι αισθητά φθηνότερα όλα. Αρχίζουμε με τον κήπο Aswan botanical garden, μας αφήνει στην μια πλευρά του και θα μας περιμένει στην άλλη. Ασιάτες και Αραβόφωνοι τουρίστες έχουν κατακλύσει τον χώρο. Ένας όμορφος κήπος, σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον για τους ντόπιους καθώς για αυτούς είναι σπάνιοι. Αρκετά είδη φυτών και δέντρων με τις πινακίδες στις ρίζες τους που εξηγούν κάποια βασικά πράγματα, περπατάμε χαλαροί απολαμβάνοντας την σκιά τους για περισσότερο απο μία ώρα.







Στο τέλος του κήπου, ένα γνώριμο αγουροξυπνημένο πρόσωπο μας κάνει νόημα και συνεχίζουμε την βαρκάδα μας. Μια πανέμορφη ζεστή ήμερα, ψαράδες βάζουν τα δίχτυα τους για την επόμενη ψαριά. Καμήλες, πουλιά, αμμόλοφοι τριγύρω, κάποιοι βράχοι μοιάζουν με ζώα και ο Νείλος μας αγκαλιάζει!







Ανεβαίνουμε κόντρα στο ρεύμα του ποταμού για να καταλήξουμε στο Nubian village μια τουριστική χαζομάρα. Highlight η καταπληκτική πίτα Feteer meshaltet με την μελάσα, χαλβά και ένα αρκετά ξινό χυλό τυριού με ταχίνι. Αυτή και μόνο άξιζε την διαδρομή. Αλλιώς πρόκειται για ένα άθλιο θέαμα λίγων κροκόδειλων μέσα σε μια μικρή τσιμεντένια δεξαμενή μεγέθους μπανιέρας. Περνάς δίπλα από τα αμέτρητα μαγαζάκια, ο ξεναγός-οδηγός σου σε πάει για να αγοράσεις απο συγκεκριμένα και να πάρει το κατιτίς του. Στο τρίτο μαγαζί έκανα ξεκάθαρο ότι δεν θέλω να χάσω τον χρόνο μου σε shopping therapy και μούτρωσε λιγάκι, πράγμα φυσικά που με ξένισε. Τέλος πάντως, είναι κάτι στην κουλτούρα τους όποτε το προσπερνάμε.







Ένα δροσερό αεράκι στην επιστροφή και αφήνουμε πίσω μας την φύση, του ζητάμε να μας πάει στην πλευρά της πόλης για να βρούμε τον καταραμένο ταξιδιωτικό οδηγό, δίπλα από τον σταθμό των τραίνων. Δεν χρειάζεται να ρωτήσει κανείς αν βρήκαμε τελικά, η απάντηση είναι απλή και την ξέρετε ήδη! Κλασσικά, όπου και να ψάξαμε δεν είχε αυτό που γυρεύαμε ή ήταν κλειστά.

Η Ασουάν είναι μια πόλη 370000 κάτοικων. Πολλοί ζητάνε ελεημοσύνη/βοήθεια, ακόμα περισσότεροι προσπαθούν να σου πουλήσουν κάτι. Κάνουμε μια βόλτα στην ενδιαφέρουσα αγορά, κάθε ένα μέτρο κάποιος θα σου μιλήσει. Come to my shop, where are you from, just one minute, one dollar madam… Οι εικόνες στα μικρά διπλανά σοκάκια είναι τραγικές, ρακένδυτοι άνθρωποι τρώνε αποφάγια από τα σκουπίδια, παντού βρώμα και δυσωδία.






Επιστρέφουμε με το πλοιάριο της γραμμής για το νησί μας, ντόπιοι και τουρίστες μαζί για το δυο λεπτών ταξίδι με το αντίτιμο των 10 αιγυπτιακών λιρών (19 σεντς του ευρώ). Οι γυναίκες κάθονται σε διαφορετικό σημείο του σκάφους από τους άντρες και επιτελούς απολαμβάνω την ησυχία μου!






Πάμε για μια μπύρα στο moon shadow και αγκαλιάζουμε τους χαλαρούς ρυθμούς του νησιού παρέα με την δύση του ηλίου. Στην αρχαιότητα τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά έπιναν πολλή μπύρα καθώς θεωρούνταν βασικό μέρος της διατροφής κάθε Αιγύπτιου. Την χρησιμοποιούσαν επίσης για τις σπονδές στους Θεούς τους και μεθούσαν ως μέρος της λατρείας τους. Χικ, στην υγεία σου Οσίρι!





Φάγαμε στο τίμιο Nile view restaurant, χωρίς αλκοόλ κόστισε περίπου 6-7 ευρώ το άτομο. Δίπλα μας ψαράδες έβαζαν δίχτυα και με ένα μακρύ καλάμι ανακάτευαν τον βυθό κάνοντας θόρυβο για να πιάσουν τα πανικόβλητα ψάρια. Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας, οπού και βυθίζομαι σε έναν βαθύ αλλά ανήσυχο ύπνο.

 

[BASILISPAP]

Aswan για 4 διανυκτερεύσεις, μέρος ΄Γ…

Πρωινό ξύπνημα στις 3:30 και παίρνουμε το πρωινό μας σε πακέτο από το ψυγείο. Έξω από το ξενοδοχείο, μας περιμένουν δυο ανήλικα αγόρια για να μας μεταφέρουν στην απέναντι πλευρά… Έχει αρκετό κρύο και μπαίνουμε στο βαρκάκι, μόλις δυο λεπτά διαδρομή και μας λένε να περιμένουμε το όχημα που θα έρθει άμεσα. Πρόκειται για ένα βανάκι (κόστος 30 ευρώ το άτομο) και θα έχουμε μαζί μας ακόμα επτά συνταξιδιώτες. Η ώρα δείχνει 4:30 όταν ο οδηγός ξεκινάει και αφήνουμε πίσω μας την πόλη.


Σήμερα θα πάμε στο πασίγνωστο Abu Simbel, που είναι και ο βασικός λόγος της διαμονής μας στην περιοχή. Σταματάμε σε ένα βενζινάδικο και ο οδηγός επί δυο λεπτά κουνάει πέρα δώθε το βαν για να χωρέσουν ακόμα λίγες σταγόνες καύσιμου (βενζίνη 25 λεπτά του ευρώ το λίτρο)! Με το που ξεκινάμε, ο Πολωνός (που συμπεριφέρεται και μιλάει σαν να έχει κάνει πολλές «γραμμές» στην ζωή του) θυμάται ότι πρέπει να πάει τουαλέτα. Σε λίγο σταματάμε και σχηματίζουμε ένα υποχρεωτικό κομβόι πριν συνεχίσουμε. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου βλέπω μια πανέμορφη ανατολή, κοιτάζω το κινητό. Απομένουν λιγότερο από δυο ώρες για να φτάσουμε, η συνολική απόσταση είναι 280χλμ και οι ταχύτητες μικρές.





Στα ανατολικά βλέπουμε τη λίμνη Nasser να αστράφτει στον ανατέλλοντα ήλιο και καταλήγουμε στο πάρκινγκ του Abu Simbel. Βρισκόμαστε δίπλα από τα σύνορα με το Σουδάν, εδώ δεσπόζει η λίμνη και ο ήλιος καίει το κοκκινόλευκο δερματάκι μου… Δεν έχουμε αγοράσει εισιτήρια online αλλά ευτυχώς είμαστε μονοί μας στο ταμείο (η είσοδος κοστίζει 750 λίρες, κάτι λιγότερο από 15 ευρώ). Ένα λεπτό αργότερα θα εμφανιστούν τεράστιες ουρές, σήμερα είμαστε τυχεροί. Τρώμε με λαιμαργία τα τρία μικρά σάντουιτς που έχει ετοιμάσει ο ξενοδόχος και βιαστικά ξεκινάμε την διαδρομή προς το αξιοθέατο.

Οι ναοί βρίσκονται στην άκρη της Σαχάρας, της μεγαλύτερης ερήμου στον κόσμο. Όταν βλέπω το πρώτο κεφάλι του Ραμσή Β να εμφανίζεται πίσω από την όψη του βράχου, ξεχνάω τους υπολοίπους τουρίστες.

Από μακριά θα δείτε τα γιγάντια αγάλματα στον θρόνο τους, όπου και βρίσκονται σε αυτή την στάση για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια. Χωρίς αμφιβολία, οι δύο μυστηριώδεις βραχώδεις ναοί του Abu Simbel είναι από τα πιο σημαντικά και εντυπωσιακά κτίρια από την εποχή των Φαραώ.







Επισκεφτήκαμε πρώτα τον Μεγάλο Ναό, βγάζοντας αρχικά φωτογραφίες απέξω και μετά πηγαίνοντας μέσα. Το εσωτερικό ήταν αρκετά μεγάλο και πολύ εντυπωσιακό ενώ στον χώρο υπάρχει έντονη ζέστη. Σε κάποια σημεία γίνεται το αδιαχώρητο (instagrammers χώνονται και απαιτούν την αποκλειστικότητα για το αξιοθέατο για πολλά λεπτά), οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με πολύχρωμες και καλοδιατηρημένες ζωγραφιές και ιερογλυφικά. Η ώρα περνάει και πρέπει να προλάβουμε και τον Μικρό Ναό.










Ο ναός της Nefertari (ή μικρός ναός) είναι λίγο μικρότερος, αλλά εξίσου εντυπωσιακός! Όπως ο Μεγάλος Ναός, έχει και αυτός άριστα διατηρημένες εικόνες.
Το εσωτερικό του Abu Simbel φωτίζεται από τον ήλιο δύο φορές το χρόνο. Πιστεύεται ότι ο άξονας του ναού σχεδιάστηκε από τους Αιγύπτιους τεχνίτες έτσι ώστε στις 22 Οκτωβρίου και στις 22 Φεβρουαρίου οι ακτίνες του ήλιου να διαπερνούν το ιερό και να φωτίζουν τα αγάλματα.







Οι ναοί του Abu Simbel χτίστηκαν αρχικά σε διαφορετική τοποθεσία, στη μέση της σημερινής λίμνης Nasser. Όταν χτίστηκε το φράγμα του Ασουάν, έγινε αντιληπτό ότι οι ναοί θα βυθίζονταν στη δεξαμενή που θα προέκυπτε. Μεταφέρθηκαν τη δεκαετία του 1960 στη σημερινή τους θέση, υπό την επίβλεψη της UNESCO και εξακολουθεί να θεωρείται μια τεράστια αρχαιολογική επιτυχία.

Είναι πανέμορφοι ναοί με απίστευτες εικόνες και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Αρνητικό ότι μέσα γίνεται το αδιαχώρητο από τις ορδές των αδηφάγων τουριστών και η μεγάλη απόσταση απο το Άσουαν.







Στην επιστροφή καθυστερούμε λίγο παραπάνω και τώρα πρέπει να προλάβουμε το βανάκι μας. Κάνουμε βιαστικά την σχετικά μεγάλη απόσταση εν μέσω δεκάδων πάγκων με ενθύμια και άλλα. Ενώ θα έπρεπε να πάω τουαλέτα, οι μεγάλες ουρές με αποτρέπουν και μπαίνω στο αυτοκίνητο μας (καλά να πάθω). Φτάσαμε στους ναούς του Abu Simbel γύρω στις 8:30, εξερευνήσαμε την περιοχή και αναχωρήσαμε για το Ασουάν στις 10:30 από τον ίδιο δρόμο.
Ευτυχώς (ενώ το παίζω και καλά άνετος), στα μισά του δρόμου ο οδηγός αποφασίζει να ξαποστάσει σε ένα εστιατόριο και έτσι ξαλαφρώνω ανακουφισμένος...






Περνάμε πάνω από το φράγμα του Ασουάν, ενός από τα μεγαλύτερα του κόσμου και λίγο μετά επιστρέφουμε στην πόλη. Παραμένουμε σε αυτή την πλευρά, θα ψάξουμε στα βιβλιοπωλεία για να βρούμε τον ταξιδιωτικό οδηγό και θα αγοράσουμε μπύρες (νομίζεις). Το duty free (για τις μπύρες) είναι κλειστό και τα βιβλιοπωλεία δεν έχουν τέτοια πράγματα (ποιος λογικός άνθρωπος πάει εκεί για να πάρει βιβλία; )… Θα πάμε μέχρι και στο Nubian museum γιατί εκεί μέσα υπάρχει βιβλιοπωλείο, φτάνουμε λίγο πριν το κλείσιμο και οι υπάλληλοι δεν μας αφήνουν να περάσουμε χωρίς εισιτήριο…
Ένα τουκ τουκ μας γίνεται κολλιτσίδα για 500 μέτρα, το ίδιο αργότερα και ένας τύπος με άμαξα. Five dollars, three dollars, only one dollar… Free ρωτάω, ok my friend (μετά βεβαία θα σε χρεώσω τριπλά αν έρθεις)!
Επιστρέφουμε στην γνωστή μας προβλήτα και θα μπούμε στην βάρκα για το Elephantine island. Στην διαδρομή συζητάμε με ένα ενδιαφέρον ηλικιωμένο ζευγάρι Αμερικάνων (η γυναίκα δεν αφήνει τον άντρα της να αρθρώσει λέξη).
Στην ταράτσα του ξενοδοχείου ο μπογιατζής μου πιάνει συζήτηση και πάλι στην νοηματική για μια ενδιαφέρουσα τεχνική βαψίματος ξυλόπορτας.





Απόψε θα φάμε στο moon shadow οπού και κανονίζω με τον σερβιτόρο ανταλλαγή γυναικών (αυτός το ξεκίνησε). Το κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι Α) δεν έχω δει την δική του και Β) το πακέτο συμπεριλαμβάνει και τα τρία του παιδιά! Τουλάχιστον ελπίζω να έχει λεφτά η νέα νύφη, άντε να ζήσουμε να ευτυχήσουμε!!
Χαλαροί πίνουμε αργά ένα μπουκάλι κρασί (των 10 ευρώ παρακαλώ, όχι τίποτα φτηνιάρικο) κοιτάζοντας το σκοτάδι που πνίγει τα πάντα τριγύρω μας. Το πρώτο ψάρι (του είδους tilapia) ήθελε ακόμα λίγο ψήσιμο, ο σερβιτόρος το κατάλαβε και έφερε ακόμα ένα από μόνος του. Στο διπλανό τραπέζι κάθονται δυο Γάλλοι τους οποίους θα ξαναδούμε και στις επόμενες δυο πόλεις που θα επισκεφθούμε. Επιστρέφοντας μέσα στην νυχτιά και το λιγοστό φως, κάποιοι προσπαθούν να μας βοηθήσουν δείχνοντας μας τον σωστό δρόμο ενώ εμείς θέλουμε να χαθούμε λιγάκι στα στενά. Εδώ οι ντόπιοι είναι πολύ φιλικοί και ειλικρινείς… Καπνοί αναδύονται από κάποια οικόπεδα, λαχανικά περνάνε τις τελευταίες μέρες τους πάνω στο φυτό που τους δίνει ζωή και κάποια βελάσματα από ζώα ακούγονται λίγα μόλις μέτρα δίπλα μας. Α, φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, μπορούμε και από αυτόν τον δρόμο τελικά!! Το τελευταίο μας βράδυ στο νησί έφτασε, άυριο τα μαζεύουμε για αλλού...

 

[jimp]

Με το δωρεάν κουπόνι της πιστωτικής κάρτας Aegean Premium καταφέραμε και βρεθήκαμε στο business lounge

Εγώ αυτό δεν κατάλαβα, έχει δωρεάν κουπόνι η Aegean premium για είσοδο στο business lounge;

 

[BASILISPAP]

Εγώ αυτό δεν κατάλαβα, έχει δωρεάν κουπόνι η Aegean premium για είσοδο στο business lounge;

Εγινα silver λογω ποντων που μου εδωσε η αιτηση της καρτας, δεν το ξεκαθαρισα ειναι η αληθεια.

 

[Sassenach77]

θα αγοράσουμε μπύρες (νομίζεις).

Καλά μπύρες έψαχνες εσύ εκτός τουριστικών ορίων; Πέρυσι στο Τατζικιστάν ούτε νερό δεν έπιναν... τσάι, τσάι και μόνο ΤΣΑΪ!

και τα βιβλιοπωλεία δεν έχουν τέτοια πράγματα (ποιος λογικός άνθρωπος πάει εκεί για να πάρει βιβλία; )…

Δόξα και τιμή στον ανύπαρκτο ταξιδιωτικό οδηγό!

Με άγχωσες με τις 4 μέρες διαμονή στο Ασουάν. Δεν νομίζω οτι μπορώ να διαθέσω τόσες. Τρεις τις έχω βάλει και θα δω ανάλογα τα αεροπορικά....

 

[BASILISPAP]

Καλά μπύρες έψαχνες εσύ εκτός τουριστικών ορίων; Πέρυσι στο Τατζικιστάν ούτε νερό δεν έπιναν... τσάι, τσάι και μόνο ΤΣΑΪ!


Δόξα και τιμή στον ανύπαρκτο ταξιδιωτικό οδηγό!

Με άγχωσες με τις 4 μέρες διαμονή στο Ασουάν. Δεν νομίζω οτι μπορώ να διαθέσω τόσες. Τρεις τις έχω βάλει και θα δω ανάλογα τα αεροπορικά....

Καλημέρα!
Είχα διαβάσει για φθηνή μπύρα στο duty free της πόλης, το πρόβλημα ήταν ότι ανοίγει παράξενες ώρες... Το μάθαμε δυστυχώς αργά.
Μην ξεχνάς ότι φτάσαμε μεσάνυχτα και άυπνοι, άρα μπορείς να πεις ότι για κάποιον που ξεκινάει ξεκούραστος από Αθήνα ακόμα και δύο μέρες φτάνουν. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα να πας κατευθείαν στο αεροδρόμιο του Abu Simbel!

 

[Sassenach77]

Καλησπέρα!

για κάποιον που ξεκινάει ξεκούραστος από Αθήνα

Δεν ζω Αθήνα παιδάκι μου! απα πα παααα...

Επίσης υπάρχει η δυνατότητα να πας κατευθείαν στο αεροδρόμιο του Abu Simbel!

Το έχω δει το αεροδρόμιο εκεί αλλά δεν με ενθουσιάζει η ιδέα... Επίσης διάβασα οτι το Ασουάν είναι όμορφο και θα ήθελα να το περπατήσω. Δεν πρόκειται να κινηθώ σε όλη τη χώρα, μόνο στο νότο. Επίσης στο Λούξορ μαζί με Κένα, Άβυδο και Σοχάγκ θέλω στάνταρ 6 μέρες... Αναγκαστικά θα μείνουν πράγματα και ψάχνω να προσθέσω και 2 μέρες ακόμα στο ταξίδι. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να έβρισκα πτήση απευθείας απο Ελλάδα ή έστω Κωνσταντινούπολη για Λούξορ χωρίς να κατέβω Κάιρο, αλλά είναι δύσκολο και σε χρήμα και σε μίλια και σε χρόνο. Θα το ξανα κοιτάξω όμως γιατί τα αεροπορικά δεν τα έχω κλείσει ακόμα. Ψάχνομαι γενικώς...

Αναμένω συνέχεια!