Αίγυπτος Drinkies drinkies?

[BASILISPAP]

Cairo 3 διανυκτερεύσεις μέρος Β…

Ξυπνάμε, κάνουμε ένα γρήγορο ντους και σχεδόν τρέχουμε για να πάρουμε το πρωινό μας με την μαγική θέα. Αμ δε, κάτι λείπει… Λέτε να κλάπηκαν οι πυραμίδες την νύχτα ή να ήταν ολόγραμμα αυτό που βλέπαμε πριν από λίγες μόλις ώρες; Η ομίχλη έχει πραγματικά καταπιεί τα πάντα!
Αρχικά θέλαμε να ξεκινήσουμε πρωί πρωί με τις πυραμίδες αλλά πρέπει να είμαστε ευέλικτοι, ειδικότερα με κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε… Πάνω στο πρωινό αποφασίζουμε να δούμε πρώτα το παλιό Αιγυπτιακό μουσείο καθώς τα σχόλια για το νέο στην Γκίζα είναι ανάμεικτα (φαίνεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα έτοιμο). Με την απόφαση συμφωνεί και ο Youssef, μας καθησυχάζει λέγοντας ότι αργότερα θα καθαρίσει η ατμόσφαιρα, ψιθυρίζοντας μέσα από τα δόντια του την λέξη "Λογικά"...
Κάτω από το ξενοδοχείο καβαλάρηδες τρέχουν με τα άλογα τους μήπως και φανεί κάποιος τουρίστας.






Ανοίγουμε την εφαρμογή της Uber και σε δυο λεπτά εμφανίζεται ένας πολύ φιλικός οδηγός ο οποίος θα μας κάνει μια μίνι ξενάγηση. Σκέφτομαι ότι θα μας ζαλίσει για επιπλέον χρήματα αλλά τελικά απλά ήταν ευγενικός και επαγγελματίας. Δεν ζήτησε τίποτα παραπάνω στα 40 λεπτά που διήρκησε η διαδρομή.


Μουσείο.

Εξωτερικά το μουσείο (κόστος 10 ευρώ) είναι ένα όμορφο κτίριο που θύμιζει πάρα πολύ το προεδρικό μέγαρο (Casa Rosada) στο Μπουένος Άιρες.

Το Αιγυπτιακό μουσείο του Καϊρου (EMC) διαθέτει περισσότερα από 150000 αντικείμενα στη συλλογή του (σε δυο ορόφους) και αν δεν ξέρετε τι ψάχνετε, καλή σας τύχη.

Τα εκθέματα του εκτείνονται από την Προδυναστική περίοδο έως την Ελληνορωμαϊκή Εποχή (περίπου 5500 π.Χ. - 364 μ.Χ.).
Αυτό το διάσημο μουσείο φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή αντικειμένων της αρχαίας Αιγύπτου στον κόσμο. Πράγματα όπως η διάσημη συλλογή του Τουταγχαμών με την χρυσή μάσκα θανάτου και τη σαρκοφάγο του.








Στον δεύτερο όροφο, μια ουρά μας καθοδηγεί στο δωμάτιο του Τουταγχαμών, τη βασική συλλογή του Αιγυπτιακού Μουσείου και εδώ μέσα δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες. Αυτός είναι ο πρώτος φαραωνικός τάφος που διασώθηκε άθικτος. Μέσα σε μια νύχτα, ο Τουταγχαμών έγινε πασίγνωστο όνομα και ο κόσμος μαγεύτηκε από τον τεράστιο θησαυρό που αποκαλύφθηκε. Η χρυσή ταφική μάσκα του έγινε το πιο αναγνωρίσιμο σύμβολο της αρχαίας Αιγύπτου από τότε. Η μάσκα είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από το φυσικό μέγεθος και είναι γεμάτη με πολύτιμα πετράδια.

Στον ίδιο χώρο βρίσκονται επίσης χρυσά κοσμήματα, μικρά αγγεία που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση των οργάνων του και το χρυσό φέρετρο.

Πρόκειται για μια σουρεαλιστική στιγμή, κοιτάς και συνειδητοποιήσεις ότι αυτά είναι τα υπάρχοντα του Φαραώ αγοριού που προστατεύονταν στον τάφο του για χιλιάδες χρόνια.
Τα εκθέματα του Τουταγχαμών είναι χωρίς αμφιβολία το αποκορύφωμα της επίσκεψης στο Αιγυπτιακό Μουσείο του Καϊρου.

Στον υπόλοιπο όροφο υπάρχουν εκθέματα όπως η καρέκλα του με χρυσό, πετράδια και ελεφαντόδοντο.
Οι τέσσερις θεότητες (γιοι του Ώρου), φρουρούν συγκεκριμένα όργανα για να εξασφαλίστει το πέρασμα στη μετά θάνατον ζωή. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν εμμονή με την προστασία των σωματικών υπολειμμάτων τους μετά το θάνατο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Παντού βλέπεις επιγραφές με ταφικά ξόρκια για την προστασία τους από τα κακά πνεύματα.







Επίσης πολύ ενδιαφέρον είναι το βασιλικό δωμάτιο της μούμιας, όπου φιλοξενούνται επιπλέον έντεκα φαραωνικοί αξιωματούχοι.
Η μετά θάνατον ζωή ήταν απίστευτα σημαντική για τους Αιγύπτιους. Πίστευαν ότι διατηρώντας το σώμα ενός νεκρού (κάτι που έκαναν μέσω της διαδικασίας της μουμιοποίησης) η ψυχή τους θα ζούσε για πάντα στη μετά θάνατον ζωή. Ξετυλιγμένοι, οι επίδεσμοι μιας αρχαίας αιγυπτιακής μούμιας εκτείνονται για πολλά πολλά μέτρα.


Η σήμανση είναι σχεδόν ανύπαρκτη και οι μικρές σημειώσεις σε ορισμένα αντικείμενα δεν βοηθούν ιδιαίτερα. Επίσης τεράστιο κρίμα που τα περισσότερα εκθέματα δεν έχουν καλύτερο φωτισμό, αλλά δυστυχώς καμένες λάμπες, σκοτεινά δωμάτια (για λογούς οικονομίας; ) και προβολείς στραμμένους σε άσχετα σημεία.







Τριγύρω μας βρίσκεται ότι απομένει από ιστορικά ονόματα όπως οι Akhenaten, Nefertiti, Tutankhamun… Φυσικά, είναι αδύνατο να τα δεις όλα. Θέλω να πω, θα ήταν αδύνατο να δει κανείς έστω και ένα κλάσμα της συλλογής. Θυμηθείτε, υπάρχουν 150000 αντικείμενα συνολικά. Πραγματικά σε αυτό το μουσείο τα βρίσκεις όλα τυχαία, εκτός και αν έχεις ξεναγό.









Έχουν περάσει τρεις ώρες και ο χρόνος πιέζει, αν θέλουμε να δούμε τις πυραμίδες θα πρέπει να ξεκινήσουμε, γκρινιάζω λιγάκι και επιτελούς φεύγουμε. Μας πλησιάζουν διάφοροι αυτοκινητιστές αλλά εμείς επιμένουμε Uber και ξερό ψωμί.

Επιστρέφουμε λοιπόν στην Γκίζα για να δούμε αν καθάρισε η ατμόσφαιρα, χιλιάδες αυτοκίνητα ξεχύνονται δίχως σταματημό… Το κάλο είναι ότι φαίνεται να μην μας καθυστερούν τα ανύπαρκτα φανάρια, υπάρχει πραγματικά μια συνεχόμενη ροή. Δρόμοι με πάμπολλες λωρίδες, γιγαντοαφίσες για τα πάντα, αερογέφυρες, ο Νείλος, δέντρα και ερείπια δίπλα σε κατασκευές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι στις Ηνωμένες Πολιτείες… Οχήματα υπερμοντέρνα και δίπλα τους άλλα που την τελευταία φορά που περάσαν ΚΤΕΟ πρέπει να ήταν το μακρινό 1960.

Ευτυχώς από μακριά μπορούμε να δούμε ότι η ευχή μας έγινε πραγματικότητα και έτσι χαλαροί σταματάμε λίγο για ένα καφέ στην είσοδο της Σφίγγας. Εκατοντάδες τουρίστες, διπλάσιοι οι επιτήδειοι, ζητιάνοι σε κακή κατάσταση, επαγγελματίες οδοκαθαριστές μαζεύουν ότι υπάρχει στο πάτωμα με γυμνά χέρια και οι ουρές είναι μεγάλες για τα εισιτήρια των αξιοθέατων της Νεκρόπολης της Γκίζας.



Πυραμίδες.


Σχεδόν 5000 χρόνια νωρίτερα, η Μέμφις ήταν η πρωτεύουσα της Αιγύπτου και η Γκίζα χρησίμευε ως τόπος ταφής για τα βασιλικά μέλη.
Οι τρεις Μεγάλες Πυραμίδες της Γκίζας είναι οι Khufu (Χέοπας), Khafre (Chephren) και Menkaura (Mycerinus) και κατασκευάστηκαν προς τιμή των βασιλιάδων τους. Οι παλαιότερες χτίστηκαν περίπου το 2500 π.Χ.

Βρίσκονται στη δυτική πλευρά του ποταμού Νείλου επειδή αυτή είναι η πλευρά στην οποία δύει ο ήλιος. Πριν από χιλιάδες χρόνια, οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι οι ζωντανοί έπρεπε να βρίσκονται στην ανατολική πλευρά όπου ανατέλλει ο ήλιος ενώ οι νεκροί στην άλλη πλευρά.

Προτείνω να αγοράσετε εισιτήρια μεσώ του επίσημου ιστότοπου, έτσι αποφεύγετε τις ουρές και τους ενοχλητικούς. Τον Δεκέμβριο του 2024, πληρώσαμε 13 ευρώ το άτομο και επιπλέον επιλέξαμε να μπούμε στην μεγαλύτερη και ακριβότερη πυραμίδα την Khufu με 28 ευρώ.

Περνάμε δείχνοντας το εισιτήριο μας από τον ανιχνευτή μετάλλων, λίγο μετά το κινητό της Α σβήνει και δεν λέει να κάνει επανεκκίνηση. Ευτυχώς μετά από πολλές προσπάθειες τα καταφέρνουμε και επιτέλους ξεχυνόμαστε στην περιοχή.

Ακόμα ένας ντόπιος μας έχει στο στόχαστρο του.. Όχι, δεν θέλω να με βγάλετε φωτογραφία... Όχι δεν θέλω βόλτα με άλογο… Όχι, δεν θέλω να σε πληρώσω για να χαϊδέψεις την καμήλα σου…

Η Σφίγγα είναι δίπλα μας, προσπαθούμε άδικα να κόψουμε δρόμο αλλά από αυτή την πλευρά μόνο μπαίνεις. Θα κάνουμε έναν μικρό κύκλο για να βρεθούμε δίπλα της την ώρα που σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να είχα πάει τουαλέτα λίγο νωρίτερα...
Η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας, με σώμα λιονταριού και κεφάλι φαραώ, αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά ορόσημα της Αιγύπτου. Λαξευμένο από ασβεστόλιθο, αυτό το κολοσσιαίο άγαλμα έχει μήκος 73 και ύψος 20 μέτρα. Φρουρεί το οροπέδιο της Γκίζας, συμβολίζοντας τη δύναμη και τη σοφία και κατασκευάστηκε το 2500πχ.

Η χαμένη μύτη της μεγάλης Σφίγγας παραμένει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστήρια της. Μερικοί πιστεύουν ότι η μύτη καταστράφηκε κατά την αραβική εισβολή, η αληθινή αιτία παραμένει όμως ακόμα άγνωστη, κρατώντας το αίνιγμα ζωντανό. Το άγαλμα ήταν αρχικά ζωγραφισμένο με κόκκινο, κίτρινο και μπλε χρώμα!!

Καμήλες, άλογα, ξεναγοί και άλλοι πολύ ενοχλητικοί τύποι που απαιτούν να δουν το εισιτήριο σου ενώ δεν χρειάζεται να το δείξεις σε κανέναν μετά την είσοδο στον χώρο. Αγνοήστε τους πάντες εκτός και αν θέλετε να κάνετε βόλτα με καμήλα ή να αποκτήσετε παρέα για την επόμενη ώρα. Το να είστε ευγενικοί δεν λειτουργεί, καθώς τους ενθαρρύνει να σας ακολουθήσουν και να σας παρενοχλήσουν.








Η πυραμίδα του Χέοπα (Khufu) αποτελείται από 2300000 μπλοκ πέτρας!
Χιλιάδες βιβλία έχουν γραφτεί γι’ αυτές όποτε δεν υπάρχει κάτι να συμπληρώσουμε.

Μερικοί από τους λίθους που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή πολλών από τους ναούς της Αιγύπτου πιστεύεται ότι ζυγίζουν περισσότερο από 50 τόνους. Οι ιστορικοί εξακολουθούν να μην γνωρίζουν πώς μετακινήθηκαν αυτοί κατά την αρχαιότητα. Συνολικά περισσότερες από 144 πυραμίδες είναι διάσπαρτες στην Αίγυπτο.

Οι Πυραμίδες της Γκίζας ήταν κάποτε λαμπερές λευκές και δεν κατασκευάστηκαν από σκλάβους. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι στις πυραμίδες εργάστηκαν αμειβόμενοι εργάτες και χρειάστηκαν περισσότεροι από 100000 άνθρωποι για να χτίσουν αυτήν του Χέοπα σε μόλις τρία χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν κρατούσαν σκλάβους. Το έκαναν, αλλά ήταν πιο πιθανό να χρησιμοποιούνταν για οικιακές εργασίες ή για εργασία στα χωράφια.








Επιτέλους τουαλέτα, σχεδίαζα σύντομα να κρυφτώ σε καμία γωνιά μιας πυραμίδας και με μεγάλη χαρά θα πληρώσω λίγες αιγυπτιακές λίρες για το προνόμιο της χρήσης!
Ο μόνος επιτρεπόμενος τρόπος να ανεβείς πάνω σε πυραμίδα είναι να αγοράσεις εισιτήριο για να μπείς μέσα, καθώς η είσοδος είναι μια μικρή τρύπα σε μια από τις πλευρές της.
Εάν είστε κλειστοφοβικοί, θα πρότεινα να το ξανασκεφτείτε καθώς υπάρχουν ιδιαίτερα στενά περάσματα.
Με την επίδειξη του εισιτηρίου, ο ελεγκτής θέλει να μας βγάλει φωτογραφία ή να μας δείξει και αυτός κάτι που δεν έχουμε παρατηρήσει ήδη… Ουφ, μας κουράσατε…
Αν ψάχνετε για θησαυρό στις πυραμίδες, τότε θα σας απογοητεύσω. Όμως κατασκευαστικά η δομή και τα περάσματα των πυραμίδων είναι εντυπωσιακά.
Είναι πολύ ιδιαίτερο το συναίσθημα να βρίσκεσαι μέσα στο τελευταίο εναπομείναντα θαύμα του αρχαίου κόσμου, ειδικότερα επειδή ήμασταν εκεί σχεδόν μόνοι μας! Στο τέλος φτάνετε στην αίθουσα του βασιλιά και θα δείτε τη άδεια σαρκοφάγο του, ειδικότερα εδώ έχει πολύ ζέστη και οι αφυγραντήρες λειτουργούν συνεχώς. Επιστρέφουμε προς την έξοδο ακριβώς από το ίδιο "μονοπάτι"...









Τρεις ώρες αργότερα ο χώρος κλείνει και φεύγουμε ρίχνοντας μια ακόμα κλεφτή ματιά στο αξιοθέατο. Θα περάσουμε από την άλλη είσοδο/έξοδο, όπου διάφοροι οδηγοί τουκ τουκ θα μας πρήξουν για να μας μεταφέρουν. La shukran (όχι ευχαριστώ, για 800η φορά σήμερα), θέλουμε να περπατήσουμε. Σε αυτή την περιοχή βλέπεις κατεστραμμένα σπίτια παντού, σωρούς από σκουπίδια και εκατοντάδες αυτοκίνητα. Μπαίνουμε με την βοήθεια του gps σε ένα στενό, εδώ επικρατεί ησυχία. Οι άνθρωποι τριγύρω χαμογελούν και μετά το «welcome to Egypt» συνεχίζουν τον δρόμο τους. Ένιωσα όμορφα μέσα στην ασχήμια.

Κάποια δαιμόνια παιδιά αναγνωρίσαν την δίψα μας για κάποια παράνομη ουσία, και ρωτάνε drinkies drinkies (μα πως το καταλάβανε; ) … Είναι το όνομα του καταστήματος (drinkies, εξού και ο τίτλος της ιστορίας μας) το οποίο προμηθεύει τους περισσότερους άπιστους στην περιοχή.
Όχι βεβαία παιδιά, μα για ποιους μας περάσατε; Απλά συνεχίζουμε την αναζήτηση, παίζοντας το αθώοι επισκέπτες… Το πρόβλημα είναι ότι η θέση του καταστήματος στο google maps δεν βρίσκεται στο σωστό σημείο, όποτε άντε να το βρεις. Δέκα λεπτά αργότερα επιστρέφουμε (με την ουρά στα σκέλια) στα παιδιά και τους ζητάμε να μας δείξουν το μαγαζί. Μιας και το αναφέρατε θα μπορούσαμε να πάρουμε μια κάσα, εχμ μια μικρή μπυρίτσα…


Εντυπωσιαστήκαμε από το γεγονός ότι δεν μας ζήτησαν λεφτά, ρώτησαν απλά μια φορά αν μπορούμε να τους αγοράσουμε ένα red bull για να το μοιραστούν και με χαρά τους δώσαμε λίγα ψιλά για ανταμοιβή.
Η τιμή μιας μπύρας αν θυμάμαι καλά ήταν ένα ευρώ για 500ml και πήραμε τέσσερις σε μεταλλικό κουτί για να μην καρφωθούμε στους γύρω μας με τον ήχο του γυαλιού. Επιστροφή στο ξενοδοχείο την ώρα που νυχτώνει και θα πιούμε από μία στην υγεία των πυραμίδων και της τετράποδης φίλης τους.








Ήρθε η ώρα για βραδινό, γενικά η πλευρά αυτή της πόλης δεν έχει πολλές επιλογές για εστιατόρια με τα κριτήρια μας για καλό, φθηνό φαγητό και με ντόπιους πελάτες (λίγη μπίχλα επιτρέπεται/απαιτείται για την ενίσχυση της γεύσης). Επιλέξαμε να επισκεφτούμε το Koshary Hekaya για το ομώνυμο φαγητό (koshary). Ο (αρχικά) χαμογελαστός και φιλικός σερβιτόρος, μας έφερε διάφορα πιατάκια τα οποία δεν ξέρεις αν είναι μέσα στην τιμή. Το φαγητό δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο και στο τέλος αποδείχθηκε ότι προσπάθησε να μας χρεώσει εξτρά για γλυκό και νερό τα οποία δεν παραγγείλαμε. Η χειρόγραφη απόδειξη αρχικά έγραφε 540 λίρες, μετά την ερώτηση μας η νέα τιμή ήταν 500. Μέχρι να φύγουμε είχε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, δεν πειράζει πιστεύω ότι θα ξαναπροσπαθήσει με τους επόμενους τουρίστες.

Σχετικά σκοτεινοί δρόμοι με αρκετούς ζητιάνους αλλά γενικά φαίνεται ασφαλής περιοχή. Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας αποκαμωμένοι και πέφτουμε πολύ γρήγορα σε έναν αναζωογονητικό ύπνο δίχως όνειρα… Καληνύχτα!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

Ταξιδιωτική ιστορία απο τον αγαπημένο μου συγγραφέα! Καλά είναι περιττό να σου πω οτι αυτή την ιστορία σου την ανέμενα όσο καμία άλλη ως τώρα! Και θα ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη, καθώς θα σε πρήξω λίγο με τις ερωτήσεις...

Λέω να ξεκινήσω απο τώρα...

Έχουμε κλείσει ταξί μεσώ του ξενοδοχείου σε πολύ καλή τιμή (20 ευρω) γιατί αλλιώς λόγω της προχωρημένης ώρας θα ήταν μπέρδεμα. Ο οδηγός μας περιμένει στην έξοδο και μπαίνουμε σε ενα παλίο όχημα που θυμίζει ολίγον νεκροφόρα με κιτς κουρτίνες! Διασχίζουμε το φράγμα, μπαίνουμε στην πόλη, εκατοντάδες ύποπτες φάτσες (πιθανότατα άκακοι άστεγοι) κάθονται τριγύρω από φωτιές σε βαρέλια. Ενδιαφέρουσες εικόνες από την ασφάλεια του αυτοκίνητου μας και 20 λεπτά αργότερα φτάνουμε στην προβλήτα για το Elephantine island. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και στο τέλος τους αντικρύζουμε δεκάδες βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη. Μπαίνω στην μια και ο έκπληκτος ιδιοκτήτης με ρωτάει “που ξέρεις που να πας”; Έχω δει την φάτσα σου στο Booking, του απαντώ και ικανοποιημένος λύνει τα σχοινιά. Τραβάει το κορδόνι για να ξεκινήσει ο δίχρονος κινητήρας και η γνώριμη οσμή της εξάτμισης με την λαδίλα γεμίζει την ατμόσφαιρα.

Το ταξί που κλείσατε μέσω του καταλύματος δεν συμπεριλάμβανε στη τιμή τη βαρκάδα μέχρι το νησί όπου βρίσκονταν το κατάλυμα; Γιατί αυτό με το "έχω δει τη φάτσα σου στο booking" με μπέρδεψε λίγο

 

[BASILISPAP]

Το ταξί που κλείσατε μέσω του καταλύματος δεν συμπεριλάμβανε στη τιμή τη βαρκάδα μέχρι το νησί όπου βρίσκονταν το κατάλυμα; Γιατί αυτό με το "έχω δει τη φάτσα σου στο booking" με μπέρδεψε λίγο

Καλησπέρα, εννοείται αν μπορώ να βοηθήσω! Για το "αγαπημένος συγγραφέας" και λίγα λες... Νομίζω ότι υπερβάλεις λιγαααακι αλλά με τιμά ο χαρακτηρισμός!

Στην τιμή του ξενοδοχείου συμπεριλαμβάνεται η μεταφορά με την βάρκα από την πόλη (στο check in) και από το νησί (στο check out) αλλά όχι βέβαια και το ταξί από το αεροδρόμιο. Αυτό εννοούσα, ελπίζω τώρα να το ξεκαθάρισα μαζι με μια μικρή αλλαγή στο κείμενο!
Σιγά σιγά θα προσπαθήσω να ανεβάσω την συνέχεια τις επόμενες ημέρες.

 

[Sassenach77]

Καλησπέρα, εννοείται αν μπορώ να βοηθήσω! Για το "αγαπημένος συγγραφέας" και λίγα λες... Νομίζω ότι υπερβάλεις λιγαααακι αλλά με τιμά ο χαρακτηρισμός!

Σου λέω ωραία λόγια σαν μπαξίσι για να συνεχίσεις να γράφεις

Σοβαρά τώρα. Βασικά μας θεωρώ αφηγητές και όχι συγγραφείς, όλους εμάς που έχουμε γράψει ιστορίες. Πιστεύω τώρα σε κάλυψα! Όπως και να έχει απολαμβάνω πάντα να διαβάζω τις ιστορίες που γράφεις απο τότε που μπήκα στο φόρουμ. Έχουν την μοναδική δική σου πινελιά που σε κάνει να διαβάζεις και στο τέλος να λες μα γιατί τελείωσε τώρα, εγώ θέλω κι άλλο!....

Στην τιμή του ξενοδοχείου συμπεριλαμβάνεται η μεταφορά με την βάρκα από την πόλη (στο check in) και από το νησί (στο check out) αλλά όχι βέβαια και το ταξί από το αεροδρόμιο. Αυτό εννοούσα, ελπίζω τώρα να το ξεκαθάρισα μαζι με μια μικρή αλλαγή στο κείμενο!

Τώρα ναι! Όλα κομπλέ

Σιγά σιγά θα προσπαθήσω να ανεβάσω την συνέχεια τις επόμενες ημέρες.

Αναμένω με πολύ ενδιαφέρον! Έχεις διορία να τελειώσεις την ιστορία μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβριο, μετά καίγεσαι

 

[BASILISPAP]

Aswan για 4 διανυκτερεύσεις, μερος Ά…



Ξυπνάμε στο Abu guesthouse όπου και θα πληρώσουμε 100 ευρώ για τέσσερις βραδιές. Η βρύση στο μπάνιο σχεδόν στάζει και είναι αδύνατον να πλύνουμε τα χέρια μας, ο μαστροχαλαστής μέσα μου θα επιληφθέι και την φτιάχνω γρήγορα. Το βγάλαμε το μεροκάματο μας!
Θερμοκρασία εδάφους στους 15 βαθμούς και ανεβαίνουμε στην ταράτσα για ένα μάλλον απλοϊκό πρωινό. Ένας πολύ συμπαθητικός μπογιατζής (το ξενοδοχείο ετοιμάζει νέα δωμάτια) μας καλημερίζει με το χαρακτηριστικό νεύμα και το χέρι στην καρδιά.
Τριγύρω δέντρα και μια πρώτη μικρή εικόνα του Νείλου με το φως της ημέρας. Ο ήλιος βγαίνει και ζεσταίνει τον χώρο, ένας καθαρός ουρανός και πέρα από εργάτες που δουλεύουν πυρετωδώς δεν ακούς και πολλά.

Το Elephantine island είναι ένα μικροσκοπικό νησί 5800 κάτοικων και αφού εδώ δεν κυκλοφορούν οχήματα, παραμένει ήρεμο και ουσιαστικά αγροτικό. Επίσης είναι γεμάτο από αρχαιολογικούς χώρους, αρχαία μνημειακά ερείπια έτοιμα να ανακαλυφθούν και διαθέτει μια πλούσια και πολύπλευρη ιστορία που εκτείνεται σε χιλιάδες χρόνια.

Τριγύρω παρατημένα κτίρια που έχουν γκρεμιστεί αλλά διατηρούν την ιδιαιτερότητα τους, κάτι που κεντρίζει τον επισκέπτη. Χάνεσαι εύκολα αλλά ουσιαστικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν παντού και πουθενά, οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές. Την πρώτη φορά (χωρίς gps) το να βρεις ξανά το δωμάτιο σου στα δαιδαλώδεις στενά είναι πραγματικός άθλος.







Η ήμερα θα περάσει με χαλαρές βόλτες γύρω από το νησάκι καθώς είμαστε αρκετά κουρασμένοι. Από την πλευρά της πόλης βλέπουμε πανάκριβα ξενοδοχεία που έχουν πιάσει τις καλύτερες τοποθεσίες, αυτοκίνητα και εκκωφαντικοί ήχοι, ένας χαμός. Κάτω από τα παπούτσια μας χώμα παντού και ολόγυρα μας ο ξακουστός Νείλος. Τουρίστες έρχονται για ημερησία εξόρμηση ή μένουν όπως και εμείς στο νησί. Από την άλλη πλευρά βλέπουμε μόνο την έρημο, τον θόλο Abu Al-Hawa, το μαυσωλείο του Aga Khan και έναν όμορφο κήπο.







Περιπλανιόμαστε προς το νότιο άκρο του νησιού, τα αρχαία εδώ δεν προσφέρουν κάτι το συναρπαστικό για το μάτι αλλά εφόσον είναι η πρώτη μας επαφή με την Αίγυπτο, είναι μια χαρά. Βρίσκουμε την μια είσοδο, η οποία τελικά είναι πιθανότατα η δεύτερη έξοδος. Ενώ έχουμε δει ήδη τα μισά και βάλε αξιοθέατα (Ναοί Khnum και Satet), μας εντοπίζει κάποιος και αρχίζει να φωνάζει κουνώντας τα χεριά του. Το παίζω ανέμελος και κοιτάζω τριγύρω σαν να θαυμάζω τα αρχαία. Με τα πολλά έρχεται δίπλα μας και ζητάει να δει τα εισιτήρια μας. Είναι ξεναγός και με πηγαίνει μέχρι την είσοδο για να πληρώσω (την κατάρα του Τουταγχαμών να έχεις), θέλει βεβαία μετά από αυτό να μας γίνει βδέλλα και να μας ξεναγήσει. Αφού του πω ξεκάθαρα και επανειλημμένα (τουλάχιστον 32 φορές) ότι δεν ενδιαφέρομαι, μου ζητάει στο τέλος να του ανταλλάξω 5 ευρώ κέρματα σε χαρτονόμισμα. Οι τράπεζες στην χώρα δεν τα δέχονται όποτε πρέπει να βρουν κάποιον τρόπο για να ανταλλάξουν αυτά που τους αφήνουν για φιλοδώρημα. Προσοχή, κάποιες φόρες δίνουν νομίσματα που δεν είναι ευρώ.






Μετα από 30 λεπτά ξανάρχεται δίπλα μας και σιγοψυθιρίζει, ελάτε μαζί μου. Θα σας πάω κάτω από τον ναό σε ένα μυστικό μέρος, εδώ έρχονται από όλο τον κόσμο για να προσευχηθούν… Ναι καλά, κλασσική κίνηση για να απαιτήσει λεφτά μετά για τον κόπο του!







Βγαίνουμε από τον χώρο και επιστρέφουμε στην προβλήτα, χαζεύουμε για λίγο τα χαρακτηριστικά παραδοσιακά σκάφη τύπου Φελούκα και συνεχίζουμε την βόλτα μας.
Βρίσκουμε ένα χαριτωμένο καφέ/εστιατόριο το moon shadow δίπλα στο νερό οπού και θα μείνουμε για πάνω απο μια ώρα!
Ερωδιοί και αλλά πουλιά περιμένουν να πιάσουν το επόμενο γεύμα τους ενώ κοπάδια από ψάρια κρύβονται κάτω από το παχύ πέπλο της πρασινάδας που επιπλέει.





Το βράδυ θα πάμε για φαγητό στο Bob Marley restaurant οπού βρίσκεις και αλκοόλ, στην χώρα δεν έχουν παντού (αφού είναι μουσουλμάνοι). Το αποδεκτό φαγητό συμπληρώνει την πολύ όμορφη υπερυψωμένη θεά της απέναντι πλευράς, συνοδείας μπύρας και ναργιλέ. Τελικό πόσο νομίζω 20+ ευρώ για τους δυο μας. Ήρθε η ώρα για ξεκούραση, ο Μορφέας είναι επιεικής μαζί μας απόψε!

 

[BASILISPAP]

Aswan για 4 διανυκτερεύσεις, μερος ΄Β…



Μετά το εμφανώς καλύτερο πρωινό και την εγκάρδια καλημέρα με τον μπογιατζή θα πάμε βόλτα με την βάρκα του ανιψιού του ιδιοκτήτη για μίση μέρα (15 ευρώ). Οι τιμές που μας έδωσε ο Abu ήταν οι καλύτερες που βρήκαμε όσο και αν έψαξα, γενικά επιτόπου είναι αισθητά φθηνότερα όλα. Αρχίζουμε με τον κήπο Aswan botanical garden, μας αφήνει στην μια πλευρά του και θα μας περιμένει στην άλλη. Ασιάτες και Αραβόφωνοι τουρίστες έχουν κατακλύσει τον χώρο. Ένας όμορφος κήπος, σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον για τους ντόπιους καθώς για αυτούς είναι σπάνιοι. Αρκετά είδη φυτών και δέντρων με τις πινακίδες στις ρίζες τους που εξηγούν κάποια βασικά πράγματα, περπατάμε χαλαροί απολαμβάνοντας την σκιά τους για περισσότερο απο μία ώρα.







Στο τέλος του κήπου, ένα γνώριμο αγουροξυπνημένο πρόσωπο μας κάνει νόημα και συνεχίζουμε την βαρκάδα μας. Μια πανέμορφη ζεστή ήμερα, ψαράδες βάζουν τα δίχτυα τους για την επόμενη ψαριά. Καμήλες, πουλιά, αμμόλοφοι τριγύρω, κάποιοι βράχοι μοιάζουν με ζώα και ο Νείλος μας αγκαλιάζει!







Ανεβαίνουμε κόντρα στο ρεύμα του ποταμού για να καταλήξουμε στο Nubian village μια τουριστική χαζομάρα. Highlight η καταπληκτική πίτα Feteer meshaltet με την μελάσα, χαλβά και ένα αρκετά ξινό χυλό τυριού με ταχίνι. Αυτή και μόνο άξιζε την διαδρομή. Αλλιώς πρόκειται για ένα άθλιο θέαμα λίγων κροκόδειλων μέσα σε μια μικρή τσιμεντένια δεξαμενή μεγέθους μπανιέρας. Περνάς δίπλα από τα αμέτρητα μαγαζάκια, ο ξεναγός-οδηγός σου σε πάει για να αγοράσεις απο συγκεκριμένα και να πάρει το κατιτίς του. Στο τρίτο μαγαζί έκανα ξεκάθαρο ότι δεν θέλω να χάσω τον χρόνο μου σε shopping therapy και μούτρωσε λιγάκι, πράγμα φυσικά που με ξένισε. Τέλος πάντως, είναι κάτι στην κουλτούρα τους όποτε το προσπερνάμε.







Ένα δροσερό αεράκι στην επιστροφή και αφήνουμε πίσω μας την φύση, του ζητάμε να μας πάει στην πλευρά της πόλης για να βρούμε τον καταραμένο ταξιδιωτικό οδηγό, δίπλα από τον σταθμό των τραίνων. Δεν χρειάζεται να ρωτήσει κανείς αν βρήκαμε τελικά, η απάντηση είναι απλή και την ξέρετε ήδη! Κλασσικά, όπου και να ψάξαμε δεν είχε αυτό που γυρεύαμε ή ήταν κλειστά.

Η Ασουάν είναι μια πόλη 370000 κάτοικων. Πολλοί ζητάνε ελεημοσύνη/βοήθεια, ακόμα περισσότεροι προσπαθούν να σου πουλήσουν κάτι. Κάνουμε μια βόλτα στην ενδιαφέρουσα αγορά, κάθε ένα μέτρο κάποιος θα σου μιλήσει. Come to my shop, where are you from, just one minute, one dollar madam… Οι εικόνες στα μικρά διπλανά σοκάκια είναι τραγικές, ρακένδυτοι άνθρωποι τρώνε αποφάγια από τα σκουπίδια, παντού βρώμα και δυσωδία.






Επιστρέφουμε με το πλοιάριο της γραμμής για το νησί μας, ντόπιοι και τουρίστες μαζί για το δυο λεπτών ταξίδι με το αντίτιμο των 10 αιγυπτιακών λιρών (19 σεντς του ευρώ). Οι γυναίκες κάθονται σε διαφορετικό σημείο του σκάφους από τους άντρες και επιτελούς απολαμβάνω την ησυχία μου!






Πάμε για μια μπύρα στο moon shadow και αγκαλιάζουμε τους χαλαρούς ρυθμούς του νησιού παρέα με την δύση του ηλίου. Στην αρχαιότητα τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά έπιναν πολλή μπύρα καθώς θεωρούνταν βασικό μέρος της διατροφής κάθε Αιγύπτιου. Την χρησιμοποιούσαν επίσης για τις σπονδές στους Θεούς τους και μεθούσαν ως μέρος της λατρείας τους. Χικ, στην υγεία σου Οσίρι!





Φάγαμε στο τίμιο Nile view restaurant, χωρίς αλκοόλ κόστισε περίπου 6-7 ευρώ το άτομο. Δίπλα μας ψαράδες έβαζαν δίχτυα και με ένα μακρύ καλάμι ανακάτευαν τον βυθό κάνοντας θόρυβο για να πιάσουν τα πανικόβλητα ψάρια. Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας, οπού και βυθίζομαι σε έναν βαθύ αλλά ανήσυχο ύπνο.

 

[BASILISPAP]

Aswan για 4 διανυκτερεύσεις, μέρος ΄Γ…

Πρωινό ξύπνημα στις 3:30 και παίρνουμε το πρωινό μας σε πακέτο από το ψυγείο. Έξω από το ξενοδοχείο, μας περιμένουν δυο ανήλικα αγόρια για να μας μεταφέρουν στην απέναντι πλευρά… Έχει αρκετό κρύο και μπαίνουμε στο βαρκάκι, μόλις δυο λεπτά διαδρομή και μας λένε να περιμένουμε το όχημα που θα έρθει άμεσα. Πρόκειται για ένα βανάκι (κόστος 30 ευρώ το άτομο) και θα έχουμε μαζί μας ακόμα επτά συνταξιδιώτες. Η ώρα δείχνει 4:30 όταν ο οδηγός ξεκινάει και αφήνουμε πίσω μας την πόλη.


Σήμερα θα πάμε στο πασίγνωστο Abu Simbel, που είναι και ο βασικός λόγος της διαμονής μας στην περιοχή. Σταματάμε σε ένα βενζινάδικο και ο οδηγός επί δυο λεπτά κουνάει πέρα δώθε το βαν για να χωρέσουν ακόμα λίγες σταγόνες καύσιμου (βενζίνη 25 λεπτά του ευρώ το λίτρο)! Με το που ξεκινάμε, ο Πολωνός (που συμπεριφέρεται και μιλάει σαν να έχει κάνει πολλές «γραμμές» στην ζωή του) θυμάται ότι πρέπει να πάει τουαλέτα. Σε λίγο σταματάμε και σχηματίζουμε ένα υποχρεωτικό κομβόι πριν συνεχίσουμε. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου βλέπω μια πανέμορφη ανατολή, κοιτάζω το κινητό. Απομένουν λιγότερο από δυο ώρες για να φτάσουμε, η συνολική απόσταση είναι 280χλμ και οι ταχύτητες μικρές.





Στα ανατολικά βλέπουμε τη λίμνη Nasser να αστράφτει στον ανατέλλοντα ήλιο και καταλήγουμε στο πάρκινγκ του Abu Simbel. Βρισκόμαστε δίπλα από τα σύνορα με το Σουδάν, εδώ δεσπόζει η λίμνη και ο ήλιος καίει το κοκκινόλευκο δερματάκι μου… Δεν έχουμε αγοράσει εισιτήρια online αλλά ευτυχώς είμαστε μονοί μας στο ταμείο (η είσοδος κοστίζει 750 λίρες, κάτι λιγότερο από 15 ευρώ). Ένα λεπτό αργότερα θα εμφανιστούν τεράστιες ουρές, σήμερα είμαστε τυχεροί. Τρώμε με λαιμαργία τα τρία μικρά σάντουιτς που έχει ετοιμάσει ο ξενοδόχος και βιαστικά ξεκινάμε την διαδρομή προς το αξιοθέατο.

Οι ναοί βρίσκονται στην άκρη της Σαχάρας, της μεγαλύτερης ερήμου στον κόσμο. Όταν βλέπω το πρώτο κεφάλι του Ραμσή Β να εμφανίζεται πίσω από την όψη του βράχου, ξεχνάω τους υπολοίπους τουρίστες.

Από μακριά θα δείτε τα γιγάντια αγάλματα στον θρόνο τους, όπου και βρίσκονται σε αυτή την στάση για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια. Χωρίς αμφιβολία, οι δύο μυστηριώδεις βραχώδεις ναοί του Abu Simbel είναι από τα πιο σημαντικά και εντυπωσιακά κτίρια από την εποχή των Φαραώ.







Επισκεφτήκαμε πρώτα τον Μεγάλο Ναό, βγάζοντας αρχικά φωτογραφίες απέξω και μετά πηγαίνοντας μέσα. Το εσωτερικό ήταν αρκετά μεγάλο και πολύ εντυπωσιακό ενώ στον χώρο υπάρχει έντονη ζέστη. Σε κάποια σημεία γίνεται το αδιαχώρητο (instagrammers χώνονται και απαιτούν την αποκλειστικότητα για το αξιοθέατο για πολλά λεπτά), οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με πολύχρωμες και καλοδιατηρημένες ζωγραφιές και ιερογλυφικά. Η ώρα περνάει και πρέπει να προλάβουμε και τον Μικρό Ναό.










Ο ναός της Nefertari (ή μικρός ναός) είναι λίγο μικρότερος, αλλά εξίσου εντυπωσιακός! Όπως ο Μεγάλος Ναός, έχει και αυτός άριστα διατηρημένες εικόνες.
Το εσωτερικό του Abu Simbel φωτίζεται από τον ήλιο δύο φορές το χρόνο. Πιστεύεται ότι ο άξονας του ναού σχεδιάστηκε από τους Αιγύπτιους τεχνίτες έτσι ώστε στις 22 Οκτωβρίου και στις 22 Φεβρουαρίου οι ακτίνες του ήλιου να διαπερνούν το ιερό και να φωτίζουν τα αγάλματα.







Οι ναοί του Abu Simbel χτίστηκαν αρχικά σε διαφορετική τοποθεσία, στη μέση της σημερινής λίμνης Nasser. Όταν χτίστηκε το φράγμα του Ασουάν, έγινε αντιληπτό ότι οι ναοί θα βυθίζονταν στη δεξαμενή που θα προέκυπτε. Μεταφέρθηκαν τη δεκαετία του 1960 στη σημερινή τους θέση, υπό την επίβλεψη της UNESCO και εξακολουθεί να θεωρείται μια τεράστια αρχαιολογική επιτυχία.

Είναι πανέμορφοι ναοί με απίστευτες εικόνες και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Αρνητικό ότι μέσα γίνεται το αδιαχώρητο από τις ορδές των αδηφάγων τουριστών και η μεγάλη απόσταση απο το Άσουαν.







Στην επιστροφή καθυστερούμε λίγο παραπάνω και τώρα πρέπει να προλάβουμε το βανάκι μας. Κάνουμε βιαστικά την σχετικά μεγάλη απόσταση εν μέσω δεκάδων πάγκων με ενθύμια και άλλα. Ενώ θα έπρεπε να πάω τουαλέτα, οι μεγάλες ουρές με αποτρέπουν και μπαίνω στο αυτοκίνητο μας (καλά να πάθω). Φτάσαμε στους ναούς του Abu Simbel γύρω στις 8:30, εξερευνήσαμε την περιοχή και αναχωρήσαμε για το Ασουάν στις 10:30 από τον ίδιο δρόμο.
Ευτυχώς (ενώ το παίζω και καλά άνετος), στα μισά του δρόμου ο οδηγός αποφασίζει να ξαποστάσει σε ένα εστιατόριο και έτσι ξαλαφρώνω ανακουφισμένος...






Περνάμε πάνω από το φράγμα του Ασουάν, ενός από τα μεγαλύτερα του κόσμου και λίγο μετά επιστρέφουμε στην πόλη. Παραμένουμε σε αυτή την πλευρά, θα ψάξουμε στα βιβλιοπωλεία για να βρούμε τον ταξιδιωτικό οδηγό και θα αγοράσουμε μπύρες (νομίζεις). Το duty free (για τις μπύρες) είναι κλειστό και τα βιβλιοπωλεία δεν έχουν τέτοια πράγματα (ποιος λογικός άνθρωπος πάει εκεί για να πάρει βιβλία; )… Θα πάμε μέχρι και στο Nubian museum γιατί εκεί μέσα υπάρχει βιβλιοπωλείο, φτάνουμε λίγο πριν το κλείσιμο και οι υπάλληλοι δεν μας αφήνουν να περάσουμε χωρίς εισιτήριο…
Ένα τουκ τουκ μας γίνεται κολλιτσίδα για 500 μέτρα, το ίδιο αργότερα και ένας τύπος με άμαξα. Five dollars, three dollars, only one dollar… Free ρωτάω, ok my friend (μετά βεβαία θα σε χρεώσω τριπλά αν έρθεις)!
Επιστρέφουμε στην γνωστή μας προβλήτα και θα μπούμε στην βάρκα για το Elephantine island. Στην διαδρομή συζητάμε με ένα ενδιαφέρον ηλικιωμένο ζευγάρι Αμερικάνων (η γυναίκα δεν αφήνει τον άντρα της να αρθρώσει λέξη).
Στην ταράτσα του ξενοδοχείου ο μπογιατζής μου πιάνει συζήτηση και πάλι στην νοηματική για μια ενδιαφέρουσα τεχνική βαψίματος ξυλόπορτας.





Απόψε θα φάμε στο moon shadow οπού και κανονίζω με τον σερβιτόρο ανταλλαγή γυναικών (αυτός το ξεκίνησε). Το κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι Α) δεν έχω δει την δική του και Β) το πακέτο συμπεριλαμβάνει και τα τρία του παιδιά! Τουλάχιστον ελπίζω να έχει λεφτά η νέα νύφη, άντε να ζήσουμε να ευτυχήσουμε!!
Χαλαροί πίνουμε αργά ένα μπουκάλι κρασί (των 10 ευρώ παρακαλώ, όχι τίποτα φτηνιάρικο) κοιτάζοντας το σκοτάδι που πνίγει τα πάντα τριγύρω μας. Το πρώτο ψάρι (του είδους tilapia) ήθελε ακόμα λίγο ψήσιμο, ο σερβιτόρος το κατάλαβε και έφερε ακόμα ένα από μόνος του. Στο διπλανό τραπέζι κάθονται δυο Γάλλοι τους οποίους θα ξαναδούμε και στις επόμενες δυο πόλεις που θα επισκεφθούμε. Επιστρέφοντας μέσα στην νυχτιά και το λιγοστό φως, κάποιοι προσπαθούν να μας βοηθήσουν δείχνοντας μας τον σωστό δρόμο ενώ εμείς θέλουμε να χαθούμε λιγάκι στα στενά. Εδώ οι ντόπιοι είναι πολύ φιλικοί και ειλικρινείς… Καπνοί αναδύονται από κάποια οικόπεδα, λαχανικά περνάνε τις τελευταίες μέρες τους πάνω στο φυτό που τους δίνει ζωή και κάποια βελάσματα από ζώα ακούγονται λίγα μόλις μέτρα δίπλα μας. Α, φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, μπορούμε και από αυτόν τον δρόμο τελικά!! Το τελευταίο μας βράδυ στο νησί έφτασε, άυριο τα μαζεύουμε για αλλού...

 

[jimp]

Με το δωρεάν κουπόνι της πιστωτικής κάρτας Aegean Premium καταφέραμε και βρεθήκαμε στο business lounge

Εγώ αυτό δεν κατάλαβα, έχει δωρεάν κουπόνι η Aegean premium για είσοδο στο business lounge;

 

[BASILISPAP]

Εγώ αυτό δεν κατάλαβα, έχει δωρεάν κουπόνι η Aegean premium για είσοδο στο business lounge;

Εγινα silver λογω ποντων που μου εδωσε η αιτηση της καρτας, δεν το ξεκαθαρισα ειναι η αληθεια.

 

[Sassenach77]

θα αγοράσουμε μπύρες (νομίζεις).

Καλά μπύρες έψαχνες εσύ εκτός τουριστικών ορίων; Πέρυσι στο Τατζικιστάν ούτε νερό δεν έπιναν... τσάι, τσάι και μόνο ΤΣΑΪ!

και τα βιβλιοπωλεία δεν έχουν τέτοια πράγματα (ποιος λογικός άνθρωπος πάει εκεί για να πάρει βιβλία; )…

Δόξα και τιμή στον ανύπαρκτο ταξιδιωτικό οδηγό!

Με άγχωσες με τις 4 μέρες διαμονή στο Ασουάν. Δεν νομίζω οτι μπορώ να διαθέσω τόσες. Τρεις τις έχω βάλει και θα δω ανάλογα τα αεροπορικά....

 

[BASILISPAP]

Καλά μπύρες έψαχνες εσύ εκτός τουριστικών ορίων; Πέρυσι στο Τατζικιστάν ούτε νερό δεν έπιναν... τσάι, τσάι και μόνο ΤΣΑΪ!


Δόξα και τιμή στον ανύπαρκτο ταξιδιωτικό οδηγό!

Με άγχωσες με τις 4 μέρες διαμονή στο Ασουάν. Δεν νομίζω οτι μπορώ να διαθέσω τόσες. Τρεις τις έχω βάλει και θα δω ανάλογα τα αεροπορικά....

Καλημέρα!
Είχα διαβάσει για φθηνή μπύρα στο duty free της πόλης, το πρόβλημα ήταν ότι ανοίγει παράξενες ώρες... Το μάθαμε δυστυχώς αργά.
Μην ξεχνάς ότι φτάσαμε μεσάνυχτα και άυπνοι, άρα μπορείς να πεις ότι για κάποιον που ξεκινάει ξεκούραστος από Αθήνα ακόμα και δύο μέρες φτάνουν. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα να πας κατευθείαν στο αεροδρόμιο του Abu Simbel!

 

[Sassenach77]

Καλησπέρα!

για κάποιον που ξεκινάει ξεκούραστος από Αθήνα

Δεν ζω Αθήνα παιδάκι μου! απα πα παααα...

Επίσης υπάρχει η δυνατότητα να πας κατευθείαν στο αεροδρόμιο του Abu Simbel!

Το έχω δει το αεροδρόμιο εκεί αλλά δεν με ενθουσιάζει η ιδέα... Επίσης διάβασα οτι το Ασουάν είναι όμορφο και θα ήθελα να το περπατήσω. Δεν πρόκειται να κινηθώ σε όλη τη χώρα, μόνο στο νότο. Επίσης στο Λούξορ μαζί με Κένα, Άβυδο και Σοχάγκ θέλω στάνταρ 6 μέρες... Αναγκαστικά θα μείνουν πράγματα και ψάχνω να προσθέσω και 2 μέρες ακόμα στο ταξίδι. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να έβρισκα πτήση απευθείας απο Ελλάδα ή έστω Κωνσταντινούπολη για Λούξορ χωρίς να κατέβω Κάιρο, αλλά είναι δύσκολο και σε χρήμα και σε μίλια και σε χρόνο. Θα το ξανα κοιτάξω όμως γιατί τα αεροπορικά δεν τα έχω κλείσει ακόμα. Ψάχνομαι γενικώς...

Αναμένω συνέχεια!