Αίγυπτος Drinkies drinkies?

[BASILISPAP]

Βρισκόμαστε στα μέσα Νοεμβρίου του 2024, μόλις τρεις εβδομάδες πριν πραγματοποιήσουμε το ταξίδι μας και σκεφτόμαστε για κάποιον φθηνό προορισμό, αλλά και συνάμα λίγο διαφορετικό από την Ευρώπη. Μετά από κάποιες προσθήκες και αφαιρέσεις η τελική επιλογή είναι μεταξύ Μαρόκου και Αιγύπτου. Καταλήξαμε στην δεύτερη ΚΑΙ λόγω του ότι θα μπορούσαμε να πάμε και να επιστρέψουμε στο νησί μας μέσα στην ίδια μέρα, πράγμα διόλου εύκολο και σύνηθες!


Από μικρός είχα όνειρο να δω από κοντά τις πυραμίδες και να χαθώ στους λαβυρίνθους που έβλεπα στην μικρή οθόνη. Οι εικόνες με τις μούμιες είχαν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου… Έπρεπε όμως να περάσουν σαράντα χρόνια για να επισκεφτώ επιτέλους την χώρα!


Η Αίγυπτος είναι η τρίτη σε πληθυσμό χώρα στην Αφρική με περισσότερους από 110.000.000 κατοίκους. Ο Νείλος είναι ο μακρύτερος (ή ο δεύτερος ανάλογα την πηγή) ποταμός στον κόσμο με μήκος 6650 χιλιόμετρα και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον θεωρούσαν θεό. Ρέει από την κεντρική Αφρική και μέσω της βορειοανατολικής Αφρικής καταλήγει στη Μεσόγειο Θάλασσα!
Το όνομα Αίγυπτος προέρχεται από το ελληνικό Aegyptos που ήταν η ελληνική προφορά του αρχαιοαιγυπτιακού ονόματος «Hwt-Ka-Ptah» και αρχικά οι κάτοικοι της ήταν γνωστοί ως οι άνθρωποι του ποταμού.


Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 3 το πρωί, ένα ντους (πάλι; Έκανα την περασμένη εβδομάδα, αλήθεια) και μετά από έναν τελευταίο έλεγχο μπαίνουμε στο καράβι για την Ρόδο. Στο λιμάνι μας περιμένει η αδελφή μου για να πιούμε έναν καφέ (και όλως τυχαίως) να μας πάει στο αεροδρόμιο. Ο τζάμπας ζει καθώς δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο! Σύντομα παίρνουμε την πτήση των 11 για Αθήνα. Μετα από ένα μπισκοτάκι συνοδείας καφέ προσγειωνόμαστε και περιπλανιόμαστε στο αεροδρόμιο χαλαροί καθώς έχουμε πολλές ώρες αναμονής. Μάταια ψάξαμε να βρούμε έναν ταξιδιωτικό οδηγό για την χώρα που θα επισκεφτούμε...
Με το δωρεάν κουπόνι της πιστωτικής κάρτας Aegean Premium καταφέραμε και βρεθήκαμε στο business lounge (κανονικά η είσοδος κοστίζει 50 ευρώ το άτομο). Πρώτη φορά μπαίνουμε σε lounge και είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι από την εξυπηρέτηση και τα διαθέσιμα ποτά και φαγητά. Το τζάμπα είναι πάντα πιο γλυκό (όπως όλοι γνωρίζουμε και ανοίγει την όρεξη), καφές, τσιμπολόγημα, φαγητό με κρασάκι, ξανά καφές με γλυκό, ένα ποτάκι και στο τέλος τσάι και σόδα! Οι σχεδόν πέντε ώρες περνάνε σχετικά γρήγορα και με μισή καρδιά αφήνουμε πίσω μας τις ανέσεις.

Επιστροφή στην πραγματικότητα και στις 17:00 απογειωνόμαστε από Αθήνα και πάλι με την Aegean. Για άλλη μια φορά μέτρια εξυπηρέτηση, μαζί με ένα κρύο κριθαρότο που δεν με ενθουσίασε. Bρε ξέρετε ποιος είμαι εγώ; Μπαινοβγαίνω στα business lounge!

Προσγειωνόμαστε σε μια νέα για εμάς Ήπειρο στις 19:00 2 Δεκεμβρίου του σωτήριου έτους 2024, στο αεροδρόμιο του Καϊρου.
Περιμένουμε με ανυπομονησία στην ουρά για την βίζα (25 ευρώ το άτομο) και προσπαθούμε να πληρώσουμε με ευρώ αλλά δεν τα δέχονται. Ευτυχώς η Revolut λύνει άμεσα το πρόβλημα και μετά από έναν σύντομο διαβατηριακό έλεγχο παίρνουμε την απαραίτητη σφραγίδα. Βρισκόμαστε και επισήμως στην χώρα, αλλά δεν έχουμε στάση εδώ καθώς θέλουμε να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας από τα νότια.

Αρχικά θέλαμε να πάρουμε το τελευταίο τραίνο για το Ασουάν αλλά το αν θα το προλαβαίναμε ή όχι είναι μια ιστορία που δεν θα την μάθουμε ποτέ. Στην ερώτηση μου στο TripAdvisor όλοι μου απάντησαν αρνητικά, διαβάσαμε και κάποιες ιστορίες για την κίνηση στην πόλη και στο τέλος πρυτάνευσε η λογική. Πληροφοριακά το τραίνο της Abela έχει πολύ μέτρια σχόλια (στην καλύτερη) και κοστίζει 90 ευρώ το άτομο. Η μόνη διαθέσιμη επιλογή ήταν η πτήση για Ασουάν και μας απάλλαξε από 240 ευρώ για τους δύο μας.

Συνεχίζεται η απογοήτευση μας καθώς δεν βρίσκουμε κανέναν ταξιδιωτικό οδηγό για την χώρα ούτε και εδώ. Ένα λίγο μπερδεμένο αεροδρόμιο καθώς περνάς από έλεγχο πριν καν πας στο check in. Έλεγχος ξανά και βγάζεις παπούτσια, τριπλοί έλεγχοι ασφάλειας, ένας βαριεστημένος υπάλληλος μας παίρνει τον αναπτήρα, σχεδόν όλα τα καταστήματα είναι κλειστά.


Η πτήση της Egyptair στις 22:00 για Ασουάν πραγματοποιείται με ένα παλιό αεροσκάφος αλλά με πολύ άνετα και φαρδιά καθίσματα. Ένα ελαφρύ γεύμα μαζί με καφέ και στις 23:30 φτάνουμε επιτελούς στον τελικό μας προορισμό. Προσπαθούμε να βγάλουμε ανεπιτυχώς λεφτά από το πρώτο ATΜ ενω στο δεύτερο με την έξοδο της Revolut ακούμε ανακουφισμένοι τον γνώριμο ήχο της καταμέτρησης χαρτονομισμάτων.



Έχουμε κλείσει ταξί μεσώ του ξενοδοχείου σε πολύ καλή τιμή (10 ευρω) γιατί αλλιώς λόγω της προχωρημένης ώρας θα ήταν μπέρδεμα. Ο οδηγός μας περιμένει στην έξοδο και μπαίνουμε σε ενα παλίο όχημα που θυμίζει ολίγον νεκροφόρα με κιτς κουρτίνες! Διασχίζουμε το φράγμα, μπαίνουμε στην πόλη, εκατοντάδες ύποπτες φάτσες (πιθανότατα άκακοι άστεγοι) κάθονται τριγύρω από φωτιές σε βαρέλια. Ενδιαφέρουσες εικόνες από την ασφάλεια του αυτοκίνητου μας και 20 λεπτά αργότερα φτάνουμε στην προβλήτα για το Elephantine island. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και στο τέλος τους αντικρύζουμε δεκάδες βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη. Μπαίνω στην μια και ο έκπληκτος ιδιοκτήτης της με ρωτάει “που ξέρεις που να πας”; Έχω δει την φάτσα σου στο Booking (είναι ταυτόχρονα και ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας), του απαντώ και ικανοποιημένος λύνει τα σχοινιά. Τραβάει το κορδόνι για να ξεκινήσει ο δίχρονος κινητήρας και η γνώριμη οσμή της εξάτμισης με την λαδίλα γεμίζει την ατμόσφαιρα.
Μια πεντάλεπτη διαδρομή (που συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του καταλύματος μας) μέσα στο σκοτάδι και το διακριτικό σεληνόφως να δείχνει τα βράχια και τα καλάμια λίγα μόλις μέτρα μπροστά μας. Δεν μιλάμε παρά μόνο κοιταζόμαστε με βλέμμα γεμάτο χαρά για την επιλογή μας. Πλησιάζουμε την ακτή και η εξωλέμβια σβήνει αφήνοντας ένα αγκομαχητό, μόλις τελείωσε η πρώτη μας επαφή με τον Νείλο, μια όμορφη στιγμή. Σκόνη, σκουπίδια, σκοτάδι και δυο τρεις γάτες ενοχλούνται από το πέρασμα μας.


Ο νυσταγμένος ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας δείχνει το δωμάτιο και αποφασίζει να μας κάνει δωρεάν αναβάθμιση, μια καλοδεχούμενη κίνηση. Φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα και είμαστε ξύπνιοι εδώ και 21 ώρες! Η Α είναι απογοητευμένη που δεν βρήκαμε κάποιον ταξιδιωτικό οδηγό στα αεροδρόμια (μάθημα - πάθημα για το μέλλον) και προσπαθώ να βρω κάτι για να την καθησυχάσω. Κατέβασα στα γρήγορα όλους τους γνωστούς οδηγούς από το «ράφι» για διάβασμα απο το κινητό. Η ώρα έχει πάει 1:30 και επιτελούς κλείνω το φως…

 

[Sassenach77]

Ταξιδιωτική ιστορία απο τον αγαπημένο μου συγγραφέα! Καλά είναι περιττό να σου πω οτι αυτή την ιστορία σου την ανέμενα όσο καμία άλλη ως τώρα! Και θα ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη, καθώς θα σε πρήξω λίγο με τις ερωτήσεις...

Λέω να ξεκινήσω απο τώρα...

Έχουμε κλείσει ταξί μεσώ του ξενοδοχείου σε πολύ καλή τιμή (20 ευρω) γιατί αλλιώς λόγω της προχωρημένης ώρας θα ήταν μπέρδεμα. Ο οδηγός μας περιμένει στην έξοδο και μπαίνουμε σε ενα παλίο όχημα που θυμίζει ολίγον νεκροφόρα με κιτς κουρτίνες! Διασχίζουμε το φράγμα, μπαίνουμε στην πόλη, εκατοντάδες ύποπτες φάτσες (πιθανότατα άκακοι άστεγοι) κάθονται τριγύρω από φωτιές σε βαρέλια. Ενδιαφέρουσες εικόνες από την ασφάλεια του αυτοκίνητου μας και 20 λεπτά αργότερα φτάνουμε στην προβλήτα για το Elephantine island. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και στο τέλος τους αντικρύζουμε δεκάδες βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη. Μπαίνω στην μια και ο έκπληκτος ιδιοκτήτης με ρωτάει “που ξέρεις που να πας”; Έχω δει την φάτσα σου στο Booking, του απαντώ και ικανοποιημένος λύνει τα σχοινιά. Τραβάει το κορδόνι για να ξεκινήσει ο δίχρονος κινητήρας και η γνώριμη οσμή της εξάτμισης με την λαδίλα γεμίζει την ατμόσφαιρα.

Το ταξί που κλείσατε μέσω του καταλύματος δεν συμπεριλάμβανε στη τιμή τη βαρκάδα μέχρι το νησί όπου βρίσκονταν το κατάλυμα; Γιατί αυτό με το "έχω δει τη φάτσα σου στο booking" με μπέρδεψε λίγο

 

[BASILISPAP]

Το ταξί που κλείσατε μέσω του καταλύματος δεν συμπεριλάμβανε στη τιμή τη βαρκάδα μέχρι το νησί όπου βρίσκονταν το κατάλυμα; Γιατί αυτό με το "έχω δει τη φάτσα σου στο booking" με μπέρδεψε λίγο

Καλησπέρα, εννοείται αν μπορώ να βοηθήσω! Για το "αγαπημένος συγγραφέας" και λίγα λες... Νομίζω ότι υπερβάλεις λιγαααακι αλλά με τιμά ο χαρακτηρισμός!

Στην τιμή του ξενοδοχείου συμπεριλαμβάνεται η μεταφορά με την βάρκα από την πόλη (στο check in) και από το νησί (στο check out) αλλά όχι βέβαια και το ταξί από το αεροδρόμιο. Αυτό εννοούσα, ελπίζω τώρα να το ξεκαθάρισα μαζι με μια μικρή αλλαγή στο κείμενο!
Σιγά σιγά θα προσπαθήσω να ανεβάσω την συνέχεια τις επόμενες ημέρες.

 

[Sassenach77]

Καλησπέρα, εννοείται αν μπορώ να βοηθήσω! Για το "αγαπημένος συγγραφέας" και λίγα λες... Νομίζω ότι υπερβάλεις λιγαααακι αλλά με τιμά ο χαρακτηρισμός!

Σου λέω ωραία λόγια σαν μπαξίσι για να συνεχίσεις να γράφεις

Σοβαρά τώρα. Βασικά μας θεωρώ αφηγητές και όχι συγγραφείς, όλους εμάς που έχουμε γράψει ιστορίες. Πιστεύω τώρα σε κάλυψα! Όπως και να έχει απολαμβάνω πάντα να διαβάζω τις ιστορίες που γράφεις απο τότε που μπήκα στο φόρουμ. Έχουν την μοναδική δική σου πινελιά που σε κάνει να διαβάζεις και στο τέλος να λες μα γιατί τελείωσε τώρα, εγώ θέλω κι άλλο!....

Στην τιμή του ξενοδοχείου συμπεριλαμβάνεται η μεταφορά με την βάρκα από την πόλη (στο check in) και από το νησί (στο check out) αλλά όχι βέβαια και το ταξί από το αεροδρόμιο. Αυτό εννοούσα, ελπίζω τώρα να το ξεκαθάρισα μαζι με μια μικρή αλλαγή στο κείμενο!

Τώρα ναι! Όλα κομπλέ

Σιγά σιγά θα προσπαθήσω να ανεβάσω την συνέχεια τις επόμενες ημέρες.

Αναμένω με πολύ ενδιαφέρον! Έχεις διορία να τελειώσεις την ιστορία μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβριο, μετά καίγεσαι

 

[BASILISPAP]

Aswan για 4 διανυκτερεύσεις, μερος Ά…



Ξυπνάμε στο Abu guesthouse οπού και θα πληρώσουμε 100 ευρώ για 4 βραδιές. Η βρύση στο μπάνιο σχεδόν στάζει και είναι αδύνατον να πλύνουμε τα χέρια μας, ο μαστροχαλαστής μέσα μου θα επιληφθέι και την φτιάχνω γρήγορα. Το βγάλαμε το μεροκάματο μας!
Θερμοκρασία εδάφους στους 15 βαθμούς και ανεβαίνουμε στην ταράτσα για ένα μάλλον απλοϊκό πρωινό. Ένας πολύ συμπαθητικός μπογιατζής (το ξενοδοχείο ετοιμάζει νέα δωμάτια) μας καλημερίζει με το χαρακτηριστικό νεύμα και το χέρι στην καρδιά.
Τριγύρω δέντρα και μια πρώτη μικρή εικόνα του Νείλου με το φως της ημέρας. Ο ήλιος βγαίνει και ζεσταίνει τον χώρο, ένας καθαρός ουρανός και πέρα από εργάτες που δουλεύουν πυρετωδώς δεν ακούς και πολλά.

Το Elephantine island είναι ένα μικροσκοπικό νησί 5800 κάτοικων και αφού εδώ δεν κυκλοφορούν οχήματα, παραμένει ήρεμο και ουσιαστικά αγροτικό. Επίσης είναι γεμάτο από αρχαιολογικούς χώρους, αρχαία μνημειακά ερείπια έτοιμα να ανακαλυφθούν και διαθέτει μια πλούσια και πολύπλευρη ιστορία που εκτείνεται σε χιλιάδες χρόνια.

Τριγύρω παρατημένα κτίρια που έχουν γκρεμιστεί αλλά διατηρούν την ιδιαιτερότητα τους, κάτι που κεντρίζει τον επισκέπτη. Χάνεσαι εύκολα αλλά ουσιαστικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν παντού και πουθενά, οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές. Την πρώτη φορά (χωρίς gps) το να βρεις ξανά το δωμάτιο σου στα δαιδαλώδεις στενά είναι πραγματικός άθλος.







Η ήμερα θα περάσει με χαλαρές βόλτες γύρω από το νησάκι καθώς είμαστε αρκετά κουρασμένοι. Από την πλευρά της πόλης βλέπουμε πανάκριβα ξενοδοχεία που έχουν πιάσει τις καλύτερες τοποθεσίες, αυτοκίνητα και εκκωφαντικοί ήχοι, ένας χαμός. Κάτω από τα παπούτσια μας χώμα παντού και ολόγυρα μας ο ξακουστός Νείλος. Τουρίστες έρχονται για ημερησία εξόρμηση ή μένουν όπως και εμείς στο νησί. Από την άλλη πλευρά βλέπουμε μόνο την έρημο, τον θόλο Abu Al-Hawa, το μαυσωλείο του Aga Khan και έναν όμορφο κήπο.







Περιπλανιόμαστε προς το νότιο άκρο του νησιού, τα αρχαία εδώ δεν προσφέρουν κάτι το συναρπαστικό για το μάτι αλλά εφόσον είναι η πρώτη μας επαφή με την Αίγυπτο, είναι μια χαρά. Βρίσκουμε την μια είσοδο, η οποία τελικά είναι πιθανότατα η δεύτερη έξοδος. Ενώ έχουμε δει ήδη τα μισά και βάλε αξιοθέατα (Ναοί Khnum και Satet), μας εντοπίζει κάποιος και αρχίζει να φωνάζει κουνώντας τα χεριά του. Το παίζω ανέμελος και κοιτάζω τριγύρω σαν να θαυμάζω τα αρχαία. Με τα πολλά έρχεται δίπλα μας και ζητάει να δει τα εισιτήρια μας. Είναι ξεναγός και με πηγαίνει μέχρι την είσοδο για να πληρώσω (την κατάρα του Τουταγχαμών να έχεις), θέλει βεβαία μετά από αυτό να μας γίνει βδέλλα και να μας ξεναγήσει. Αφού του πω ξεκάθαρα και επανειλημμένα (τουλάχιστον 32 φορές) ότι δεν ενδιαφέρομαι, μου ζητάει στο τέλος να του ανταλλάξω 5 ευρώ κέρματα σε χαρτονόμισμα. Οι τράπεζες στην χώρα δεν τα δέχονται όποτε πρέπει να βρουν κάποιον τρόπο για να ανταλλάξουν αυτά που τους αφήνουν για φιλοδώρημα. Προσοχή, κάποιες φόρες δίνουν νομίσματα που δεν είναι ευρώ.






Μετα από 30 λεπτά ξανάρχεται δίπλα μας και σιγοψυθιρίζει, ελάτε μαζί μου. Θα σας πάω κάτω από τον ναό σε ένα μυστικό μέρος, εδώ έρχονται από όλο τον κόσμο για να προσευχηθούν… Ναι καλά, κλασσική κίνηση για να απαιτήσει λεφτά μετά για τον κόπο του!







Βγαίνουμε από τον χώρο και επιστρέφουμε στην προβλήτα, χαζεύουμε για λίγο τα χαρακτηριστικά παραδοσιακά σκάφη τύπου Φελούκα και συνεχίζουμε την βόλτα μας.
Βρίσκουμε ένα χαριτωμένο καφέ/εστιατόριο το moon shadow δίπλα στο νερό οπού και θα μείνουμε για πάνω απο μια ώρα!
Ερωδιοί και αλλά πουλιά περιμένουν να πιάσουν το επόμενο γεύμα τους ενώ κοπάδια από ψάρια κρύβονται κάτω από το παχύ πέπλο της πρασινάδας που επιπλέει.





Το βράδυ θα πάμε για φαγητό στο Bob Marley restaurant οπού βρίσκεις και αλκοόλ, στην χώρα δεν έχουν παντού. Το αποδεκτό φαγητό συμπληρώνει την πολύ όμορφη υπερυψωμένη θεά της απέναντι πλευράς, συνοδείας μπύρας και ναργιλέ. Τελικό πόσο νομίζω 20+ ευρώ για τους δυο μας. Ήρθε η ώρα για ξεκούραση, ο Μορφέας είναι επιεικής μαζί μας απόψε!

 

[BASILISPAP]

Aswan για 4 διανυκτερεύσεις, μερος ΄Β…



Μετά το εμφανώς καλύτερο πρωινό και την εγκάρδια καλημέρα με τον μπογιατζή θα πάμε βόλτα με την βάρκα του ανιψιού του ιδιοκτήτη για μίση μέρα (15 ευρώ). Οι τιμές που μας έδωσε ο Abu ήταν οι καλύτερες που βρήκαμε όσο και αν έψαξα, γενικά επιτόπου είναι αισθητά φθηνότερα όλα. Αρχίζουμε με τον κήπο Aswan botanical garden, μας αφήνει στην μια πλευρά του και θα μας περιμένει στην άλλη. Ασιάτες και Αραβόφωνοι τουρίστες έχουν κατακλύσει τον χώρο. Ένας όμορφος κήπος, σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον για τους ντόπιους καθώς για αυτούς είναι σπάνιοι. Αρκετά είδη φυτών και δέντρων με τις πινακίδες στις ρίζες τους που εξηγούν κάποια βασικά πράγματα, περπατάμε χαλαροί απολαμβάνοντας την σκιά τους για περισσότερο απο μία ώρα.







Στο τέλος του κήπου, ένα γνώριμο αγουροξυπνημένο πρόσωπο μας κάνει νόημα και συνεχίζουμε την βαρκάδα μας. Μια πανέμορφη ζεστή ήμερα, ψαράδες βάζουν τα δίχτυα τους για την επόμενη ψαριά. Καμήλες, πουλιά, αμμόλοφοι τριγύρω, κάποιοι βράχοι μοιάζουν με ζώα και ο Νείλος μας αγκαλιάζει!







Ανεβαίνουμε κόντρα στο ρεύμα του ποταμού για να καταλήξουμε στο Nubian village μια τουριστική χαζομάρα. Highlight η καταπληκτική πίτα Feteer meshaltet με την μελάσα, χαλβά και ένα αρκετά ξινό χυλό τυριού με ταχίνι. Αυτή και μόνο άξιζε την διαδρομή. Αλλιώς πρόκειται για ένα άθλιο θέαμα λίγων κροκόδειλων μέσα σε μια μικρή τσιμεντένια δεξαμενή μεγέθους μπανιέρας. Περνάς δίπλα από τα αμέτρητα μαγαζάκια, ο ξεναγός-οδηγός σου σε πάει για να αγοράσεις απο συγκεκριμένα και να πάρει το κατιτίς του. Στο τρίτο μαγαζί έκανα ξεκάθαρο ότι δεν θέλω να χάσω τον χρόνο μου σε shopping therapy και μούτρωσε λιγάκι, πράγμα φυσικά που με ξένισε. Τέλος πάντως, είναι κάτι στην κουλτούρα τους όποτε το προσπερνάμε.







Ένα δροσερό αεράκι στην επιστροφή και αφήνουμε πίσω μας την φύση, του ζητάμε να μας πάει στην πλευρά της πόλης για να βρούμε τον καταραμένο ταξιδιωτικό οδηγό, δίπλα από τον σταθμό των τραίνων. Δεν χρειάζεται να ρωτήσει κανείς αν βρήκαμε τελικά, η απάντηση είναι απλή και την ξέρετε ήδη! Κλασσικά, όπου και να ψάξαμε δεν είχε αυτό που γυρεύαμε ή ήταν κλειστά.

Η Ασουάν είναι μια πόλη 370000 κάτοικων. Πολλοί ζητάνε ελεημοσύνη/βοήθεια, ακόμα περισσότεροι προσπαθούν να σου πουλήσουν κάτι. Κάνουμε μια βόλτα στην ενδιαφέρουσα αγορά, κάθε ένα μέτρο κάποιος θα σου μιλήσει. Come to my shop, where are you from, just one minute, one dollar madam… Οι εικόνες στα μικρά διπλανά σοκάκια είναι τραγικές, ρακένδυτοι άνθρωποι τρώνε αποφάγια από τα σκουπίδια, παντού βρώμα και δυσωδία.






Επιστρέφουμε με το πλοιάριο της γραμμής για το νησί μας, ντόπιοι και τουρίστες μαζί για το δυο λεπτών ταξίδι με το αντίτιμο των 10 αιγυπτιακών λιρών (19 σεντς του ευρώ). Οι γυναίκες κάθονται σε διαφορετικό σημείο του σκάφους από τους άντρες και επιτελούς απολαμβάνω την ησυχία μου!






Πάμε για μια μπύρα στο moon shadow και αγκαλιάζουμε τους χαλαρούς ρυθμούς του νησιού παρέα με την δύση του ηλίου. Στην αρχαιότητα τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά έπιναν πολλή μπύρα καθώς θεωρούνταν βασικό μέρος της διατροφής κάθε Αιγύπτιου. Την χρησιμοποιούσαν επίσης για τις σπονδές στους Θεούς τους και μεθούσαν ως μέρος της λατρείας τους. Χικ, στην υγεία σου Οσίρι!





Φάγαμε στο τίμιο Nile view restaurant, χωρίς αλκοόλ κόστισε περίπου 6-7 ευρώ το άτομο. Δίπλα μας ψαράδες έβαζαν δίχτυα και με ένα μακρύ καλάμι ανακάτευαν τον βυθό κάνοντας θόρυβο για να πιάσουν τα πανικόβλητα ψάρια. Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας, οπού και βυθίζομαι σε έναν βαθύ αλλά ανήσυχο ύπνο.