Αιθιοπία Τανζανία Mambo Jambo Tanzania

[evaT]

δηλαδή,

Γειά χαρά Τανζανία (στο περίπου)

αφού το αγαπημένο τους, Hakuna Matata ήταν ήδη καπαρωμένο από άλλη ιστορία, αποφάσισα να (μην) πρωτοτυπήσω.


Prequel

Μα γίνεται μια ταξιδιωτική ιστορία να έχει prequel; 'Ελα που στην περίπτωσή μας γίνεται. Εδώ, θα πρωτοτυπήσουμε!

Εξηγούμαι:
Το ταξιδιωτικό πλάνο είχε αρχίσει ήδη να διαμορφώνεται μετά το τέλος του περσινού Βιετνάμ γιέ γιέ, το Αφρικανικό σαφάρι τοποθετήθηκε ως επόμενος μακρινός προορισμός και η βασική μας τριάδα- ο ταξιδιωτικός μας κορμός- ξεκίνησε τις σχετικές αναζητήσεις. Δηλαδή, από τους τρεις, την αναζήτηση την ξεκίνησα η εξής.... μία, εγώ που κάνω την οργάνωση, όσο ο Τάσος συμμετείχε με ενθουσιασμό νοερώς, ενώ ο τρίτος της παρέας, κααααάποια στιγμή θυμήθηκε να ξεκουνηθεί και να αποφασίσει από που θέλει να ξεκινήσει την περιπλάνησή του, με απώτερο στόχο να μας συναντήσει (αισίως) τους υπόλοιπους στην Αφρική.

Με αυτόν τον τρόπο το ταξίδι του σαλαμοκάσερου για εμάς, κατά κόσμο και γνωστός για εσάς με το ευφάνταστο @mapouna protopao ξεκίνησε να αναμεταδίδει με ομολογουμένως μεγάλη επιτυχία τις ταξιδιωτικές του περιπέτειες από τη Σρι Λάνκα και βλέπουμε (κυριολεκτικά)... κι αν κάποιου του ξέφυγε η εξιστόρηση, μπορεί να την αναζητήσει εδώ.

Sri Lanka και βλέπουμε.

'Οταν εγώ είχα οργανωτικά τακτοποιημένο μέχρι κεραίας ολάκερο το ταξίδι, ο ma-ti-naprotokano, ακόμη προσπαθούσε να αποφασίσει αν θα προσγειωθεί Ινδία, Σρι Λάνκα ή μήπως να μας αριβάρει μέσω τίποτα Παταγονίας, αφού έβρισκε κάτι δελεαστικές πτήσεις που έκαναν το μισό γύρο του κόσμου μέχρι την Αφρική και τον προβλημάτιζαν.

Τον άφησα να επεξεργάζεται το πλάνο του ελπίζοντας ότι κάποτε θα βρει το δρόμο να μας συναντήσει και επικεντρώθηκα στις επόμενες συμμετοχές που συμπλήρωσαν την παρέα.
Συγκεκριμένα, στο κάδρο μπήκε μια καλή μας φίλη με τον άντρα της και την κόρη, η οποία μάλιστα είχε κάνει εθελοντισμό την περσινή χρονιά σε κάποια άθλια slam της Κένυας και είχε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να μοιραστεί.

Τελευταία και καταϊδρωμένη μπήκε η κόρη του mapouneinai ta-salamokasera, αισίως γίναμε 7 (!) και το λήξαμε εκεί, όταν μέχρι κι ο πράκτορας στην Αφρική μας σιχάθηκε κι έστειλε φιρμάνι ότι αν βάλουμε και 8ο θα τον δέσει στην οροφή-ατραξιόν για τ άγρια θηρία

Ο σαλαμοκάσερος εξακολουθεί να επιθυμεί το ινκόγκνιτο οπότε τον μεταμόρφωσα σε φαντασματάκι (για την ώρα)
Από αριστερά προς τα δεξιά συστηνόμαστε, φαντασματάκι, Τάσος, Νατάσα, εγώ, Σκάμυ η κόρη της Νατάσας και Βάλια του σαλαμ/ρου. 'Ορθιος και ατρόμητος μέσα στη σαβάνα ο Βασίλης, στυλοβάτης σύζυγος της Νατάσας.

 

[tripdreamer1975]

Επιτέλους η ιστορία! Είχαμε ψηθεί ήδη από τα trailers...

 

[Travelliaris]

Άντε μπράβο, να μάθουμε κι εμείς πως περάσαμε γιατί ακόμα είμαι στο σύννεφο!

 

[evaT]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

 

[varioAthens]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

 

[Sassenach77]

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Αυτό το λιγότερο τουριστικό τριήμερο στους πρόποδες του Κιλιματζαρου θέλω πολύ να το δω

 

[Travelliaris]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

Αφού εκεί ήσουν

 

[Travelliaris]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

Άντε μανούλα μου, μας γκάστρωσες με τις εισαγωγές!

 

[Smaragda53]

Δε μπορώ να περιμένω, λέμε!

 

[varioAthens]

Αφού εκεί ήσουν

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

 

[evaT]

Αθήνα - Αντίς Αμπέμπα, ένα τσιγάρο δρόμος

Πόσο πιο travelstorίτης μπορεί να είσαι όταν πας στην κοπή πίτας του φόρουμ με τη βαλίτσα φορτωμένη στο αυτοκίνητο αφού πετάς σε κανά δυό ωρίτσες!
Τρομερή σύμπτωση.
Φορτώσαμε τα μπαγκάζ και περάσαμε από το Le Roi να δούμε τις φάτσες μας από κοντά μετά από τόσα χρόνια διαδικτυακής αλληλεπίδρασης.

Αυτή δε τη δοκιμάσαμε ποτέ αφού φύγαμε πριν το κοπή τη πίτα.

εντυπωσιακό το Le Roi, μας άρεσε πολύ

Εγώ με τον @Travelliaris βαλθήκαμε να γνωρίσουμε τους συμφορουμίτες μας αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι ήρθαν αργότερα και δεν μας πρόλαβαν.
Μετά την όμορφη εισαγωγή, φύγαμε για το αεροδρόμιο ευδιάθετοι, ενώ οι υπόλοιποι της παρέας απορούσαν πως γίνεται να με ξέρουν όλα τα μέλη του φόρουμ.
(Θεοπούλα τι έκανες στο φόρουμ;; ΘΡΑΥΣΗ! )

Αφήσαμε τα οχήματα σ ένα από τα πάρκινγκ πέριξ του αεροδρομίου και φύγαμε για τσεκ ιν έγκαιρα (ευτυχώς) αφού είχα να παραλάβω τα βάουτσερ για τη διαμονή στην Αιθιοπία.

Τα ποιά;
Με κοιτάει ο υπάλληλος στο γκισέ με το βλέμμα του γκνου (μια και πάμε για σαφάρι)

- "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ εδώ"
και ποιός τα δίνει;
- τι εννοείς ΚΑΝΕΝΑΣ;;;;
Κρατήστε με!
Ψυχραιμίαααααα

Ευτυχώς που είχα ψυχανεμιστεί τη στραβή και είχα ζητήσει να υπάρχει εγγράφως η προσφορά από την εταιρεία, άρχισα να ψάχνω ένα-ένα τα 35 μέηλ που είχαμε ανταλλάξει, μόνο που το μυαλό είχε θολώσει και δεν έβλεπα την τύφλα μου.

Με τη βοήθεια των πιο ψύχραιμων εντοπίσαμε το σχετικό μέηλ, τους το κολλάω στα μούτρα.
-Παίρνει τηλέφωνο αυτός και φωνάζει έναν άλλον.
-Τα ξαναλέω.
-Επιμένει "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ", πόσο μάλλον βίζες, για τι μας περάσατε για γραφείο immigration?
-Εγώ δεν σας πέρασα για τίποτα, ΕΣΕΙΣ τα τάξατε, Να! τα έχω και γραπτώς! του κολλάω κ αυτουνού το κινητό στη μούρη.

Αφού έχω μπλοκάρει όλο το τσεκ ιν, ασχολούνται δύο άτομα μαζί μου, Σάββατο βράδι μεσάνυχτα να βρούμε ποιόν στα τηλέφωνα; έχω φορτώσει άσχημα, κυρίως γιατί ήταν ένα κομμάτι που επέμενα πολύ να είναι ξεκάθαρο για να μην τραβιόμαστε και δες που τελικά πήγε και στράβωσε πριν καλά καλά ξεκινήσουμε.

Ε ρε κάτι μηνύσεις που έχουν να πέσουν!

Με τα πολλά, κάπως έπρεπε να μας ξεφορτωθούν, λέει ίσως ξέρουν στην Αιθιοπία, όταν φτάσετε και σκανάρουν τα διαβατήρια θα σας πουν. Μάλιστα!
Το άλλο με τον Τοτό;
Εδώ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στη χώρα μας, θα βγάλουμε άκρη το πρωί ξάγρυπνοι σε ξένη γλώσσα. Καλά θα πάει κι αυτό....

Φύγαμε όμως για την πύλη (τι άλλο να κάναμε) και λίγο πριν περάσουμε την έξοδο, έρχεται ένας τύπος φορτσάτος κρατώντας κάτι χαρτιά φωνάζοντας, καλέ ΣΤΑΘΕΙΤΕ μύγδαλα, τα βάουτσερ, τα βάουτσερ, ήρθαν μη φεύγετε!!!

Μα από που ήρθαν;;;
Αποδείχθηκε πως τα είχε στο μέηλ της η προϊσταμένη που εκείνο το βράδι είχε άδεια και....ξέχασε να ενημερώσει, την βρήκαν στο κινητό και τα προώθησε. 'Ετσι σώθηκε η παρτίδα.
Φυσικά και τ άκουσαν στη εταιρεία όταν επέστρεψα και ζήτησαν συγνώμες αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Τέλος καλό, όμως με είχαν κουρντίσει.

Η Αθήνα από ψηλά

Και σε λίγο μας σέρβιραν αυτά τα ύπουλα μπιφτεκάκια (που έλεγε κι ο Κωνσταντάρας)

Το αεροπλάνο ήταν μισοάδειο κι είχα ολόκληρη τριπλέτα για την πάρτη μου μόνο. Κατέβασα την κρασούμπα μονοκοπανιά και υπέθεσα ότι θα ξεραθώ σε 5 λεπτά, έλα όμως που η όλη φάση με είχε ταράξει, μ έπιασε ταχυκαρδία, 5 ώρες πτήση ζήτημα να χάθηκα για 10 λεπτά.

Αγχώθηκα ξανά. Πως στο διάολο θα βγάλω ημερήσιο τουρ άυπνη; είμαι κ υπναρού αν κοιμηθώ κάτω από 5-6 ώρες δε λειτουργώ, δεν συντονίζομαι. Κακά μαντάτα.

Φτάσαμε αξημέρωτα.
Αχανής η Αντίς Αμπέμπα

τρείς κι ο κούκος

Παραπατώντας από την κούραση, ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο στον έλεγχο διαβατηρίων. Ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά σχετικά γρήγορα, τους έδωσα τα βάουτσερ, τους άρεσαν, μέτρησαν κεφάλια κι έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε εκεί που μας υπέδειξαν για να πάμε στο ξενοδοχείο κ μετά από μια διαδρομή 5-6 λεπτών βρεθήκαμε στο θεόρατο Skylight hotel.

Εύκολη η διαδικασία, πήγαμε στη ρεσεψιόν όπου τα τσεκ ιν πραγματοποιούνται όλο το 24ωρο, μας έδωσαν τα δωμάτια καθώς και τα 4 κουπόνια για κάθε γεύμα που δικαιούμασταν, όμως οι ρυθμοί που λειτουργούν είναι τραγικοί για τα δικά μας δεδομένα, σα να είσαι σε δημόσια υπηρεσία μπροστά σε βαριεστημένο υπάλληλο που αν μπορεί θα τα κάνει όλα λάθος και εσύ πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα.
Δημόσιος υπάλληλος είμαι και γω, δεν με συμφέρει να τα λέω αυτά, όμως τέτοιο χάλι εδώ σπάνια.
Τέλος πάντων κάποτε τα κατάφερε κ έδωσε όλα τα κουπόνια σωστά και ξεκουμπιστήκαμε να πλυθούμε και να φάμε κάτι πριν φύγουμε για την ξενάγηση.

Τα δωμάτια ήταν μια χαρά, πεντακάθαρα και μύριζε καινουργίλα

Το εστιατόριο για το πρωινό και λοιπά γεύματα όμως, ήταν επιεικώς άθλιο. Σκοτεινό, καταθλιπτικό με βρώμικα τραπέζια και περίεργες μυρωδιές. Εξίσου άθλιο ήταν και το πρωινό, είχαν κάποια πολύ βασικά αλείμματα και μαγειρευτά βαριά φαγητά , τι άνθρωπος πρέπει να είσαι για να φας στιφάδο στις 7 το πρωί;

Βολευτήκαμε με κάτι αυγά που είναι στανταράκι παντού, με τόσο αυγό που φάγαμε εκείνες τις μέρες τουλάχιστον 3000 θα έχει πάει η χοληστερίνη.
Κάπως όμως έπρεπε να γεμίσει το στομάχι, να κουμπώσουμε και το καθημερινό μαλαρόν που ήταν οδηγία γιατρού και ευχαριστώ ξανά το @Dr Snoopy που προσφέρθηκε να με βοηθήσει και τον έπρηξα τον άνθρωπο. Μαζί με τις συνταγές.
'Οπως το βλέπω ολόκληρο ευχαριστήριο κεφάλαιο πρέπει να γράψω γι αυτό το ταξίδι.

Σε λιγάκι έφτασε ο οδηγός που είχα κλείσει για το τουρ.
Πόσο διαφορετική είναι η ψυχολογία στα ταξίδια όμως....αισθανόμασταν κομμάτια, εμένα ήδη με ενοχλούσε το στομάχι μου, αν ήμουν σπίτι θα ήταν από κείνες τις μέρες που κουκουλώνεσαι και δεν το κουνάς για κανένα λόγο. Εκεί όμως είχα μία μόνο ευκαιρία να δω κάτι. Take it or leave it.
Take it λοιπόν κ όπου μας βγάλει.

Σύντομα μας ξύπνησαν οι δυνατές εικόνες

Ξεκινήσαμε για το όρος Entoto που είναι πολύ κοντά στην πόλη και ήδη η κίνηση ήταν αρκετή.
Βασικά κάνουν έργα διαπλάτυνσης σε όλο το μήκος του δρόμου και γινόταν το έλα να δεις.

Περάσαμε από μια τοπική αγορά όπου δεν υπήρχε ίχνος τουρίστα.

κολατσιό

Είχαμε πάθει το πρώτο σοκ και πηγαίναμε ντογρού για τα επόμενα.

αυτό είναι ένα από τα δημόσια βανάκια-ταξί όπου κυκλοφορούν οι ντόπιοι παστωμένοι σαν τις σαρδέλες

Φτάσαμε στο Entoto, το δάσος όμως ήταν κλειστό λόγω κάποιας συνάντησης κορυφής.

Η θέα ήταν όμορφη απο κει, φαινόταν το κέντρο με τους ουρανοξύστες

Παράγκα-εστιατόριο. Θα τρώγατε;

Πέσαμε και σε γάμο! Κυριακή γαρ.
- YouTube

Σειρά είχε το Εθνολογικό Μουσείο της πόλης αφιερωμένο στην ανθρωπολογία με ιδιαίτερα εκθέματα.

Είχε ξεναγό στην τιμή του εισιτηρίου, έτσι ακούσαμε ενδιαφέρουσες ιστορίες που ξεδιάντροπα ομολογώ ότι ακούγοντας μεταξύ ξύπνιου και νύστας έχω ήδη ξεχάσει!

ρέπλικα αρχαίας κατοικίας

η κρεβατοκάμαρα του αυτοκράτορα Μελενίκ ο οποίος έπαιζε δυνατά στο μουσείο αυτό.

Ποδοσφαιράκι; Τι φάση;

Από κει φύγαμε για το Mercato που είναι το μεγάλο τους παζάρι. Τα καταστήματα θα ήταν κλειστά λόγω αργίας, όμως η υπαίθρια αγορά λειτουργούσε κανονικά.

Κατεβήκαμε με προσοχή και πάντα με τη συνοδεία του οδηγού. Οι εικόνες μας ισοπέδωσαν.

'Οπως είπα τα καταστήματα στην εσωτερική στοά ήταν κλειστά, όμως ο οδηγός μας ήξερε κάποιον, που ...ήξερε κάποιον, έτσι σύντομα ήρθε ένας τύπος που μας οδήγησε στο εσωτερικό για να ψωνίσουμε τα σουβενίρ μας.

Σκιαχτήκαμε κάπως εκεί. 'Ερημο τοπίο και μεις πρώτη μέρα είμασταν όλοι φορτωμένοι μετρητό. Καλώς ήρθες δολάριο.

Ο τύπος άνοιξε το μαγαζί του και ξεχύθηκε το καλαμπαλίκι.

Φυσικά επειδή τον κουβαλήσαμε ημέρα αργίας, είχε πρόθεση να μας δαγκώσει πολύ. Το καταλάβαμε έγκαιρα και γλυτώσαμε με μερικά μαγνητάκια μόνο που τα πληρώσαμε μπορεί και δεκαπλάσια, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Κατόπιν μας πήγαν στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδος που δεν μας εντυπωσίασε, αντίθετα μας έπιασε τσατίλα όταν μάθαμε ότι είχε τιμή εισόδου κοντά στα 11 ευρώ! Μια χαρά μας έφτανε να τη δούμε απέξω αλλά όλες οι είσοδοι περιλαμβάνονταν στην τιμή του τουρ.

Πετύχαμε ξανά γάμο!

Videaki
- YouTube

Εδώ με την κουμπάρα

Οι αντοχές μας είχαν εξαντληθεί.
Μας πήγε μια τελευταία βόλτα από το κέντρο και τη μοντέρνα πόλη που δεν μας ενθουσίασε.
Πολύ μπετόν, ακατάληπτη αρχιτεκτονική κ ελάχιστο πράσινο

Αυτό είναι ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης που μας είπαν ότι αξίζει να επισκεφτείς αν έχεις χρόνο.
Δεν είχαμε.

Αξιοπερίεργα αυτά τα φωτιστικά δρόμου!

Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φάτσα κάρτα το αστείο φωτιστικό

Μας πήγε να πιούμε τον διάσημο καφέ της Αιθιοπίας. Στο καλύτερο μαγαζί στο σιδ.σταθμό.

Μια γουλιά ήπια, φαρμάκι, απίστευτα δυνατός.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και τα μεγαλεία

Και ξαναφάγαμε αυτά που δεν τρωγόντουσαν με τίποτα. Στουμπώσαμε με κάτι ρύζια και οτιδήποτε άλλο μπορούσες να μασήσεις. Εμένα μ έπιασε αναγούλα πάντως.

Το υπόλοιπο της μέρας ξεραθήκαμε στον ύπνο και το βράδι ανταμώσαμε για λίγο να πιούμε μια μπύρα στο σαλόνι του ξενοδοχείου.
Η θέα από το sky bar

Συζητήσαμε λίγο για την απότομη προσγείωση στις εικόνες Αφρικής, το χάλι που αντικρύσαμε, την αθλιότητα, τη φτώχεια αλλά και τα γνήσια χαμόγελα των ανθρώπων.

Το επόμενο πρωί είχαμε ξανά πτήση, ξεκινούσε το κυρίως μέρος του ταξιδιού με αρχή την εξωτική Ζανζιβάρη όπου θα ανταμώναμε με την οικογένεια Mapouna protopame (πατήρ κ θυγατέρα).

Πάμε για άλλα λοιπόν...

 

[Travelliaris]

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

Θα προτείνω στην @evaT να μετονομάσει την ιστορία σε Super Vario και ολίγη από Τανζανία