Αιθιοπία Τανζανία Mambo Jambo Tanzania

[evaT]

Serengeti Park - Inception

Δανείζομαι τον τίτλο από την πασίγνωστη ταινία μήπως και καταφέρω να αποδώσω την όνειρο μέσα στο όνειρο αίσθηση, αυτό που τσιμπιέσαι για να δεις αν είσαι ξύπνιος ή μήπως ακόμη κοιμάσαι κ ονειρεύεσαι.

Εννοείται πως ξύπνησα περδίκι εκείνο το πρωί, γενικά είμασταν σε καλή κατάσταση ως γκρουπ, φορτώσαμε ξανά μανά τα μπαγκάζ και πήραμε το δρόμο.

Η απόσταση που έπρεπε να διανύσουμε μέχρι την είσοδο του πάρκου θα ήταν πάλι κοντά στο 4ωρο, ξεκινήσαμε με κανονική άσφαλτο, μπήκαμε σε χωματόδρομο, περάσαμε ξανά από το Ngorongoro και στο κατόπι στρίψαμε προς μια διαφορετική κατεύθυνση όπου το οδόστρωμα ολοένα και αγρίευε.

Πρώτη στάση σε ένα κέντρο επισκεπτών με αυτό το αισιόδοξο εικαστικό...

και λίγο αργότερα φτάσαμε στην είσοδο του πάρκου

το γλεντάω περιχαρής

όχι ότι οι άλλοι πήγαιναν πίσω

Από δω και πέρα, όλα είναι πιθανά! μας ενημέρωσε ο Okulis και επαληθεύτηκε πολύ γρήγορα όταν επιτέλους φάνηκαν αυτές οι λυγερόκορμες κοπέλες

Είχα ξαναδεί καμηλοπάρδαλη στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου πριν αρκετά χρόνια αλλά φυσικά ποτέ στο φυσικό τους περιβάλλον.

Ο κύριος δρόμος που διασχίζει το Σερενγκέτι είναι ένας αρκετά φαρδύς χωματόδρομος-τον αποκαλούν μάλιστα Highway!
Εκτός από τα αναρίθμητα τζιπ, συναντάς φορτηγά που φροντίζουν για την τροφοδοσία των καταλυμάτων του πάρκου, όπως και δημόσια λεωφορεία που μεταφέρουν το προσωπικό και κάποιους μασάι που ζουν στην περιοχή.
Πιο αυθεντικοί μασάι, δίχως γυαλί καθρέφτη κ wearables

Δεν ξέρω ποιός τον ονόμασε Highway, μάλλον τους μπερδεύει το όνομα και πηγαίνουν όλοι με τις μπάντες. Χαλαρά γκάζωναν στα 80-90 χιλιόμετρα, με αποτέλεσμα να έχει απίστευτη σκόνη και ανελέητο κοπάνημα.

Για καμιά ώρα χτυπιόμασταν σαν τον φραπέ και κατόπιν έστριψε σε μικρότερους δρόμους για να βρούμε τα στέκια των ζώων.

Μπήκαμε σε ξεκάθαρο περιβάλλον σαβάνας, απλώθηκε μπροστά μας η αχανής ανεξίτηλη εικόνα, όλο το σκηνικό των ντοκυμαντέρ του national geographic των παιδικών μας χρόνων.

Ο ανεξάντλητος ορίζοντας, η απεραντοσύνη, οι χαρακτηριστικές ακακίες μα πάνω από όλα η ενέργεια του μέρους, μας καθήλωσαν, τα συναισθήματα ήταν συγκλονιστικά.

Πςςςςς έγραψε η δεσποινίς Βάλια!

Που και που συναντούσαμε κοπάδια ζώων που διέσχιζαν το δρόμο
- Youtube

Εμείς βέβαια μέσα στο αυτοκίνητο τα περνούσαμε φίνα
- Youtube

Boomers 5μερη μας φώναζαν οι μικρές και όχι άδικα.


Ενώ σύντομα υποδεχθήκαμε τα περήφανα λιοντάρια

Τα οποία όλη μέρα τεμπελιάζουν, οι θηλυκές είναι αυτές που φροντίζουν για το φαγητό κ οι αρσενικοί έχουν αναλάβει το ρόλο της προστασίας. Ασχολίαστο.

Ζαβλακωμένα από τη ζέστη

Ρέκλα, όχι αστεία

Είναι πολλά τα λιοντάρια, 'Αρη.

Στη συνέχεια έσκασαν μύτη και τα τσιτάχ

Ο Okulis μας είπε ότι ήταν πεινασμένα.
Μα πως το κατάλαβες; Η κοιλιά τους λέει έχει μπει προς τα μέσα!
Σταματήσαμε κοντά τους, περιμέναμε μήπως περάσει καμιά γαζέλα να παίξει κανένα σπλάτερ, αλλά 20 λεπτά μετά δεν είχαν καμία όρεξη να πάνε να κυνηγήσουν, απλά περίμεναν εκεί μήπως τους έρθει το θήραμα ουρανοκατέβατο.


Ελέφαντες ξανά

ξεκινάμε και πάλι

και κάτι για να εκνευρίσω τη vario

Πολλοί φίλοι με ρώτησαν τι παίζει με τουαλέτα σε τέτοιο μέρος; πάρτε καμιά πάνα καλού κακού
'Οχι εντάξει. Υπάρχουν διάσπαρτα κάποιες εγκαταστάσεις-κέντρα επισκεπτών που έχουν χτιστές τουαλέτες και τραπέζια για να φας, έλα όμως που εμείς θέλαμε πιπί κάπου στο πουθενά σε ένα σημείο παρόμοιο με αυτό της φωτογραφίας.

Τι κάναμε; Οι άντρες κλασσικά πιο εύκολα, οι γυναίκες πήγαμε στα μετόπισθεν του τζιπ ενώ ο Okulis είχε στήσει καραούλι μπροστά να ελέγχει τον ορίζοντα.
Εντάξει είχε τη φάση του.
Ρωτήσαμε αν επιτρέπεται να έχουν καμιά καραμπίνα για ώρα ανάγκης. Μας είπε τα όπλα παντός είδους απαγορεύονται, το μόνο που υπήρχε στο τζιπ ήταν ένα φτυάρι. Για να σκάψεις το λάκο σου ίσως;

Σε όλη τη διαδρομή βλέπαμε πόσο εξοικειωμένα ήταν τα ζώα με την παρουσία του ανθρώπου.
Λογικό αφού από τη μέρα που γεννιούνται βλέπουν μπροστά τους τα τζιπ και διάφορους ηλίθιους με ένα μαραφέτι στα χέρια να τα κοιτάζουν εκστασιασμένοι.
Δε νιώθουν λέει απειλή από τον άνθρωπο κ επίσης δεν γνωρίζουν αν είναι νόστιμο το κρέας μας, αφού δεν μας έχουν γευτεί ποτέ!
Δεν το χάψαμε, τι θα μπορούσε να μας πει άλλωστε;

Λίγο αργότερα ήρθε το Highlight της ημέρας

Η μητέρα λιονταρίνα παίρνει τον beauty nap της και οι μικροί Σίμπα θηλάζουν και παίζουν μεταξύ τους!

Πόσο γλυκό θέαμα! Μείναμε εκεί για ώρα αμίλητοι και συγκινημένοι να ρουφήξουμε την ανεκτίμητη στιγμή

- YouTube

Είχαμε βλέπετε μαζί τη γενιά που μεγάλωσε με το Βασιλιά των Λιονταριών, οι ατάκες έδιναν κ έπαιρναν μαζί και τα τραγουδάκια.

'Εκανα βιντεοκλήση στα παιδιά μου που έλιωσαν την σχετική βιντεοκασέτα τότε, θυμάμαι τον 3-4 χρονών γιό μου να το βλέπει κάθε μέρα ανελλιπώς και να κλαίει στο τέλος "μαμά πάλι πέθανε ο Μουφάσα!" ο γλυκούλης! Και ξανά την άλλη μέρα από την αρχή με την ελπίδα ότι θα άλλαζε το σενάριο;
Να κάτι τέτοια θυμόμουν εκεί και συγκινήθηκα ακόμη περισσότερο.

να και μια γαζέλα; ιμπάλα;

και άλλες γαζέλες-αντιλόπες διαφόρων ειδών

Με τη λεοπάρδαλη φανήκαμε λιγότερο τυχεροί
Βρήκαμε ένα μωρό πάνω σε δέντρο, ίσα ίσα φαινόταν το τρίχωμά του. Μείναμε εκεί μήπως επιστρέψει η μάνα του, αλλά τζίφος.

Αντ' αυτού πέσαμε πάνω στις αποκρουστικές ύαινες

Ενώ κολλήσαμε και λίγο
-Youtube

Aυτό δε θυμάμαι πως το λένε, αν το αναγνωρίζει κάποιος, ας βοηθήσει

Μια άλλη μεγάλη απορία που είχαμε διαρκώς, ήταν πως στην ευχή προσανατολιζόταν ο Okulis. Ρωτήσαμε αν βάζει gps και μας έδειξε το κεφάλι του. Εδώ λέει είναι το gps!
Οδηγούσε επί 7-8 ώρες σ ένα τοπίο δίχως αρχή και δίχως τέλος, με έναν αχανή ορίζοντα και διάσπαρτα δέντρα, και όμως ήξερε που να πάει, που συχνάζουν τα λιοντάρια, που κρύβονται οι κουκουβάγιες και τόσα άλλα. Ατελείωτο respect και μόνο!

Ξεκίνησε να σουρουπώνει και αντικρύσαμε λίγη μαγεία ακόμη

Η διαμονή είχε κανονιστεί σε ένα κάμπιγκ εντός της σαβάνας.
'Ονειρο μέσα στο όνειρο, τι σας λέω τόση ώρα....

Μας περίμεναν παραταγμένοι, όλο το προσωπικό.
Μασάι με τον ρεσεψιονίστα μέχρι και το μάγειρας να μας χαιρετήσουν.

Μας πρόσφεραν μία ζεστή υγρή πετσέτα για να καθαριστούμε, που έγινε αμέσως καφέ από το χώμα που είχαμε πάνω μας και ένα welcome drink.
Απόψε λέει είστε οι μοναδικοί μας ένοικοι, άντε πάλι με τα πριβέ. Αυτή τη φορά τους πρόλαβα.
"Εγώ το κανόνισα κ αυτό" όχι που θα το άφηνα να πέσει κάτω

Μας έδωσαν αναλυτικές οδηγίες για τη διαμονή. Εφόσον είμασταν μέσα στην καρδιά της σαβάνας χωρίς περίφραξη, ούτε για πλάκα σουλάτσερνες μόνος. Συνοδεία μας πήγαιναν στις σκηνές οι μασάι. Κρατούσαν κάτι δυνατούς φακούς και φώτιζαν τα χόρτα γιατί τα ζώα λέει φοβούνται το φως.

Φτάσαμε στη σκηνή που ήταν υπερπαραγωγή

Ουάου!

Ρωτήσαμε αν τα ζώα είναι ενημερωμένα ότι δεν πρέπει να μπουν μέσα το βράδι την ώρα που κοιμόμαστε
Δεν θα μπουν λέει, η σκηνή είναι μεγαλύτερη από αυτά και φοβούνται. Εσείς να μη βγείτε έξω όμως!
Σιγά μην έβγαινα. Δεν μπαίνει κ δε βγαίνει κανείς, συνεννοηθήκαμε;

Μπάστακα τον είχαμε τον Μασάι απέξω, να πλυθούμε και να μας συνοδέψει για το φαγητό.
Που το σέρβιραν σε μια άλλη ανεξάρτητη τεράστια σκηνή, φάγαμε μια καταπληκτική μελιτζανόσουπα για ορεκτικό και κυρίως πιάτο μοσχαράκι στρογγανώφ, να κι οι γαλλικές κουζίνες στη μέση του πουθενά.

Μετά το φαγητό ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να αράξουμε έξω στο σαλονάκι, ο mapounas_protopaos έσερνε μαζί του μια μπουκάλα Jack Daniels από τα duty free και είχε έρθει η ώρα του.

Απολαύσαμε το ποτάκι μας κάτω από τα αναρίθμητα αστέρια, κατάκοποι αλλά με υπερπλήρες το μέσα μας, απλά αφήσαμε τη μελωδία των Toto από το κινητό να μας συνεπάρει και να μας συγκινήσει λίγο ακόμα.

"The wild dogs cry out in the night
As they grow restless longing for some solitary company
I know that I must do what's right
Sure as Kilimanjaro rises like Olympus above the Serengeti
I seek to cure what's deep inside
Frightened of this thing that I've become


t's gonna take a lot to drag me away from you
There's nothin' that a hundred men or more could ever do
I bless the rains down in Africa"

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[tripdreamer1975]

Επιτέλους η ιστορία! Είχαμε ψηθεί ήδη από τα trailers...

 

[Travelliaris]

Άντε μπράβο, να μάθουμε κι εμείς πως περάσαμε γιατί ακόμα είμαι στο σύννεφο!

 

[evaT]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

 

[varioAthens]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

 

[Sassenach77]

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Αυτό το λιγότερο τουριστικό τριήμερο στους πρόποδες του Κιλιματζαρου θέλω πολύ να το δω

 

[Travelliaris]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

Αφού εκεί ήσουν

 

[Travelliaris]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

Άντε μανούλα μου, μας γκάστρωσες με τις εισαγωγές!

 

[Smaragda53]

Δε μπορώ να περιμένω, λέμε!

 

[varioAthens]

Αφού εκεί ήσουν

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

 

[evaT]

Αθήνα - Αντίς Αμπέμπα, ένα τσιγάρο δρόμος

Πόσο πιο travelstorίτης μπορεί να είσαι όταν πας στην κοπή πίτας του φόρουμ με τη βαλίτσα φορτωμένη στο αυτοκίνητο αφού πετάς σε κανά δυό ωρίτσες!
Τρομερή σύμπτωση.
Φορτώσαμε τα μπαγκάζ και περάσαμε από το Le Roi να δούμε τις φάτσες μας από κοντά μετά από τόσα χρόνια διαδικτυακής αλληλεπίδρασης.

Αυτή δεν τη δοκιμάσαμε ποτέ αφού φύγαμε πριν το κοπή τη πίτα.

εντυπωσιακό το Le Roi, μας άρεσε πολύ

Εγώ με τον @Travelliaris βαλθήκαμε να γνωρίσουμε τους συμφορουμίτες μας αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι ήρθαν αργότερα και δεν μας πρόλαβαν.
Μετά την όμορφη εισαγωγή, φύγαμε για το αεροδρόμιο ευδιάθετοι, ενώ οι υπόλοιποι της παρέας απορούσαν πως γίνεται να με ξέρουν όλα τα μέλη του φόρουμ.
(Θεοπούλα τι έκανες στο φόρουμ;; ΘΡΑΥΣΗ! )

Αφήσαμε τα οχήματα σ ένα από τα πάρκινγκ πέριξ του αεροδρομίου και φύγαμε για τσεκ ιν έγκαιρα (ευτυχώς) αφού είχα να παραλάβω τα βάουτσερ για τη διαμονή στην Αιθιοπία.

Τα ποιά;
Με κοιτάει ο υπάλληλος στο γκισέ με το βλέμμα του γκνου (μια και πάμε για σαφάρι)

- "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ εδώ"
και ποιός τα δίνει;
- τι εννοείς ΚΑΝΕΝΑΣ;;;;
Κρατήστε με!
Ψυχραιμίαααααα

Ευτυχώς που είχα ψυχανεμιστεί τη στραβή και είχα ζητήσει να υπάρχει εγγράφως η προσφορά από την εταιρεία, άρχισα να ψάχνω ένα-ένα τα 35 μέηλ που είχαμε ανταλλάξει, μόνο που το μυαλό είχε θολώσει και δεν έβλεπα την τύφλα μου.

Με τη βοήθεια των πιο ψύχραιμων εντοπίσαμε το σχετικό μέηλ, τους το κολλάω στα μούτρα.
-Παίρνει τηλέφωνο αυτός και φωνάζει έναν άλλον.
-Τα ξαναλέω.
-Επιμένει "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ", πόσο μάλλον βίζες, για τι μας περάσατε για γραφείο immigration?
-Εγώ δεν σας πέρασα για τίποτα, ΕΣΕΙΣ τα τάξατε, Να! τα έχω και γραπτώς! του κολλάω κ αυτουνού το κινητό στη μούρη.

Αφού έχω μπλοκάρει όλο το τσεκ ιν, ασχολούνται δύο άτομα μαζί μου, Σάββατο βράδι μεσάνυχτα να βρούμε ποιόν στα τηλέφωνα; έχω φορτώσει άσχημα, κυρίως γιατί ήταν ένα κομμάτι που επέμενα πολύ να είναι ξεκάθαρο για να μην τραβιόμαστε και δες που τελικά πήγε και στράβωσε πριν καλά καλά ξεκινήσουμε.

Ε ρε κάτι μηνύσεις που έχουν να πέσουν!

Με τα πολλά, κάπως έπρεπε να μας ξεφορτωθούν, λέει ίσως ξέρουν στην Αιθιοπία, όταν φτάσετε και σκανάρουν τα διαβατήρια θα σας πουν. Μάλιστα!
Το άλλο με τον Τοτό;
Εδώ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στη χώρα μας, θα βγάλουμε άκρη το πρωί ξάγρυπνοι σε ξένη γλώσσα. Καλά θα πάει κι αυτό....

Φύγαμε όμως για την πύλη (τι άλλο να κάναμε) και λίγο πριν περάσουμε την έξοδο, έρχεται ένας τύπος φορτσάτος κρατώντας κάτι χαρτιά φωνάζοντας, καλέ ΣΤΑΘΕΙΤΕ μύγδαλα, τα βάουτσερ, τα βάουτσερ, ήρθαν μη φεύγετε!!!

Μα από που ήρθαν;;;
Αποδείχθηκε πως τα είχε στο μέηλ της η προϊσταμένη που εκείνο το βράδι είχε άδεια και....ξέχασε να ενημερώσει, την βρήκαν στο κινητό και τα προώθησε. 'Ετσι σώθηκε η παρτίδα.
Φυσικά και τ άκουσαν στη εταιρεία όταν επέστρεψα και ζήτησαν συγνώμες αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Τέλος καλό, όμως με είχαν κουρντίσει.

Η Αθήνα από ψηλά

Και σε λίγο μας σέρβιραν αυτά τα ύπουλα μπιφτεκάκια (που έλεγε κι ο Κωνσταντάρας)

Το αεροπλάνο ήταν μισοάδειο κι είχα ολόκληρη τριπλέτα για την πάρτη μου μόνο. Κατέβασα την κρασούμπα μονοκοπανιά και υπέθεσα ότι θα ξεραθώ σε 5 λεπτά, έλα όμως που η όλη φάση με είχε ταράξει, μ έπιασε ταχυκαρδία, 5 ώρες πτήση ζήτημα να χάθηκα για 10 λεπτά.

Αγχώθηκα ξανά. Πως στο διάολο θα βγάλω ημερήσιο τουρ άυπνη; είμαι κ υπναρού αν κοιμηθώ κάτω από 5-6 ώρες δε λειτουργώ, δεν συντονίζομαι. Κακά μαντάτα.

Φτάσαμε αξημέρωτα.
Αχανής η Αντίς Αμπέμπα

τρείς κι ο κούκος

Παραπατώντας από την κούραση, ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο στον έλεγχο διαβατηρίων. Ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά σχετικά γρήγορα, τους έδωσα τα βάουτσερ, τους άρεσαν, μέτρησαν κεφάλια κι έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε εκεί που μας υπέδειξαν για να πάμε στο ξενοδοχείο κ μετά από μια διαδρομή 5-6 λεπτών βρεθήκαμε στο θεόρατο Skylight hotel.

Εύκολη η διαδικασία, πήγαμε στη ρεσεψιόν όπου τα τσεκ ιν πραγματοποιούνται όλο το 24ωρο, μας έδωσαν τα δωμάτια καθώς και τα 4 κουπόνια για κάθε γεύμα που δικαιούμασταν, όμως οι ρυθμοί που λειτουργούν είναι τραγικοί για τα δικά μας δεδομένα, σα να είσαι σε δημόσια υπηρεσία μπροστά σε βαριεστημένο υπάλληλο που αν μπορεί θα τα κάνει όλα λάθος και εσύ πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα.
Δημόσιος υπάλληλος είμαι και γω, δεν με συμφέρει να τα λέω αυτά, όμως τέτοιο χάλι εδώ σπάνια.
Τέλος πάντων κάποτε τα κατάφερε κ έδωσε όλα τα κουπόνια σωστά και ξεκουμπιστήκαμε να πλυθούμε και να φάμε κάτι πριν φύγουμε για την ξενάγηση.

Τα δωμάτια ήταν μια χαρά, πεντακάθαρα και μύριζε καινουργίλα

Το εστιατόριο για το πρωινό και λοιπά γεύματα όμως, ήταν επιεικώς άθλιο. Σκοτεινό, καταθλιπτικό με βρώμικα τραπέζια, περίεργες μυρωδιές και μια μουσική ψυχεδέλειας που νόμιζες ότι παίζει ταινία του Λάνθιμου και όπου νάναι θα αρχίσει το σπλάτερ.
Εξίσου άθλιο ήταν και το πρωινό, είχαν κάποια πολύ βασικά αλείμματα και μαγειρευτά βαριά φαγητά, τι είδους άνθρωποι τρώνε στιφάδο στις 7 το πρωί;

Βολευτήκαμε με κάτι αυγά που είναι στανταράκι παντού, με τόσο αυγό που φάγαμε εκείνες τις μέρες τουλάχιστον 3000 θα έχει πάει η χοληστερίνη.
Κάπως όμως έπρεπε να γεμίσει το στομάχι, να κουμπώσουμε και το καθημερινό μαλαρόν που ήταν οδηγία γιατρού και ευχαριστώ ξανά το @Dr Snoopy που προσφέρθηκε να με βοηθήσει και τον έπρηξα τον άνθρωπο. Μαζί με τις συνταγές.
'Οπως το βλέπω ολόκληρο ευχαριστήριο κεφάλαιο πρέπει να γράψω γι αυτό το ταξίδι.

Σε λιγάκι έφτασε ο οδηγός που είχα κλείσει για το τουρ.
Πόσο διαφορετική είναι η ψυχολογία στα ταξίδια όμως....αισθανόμασταν κομμάτια, εμένα ήδη με ενοχλούσε το στομάχι μου, αν ήμουν σπίτι θα ήταν από κείνες τις μέρες που κουκουλώνεσαι και δεν το κουνάς για κανένα λόγο. Εκεί όμως είχα μία μόνο ευκαιρία να δω κάτι. Take it or leave it.
Take it λοιπόν κ όπου μας βγάλει.

Σύντομα μας ξύπνησαν οι δυνατές εικόνες

Ξεκινήσαμε για το όρος Entoto που είναι πολύ κοντά στην πόλη και ήδη η κίνηση ήταν αρκετή.
Βασικά κάνουν έργα διαπλάτυνσης σε όλο το μήκος του δρόμου και γινόταν το έλα να δεις.

Περάσαμε από μια τοπική αγορά όπου δεν υπήρχε ίχνος τουρίστα.

κολατσιό

Είχαμε πάθει το πρώτο σοκ και πηγαίναμε ντογρού για τα επόμενα.

αυτό είναι ένα από τα δημόσια βανάκια-ταξί όπου κυκλοφορούν οι ντόπιοι παστωμένοι σαν τις σαρδέλες

Φτάσαμε στο Entoto, το δάσος όμως ήταν κλειστό λόγω κάποιας συνάντησης κορυφής.

Η θέα ήταν όμορφη απο κει, φαινόταν το κέντρο με τους ουρανοξύστες

Παράγκα-εστιατόριο. Θα τρώγατε;

Πέσαμε και σε γάμο! Κυριακή γαρ.
- YouTube

Σειρά είχε το Εθνολογικό Μουσείο της πόλης αφιερωμένο στην ανθρωπολογία με ιδιαίτερα εκθέματα.

Είχε ξεναγό στην τιμή του εισιτηρίου, έτσι ακούσαμε ενδιαφέρουσες ιστορίες που ξεδιάντροπα ομολογώ ότι ακούγοντας μεταξύ ξύπνιου και νύστας έχω ήδη ξεχάσει!

ρέπλικα αρχαίας κατοικίας

η κρεβατοκάμαρα του αυτοκράτορα Μελενίκ ο οποίος έπαιζε δυνατά στο μουσείο αυτό.

Ποδοσφαιράκι; Τι φάση;

Από κει φύγαμε για το Mercato που είναι το μεγάλο τους παζάρι. Τα καταστήματα θα ήταν κλειστά λόγω αργίας, όμως η υπαίθρια αγορά λειτουργούσε κανονικά.

Κατεβήκαμε με προσοχή και πάντα με τη συνοδεία του οδηγού. Οι εικόνες μας ισοπέδωσαν.

'Οπως είπα τα καταστήματα στην εσωτερική στοά ήταν κλειστά, όμως ο οδηγός μας ήξερε κάποιον, που ...ήξερε κάποιον, έτσι σύντομα ήρθε ένας τύπος που μας οδήγησε στο εσωτερικό για να ψωνίσουμε τα σουβενίρ μας.

Σκιαχτήκαμε κάπως εκεί. 'Ερημο τοπίο και μεις πρώτη μέρα είμασταν όλοι φορτωμένοι μετρητό. Καλώς ήρθες δολάριο.

Ο τύπος άνοιξε το μαγαζί του και ξεχύθηκε το καλαμπαλίκι.

Φυσικά επειδή τον κουβαλήσαμε ημέρα αργίας, είχε πρόθεση να μας δαγκώσει πολύ. Το καταλάβαμε έγκαιρα και γλυτώσαμε με μερικά μαγνητάκια μόνο που τα πληρώσαμε μπορεί και δεκαπλάσια, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Κατόπιν μας πήγαν στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδος που δεν μας εντυπωσίασε, αντίθετα μας έπιασε τσατίλα όταν μάθαμε ότι είχε τιμή εισόδου κοντά στα 11 ευρώ! Μια χαρά μας έφτανε να τη δούμε απέξω αλλά όλες οι είσοδοι περιλαμβάνονταν στην τιμή του τουρ.

Πετύχαμε ξανά γάμο!

Videaki
- YouTube

Εδώ με την κουμπάρα

Οι αντοχές μας είχαν εξαντληθεί.
Μας πήγε μια τελευταία βόλτα από το κέντρο και τη μοντέρνα πόλη που δεν μας ενθουσίασε.
Πολύ μπετόν, ακατάληπτη αρχιτεκτονική κ ελάχιστο πράσινο

Αυτό είναι ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης που μας είπαν ότι αξίζει να επισκεφτείς αν έχεις χρόνο.
Δεν είχαμε.

Αξιοπερίεργα αυτά τα φωτιστικά δρόμου!

Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φάτσα κάρτα το αστείο φωτιστικό

Μας πήγε να πιούμε τον διάσημο καφέ της Αιθιοπίας. Στο καλύτερο μαγαζί στο σιδ.σταθμό.

Μια γουλιά ήπια, φαρμάκι, απίστευτα δυνατός.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και τα μεγαλεία

Και ξαναφάγαμε αυτά που δεν τρωγόντουσαν με τίποτα. Στουμπώσαμε με κάτι ρύζια και οτιδήποτε άλλο μπορούσες να μασήσεις. Εμένα μ έπιασε αναγούλα πάντως.

Το υπόλοιπο της μέρας ξεραθήκαμε στον ύπνο και το βράδι ανταμώσαμε για λίγο να πιούμε μια μπύρα στο σαλόνι του ξενοδοχείου.
Η θέα από το sky bar

Συζητήσαμε λίγο για την απότομη προσγείωση στις εικόνες Αφρικής, το χάλι που αντικρύσαμε, την αθλιότητα, τη φτώχεια αλλά και τα γνήσια χαμόγελα των ανθρώπων.

Το επόμενο πρωί είχαμε ξανά πτήση, ξεκινούσε το κυρίως μέρος του ταξιδιού με αρχή την εξωτική Ζανζιβάρη όπου θα ανταμώναμε με την οικογένεια Mapouna protopame (πατήρ κ θυγατέρα).

Πάμε για άλλα λοιπόν...

 

[Travelliaris]

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

Θα προτείνω στην @evaT να μετονομάσει την ιστορία σε Super Vario και ολίγη από Τανζανία