evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.930
- Likes
- 16.396
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά
- Αθήνα - Αντίς Αμπέμπα, ένα τσιγάρο δρόμος
- Ζανζιβάρη κ από χειμώνα καλοκαίρι
- Blue Safari - Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
- Stone Town - Bohemian Rapsody
- Zoom zoom, tzigi, tzigi Spice Farm και στα καπάκια ιδιωτική πτήση
- Ngorongoro crater - Men gave names to all the animals in the beginning!
- Serengeti Park - Inception
- Serengeti και pole pole πάμε προς το Kilimanjaro
- Ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις Μπανανιές
- Ενα τροπικό δάσος, μια λαϊκή αγορά και στο τέλος το ΚΑΤ Τανζανίας
- Should I stay or should I go?
- Επίλογος – Συμπεράσματα
Πόσο υπέροχο το άσμα του Bob Dylan, μου ερχόταν στο μυαλό ξανά και ξανά εκείνη τη μέρα κ το μοιράζομαι μαζί σας.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. In the beginning.
Δεν ξυπνήσαμε καλύτερα από ότι είχαμε κοιμηθεί, όμως αυτό ήταν κ έτσι θα πορευόμασταν . Κουμπώσαμε τα χαπάκια μας, δυστυχώς το συγκεκριμένο χάπι εμένα μου έφερνε ενόχληση στο στομάχι κ χρειαζόμουν ένα άλλο χάπι για να το καταπολεμήσω, που έμπλεξα....
Νωρίς το πρωί αφίχθη ο οδηγός μας με το τέρας Land cruiser τζιπ που θα μας οδηγούσε στη σαβάνα. Κατέβηκε ένας ευτραφούλης μαυρούλης, θηρίο κ αυτός ασορτί με το όχημα που οδηγούσε. Μου άπλωσε το χέρι να συστηθεί
Okulis λέει. Το πιάσατε;
ΟKULIS, O-KOULIS, Ο-ΚΟΥΛΗΣ, Ω να σου.....
Καλά θα πάει κ αυτό . Αρχίσαμε να φτυνόμαστε ομαδικώς, απόρησε ο άνθρωπος και τον ενημερώσαμε σχετικά με την πρωθυπουργάρα μας, που μόνο οι 7 πληγές του Φαραώ δεν μας βρήκαν ακόμη ( ή μήπως μας βρήκαν) και ο καλούλης γελούσε γιατί δεν είχε καμία σχέση, κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ήταν ξεκάθαρα συμπτωματική.
Πήραμε τις θέσεις μας στο τζιπ και ξεκινήσαμε. Οι κοπελιές της παρέας λογικά είχαν ξυπνήσει από τα επτά χαράματα για να προλάβουν να δημιουργήσουν ένα σαφάρι στάιλιγκ σε ρούχα και μαλλί, για το ίνσταγκραμ ρε γαμώτο!
Εγώ με τη Νατάσα δεν μας έφτανε το χάλι μας-φορέσαμε ότι βρήκαμε μπροστά μας και αφού δεν είμασταν για φωτογράφιση, θυμηθήκαμε τα δικά μας νιάτα και μακαρίσαμε τις εποχές που γυρνούσαμε με ένα 36ρι φιλμ futzi με τις μισές φωτογραφίες να εμφανίζονται κουνημένες, θολές ή με κόκκινο μάτι, ζήτημα είναι να υπάρχουν 1-2 καλές από κάθε εξόρμηση.
Η απόσταση μέχρι τον κρατήρα του Ngorongoro ήταν σχεδόν ένα 4ωρο οδήγησης με ενδιαφέρουσες εικόνες, παράγκες στην άκρη του δρόμου, αφρικανικά χωριά, ατελείωτα παζάρια και το πολύχρωμο λεφούσι των ανθρώπων που ζούσαν την καθημερινότητά τους.
Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος έφτανε ως την είσοδο του πάρκου.
και η τζιπάρα μας
Κάναμε διάλειμμα για ένα σνακ κ τουαλέτα μέχρι να πληρώσει ο οδηγός για την είσοδο.
Ποσά που δεν είναι καθόλου αμελητέα, για κάθε μέρα που περνάς μέσα στα πάρκα κοστίζει γύρω στα 80 δολάρια το άτομο και 300-400 για το όχημα! Είναι ένας από τους λόγους που η δραστηριότητα του σαφάρι είναι πανάκριβη στην περιοχή αυτή.
Θα σας δώσω όλα τα οικονομικά, αναλυτικά στο τέλος.
Από τη στιγμή που περάσαμε την πύλη οδηγούσαμε πλέον πάνω σε χώμα. Ο οδηγός μας, μας εξηγούσε τα της περιοχής και για το τι επρόκειτο να κάνουμε, ενώ εμείς γκρινιάζαμε πως είναι όλα ψέματα, το μόνο που συναντούσαμε κάθε τόσο ήταν κατσικάκια και αγελάδες.
Σκυλιά και γάτες έχουμε και στη χώρα μας! Και ο Okulis γελούσε. Επειδή ο Okulis γνώριζε!
Κανένα 20λεπτο μετά την πύλη φτάσαμε στο view point του κρατήρα και ξαμοληθήκαμε να θαυμάσουμε το ανεπανάληπτο φαινόμενο.
Αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία είναι ο μεγαλύτερος ανενεργός κρατήρας στον κόσμο.
Το Ngorongoro ήταν ενεργό ηφαίστειο κάπου 3 εκατομμύρια χρόνια πριν και πλέον η καλντέρα φιλοξενεί μια εντυπωσιακή πανίδα με ζώα που γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα στην περίμετρο της έκτασης δίχως να μπορούν ποτέ να βγουν έξω από αυτήν.
Και μια αναμνηστική με τον γλυκύτατο Okulis
Μας εξήγησε πως η περίμετρος της καλντέρας είναι περίπου 250 χιλιόμετρα, εμείς θα κατεβαίναμε ως τη βάση 25 χιλ. και εκεί θα αρχίζαμε τα safari games όπως αρέσκονται να τα ονομάζουν, το κυνήγι δηλαδή των ζώων, το παιχνίδι να τρέχεις αριστερά δεξιά μήπως και τα πετύχεις σε κοντινή απόσταση.
Τις μέρες εκείνες ήταν που έκανε απανωτούς σεισμούς στη Σαντορίνη και εύλογα σχολιάσαμε πως η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια. Κανονίσαμε ταξίδι στη μεγαλύτερη καλντέρα του κόσμου και κοίτα που κοντέψαμε να την αποκτήσουμε στα πόδια μας.
Φτάσαμε στη βάση του κρατήρα και ξεκίνησε το πάρτι.
Τα πρώτα κοπάδια που βρήκαμε ήταν κάτι εκατοντάδες ζέβρες και γκνου που έβοσκαν αμέριμνα.
Πόσο κακάσχημο ζώο είναι αυτό το γκνου όμως!
Κάθεται και βοσκάει και κάνει συνέχεια γκνου-γκνου, λες και πνίγεται
Σηκώσαμε τη δική μας οροφή και ακροβολιστήκαμε ενθουσιασμένοι.
Μα μιλάμε μιά να άπλωνα το χέρι μου, μπορούσα να την ακουμπήσω. Τόσο κοντά.
'Ηταν τα πρώτα ζώα που συναντήσαμε και ζητοκραυγάζαμε, σε λίγη ώρα φουλάραμε από γκνου και ζέβρες, ούτε να τις κοιτάξουμε λοξά καταδεχόμασταν.
Αφήσαμε τις παοκτσούδες ζέβρες στην ησυχία τους και συνεχίσαμε προς τη λίμνη.
Εκεί ήταν η πρώτη πολύ μεγάλη στιγμή, όταν εμφανίστηκαν τα σμήνη των φλαμίγκο που είναι τ αγαπημένα μου και έκαναν πρεμιέρα στη ζωή μου.
Κάπου εκεί ήταν που ξεχειλίσαμε από συναίσθημα, όπως σωστά παρατήρησε ο Τάσος, ήταν σα να βγαίνεις από το σώμα σου και δεν είσαι πια ύλη. Είσαι μόνο συναίσθημα και χαρά, έχεις αποδράσει από τα δεσμά της ρουτίνας, απλά συμμετέχεις στο θαύμα της φύσης.
Ξέχασα τις ενοχλήσεις στο στομάχι μου, ξεπέρασα την ασθένεια, τις σκέψεις, την πείνα, δεν ήθελα το μυαλό μου να φεύγει ούτε εκατοστό από αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια μου.
Ήταν μόνο η αρχή.
Λίγο πιο κάτω μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί ο μεγάλος αφρικανικός ελέφαντας
ήρθε και λίγο πιο κοντά
φώναξε και τους φίλους του
ενώ πέσαμε και σε μια ιδιωτική στιγμή που ο κύριος ελέφαντας έπαιρνε το ντουζάκι του
εδώ σε βιντεάκι
- Youtube
Ο Okulis μας ρώτησε αν θέλουμε να πάμε στο κέντρο επισκεπτών για να φάμε το γεύμα μας ή προτιμούσαμε να ανοίξουμε τα lunch box εκεί ανάμεσα στα ζώα.
Ομόφωνα συμφωνήσαμε ότι δεν είχαμε πρόθεση να το κουνήσουμε ρούπι...
Φάγαμε λαίμαργα σα ...ζώα το μεσημεριανό, πήραμε ενέργεια από το φαγητό και συνεχίσαμε τις βόλτες.
Ο στόχος ήταν να συναντήσουμε όσα περισσότερα από τα Big 5 που ζούν στην περιοχή.
Δηλαδή λιοντάρι-ελέφαντας-λεοπάρδαλη-βούβαλος-ρινόκερος.
Οι βούβαλοι ήταν όλοι μακριά, δεν είχαμε φωτογραφικές με μεγάλους ζουμ φακούς, το ίδιο συνέβη όταν φάνηκαν κάποιοι ρινόκεροι στον ορίζοντα.
Αρκετοί από τους τουρίστες είχαν τέτοιους φακούς και σίγουρα οι φωτογραφίες τους είναι πολύ καλύτερες.
Να πω την αλήθεια δεν με ένοιαξε καθόλου.
Τα κορίτσια φωτογράφιζαν διαρκώς. 'Εβγαλα κάποιες μόνη μου και ήξερα ότι θα έχω αρκετά καλό υλικό από τους άλλους, έτσι συγκεντρώθηκα στην εικόνα που κρατούσαν τα μάτια μου.
Κράτησα αυτές που απομόνωσε ο νους. Μου φτάνουν!
Ξέρω πως αυτό δε βοηθάει την ιστορία μου ή τα likes που θα μάζευα στα σόσιαλ, καρφί δε μου καιγόταν, η στιγμή με είχε κυριεύσει και απλά απολάμβανα αυτό που μου προσφερόταν.
Επ, τι έχουμε εδώ; Μας έκανε τη χάρη ο πρώτος Μουφάσα
Ο οποίος ήταν φοβερά καταβεβλημένος, με το ζόρι έπαιρνε τα ποδάρια του.
Ο Okulis μας είπε πως έχει εμφανή τραύματα, προέρχεται λέει από πάλη με άλλους τσαμπουκάδες και ηττήθηκε.
Σε loser πέσαμε!
Κι όσο μαζευόταν τα τζιπ τριγύρω του, αυτός έψαχνε μια σκιά να απλώσει το ταλιαπωρημένο του κορμί
και βίντεο
- Youtube
Μερικά χαριτωμένα πουλάκια
Περάσαμε αρκετές ανεπανάληπτες ώρες, όμως η διαμονή μας για το βράδι ήταν εκτός πάρκου σε μια κοντινή πόλη, είχαμε κ άλλο οδηγικό μέλλον.
Απρόθυμα σφυρίξαμε τη λήξη, παρόλη την κούραση θέλαμε κ άλλο.
Λίγο πριν πέσει ο ήλιος μας άφησε στο πανέμορφο Lodge που θα καταλύαμε, όλα αυτά τα περιελάμβανε η τιμή για το σαφάρι, δεν είχα πολύ καλή άποψη για τις διαμονές, έτσι όταν βρεθήκαμε σ αυτόν τον παράδεισο σαστίσαμε και λίγο ακόμη.
Πισίνα
δες εδώ μεγαλεία!
Ρώτησα αν άναψαν φωτιά για να ψήσουν μπριζόλες
Με κοίταξε η υπάλληλος απορημένη, όχι λέει, είναι fire place! 'Ασε μας κουκλίτσα μου, fire place με 32 βαθμούς σκασίλα
Πλυθήκαμε να φύγει η σκόνη της ημέρας και μαζευτήκαμε για το δείπνο.
Από δω κυρίες και κύριοι, μας οδήγησαν στο τραπέζι μας
και φάγαμε πεντανόστιμο (επιτέλους) φαγητό από το μπουφέ.
'Ενιωσα ότι γιατρεύτηκε το στομάχι μου μαζί και η ψυχή μου.
Κλείσαμε τη βραδιά με μια κρύα μπύρα στον κήπο, ανακεφαλαιώνοντας μια μεγάλη πολύτιμη μέρα, είχαμε κάνει την ιδανικότερη εισαγωγή και φουλάραμε μηχανές για την επόμενη, γεμάτοι προσμονή για όσα θα μας περίμεναν σ ένα από τα καλύτερα πάρκα άγριων ζώων στον κόσμο.
Σερεγκέτι, σου ερχόμαστε!
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. In the beginning.
Δεν ξυπνήσαμε καλύτερα από ότι είχαμε κοιμηθεί, όμως αυτό ήταν κ έτσι θα πορευόμασταν . Κουμπώσαμε τα χαπάκια μας, δυστυχώς το συγκεκριμένο χάπι εμένα μου έφερνε ενόχληση στο στομάχι κ χρειαζόμουν ένα άλλο χάπι για να το καταπολεμήσω, που έμπλεξα....
Νωρίς το πρωί αφίχθη ο οδηγός μας με το τέρας Land cruiser τζιπ που θα μας οδηγούσε στη σαβάνα. Κατέβηκε ένας ευτραφούλης μαυρούλης, θηρίο κ αυτός ασορτί με το όχημα που οδηγούσε. Μου άπλωσε το χέρι να συστηθεί
Okulis λέει. Το πιάσατε;
ΟKULIS, O-KOULIS, Ο-ΚΟΥΛΗΣ, Ω να σου.....
Καλά θα πάει κ αυτό . Αρχίσαμε να φτυνόμαστε ομαδικώς, απόρησε ο άνθρωπος και τον ενημερώσαμε σχετικά με την πρωθυπουργάρα μας, που μόνο οι 7 πληγές του Φαραώ δεν μας βρήκαν ακόμη ( ή μήπως μας βρήκαν
) και ο καλούλης γελούσε γιατί δεν είχε καμία σχέση, κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ήταν ξεκάθαρα συμπτωματική.Πήραμε τις θέσεις μας στο τζιπ και ξεκινήσαμε. Οι κοπελιές της παρέας λογικά είχαν ξυπνήσει από τα επτά χαράματα για να προλάβουν να δημιουργήσουν ένα σαφάρι στάιλιγκ σε ρούχα και μαλλί, για το ίνσταγκραμ ρε γαμώτο!
Εγώ με τη Νατάσα δεν μας έφτανε το χάλι μας-φορέσαμε ότι βρήκαμε μπροστά μας και αφού δεν είμασταν για φωτογράφιση, θυμηθήκαμε τα δικά μας νιάτα και μακαρίσαμε τις εποχές που γυρνούσαμε με ένα 36ρι φιλμ futzi με τις μισές φωτογραφίες να εμφανίζονται κουνημένες, θολές ή με κόκκινο μάτι, ζήτημα είναι να υπάρχουν 1-2 καλές από κάθε εξόρμηση.
Η απόσταση μέχρι τον κρατήρα του Ngorongoro ήταν σχεδόν ένα 4ωρο οδήγησης με ενδιαφέρουσες εικόνες, παράγκες στην άκρη του δρόμου, αφρικανικά χωριά, ατελείωτα παζάρια και το πολύχρωμο λεφούσι των ανθρώπων που ζούσαν την καθημερινότητά τους.
Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος έφτανε ως την είσοδο του πάρκου.
και η τζιπάρα μας
Κάναμε διάλειμμα για ένα σνακ κ τουαλέτα μέχρι να πληρώσει ο οδηγός για την είσοδο.
Ποσά που δεν είναι καθόλου αμελητέα, για κάθε μέρα που περνάς μέσα στα πάρκα κοστίζει γύρω στα 80 δολάρια το άτομο και 300-400 για το όχημα! Είναι ένας από τους λόγους που η δραστηριότητα του σαφάρι είναι πανάκριβη στην περιοχή αυτή.
Θα σας δώσω όλα τα οικονομικά, αναλυτικά στο τέλος.
Από τη στιγμή που περάσαμε την πύλη οδηγούσαμε πλέον πάνω σε χώμα. Ο οδηγός μας, μας εξηγούσε τα της περιοχής και για το τι επρόκειτο να κάνουμε, ενώ εμείς γκρινιάζαμε πως είναι όλα ψέματα, το μόνο που συναντούσαμε κάθε τόσο ήταν κατσικάκια και αγελάδες.
Σκυλιά και γάτες έχουμε και στη χώρα μας! Και ο Okulis γελούσε. Επειδή ο Okulis γνώριζε!
Κανένα 20λεπτο μετά την πύλη φτάσαμε στο view point του κρατήρα και ξαμοληθήκαμε να θαυμάσουμε το ανεπανάληπτο φαινόμενο.
Αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία είναι ο μεγαλύτερος ανενεργός κρατήρας στον κόσμο.
Το Ngorongoro ήταν ενεργό ηφαίστειο κάπου 3 εκατομμύρια χρόνια πριν και πλέον η καλντέρα φιλοξενεί μια εντυπωσιακή πανίδα με ζώα που γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα στην περίμετρο της έκτασης δίχως να μπορούν ποτέ να βγουν έξω από αυτήν.
Και μια αναμνηστική με τον γλυκύτατο Okulis
Μας εξήγησε πως η περίμετρος της καλντέρας είναι περίπου 250 χιλιόμετρα, εμείς θα κατεβαίναμε ως τη βάση 25 χιλ. και εκεί θα αρχίζαμε τα safari games όπως αρέσκονται να τα ονομάζουν, το κυνήγι δηλαδή των ζώων, το παιχνίδι να τρέχεις αριστερά δεξιά μήπως και τα πετύχεις σε κοντινή απόσταση.
Τις μέρες εκείνες ήταν που έκανε απανωτούς σεισμούς στη Σαντορίνη και εύλογα σχολιάσαμε πως η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια. Κανονίσαμε ταξίδι στη μεγαλύτερη καλντέρα του κόσμου και κοίτα που κοντέψαμε να την αποκτήσουμε στα πόδια μας.
Φτάσαμε στη βάση του κρατήρα και ξεκίνησε το πάρτι.
Τα πρώτα κοπάδια που βρήκαμε ήταν κάτι εκατοντάδες ζέβρες και γκνου που έβοσκαν αμέριμνα.
Πόσο κακάσχημο ζώο είναι αυτό το γκνου όμως!
Κάθεται και βοσκάει και κάνει συνέχεια γκνου-γκνου, λες και πνίγεται
Σηκώσαμε τη δική μας οροφή και ακροβολιστήκαμε ενθουσιασμένοι.
Μα μιλάμε μιά να άπλωνα το χέρι μου, μπορούσα να την ακουμπήσω. Τόσο κοντά.
'Ηταν τα πρώτα ζώα που συναντήσαμε και ζητοκραυγάζαμε, σε λίγη ώρα φουλάραμε από γκνου και ζέβρες, ούτε να τις κοιτάξουμε λοξά καταδεχόμασταν.
Αφήσαμε τις παοκτσούδες ζέβρες στην ησυχία τους και συνεχίσαμε προς τη λίμνη.
Εκεί ήταν η πρώτη πολύ μεγάλη στιγμή, όταν εμφανίστηκαν τα σμήνη των φλαμίγκο που είναι τ αγαπημένα μου και έκαναν πρεμιέρα στη ζωή μου.
Κάπου εκεί ήταν που ξεχειλίσαμε από συναίσθημα, όπως σωστά παρατήρησε ο Τάσος, ήταν σα να βγαίνεις από το σώμα σου και δεν είσαι πια ύλη. Είσαι μόνο συναίσθημα και χαρά, έχεις αποδράσει από τα δεσμά της ρουτίνας, απλά συμμετέχεις στο θαύμα της φύσης.
Ξέχασα τις ενοχλήσεις στο στομάχι μου, ξεπέρασα την ασθένεια, τις σκέψεις, την πείνα, δεν ήθελα το μυαλό μου να φεύγει ούτε εκατοστό από αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια μου.
Ήταν μόνο η αρχή.
Λίγο πιο κάτω μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί ο μεγάλος αφρικανικός ελέφαντας
ήρθε και λίγο πιο κοντά
φώναξε και τους φίλους του
ενώ πέσαμε και σε μια ιδιωτική στιγμή που ο κύριος ελέφαντας έπαιρνε το ντουζάκι του
εδώ σε βιντεάκι
- Youtube
Ο Okulis μας ρώτησε αν θέλουμε να πάμε στο κέντρο επισκεπτών για να φάμε το γεύμα μας ή προτιμούσαμε να ανοίξουμε τα lunch box εκεί ανάμεσα στα ζώα.
Ομόφωνα συμφωνήσαμε ότι δεν είχαμε πρόθεση να το κουνήσουμε ρούπι...
Φάγαμε λαίμαργα σα ...ζώα το μεσημεριανό, πήραμε ενέργεια από το φαγητό και συνεχίσαμε τις βόλτες.
Ο στόχος ήταν να συναντήσουμε όσα περισσότερα από τα Big 5 που ζούν στην περιοχή.
Δηλαδή λιοντάρι-ελέφαντας-λεοπάρδαλη-βούβαλος-ρινόκερος.
Οι βούβαλοι ήταν όλοι μακριά, δεν είχαμε φωτογραφικές με μεγάλους ζουμ φακούς, το ίδιο συνέβη όταν φάνηκαν κάποιοι ρινόκεροι στον ορίζοντα.
Αρκετοί από τους τουρίστες είχαν τέτοιους φακούς και σίγουρα οι φωτογραφίες τους είναι πολύ καλύτερες.
Να πω την αλήθεια δεν με ένοιαξε καθόλου.
Τα κορίτσια φωτογράφιζαν διαρκώς. 'Εβγαλα κάποιες μόνη μου και ήξερα ότι θα έχω αρκετά καλό υλικό από τους άλλους, έτσι συγκεντρώθηκα στην εικόνα που κρατούσαν τα μάτια μου.
Κράτησα αυτές που απομόνωσε ο νους. Μου φτάνουν!
Ξέρω πως αυτό δε βοηθάει την ιστορία μου ή τα likes που θα μάζευα στα σόσιαλ, καρφί δε μου καιγόταν, η στιγμή με είχε κυριεύσει και απλά απολάμβανα αυτό που μου προσφερόταν.
Επ, τι έχουμε εδώ; Μας έκανε τη χάρη ο πρώτος Μουφάσα
Ο οποίος ήταν φοβερά καταβεβλημένος, με το ζόρι έπαιρνε τα ποδάρια του.
Ο Okulis μας είπε πως έχει εμφανή τραύματα, προέρχεται λέει από πάλη με άλλους τσαμπουκάδες και ηττήθηκε.
Σε loser πέσαμε!
Κι όσο μαζευόταν τα τζιπ τριγύρω του, αυτός έψαχνε μια σκιά να απλώσει το ταλιαπωρημένο του κορμί
και βίντεο
- Youtube
Μερικά χαριτωμένα πουλάκια
Περάσαμε αρκετές ανεπανάληπτες ώρες, όμως η διαμονή μας για το βράδι ήταν εκτός πάρκου σε μια κοντινή πόλη, είχαμε κ άλλο οδηγικό μέλλον.
Απρόθυμα σφυρίξαμε τη λήξη, παρόλη την κούραση θέλαμε κ άλλο.
Λίγο πριν πέσει ο ήλιος μας άφησε στο πανέμορφο Lodge που θα καταλύαμε, όλα αυτά τα περιελάμβανε η τιμή για το σαφάρι, δεν είχα πολύ καλή άποψη για τις διαμονές, έτσι όταν βρεθήκαμε σ αυτόν τον παράδεισο σαστίσαμε και λίγο ακόμη.
Πισίνα
δες εδώ μεγαλεία!
Ρώτησα αν άναψαν φωτιά για να ψήσουν μπριζόλες
Με κοίταξε η υπάλληλος απορημένη, όχι λέει, είναι fire place! 'Ασε μας κουκλίτσα μου, fire place με 32 βαθμούς σκασίλα
Πλυθήκαμε να φύγει η σκόνη της ημέρας και μαζευτήκαμε για το δείπνο.
Από δω κυρίες και κύριοι, μας οδήγησαν στο τραπέζι μας
και φάγαμε πεντανόστιμο (επιτέλους) φαγητό από το μπουφέ.
'Ενιωσα ότι γιατρεύτηκε το στομάχι μου μαζί και η ψυχή μου.
Κλείσαμε τη βραδιά με μια κρύα μπύρα στον κήπο, ανακεφαλαιώνοντας μια μεγάλη πολύτιμη μέρα, είχαμε κάνει την ιδανικότερη εισαγωγή και φουλάραμε μηχανές για την επόμενη, γεμάτοι προσμονή για όσα θα μας περίμεναν σ ένα από τα καλύτερα πάρκα άγριων ζώων στον κόσμο.
Σερεγκέτι, σου ερχόμαστε!
Last edited by a moderator:
