evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.930
- Likes
- 16.396
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά
- Αθήνα - Αντίς Αμπέμπα, ένα τσιγάρο δρόμος
- Ζανζιβάρη κ από χειμώνα καλοκαίρι
- Blue Safari - Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
- Stone Town - Bohemian Rapsody
- Zoom zoom, tzigi, tzigi Spice Farm και στα καπάκια ιδιωτική πτήση
- Ngorongoro crater - Men gave names to all the animals in the beginning!
- Serengeti Park - Inception
- Serengeti και pole pole πάμε προς το Kilimanjaro
- Ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις Μπανανιές
- Ενα τροπικό δάσος, μια λαϊκή αγορά και στο τέλος το ΚΑΤ Τανζανίας
- Should I stay or should I go?
- Επίλογος – Συμπεράσματα
Serengeti και pole pole πάμε προς το Kilimanjaro
Pole Pole πάει να πει σιγά σιγά και μαζί με το Hakuna Matata είναι οι αγαπημένες τους εκφράσεις.
Πότε θα έρθει το φαγητό; Pole pole...
Μισή ώρα αργότερα στην ίδια ερώτηση, pole pole ξανά.
Πότε θα έρθει ο οδηγός να φύγουμε; Hakuna Matata, Εύα, κάπως έτσι γυαλίζει το μάτι μου.
Η νύχτα στη σκηνή με τ άγρια θηρία απέξω, για μένα πέρασε δύσκολα. 'Ήμουν σε τρίκλινη με τους άλλους δύο οι οποίοι ροχάλιζαν με το που ακούμπησαν μαξιλάρι.
Προσπάθησα να χαλαρώσω όμως η δραστηριότητα εκτός σκηνής δεν μ άφηνε. Πρώτα πάγωσε το αίμα μου όταν άκουσα τις ύαινες να στριγγλίζουν σχεδόν μέσα στο αυτί μου
Λίγο αργότερα βρυχήθηκε ένα άλλο ζώο που την επόμενη μας είπαν ότι ήταν λιοντάρι και ευτυχώς που δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή, ειδάλλως θα έβαζα τα κλάματα.
Ευτυχώς που το ροχαλητό του mapouna_protopao μάλλον τρόμαξε και το ίδιο το λιοντάρι και σύντομα επήλθε μια σχετική ηρεμία.
Τον βάλαμε στη σκηνή για αντιπερισπασμό!
'Εβαλα τις ωτοασπίδες και κάπως ηρέμησα, αλλά ξύπνησα τόσες φορές μέσα στη νύχτα που όταν τα χαράματα χτύπησε το ξυπνητήρι ένιωθα ότι δεν είχα κοιμηθεί καθόλου. Αλλά τι να κάνω τώρα να γκρινιάξω; Εμείς είχαμε πάει στο χώρο τους, δεν ήρθαν αυτά στο σπίτι μου στη Χαριλάου να με κρατάνε ξάγρυπνη!
Η ώρα αναχώρησης είχε οριστεί για τις 06.30 ώστε να είμαστε έξω την ανατολή που τα ζώα είναι ιδιαίτερα δραστήρια.
Αξημέρωτα χτύπησε το ξυπνητήρι, πρώτος πετάχτηκε φρέσκος φρέσκος ο Τάσος, έβαλε τη φόρμα του κ ετοιμάστηκε να βγει έξω.
Ρε τι κάνεις του λέω;
Επειδή ξύπνησε, νόμιζε ότι έχει ξημερώσει.
Πήγε να ανοίξει το φερμουάρ της σκηνής, βλέπει έξω τη μαύρη νύχτα "γράψε λάθος λέει" τσακίστηκε να το κλείσει, ευτυχώς που δεν είδαμε κανένα λιονταράκι να μας κουνάει την ουρά
Κάναμε τη διαδικασία σωστά, πήραμε τηλέφωνο τον Μασάι, ήρθε και μας συνόδεψε μέχρι το πρωινό, φάγαμε, φορτώσαμε τα πράγματα και πήραμε το δρόμο την ώρα που ανέτειλε ο ήλιος.
Είχε πλάκα, μόλις έσκασε μύτη η πρώτη ακτίνα άρχισαν να τιτιβίζουν όλα τα πουλιά μαζί!
Σα να γύρισες το διακόπτη. Φασαρία λέμε.
Παρατάχθηκαν όλοι για να μας ξεπροβοδίσουν, και την ώρα που ξεκινούσαμε άρχισαν να μας τραγουδούν
-Youtube
Να κάτι τέτοια κάνουν οι μπαγάσες, πως γίνεται να μην τους αγαπήσεις;
Εκτός αν τραγουδούσαν με τόση χαρά επειδή θα ξεκουμπιζόμασταν, όλα είναι πιθανά.
Και οι πρώτες εικόνες του πρωινού ήταν αυτές
-Youtube
Σύντομα έσκασαν μύτη τα αερόστατα με τα κορόιδα τους τουρίστες
Τη ζηλέψαμε πολύ τη φάση, όμως είναι τρελοί ζητούσαν 450-500 ευρώ για 1 ώρα πτήσης.
Δε σφάξανε. Τα έσκασαν τ άλλα κορόιδα που τους περισσεύουν.
Βάλαμε πλώρη για το νερόλακο με τους ιπποπόταμους μήπως και τους προλάβουμε πριν βυθιστούν μέσα στο νερό.
Στη διαδρομή που και που πετυχαίναμε κανένα λιοντάρι θρονιασμένο στη μέση του δρόμου επειδή λέει τα χόρτα είναι βρεγμένα το πρωί λόγω της υγρασίας, βολεύονται καλύτερα πάνω στο χώμα.
Στο νερόλακο είχε πολλούς ιπποπόταμους, όλοι τεμπελχανάδες, βυθισμένοι.
Αυτός πήγε να βγει, αλλά το μετάνιωσε και ξαναβούτηξε
Είχαν μαζευτεί κάμποσα τζιπ για το θέαμα, ένας από αυτούς κόλλησε, προσπάθησε να τον ξεκολλήσει ο Okulis, βασικά τον σπρώχναμε εμείς με το τζίπ μπας και βγει η ρόδα αλλά τζίφος.
Σύντομα κατέφθασαν οι Rangers του πάρκου, οι οποίοι επεμβαίνουν αν χρειαστεί.
Βλέπαμε πως όταν έπρεπε κάποιος να βγει από το όχημα, έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να μείνει όσο το δυνατόν λιγότερο εκτός οχήματος. Μας είπαν ότι αυτά είναι τα πρωτόκολλα ασφαλείας τους, ενώ ο ιπποπόταμος βέβαια είναι ένα από τα πλέον επικίνδυνα ζώα.
Συνεχίσαμε τις βόλτες για λίγο ακόμη.
Αυτό λέγεται λουκανικόδεντρο. Ασχολίαστο επίσης
Συνάθροιση ελεφάντων
τι ζουζούνι είναι αυτό;
κι αυτό
Κατά τ άλλα τα ζώα το πρωί αποδείχθηκαν πιο νυσταλέα κ από εμάς, αφού δεν μας έκαναν τη χάρη να εμφανιστούν σε κοπάδια όπως ελπίζαμε.
Ευτυχώς λίγο πριν βγούμε στον κεντρικό δρόμο χαρήκαμε για άλλη μια φορά αυτές τις δεσποινίδες.
Μπήκαμε ξανά στον επονομαζόμενο highway και ξεκίνησε το κοπάνημα.
'Ολα τα τζιπ έτρεχαν σαν να μην υπάρχει αύριο, να προλάβουν να βγουν από το πάρκο ως το μεσημέρι, η σκόνη που είχε σηκωθεί ήταν ανείπωτη, δεν έβλεπες, δεν ανέπνεες.
Εγώ φόρεσα μια μάσκα που είχα μαζί για το συνωστισμό στις πτήσεις, ενώ ο Τάσος καλύφθηκε όπως μπόρεσε.
Εδώ θα τη δει πρώτη φορά αυτή τη φωτογραφία
Το μαρτύριο της επιστροφής κράτησε αρκετές ώρες, ούτε ήταν δυνατό να κλείσει το μάτι με τόσο χτύπημα, απλά κάναμε υπομονή στην υπομονή μέχρι να πιάσουμε άσφαλτο.
'Οταν βγήκαμε σε κάποιο πολιτισμό κάναμε μια μικρή στάση για φαγητό και στη συνέχεια οι άλλοι πήγαν να χαζέψουν κάτι σουβενίρ, εγώ μπήκα στο τζιπ και σωριάστηκα κατάκοπη να κλείσω λιγάκι τα μάτια μου.
'Αγγλος ασθενής ένιωθα εκείνες τις ώρες, δίχως διάθεση κ ενέργεια, ωστόσο μέσα σε μια ημιθανή κατάσταση άκουσα τους δικούς μου να μιλούν ελληνικά με κάποιον.
'Ανοιξα μισό βλέφαρο κ είδα έναν ψηλό νεαρό.
Το ξανάκλεισα.
Σε λίγο άκουσα να συζητάνε για το Σερενγκέτι με τον τύπο να ρωτάει, τι είναι αυτό ακριβώς και αν αξίζει το σαφάρι.
Μισοκοιμισμένη αναρωτήθηκα, που τον βρήκαν αυτόν τον μπετόβλακα που ρωτάει έξω από το Σερενγκέτι τι είναι το Σερενγκέτι
Οι άλλοι τον έστειλαν σε μένα που ήθελε να μάθει για τις τιμές, τον ρώτησα από που είναι και τι κάνει, 'Ελληνας λέει youtuber που ζει στην Κολομβία και γυρίζει τον κόσμο για να δημιουργεί περιεχόμενο. Πως εκεί βρέθηκε ως καλεσμένος σε μια δραστηριότητα με τόξα (κρατούσε κ ένα μαραφέτι στο χέρι του, από αυτά τα μοντέρνα γκατζετάκια ιδέα δεν έχω πως λέγονται), αλλά για το σαφάρι δεν ήξερε, δεν άκουσε.
Μου έδειξε το λογαριασμό του στο youtube και χαιρετηθήκαμε, με τον Αντώνη να το περιεργάζεται και να σχολιάζει "αν και βλαμμένος είναι πετυχημένος"
'Οχι εντάξει έχει κ κάτι πιο σκληροπυρηνικά το παλικάρι, ελπίζω να μη με δώσετε που τον κακολόγησα.
Συνεχίσαμε το μακρύ δρόμο ως την πόλη Boma που είχαμε την επόμενη διανυκτέρευση.
Κάναμε μια ακόμη στάση σε ένα από τα καλύτερα τουριστικά μαγαζιά που έχω δει, με εργαστήριο ξυλόγλυπτων, πραγματικά αν δεν ήταν κατάστημα θα μπορούσε να είναι μουσείο.
Ατελείωτες πάλι οι ώρες στο δρόμο. Κίνηση και αυστηρά όρια ταχύτητας, σχεδόν σούρουπο φτάσαμε στη Boma η οποία βρίσκεται στους πρόποδες του Κιλιμαντζάρο (όπως το λένε εκεί), την επόμενη μέρα ξεκινούσε ένα 3μερο cultural tour, για το οποίο δεν είχα σαφή εικόνα, κάτι για επίσκεψη σε φυτείες και γνωριμία με φυλές, εικόνες αυθεντικής Αφρικής και τέτοια φούμαρα.
Είχαμε κλείσει μέσω ενός τοπικού πράκτορα που θα μας ξεναγούσε στην περιοχή.
Δεν έχεις άλλο τρόπο να κινηθείς σ αυτά τα μέρη άλλωστε.
Λίγο πριν τον συγκινητικό αποχωρισμό μας με τον Okulis έκανε στην άκρη να βγάλουμε μια φωτογραφία το εμβληματικό Kilimanjaro ενώ μας τόνισε πως είμασταν πολύ τυχεροί που το είδαμε έστω μια φορά, έρχεται λέει κόσμος για 10μερα και δεν εμφανίζεται ούτε μία φορά λόγω ομίχλης.
Κιλιματζάρο με την κορυφή Κίμπο των 5895μ.
Μας άφησε σ ένα ξενοδοχείο που μας είχαν προτείνει,στο οποίο είδαμε Αφρικανούς και μόνο.
Δεν είχαν ιδέα από τουρισμό και φαινόταν.
'Οχι πως θέλαμε και πολλά...ένα ξεγυρισμένο ντουζ να φύγει η χωματίλα της σαβάνας και κάτι να γεμίσει το στομάχι πριν ξεραθούμε.
Pole pole φάγαμε λίγο φαγητό, ύστερα από μιάμιση ώρα παρακαλετό στην αδιάφορη σερβιτόρα, τουλάχιστον μας πέταξαν από μια κρύα μπύρα να παρηγορηθούμε, κάτω από τα περίεργα βλέμματα των λοιπών θαμώνων-ιθαγενών.
Είχαμε μπει σε μια περιοχή που το αξιοθέατο θα είμασταν πλέον εμείς, ελάχιστοι οι λευκοί στα χωριά τους, η πλειονότητα είναι περαστικοί με στόχο τα πολυήμερα τρεκς στο βουνό, ξέμειναν με μας τους μπουρούχες, με σκοπό μερικές τελευταίες τεμπέλικες βόλτες στα ήθη και έθιμα των λόκαλς.
Pole Pole πάει να πει σιγά σιγά και μαζί με το Hakuna Matata είναι οι αγαπημένες τους εκφράσεις.
Πότε θα έρθει το φαγητό; Pole pole...
Μισή ώρα αργότερα στην ίδια ερώτηση, pole pole ξανά.
Πότε θα έρθει ο οδηγός να φύγουμε; Hakuna Matata, Εύα, κάπως έτσι γυαλίζει το μάτι μου.
Η νύχτα στη σκηνή με τ άγρια θηρία απέξω, για μένα πέρασε δύσκολα. 'Ήμουν σε τρίκλινη με τους άλλους δύο οι οποίοι ροχάλιζαν με το που ακούμπησαν μαξιλάρι.
Προσπάθησα να χαλαρώσω όμως η δραστηριότητα εκτός σκηνής δεν μ άφηνε. Πρώτα πάγωσε το αίμα μου όταν άκουσα τις ύαινες να στριγγλίζουν σχεδόν μέσα στο αυτί μου
Λίγο αργότερα βρυχήθηκε ένα άλλο ζώο που την επόμενη μας είπαν ότι ήταν λιοντάρι και ευτυχώς που δεν το κατάλαβα εκείνη τη στιγμή, ειδάλλως θα έβαζα τα κλάματα.
Ευτυχώς που το ροχαλητό του mapouna_protopao μάλλον τρόμαξε και το ίδιο το λιοντάρι και σύντομα επήλθε μια σχετική ηρεμία.
Τον βάλαμε στη σκηνή για αντιπερισπασμό!
'Εβαλα τις ωτοασπίδες και κάπως ηρέμησα, αλλά ξύπνησα τόσες φορές μέσα στη νύχτα που όταν τα χαράματα χτύπησε το ξυπνητήρι ένιωθα ότι δεν είχα κοιμηθεί καθόλου. Αλλά τι να κάνω τώρα να γκρινιάξω; Εμείς είχαμε πάει στο χώρο τους, δεν ήρθαν αυτά στο σπίτι μου στη Χαριλάου να με κρατάνε ξάγρυπνη!
Η ώρα αναχώρησης είχε οριστεί για τις 06.30 ώστε να είμαστε έξω την ανατολή που τα ζώα είναι ιδιαίτερα δραστήρια.
Αξημέρωτα χτύπησε το ξυπνητήρι, πρώτος πετάχτηκε φρέσκος φρέσκος ο Τάσος, έβαλε τη φόρμα του κ ετοιμάστηκε να βγει έξω.
Ρε τι κάνεις του λέω;
Επειδή ξύπνησε, νόμιζε ότι έχει ξημερώσει.
Πήγε να ανοίξει το φερμουάρ της σκηνής, βλέπει έξω τη μαύρη νύχτα "γράψε λάθος λέει" τσακίστηκε να το κλείσει, ευτυχώς που δεν είδαμε κανένα λιονταράκι να μας κουνάει την ουρά
Κάναμε τη διαδικασία σωστά, πήραμε τηλέφωνο τον Μασάι, ήρθε και μας συνόδεψε μέχρι το πρωινό, φάγαμε, φορτώσαμε τα πράγματα και πήραμε το δρόμο την ώρα που ανέτειλε ο ήλιος.
Είχε πλάκα, μόλις έσκασε μύτη η πρώτη ακτίνα άρχισαν να τιτιβίζουν όλα τα πουλιά μαζί!
Σα να γύρισες το διακόπτη. Φασαρία λέμε.
Παρατάχθηκαν όλοι για να μας ξεπροβοδίσουν, και την ώρα που ξεκινούσαμε άρχισαν να μας τραγουδούν
-Youtube
Να κάτι τέτοια κάνουν οι μπαγάσες, πως γίνεται να μην τους αγαπήσεις;
Εκτός αν τραγουδούσαν με τόση χαρά επειδή θα ξεκουμπιζόμασταν, όλα είναι πιθανά.
Και οι πρώτες εικόνες του πρωινού ήταν αυτές
-Youtube
Σύντομα έσκασαν μύτη τα αερόστατα με τα κορόιδα τους τουρίστες
Τη ζηλέψαμε πολύ τη φάση, όμως είναι τρελοί ζητούσαν 450-500 ευρώ για 1 ώρα πτήσης.
Δε σφάξανε. Τα έσκασαν τ άλλα κορόιδα που τους περισσεύουν.
Βάλαμε πλώρη για το νερόλακο με τους ιπποπόταμους μήπως και τους προλάβουμε πριν βυθιστούν μέσα στο νερό.
Στη διαδρομή που και που πετυχαίναμε κανένα λιοντάρι θρονιασμένο στη μέση του δρόμου επειδή λέει τα χόρτα είναι βρεγμένα το πρωί λόγω της υγρασίας, βολεύονται καλύτερα πάνω στο χώμα.
Στο νερόλακο είχε πολλούς ιπποπόταμους, όλοι τεμπελχανάδες, βυθισμένοι.
Αυτός πήγε να βγει, αλλά το μετάνιωσε και ξαναβούτηξε
Είχαν μαζευτεί κάμποσα τζιπ για το θέαμα, ένας από αυτούς κόλλησε, προσπάθησε να τον ξεκολλήσει ο Okulis, βασικά τον σπρώχναμε εμείς με το τζίπ μπας και βγει η ρόδα αλλά τζίφος.
Σύντομα κατέφθασαν οι Rangers του πάρκου, οι οποίοι επεμβαίνουν αν χρειαστεί.
Βλέπαμε πως όταν έπρεπε κάποιος να βγει από το όχημα, έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να μείνει όσο το δυνατόν λιγότερο εκτός οχήματος. Μας είπαν ότι αυτά είναι τα πρωτόκολλα ασφαλείας τους, ενώ ο ιπποπόταμος βέβαια είναι ένα από τα πλέον επικίνδυνα ζώα.
Συνεχίσαμε τις βόλτες για λίγο ακόμη.
Αυτό λέγεται λουκανικόδεντρο. Ασχολίαστο επίσης
Συνάθροιση ελεφάντων
τι ζουζούνι είναι αυτό;
κι αυτό
Κατά τ άλλα τα ζώα το πρωί αποδείχθηκαν πιο νυσταλέα κ από εμάς, αφού δεν μας έκαναν τη χάρη να εμφανιστούν σε κοπάδια όπως ελπίζαμε.
Ευτυχώς λίγο πριν βγούμε στον κεντρικό δρόμο χαρήκαμε για άλλη μια φορά αυτές τις δεσποινίδες.
Μπήκαμε ξανά στον επονομαζόμενο highway και ξεκίνησε το κοπάνημα.
'Ολα τα τζιπ έτρεχαν σαν να μην υπάρχει αύριο, να προλάβουν να βγουν από το πάρκο ως το μεσημέρι, η σκόνη που είχε σηκωθεί ήταν ανείπωτη, δεν έβλεπες, δεν ανέπνεες.
Εγώ φόρεσα μια μάσκα που είχα μαζί για το συνωστισμό στις πτήσεις, ενώ ο Τάσος καλύφθηκε όπως μπόρεσε.
Εδώ θα τη δει πρώτη φορά αυτή τη φωτογραφία
Το μαρτύριο της επιστροφής κράτησε αρκετές ώρες, ούτε ήταν δυνατό να κλείσει το μάτι με τόσο χτύπημα, απλά κάναμε υπομονή στην υπομονή μέχρι να πιάσουμε άσφαλτο.
'Οταν βγήκαμε σε κάποιο πολιτισμό κάναμε μια μικρή στάση για φαγητό και στη συνέχεια οι άλλοι πήγαν να χαζέψουν κάτι σουβενίρ, εγώ μπήκα στο τζιπ και σωριάστηκα κατάκοπη να κλείσω λιγάκι τα μάτια μου.
'Αγγλος ασθενής ένιωθα εκείνες τις ώρες, δίχως διάθεση κ ενέργεια, ωστόσο μέσα σε μια ημιθανή κατάσταση άκουσα τους δικούς μου να μιλούν ελληνικά με κάποιον.
'Ανοιξα μισό βλέφαρο κ είδα έναν ψηλό νεαρό.
Το ξανάκλεισα.
Σε λίγο άκουσα να συζητάνε για το Σερενγκέτι με τον τύπο να ρωτάει, τι είναι αυτό ακριβώς και αν αξίζει το σαφάρι.
Μισοκοιμισμένη αναρωτήθηκα, που τον βρήκαν αυτόν τον μπετόβλακα που ρωτάει έξω από το Σερενγκέτι τι είναι το Σερενγκέτι
Οι άλλοι τον έστειλαν σε μένα που ήθελε να μάθει για τις τιμές, τον ρώτησα από που είναι και τι κάνει, 'Ελληνας λέει youtuber που ζει στην Κολομβία και γυρίζει τον κόσμο για να δημιουργεί περιεχόμενο. Πως εκεί βρέθηκε ως καλεσμένος σε μια δραστηριότητα με τόξα (κρατούσε κ ένα μαραφέτι στο χέρι του, από αυτά τα μοντέρνα γκατζετάκια ιδέα δεν έχω πως λέγονται), αλλά για το σαφάρι δεν ήξερε, δεν άκουσε.
Μου έδειξε το λογαριασμό του στο youtube και χαιρετηθήκαμε, με τον Αντώνη να το περιεργάζεται και να σχολιάζει "αν και βλαμμένος είναι πετυχημένος"
'Οχι εντάξει έχει κ κάτι πιο σκληροπυρηνικά το παλικάρι, ελπίζω να μη με δώσετε που τον κακολόγησα.
Συνεχίσαμε το μακρύ δρόμο ως την πόλη Boma που είχαμε την επόμενη διανυκτέρευση.
Κάναμε μια ακόμη στάση σε ένα από τα καλύτερα τουριστικά μαγαζιά που έχω δει, με εργαστήριο ξυλόγλυπτων, πραγματικά αν δεν ήταν κατάστημα θα μπορούσε να είναι μουσείο.
Ατελείωτες πάλι οι ώρες στο δρόμο. Κίνηση και αυστηρά όρια ταχύτητας, σχεδόν σούρουπο φτάσαμε στη Boma η οποία βρίσκεται στους πρόποδες του Κιλιμαντζάρο (όπως το λένε εκεί), την επόμενη μέρα ξεκινούσε ένα 3μερο cultural tour, για το οποίο δεν είχα σαφή εικόνα, κάτι για επίσκεψη σε φυτείες και γνωριμία με φυλές, εικόνες αυθεντικής Αφρικής και τέτοια φούμαρα.
Είχαμε κλείσει μέσω ενός τοπικού πράκτορα που θα μας ξεναγούσε στην περιοχή.
Δεν έχεις άλλο τρόπο να κινηθείς σ αυτά τα μέρη άλλωστε.
Λίγο πριν τον συγκινητικό αποχωρισμό μας με τον Okulis έκανε στην άκρη να βγάλουμε μια φωτογραφία το εμβληματικό Kilimanjaro ενώ μας τόνισε πως είμασταν πολύ τυχεροί που το είδαμε έστω μια φορά, έρχεται λέει κόσμος για 10μερα και δεν εμφανίζεται ούτε μία φορά λόγω ομίχλης.
Κιλιματζάρο με την κορυφή Κίμπο των 5895μ.
Μας άφησε σ ένα ξενοδοχείο που μας είχαν προτείνει,στο οποίο είδαμε Αφρικανούς και μόνο.
Δεν είχαν ιδέα από τουρισμό και φαινόταν.
'Οχι πως θέλαμε και πολλά...ένα ξεγυρισμένο ντουζ να φύγει η χωματίλα της σαβάνας και κάτι να γεμίσει το στομάχι πριν ξεραθούμε.
Pole pole φάγαμε λίγο φαγητό, ύστερα από μιάμιση ώρα παρακαλετό στην αδιάφορη σερβιτόρα, τουλάχιστον μας πέταξαν από μια κρύα μπύρα να παρηγορηθούμε, κάτω από τα περίεργα βλέμματα των λοιπών θαμώνων-ιθαγενών.
Είχαμε μπει σε μια περιοχή που το αξιοθέατο θα είμασταν πλέον εμείς, ελάχιστοι οι λευκοί στα χωριά τους, η πλειονότητα είναι περαστικοί με στόχο τα πολυήμερα τρεκς στο βουνό, ξέμειναν με μας τους μπουρούχες, με σκοπό μερικές τελευταίες τεμπέλικες βόλτες στα ήθη και έθιμα των λόκαλς.
Last edited by a moderator:
