Αιθιοπία Τανζανία Mambo Jambo Tanzania

[evaT]

Should I stay or should I go?

Το πρωί μετά το σοκ του τραυματισμού της, η ασθενής ένιωθε αισθητά καλύτερα, μαζέψαμε τα πράγματα κ ασχοληθήκαμε λίγο με τα διαδικαστικά της ασφαλιστικής.

‘Επρεπε να επιστρέψουμε στο νοσοκομείο για να πάρουμε μια γνωμάτευση στα αγγλικά, πράγμα που δεν ήταν εφικτό το βράδι με τη γραμματεία κλειστή.

Ξανά μανά πίσω λοιπόν και τρέχαμε από γραφείο σε γραφείο να βγάλουμε άκρη.

πριν την αναχώρηση βγάλαμε μια φωτογραφία με τον γλυκύτατο οικοδεσπότη μας

Tης άφησα μια αφιέρωση στο γύψο για να ευθυμήσουμε λιγάκι, όμως στην Ελλάδα της έκοψαν το γύψο και έβαλε μια μοντέρνα μπότα που μπορεί να είναι πρακτική, αλλά δεν έχεις τη δυνατότητα να υπογράψεις.

Γλυκούλα που είμαι ώρες ώρες!

Μέσα σε όλα είχαμε και τα θέματά μας με αυτό το τελευταίο τριήμερο τουρ. Πέρα ότι είχαμε ακύρωση των δραστηριοτήτων της 3ης μέρας, είχαμε ήδη συζητήσει από την προηγoύμενη ότι το βρήκαμε υπερβολικά υπερτιμημένο σε σχέση μ αυτό που προσέφερε.

Ωραία περνούσαμε, αλλά μας είχαν πάρει ένα σκασμό χρήματα για το περίπου τίποτα.

Είχα στείλει την προηγούμενη ένα μακροσκελές μήνυμα στον πράκτορα, επισημαίνοντας κάθε σημείο, τα είπα και στον οδηγό και πρωί πρωί κατέφθασε ο ίδιος ο πράκτορας για να το λύσουμε.

Το λύσαμε εύκολα όταν τα επανέλαβα προφορικά και μου έσκασε μετρητό το 20% της αξίας του τουρ. Ακόμη ήταν ακριβό, αλλά εντάξει ήταν μια καλή κίνηση και εκτιμούμε επιπλέον το γεγονός ότι μας συμπαραστάθηκαν πολύ με το ατύχημα της φίλης μας.

Στο μεταξύ είχε άπειρο κόσμο που περίμενε να εξεταστεί στα εξωτερικά ιατρεία.

Μας υποσχέθηκαν ότι θα στείλουν με μέηλ τη σχετική γνωμάτευση ως το μεσημέρι, οπότε δεν μας έμενε τίποτα άλλο από το να πάμε αεροδρόμιο.

Η πτήση ήταν απογευματινή, εμείς ήδη στη 1 είμασταν εκεί και σκεφτήκαμε πως όλο κ θα υπήρχε κάποιο καφέ/εστιατόριο να σκοτώσουμε την ώρα μας.

Δύσκολα τα πράγματα

δεν βρήκαμε καροτσάκι και τη βάλαμε να καθίσει εκεί που φορτώνουν τις αποσκευές

Στην είσοδο έπρεπε να περάσεις έλεγχο, αυτόν που κανονικά περνάς πριν βγεις στο gate.
Στην είσοδο, πριν μπεις καν στα κάουντερ.

Περάσαμε όλοι και τη Νατάσα την άφησαν απέξω.
Της πήραν μάλιστα το καροτσάκι και καθόταν πάνω στο μηχάνημα που περνάνε τις αποσκευές από τις ακτίνες Χ.
Επέμεναν ότι δεν μπορεί να περάσει μέσα αν δεν έρθουν οι υπάλληλοι της Ethiopian οι οποίοι είναι αρμόδιοι για τέτοια θέματα.
Δεν άφηναν καν εμάς να βγούμε πάλι έξω για να καθίσει κάποιος μαζί της, απλά τη βλέπαμε μέσα από το τζάμι.
Ακόμη και το αναπηρικό καροτσάκι έπρεπε να το φέρει διαπιστευμένος υπάλληλος της αεροπορικής.
Περίεργα πράγματα.
Δηλαδή το handling του αεροδρομίου δεν ανήκει σε κάποια εταιρεία, αλλά στις αεροπορικές;

Την άφησαν πάνω από ώρα να περιμένει εκεί, αγανάκτησε, πονούσε, έπρεπε να φάει και να πάρει φάρμακα αλλά δεν έδιναν καμία σημασία.
Ο σχετικός υπάλληλος ήρθε αφού άνοιξαν τα κάουντερ, την έφεραν μέσα δόξη και τιμή με καροτσάκι και ενημέρωσαν ότι υπάρχει πρωτόκολλο για να ταξιδέψει, έπρεπε να εξεταστεί από νοσοκόμα του αεροδρομίου και να περάσουμε την ιατρική γνωμάτευση από το γιατρό που την είχε εξετάσει και βεβαίωνε την πάθηση.
Δηλαδή κοτζάμ γύψος δεν έφτανε για να καταλάβεις τι έχει!

Η γνωμάτευση δεν έλεγε να φτάσει όμως, η νοσοκόμα ήρθε, της πήρε την πίεση , η οποία μάλλον είχε πιάσει την κορυφή του Κιλιμάντζαρο με τέτοια σύγχυση, της εξήγησε ότι πρέπει να ηρεμήσει για να βγάλει σωστές μετρήσεις και πως αν δεν έδινε αυτή τη συγκατάθεσή της δεν επρόκειτο να τη βάλουν στο αεροπλάνο

Το άκουσα και μου σηκώθηκε η τρίχα όρθια. Δώστου να τσεκάρουμε το μέηλ κάθε δυό λεπτά ενόσω στο αεροδρόμιο επικρατούσε μια τρέλα. Πλάκωσαν τα γκρουπ με τους ορειβάτες για την πτήση, όλα τα πελατάκια της North Face και της Columbia με κάτι τεράστια σακίδια κ εντυπωσιακές σωματοδομές.

Πιάσαμε ψιλή κουβέντα με τη νοσοκόμα όσο περιμέναμε την πίεση της Νατάσας να επανέλθει, είδε την αφιέρωση στο πόδι και την έπιασε νευρικό γέλιο. Έβγαζε μια μακρόσυρτη τσιριχτή φωνή κ μ έπιασαν και μένα τα γέλια, κάπως έτσι χαλαρώσαμε λίγο, ευτυχώς που μετρούσε μόνο την πίεση της Νατάσας, σε κείνη τη φάση ολόκληρο το γκρουπ λογικά ήταν σε λίμιτ απ!

H γνωμάτευση του γιατρού έφτασε την τελευταία στιγμή. Το στείλαμε εκεί που έπρεπε και περιμέναμε έγκριση από τα κεντρικά στην Αντίς Αμπέμπα, δεν το ζούμε αυτό!
Ευτυχώς, είπε ο υπάλληλος, που ήρθατε νωρίς

Περιμέναμε λοιπόν και περιμέναμε, προσπαθώντας να διατηρήσουμε όση αισιοδοξία μας είχε απομείνει, ενώ ο Τάσος σε όλη αυτή τη διαδικασία είχε πιάσει ένα στασίδι και κοιμόταν όρθιος εξαιτίας της ίωσης που δεν είχε ακόμη ξεπεράσει.

'Ηρθε η πολυπόθητη έγκριση και φύγαμε για το γκέητ. Η Νατάσα πέρασε κατά προτεραιότητα την ατελείωτη ουρά, εμείς κανονικά σαν τα βόδια πίσω απο τους ορειβάτες.
Οι οποίοι βεβαίως την κοίταζαν με βλέμμα συμπάθειας τύπου "ποιός ξέρει σε ποιό κορφοβούνι γκρεμοτσακίστηκε η δόλια, επικίνδυνο το σπορ μας!", που να ξεραν ότι για όλα έφταιγε μια λακκούβα. Και μια κόκα κόλα.

Πίσω στο γκέητ είχαμε δακρύβρεχτες στιγμές αποχωρισμού.
Είχαμε ήδη χαιρετηθεί με τον mapote na protofigo που θα συνέχιζε για Ντουμπάι και Ομάν και σας τα είπε ήδη όλα από κει, τώρα σειρά είχε η Σκάμυ που συνέχιζε για μερικές ακόμη εβδομάδες τον εθελοντισμό στην Κένυα.
Σκορποχώρι το γκρουπ.

Κλάμα η μάνα με την κόρη, ένα παραπάνω τώρα που η μαμά έφευγε τραυματίας.
Με όλα αυτά βέβαια φτάσαμε από τους τελευταίους στην έξοδο.
Η Νατάσα σύμφωνα με τη διαδικασία έπρεπε να περιμένει στο καροτσάκι της, θα επιβιβάζονταν πρώτα όλοι οι άλλοι επιβάτες και εκείνη τελευταία. Τουλάχιστον όμως θα πετούσε μαζί μας.

Το σχεδόν τρίωρο stopover ήταν και πάλι στην Αντίς Αμπέμπα. Είχα κοιμηθεί μακάρια στην πρώτη πτήση, μισοκοιμόμουν και όση ώρα περιμέναμε την επόμενη πτήση.
Θυμάμαι αμυδρά δίπλα μου να έχουν στρώσει τσιμπούσι κατάχαμα κάτι κελεμπιοφορεμένοι. Ξύπνησα κ έριξα μια ματιά, ελάτε λέει να φάμε παρέα, άσε δε θα πάρω άλλη δυσεντερία.
Ρώτησα από που είναι και είπαν, Υεμένη! Ξανακοιμήθηκα.

Στην πτήση για Αθήνα, έβαλαν τη Νατάσα μπροστά σε άδεια τριπλέτα να είναι άνετα.
Εγώ με τον άντρα της βρήκαμε διαθέσιμη τη σειρά στις θέσεις εξόδου.
Η αεροσυνοδός μας έδωσε πράσινο φως να στρωθούμε εκεί, πρέπει όμως να μιλάτε αγγλικά για να καθίσετε εδώ, είπε. Στη φάση που ήμουν μιλούσα και Σουαχίλι.

Ω ρε άπλα!

Ξυπνούσα μόνο για να φάω αυτά που έφερναν και κοιμήθηκα όσο δεν είχα κοιμηθεί στις πτήσεις της άφιξης και στο ταξίδι όλο. Λήθαργος με έπιασε. Μάλλον χαλάρωσα και μου βγήκε όλη η κούραση.

Μέσα στη μαύρη νύχτα φτάσαμε στην Αθήνα, στο χειμώνα και τον πολιτισμό.
Ειδοποιήθηκε άμεσα υπάλληλος που συνόδεψε τη Νατάσα με καροτσάκι μέχρι την έξοδο στο πάρκινγκ που μας περίμενε το βανάκι για να μας πάει στα αυτοκίνητά μας.

Ξεκινήσαμε αμέσως για Θεσσαλονίκη. Ο χορτάτος από ύπνο Τάσος έπιασε τιμόνι ορεξάτος, κοιμήσου εσύ λέει, το έχω!
Το ηχοσύστημα αξημέρατα έπαιζε κάτι βαριές ποιότητες τύπου Θηβαίου και μελοποιημένο Καββαδία, ό,τι έπρεπε για να συνεχίσω τον ύπνο μου, το μόνο που θυμάμαι είναι μια σύντομη στάση για καφέ, ξανά ύπνο, μερικά διόδια που αναρωτιόμουν γιατί φρενάραμε και τελικά ξύπνημα στα φανάρια πριν τα δικαστήρια.

Α έβγαλα κ αυτή την ανατολή

The End!

Eυχαριστώ όσους με διαβάζουν τώρα και στο μέλλον, όσο και για τις ευχάριστες παρεμβάσεις.
Υποθέτω ότι ο @mapouna protopao θα επέμβει με τις αντιρρήσεις του; αλλά ποτέ δεν είσαι σίγουρος με δαύτον.

Χρωστάω έναν επίλογο με τις εντυπώσεις, τα συμπεράσματα και όσα χρηστικά μπορώ να θυμηθώ. Και τα οικονομικά όπως κάνω πάντα.

Καλή ταξιδιωτική σαιζόν σε όλους λοιπόν!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[tripdreamer1975]

Επιτέλους η ιστορία! Είχαμε ψηθεί ήδη από τα trailers...

 

[Travelliaris]

Άντε μπράβο, να μάθουμε κι εμείς πως περάσαμε γιατί ακόμα είμαι στο σύννεφο!

 

[evaT]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

 

[varioAthens]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

 

[Sassenach77]

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Αυτό το λιγότερο τουριστικό τριήμερο στους πρόποδες του Κιλιματζαρου θέλω πολύ να το δω

 

[Travelliaris]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

Αφού εκεί ήσουν

 

[Travelliaris]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

Άντε μανούλα μου, μας γκάστρωσες με τις εισαγωγές!

 

[Smaragda53]

Δε μπορώ να περιμένω, λέμε!

 

[varioAthens]

Αφού εκεί ήσουν

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

 

[evaT]

Αθήνα - Αντίς Αμπέμπα, ένα τσιγάρο δρόμος

Πόσο πιο travelstorίτης μπορεί να είσαι όταν πας στην κοπή πίτας του φόρουμ με τη βαλίτσα φορτωμένη στο αυτοκίνητο αφού πετάς σε κανά δυό ωρίτσες!
Τρομερή σύμπτωση.
Φορτώσαμε τα μπαγκάζ και περάσαμε από το Le Roi να δούμε τις φάτσες μας από κοντά μετά από τόσα χρόνια διαδικτυακής αλληλεπίδρασης.

Αυτή δεν τη δοκιμάσαμε ποτέ αφού φύγαμε πριν το κοπή τη πίτα.

εντυπωσιακό το Le Roi, μας άρεσε πολύ

Εγώ με τον @Travelliaris βαλθήκαμε να γνωρίσουμε τους συμφορουμίτες μας αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι ήρθαν αργότερα και δεν μας πρόλαβαν.
Μετά την όμορφη εισαγωγή, φύγαμε για το αεροδρόμιο ευδιάθετοι, ενώ οι υπόλοιποι της παρέας απορούσαν πως γίνεται να με ξέρουν όλα τα μέλη του φόρουμ.
(Θεοπούλα τι έκανες στο φόρουμ;; ΘΡΑΥΣΗ! )

Αφήσαμε τα οχήματα σ ένα από τα πάρκινγκ πέριξ του αεροδρομίου και φύγαμε για τσεκ ιν έγκαιρα (ευτυχώς) αφού είχα να παραλάβω τα βάουτσερ για τη διαμονή στην Αιθιοπία.

Τα ποιά;
Με κοιτάει ο υπάλληλος στο γκισέ με το βλέμμα του γκνου (μια και πάμε για σαφάρι)

- "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ εδώ"
και ποιός τα δίνει;
- τι εννοείς ΚΑΝΕΝΑΣ;;;;
Κρατήστε με!
Ψυχραιμίαααααα

Ευτυχώς που είχα ψυχανεμιστεί τη στραβή και είχα ζητήσει να υπάρχει εγγράφως η προσφορά από την εταιρεία, άρχισα να ψάχνω ένα-ένα τα 35 μέηλ που είχαμε ανταλλάξει, μόνο που το μυαλό είχε θολώσει και δεν έβλεπα την τύφλα μου.

Με τη βοήθεια των πιο ψύχραιμων εντοπίσαμε το σχετικό μέηλ, τους το κολλάω στα μούτρα.
-Παίρνει τηλέφωνο αυτός και φωνάζει έναν άλλον.
-Τα ξαναλέω.
-Επιμένει "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ", πόσο μάλλον βίζες, για τι μας περάσατε για γραφείο immigration?
-Εγώ δεν σας πέρασα για τίποτα, ΕΣΕΙΣ τα τάξατε, Να! τα έχω και γραπτώς! του κολλάω κ αυτουνού το κινητό στη μούρη.

Αφού έχω μπλοκάρει όλο το τσεκ ιν, ασχολούνται δύο άτομα μαζί μου, Σάββατο βράδι μεσάνυχτα να βρούμε ποιόν στα τηλέφωνα; έχω φορτώσει άσχημα, κυρίως γιατί ήταν ένα κομμάτι που επέμενα πολύ να είναι ξεκάθαρο για να μην τραβιόμαστε και δες που τελικά πήγε και στράβωσε πριν καλά καλά ξεκινήσουμε.

Ε ρε κάτι μηνύσεις που έχουν να πέσουν!

Με τα πολλά, κάπως έπρεπε να μας ξεφορτωθούν, λέει ίσως ξέρουν στην Αιθιοπία, όταν φτάσετε και σκανάρουν τα διαβατήρια θα σας πουν. Μάλιστα!
Το άλλο με τον Τοτό;
Εδώ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στη χώρα μας, θα βγάλουμε άκρη το πρωί ξάγρυπνοι σε ξένη γλώσσα. Καλά θα πάει κι αυτό....

Φύγαμε όμως για την πύλη (τι άλλο να κάναμε) και λίγο πριν περάσουμε την έξοδο, έρχεται ένας τύπος φορτσάτος κρατώντας κάτι χαρτιά φωνάζοντας, καλέ ΣΤΑΘΕΙΤΕ μύγδαλα, τα βάουτσερ, τα βάουτσερ, ήρθαν μη φεύγετε!!!

Μα από που ήρθαν;;;
Αποδείχθηκε πως τα είχε στο μέηλ της η προϊσταμένη που εκείνο το βράδι είχε άδεια και....ξέχασε να ενημερώσει, την βρήκαν στο κινητό και τα προώθησε. 'Ετσι σώθηκε η παρτίδα.
Φυσικά και τ άκουσαν στη εταιρεία όταν επέστρεψα και ζήτησαν συγνώμες αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Τέλος καλό, όμως με είχαν κουρντίσει.

Η Αθήνα από ψηλά

Και σε λίγο μας σέρβιραν αυτά τα ύπουλα μπιφτεκάκια (που έλεγε κι ο Κωνσταντάρας)

Το αεροπλάνο ήταν μισοάδειο κι είχα ολόκληρη τριπλέτα για την πάρτη μου μόνο. Κατέβασα την κρασούμπα μονοκοπανιά και υπέθεσα ότι θα ξεραθώ σε 5 λεπτά, έλα όμως που η όλη φάση με είχε ταράξει, μ έπιασε ταχυκαρδία, 5 ώρες πτήση ζήτημα να χάθηκα για 10 λεπτά.

Αγχώθηκα ξανά. Πως στο διάολο θα βγάλω ημερήσιο τουρ άυπνη; είμαι κ υπναρού αν κοιμηθώ κάτω από 5-6 ώρες δε λειτουργώ, δεν συντονίζομαι. Κακά μαντάτα.

Φτάσαμε αξημέρωτα.
Αχανής η Αντίς Αμπέμπα

τρείς κι ο κούκος

Παραπατώντας από την κούραση, ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο στον έλεγχο διαβατηρίων. Ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά σχετικά γρήγορα, τους έδωσα τα βάουτσερ, τους άρεσαν, μέτρησαν κεφάλια κι έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε εκεί που μας υπέδειξαν για να πάμε στο ξενοδοχείο κ μετά από μια διαδρομή 5-6 λεπτών βρεθήκαμε στο θεόρατο Skylight hotel.

Εύκολη η διαδικασία, πήγαμε στη ρεσεψιόν όπου τα τσεκ ιν πραγματοποιούνται όλο το 24ωρο, μας έδωσαν τα δωμάτια καθώς και τα 4 κουπόνια για κάθε γεύμα που δικαιούμασταν, όμως οι ρυθμοί που λειτουργούν είναι τραγικοί για τα δικά μας δεδομένα, σα να είσαι σε δημόσια υπηρεσία μπροστά σε βαριεστημένο υπάλληλο που αν μπορεί θα τα κάνει όλα λάθος και εσύ πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα.
Δημόσιος υπάλληλος είμαι και γω, δεν με συμφέρει να τα λέω αυτά, όμως τέτοιο χάλι εδώ σπάνια.
Τέλος πάντων κάποτε τα κατάφερε κ έδωσε όλα τα κουπόνια σωστά και ξεκουμπιστήκαμε να πλυθούμε και να φάμε κάτι πριν φύγουμε για την ξενάγηση.

Τα δωμάτια ήταν μια χαρά, πεντακάθαρα και μύριζε καινουργίλα

Το εστιατόριο για το πρωινό και λοιπά γεύματα όμως, ήταν επιεικώς άθλιο. Σκοτεινό, καταθλιπτικό με βρώμικα τραπέζια, περίεργες μυρωδιές και μια μουσική ψυχεδέλειας που νόμιζες ότι παίζει ταινία του Λάνθιμου και όπου νάναι θα αρχίσει το σπλάτερ.
Εξίσου άθλιο ήταν και το πρωινό, είχαν κάποια πολύ βασικά αλείμματα και μαγειρευτά βαριά φαγητά, τι είδους άνθρωποι τρώνε στιφάδο στις 7 το πρωί;

Βολευτήκαμε με κάτι αυγά που είναι στανταράκι παντού, με τόσο αυγό που φάγαμε εκείνες τις μέρες τουλάχιστον 3000 θα έχει πάει η χοληστερίνη.
Κάπως όμως έπρεπε να γεμίσει το στομάχι, να κουμπώσουμε και το καθημερινό μαλαρόν που ήταν οδηγία γιατρού και ευχαριστώ ξανά το @Dr Snoopy που προσφέρθηκε να με βοηθήσει και τον έπρηξα τον άνθρωπο. Μαζί με τις συνταγές.
'Οπως το βλέπω ολόκληρο ευχαριστήριο κεφάλαιο πρέπει να γράψω γι αυτό το ταξίδι.

Σε λιγάκι έφτασε ο οδηγός που είχα κλείσει για το τουρ.
Πόσο διαφορετική είναι η ψυχολογία στα ταξίδια όμως....αισθανόμασταν κομμάτια, εμένα ήδη με ενοχλούσε το στομάχι μου, αν ήμουν σπίτι θα ήταν από κείνες τις μέρες που κουκουλώνεσαι και δεν το κουνάς για κανένα λόγο. Εκεί όμως είχα μία μόνο ευκαιρία να δω κάτι. Take it or leave it.
Take it λοιπόν κ όπου μας βγάλει.

Σύντομα μας ξύπνησαν οι δυνατές εικόνες

Ξεκινήσαμε για το όρος Entoto που είναι πολύ κοντά στην πόλη και ήδη η κίνηση ήταν αρκετή.
Βασικά κάνουν έργα διαπλάτυνσης σε όλο το μήκος του δρόμου και γινόταν το έλα να δεις.

Περάσαμε από μια τοπική αγορά όπου δεν υπήρχε ίχνος τουρίστα.

κολατσιό

Είχαμε πάθει το πρώτο σοκ και πηγαίναμε ντογρού για τα επόμενα.

αυτό είναι ένα από τα δημόσια βανάκια-ταξί όπου κυκλοφορούν οι ντόπιοι παστωμένοι σαν τις σαρδέλες

Φτάσαμε στο Entoto, το δάσος όμως ήταν κλειστό λόγω κάποιας συνάντησης κορυφής.

Η θέα ήταν όμορφη απο κει, φαινόταν το κέντρο με τους ουρανοξύστες

Παράγκα-εστιατόριο. Θα τρώγατε;

Πέσαμε και σε γάμο! Κυριακή γαρ.
- YouTube

Σειρά είχε το Εθνολογικό Μουσείο της πόλης αφιερωμένο στην ανθρωπολογία με ιδιαίτερα εκθέματα.

Είχε ξεναγό στην τιμή του εισιτηρίου, έτσι ακούσαμε ενδιαφέρουσες ιστορίες που ξεδιάντροπα ομολογώ ότι ακούγοντας μεταξύ ξύπνιου και νύστας έχω ήδη ξεχάσει!

ρέπλικα αρχαίας κατοικίας

η κρεβατοκάμαρα του αυτοκράτορα Μελενίκ ο οποίος έπαιζε δυνατά στο μουσείο αυτό.

Ποδοσφαιράκι; Τι φάση;

Από κει φύγαμε για το Mercato που είναι το μεγάλο τους παζάρι. Τα καταστήματα θα ήταν κλειστά λόγω αργίας, όμως η υπαίθρια αγορά λειτουργούσε κανονικά.

Κατεβήκαμε με προσοχή και πάντα με τη συνοδεία του οδηγού. Οι εικόνες μας ισοπέδωσαν.

'Οπως είπα τα καταστήματα στην εσωτερική στοά ήταν κλειστά, όμως ο οδηγός μας ήξερε κάποιον, που ...ήξερε κάποιον, έτσι σύντομα ήρθε ένας τύπος που μας οδήγησε στο εσωτερικό για να ψωνίσουμε τα σουβενίρ μας.

Σκιαχτήκαμε κάπως εκεί. 'Ερημο τοπίο και μεις πρώτη μέρα είμασταν όλοι φορτωμένοι μετρητό. Καλώς ήρθες δολάριο.

Ο τύπος άνοιξε το μαγαζί του και ξεχύθηκε το καλαμπαλίκι.

Φυσικά επειδή τον κουβαλήσαμε ημέρα αργίας, είχε πρόθεση να μας δαγκώσει πολύ. Το καταλάβαμε έγκαιρα και γλυτώσαμε με μερικά μαγνητάκια μόνο που τα πληρώσαμε μπορεί και δεκαπλάσια, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Κατόπιν μας πήγαν στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδος που δεν μας εντυπωσίασε, αντίθετα μας έπιασε τσατίλα όταν μάθαμε ότι είχε τιμή εισόδου κοντά στα 11 ευρώ! Μια χαρά μας έφτανε να τη δούμε απέξω αλλά όλες οι είσοδοι περιλαμβάνονταν στην τιμή του τουρ.

Πετύχαμε ξανά γάμο!

Videaki
- YouTube

Εδώ με την κουμπάρα

Οι αντοχές μας είχαν εξαντληθεί.
Μας πήγε μια τελευταία βόλτα από το κέντρο και τη μοντέρνα πόλη που δεν μας ενθουσίασε.
Πολύ μπετόν, ακατάληπτη αρχιτεκτονική κ ελάχιστο πράσινο

Αυτό είναι ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης που μας είπαν ότι αξίζει να επισκεφτείς αν έχεις χρόνο.
Δεν είχαμε.

Αξιοπερίεργα αυτά τα φωτιστικά δρόμου!

Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φάτσα κάρτα το αστείο φωτιστικό

Μας πήγε να πιούμε τον διάσημο καφέ της Αιθιοπίας. Στο καλύτερο μαγαζί στο σιδ.σταθμό.

Μια γουλιά ήπια, φαρμάκι, απίστευτα δυνατός.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και τα μεγαλεία

Και ξαναφάγαμε αυτά που δεν τρωγόντουσαν με τίποτα. Στουμπώσαμε με κάτι ρύζια και οτιδήποτε άλλο μπορούσες να μασήσεις. Εμένα μ έπιασε αναγούλα πάντως.

Το υπόλοιπο της μέρας ξεραθήκαμε στον ύπνο και το βράδι ανταμώσαμε για λίγο να πιούμε μια μπύρα στο σαλόνι του ξενοδοχείου.
Η θέα από το sky bar

Συζητήσαμε λίγο για την απότομη προσγείωση στις εικόνες Αφρικής, το χάλι που αντικρύσαμε, την αθλιότητα, τη φτώχεια αλλά και τα γνήσια χαμόγελα των ανθρώπων.

Το επόμενο πρωί είχαμε ξανά πτήση, ξεκινούσε το κυρίως μέρος του ταξιδιού με αρχή την εξωτική Ζανζιβάρη όπου θα ανταμώναμε με την οικογένεια Mapouna protopame (πατήρ κ θυγατέρα).

Πάμε για άλλα λοιπόν...

 

[Travelliaris]

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

Θα προτείνω στην @evaT να μετονομάσει την ιστορία σε Super Vario και ολίγη από Τανζανία