evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.930
- Likes
- 16.396
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά
- Αθήνα - Αντίς Αμπέμπα, ένα τσιγάρο δρόμος
- Ζανζιβάρη κ από χειμώνα καλοκαίρι
- Blue Safari - Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα
- Stone Town - Bohemian Rapsody
- Zoom zoom, tzigi, tzigi Spice Farm και στα καπάκια ιδιωτική πτήση
- Ngorongoro crater - Men gave names to all the animals in the beginning!
- Serengeti Park - Inception
- Serengeti και pole pole πάμε προς το Kilimanjaro
- Ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις Μπανανιές
- Ενα τροπικό δάσος, μια λαϊκή αγορά και στο τέλος το ΚΑΤ Τανζανίας
- Should I stay or should I go?
- Επίλογος – Συμπεράσματα
Επίλογος – Συμπεράσματα
Οι περισσότερες ιστορίες στο φόρουμ έχουν τη μορφή ταξιδιωτικού οδηγού με πολλές πληροφορίες για τοπόσημα και τα σημεία ενδιαφέροντος.
Και πολύ καλά κάνουν. Αυτές διαβάζω και γω όταν κάνω έρευνα, όσο πιο συμμαζεμένη είναι η πληροφορία, τόσο το καλύτερο.
Οι δικές μου ιστορίες πάλι είναι ανθρωποκεντρικές. Απολαμβάνω να γράφω περισσότερο για τα μικρά ή μεγαλύτερα περιστατικά που συμβαίνουν στο δρόμο μας, για τα συναισθήματα που μας προκαλεί το ταξίδι και λιγότερο για τα αξιοθέατα καθευτά, μαζί με τα πρακτικά του κάθε προορισμού.
Αν αύριο έμπαινε κάποιος κανόνας στο φόρουμ που θα απαγόρευε την περιαυτολογία, πιθανότατα θα κατέβαζα συγγραφικά ρολά. Και καλύτερα θα πουν κάποιοι. Ακόμη και γω από μόνη μου, είναι φορές που με βαριέμαι.
Σε κάθε ταξίδι, πάνω κάτω στο τελευταίο μας τραπέζι κάνουμε ένα μικρό απολογισμό, λέμε ένας ένας τι μας άρεσε περισσότερο, αν ανταποκρίθηκε το ταξίδι στις προσδοκίες και έτσι διαπιστώνουμε πόσο ταυτιζόμαστε.
Ενόσω τρώγαμε το τελευταίο βράδι λοιπόν, λίγα λεπτά μόνο πριν το ατύχημα της Νατάσας τους ρώτησα πως έζησαν το ταξίδι.
Οι απαντήσεις μας όπως έπαιξαν λοιπόν:
Η πρώτη λοιπόν ουσιαστική εμπειρία στην Αφρική για μένα, ήταν πρωτίστως συναίσθημα.
Οι γαλαζοπράσινες παραλίες στη Ζανζιβάρη, το παραμυθένιο σαφάρι και τα διάφορα λογής φούμαρα ήταν μόνο το κερασάκι στην τούρτα.
Αυτό που κυριάρχησε στην ψυχή ήταν οι απλές εικόνες του δρόμου, η σκληρή πραγματικότητα της μαύρης ηπείρου, το πολύχρωμο μπουλούκι των ντόπιων, η ένδεια και η ανέχεια στα πόδια του μαζικού τουρισμού με τα χοντρά πορτοφόλια.
Τα είδαμε μόνο επιφανειακά, δεν πλησιάσαμε, δεν ακουμπήσαμε καν, όμως το συναίσθημα αποτυπώθηκε για πάντα. Μαζί με την σκληρή εικόνα.
Τροφή για σκέψη κάθε φορά που μιζεριάζουμε στις υπέροχες ατελείς ζωές μας, στα άνετα κρεβάτια μας και στη βολική άνεση του δήθεν πρώτου κόσμου που έχουμε την τύχη να ζούμε την καθημερινότητά μας.
Τα γνήσια χαμόγελα των ανθρώπων που δεν έχουν και δεν περιμένουν τίποτα, είναι το μάθημα ζωής που πήραμε στις βαλίτσες μας. Πόσο εύκολο είναι να γεμίζεις ευγνωμοσύνη σε μια δύσκολη μέρα;
Μαζί με την γνήσια, ξεχασμένη παιδική χαρά που πλημμύρισε τις ψυχές μας η σύντομη παραμονή μας κοντά στα άγρια ζώα, ένα μακρινό παιδικό όνειρο που δεν τόλμησε ποτέ να πιστέψει ότι θα βγει πραγματικό.
Με ρώτησαν πολλές φορές πως γίνεται να βγάζουμε αρμονικό ταξίδι με τόσο κόσμο.
Δεν ξέρω πως ακριβώς συμβαίνει, όμως είναι σχεδόν μαγικό.
Δεν υπήρξε το παραμικρό μεταξύ μας, ακόμη και με τα κορίτσια που ανήκουν σε άλλη γενιά κι ερχόταν μαζί μας για πρώτη φορά, συντονιστήκαμε πλήρως, συμμετείχαν στον χαβαλέ των Boomers και τα περάσαμε φίνα. Ταυτιστήκαμε στα περισσότερα, τις ίδιες ώρες βαριόμασταν, τις ίδιες πεινούσαμε, ακόμη κι η αρρώστια μας βρήκε παρέα!
Το αντίθετο, δεθήκαμε λίγο παραπάνω, μάθαμε περισσότερο ο ένας για τον άλλον, όπως πάντα αλληλοπειραχτήκαμε ανελέητα και δώσαμε ραντεβού για τα επόμενα.
Να κάτι ακόμη λοιπόν που μαθαίνουμε από τα ταξίδια μας. Η αξία της παρέας των καλών φίλων, οι συνοδοιπόροι μας, μια ευλογία στη ζωής μας!
Για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…
Το μαζεύω λίγο ( τι λες τώρα) και πάμε επιγραμματικά:
Αντίς Αμπέμπα: στις λίγες ώρες που παραμείναμε, πήραμε μόνο την κεντρική ιδέα. Αισθητικά σε γενικές γραμμές η πόλη δεν μας ακούμπησε, αλλά έχει τις γωνιές της. Οι εικόνες της ζωής στις φτωχογειτονιές, σκληρές κ αμείλικτες.
Ζανζιβάρη: δεν μας έπεισε γι αυτό που πουλάει. Ευχάριστο να περάσεις μερικές χαλαρές μέρες διακοπών στα γαλαζοπράσινα νερά, αλλά το resort style και τουριστίλα στην παραλία δεν είναι το στυλ μας. Ενδιαφέρουσα η παλιά πόλη στη Stone Town, όπως και η ατελείωτη παράγκα στους δρόμους.
Τανζανία: Παρόμοιες οι εικόνες του δρόμου όπως η Ζανζιβάρη. Οι πόλεις, όσο τις είδαμε είναι καταθλιπτικές. Το οδικό δίκτυο είναι παλιακό χωρίς αυτοκινητόδρομους και απίστευτη κίνηση. Οδηγούν ανάποδα παντού.
Το σαφάρι ήταν συγκλονιστικό. ‘Εχει κούραση, κοπάνημα, άπειρη σκόνη, αλλά αξίζει όσο ελάχιστα πράγματα που θα τολμήσεις στον ταξιδιωτικό σου βίο. Κύριο συστατικό της επιτυχίας του ο υπέροχος οδηγός μας Okulis, που το απογείωσε.
Το διήμερο πλησίον του Κιλιμάντζαρο, παρότι μας έδωσε εικόνες και εμπειρίες δεν θα το συνιστούσα, αν το έκανα από την αρχή θα έβαζα μία μέρα ακόμη στη Ζανζιβάρη και μία στο σαφάρι ακόμη κι αν πονούσε οικονομικά, το καραάξιζε. Γιού φάουλ.
Βίζα: Στην Αιθιοπία ήταν κερασμένη από την αεροπορική. Τανζανία 50 δολάρια upon arrival
Ασφάλεια: Υποχρεωτική ταξιδιωτική στην Ζανζιβάρη 44 ευρώ και συνολικά για το ταξίδι μας από την Interamerican 57 ευρώ. Ο Τάσος είναι ασφαλιστικός σύμβουλος στο επάγγελμα οπότε τα κανονίζει γρήγορα με τον καλύτερο τρόπο (στη διάθεσή σας το τηλέφωνό του για όποιον ενδιαφέρεται)
Εμβόλια: Κάναμε για τον κίτρινο πυρετό επειδή θα είχαμε παραμονή πλέον των 12 ωρών στην Αιθιοπία-ειδάλλως δεν απαιτείται. Κατόπιν ιατρικής σύστασης πήραμε τα χαπάκια Malaron, ωστόσο κουνούπια δεν είδαμε.
Φάρμακα: Είχα μαζί μου χαπάκια για πάσα νόσο και ανοησία! Καταφέραμε να εξαντλήσουμε τα αντιδιαρροικά, αντιεμετικά όπως και τους ηλεκτρολύτες.
Χρήματα: Το μετρητό εδώ είναι βασιλιάς. Δέχονται παντού δολάρια κ ευρώ, πλήρωσα με revolut σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις-αλλού είχε προμήθεια κ αλλού όχι.
Φαγητό: Στη Ζανζιβάρη η χαρά των ψαροφαγάδων σε τιμές ταχυφαγείου. Τα υπόλοιπα επιεικώς αδιάφορα. Καταλήξαμε ότι δεν ξέρουν να μαγειρεύουν. Εκτός από τα ακριβά εστιατόρια/καταλύματα που μεσολαβεί εμπνευσμένος σεφ.
‘Ανθρωποι: Μας σκλάβωσαν! Απλοί, καταδεκτικοί και φιλόξενοι, εκτός από τους πραγματευτές που είναι πρήχτες όπως σε τόσα άλλα μέρη του πλανήτη, γενικά επικοινωνήσαμε εύκολα και τους αγαπήσαμε λιγάκι παραπάνω.
Ασφάλεια: Δε νιώσαμε το παραμικρό πουθενά, όμως δεν κινηθήκαμε σε μεγαλουπόλεις αδέσποτοι, ήταν ένα από τα πιο προστατευμένα ταξίδια που έχουμε κάνει (και ίσως θα κάνουμε ποτέ)
Κινητά: Sim Vodacom 12 € και 5 giga
Πρίζες: οι περισσότερες είναι αγγλικού τύπου, πρέπει να έχετε αντάπτορα
Ρούχα: Κυρίως καλοκαιρινά, αλλά το βράδι η θερμοκρασία πέφτει, οπότε ζακέτα να πάρεις, όπως και παντελόνες για τα κουνούπια. Στο Σαφάρι χρειάστηκε και φουτεράκι για τη νύχτα.
Κόστος: Βγάζω το εξέλ!
-Αεροπορικά διεθνείς πτήσεις + εσωτερική: 740 €
-Σαφάρι: 920 €
-3 μερο Κιλιμάτζαρο: μετά την έκπτωση 300 €
-Ξενώνες σε Ζανζιβάρη και Αρούσα : 190 €
-Εκδρομές Ζανζιβάρης : περίπου 130 €
-Βίζες και ασφάλειες : 150 €
-Φαγητά ποτά & λοιπά : 250 €
Συνολικό κόστος περίπου 2700-2800 € το άτομο (από πόρτα σε πόρτα αφού είχαμε και μεταφορικά Θεσσαλονίκη- Αθήνα)
Τίμιο κόστος για ταξίδι αυτού του εύρους, όπου οι τιμές των σαφάρι μπορούν να εκτιναχθούν σε αρκετές χιλιάδες ευρώ ανάλογα με τις μέρες και το είδος του καταλύματος.
Στη διάθεση όσων ενδιαφέρονται τα στοιχεία του πρακτορείου που μας τα οργάνωσε, στείλτε μου προσωπικό μήνυμα για τα λινκ.
Ευχαριστώ άλλη μια φορά, για το χρόνο σας, την υπομονή, το τρολάρισμα κ πάνω από όλα το μοίρασμα που μας χαρακτηρίζει ως κοινότητα και σοβαρό ταξιδιωτικό φόρουμ.
Στα επόμενα λοιπόν!
Οι περισσότερες ιστορίες στο φόρουμ έχουν τη μορφή ταξιδιωτικού οδηγού με πολλές πληροφορίες για τοπόσημα και τα σημεία ενδιαφέροντος.
Και πολύ καλά κάνουν. Αυτές διαβάζω και γω όταν κάνω έρευνα, όσο πιο συμμαζεμένη είναι η πληροφορία, τόσο το καλύτερο.
Οι δικές μου ιστορίες πάλι είναι ανθρωποκεντρικές. Απολαμβάνω να γράφω περισσότερο για τα μικρά ή μεγαλύτερα περιστατικά που συμβαίνουν στο δρόμο μας, για τα συναισθήματα που μας προκαλεί το ταξίδι και λιγότερο για τα αξιοθέατα καθευτά, μαζί με τα πρακτικά του κάθε προορισμού.
Αν αύριο έμπαινε κάποιος κανόνας στο φόρουμ που θα απαγόρευε την περιαυτολογία, πιθανότατα θα κατέβαζα συγγραφικά ρολά. Και καλύτερα θα πουν κάποιοι. Ακόμη και γω από μόνη μου, είναι φορές που με βαριέμαι.
Σε κάθε ταξίδι, πάνω κάτω στο τελευταίο μας τραπέζι κάνουμε ένα μικρό απολογισμό, λέμε ένας ένας τι μας άρεσε περισσότερο, αν ανταποκρίθηκε το ταξίδι στις προσδοκίες και έτσι διαπιστώνουμε πόσο ταυτιζόμαστε.
Ενόσω τρώγαμε το τελευταίο βράδι λοιπόν, λίγα λεπτά μόνο πριν το ατύχημα της Νατάσας τους ρώτησα πως έζησαν το ταξίδι.
Οι απαντήσεις μας όπως έπαιξαν λοιπόν:
- Τάσος: ήταν σπίτι περιμένοντας μάταια μια κόκα κόλα που δεν ήρθε ποτέ, ωστόσο είχε από μέρες εκφράσει ότι ήταν το καλύτερο από τα ταξίδια μας, η Αφρική του είχε κλέψει την καρδιά, δήλωνε παρόν για να επιστρέψουμε στην ήπειρο.
- Αντώνης o siga_mhn_ksanapao : ‘Ηταν ο μόνος με προϋπηρεσία σε σαφάρι, στο Μασάι Μάρα στην Κένυα προ 20ετίας, παραδέχθηκε πως το Σερενγκέτι είναι σαφώς ανώτερο αλλά γκρίνιαξε γιατί ιδανικά θα ήθελε να δει περισσότερα κοπάδια ζώων, να μέναμε περισσότερες μέρες στο σαφάρι και κάποια άλλα που δεν κάθισα να ακούσω.
- Βάλια (η κόρη του). Της άρεσε πάρα πολύ, επίσης θα προτιμούσε επιπλέον βραδιά στο Σερενγκέτι για να το ζήσουμε καλύτερα. Και γω το ίδιο κοπελιά, αλλά το ρημάδι είναι βραδιά και 500άρα!
- Σκάμυ η καρμπουζού: Το σαφάρι την ξετρέλανε, όμως όταν στο Σερενγκέτι μας είπαν ότι απέναντι ήταν τα σύνορα με την Κένυα, ετοιμάστηκε να πηδήξει έξω με τη βαλίτσα της. Με το ζόρι την κρατάμε μη βάλει για Δήμαρχος.
- Βασίλης (ο μπαμπάς). Δεν είπε κουβέντα αλλά κούνησε το κεφάλι με τέτοιο σοκ και δέος που καταλάβαμε όλοι πόσο εντυπωσιάστηκε.
- Νατάσα: δεν είχε πάθει το ατύχημα ακόμη, είπε πως πέρασε φανταστικά με την παρέα αλλά της είχε μείνει ανεξίτηλη η εμπειρία στην Πέτρα της Ιορδανίας , είχε κι ένα παραπάνω θέμα με τη σιχασιά και δεν επέμεινα. Είμαστε χαρούμενοι που μας μιλάει ακόμη μετά το σπασμένο πόδι.
- Η tour leader (εγώ): Τείνω να συμπορεύομαι συναισθηματικά με τον πρώτο της λίστας, Τάσο. Και αφού εγώ τα γράφω, μου την είπαν κιόλας ότι σα να τα ξεπετάω τα τελευταία κεφάλαια, ε τώρα θα απλωθώ!
Η πρώτη λοιπόν ουσιαστική εμπειρία στην Αφρική για μένα, ήταν πρωτίστως συναίσθημα.
Οι γαλαζοπράσινες παραλίες στη Ζανζιβάρη, το παραμυθένιο σαφάρι και τα διάφορα λογής φούμαρα ήταν μόνο το κερασάκι στην τούρτα.
Αυτό που κυριάρχησε στην ψυχή ήταν οι απλές εικόνες του δρόμου, η σκληρή πραγματικότητα της μαύρης ηπείρου, το πολύχρωμο μπουλούκι των ντόπιων, η ένδεια και η ανέχεια στα πόδια του μαζικού τουρισμού με τα χοντρά πορτοφόλια.
Τα είδαμε μόνο επιφανειακά, δεν πλησιάσαμε, δεν ακουμπήσαμε καν, όμως το συναίσθημα αποτυπώθηκε για πάντα. Μαζί με την σκληρή εικόνα.
Τροφή για σκέψη κάθε φορά που μιζεριάζουμε στις υπέροχες ατελείς ζωές μας, στα άνετα κρεβάτια μας και στη βολική άνεση του δήθεν πρώτου κόσμου που έχουμε την τύχη να ζούμε την καθημερινότητά μας.
Τα γνήσια χαμόγελα των ανθρώπων που δεν έχουν και δεν περιμένουν τίποτα, είναι το μάθημα ζωής που πήραμε στις βαλίτσες μας. Πόσο εύκολο είναι να γεμίζεις ευγνωμοσύνη σε μια δύσκολη μέρα;
Μαζί με την γνήσια, ξεχασμένη παιδική χαρά που πλημμύρισε τις ψυχές μας η σύντομη παραμονή μας κοντά στα άγρια ζώα, ένα μακρινό παιδικό όνειρο που δεν τόλμησε ποτέ να πιστέψει ότι θα βγει πραγματικό.
Με ρώτησαν πολλές φορές πως γίνεται να βγάζουμε αρμονικό ταξίδι με τόσο κόσμο.
Δεν ξέρω πως ακριβώς συμβαίνει, όμως είναι σχεδόν μαγικό.
Δεν υπήρξε το παραμικρό μεταξύ μας, ακόμη και με τα κορίτσια που ανήκουν σε άλλη γενιά κι ερχόταν μαζί μας για πρώτη φορά, συντονιστήκαμε πλήρως, συμμετείχαν στον χαβαλέ των Boomers και τα περάσαμε φίνα. Ταυτιστήκαμε στα περισσότερα, τις ίδιες ώρες βαριόμασταν, τις ίδιες πεινούσαμε, ακόμη κι η αρρώστια μας βρήκε παρέα!
Το αντίθετο, δεθήκαμε λίγο παραπάνω, μάθαμε περισσότερο ο ένας για τον άλλον, όπως πάντα αλληλοπειραχτήκαμε ανελέητα και δώσαμε ραντεβού για τα επόμενα.
Να κάτι ακόμη λοιπόν που μαθαίνουμε από τα ταξίδια μας. Η αξία της παρέας των καλών φίλων, οι συνοδοιπόροι μας, μια ευλογία στη ζωής μας!
Για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…
Το μαζεύω λίγο ( τι λες τώρα) και πάμε επιγραμματικά:
Αντίς Αμπέμπα: στις λίγες ώρες που παραμείναμε, πήραμε μόνο την κεντρική ιδέα. Αισθητικά σε γενικές γραμμές η πόλη δεν μας ακούμπησε, αλλά έχει τις γωνιές της. Οι εικόνες της ζωής στις φτωχογειτονιές, σκληρές κ αμείλικτες.
Ζανζιβάρη: δεν μας έπεισε γι αυτό που πουλάει. Ευχάριστο να περάσεις μερικές χαλαρές μέρες διακοπών στα γαλαζοπράσινα νερά, αλλά το resort style και τουριστίλα στην παραλία δεν είναι το στυλ μας. Ενδιαφέρουσα η παλιά πόλη στη Stone Town, όπως και η ατελείωτη παράγκα στους δρόμους.
Τανζανία: Παρόμοιες οι εικόνες του δρόμου όπως η Ζανζιβάρη. Οι πόλεις, όσο τις είδαμε είναι καταθλιπτικές. Το οδικό δίκτυο είναι παλιακό χωρίς αυτοκινητόδρομους και απίστευτη κίνηση. Οδηγούν ανάποδα παντού.
Το σαφάρι ήταν συγκλονιστικό. ‘Εχει κούραση, κοπάνημα, άπειρη σκόνη, αλλά αξίζει όσο ελάχιστα πράγματα που θα τολμήσεις στον ταξιδιωτικό σου βίο. Κύριο συστατικό της επιτυχίας του ο υπέροχος οδηγός μας Okulis, που το απογείωσε.
Το διήμερο πλησίον του Κιλιμάντζαρο, παρότι μας έδωσε εικόνες και εμπειρίες δεν θα το συνιστούσα, αν το έκανα από την αρχή θα έβαζα μία μέρα ακόμη στη Ζανζιβάρη και μία στο σαφάρι ακόμη κι αν πονούσε οικονομικά, το καραάξιζε. Γιού φάουλ.
Βίζα: Στην Αιθιοπία ήταν κερασμένη από την αεροπορική. Τανζανία 50 δολάρια upon arrival
Ασφάλεια: Υποχρεωτική ταξιδιωτική στην Ζανζιβάρη 44 ευρώ και συνολικά για το ταξίδι μας από την Interamerican 57 ευρώ. Ο Τάσος είναι ασφαλιστικός σύμβουλος στο επάγγελμα οπότε τα κανονίζει γρήγορα με τον καλύτερο τρόπο (στη διάθεσή σας το τηλέφωνό του για όποιον ενδιαφέρεται)
Εμβόλια: Κάναμε για τον κίτρινο πυρετό επειδή θα είχαμε παραμονή πλέον των 12 ωρών στην Αιθιοπία-ειδάλλως δεν απαιτείται. Κατόπιν ιατρικής σύστασης πήραμε τα χαπάκια Malaron, ωστόσο κουνούπια δεν είδαμε.
Φάρμακα: Είχα μαζί μου χαπάκια για πάσα νόσο και ανοησία! Καταφέραμε να εξαντλήσουμε τα αντιδιαρροικά, αντιεμετικά όπως και τους ηλεκτρολύτες.
Χρήματα: Το μετρητό εδώ είναι βασιλιάς. Δέχονται παντού δολάρια κ ευρώ, πλήρωσα με revolut σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις-αλλού είχε προμήθεια κ αλλού όχι.
Φαγητό: Στη Ζανζιβάρη η χαρά των ψαροφαγάδων σε τιμές ταχυφαγείου. Τα υπόλοιπα επιεικώς αδιάφορα. Καταλήξαμε ότι δεν ξέρουν να μαγειρεύουν. Εκτός από τα ακριβά εστιατόρια/καταλύματα που μεσολαβεί εμπνευσμένος σεφ.
‘Ανθρωποι: Μας σκλάβωσαν! Απλοί, καταδεκτικοί και φιλόξενοι, εκτός από τους πραγματευτές που είναι πρήχτες όπως σε τόσα άλλα μέρη του πλανήτη, γενικά επικοινωνήσαμε εύκολα και τους αγαπήσαμε λιγάκι παραπάνω.
Ασφάλεια: Δε νιώσαμε το παραμικρό πουθενά, όμως δεν κινηθήκαμε σε μεγαλουπόλεις αδέσποτοι, ήταν ένα από τα πιο προστατευμένα ταξίδια που έχουμε κάνει (και ίσως θα κάνουμε ποτέ)
Κινητά: Sim Vodacom 12 € και 5 giga
Πρίζες: οι περισσότερες είναι αγγλικού τύπου, πρέπει να έχετε αντάπτορα
Ρούχα: Κυρίως καλοκαιρινά, αλλά το βράδι η θερμοκρασία πέφτει, οπότε ζακέτα να πάρεις, όπως και παντελόνες για τα κουνούπια. Στο Σαφάρι χρειάστηκε και φουτεράκι για τη νύχτα.
Κόστος: Βγάζω το εξέλ!
-Αεροπορικά διεθνείς πτήσεις + εσωτερική: 740 €
-Σαφάρι: 920 €
-3 μερο Κιλιμάτζαρο: μετά την έκπτωση 300 €
-Ξενώνες σε Ζανζιβάρη και Αρούσα : 190 €
-Εκδρομές Ζανζιβάρης : περίπου 130 €
-Βίζες και ασφάλειες : 150 €
-Φαγητά ποτά & λοιπά : 250 €
Συνολικό κόστος περίπου 2700-2800 € το άτομο (από πόρτα σε πόρτα αφού είχαμε και μεταφορικά Θεσσαλονίκη- Αθήνα)
Τίμιο κόστος για ταξίδι αυτού του εύρους, όπου οι τιμές των σαφάρι μπορούν να εκτιναχθούν σε αρκετές χιλιάδες ευρώ ανάλογα με τις μέρες και το είδος του καταλύματος.
Στη διάθεση όσων ενδιαφέρονται τα στοιχεία του πρακτορείου που μας τα οργάνωσε, στείλτε μου προσωπικό μήνυμα για τα λινκ.
Ευχαριστώ άλλη μια φορά, για το χρόνο σας, την υπομονή, το τρολάρισμα κ πάνω από όλα το μοίρασμα που μας χαρακτηρίζει ως κοινότητα και σοβαρό ταξιδιωτικό φόρουμ.
Στα επόμενα λοιπόν!
Last edited by a moderator:
και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!
