Αιθιοπία Τανζανία Mambo Jambo Tanzania

[evaT]

να τροπικό δάσος, μια λαϊκή αγορά και στο τέλος το ΚΑΤ Τανζανίας

Το πρωινό μας το πήραμε στον κήπο με μυρωδάτα σπιτικά αβγά, φρέσκα τροπικά φρούτα και τσάι Κεϋλάνης κερασμένο από τον mapou_den_protopige, που μαζί με την ωραιότατη ιστορία του από τη Σρι-Λάνκα θυμήθηκε να μας φέρει κ λίγο από το διάσημο τσάι.

Για σήμερα είχαμε πεζοπορία σ ένα τροπικό δάσος και κάτι ορυζώνες.

Ξεκινήσαμε ποδαράτο μέσα από τις φτωχογειτονιές, σύντομα φτάσαμε σένα κατάφυτο τοπίο και ο οδηγός μας εξήγησε ότι είχαμε μπροστά μας ένα γεμάτο 3ωρο πεζοπορίας.
Το οποίο θα ήταν μια χαρά αν είχε δροσιά. Η ζέστη ήταν όμως εξίσου τροπική, να δούμε πόσο καλά θα πήγαινε κι αυτό.

Το βουκολικό τοπίο ήταν εντυπωσιακό, απολαμβάναμε την οργιώδη βλάστηση και τους ήχους της φύσης.

και μια καρδούλα

φτάσαμε στο δέντρο των ευχών

Ο αστικός μύθος λέει πως όσες στροφές φέρεις γύρω από το δέντρο με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, τόσα χρόνια θα ζήσεις. Στη συνέχεια έπρεπε να αγκαλιάσουμε το δέντρο για να νιώσουμε την ενέργεια του και να κάνουμε και καμιά ευχή.

Εγώ μπερδεύτηκα και πήρα μια στροφή ανάποδα, ρώτησα τον οδηγό τι γίνεται τώρα, δεν είναι καλό αυτό μου λέει, μάλλον έχασες χρόνια Πάρτο από την αρχή τώρα κι έκανα μερικές επιπλέον γύρες για να έχω καβάντζα.

Πολύ μεγάλο το δέντρο όμως!

Δυστυχώς οι ευχές δεν έβγαλαν ούτε τη μέρα.

Παραπέρα σημείο έβγαλε από το σάκο κουβερτούλες, τις έστρωσε και μας προσκάλεσε να διαλογιστούμε.
Καθίσαμε άλλοι κάτω, μερικοί ξάπλωσαν, κλείσαμε τα μάτια, ενώ εγώ έκανα το γκουρού.
Κάποτε είχα κάνει κάνει λίγη γιόγκα, ξεσήκωσα μερικά από τα κόλπα της καλής μου γιόγκι της Αλεξάνδρας κι ανέλαβα να καθοδηγώ τους υπόλοιπους.
Στ αγγλικά παρακαλώ, για να καταλαβαίνει ο ξεναγός.

Inhale, exhale, aoooooommmmmmm

Με τη διαφορά ότι η γιόγκι μου, όπως και όλοι όσοι ηγούνται ασκήσεων διαλογισμού έχουν μια φυσική ηρεμία και γλυκές φωνούλες που γαληνεύουν το μέσα σου και βοηθούν στη διαδικασία.

H δική μου αγριοφωνάρα ιδανικά θα ταίριαζε σε μια οποιαδήποτε λαϊκή αγορά όπου πιθανώς να διέπρεπα....για διαλογισμό όμως, όχι δεν κάνω.
Ωστόσο ήταν μια ωραία στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο μπακγκράουντ.

Μετά το δάσος βγήκαμε στο μαγικό τοπίο με τους ορυζώνες

O Bασίλης που είναι επίσης αγρότης κ έχει εμπειρία στα ρύζια ενθουσιάστηκε

Eνθουσιάστηκε μάλιστα τόσο πολύ, που έχασε την ισορροπία του και βούτηξε ολόκληρο το πόδι μέσα σ ένα από τα κανάλια με τη λασπούρα.

Πήγαμε για φαγητό και στο κατόπι ζητήσαμε να μας πάνε σε κάποια αγορά της περιοχής για να ψωνίσουμε μερικά φρούτα-την επόμενη μέρα είχαμε το ταξίδι της επιστροφής, δεν θα ήταν άσχημα να παίρναμε λίγα μάνγκο πίσω στο καταχείμωνο.
Εικόνες του δρόμου

Ε ρε κατακαημένη Σαντορίνη που να το φανταζόσουν ότι θα καταντούσες όνομα κομμωτηρίου!

Η λαϊκή αγορά ήταν ό,τι πιο λόκαλ βρήκαμε στο δρόμο μας

άστα θειά, άμα μιλούσα σουαχίλι στην είχα φάει τη μπίζνα!

Το μεσημέρι με τη ζέστη ένας υπνάκος είναι απαραίτητος

Εδώ οι εικόνες σε βιντεάκι - Youtube

'Οπως πολύ σωστά λέει ο Τάσος, το αξιοθέατο εκεί, είμασταν εμείς. 'Ολοι μας κοιτούσαν, μας μιλούσαν, γίναμε το γεγονός της ημέρας.

Δώσαμε δύο δολάρια και πήραμε ένα ολόκληρο τσαμπί πράσινες μπανάνες και τις μοιραστήκαμε. Με το χειμώνα στην Ελλάδα χρειάστηκε καμιά βδομάδα ακόμη για να κιτρινίσουν και να τρώγονται.
Ψωνίσαμε μερικά μάνγκο και αβοκάντο και μετά αρχίσαμε τις αηδίες.

Πρώτα βρήκαμε την κατάλληλη νύφη για τον Τάσο

άντε και στα δικά μας!

Μετά η Σκάμυ δοκίμασε την τις δυνατότητές της ως καρπουζού! - Youtube

Κρυφό ταλέντο.

Μας βάρεσε η ζέστη. Πήγαμε σπίτι για λίγη ξεκούραση. Ο Τάσος δεν ένιωθε καλά.
'Εκανε εμετό, το μάτιαξαν οι λυσσάρες το αγόρι μας.

Το βραδάκι που ήταν το τελευταίο πριν την αναχώρηση, ετοιμαστήκαμε για φαγητό, o Linus υποσχέθηκε να μας πάει σ ένα τοπικό κλαμπ μετά, να ξεσκάσουν λίγο και οι μικρές που είχαν πήξει τόσες μέρες μαζί μας.
Αυτό θα είχε τρελό ενδιαφέρον αφού τίποτα στην περιοχή δεν δυτικό-φερνε.

Ο Τάσος ένιωθε πολύ αδύναμος να ακολουθήσει. 'Εμεινε πίσω να ξεκουραστεί και μας παρήγγειλε μια κόκα κόλα, να ηρεμήσουν τα εντερικά του.

Λένε πως στη ζωή όλα είναι τυχαία. Μια ακολουθία γεγονότων που το ένα οδηγεί το άλλο, το καλό και το κακό είναι μια απλά συγκυρία της στιγμής, δέκατα του δευτερολέπτου που καθορίζουν αν θα συμβεί κάτι ή όχι.

'Ετσι ωραία μας τα έλεγε ο Μπραντ Πητ στο υπέροχο Μπέντζαμιν Μπάτον πριν το ατύχημα της καλής του κι έτσι θα συνέβαινε και με μας.

Στο εστιατόριο παραγγείλαμε έξτρα την κόκα κόλα του Τάσου και ζητήσαμε να μην την ανοίξουν.
Αν είχαν υπακούσει, δεν θα είχε συμβεί τίποτα και η βραδιά μας θα συνεχιζόταν με κέφι και διασκέδαση όπως υπολογίζαμε.
Μας είπαν όμως πως δεν μπορούν να πουλήσουν κάτι που δε θα καταναλωθεί επί τόπου.
Αν είχαμε επιμείνει ίσως να άλλαζαν γνώμη και να μην είχε συμβεί τίποτα.
Δεν το κάναμε.
Απέναντι υπήρχε ένα σούπερ μάρκετ που έμενε ανοιχτό ως αργά. Αν έκλεινε κι αυτό στην ώρα του όπως τ άλλα, δεν θα είχε συμβεί τίποτα.
'Ομως παρέμεινε ανοιχτό.
Αποφασίσαμε να πάμε με τη Νατάσα και τη Σκάμι μήπως βρούμε και τίποτε σνακς.
Υπήρχε ένας μεγάλος κεντρικός δρόμος που έπρεπε να περάσουμε.
Αν η κυβέρνησή τους δεν ήταν τόσο διεφθαρμένη και έβαζε κανονικά φώτα μέσα σ ένα δρόμο στην πόλη, θα βλέπαμε καλά και δεν θα είχε συμβεί τίποτα.
Τα λεφτά όμως κατέληγαν σε ύποπτες τσέπες, τα φώτα δεν μπήκαν ποτέ κι οι λακκούβες στο δρόμο έμοιαζαν με σκιές.
Λίγο πριν το πεζοδρόμιο υπήρχε μια τεράστια λακκούβα, η Νατάσα προχωρούσε μπροστά με την κόρη της και γω από πίσω.
Η λακκούβα έμοιαζε με μια μεγάλη σκιά πάνω στο οδόστρωμα.
Τελευταίο δευτερόλεπτο αντιλήφθηκα ότι δεν είναι σκιά και ίσα που πρόλαβα να φρενάρω.
Η Νατάσα όμως είχε πάρει φόρα κ έτσι έπεσε άτσαλα μέσα, δεν πρόλαβε κανείς να κάνει τίποτα.
Σωριάστηκε στο πεζοδρόμιο σφαδάζοντας από τον πόνο.
'Ετρεξα πίσω στο βανάκι να φωνάξω βοήθεια.
Το πόδι της είχε ήδη πρηστεί, δεν έδειχνε για απλό διάστρεμμα, τη φορτώσαμε όπως όπως στο αυτοκίνητο να βρούμε κάποιο νοσοκομείο.

Στο πρώτο φάγαμε πόρτα γιατί δεν είχαν Ορθοπεδικό. Ο οδηγός μιλούσε συνεχώς στο κινητό, είχαμε ασφάλεια, ζητήσαμε ό,τι καλύτερο υπάρχει. Αν υπάρχει.
Οδηγούσε αρκετή ώρα, στο μεταξύ η Νατασούλα κάπως ηρέμησε από τον πόνο αλλά το πόδι είχε διπλασιαστεί.
Φτάσαμε σ ένα νοσοκομείο σχεδόν τα μεσάνυχτα, δεν είχε κόσμο.
Την πήραν μέσα για ακτίνες και γω βρήκα ευκαιρία να βγάλω φωτογραφίες.

Η ρεσεψιόν

Δεν ήταν όσο χάλια το περίμενα, για να είμαι ειλικρινής πριν μερικές μέρες που χρειάστηκε να πάω στα επείγοντα στον 'Αγιο Δημήτριο στη Θεσσαλονίκη με ξεγυρισμένη ψύξη, ήταν λίγο χειρότερα από αυτό της Τανζανίας.
Ο γιατρός ήταν πολύγλωσσος, μας είπε πως κάνουν ό,τι μπορούν με τα μέσα που έχουν.
Αναρωτήθηκα αν λόγω τοποθεσίας έχουν σουξέ με τα κατάγματα, περιέργως είπε πως όχι, έχουν περισσότερα περιστατικά με τη νόσο των ορειβατών διότι πολλοί ανεβαίνουν στα υψόμετρα απότομα.
Η διαφορά σε σχέση με τα δικά μας νοσοκομεία ήταν πως μπαινοβγαίναμε ελεύθερα στα εξεταστήρια. Η Νατάσα στο φορείο κ μεις κανονικά μπούγιο τριγύρω της.
Ταξιδιωτικοί Ρομά.

'Υστερα από κανένα δίωρο ήρθε η διάγνωση.
Κάταγμα στο κουτουπιέ. Της έβαλαν γύψο στο πέλμα ενόσω η Νατάσα ήταν σε νευρικό κλονισμό που είχε αφήσει τη δουλειά της στη μέση, ήταν η μόνη που τόσες μέρες έλεγε και ξαναέλεγε πόσα την περίμεναν όταν θα επέστρεφε. Ανατροπή.

'Αντε να την ηρεμήσεις τώρα.
Δεν την έφτανε ο πόνος της, είχε και μας να την τραμπουκίζουμε που πήγε κ έπεσε σε μια κοινή λακκούβα που μπορεί να πέσει ο οποιοσδήποτε, μια ανάσα στο Κιλιμάτζαρο είσαι, μπορούσες και καλύτερα! Ας πούμε στο σκι; όλα τ άκουσε η κακόμοιρη...

Εγώ καθόμουν με τον mapouna_protopaei που του αρέσουν τα off the beaten path. Πάρε λέω ένα οφ δε μπήτεν όλο δικό σου. Ρεπορτάζ από το σύστημα υγείας.

Πληρώσαμε περίπου 60 ευρώ για τις υπηρεσίες τους, πήραμε οδηγίες από το γιατρό για το ταξίδι και γυρίσαμε σπίτι περασμένες δυόμισι. Με κάθε νέα λακκούβα να δοκιμάζει τις αντοχές της Νατάσας.

Αφού τακτοποιήσαμε την τραυματία, καθίσαμε στον κήπο καταναλώνοντας τα ύστερα του Jack Daniels μπας και φύγει η ένταση, η επόμενη μέρα είχε θεωρητικά ξύπνημα από τα χαράματα για να προλάβουμε τις πηγές Κikuletwa λίγο πριν την αναχώρηση.
Στην πράξη, έπρεπε να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα. Η Νατάσα ακόμη έβγαζε άρνηση να πιστέψει αυτό που είχε συμβεί, επέμενε να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα κανονικά.
Δεν της δώσαμε σημασία, ήταν το τελευταίο που μας απασχολούσε.

Το πιο σημαντικό ήταν πως η κακοτυχία συνέβη την τελευταία μέρα, υπήρχαν μερικές πρακτικές δυσκολίες αλλά είχαμε απολαύσει όλο το ταξίδι χωρίς σημαντικά απρόοπτα, απλά έπρεπε να επιστρέψουμε ομαλά, αφού μεταξύ άλλων της είχαν δώσει 48 ώρες για να κάνει έναν αντιτετανικό ορό πίσω στην Ελλάδα, την επόμενη μέρα θα μαθαίναμε όμως πως υπάρχουν συγκεκριμένα πρωτόκολλα για να ταξιδέψεις ως τραυματίας, έτσι η αναχώρηση αντί μια απλή διαδικαστική υπόθεση, μετατράπηκε σε σενάριο για παιχνίδι playstation, την κυριολεκτική πίστα απογείωσης, την προσεγγίζεις αφού πρώτα υπερπηδήσεις τα ανεπάντεχα εμπόδια στις προηγούμενες πίστες.

Συνεχίζεται.....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[tripdreamer1975]

Επιτέλους η ιστορία! Είχαμε ψηθεί ήδη από τα trailers...

 

[Travelliaris]

Άντε μπράβο, να μάθουμε κι εμείς πως περάσαμε γιατί ακόμα είμαι στο σύννεφο!

 

[evaT]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

 

[varioAthens]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

 

[Sassenach77]

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Αυτό το λιγότερο τουριστικό τριήμερο στους πρόποδες του Κιλιματζαρου θέλω πολύ να το δω

 

[Travelliaris]

Πιανω θεση και αναμενω τη συνεχεια...
Αλλα να τα πεις ολα απο την αρχη-αρχη... ΚΑΙ το κοπί τη πιτα

Αφού εκεί ήσουν

 

[Travelliaris]

Σχεδιασμός και λοιπά οργανωτικά

Τα αεροπορικά ξεκίνησα να τα ψάχνω ήδη από το περασμένο καλοκαίρι, περισσότερο για να έχω μια ιδέα, αφού το ταξίδι είχε τοποθετηθεί αρχές του 2025. Είχαμε χρόνο. Μην πω ότι είχα σκοπό να το τραβήξω ως τη Black Friday.

Στο σημείο αυτό οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον συμφορουμίτη @tatooine, ο οποίος με ξεστράβωσε κυριολεκτικά, ενημερώνοντάς με για τις πολιτικές της Ethiοpian Airlines και τον ευχαριστώ πολύ και δημόσια εκ μέρους όλων μας!

Αρχές Ιουλίου λοιπόν, η Ethiopian έτρεχε ένα πρόμο με τιμή στο δρομολόγιο που με ενδιέφερε, κάτω από 700 ευρώ. Τέτοιες εποχές το λες και τζόκερ.

'Ετσι ακολουθώντας τις συμβουλές του @tatooine, επικοινώνησα με την εταιρεία και μετά από μια σύντομη περίοδο, περίπου 20 τηλεφωνικές συνομιλίες και 35 emails, επιτέλους τη βγάλαμε την άκρη και μαζί με το αεροπορικό, πήραμε κούτρα 24ωρο layover στην Αντίς Αμπέμπα, βίζα, διαμονή δωρεάν στο 5στερο κατακαίνουργιο ξενοδοχείο της εταιρείας Skylight Hotel, 4 γεύματα δωρεάν και μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο, με λίγα λόγια μας έκαναν δωράκι τσάρκα στην πρωτεύουσα της Αιθιοπίας, τα μόνα λεφτά που θα έβλεπε η χώρα από μας, θα ήταν ένα τουρ για να δούμε τα βασικά. 'Αντε κι ένα μαγνητάκι Από μας είναι, ναι!

Τώρα κατά πόσον όλα αυτά έγιναν τόσο εύκολα όσο τα γράφω, είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο.

Κλείσαμε τ αεροπορικά και σειρά είχε η αναζήτηση πρακτορείου για το πολυπόθητο σαφάρι.
Εδώ σε θέλω κάβουρα. Πήρα κάνα δυό προσφορές από πηγές που προτείνονταν εδώ κι έχασα τη... λαλιά μου.
Εντάξει, για να πάμε σαφάρι, χαλαρά πρέπει να δώσουμε νεφρό. 'Αντε να δω πως θα τα πω στους άλλους τώρα.
Λίγο πριν τα μαζικά εγκεφαλικά, ευτυχώς πρόσεξα την ανάρτηση ενός φίλου στο fb, μου πρότεινε ένα πρακτορείο, έκανα ένα τίμιο ντηλ και σώσαμε και τα νεφρά μας.

Σε άλλα νέα κάπου εκεί είχε τελειώσει η δουλειά μου, αφού το οργανωμένο σαφάρι εμπεριείχε τα πάντα, τα της Ζανζιβάρης ήταν πιο απλά, οπότε μέχρι αρχές Γενάρη ...απλά τεμπέλιασα!
'Οταν στα περισσότερα ταξίδια ρίχνω κανονικά μελέτη επιπέδου πανελλαδικών, ψάχνοντας δρομολόγια, λεωφορείων-τρένων, χαμένα αξιοθέατα και άχρηστες λεπτομέρειες, στο συγκεκριμένο ένιωσα ότι πήρα τα ρεπό μου.

Στα λίγα διαδικαστικά που έμειναν, έκλεισα μερικά ταξί, χτυπήσαμε ένα εμβόλιο για τον κίτρινο πυρετό που απαιτείται αν έχεις περάσει από Αιθιοπία για πάνω από 12 ώρες (που θα περνούσαμε), εκδώσαμε τα νέα 10ετή διαβατήρια οι τρεις που είχαμε ξεμείνει με ληγμένα και ετοιμάσαμε δύο ταξιδιωτικές ασφάλειες, μία για το συνολικό ταξίδι και μία νταβατζιλίκι κερασμένο από την Ζανζιβαριανή κυβέρνηση 44 ευρώ το κεφάλι, υποχρεωτικά, γιατί έτσι!

Το αναλυτικό δρομολόγιο λοιπόν ψήθηκε ως εξής:
Αθήνα-Αντίς Αμπέμπα 1 βράδι- Ζανζιβάρη 3 βράδια - εσωτερική πτήση για Αρούσα 1 βράδι - Σαφάρι 2 βράδια - Boma 1 βράδι - πρόποδες Κιλιμάτζαρο για cultural tour 3 βράδια και επιστροφή από εκεί για Αθήνα (μέσω Αντίς Αμπέμπα και πάλι)
Σύνολο 11 μέρες.

Το 3μερο πέριξ του Κιλιμάντζαρο ήταν πρόταση του ίδιου φίλου που πρότεινε το σαφάρι για να δούμε λέει εικόνες αυθεντικής Αφρικής, μικρότερες πόλεις λιγότερο τουριστικές και διαδρομές off the beaten path.
Το πόσο καλά πήγε αυτό, ή...δεν πήγε, θα το δούμε στο συνέχεια.

Ταξίδι χωρίς plot twist γίνεται;

Λοιπόν, ξεκινάμε;

Άντε μανούλα μου, μας γκάστρωσες με τις εισαγωγές!

 

[Smaragda53]

Δε μπορώ να περιμένω, λέμε!

 

[varioAthens]

Αφού εκεί ήσουν

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

 

[evaT]

Αθήνα - Αντίς Αμπέμπα, ένα τσιγάρο δρόμος

Πόσο πιο travelstorίτης μπορεί να είσαι όταν πας στην κοπή πίτας του φόρουμ με τη βαλίτσα φορτωμένη στο αυτοκίνητο αφού πετάς σε κανά δυό ωρίτσες!
Τρομερή σύμπτωση.
Φορτώσαμε τα μπαγκάζ και περάσαμε από το Le Roi να δούμε τις φάτσες μας από κοντά μετά από τόσα χρόνια διαδικτυακής αλληλεπίδρασης.

Αυτή δεν τη δοκιμάσαμε ποτέ αφού φύγαμε πριν το κοπή τη πίτα.

εντυπωσιακό το Le Roi, μας άρεσε πολύ

Εγώ με τον @Travelliaris βαλθήκαμε να γνωρίσουμε τους συμφορουμίτες μας αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι ήρθαν αργότερα και δεν μας πρόλαβαν.
Μετά την όμορφη εισαγωγή, φύγαμε για το αεροδρόμιο ευδιάθετοι, ενώ οι υπόλοιποι της παρέας απορούσαν πως γίνεται να με ξέρουν όλα τα μέλη του φόρουμ.
(Θεοπούλα τι έκανες στο φόρουμ;; ΘΡΑΥΣΗ! )

Αφήσαμε τα οχήματα σ ένα από τα πάρκινγκ πέριξ του αεροδρομίου και φύγαμε για τσεκ ιν έγκαιρα (ευτυχώς) αφού είχα να παραλάβω τα βάουτσερ για τη διαμονή στην Αιθιοπία.

Τα ποιά;
Με κοιτάει ο υπάλληλος στο γκισέ με το βλέμμα του γκνου (μια και πάμε για σαφάρι)

- "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ εδώ"
και ποιός τα δίνει;
- τι εννοείς ΚΑΝΕΝΑΣ;;;;
Κρατήστε με!
Ψυχραιμίαααααα

Ευτυχώς που είχα ψυχανεμιστεί τη στραβή και είχα ζητήσει να υπάρχει εγγράφως η προσφορά από την εταιρεία, άρχισα να ψάχνω ένα-ένα τα 35 μέηλ που είχαμε ανταλλάξει, μόνο που το μυαλό είχε θολώσει και δεν έβλεπα την τύφλα μου.

Με τη βοήθεια των πιο ψύχραιμων εντοπίσαμε το σχετικό μέηλ, τους το κολλάω στα μούτρα.
-Παίρνει τηλέφωνο αυτός και φωνάζει έναν άλλον.
-Τα ξαναλέω.
-Επιμένει "εμείς δε δίνουμε βάουτσερ", πόσο μάλλον βίζες, για τι μας περάσατε για γραφείο immigration?
-Εγώ δεν σας πέρασα για τίποτα, ΕΣΕΙΣ τα τάξατε, Να! τα έχω και γραπτώς! του κολλάω κ αυτουνού το κινητό στη μούρη.

Αφού έχω μπλοκάρει όλο το τσεκ ιν, ασχολούνται δύο άτομα μαζί μου, Σάββατο βράδι μεσάνυχτα να βρούμε ποιόν στα τηλέφωνα; έχω φορτώσει άσχημα, κυρίως γιατί ήταν ένα κομμάτι που επέμενα πολύ να είναι ξεκάθαρο για να μην τραβιόμαστε και δες που τελικά πήγε και στράβωσε πριν καλά καλά ξεκινήσουμε.

Ε ρε κάτι μηνύσεις που έχουν να πέσουν!

Με τα πολλά, κάπως έπρεπε να μας ξεφορτωθούν, λέει ίσως ξέρουν στην Αιθιοπία, όταν φτάσετε και σκανάρουν τα διαβατήρια θα σας πουν. Μάλιστα!
Το άλλο με τον Τοτό;
Εδώ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στη χώρα μας, θα βγάλουμε άκρη το πρωί ξάγρυπνοι σε ξένη γλώσσα. Καλά θα πάει κι αυτό....

Φύγαμε όμως για την πύλη (τι άλλο να κάναμε) και λίγο πριν περάσουμε την έξοδο, έρχεται ένας τύπος φορτσάτος κρατώντας κάτι χαρτιά φωνάζοντας, καλέ ΣΤΑΘΕΙΤΕ μύγδαλα, τα βάουτσερ, τα βάουτσερ, ήρθαν μη φεύγετε!!!

Μα από που ήρθαν;;;
Αποδείχθηκε πως τα είχε στο μέηλ της η προϊσταμένη που εκείνο το βράδι είχε άδεια και....ξέχασε να ενημερώσει, την βρήκαν στο κινητό και τα προώθησε. 'Ετσι σώθηκε η παρτίδα.
Φυσικά και τ άκουσαν στη εταιρεία όταν επέστρεψα και ζήτησαν συγνώμες αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.

Τέλος καλό, όμως με είχαν κουρντίσει.

Η Αθήνα από ψηλά

Και σε λίγο μας σέρβιραν αυτά τα ύπουλα μπιφτεκάκια (που έλεγε κι ο Κωνσταντάρας)

Το αεροπλάνο ήταν μισοάδειο κι είχα ολόκληρη τριπλέτα για την πάρτη μου μόνο. Κατέβασα την κρασούμπα μονοκοπανιά και υπέθεσα ότι θα ξεραθώ σε 5 λεπτά, έλα όμως που η όλη φάση με είχε ταράξει, μ έπιασε ταχυκαρδία, 5 ώρες πτήση ζήτημα να χάθηκα για 10 λεπτά.

Αγχώθηκα ξανά. Πως στο διάολο θα βγάλω ημερήσιο τουρ άυπνη; είμαι κ υπναρού αν κοιμηθώ κάτω από 5-6 ώρες δε λειτουργώ, δεν συντονίζομαι. Κακά μαντάτα.

Φτάσαμε αξημέρωτα.
Αχανής η Αντίς Αμπέμπα

τρείς κι ο κούκος

Παραπατώντας από την κούραση, ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο στον έλεγχο διαβατηρίων. Ξεμπερδέψαμε με τα διαδικαστικά σχετικά γρήγορα, τους έδωσα τα βάουτσερ, τους άρεσαν, μέτρησαν κεφάλια κι έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε εκεί που μας υπέδειξαν για να πάμε στο ξενοδοχείο κ μετά από μια διαδρομή 5-6 λεπτών βρεθήκαμε στο θεόρατο Skylight hotel.

Εύκολη η διαδικασία, πήγαμε στη ρεσεψιόν όπου τα τσεκ ιν πραγματοποιούνται όλο το 24ωρο, μας έδωσαν τα δωμάτια καθώς και τα 4 κουπόνια για κάθε γεύμα που δικαιούμασταν, όμως οι ρυθμοί που λειτουργούν είναι τραγικοί για τα δικά μας δεδομένα, σα να είσαι σε δημόσια υπηρεσία μπροστά σε βαριεστημένο υπάλληλο που αν μπορεί θα τα κάνει όλα λάθος και εσύ πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα.
Δημόσιος υπάλληλος είμαι και γω, δεν με συμφέρει να τα λέω αυτά, όμως τέτοιο χάλι εδώ σπάνια.
Τέλος πάντων κάποτε τα κατάφερε κ έδωσε όλα τα κουπόνια σωστά και ξεκουμπιστήκαμε να πλυθούμε και να φάμε κάτι πριν φύγουμε για την ξενάγηση.

Τα δωμάτια ήταν μια χαρά, πεντακάθαρα και μύριζε καινουργίλα

Το εστιατόριο για το πρωινό και λοιπά γεύματα όμως, ήταν επιεικώς άθλιο. Σκοτεινό, καταθλιπτικό με βρώμικα τραπέζια, περίεργες μυρωδιές και μια μουσική ψυχεδέλειας που νόμιζες ότι παίζει ταινία του Λάνθιμου και όπου νάναι θα αρχίσει το σπλάτερ.
Εξίσου άθλιο ήταν και το πρωινό, είχαν κάποια πολύ βασικά αλείμματα και μαγειρευτά βαριά φαγητά, τι είδους άνθρωποι τρώνε στιφάδο στις 7 το πρωί;

Βολευτήκαμε με κάτι αυγά που είναι στανταράκι παντού, με τόσο αυγό που φάγαμε εκείνες τις μέρες τουλάχιστον 3000 θα έχει πάει η χοληστερίνη.
Κάπως όμως έπρεπε να γεμίσει το στομάχι, να κουμπώσουμε και το καθημερινό μαλαρόν που ήταν οδηγία γιατρού και ευχαριστώ ξανά το @Dr Snoopy που προσφέρθηκε να με βοηθήσει και τον έπρηξα τον άνθρωπο. Μαζί με τις συνταγές.
'Οπως το βλέπω ολόκληρο ευχαριστήριο κεφάλαιο πρέπει να γράψω γι αυτό το ταξίδι.

Σε λιγάκι έφτασε ο οδηγός που είχα κλείσει για το τουρ.
Πόσο διαφορετική είναι η ψυχολογία στα ταξίδια όμως....αισθανόμασταν κομμάτια, εμένα ήδη με ενοχλούσε το στομάχι μου, αν ήμουν σπίτι θα ήταν από κείνες τις μέρες που κουκουλώνεσαι και δεν το κουνάς για κανένα λόγο. Εκεί όμως είχα μία μόνο ευκαιρία να δω κάτι. Take it or leave it.
Take it λοιπόν κ όπου μας βγάλει.

Σύντομα μας ξύπνησαν οι δυνατές εικόνες

Ξεκινήσαμε για το όρος Entoto που είναι πολύ κοντά στην πόλη και ήδη η κίνηση ήταν αρκετή.
Βασικά κάνουν έργα διαπλάτυνσης σε όλο το μήκος του δρόμου και γινόταν το έλα να δεις.

Περάσαμε από μια τοπική αγορά όπου δεν υπήρχε ίχνος τουρίστα.

κολατσιό

Είχαμε πάθει το πρώτο σοκ και πηγαίναμε ντογρού για τα επόμενα.

αυτό είναι ένα από τα δημόσια βανάκια-ταξί όπου κυκλοφορούν οι ντόπιοι παστωμένοι σαν τις σαρδέλες

Φτάσαμε στο Entoto, το δάσος όμως ήταν κλειστό λόγω κάποιας συνάντησης κορυφής.

Η θέα ήταν όμορφη απο κει, φαινόταν το κέντρο με τους ουρανοξύστες

Παράγκα-εστιατόριο. Θα τρώγατε;

Πέσαμε και σε γάμο! Κυριακή γαρ.
- YouTube

Σειρά είχε το Εθνολογικό Μουσείο της πόλης αφιερωμένο στην ανθρωπολογία με ιδιαίτερα εκθέματα.

Είχε ξεναγό στην τιμή του εισιτηρίου, έτσι ακούσαμε ενδιαφέρουσες ιστορίες που ξεδιάντροπα ομολογώ ότι ακούγοντας μεταξύ ξύπνιου και νύστας έχω ήδη ξεχάσει!

ρέπλικα αρχαίας κατοικίας

η κρεβατοκάμαρα του αυτοκράτορα Μελενίκ ο οποίος έπαιζε δυνατά στο μουσείο αυτό.

Ποδοσφαιράκι; Τι φάση;

Από κει φύγαμε για το Mercato που είναι το μεγάλο τους παζάρι. Τα καταστήματα θα ήταν κλειστά λόγω αργίας, όμως η υπαίθρια αγορά λειτουργούσε κανονικά.

Κατεβήκαμε με προσοχή και πάντα με τη συνοδεία του οδηγού. Οι εικόνες μας ισοπέδωσαν.

'Οπως είπα τα καταστήματα στην εσωτερική στοά ήταν κλειστά, όμως ο οδηγός μας ήξερε κάποιον, που ...ήξερε κάποιον, έτσι σύντομα ήρθε ένας τύπος που μας οδήγησε στο εσωτερικό για να ψωνίσουμε τα σουβενίρ μας.

Σκιαχτήκαμε κάπως εκεί. 'Ερημο τοπίο και μεις πρώτη μέρα είμασταν όλοι φορτωμένοι μετρητό. Καλώς ήρθες δολάριο.

Ο τύπος άνοιξε το μαγαζί του και ξεχύθηκε το καλαμπαλίκι.

Φυσικά επειδή τον κουβαλήσαμε ημέρα αργίας, είχε πρόθεση να μας δαγκώσει πολύ. Το καταλάβαμε έγκαιρα και γλυτώσαμε με μερικά μαγνητάκια μόνο που τα πληρώσαμε μπορεί και δεκαπλάσια, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Κατόπιν μας πήγαν στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδος που δεν μας εντυπωσίασε, αντίθετα μας έπιασε τσατίλα όταν μάθαμε ότι είχε τιμή εισόδου κοντά στα 11 ευρώ! Μια χαρά μας έφτανε να τη δούμε απέξω αλλά όλες οι είσοδοι περιλαμβάνονταν στην τιμή του τουρ.

Πετύχαμε ξανά γάμο!

Videaki
- YouTube

Εδώ με την κουμπάρα

Οι αντοχές μας είχαν εξαντληθεί.
Μας πήγε μια τελευταία βόλτα από το κέντρο και τη μοντέρνα πόλη που δεν μας ενθουσίασε.
Πολύ μπετόν, ακατάληπτη αρχιτεκτονική κ ελάχιστο πράσινο

Αυτό είναι ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης που μας είπαν ότι αξίζει να επισκεφτείς αν έχεις χρόνο.
Δεν είχαμε.

Αξιοπερίεργα αυτά τα φωτιστικά δρόμου!

Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φάτσα κάρτα το αστείο φωτιστικό

Μας πήγε να πιούμε τον διάσημο καφέ της Αιθιοπίας. Στο καλύτερο μαγαζί στο σιδ.σταθμό.

Μια γουλιά ήπια, φαρμάκι, απίστευτα δυνατός.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και τα μεγαλεία

Και ξαναφάγαμε αυτά που δεν τρωγόντουσαν με τίποτα. Στουμπώσαμε με κάτι ρύζια και οτιδήποτε άλλο μπορούσες να μασήσεις. Εμένα μ έπιασε αναγούλα πάντως.

Το υπόλοιπο της μέρας ξεραθήκαμε στον ύπνο και το βράδι ανταμώσαμε για λίγο να πιούμε μια μπύρα στο σαλόνι του ξενοδοχείου.
Η θέα από το sky bar

Συζητήσαμε λίγο για την απότομη προσγείωση στις εικόνες Αφρικής, το χάλι που αντικρύσαμε, την αθλιότητα, τη φτώχεια αλλά και τα γνήσια χαμόγελα των ανθρώπων.

Το επόμενο πρωί είχαμε ξανά πτήση, ξεκινούσε το κυρίως μέρος του ταξιδιού με αρχή την εξωτική Ζανζιβάρη όπου θα ανταμώναμε με την οικογένεια Mapouna protopame (πατήρ κ θυγατέρα).

Πάμε για άλλα λοιπόν...

 

[Travelliaris]

Ε ναι να γινει ειδικη μνεια ποσο καλη, γλυκια και φιλοξενη ειμαι

Θα προτείνω στην @evaT να μετονομάσει την ιστορία σε Super Vario και ολίγη από Τανζανία