Φινλανδία 4.028 παγωμένα χιλιόμετρα

[Klair]

Κεφάλαιο 3ο: Η πρωινή βόλτα στη γειτονιά μας και η επίσκεψη στο χωριό του Άι Βασίλη
18 Ιανουαρίου 2025​

Η ανυπομονησία για το έξω δε με άφησε να κοιμηθώ πολύ. Κανένα κτίριο στη Λαπωνία δεν έχει παντζούρια στα παράθυρα ή στις μπαλκονόπορτες, οπότε μόλις ένιωσα το λιγοστό φως να τρυπώνει στο δωμάτιο από το μικρό κενό που άφηναν οι κλειστές κουρτίνες πετάχτηκα από το κρεβάτι. Ξοπίσω μου ήρθε και ο Α. Ετοιμάσαμε καφέ και πρωινό και ντυθήκαμε καλά για την πρώτη βόλτα στη γειτονιά μας. Πήρα την παρακάτω φωτογραφία του συγκροτήματος διαμερισμάτων που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες 4 ημέρες στις 10:30 το πρωί.

Η περιοχή ήταν πολύ ήσυχη. Κάτοικοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, είχαν βγάλει τα σκυλάκια τους για την πρωινή τους βόλτα ή έκαναν ποδήλατο. Τα πάντα ήταν καλυμμένα από κατάλευκο χιόνι.

Πίσω από τα ψιλόλιγνα δέντρα είχε ανατείλει ένας πορτοκαλοκόκκινος δίσκος. Θεώρησα ότι κερδίσαμε το λαχείο αντικρίζοντας τον πεντακάθαρο ουρανό να είναι στολισμένος με τα υπέροχα χρώματα της ανατολής του ήλιου. Και το λέω αυτό, γιατί η ακραία βόρεια θέση του Rovaniemi σε συνδυασμό με συχνούς συννεφιασμένους ουρανούς οδηγεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα ηλιοφάνειας τους χειμερινούς μήνες. Μάλιστα, ο μέσος όρος του Δεκεμβρίου είναι λίγο λιγότερο από 6 λεπτά ηλιοφάνειας ημερησίως.

Ο χειμώνας στο Rovaniemi χωρίζεται σε 3 μέρη: Στις αρχές του χειμώνα, στα μέσα του χειμώνα και στη χιονισμένη άνοιξη. Στις αρχές του χειμώνα ξεκινάνε τα κρύα και το ημερήσιο φως αρχίζει να λιγοστεύει. Ακόμη δεν έχει πέσει χιόνι, όμως εμφανίζεται το Βόρειο Σέλας και οι πρώτες δραστηριότητες ξεκινούν. Οι μεσοχειμωνιάτικες και πολικές νύχτες αρχίζουν τον Δεκέμβριο με λίγες μόνο ώρες φωτός. Ο ήλιος βγαίνει τον Φεβρουάριο και σηματοδοτεί την έναρξη της χιονισμένης άνοιξης η οποία είναι γεμάτη με φως. Ο Μάρτιος και ο Απρίλιος είναι οι πιο ζεστοί και ηλιόλουστοι χιονισμένοι μήνες, με μια νότα άνοιξης. Είναι ιδανικοί για δραστηριότητες και συχνά ο Μάρτιος και οι αρχές Απριλίου είναι, επίσης, μια καταπληκτική περίοδος για θέαση του Βόρειου Σέλαος.

Γι’ αυτό, θεώρησα τους εαυτούς μας υπερτυχερούς που κάνοντας την πρωινή μας βόλτα απολαμβάναμε μια φωτεινή ημέρα και μια πανδαισία χρωμάτων. Μπορεί ο ήλιος να βγαίνει μόλις πάνω από τον ορίζοντα αυτήν την περίοδο, όμως, αυτό είναι αρκετό για να χαρίσει στα μάτια των ανθρώπων ανεπανάληπτες και μοναδικές χρωματικές δημιουργίες. Αυτός ήταν και ο λόγος που επιλέξαμε να έρθουμε μετά τα μέσα του Ιανουαρίου, αφού μόλις λίγες μέρες πριν (τον Δεκέμβριο) ο ήλιος δεν ανατέλλει πάνω από τον ορίζοντα και μόνο γαλάζιες και ροζ αποχρώσεις φωτίζουν τον ουρανό.

Γυρίσαμε στο σπίτι για να ξυπνήσουμε τα παιδιά και στη συνέχεια, όλοι μαζί, φύγαμε για το χωριό του Άι Βασίλη. Είπαμε, σήμερα θα το πάμε χαλαρά και τουριστικά πριν ξεκινήσουμε τις σκληροπυρηνικές εξορμήσεις και πεζοπορίες στα κατάλευκα Εθνικά Πάρκα.

Το χωριό είναι μια τουριστική ατραξιόν που επισκέπτονται πάνω από 700.000 άνθρωποι ετησίως. Μιλάμε για χοντρή μπίζνα, αφού τα πάντα είναι πανάκριβα. Απέχει 8 Km από το κέντρο του Rovaniemi και λειτουργεί 365 ημέρες τον χρόνο. Είναι, επίσης, ένα δημοφιλές μέρος για να διασχίσει κανείς τον Αρκτικό Κύκλο. Πολλοί επισκέπτες διασκεδάζουν, πηδώντας πάνω από τη γραμμή που είναι σημειωμένη στο έδαφος ή πάνω από τα κεφάλια τους. Ωστόσο, η Wikipedia αναφέρει ότι ο Αρκτικός Κύκλος βρίσκεται, στην πραγματικότητα, 700 μέτρα πιο βόρεια.

Ο Αρκτικός Κύκλος είναι ένας κύκλος γεωγραφικού πλάτους που εκτείνεται 66°33′45,9″ βόρεια του Ισημερινού. Σηματοδοτεί το νοτιότερο γεωγραφικό πλάτος όπου ο ήλιος μπορεί να παραμείνει συνεχώς κάτω ή πάνω από τον ορίζοντα για 24 ώρες. Αυτά τα φαινόμενα είναι γνωστά ως Ήλιος του Μεσονυχτίου το καλοκαίρι και Πολική Νύχτα τον χειμώνα.

Οι δύο παρακάτω φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από τα μεγάλα ταμπλό που υπάρχουν λίγο πριν την κεντρική πλατεία:

Δώστε προσοχή στο αγγλικό κείμενο όπου θα δείτε μια ελληνική λέξη η οποία βάφτησε την Αρκτική περιοχή​

Αν και τουριστικό, οφείλω να παραδεχτώ ότι το χωριό είνα πάρα πολύ ωραία στημένο με αποτέλεσμα να θέλεις να το εξερευνήσεις απ’ άκρη σ’ άκρη. Τριγυρίσαμε παντού! Πρώτα χαζέψαμε για αρκετή ώρα στην κεντρική πλατεία με τον τεράστιο χιονάνθρωπο και το κτίριο που στεγάζει τον Άι Βασίλη, τον πρεσβευτή της καλής θέλησης, της αγάπης και της ειρήνης που εύχεται μόνο ευτυχία στους ανθρώπους του κόσμου, όπως δηλώνει ο ίδιος. Δεν υπάρχει εισιτήριο για την επίσκεψη στο κτίριο, ούτε και για τη συνάντηση και τη φωτογράφηση μαζί του. Αν θέλεις, αγοράζεις τη φωτογραφία η οποία πέρυσι κόστιζε 25 ευρώ (φωτογραφήθηκαν τα παιδιά, γι΄ αυτό το ξέρω). Φέτος, δεν μπήκα στη διαδικασία να μάθω την τιμή της.

Μόνο εγώ μπήκα στο κτίριο για να δω από κοντά τον Άγιο για τον οποίο σχηματίζουν ουρές άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο και κυρίως Κινέζοι, πολλοί Κινέζοι. Μικροί, μεγάλοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, μωρά σε καρότσια. Δεν είχα σκοπό να κάτσω και να φωτογραφηθώ μαζί του. Ήθελα, απλά και μόνο, να έχω άποψη και εικόνα για την τουριστικότερη ατραξιόν, ίσως, ολόκληρου του πλανήτη. Ούτε υπήρχε περίπτωση να έχανα πολύτιμο χρόνο περιμένοντας στην ουρά πίσω από τόσους Κινέζους για ένα απλό πέρασμα από το δωμάτιο της φωτογράφησης.

Ανέβηκα τα σκαλιά που οδηγούν στον επάνω όροφο και στο δωμάτιο όπου γίνεται η συνάντηση με τον Άγιο. Προσπέρασα όλους τους Κινέζους και στήθηκα πίσω από μια παρέα Γάλλων, οι οποίοι ήταν οι επόμενοι για την είσοδό τους στον χώρο. Μόλις η βοηθός είπε περάστε, μπήκα και εγώ μαζί τους. Εκείνοι στήθηκαν εκατέρωθεν του Αγίου για φωτογραφίες κι εγώ συνέχισα προς την έξοδο, αφού προηγουμένως είχα δει το στήσιμο και την οργάνωση της μπίζνας, ε…..της μαγείας ήθελα να πω. Σε ένα υπερυψωμένο βάθρο στεκόταν ο φωτογράφος και απέναντί του βρισκόταν καθισμένος ο πληθωρικός-πλην συμπαθέστατος και καλοντυμένος-Άγιος Βασίλης ο οποίος καλούσε τον κόσμο να καθίσει δίπλα του για να φωτογραφηθεί. Πέρασα γρήγορα προς την έξοδο, διασχίζοντας έναν μακρύ διάδρομο στον οποίο υπήρχαν στοιβαγμένα κουτιά, δώρα και γράμματα.

Βγήκα και συναντήθηκα με τους υπόλοιπους για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στο χωριό. Είδαμε μια καμπίνα στην οποία έκαιγε φωτιά και τη φάρμα με τους ταράνδους. Περπατήσαμε δίπλα τους, ενώ αυτοί έσερναν τα έλκηθρα με τους τουρίστες.

Φτάσαμε στο σπίτι της κυρίας του Αγίου όπου λειτουργεί καφετέρια

και πιο κάτω συναντήσαμε ένα χωριό-μέσα στο χωριό-με γυάλινα κτίρια όπου στεγάζεται ξενοδοχείο 4 αστέρων.

Ο ουρανός παρέμενε στολισμένος με απίστευτα χρώματα. Σιελ, ροζ, βεραμάν και κίτρινο έπαιζαν με τα δέντρα και τα φώτα του χωριού.

Παίξαμε κι εμείς λίγο με τη γραμμή του Αρκτικού Κύκλου, αφού οι Κινέζοι είχαν αραιώσει και ευχαριστηθεί-επιτέλους-από τις 5.850 φωτογραφικές λήψεις ο καθένας. Εδώ, υπάρχει μια κάμερα η οποία κάνει live μετάδοση. Καλέσαμε, λοιπόν, έναν φίλο στο τηλέφωνο για να μας δει και να τον χαιρετήσουμε ζωντανά από το Rovaniemi και από το χωριό του Άι Βασίλη.

Επισκεφθήκαμε και το Santa Claus Holiday Village με τα κουκλίστικα ξύλινα σπιτάκια που προσφέρουν υψηλής ποιότητας διαμονή στους επισκέπτες. Στη βόλτα που κάναμε ανάμεσα στα παγωμένα δρομάκια του resort νιώσαμε επιτακτική την ανάγκη να προμηθευτούμε καρφιά για τις μπότες μας. Γλιστρούσε πάρα πολύ.

Στηθήκαμε για φωτογραφίες στον στύλο με τις χιλιομετρικές αποστάσεις διαφόρων πόλεων. 3.206 Km απέχει η Αθήνα μας από το χωριό του Άι Βασίλη.

Είδαμε και γλυπτά από πάγο έξω από το Roosevelt Cottage. Τώρα θα μου πείτε, τι δουλειά έχει αυτό το όνομα σε μια ξύλινη καλύβα στο χωριό του Άι Βασίλη στη Λαπωνία; Και όμως, έχει. Και θα σας πω την ιστορία.

Το πρώτο κτίριο που χτίστηκε στον Αρκτικό Κύκλο, στο Rovaniemi (1950), ήταν το Roosevelt Lodge για μια επίσκεψη της Eleanor Roosevelt, συζύγου του τότε προέδρου των ΗΠΑ Franklin D. Roosevelt. Η ιστορία ξεκινάει μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. H πόλη κάηκε, σχεδόν, ολοσχερώς από τον γερμανικό στρατό που υποχωρούσε. Πάνω από το 90% των κτιρίων καταστράφηκαν και η πόλη και η γύρω περιοχή ήταν γεμάτες νάρκες, καθώς οι Γερμανοί τράπηκαν σε φυγή. Η ανοικοδόμηση της πόλης ήταν ένα πολύ αργό και δύσκολο έργο, καθώς η βόρεια Φινλανδία δεν είχε, τόσο κατασκευαστικά υλικά, όσο και επαρκή διατροφή για τον πληθυσμό της. Έτσι, το Rovaniemi και η ευρύτερη Λαπωνία ήταν από τους πρώτους αποδέκτες βοήθειας που παρείχε η Διοίκηση Αρωγής και Αποκατάστασης των Ηνωμένων Εθνών (UNRRA), ο προκάτοχος της σύγχρονης UNICEF.

Η Πρώτη Κυρία Eleanor Roosevelt ήταν ευρέως γνωστή ως η «ψυχή» της UNRRA και αποφάσισε να επισκεφθεί το Rovaniemi το καλοκαίρι του 1950, ώστε να παρακολουθήσει από πρώτο χέρι την πρόοδο της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης. Η είδηση της επίσκεψής της στον Αρκτικό Κύκλο έφτασε στην πόλη, μόλις, 2 εβδομάδες πριν την άφιξή της.

Οι επικεφαλής του Rovaniemi συναντήθηκαν στο θρυλικό Hotel Pohjanhovi και συμφώνησαν να κατασκευάσουν μια καμπίνα στον Αρκτικό Κύκλο για την τελετή υποδοχής της. Η καμπίνα έπρεπε να ανεγερθεί και να ολοκληρωθεί σε λιγότερο από 2 εβδομάδες. Χωρίς χρόνο για χάσιμο, η καμπίνα σχεδιάστηκε σε μια νύχτα από τον τοπικό αρχιτέκτονα Ferdinand Salokangas ο οποίος στη συνέχεια έδωσε τη σκυτάλη σε ένα έμπειρο κατασκευαστικό συνεργείο. Τα κούτσουρα για το κτίριο ανασύρθηκαν κατευθείαν από τον ποταμό Ounasjoki, μόνο 8 ημέρες πριν από την άφιξη της Πρώτης Κυρίας. Σύμφωνα με τις οδηγίες, ο αριθμός των κορμών που χρειάζονταν ήταν «αρκετός για να χτιστεί ένα σπίτι που να μπορεί να φιλοξενήσει ένα φορτίο λεωφορείου με ανθρώπους».

Επιδέξιοι ξυλουργοί έσπευσαν να κατασκευάσουν την καμπίνα δουλεύοντας συνεχώς σε διπλές βάρδιες. Κατά τις τελευταίες ημέρες της κατασκευής, οι άνθρωποι εργάζονταν όλο το εικοσιτετράωρο ολοκληρώνοντας ως εκ θαύματος την καμπίνα σε, μόλις, 1 εβδομάδα ενώ οι πόρτες της τοποθετήθηκαν ακριβώς στην ώρα της προσγείωσης του αεροπλάνου της Roosevelt στο Rovaniemi.

Αυτό το μικρό ξύλινο σπιτάκι, λοιπόν, είναι ο πρόγονος του σημερινού χωριού του Άι Βασίλη το οποίο, το 1984, άρχισε να παίρνει τη μορφή που βλέπουμε σήμερα.

Πηγή πληροφοριών και φωτογραφιών:
Roosevelt Cottage - Santa Claus Village

Είχαμε, ακόμη, 2 ολόκληρες ώρες φωτός μπροστά μας και είπαμε να τις αξιοποιήσουμε με μια κοντινή βολτούλα σε ένα ποτάμι και μια κρεμαστή γέφυρα στην περιοχή Vikaköngäs όπου βρίσκεται το Vikaköngäs Accessible Trail. Φύγαμε για εκεί, λοιπόν!