Αυστρία Γερμανία Εσθονία Ιταλία Λεττονία Λιθουανία Ουγγαρία Π.Γ.Δ.Μ. Πολωνία Σερβία Σλοβακία Τσεχική Δημοκρατία 37 μέρες, Road trip, Αθήνα-Tallinn-Αθήνα

[themischar]

23η ημέρα, Rezekne (Λετονία) - Vilnius (Λιθουανία) & 275Km



https://drive.google.com/open?id=1ucZIFTwfDyGovRfLWwtf7fuQJIkmXQtX&usp=sharing





Όλα ήταν under control, στο αγρόκτημα που διανυκτερεύσαμε και δεν απόμενε παρά ένα καλό πρωινό και άμεση εκκίνηση για την πρωτεύουσα της Λιθουανίας.





Ο δρόμος είναι παρόμοιος με τον χθεσινό και τα αξιοπερίεργα της φύσης δε λείπουν αφού συναντήσαμε όχι και λίγες φωλιές πελαργών.





Από εδώ και κάτω, ο οδικός άξονας συνεχίζεται χωρίς κυκλοφοριακή κίνηση, έχοντας όμως υποτυπώδη χάραξη δρόμου, φρέσκια και παλιά άσφαλτο, νεροφαγώματα.

Σ΄ αυτή τη διαδρομή έλαχε να πεταχτεί, κυριολεκτικά από το πουθενά, στη μέση του δρόμου ένα μικρό ελαφάκι που σταμάτησε και χάζευε έντρομο, λέω εγώ τώρα !





Τα σύνορα με τη Λιθουανία εμφανίστηκαν χωρίς όμως να υπάρξει τρομερή αλλαγή στο περιβάλλον.










Δε δυσκολεύομαι να πω, πως γίναμε ένα σάντουιτς μαζί με τα δασικά μονοπάτια και τις μικρές λίμνες.











Μόλις περάσαμε ένα μικρό χωριουδάκι και σε μια μικρή άπλα του δρόμου με παγκάκι ηλιόλουστο, εκείνη την ώρα, σταματήσαμε για ένα cafeδάκι δια χειρός Μάτας.



Νωρίς το απόγευμα φθάσαμε στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας το Vilnius.
Η είσοδος μας στην πόλη έγινε από την νεότευκτη μεριά της η οποία, ομολογουμένως, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.

 

[themischar]

Την πρωτεύουσα Vilnius, τη λίμνη Trakai και άλλα εξέχοντα τριγύρω μέρη, εξ´αρχής τα είχαμε εκτός πλάνου επειδή ¨έπαιζε¨ ένα άλλο ταξιδιωτικό που περιελάμβανε όλα αυτά.
Έτσι, όταν στον τελικό επανασχεδιασμό ήταν να εντάξουμε κάποια μέρη και σ´αυτό το road trip, ζοριστήκαμε και περιοριστήκαμε κατά πολύ κάνοντας μόνο μια διανυκτέρευση στο Vilnius και τίποτα περισσότερο.







Το όνομα της πόλης Vilnius, πρωτεύουσα της Λιθουανίας, προέρχεται από τον ποταμό Vilnia που διέρχεται μέσα από την πόλη. Είναι μια καταπράσινη πόλη, με κοντά στο 70% να αποτελείται από πράσινους χώρους και βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της χώρας.
Η περιήγηση στην παλιά πόλη ξεκίνησε με συννεφιά και βροχούλα ποτιστική, λες και ήταν η ώρα του αυτόματου ποτίσματος.













Το Δημαρχείο του Vilnius βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης από το 1432, αλλά από τότε έχει ξαναχτιστεί αρκετές φορές. Το σημερινό κτήριο χρονολογείται από το 1799 και εξωτερικά παραπέμπει σε αρχαιοελληνικό ναό με κίονες και στέγη με αέτωμα. Χρησιμοποιείται κυρίως για πολιτιστικές εκδηλώσεις.



Στο Vilnius, στην παλιά πόλη, υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες συνοικίες του μεσαίωνα που διασώζονται σε όλη την Ευρώπη και η οποία περιλαμβάνεται στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Γύρω από το νεοκλασικό καθεδρικό ναό και το δημαρχείο, υπάρχουν σχεδόν δύο χιλιάδες μεσαιωνικά, γοτθικά, αναγεννησιακά και μπαρόκ κτίρια.



Η οδός του Κάστρου (Pilies) είναι το κεντρικό καλντερίμι, με μικρομάγαζα, μουσικούς του δρόμου και παρατεταγμένα café.

















Το Λιθουανικό Εθνικό Μουσείο σε μικρή απόσταση με τα πόδια από το Κάστρο εκτείνεται σε δύο ορόφους, που ο καθένας έχει από τρία μεγάλα δωμάτια.
Τα εκθέματα του μουσείου που είναι πολλά αντικείμενα και πληροφορίες αναφέρονται στις διάφορες χρονικές περιόδους γύρω από την ιστορία της Λιθουανίας.



Ο πύργος Gediminas, που βρίσκεται κοντά στο Εθνικό Μουσείο, είναι το τμήμα του Άνω Κάστρου απέναντι από τους τρεις σταυρούς. Ονομάστηκε ἐτσι από τον Μεγάλο Δούκα της Λιθουάνίας Gediminas και αρχικά ήταν ένας πύργος από ξύλο που αργότερα γύρω στα 1409 κατασκευάστηκε εκ νέου από τούβλο με ύψος 50μ.
Εύκολα ανεβαίνεις με τα πόδια ή με το τελεφερίκ, με πολύ καλή θέα της πόλης. Απαγορευτική η θέα για εμάς τέτοια ώρα που βρεθήκαμε εκεί !







Εμφανώς εγκαταλελειμμένα κτίρια, μιας άλλης εποχής, ‘’κοσμούν΄΄, αν μη τι άλλο, αρκετούς δρόμους σε πολλά μέρη της πόλης.

 

[themischar]

Η Zaliasis Tiltas, Πράσινη γέφυρα είναι μια ωραία γέφυρα πάνω από τον ποταμό Neris που είναι και μια από τις παλαιότερες γέφυρες στο Vilnius.
Η σημερινή εμφάνισή της σχεδιάστηκε και χτίστηκε από Ρώσους στρατιωτικούς μηχανικούς το 1952 με όλα τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής της εποχής του Στάλιν.





Η Church of St. Rafael the Archangel είναι μια παλιά διώροφη μπαρόκ καθολική εκκλησία που έχει θέα στην Πράσινη Γέφυρα και χτίστηκε αρχές του 18ου αιώνα από Ιησουίτες,
Οι πύργοι της είναι περίεργα στεφανωμένοι με κυανόκρανα και φανάρια.



Τα ωραία δίδυμα κτήρια που βρίσκονται από την άλλη πλευρά του ποταμού Neris, στην Νέα Πόλη, κοντά στην Πράσινη Γέφυρα.



Το Einkaufszentrum Europa, ένα κομψό, μικρό, σύγχρονο και καλά διατηρημένο εμπορικό κέντρο που βρίσκεται ανάμεσα στους ουρανοξύστες στην επιχειρηματική περιοχή της νέας πόλης.
Πνίξαμε την πείνα μας σε ένα βολικό καθ´ όλα εστιατόριο γνωστής Γερμανικής αλυσίδας εστίασης και περιμέναμε πίνοντας νωχελικά την μπύρα μας μήπως και τελειώσει ή ώρα του ποτίσματος που είχε επισκεφθεί και αυτή την περιοχή.





Δειλά και μουδιασμένα, αφού δεν υπήρξε ιδιαίτερη καιρική βελτίωση, βγήκαμε έξω και όταν αντικρίσαμε τα παιδιά να ισσοροποὐν ανέμελα πάνω στις σανίδες τους στα ήρεμα νερά του ποταμού πήραμε και εμείς τα πάνω μας για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας.









Τι photo να βγάλεις, ρε διάβολε κάτω από την ομπρέλα και όχι βέβαια γιατί να την βγάλεις !



Η Εκκλησία της Αγίας Άννας, είναι η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία της παλιάς πόλης. Είναι μια εκκλησία γοτθικού στυλ, με δύο πύργους, που χτίστηκε με τριάντα τρία διαφορετικά είδη τούβλων και βάφτηκε, τι άλλο, κόκκινη.







Λίγο μακρύτερα από την πλατεία του καθεδρικού ναού του Vilnius, ακολουθώντας τον ποταμό Vilnia, θα βρεθείς φάτσα κάρτα με τη Γέφυρα Uzupis.
Η γέφυρα έχει αρχίσει να καλύπτεται με τα ¨γνωστά ¨ λουκέτα και έχει γύρω της ιδιόμορφα μικρά χαρακτηριστικά αγάλματα.



Στα ανατολικά του ιστορικού κέντρου, ξεδιπλώνεται μια ¨αλλόκοτη¨ γειτονιά, που είχε ερημώσει και βαλτώσει στα σοβιετικά χρόνια.
Ύστερα από την ανεξαρτησία της Λιθουανίας, οι μποέμ και οι καλλιτέχνες της πόλης έσπευσαν εδώ και την έκαναν «συνοικία καλλιτεχνών» ένα ανεπίσημο ανεξάρτητο κρατίδιο με την ονομασία Uzupis και στο κεντρικό δρομάκι της μάλιστα είναι το άγαλμα του Προστάτη Άγγελου του Uzupis

Στα δρομάκια της «συνοικίας καλλιτεχνών» ακροβατούν μικρομάγαζα, μπουτίκ και café σε εξέδρες πάνω από το ποτάμι.







H oδός Literatų (ο δρόμος των ανθρώπων των γραμμάτων) ονομάτηκε προς τιμή του Adam Mickiewicz (Πολωνός ποιητής) που έζησε εκεί.
Το 2008 μια ομάδα καλλιτεχνών είχε την ιδέα να αναβιώσει το δρόμο και να το διακοσμήσει με έργα τέχνης που σχετίζονται με συγγραφείς. Σε ένα τοίχο δημιούργησαν ενσφηνώματα όπου το καθένα από αυτά αντιστοιχεί σε Λιθουανό λογοτέχνη που είχε επιλεχθεί ελεύθερα, χωρίς προηγούμενη διευθέτηση !
Στην οδό, υπάρχει επίσης και ένα Κέντρο Μοντέρνας Τέχνης.





Η νυχτερινή άποψη της κεντρικής πλατείας λίγο πριν την καληνύχτα μας.

 

[themischar]

24η ημέρα, Vilnius (Λιθουανία) – Warsaw (Πολωνία) & 477Km



https://drive.google.com/open?id=1CCGLFJIX_RpvSJWYppGTkOFsVF-7Itek&usp=sharing

Η παραμονή μας στο Vilnius μπορεί να χαρακτηρισθεί μονολεκτικά, και λίαν επιεικώς, αστραπή.



Με τον δρόμο να χάνεται από τη πολύβουη πόλη και με κατεύθυνση νοτιοδυτικά γιατί δεν επιθυμούσαμε να περάσουμε μέσα από την Λευκορωσία, συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο γνώριμο περιβάλλον …





Διασχίζουμε χωριά & κεφαλοχώρια μιας άλλης εποχής (όπως τα Alytus, Lazdijay) παρέα μ’ ένα καιρό που συνεπικουρεί, προς ώρας, με τη συννεφιά του.

Περάσαμε τα σύνορα με την Πολωνία, ίσα-ίσα που το αντιληφθήκαμε και φθάσαμε στο Sejny - Πολωνία για ανεφοδιασμό και τον δεύτερο καφέ της ημέρας.
Μια μέρα, όμως, που είχε ακόμη πολύ δρόμο για να τελειώσει.

Συνεχίζοντας την πορεία μας, το τοπίο ολούθε άλλαξε φανταστικά, αφού βρεθήκαμε πάλι μέσα στην οροσειρά της Μαζουρίας αλλά αυτή την φορά από την νοτιοανατολική πλευρά της. Εικόνες μαγικές, απίστευτου κάλλους.
Ο θαυμασμός μας για το τι μπορεί να κάνει η φύση μπουρδουκλώθηκε, γιατί σύντομα προσγειωθήκαμε στο επί του πρακτέου, εξ΄ αιτίας των απρόσμενων καιρικών συνθηκών και του κυκλοφοριακού στο οδικό δίκτυο, που αφενός άλλαξαν άρδην και αφετέρου η μέρα αυτή έμελλε να γίνει μακράν η χειρότερη όλου του ταξιδιού μας.
Η θερμοκρασία περιβάλλοντος συνεχώς φλέρτάρε σε μονοψήφια νούμερα γύρω στους +2,0ºc με +5,0ºc, ο άνεμος άλλάζε φορά σε κάθε ξέφωτο και η βροχή λυσσομανούσε λες και ήθελε να αφήσει -ντε και καλά- το αποτύπωμά της.

Η βροχή συνεχιζόταν και εναλλάσσονταν με χαλάζι όταν βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο Ε67. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τότε, προστέθηκε και το φρικτό κυκλοφοριακό μαρτύριο.
Κομφούζιο κυριολεκτικά τόσο στην άνοδο όσο και στην κάθοδο του αυτοκινητόδρομου Ε67 με όλων των κατηγοριών τα αυτοκίνητα, τις νταλίκες και τα φορτηγά Δ.Χ.
Ποτέ άλλοτε, τόσα χρόνια στο τιμόνι, δεν μου είχε ξανασυμβεί να οδηγώ για τόσα πολλά km ¨παρέα¨ με τόόόση ανυπόφορη κίνηση, πάντα τα κατάφερνα και ξεγλυστρούσα. Ναι, εδώ συνηδειτοποίησα το ΅οχι όπως ήξερες αλλά όπως βρήκες¨.
Τούτη την, αλησμόνητη, φορά προσκύνησα τους πάντες και τα πάντα κανονικά μουσκεμένος από τον κρύο ιδρώτα έως το μεδούλι.

Ήλθε το όλον και έδεσε.
Που να ρολλάρεις με ταχύτητες <60 km/ώρα και εντελώς μηδενικά προσπεράσματα. Βέβαια, το λέω και αμαρτία δεν έχω, αν δεν είχαμε κλείσει ξενοδοχείο πριν από τρεις ημέρες (χωρίς ακύρωση), δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσουμε . . .
Θα αλλάζαμε πλάνο, άρδην, για τα καλά.
Η όλη κατάσταση, με εξαίρεση τη θέληση και τον εξοπλισμό μας, ήταν σε εκείνο το σημείο που πολλοί αναφέρονται <<Ρε που πας τώρα διάολε; >> <<Πας γυρεύοντας μου φαίνεται>>.

Με τη βροχή να μη βάζει γλώσσα μέσα της, τον αέρα να συνεχίζει το βιολί του και την συνεχή απροσδόκητα αυξανόμενη απογευματινή κίνηση, ο συνολικός χρόνος του ταξιδιού μας αυξήθηκε σημαντικά και ξεπέρασε τελικά τις 7.30 ώρες.
Όταν δε προσεγγίσαμε στην Warsaw, κάτι η κούραση της πολύωρης & κοπιαστικής οδήγησης, κάτι η αδημονία να φτάσουμε επιτέλους στο ξενοδοχείο μαζί με τη σιγή ενδοεπικοινωνίας που είχαμε επιβάλλει μεταξύ μας από ώρας (ο νοών νοείτο) και σε συνδυασμό με τη νέα (υπό κατασκευή) αερογέφυρα, χάθηκε η υποδειχθείσα μέσω του GPS έξοδος και πέφτουμε στην τρέλα της απογευματινής κίνησης της πόλης ! ! !
Αλληλούια, να και το κερασάκι που έλειπε για να κλείσει η ταξιδιωτική μέρα.

Μετά την άφιξη και τακτοποίησή μας στο ξενοδοχείο, βγήκαμε στην ευρύτερη γειτονιά και με σύμβουλo μας το TripAdvisor, δεν μπορώ να πω, αργήσαμε λίγο αλλά στανιάραμε για τα καλά.

 

[themischar]

25η ημέρα, βόλτα από δω κι᾽από εκεί στην πόλη της Βαρσοβίας.

Η νύχτα κύλισε γοργά με έναν ύπνο μονορούφι και η πρωινή λιακάδα που αντικρίσαμε τραβώντας τις κουρτίνες, μας έφτιαξε τη διάθεση.
Καμιά σχέση, ο καιρός του σήμερα με τον καιρό του χτες. Έτσι είναι ανά την υφήλιο ο καιρός με τα καλά του και τα κακά του.

Ο αρχικός προγραμματισμός έχει συμπεριλάβει, για σήμερα, πρώτα την επίσκεψη στο Service της τοπικής motoBMW -σφήνα δηλ. χωρίς ραντεβού- για υποχρεωτική αλλαγή λαδιών, ένα μικρό checkup κ.λπ και μετά βλέποντας και κάνοντας.

Όσο λοιπόν η R1200GS έμεινε για το χάϊδεμα της, εμείς αδράξαμε την ευκαιρία για να επισκεφθούμε το Πάρκο Λουτρών - Πάρκο Lazienki - που είναι το μεγαλύτερο πάρκο της πρωτεύουσας καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ καταλαμβάνει 76 εκτάρια στο κέντρο της.









Σε ένα τόσο ειδυλλιακό περιβάλλον, με λιμνούλες, άνθη, πράσινο, παλάτια, κανάλια, σιγά που δε θα πετυχαίναμε κάποιο τελετουργικό σε εξέλιξη . . .





Το πάρκο αυτό ο Stanisław August Poniatowski, τη χρονιά που έγινε βασιλιάς της Πολωνίας, το μετέτρεψε σε πάρκο κλασσικού στυλ. Χτίζοντας κτίρια όπως το προσωπικό του παλάτι, που το τοποθέτησε δίπλα στη λίμνη και γι' αυτό ονομάστηκε "παλάτι στο νερό" με τους στύλους αττικού ρυθμού και τα αγάλματα με τις μυθολογικές φιγούρες.











Μερικές φωτογραφίες από το εσωτερικού του παλατιού, που τώρα είναι ένα επισκέψιμο μουσείο.









Το μεγαλοπρεπές και αρκετά λεπτομερές άγαλμα σε στυλ μπαρόκ του Πολωνού ήρωα John III Sobieski που βρίσκεται σε μια μικρή γέφυρα πάνω από ένα από τα κανάλια.





Εκτός από το "παλάτι στο νερό", υπάρχει στο πάρκο κι ένα πανέμορφο ρωμαϊκό θέατρο,





Κι’ ένα, ενταγμένο αρμονικά στο περιβάλλον, ηλιακό ρολόι.

 

[themischar]

Αργότερα, αφού παραλάβαμε την R1200GS και ήταν όόόλα καλά, ξαμοληθήκαμε στο κέντρο της πόλης.
Λένε πως, μπορεί η Krakow να είναι πιο όμορφη, αλλά η πρωτεύουσα της Πολωνίας έχει όλη τη δράση και μάλλον έχουν δίκιο.
Αναγεννημένη -εξ’ ολοκλήρου- από τις στάχτες της, είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι
δεν υπήρχε, στο χάρτη, αυτή η πόλη πριν από 70 χρόνια.





Αυτός ο όμορφος δρόμος, η Swietojanska Street που απλώνεται από την πλατεία του Κάστρου μέχρι την Πλατεία της Παλιάς Αγοράς, είναι αξιοθαύμαστη για τα όμορφα αρχιτεκτονικά κτήρια που περιλαμβάνουν τον καθεδρικό Ναό του Ιωάννη, την εκκλησία των Ιησουιτών και τα άλλα ευπάλου κάλους κτήρια.





Τα πιο σημαντικά μνημεία αποκαταστάθηκαν σύμφωνα με σχέδια του 18ου αιώνα, με την παλιά πόλη να μοιάζει τουλάχιστον 200 ετών ενώ στην πραγματικότητα μετρά μόλις μερικές δεκαετίες ζωής.
Αναμφίβολα, είναι μια αναπτυσσόμενη και δυναμική πρωτεύουσα που έχει αφήσει πίσω της το γκρίζο Σοβιετικό παρελθόν και έχει μετατραπεί σε μια δημιουργική πόλη με εκθέσεις, φεστιβάλ κινηματογράφου, γοητευτικά καφέ και ατμοσφαιρικά μπιστρό.







Στην είσοδο της παλιάς πόλης βρίσκεται το βασιλικό κάστρο, που αποτέλεσε την επίσημη κατοικία των Πολωνών μοναρχών και ξαναχτίστηκε μετά την ναζιστική καταστροφή για να κηρυχθεί ιστορικό και εθνικό μνημείο.



Μπροστά του βρίσκεται η στήλη του Zygmunt του 1644, αφιερωμένη στο βασιλιά Zygmunt III Waza. Από εδώ ξεκινά και ο περίφημος βασιλικός δρόμος, που οδηγούσε από την παλιά πόλη στα νότια προάστια, για να καταλήξει στην περιοχή Wilanów με το ομώνυμο παλάτι.





Η παλιά πόλη - Stare Miasto, βρίσκεται ανάμεσα στις όχθες του ποταμού Βιστούλα και του βασιλικού κάστρου.











Εξαιρετικό σημείο ανάπαυλας μετά την περιήγηση στα σοκάκια της παλιάς πόλης. Εδώ θα βρείς τα καλύτερα εστιατόρια και καφέ για απολαυστική χαλάρωση με θέα όλα τα δρώμενα της πολης!



Η Warsaw Mermaid, έργο του Konstanty Hegel από το 1855 αρχικά φτιαφμένη με μαλακό τσίγκο , αποτελούσε τμήμα συντριβανιού με το άγαλμα τοποθετημένο επάνω σε έναν μεγάλο βράχο .
Το 1928 έκοψαν την παροχή του νερού και το έργο μεταφέρθηκε αλλού στην περιφέρεια.
Γλύτωσε από τις καταστροφές του πολέμου και το 1972 τοποθετήθηκε στα αμυντικά τείχη της παλιάς πόλης , για να μεταφερθεί στη συνέχεια στην εσωτερική αυλή του Βασιλικού Παλατιού, και να βρει τελικά την θέση που είχε αρχικά στην κεντρική πλατεία της αγοράς της παλιάς πόλης .









Το Barbican είναι ένα αρκετά εντυπωσιακό σύνολο αμυντικού παλαιού τείχους που συνδέει την παλιά και την νέα πόλη που προσθέτει στην ιστορία της πόλης. Έχει, επίσης, και ένα μικρό θεματικό Μπουσείο.

 

[themischar]

Ένα έργο του καλλιτέχνη Georges Jarnuszkiewicz, από το 1983, που έχει τοποθετηθεί στα παλιά αμυντικά τείχη της πόλης στο Barbican.
Παρουσιάζει ένα μικρό παιδάκι να φορά ένα γερμανικό κράνος ( που στο κεφαλάκι του μοιάζει τεράστιο ) και φοράει τεράστια παπούτσια , κρατώντας στα χέρια του ένα όπλο .
Ένα ισχυρό μήνυμα αλληλεγγύης κατά τους δύσκολους καιρούς.





Ο ιδιοκτήτης τους, έναντι μικρής αμοιβής, τα ¨διατάζει¨ να ανεβούν στον ώμο σου, στο κεφάλι σου . . .







Η Carmelite Church, πρόκειται για μια μπαρόκ εκκλησία δίπλα στο προεδρικό μέγαρο με χαρακτηριστικά στοιχεία της να είναι οι διπλοί πυλώνες και οι μεγάλες πέτρινες λάμπες που την καθιστούν ως μια από τις ωραιότερες εκκλησίες της πόλης.

Στον κεντρικό δρόμο της πόλης υπήρχε ένα ανοιχτό μουσείο με τα πάλαι ποτέ στρατιωτικά οχήματα αντίκες.





Φυσικά δεν έλειπε η λατρεμένη από πολλούς, μη δε μου εξαιρουμένου . . .







Στην πλατεία του ‘’Άγνωστου Στρατιώτη’’.





Δίπλα στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη, είναι το πάρκο "Saxo Gardens" με το Marconi Fountain στο κέντρο, που είναι ένα εντυπωσιακό συντριβάνι που συμπληρώνεται τριγύρω με πολλά αγάλματα με θέματα από την Ελληνική μυθολογία.



Διάσπαρτα σε κεντρικά σημεία, παγκάκια Hi-Tech, που αγγίζοντας τα ‘’παίζουν ‘’ το καθένα μια διαφορετική μελωδία του Chopin.







Όχι, δεν κάναμε το λάθος να πάρουμε το metro για την επιστροφή μας, τη moto που καρτερικά μας περίμενε λίγο πιο πέρα πήραμε.

 

[themischar]

26η ημέρα,

Γύρω στην πόλη, κατά το περπατώ, περπατώ στο δάσος όταν (ο λύκος δεν είναι εδώ) η βροχή δεν είναι εδώ. Μια χαρά μέρα και σήμερα, που είναι ότι πρέπει, για ολοήμερη βόλτα ολούθε στην πόλη.



Ανάμεσα στα μοντέρνα κτίρια, σκάει μύτη, ένα αίθριο.



Τα κτίρια στην οδό Próżna ήταν οι κατοικίες που κατοικούσαν οι Εβραίοι κατά την εποχή του γκέτο και σήμερα ο δρόμος, μεταλλάχτηκε και είναι η καρδιά του ετήσιου φεστιβάλ των Εβραίων της Warsaw.



Το παλάτι της κουλτούρας είναι το ψηλότερο κτίριο της πόλης και εκπροσωπεί τη λεγόμενη σταλινική αρχιτεκτονική. Χτισμένο το 1955, που από μισητό σύμβολο προ 25ετίας περίπου, σήμερα είναι τουριστικό αξιοθέατο.





Η όπερα, με τη νεοκλασική - Ελληνιστική όψη.





Αμφότεροι οι γεροπιτσιρίκοι από τη μια ψιλολιάζονται και από την άλλη το᾽χουν ρίξει στο διάβασμα, λέμε τώρα.



Μικρό αριστούργημα και η εκκλησία, St. Joseph of the Visitationists μαζί με το άγαλμα του Αρχεπισκόπου Stefan Wyszynski.



Η εκκλησία HolyCross, με άκρως ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, και εξωτερικά το εντυπωσιακό επιβλητικό άγαλμα του Ιησού που μεταφέρει το σταυρό.









Πολωνικά εστιατόρια, αλυσίδας, με εξαιρετικά pierogi και καπνιστά τυριά που συνοδεύονται με πολλά τοπικά γλυκά.



Δεν ήταν δυνατόν να μην ξαναπεράσουμε από την τεράστια πλατεία, μπροστά από το βασιλικό κάστρο και τη στήλη του Zygmunt.







Στην παλιά πόλη και κοντά στην αρχή του δρόμου της Βασιλικής οδού (Nowy Swiat) μπροστά απο το επιστημονικό κέντρο, δεσπόζει το άγαλμα του αστρονόμου Nicolaus Copernicus.



Και ξαφνικά έλαμψε με μιας, το χθες (πάνω) και το σήμερα (κάτω).

 

[themischar]

Το άγαλμα του διάσημου Πολωνού ήρωα Jozef Poniatowski, βρίσκεται στην αυλή του Προεδρικού Παλατιού Czapski (Czapskich) που είναι ένα σημαντικό ανάκτορο και παράδειγμα αρχιτεκτονικής Rococo. Στο παλάτι τώρα στεγάζεται η Ακαδημία Καλών Τεχνών.



Πορεία μέσα από το ‘’Βασιλικό Μίλι’’ που είναι μια ενδιαφέρουσα διαδρομή και ξεκινάει από το βασιλικό κάστρο και φθάνει έως το LazienkiPark. Διασχίζοντας το, συναντάμε καφέ – μπιστρό - εστιατόρια που απλώνουν τα τραπεζάκια τους στα πλακόστρωτα.





Τέτοια ώρα διαλλέγουν οι καλλιτέχνες του δρόμου και δίνουν την δική τους παράσταση καλύπτοντας, γλυκά, με το παίξιμό τους τους ήχους των διαβατών.









Κάθε λογής και διαλογής τα καταστήματα, στολίζουν περίτεχνα, με το διάκοσμό τους τα μικρά σοκάκια.







Περιπλανώμενοι ανάμεσα στις ομορφιές των παλιών σπιτιών με κατεύθυνση νότια προς την νέα πόλη, συναντάμε τμήμα του τείχους- προμαχώνα Barbican, που περιέβαλε κάποτε την παλιά πόλη.











Το άγαλμα ύψους 2,5 μέτρων, της γνωστής για την ανακάλυψη του ραδίου και τις μελέτες για τη ραδιενέργεια Maria Sklodowska - Curie, έχει τοποθετηθεί κοντά στο πάρκο Fontann μακρυά από το αντίστοιχο σπίτι Μουσείο και κοιτάζει προς τον ποταμό Vistula.



Και μια μακρυνή εικόνα του απέραντου πάρκου που ξεδιπλώνεται παράλληλα με τον ποταμό Vistula.









Παρακαλώ, παρακαλώ, όχι μια - όχι δύο - αλλά εννέα + μια είδη μπύρες στο μπαράκι.







Άλλο που δε θέλαμε, και γιατί να συγκρατηθούμε άλλωστε, γίναμε γκολ μετά από καμμία ώρα φαγοπότι.



Την άκρατη μπυροκατάνιξη ακολούθησε, με ελαφρά πηδηματάκια . . . , ο δύσκολος αποχαιρετισμός της ευχάριστης πρωτεὐουσας Warsaw.

 

[themischar]

27η ημέρα, Warsaw (Πολωνία) – Krakow (Πολωνία) & 347Km
{λέμε τώρα, γιατί στην τελική αυτά έγιναν 482Km…}



Βλέποντας, στον χάρτη, από την αρχή του σχεδιασμού, συμφωνήσαμε πριν φθάσουμε στην Krakow να περιηγηθούμε πρωτίστως το στρατόπεδο συγκέντρωσης Auschwitz. Έβαλα, λοιπόν, κι’ εγώ από βραδύς στο GPS την κωμόπολη Oswiecim (η Γερμανική ονομασία του Auschwitz) χωρίς να δώσω σημασία στις επιλογές που έδινε ο κατάλογος του GPS. Έλα τώρα, ευκολάκι που λένε και οι φροντιστηριακοί καθηγητές, αποκλείοντας μάλιστα τον αυτοκινητόδρομο για να κινηθούμε από επαρχιακό δίκτυο.
Ξεκινάμε σβέλτα μεν, χαλαρά δε τη μέρα μας χωρίς την υποβοήθηση του GPS. Έλα τώρα, μια κατηφόρα δρόμος είναι και βγαίνουμε στην έξοδο για τον Νο7 που στη συνέχειά του γίνεται S2. Καλή φάση δρόμου με σχετική κίνηση και χαρωπά φτάνουμε στη διαστάυρωση που από τη μια συνεχίζει ο S2 ως S8 πλέον και από την άλλη βγαίνει στον αυτοκινητόδρομο Ε77.



Είπαμε και δεν ξελέμε :
επαρχιακό δίκτυο μέσω του S8 και χανόμαστε στην ηλιόλουστη γλυκειά φὐση που διακριτικά ντύνει το δρόμο.

Δεν αργήσαμε όμως να ανησυχήσουμε αφού στις λίγες πινακίδες κατεύθυνσης δεν βλέπαμε τις κοντινές κωμοπόλεις Katowice & Krakow σε σχέση με τον προορισμό μας OSWIECIM.
Μετά από λίγο, είπανε μπα θα ρωτήσουμε, όποιον συναντήσουμε, δε γίνεται.
Ποιον να συναντήσουμε?
Πότε ?
Συναντήσαμε και κάποιον μέχρι τώρα ?

Ναι, δεν γίνεται, ήλθε η ώρα να ανοίξουμε το GPS. Και το ανοίγουμε και τι βλέπουμε?
Πως υπάρχει κι΄ άλλο Oswiecim προς Wroclaw μεριά, όπου ήταν και η μέχρι στιγμής ρότα μας ! ! !
Έλεος βρε, δεν παιζόμαστε πια, χαθήκαμε στο ίσιωμα?

Tips: Όσοι και όσες λοιπόν πάτε κατά εκεί, ΠΡΟΣΟΧΗ στο OSWIECIM.
Και γενικότερα, τα μάτια ανοιχτά στο τι πληκτρολογείς - ζητάς και τι σου δίνει το, κατά τ΄ άλλα, εξυπηρετικό GPS.

Ήμασταν ήδη, καλώς ή κακώς, στη πόλη Rawa Mazowiecka, την οποία αφήσαμε πίσω μας, παίρνονας τον 707 και μετά τον 727 που τον κάναμε 740 για να φθάσουμε στα περίχωρα της πόλης Radom που αισίως ήταν πάνω στον αυτοκινητόδρομο Ε77 που πια είχε γίνει S7.

Καλός και εξαίσιος πολλές φορές, δε λέω, ο όποιος αχαρτογράφητος δρόμος που σου τυχαίνει και με την ομορφιά του, κυριολεκτικά, να τα σπάει αλλά ?
Αλλά μπορεί να σου κόψει τα πολλά χαμόγελα και να σου χαλάσει τουλάχιστον τη μέρα.

Όπως και να το δούμε, η σημερινή διαδρομή εξελίχθηκε εντελώς απρόβλεπτα και τα θέλω μας πέταξαν αφού χασομερήσαμε χωρίς ευτυχώς να στιγματισθεί η διάθεσή μας.
Και πραγματικά ήταν καλύτερα έτσι γιατί αργότερα διαπιστώσαμε ότι δε θα προλαβαίναμε την ¨προγραμματισμένη¨ περιήγηση-επίσκεψη στο Auschwitz μιας και υπήρχε παντού κοσμοπλημμύρα λόγω 15Αύγουστου.
Με αυτά και με εκείνα όμως δεν κάναμε ούτε ένα φωτογραφικό κλικ, αν είναι δυνατόν ! ! !

Να΄ μαστε, καμαρωτοί μετά τα αναπάντεχα κατορθώματά μας αργά το απόγευμα στην Krakow, στην πόλη που σε λίγο καιρό όπως όλα συνηγορούν θα είναι (αν ήδη δεν είναι) ένας super must προορισμός.
Η πόλη μέσα από τα τείχη είναι ένα παραμυθένιο σκηνικό και σε γυρνάει χρόνια πίσω. Η Krakow είναι μια από τις παλιότερες πόλεις στην Πολωνία και από το 1989 με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος και μετά ζει την εποχή μια νέας αναγέννησης με τα ιστορικά κτίρια που συνεχώς αναπαλαιώνονται και τον τουρισμό να αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης.

Το πρώτο μας μέλημα, μετά από ένα δροσερό ντουζ ήταν να φάμε και να πιούμε όχι όμως και να μεθύσουμε.



Η ώρα είχε πάει ήδη 20.30μ.μ όταν φθάσαμε στο κέντρο της πόλης για φαγητό που ήταν κοντά στην κεντρική πλατεία και πάραδίπλα από αυτό το εκπληκτικό κτίριο χτισμένο από το 1890, το θέατρο Slowacki, που φαινόταν τόσο όμορφο φωτισμένο . Αποτελεί ένα κομψό παράδειγμα αρχιτεκτονικής σε στυλ μπαρόκ.











Η γιγαντιαία πλατεία της κεντρικής αγοράς είναι η βασική πλατεία και το κεντρικότερο σημείο της πόλης, γι´αυτό και κατέχει τον διόλου αμελητέο τίτλο της "μεγαλύτερης μεσαιωνικής πλατείας της Ευρώπης". Περιμετρικά της πλατείας βρίσκονται μερικά από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης όπως η βασιλική της St.Mary, ενώ δεν λείπουν και τα ιστορικά σπίτια.







Τούτο εδώ το μεταφορικό μέσο ήταν που πήραμε, μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, με δυο άλογα για να την κάνουμε, τα χρώματά τους όμως δεν τα θυμόμαστε.

 

[themischar]

28η ημέρα, Krakow (Πολωνία) - Wieliczka (Πολωνία) one day trip & 30Km



https://drive.google.com/open?id=1WFEdA4koh0r9mi0Ql2LDSLDCWowS-qwL&usp=sharing

Το ταξιδιωτικό μενού της ημέρας περιλαμβάνει την επίσκεψη του ορυχείου αλατιού Wieliczka που βρίσκεται στην ομώνυμη πόλη, 15 km νότια της μητροπολιτικής περιοχής της Krakow.



Το αλατωρυχείο λειτουργούσε από τον 13ο αιώνα έως και το τέλος του 2007 και ήταν το δεύτερο παλιότερο ορυχείο αλατιού στον κόσμο.
Στο παρελθόν, το αλατωρυχείο "Wieliczka" ήταν η υπερηφάνεια των βασιλιάδων και η
πηγή του πλούτου της χώρας και στις μέρες μας, αδιαμφισβήτητα, αποτελούν ένα απ’ τα πιο δημοφιλή κι αλλόκοσμα αξιοθέατα και προσοδοφόρα τουριστική ατραξιόν.

Για τους τουρίστες, λοιπόν, έχει δημιουργηθεί ένα τουριστικό μονοπάτι περίπου 3.5 km που περιλαμβάνει διάφορα ιστορικά αγάλματα και μυθικές φιγούρες, που σχεδιάστηκαν από τους ίδιους τους εργάτες και είναι φτιαγμένα από φυσικά πετρώματα αλατιού.
Το ορυχείο αλατιού Wieliczka, φτάνει στα 327 μέτρα βάθος, εκτεινόμενο σε εννέα επίπεδα με 2.040 αίθουσες που αναπτύσσονται σε μάκρος 300km.



Η 15 Αυγουστιάτικη ουρά για την είσοδο ! ! !
Άλλοι ήδη ήταν εκεί με εισιτήριο -όπως εμείς- άλλοι πάλι όχι και πλήθος κόσμου σε όλες τις ουρές (των ξένων, των ντόπιων, των ΑΜΕΑ με τους φίλους-βοηθούς τους, των γκρουπ και μπορεί να έχω ξεχάσει και καμμιά) και μέχρι να βγάλουμε άκρη σε ποια σειρά έπρεπε να σταθούμε όχι μόνο διψάσαμε αλλά πεινάσαμε κιόλας.



Κάποια στιγμή, ήλθε και η σειρά μας για την περιήγηση με την βαθμιαία κάθοδο των 350 σκαλιά.





Στο λαβυρινθώδες μονοπάτι βρίσκονται πολλά χρήσιμα εργαλεία εποχής των εργατών και δεκάδες αγάλματα, μυθικές φιγούρες περίτεχνα έργα τέχνης, ανατριχιαστικά σκαλίσματα και όλα σμιλεμένα πάνω σε μπλοκ αλατιού,













Αποκορύφωμα της επίσκεψης αποτελεί το παρεκκλήσι της πριγκίπισσας Kinga, που έχει χαραχτεί πάνω στον αλάτινο βράχο από τους εργάτες του ορυχείου και φωτίζεται από πολυελαίους από αλάτι.
Ένας απίστευτος υπόγειος καθεδρικός ναός (κυριολεκτικά μες στ΄ αλάτια).













Παρακάτω, αντηχούν στις όχθες της αλατούχας λίμνης οι μελωδίες του Σοπέν με την θερμοκρασία να πέφτει στους 14 βαθμούς.



Το 1976, το Salt Mine "Wieliczka" καταχωρήθηκε στο εθνικό μητρώο των ιστορικών μνημείων και ήδη από το 1978 είναι στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.



Πριν το τέλος της υπόγειας διαδρομής υπάρχει ένας εξαιρετικά διακοσμημένος χώρος - δωμάτιο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για Δημόσιες συνεστιάσεις όσο και για ιδιωτικές εκδηλώσεις όπως γάμοι.



Πάνω που συνήθισε το μάτι στο ημίφως και το σώμα στα δροσερά έγκατα του αλατωρυχείου, ξαναβγήκαμε στην επιφάνεια της γης. Και, ως δια μαγείας, η δύσπνοια που είχε αρχίσει να εκδηλώνει την παρουσία της λόγω χρόνιου άσθματος (αν και δεν ήμουν ποτέ καπνιστής) εξαφανίσθηκε.
Αφού ξεπεράσαμε την μεσημεριάτικη αντηλιά και κοροιδέψαμε την πείνα μας με κάτι τις πρόχειρο φαγώσιμο πήραμε το δρόμο της επιστροφής.



Η μέρα μας αλλιώτικη από κάθε πλευρά κύλισε ευχάριστα και μας βρήκε το απόγευμα πια για μια περιήγηση στο γοτθικό κάστρο του Wawel, στον ομώνυμο λόφο που αποτελείται από διάφορα κτίρια που βρίσκονται γύρω από ένα κεντρικό προαύλιο.

 

[themischar]

Στην κορυφή του ομώνυμου λόφου, το Κάστρο Wawel αποτελεί το καμάρι της Κρακοβίας, στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί μια σπουδαία συλλογή από μεσαιωνικά, γοτθικά, αναγεννησιακά και μπαρόκ κτίσματα πίσω απ’ τα τείχη του, με πλούσιους θησαυρούς στο εσωτερικό τους.



Μεταξύ των άλλων κτιρίων διακρίνεται ο καθεδρικός ναός στο Wawel ένα αρχιτεκτονικό γοτθικό παζλ διαφορετικών σχημάτων και χρωμάτων.
Είναι αφιερωμένος στους Stanislas-et-venceslas και κοσμείται με πλήθος βασιλικών τάφων και μνημείων και το μεγαλύτερο καμπανάριο της Ευρώπης που ζυγίζει 11 τόνους !
Τριάντα πέντε βασιλιάδες στέφθηκαν σε αυτόν τον ναό πουέχει τις ρίζες του στον 14ο αιώνα ενώ έχει καεί δυό φορές και η σημερινή του εικόνα είναι η τρίτη στη σειρά.









Περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα -που δεν ήλθε επειδή συννέφιασε- πάνω από τον αυλόγυρο του επιβλητικού και τέλεια καλοδιατηρημένου κάστρου αγναντεύουμε για λίγο ένα μέρος της πόλης και του ποταμού Vistula,





Η εσωτερική αυλή του Wawel Royal Palace.









Τα σκόρπια απογευματινά σύννεφα μας έφεραν και ολίγη βροχή που συνεχίζει ακόμη να ψεκάζει συντροφιά με το ουράνιο τόξο που ξεπρόβαλε στον ορίζοντα για να ισορροπήσει την ξαφνική ζοφερή ατμόσφαιρα.







Η αλλαγή του καιρού, σαφώς δε στάθηκε ικανή να μας εμποδίσει να περιδιαβούμε στα στενοσόκακα της παλιάς πόλης έως το βράδυ.



Πλατεία μεγαλούπολης χωρίς καλλιτεχνικά δρώμενα δεν νοείται, στην EU, πάει και τελείωσε.



Ο γοτθικός πύργος είναι το μόνο που έχει απομείνει από το παλιό Δημαρχείο του 13ου αιώνα, που κατεδαφίστηκε το 1820, Έχει ύψος 70 m και μια στενή σκάλα οδηγεί σε ένα πλάτωμα παρατήρησης για θέα της πόλης, όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο,



Μια άλλη άποψη της Rynek Glowny Central Square στην οποία δεσπόζει το άγαλμα του Πολωνού ποιητή του 19ου Adam Mickiewicz μαζί και άλλα τέσσερα μικρότερα αγάλματα που συμβολίζουν τη χώρα, την επιστήμη, το θάρρος και την ποίηση.





Η βασιλική της St. Mary είναι μια τούβλινη γοτθική εκκλησία, η οποία αρχικά κατασκευάστηκε στις αρχές του 13ου αιώνα και ανακατασκευάστηκε κατά των 14ο. Βρίσκεται επί της πλατείας της κεντρικής αγοράς και έχει ύψος 80 μέτρα. Είναι διάσημη ιδιαίτερα για το εντυπωσιακό ξύλινο εσωτερικό της.

Επίσης, άξια λόγου είναι η σάλπιγγα (Hejnał mariacki) που ακούγεται κάθε μία ώρα να παίζει έναν χαρακτηριστικό ήχο από την κορυφή του πιο ψηλού από τους δύο πύργους.
Η σάλπιγγα ενώ ηχεί, ο ήχος της διακόπτεται ξαφνικά. Με αυτόν τον τρόπο τιμάται ο ντουντουκιέρης του 13ου αιώνα που πυροβολήθηκε στον λαιμό, σύμφωνα με τον μύθο, όταν προσπαθούσε να ειδοποιήσει την πόλη για τη μογγολική εισβολή το 1241.





Στο μέσον της μεγάλης πλατείας βρίσκεται μια κλειστή μεσαιωνική αγορά υφασμάτων που τώρα φιλοξενεί τουριστικά καταστήματα.





Το Eros Bound, είναι ἐνα εντυπωσιακό τεράστιο μπρουτζινο γλυπτό στους ¨πρόποδες¨ του πύργου του δημαρχείου, στο κέντρο της πλατείας αγοράς, του Πολωνού καλλιτέχνη Main Mitoraj με το εσωτερικό του να είναι κουφιο και να το απολαμβάνουν τα παιδιά αναρριχώμενα μέσα του.





Αν και περασμένη η ώρα τα καταστήματα με διάφορα κοσμήματα και πάσης φύσεως σουβενίρ εξακολουθούν να είναι ανοιχτά !