Αυστρία Γερμανία Εσθονία Ιταλία Λεττονία Λιθουανία Ουγγαρία Π.Γ.Δ.Μ. Πολωνία Σερβία Σλοβακία Τσεχική Δημοκρατία 37 μέρες, Road trip, Αθήνα-Tallinn-Αθήνα

[themischar]

Έχοντας κατά νου το δημοτικό τραγούδι ¨καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε¨ προσπαθούμε όχι να το τραγουδήσουμε αλλά να το κάνουμε πράξη, μπαινοβγαίνοντας στα γραφικά χωριά με τους άφαντους κατοίκους τους και μηδενίζοντας τις αποστάσεις!











Επιστροφή το απογευματάκι στο Innsbruck και επιχειρούμε, καταδρομικά, μια επίσκεψη στις χειμερινές εγκαταστάσεις Ολυμπιακών Αγώνων που διοργανώθηκαν εκεί, δυό φορές, τα έτη 1964 &1976 (που όμως λόγω περασμένης ώρας ήταν κλειστά).





Οι εγκαταστάσεις της χειμερινής Ολυμπιάδας, και το Bergisel Ski Jump, που από μακρυά μοιάζουν με διαστημικό σταθμό,



Στον ίδιο λόφο, βρίσκεται και το Kaiserjager Museum με 360 (Panorama) πανοραμική ζωγραφική, που απεικονίζει ένα βασικό μέρος μιας μεγάλης μάχης που έλαβε χώρα έξω από την πόλη ενάντια στο στρατό του Ναπολέοντα και διαθέτει επίσης ποικιλία εκθεμάτων από τη ζωή της περιοχής.
Άνετος και προσβάσιμος ο τριγύρω χώρος, απ᾽όπου έχεις μια εκπληκτική θέα της πόλης που σε αποζημιώνει.















Όλοι όσοι θα κυκλοφορούσαν, τέτοια ώρα, στους δρόμους συνωστήθηκαν στην πλατεία Landhausplatz για να απολαύσουν και την αποψινή συναυλία, εμείς πάλι ΟΧΙ !

 

[themischar]

6η ημέρα, Innsbruck (Αυστρία) - Salzburg (Αυστρία) & 228Km,



https://drive.google.com/open?id=1GmRURFtLuAurNgKPl3CDHfiXjZ3HXFs2&usp=sharing

Το πρωινό μας ήταν σήμερα πολύ ξεχωριστό με τοπικά καλούδια από τον φούρνο, της περιοχής διαμονής μας, που είχαμε βάλει από βραδύς στο μάτι.

Δεν κωλυσιεργήσαμε ιδιαίτερα (έτοιμοι για αναχώριση, όχι μέσω της πεπατημένης, αλλά από μια πιο ιδιαίτερη, κοπιαστική και ομορφότερη διαδρομή …) και γρήγορα βγήκαμε στο δρόμο γιατί ναι μεν τα Km θα είναι λίγα, αλλά αυτά που θέλουμε να δούμε και να απολαύσουμε είναι αρκετά.
Και όταν λέμε αρκετά, εννοούμε πολλά, σε σχέση πάντα με τον καιρό που θα γυρόφερνε σήμερα στους +/- 18 και έτοιμο μάλιστα για βροχερές εκπλήξεις.



Από το σύνολο των χλμ μόνο τα πρώτα 35 Km θα ήταν σε Motorway, όλα τα υπόλοιπα θα ήταν σε καλοστρωμένο επαρχιακό οδικό δίκτυο διπλής κατεύθυνσης και γεμάτο με όμορφες, πάμπολλες, στροφές.







Στην επιλεγμένη διαδρομή μας, παρεμβάλλεται μια γραφική κωμόπολη το Zell am Ziller. Και εμείς, πως θα μπορούσαμε να μην κάνουμε μια στάση για καφέ – γλυκό;





Όταν φθάνουμε αντικρίζουμε μια κωμόπολη όχι ιδιαίτερα τουριστική, πάρα πολύ όμορφη όμως ακόμη και στην καθημερινότητά της (δεν υπήρχαν εκδηλώσεις).

Τρώμε τα strudel μας, πίνουμε τον καφέ μας δίπλα στο ποτάμι που διασχίζει την κωμόπολη και ούτε λίγο ούτε πολύ μοιάζει σαν ένας τεράστιος κινούμενος καθρέφτης, μιας και καθρεφτίζονται σ´αυτό τα μικρά βουνά που τον περιβάλουν.












Ο δρόμος γίνεται ανηφορικός όταν αρχίζει να διασχίζει το Gerlos Pass στα 1.628μ υψόμετρο. Σε ένα του σημείο έχει διόδια με είσοδο για την moto και τους επιβάτες της τα 6,50 € (για μια ημέρα). Το Gerlos Pass, είναι ξεχωριστό μεν αλλά εύκολα προσπελάσιμο από όλα τα τροχοφόρα δε.







Είναι Σ/Κ, στα τέλη Ιούλη και η κίνηση είναι αμφιλεγόμενη αφού αυτός ο οδικός άξονας, θα᾽λεγα, είναι ως επι το πλείστον τουριστικός αλλά επειδή είναι και σχετικά νωρίς δεν γίνεται μικρός χαμός από οχήματα όλων των κατηγοριών.

Εξαίρεση αποτελούν κάποια mototeam και team από σπορ αυτοκίνητα όπως αυτά που ξεπρόβαλλαν, σε μια κλειστή στροφή, με ελλιγμούς επίδειξης και τον γνωστό αγωνιστικό ήχο από τις ακάλυπτες εξατμήσεις τους.







Πάνω στο πέρασμα του, θα συναντήσουμε τον πολύβουο καταρράκτη KRIMML με τις δεκάδες εγκαταστάσεις που τον πλαισιώνουν για αρκετά είδη σπορ.
Σταματάμε σε έναν απλό χώρο στάθμευσης, με αφ’ υψηλού θέα τον καταρράκτη KRIMML και ταυτόχρονα όλη την κοιλάδα με τις γύρω κορυφές.
Ο καιρός εξακολουθεί και είναι βουρκωμένος, αλλά το θέαμα κάτι παραπάνω από χάρμα οφθαλμών.



Εκεί, συναντήσαμε μια 10μελή MotoBMWπαρέα Γερμανών που είχαν βγει 2ήμερη βόλτα. Κάνουν όμως τον σαματά, ας είναι καλά η παραδίπλα κινητή καντίνα με τα χοτ-ντογκ, τις μπύρες κλπ.
Στο ολιγόλεπτο ξεμούδιασμά μας, μας πλησιάζει μια Γερμανίδα από την MotoBMWπαρέα και μεταξύ των άλλων που ειπώθηκαν μας δηλώσε πανευτυχής πως πέρυσι τέτοια εποχή, όλη η παρέα της, ήταν στην Ελλάδα για 15μέρες διακοπές κάνοντας τον γύρο της Πελοποννήσου !



Συνεχίζοντας, λίγο αργότερα, φτάσαμε στο σημείο όπου πέφτει ο καταρράκτης KRIMML, από τα 400μ. ύψος, μέσα στο δάσος.



Λέγεται πως είναι ο πέμπτος υψηλότερος καταρράκτης στον κόσμο. Πεζοπορείς σχετικά εύκολα, για μια καμιά ώρα περίπου, για να φθάσεις ως την κορυφή του σε μια υψομετρική διαφορά +/-400 μέτρα. Στη βατή πορεία, συναντάς και μια μπυραρία για μια ανάσα και στην κορυφή του καταρράκτη ένα "καταφύγιο". Η θέα από κει ψηλά θα σε ανταμείψει.
Η στάθμευση, των τροχοφόρων, γίνεται στο πλησιέστερο χώρο στάθμευσης στο κέντρο επισκεπτών και είναι δωρεάν εάν αγοράσεις ένα εισιτήριο συνδυασμού, γιατί εισιτήριο εισόδου θα πληρώσεις ούτως ή άλλως για μπεις στις εγκαταστάσεις του καταρράκτη.





Το θέαμα εξαίσιο όπως και τα καλοστημένα μονοπάτια γύρω από τον καταρράκτη. Και κάπου εκεί, ψάχνω απεγνωσμένα να βρω την μπαντάνα μου που νόμιζα πως την κράταγα στα χέρια μου, αλλά κάποια στιγμή μου είχε πέσει και δεν το αντιλήφθηκε κανείς μας.





Ούτε στα απωλεσθέντα του τουριστικού γραφείου, που ρώτησα αργότερα, υπήρχε.



Ο περιβάλλον χώρος …







Αναχωρήσαμε μετά από ένα 2ώρο περίπου και ήταν πράγματι λίγο. Γεμάτοι, όμως, από την αγαστή αρμονία που επικρατούσε στο κατά τα άλλα χαώδες τοπίο.
Λίγο πριν πλησιάσουμε την στην κωμόπολη Zell am See, είπα να κάνω ανεφοδιασμό για να μην το έχω, αργότερα, στο μυαλό μου.
Τι το ήθελα?
Το αυτόματο μηχάνημα (αντλία), που προτίμησα, ως δια μαγείας ‘’κατάπιε’’ τα 20€ μου. Δεν έφτανε αυτό, χρεώθηκα και το τηλεφώνημα που έκανα στον ιδιοκτήτη (τότε, οι χρεώσεις κινητής τηλεφωνίας πήγαιναν ¨σύννεφο¨), ο οποίος μου΄ πε ξεδιάντροπα <<περάστε τη Δευτέρα το πρωἱ να το δούμε>> από Σάββατο απόγευμα που ήταν.
Ἁ ά ά καλά τώρα, είναι δυνατόν να γίνονται αυτά τα πράγματα στην EU & μάλιστα στην Αυστρία ;
Ηθικό δίδαγμα: ΠΟΤΕ, ξανά, self service ανεφοδιασμό καυσίμων σε κλειστό πρατήριο!
Λέμε τώρα.
Παραδίπλα, σε άλλη αντλία ο Αυστριακής καταγωγής πολίτης αυτοεξυπηρετούνταν μια χαρά. Δεν τον περιμέναμε να τελειώσει και να κάνουμε ανεφοδιασμό από εκείνη την αντλία, σηκωθήκαμε και φύγαμε ¨χλιμιντρίζοντας¨ από τη μια και μονολογώντας από την άλλη - <<ας είναι, έχει κι᾽ αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια>>.

Η μέρα από εδώ και πέρα κυλούσε με βροχή κι´αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην σταματήσουμε στο Zell am See όπως είχαμε προγραμματίσει, θα ήταν εντελώς άσκοπη η στάση.
Με, ακάματη συνοδό, τη βροχή που πότε-πότε γινόταν βροχούλα φθάσαμε αργά το απόγευμα στο Salzburg.

Στην άφιξη μας, στο Airbnb κατάλυμα, είμασταν εγκαίρως και μια και οι συνθήκες διαμονής έδειχναν -και τελικά ήταν άριστες- αποφασίσαμε, να μη βγούμε και λόγω καιρού αλλά και να αναδιοργανωθούμε κάπως ούτως ώστε να είμαστε ξέγνοιαστοι τις επόμενες ημέρες.

 

[themischar]

7η ημέρα,

Ραχατλίδικα, εντελώς, σηκωνόμαστε για να απολαύσουμε ότι είχαμε σχεδιάσει για το Hallein, Abtenau, Hallstatt, Obertraun, 5 Fingers Dachstein Mountains, Sankt, Koppi.


https://drive.google.com/open?id=1IQhh1GHj14Elspqc7eoqCCz33yFq1wFO&usp=sharing







Το αξιοθέατο Hallein, λόγω των αλατορυχείων, τελικά το προσπεράσαμε εξ´αιτίας των πολλών αμφιλεγόμενων σχολίων. Και όταν πλησιάζαμε το ξανα-συμφωνήσαμε να μην τα δούμε αν και για μερικούς είναι must.

Γιατί μην ξεχαστούμε κιόλας (σαν μεγάλοι άνθρωποι που είμαστε), μας ¨περίμεναν¨ αυτά της Wieliczka στην Πολωνἰα.





Κεντρικός δρόμος στο χωριό Abtenau.





Φτάνοντας στη λίμνη Hallstatt και εξερευνώντας την οδικώς .











Το Hallstatt, είναι ένα ειδυλλιακό Αυστριακό χωριό, το οποίο περιβάλλεται από τους ορεινούς όγκους Hallstaettersee και Dachstein των Άλπεων, ίσως το πιο φημισμένο & «πολυφωτογραφημένο» χωριό των Άλπεων τόσο για την τοποθεσία του όσο και για το φυσικό του κάλλος καθώς κάθε γωνιά του αποτελεί -χωρίς υπερβολή- μαγική καρτ ποστάλ.









Χτισμένο στην απότομη όχθη της ομώνυμης λίμνης και περικυκλωμένο με το εκπληκτικό τοπίο των καταπράσινων βουνών των Άλπεων με παραδοσιακά ξύλινα σπίτια, στενά σοκάκια και φιλόξενους ανθρώπους συνθέτουν ένα εντυπωσιακό «μωσαϊκό».









Όχι, δεν προτιμήσαμε το τοπικό τελεφερικ για να δούμε τη θέα της λίμνης από ψηλά, ό,τι κι´ αν σήμαινε αυτό, αλλά να πάμε μερικά χιλιόμετρα παρακείθε στο Dachstein.

Το Dachstein Mountain φτάνει στα 2.108m και απέχει -10 χιλ. από το Hallstatt.
Στην κορυφή του υπάρχουν ποικίλες εγκαταστάσεις, καθώς και αναρίθμητα μονοπάτια για πεζοπορία και φυσικά lift για σκι καθώς και η αξιοζήλευτη τοποθεσία του Five Fingers.
Αναγκαία όμως γι΄ αυτό, είναι η χρήση δύο τελεφερίκ (καμπίνας), που μεταφέρουν τόσο τους επιβάτες όσο και τον εξοπλισμό τους αν έχουν, όπως παραπέντε, ποδήλατα βουνού, σκι κλπ.

 

[themischar]

Όσο το τελεφερίκ ανεβαίνει προς την κορυφή, τόσο η θέα γίνεται πιο γοητευτική.



Ατενίζοντας την πλατφόρμα που κρέμεται, αναρωτιέσαι ποιος είχε την φαντασία να τη δημιουργήσει αλλά και την ευφυΐα ώστε να χαρίσει στους ανθρώπους ένα τέτοιο υπερθέαμα με πρωταγωνιστή την ίδια τη φύση!



Το χωματόδρoμο που φθάνει παρά κάτι δηλ. στην διπλανή κορυφή δεν τον γνώριζα εξ´ υπαρχής, ερχόμενος κάποια ενδεικτική νταπελίτσα γι´αυτόν δεν αντίκρυσα και όταν τον είδα από ψηλά γλυκάθηκα αλλά ήταν πλέον αργά !



Το θέαμα από εδώ, είναι πραγματικά συγκλονιστικό.



Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, τις γύρω κορυφές, τα χωριά κάτω, τη λίμνη . . . ;





Ναι μπορεί, στην αρχή, πλησιάζοντας να ¨τρέμουν¨ τα πόδια, χα, χα !
Αλλά να είστε σίγουροι ότι στο τέλος κι΄ εσείς θα φτάσετε μέχρι την άκρη της πλατφόρμας ! Αξίζει, όπως και να το δεί κανείς ...







Γυρίσαμε πίσω όπως ήλθαμε, με το τελεφερικ, γιατί η πρόταση να κατέβω μόνος και να έλθω να την πάρω έπεσε στο κενό. Ας όψονται τα εισητήρια που είχαν εκδοθεί και η τόση αλμύρα τους δεν είχε χαθεί ακόμη, αφού κόστισαν μόλις 64 €, (2x32€).



Μια άποψη από το χωριουδάκι Obertrau στους πρόποδες του Dachstein που, χωρίς να το θέλει, σε ηρεμεί αντικρύζοντάς το ἐπειτα από το άγριο και τσουχτερό ανεβοκατέβασμα του Five Fingers.



Ο γυρισμός μας στο Salzburg έγινε νωρίς το απόγευμα και φθάσαμε αρκετά ακμαίοι αργότερα στο κέντρο της πόλης, χωρίς ενδιάμεση ανάπαυλα, με τα πόδια.
Το Salzburg, που είναι μια πανέμορφη πόλη, χτισμένη σε στυλ μπαρόκ και με το επιβλητικό κάστρο Hohensalzburg να δεσπόζει στην κορυφή του λόφου.
Γεγονός είναι πως η πόλη σε καλεί να την περπατήσεις, ειδικά, μέσα στο ιστορικό της κέντρο.




Τα πολύχρωμα μπαρόκ κτίρια, απλώνονται κατά μήκος του ποταμού Salzach που διατρέχει την πόλη. Οι καιρικές συνθήκες, εξακολουθούν και είναι ευμετάβλητες και εύκολα χάνεται ο χρόνος.







Με τα τόσα λουκέτα -αγάπης- κρεμασμένα είναι να απορεί κανείς πως αντέχει ακόμη η γέφυρα !!!









Η κεντρική σκηνή της πόλης είναι ανοικτή με τους θεατές της να καταφθάνουν για την καθιερωμένη παράσταση.

 

[themischar]

Η Πλατεία Residenzplatz, βρίσκεται στην καρδιά του ιστορικού κέντρου του Salzburg ακριβώς δίπλα στον Καθεδρικό ναό και πολύ κοντά στην έτερη πολύ γνωστή πλατεία την Πλατεία του Μότσαρτ.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της πλατείας είναι ότι κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ένα τμήμα της λειτουργεί και ως θερινός κινηματογράφος.

Ο Λόφος των Καπουτσίνων,βρίσκεται σ᾽ έναν φυσικό λόφο στην ανατολική όχθη του ποταμού Salzach και ορθώνεται στα 640 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Και έλαβε το όνομά του από το υπάρχον μοναστήρι των Καπουτσίνων.



Δειλά-δειλά κάτω από τις τελευταίες ηλιαχτίδες που έκανα την εμφάνιση τους για να μας ενθαρρύνουν, στο ημικυκλικό, ανέβασμά μας πάνω στο κάστρο.





Όχι ιδιαίτερα κοπιαστική η διαδρομή έως το φρούριο-κάστρο που εντυπωσιάζει, τον κάθε επισκέπτη ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου, για τη θέση του, τον επιβλητικό του όγκο και για το ¨πειραγμένο¨ λευκό χρώμα του. Είναι εξάλλου το σήμα κατατεθέν της πόλης αφού το περίγραμμά του εμφανίζεται -σχεδόν- πάντα πάνω από το όνομα της πόλης.





Από την αυλή του κάστρου η θέα της πόλης είναι 360ο και απεριόριστη (εφόσον βέβαια το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες και υπάρχει ορατότητα) τόσο στο παλαιό όσο και στο νεότερο τμήμα της, στο λόφο των Καπουτσίνων, στο ποτάμι, στις γέφυρες και σε τόσα άλλα ενδιαφέροντα σημεία που μπορείς να αναγνωρίσεις.













Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει. Έτσι κι´εμείς για το κατέβασμα μας και για κέρδος χρόνου χρησιμοποιήσαμε το υπάρχον, πραγματικά γρήγορο, τελεφερίκ.



Είναι μια γιγάντια χρυσή σφαίρα και στην κορυφή της στέκεται ένας άνθρωπος.
Βρίσκεται στην Kapitelplatz στην παλιά πόλη και είναι γλυπτό του Stephan Balkenhol.
Όλοι το περιεργάζονται και εκφέρουν την γνώμη τους : είναι άσχημο, είναι όμορφο, είναι περίεργο, είναι ασυνήθιστο κ.ά
Εγώ πάλι νομίζω πως ο καλλιτέχνης κατάφερε αυτό που ήθελε : όλοι να μιλούν γι´αυτό αντί γρήγορα να το προσπερνούν.











Από νωρίς, σχεδόν, ερήμωσε η παλιά πόλη και η περαιτέρω περιπλάνησή μας δεν θα μας προσέφερε κάτι το δελεαστικό.

 

[themischar]

8η ημέρα, Salzburg (Αυστρία) – Karlovy Vary (Τσέχικη Δημοκρατία) & 445Km



https://drive.google.com/open?id=1XrZW_XGMUIHBs3XpfBBlvrsnAXXT_CpN&usp=sharing

Ετοιμαζόμαστε για τη συνέχεια του ταξιδιού, βγάζοντας τη moto από το garage του Airbnb καταλύματός μας μ’ έναν ουρανό για κλάματα.



Ξεκινάμε συνετά τη διαδρομή μας για το Karlovy Vary, για το οποίο έπεσε πολύ παζάρι από την αρχή του σχεδιασμού αυτής της διαδρομής.
Να περάσουμε ή να μη, αφού αρχικά θέλαμε Cesky Krumlov & Prague αλλά και οπωσδήποτε Dresden που βέβαια δε γινόταν αλώβητα.
Μα Prague? Ξανά μανά?
Τελικά, δεν περάσαμε μόνο από το Karlovy Vary, αλλά διανυκτερεύσαμε και ένα βράδυ. Ποιος να το περίμενε !

Η διαδρομή των 445km, τσαλακώθηκε εντελώς επειδή έγινε σχεδόν non stop (μια στάση μόνο για ανεφοδιασμό καυσίμων & ξεμούδιαμα), κάτω από βροχερές συνθήκες και συχνά πυκνά πλαισιομένες και από ριπές πλάγιου άνεμου αλλά ευτυχώς κινηθήκαμε ως επι το πλείστον στο εξαιρετικό Γερμανικό οδικό δύκτυο των τεσσάρων λωρίδων κυκλοφορίας/κατεύθυνση.
Και να τι, μπορεί να, συμβαίνει όταν βρέχει :

• Ο συντελεστής τριβής της ασφάλτου μειώνεται δραματικά και η ολισθηρότητα αυξάνεται.
• Τα ελαστικά δεν ζεσταίνονται, μειώνοντας ακόμη περισσότερο την πρόσφυση.
• Τα βαμμένα τμήματα του οδοστρώματος (διαχωριστικές λωρίδες και διαβάσεις) αποκτούν ακόμα μικρότερη πρόσφυση.
• Η ορατότητα μειώνεται (θολώνουν οι ζελατίνες στα κράνη των μοτοσικλετιστών).
• Τα σήματα και οι φωτεινοί σηματοδότες, εν γένει, γίνονται δυσδιάκριτα για όλους.

Είχαμε από ώρα μπει σε Γερμανικό έδαφος και οι πινακίδες κατεύθυνσης έδειχναν μεταξύ των άλλων κατευθύνσεων και προς München Το München, κάποιες φορές παλαιότερα φαινόταν, άχνα μεν, αλλά φαινόταν από αυτή τη διακλάδωση. Σήμερα μετά βίας διακρινόταν η πινακίδα κι' αυτή μόνον από μικρή απόσταση.

Αυτός ο ποιοτικός αυτοκινητόδρομος, χωρίς διόδια και παρατράγουδα, βοήθησε στο να έχουμε πολύ καλή μέση ωριαία ταχύτητα και μάλιστα χωρίς να ρισκάρουμε.
Το τραγούδι της Σωτ. Μπέλου, που μας συνόδευε και παιζόταν από την playlist του κινητού τηλ. φτάνει κι' αυτό μελαγχολικό (μέσω του Bluetooth) στ' αυτιά μας :

¨Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει
εμείς που ζούμε μοναχοί
Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
. . . ¨​

¨Τα καλοκαίρια μας μικρά" λέει ο στιχουργός του τραγουδιού, όμως η πραγματικότητα είναι πως στην Ελλάδα είμαστε τυχεροί και τις περισσότερες μέρες του χρόνου απολαμβάνουμε παρατεταμένη ηλιοφάνεια, τέλειες θερμοκρασίες και συνθήκες οδοστρώματος . . .

Ο καιρός, ίσως και να βαρέθηκε να βρέχει όλη μέρα, ίσως πάλι και να μας λυπήθηκε γιατί μπαίνοντας στην Τσέχικη Δημοκρατία, η βροχή, λίγο-λίγο, άρχισε να μειώνεται ώσπου σταμάτησε εντελώς.



Το Karlovy Vary είναι μια όμορφη λουτρόπολη, 140 χμ από την Πράγα και είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός για όποιον αναζητά ξεκούραση, λατρεύει τα ιαματικά λουτρά και τα σπα !













Κύριο χαρακτηριστικό της πόλης ο κεντρικός δρόμος, μήκους περίπου 3km, όπου συνυπάρχουν τα πάντα και στο κέντρο απαγορεύονται τα αυτοκίνητα. Έτσι εύκολα γίνεται η εξερεύνηση της πόλης με τα πόδια.
Τα κτίρια ξεχωρίζουν όντας πολύ εντυπωσιακά και ιδιαίτερα.







Η λουτρόπολη που ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Κάρολο τον Δ΄, τον 14ο αιώνα βρίσκεται κυριολεκτικά πνιγμένη μέσα στα δάση της κοιλάδας του μικρού ποταμού Τέπλα.
Στο πέρασμα των αιώνων έγινε γνωστή σε όλη την Ευρώπη και φημίζεται για τις 12 θερμές ιαματικές πηγές της.



Η πόλη είναι επίσης γνωστή για το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου και το δημοφιλές τσεχικό ηδύποτο Karlovarskα Becherovka που παρασκευάζεται από το ιαματικό νερό της πόλης.







Επίσης στα αξιοθέατα συγκαταλέγονται, το Αυτοκρατορικό θεραπευτήριο, το Θέατρο της πόλης, οι στοές και τα περιστύλια διαφόρων αρχιτεκτονικών ρυθμών που στεγάζουν τις ιαματικές πηγές, τη Ρώσικη εκκλησία στην άκρη της πόλης.

 

[themischar]

9η ημέρα, Karlovy Vary (Τσέχικη Δημοκρατία) – Dresden (Γερμανία) & 176Km



https://drive.google.com/open?id=1nBjEDkr3GJz53ZqsshxdOp6XkpMfSog3&usp=sharing



Χαλαρά έως νωχελικά ξεκινάμε τη μέρα μας. Η κούραση της χθεσινής ημέρας, που ήταν ελαφρώς αλλιώτικη, δεν είχε αποβληθεί παρά τον καλό ύπνο και το συμπαθητικό πρωινό που μας σερβιρίστηκε στο ξενοδοχείο.





Επιλέξαμε η διαδρομή μας να διασχίζει την δυτική ενδοχώρα της Τσέχικης Δημοκρατίας ώστε να την απολαύσουμε.



Μεσημεριάτικα φθάνουμε στο ξενοδοχείο και ¨βουρ¨ να δούμε την πόλη της Dresden, έχοντας στο μυαλό μας ότι το ιστορικό κέντρο της πόλης είχε ισοπεδωθεί σε ποσοστό 90% κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών από τους Συμμάχους 13 - 15 Φεβρουαρίου 1945 καθώς ο Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος όδευε προς το τέλος του.







Το Τσβίνγκερ (Der Dresdner Zwinger) είναι ανάκτορο στη Δρέσδη της Γερμανίας, ένα από τα αριστουργήματα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη.

Το Τσβίνγκερ οικοδομήθηκε από τον Αύγουστο Β' τον Ισχυρό (August II. der Starke, 1670 - 1733), που ήταν εκλέκτορας της Σαξωνίας και ο οποίος επιδίωκε να ανεγείρει ένα μεγαλοπρεπές ανάκτορο στα πρότυπα των Γάλλων βασιλέων στις Βερσαλλίες. Η ανοικοδόμησή του μετά το βομβαρδισμό ολοκληρώθηκε το 1963.

Το Παλάτι Zwinger, από αρχιτεκτονικής άποψης αποτελεί το παράδειγμα της γερμανικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Έλβα στο σημείο όπου παλιότερα βρισκόταν το φρούριο.







Η Όπερα, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια της πόλης καθώς η αρχιτεκτονική του το κάνει να ξεχωρίζει. Δανείζεται πολλά στοιχεία από την αρχαία Ελλάδα τα οποία τα παντρεύει με το ρυθμό του μπαρόκ και την τεχνοτροπία της αναγέννησης.

Με τα έργα αναστύλωσης που έγιναν ύστερα από πυρκαγιά, εμπλουτίστηκε με αγάλματα βιβλικών μορφών και διάσημων δημιουργών όπως του Γκαίτε, του Σίλλερ, του Σαίξπηρ, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη και του Μολιέρου.

Η Όπερα της Δρέσδης ή Όπερα Ζέμπερ είναι η Σαξονική Κρατική Λυρική Σκηνή της Δρέσδης, έδρα της Σαξονικής Κρατικής Ορχήστρας και του Μπαλέτου Ζέμπερ. Το κτίριο βρίσκεται κοντά στον ποταμό Έλβα στο ιστορικό κέντρο της Δρέσδης.







Ο Καθεδρικός Ναός,είναι ένας καθολικός ναός που χτίστηκε από τον Αύγουστο τον Δεύτερο "τον Δυνατό" χτισμένη με τεχνοτροπία μπαρόκ και το ψηλότερο σημείο του να φτάνει τα 83 μέτρα. Περιμετρικά του ναού υπάρχουν κιγκλιδώματα που φιλοξενούν 78 αγάλματα τα οποία απεικονίζουν βιβλικές μορφές.

 

[Grerena]

Karlovy Vary (Τσέχικη Δημοκρατία)

Εδώ για όσους έχουν αδυναμία στα film location (όπως εγώ) θα ήθελα να προσθέσω αν μου επιτρέπεις, ότι το πολύ εντυπωσιακό ξενοδοχείο των φωτογραφιών σου Grandhotel Pupp του Karlovy vary, αποτελεί το Casino Royal της ομώνυμης ταινίας "Casino Royal" του James Bond.
Στην ταινία το καζίνο τοποθετείται στο Μαυροβούνιο, αλλά στην πραγματικότητα τα γυρίσματα έγιναν στο Karlovy Vary της Τσεχίας.

 

[themischar]

Εδώ για όσους έχουν αδυναμία στα film location (όπως εγώ) θα ήθελα να προσθέσω αν μου επιτρέπεις, ότι το πολύ εντυπωσιακό ξενοδοχείο των φωτογραφιών σου Grandhotel Pupp του Karlovy vary, αποτελεί το Casino Royal της ομώνυμης ταινίας "Casino Royal" του James Bond.
Στην ταινία το καζίνο τοποθετείται στο Μαυροβούνιο, αλλά στην πραγματικότητα τα γυρίσματα έγιναν στο Karlovy Vary της Τσεχίας.

Ελεύθερα, ελεύθερα και ήταν κάτι που δεν γνώριζα όπως θαρρώ και πολλοί άλλοι.
Να' σαι καλά.

 

[themischar]

Το Μπαλκόνι,είναι το σημείο που παρέχει μία ιδιαίτερα κατατοπιστική πανοραμική άποψη ολόκληρης της πόλης, βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Έλβα και γειτνιάζει με την πλατεία Schlossplatz.





Στην αριστερή πλευρά βλέπουμε τα ονόματα των Ελλήνων γλυπτών που έμειναν στην ιστορία από τα αθάνατα έργα τους, Φειδία, Ικτίνου, Πραξιτέλη, Πολύκλειτου, Λυσίππου και στην δεξιά πλευρά τα ονόματα των επιφανών Ιταλών καλλιτεχνών Erwin von Steinbach , Leonardo da Vinci , Michelangelo , Raphael και Dürer.









Στους πολύχρωμους κήπους υπάρχει το άγαλμα του Ludwig Richter, ζωγράφου και καθηγητή στην Βασιλική Ακαδημία της πόλης.





Η Φράουενκιρχε, στη Δρέσδη, είναι Λουθηρανική εκκλησία, αφιερωμένη στην Παναγία. Χτίστηκε το 18ο αιώνα και είναι δείγμα μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Καταστράφηκε κατά το βομβαρδισμό της Δρέσδης, το Φεβρουάριο του 1945, και ανακατασκευάστηκε εξήντα χρόνια μετά.
Η Εκκλησία της Παναγίας, πρόκειται για ένα Λουθηρανικό ναό που είναι αφιερωμένος στην Παναγία και αν μη τι άλλο αποτελεί ένα μνημείο που εκφράζει την ιστορία της πόλης.



Στον εξωτερικό τοίχο των στάβλων του Κάστρου και σε όλο το μήκος του, υπάρχει ένα έργο τέχνης, κατασκευασμένο από 23Κ πλακίδια πορσελάνης από την γειτονική πόλη Meissen!
Ονομάζεται Fürstenzug (η παρέλαση των πριγκίπων της Σαξονίας). Είναι οι δούκες και βασιλείς της Βουλής των Wettin, μεταξύ 1127 και 1904.
Το πορσελάνινο αυτό έργο, είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο!



Κάπου εδώ αφήσαμε, στην ησυχία τους . . . , τα καλαίσθητα και φρεσκοφτιαγμένα παγκάκια του Dresden Concept.

 

[themischar]

10η ημέρα, Dresden (Γερμανία) – Wroclaw (Πολωνία) & 271Km



https://drive.google.com/open?id=16_FIyd06DeWabLLbZ6fCNF1KMXisjg_r&usp=sharing



Ξύπνησα νωρίς γιατί δεν είχαμε κλείσει σωστά τις κουρτίνες του δωματίου (τα παντζούρια και τα ρολά τα΄ χουμε ήδη ξεχάσει, τελευταία μόνο η κουρτίνα παίζει κι´ αυτή όχι παντού).
Τα νευράκια τσατάλια (το δείχνει και η κουνημένη photo) και που να γνώριζα, εκείνη την ώρα, αυτό που θα ακολουθούσε λίγο αργότερα

Προσπαθώ για ώρα να ανοίξω το GPS, ανοίγει με το ζόρι αλλά η επιλογή χάρτη κλπ με τίποτα. Καλά, θα σου περάσει μονολογώ, που θα πάει!
Η ώρα περνάει, όμως, χωρίς αποτέλεσμα.
- <<Να το παιδέψω λιγάκι κι΄ εγώ>>?
- <<Και δεν το παιδεύεις>>.
Αλί και τρισαλί, ό,τι κι΄ αν προσπαθήσαμε δεν γινόταν, απολύτως, τίποτα. Φουρκισμένοι κατεβήκαμε για πρωινό αλλά ανόρεχτα για το οτιδήποτε.

Σαφώς και δεν το χρειαζόμαστε το ¨ρημάδι¨ στο να πάμε από την μια πόλη στην άλλη (δηλ. πριν από την ύπαρξη του, πως ταξιδεύαμε ?).
Κακά τα ψέματα όμως. μέσα στην κάθε πόλη είναι χρήσιμο αφού μηδενίζει το όποιο ψάξιμο χωρίς να επιβαρύνει επιπρόσθετα.

Αποφασιστικά ξεκινάμε με το GPS στην κοσμάρα του και τον θυμό μας στα ύψη.
Βρε, λες να μας άφησε χρόνους το διαβολάκι ?
Που πάμε και πως θα πορευτούμε από δω κι΄ εμπρός ?
Ίδωμεν, ίδωμεν …

Τα σημερινά km δεν είναι πολλά και ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ΄΄ροδοπέταλα΄΄ οπότε συνεχίζουμε άκαμπτοι.
Σε μια στάση ανεφοδιασμού, λίγο πριν να φθάσουμε στο Wrocław, επιχειρώ πάλι μπας και φιλοτιμηθεί και ανοίξει και ω!!! του θαύματος δούλεψε.
Ουφ, εντάξει, επανήλθε μαζί και η ηρεμία μας που προς ώρας είχε ¨πετάξει¨.

Και να’ μαστε, με πολύ καλό ρυθμό μέσω των καλών επαρχιακών δρόμων το απογευματάκι, στο Wrocław (Βρότσλαβ), που πρώτη η Μάτα έμαθε γι᾽αυτό παλαιόθεν από οικόγενεια οικονομικών μεταναστών που κατάγονται από εδώ και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην το εντάξει στο γενικό πλάνο όταν ήλθε η ώρα του.

Tο Wrocław, είναι μια πόλη με Γερμανικές και Αυστριακές επιρροές στη γοτθική αρχιτεκτονική της, βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πολωνίας και αρχικά ήταν χτισμένη πάνω σε ένα νησί, το Ostrów Tumski. Εν συνεχεία εξαπλώθηκε σε άλλα 11, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με πάνω από 100 γέφυρες.
Είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας (και το 2016, ήταν πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης).

Δε χασομερήσαμε και βγήκαμε, εννοείται με τα πόδια, να προσανατολιστούμε στην σχεδόν επίπεδη πόλη.













SOKRATES, γράφει, χωρίς άλλα λόγια !



Η Church of Our Lady on the Sand, η Εκκλησία της Παναγίας της Άμμου, στο νησί του καθεδρικού ναού (Ostrow Tumski).Το Sand Islet πήρε το όνομά του από την εκκλησία από αυτό το μέρος που η προστάτιδα ήταν η Αγία Μαρία στην άμμο.

Το 1944 ο Χίτλερ κήρυξε την πόλη, του Wroclaw, φρούριο. Κατά τη διάρκεια της επόμενης σοβιετικής πολιορκίας της πόλης, η γενική διοίκηση της πόλης είχε την έδρα της στην εκκενωμένη εκκλησία.

















H Bulwar Marii i Lecha Kaczynskich, μια άπλα περιπάτου κατά μήκος του ποταμού Odra, χωρίς αυτοκίνητα
Η bulwar ονομάστηκε από τη Μαρία και τον Λεχ Κατσίνσκι, πρώην Πολωνό Πρόεδρο και τη σύζυγό του, ο οποίος πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα κοντά στο Smolensk της Λευκορωσίας το 2010.







Το νησί του καθεδρικού ναού, Ostrow Tumski που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά τον 10ο αιώνα και είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη για περιπάτους.







Ένας από τους πολλούς νάνους που βρίσκονται στην πόλη και απ᾽ότι φαίνεται είναι και πολύ διαβαστερός.







Το Wroclaw University, είναι ένα εκπληκτικό, επιβλητικό κτίριο κατά μήκος του ποταμού Odra που τη νύχτα φαίνεται ακόμη πιό μεγαλοπρεπές και εύκολα κυριαρχεί στην γύρω περιοχή.

Χωρίς πολλές αναστολές, απομωνοθήκαμε από τη σιγαλιά της πόλης.

 

[themischar]

11η ημέρα

Γύρω, τριγύρω στην πόλη . . .









Η πλατεία Rynek (ή πλατεία της αγοράς), εκτείνεται σε 3,8 εκτάρια.
Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πλατεία της Πολωνίας και μια από τις μεγαλύτερες σε ολόκληρη την Ευρώπη και σαφώς το καλύτερο σημείο για να ξεκινήσει κανείς την περιήγησή του στην πόλη.
Μια κουκλίστικη πλακοστρωμένη πλατεία με πολύχρωμα σπιτάκια τριγύρω της, που μοιάζουν βγαλμένα από παραμύθι και στο κέντρο το πολύ όμορφο Δημαρχείο της πόλης.
Είναι γεμάτη με μικρά μαγαζάκια καφέ, μπυραρίες, σουβενίρ.

Όπως και η υπόλοιπη παλιά πόλη, η πλατεία της αγοράς έχει σχεδόν την ίδια διάταξη απ᾽όταν σχεδιάστηκε στα μέσα του 13ου αιώνα.
Πολλά από τα πολύχρωμα σπίτια που πλαισιώνουν την πλατεία, χρειάστηκαν μεγάλης έκτασης αποκατάσταση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.





Στην καρδιά της ιστορικής παλιάς πόλης, το παλιό Δημαρχείο του Wroclaw, βρίσκεται δίπλα από την πλατεία Rynek. Είναι το πιο αναγνωρίσιμο κτίριο της πόλης και ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της γοτθικής αρχιτεκτονικής στην Πολωνία.
Το κτίριο είναι τόσο μεγάλο που έχει 3 εσωτερικούς δρόμους και στεγάζει το Μουσείο αστικής τέχνης και ένα από τα παλαιότερα εστιατόρια στην Ευρώπη, Piwnica Świdnicka.
Ιδιαίτερη και εντυπωσιακή η πρόσοψη με τη διώροφη, τριγωνική δομή που χτίστηκε σε ορθογώνιο σχέδιο μαζί με ένα τετραγωνικό πύργο.
Χρειάστηκαν 200 χρόνια για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του.





Η Solny Square, μια όμορφη τετράγωνη πλατεία που συνδέεται με την πολύ μεγαλύτερη πλατεία της αγοράς (Rynek).

Έχει πολλά από τα όμορφα σπίτια με τα ίδια ευχάριστα παστέλ χρώματα και χρονολογείται από τα μεσαιωνικά χρόνια. Σήμερα η πλατεία φημίζεται για τους πολλούς πάγκους λουλουδιών 24 ωρης βάσης, μετατρέποντας το κέντρο της πλατείας σε έναν κανονικό κήπο λουλουδιών οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας.





Η Bazylika Sw. Elzbiety, (Εκκλησία της Αγίας Ελισάβετ), είναι στη βορειοδυτική πλευρά της πόλης. Χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και πολλές φορές καταστράφηκε και ανοικοδομήθηκε.
Αυτή η γοτθική εκκλησία, εδώ και πολλά χρόνια προτεσταντική και πιο πρόσφατα παραδομένη στον Πάπα, είναι ένα εντυπωσιακό κτίσμα.
Στο εσωτερικό της έχει σύγχρονη τέχνη (βιτρό) και χωρίς αμφιβολία αντανακλά ως προσθήκη μετά από την μεγάλη πυρκαγιά του 1976.



Είναι πάνω από 300 τα σκαλοπάτια για να ανεβείς στο ψηλό καμπαναριό της, αλλά η ανταμοιβή είναι πραγματικά μαγευτική με θαυμάσια θέα προς όλες τις κατευθύνσεις - ειδικά στη Rynek και στο Ostrow Tumski (νησί του καθεδρικού ναού).











Θέλουμε να βγούμε από την πόλη και να πορευτούμε για λίγες ώρες προς το Centenial Hall που διαθέτει όμορφους κήπους και ένα όμορφο πάρκο.



Για να πας, προς τα εκεί, έχεις την πολυτέλεια του τελεφερίκ, των ΜΜΜ και των ποδιών σου. Προτιμήσαμε το τελευταίο μέσα στην ¨αλλά Αθηναϊκή¨ λιακάδα που κυριαρχούσε από νωρίς στην πόλη.









Ο χώρος, της Hala Stulecia είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς UNESCO από το 2006
όπου και διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις.





Το Centennial Hall (Hala Ludowa) έχει δακτυλιοειδή δομή και σε κάθε επίπεδο έχει μικρότερο κύκλο προς την κορυφή του τρούλου καθιστώντας το ένα από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά μνημεία της Πολωνίας.
Ο επικεφαλής για την κατασκευή του, αρχιτέκτονας Max Berg, χρησιμοποίησε σύγχρονο οπλισμένο σκυρόδεμα και σίγουρα δείχνει πως ήταν μπροστά από την εποχή του.
Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1913 προς εορτασμό της εκατονταετηρίδας της ήττας του Ναπολέοντα στη Ν. Λειψία (το Wroclaw τότε ήταν Γερμανική πόλη)