Αυστρία Γερμανία Εσθονία Ιταλία Λεττονία Λιθουανία Ουγγαρία Π.Γ.Δ.Μ. Πολωνία Σερβία Σλοβακία Τσεχική Δημοκρατία 37 μέρες, Road trip, Αθήνα-Tallinn-Αθήνα

[themischar]

Το Dolina Bystrzycy Landscape Park, ιδρύθηκε το 1998, στα δυτικά της πόλης στο Bystrzyca river και τον περιβάλλοντα χώρο του.
Ονομάζεται Bystrzyca Valley και είναι ένας δημοφιλής προορισμός για το σαββατοκύριακο για τους λάτρεις της πεζοπορίας.





Το Multimedia Fountain at Pergola, η πλατεία σιντριβανιού όπου τις νυχτερινές ώρες τα νερά φωτίζονται και ακούγεται σύγχρονη μουσική.
Τα φώτα είναι τολμηρά, φωτεινά και πολύχρωμα και τα χορευτικά νερά πάλλονται θεαματικά στους ήχους δημοφιλούς ή γνωστής (κυρίως pop) μουσικής.



Η Iglica, κατασκευάστηκε και αναρτήθηκε το 1948 από τις Πολωνικές κομμουνιστικές αρχές για να σηματοδοτήσει τη νίκη τους ή ήταν η νίκη της Σοβιετικής Ένωσης ;
Στην Iglica δεν παρέχονται πληροφορίες σχετικά με το ιστορικό πλαίσιο.





Στα άλλα αξιοθέατα, συγκαταλέγεται και το πάρκο Szczytnicki, που είναι στα Ανατολικά από το "Old Oder",
ανεπτυγμένο σε 100 στρέμματα δασικής έκτασης που προσελκύει πάμπολλους περιπατητές από τις γύρω περιοχές.






Ένα από τα ορόσημα αυτής της πόλης είναι και η Γέφυρα Grunwaldzki, που είναι μια εντυπωσιακή γέφυρα ανάρτησης με πύργους στήριξης από τούβλα που εντυπωσιάζει ακόμη και όταν δεν φωτίζεται.

Πρόκειται για πολύ συμπαγή κατασκευή από χάλυβα και σιλικόζικο γρανίτη και αρχικά ονομαζόταν Kaiserbr cke προς τιμήν του Βίλχελμ Β, ο οποίος ήταν παρών κατά τη διάρκεια των εγκαινίων.
Ονομάζεται γέφυρα Grundwaldzki από τον Grunwald που αναφέρεται στη μάχη του Grunwald το 1410 όταν ένας συνασπισμός Πολωνών, Λιθουανών και Ταταριών κτύπησε τους Τετουνούς Ιππότες, μια σειρά σταυροφόρων και κάθε πολωνικό παιδί έπρεπε να μάθει για αυτή τη μάχη ως θέμα εθνικής υπερηφάνειας.













Οι νάνοι είναι το σύμβολο της πόλης.
Ο λόγος είναι ότι οι νάνοι ήταν το σύμβολο της Pomaranczova Alternatyva (της Πορτοκαλιάς Επανάστασης), γνωστής και ως "η επανάσταση των νάνων".
Η ιδέα για το σύμβολο αυτό ξεκίνησε από τον Waldemar Fydrych στο Wroclaw.
Σήμερα υπάρχουν νάνοι διάσπαρτοι παντού στην πόλη. Το να τους βρει κάποιος και να τους φωτογραφήσει είναι κάτι σαν κυνήγι του χαμένου θησαυρού. Μερικά από αυτά, παραπάνω ή παρακάτω …













Το The Dietrich Bonhoeffer Memorial, είναι ένα οδυνηρό και συγκινητικό μνημείο για έναν πραγματικό ήρωα!
Ο Ντίτριχ Μπόνοφαφερ, γεννήθηκε στο Wroclaw και ήταν ένας προτεσταντικός Λουθηρανικός πάστορας και θεολόγος που αντιτάχθηκε στο ναζιστικό καθεστώς όντας μέλος της αντίστασης. Φυλακίστηκε και στη συνέχεια εκτελέστηκε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Flossenburg.



Στην ευρύτερη γειτονιά, λίγο παρακάτω από την πλατεία Αγοράς, στο πρώην σοκάκι των κρεοπωλών, υπάρχει και το επίσης ενδιαφέρον σύμπλεγμα ¨μνημείο" με μπρούτζινα αγάλματα μικρών ζώων.

Είναι γλυπτά αφιερωμένα, από το 1990, στα διάφορα ζώα που εκτρέφονται στις παρακείμενες πεδιάδες της πόλης.

 

[themischar]

12η ημέρα, Wroclaw (Πολωνία) – Gdansk (Πολωνία) & 556Km



https://drive.google.com/open?id=1PBorw1wLI6TAwYr6sm3PM-47TstSus0N&usp=sharing

Ξυπνάμε νωρίς, πολύ νωρίς, εξαιτίας της μεγαλοβουής από το παρακείμενο οικοδομικό εργοτάξιο, αλλά δεν μασάμε, ξεκινάμε με τέμπο.
Δεν προλάβαμε να αφήσουμε πίσω μας το Wroclaw και να΄ σου η πρώτη μπόρα της ημέρας! Ο αυτοκινητόδρομος (2χ2 λωρίδες/κατεύθυνση) προς την πρωτεύουσα Warsaw, έχει καλή χάραξη και άσφαλτο, αλλά έκρυβε κάποια μυστικά ! ! !

Είχαμε φύγει με ρεζερβουάρ μισογεμάτο, κι’ ενώ η moto κατάπινε τα km & βέβαια την ανάλογη βενζίνη, εμείς δε βλέπαμε πουθενά βενζινάδικο για ανεφοδιασμό.
Όταν πια δεν πήγαινε άλλο, αναγκαστήκαμε να βγούμε στην πρώτη έξοδο και να διανύσουμε 7 km έως το πρώτο χωριό για να φουλάρουμε.
Tips: Προσοχή, στο οδικό δίκτυο από Wroclaw προς την Warsaw συνολικού μήκους 355km δεν υπάρχουν σταθμοί βενζίνης, αλλά μόνο απλοί χώροι στάθμευσης & αραιά και που κανά πρόχειρο WC !

Η διαδρομή μας, λοξοδρομεί στο 225km προς την πόλη Lodz, παρακάμπτοντας την Warsaw (θα την επισκεφθούμε στο γυρισμό) και αψηφώντας τις κατά τόπους μπορο-βροχές, θα διασχίζαμε, λέγαμε, τις παρεμβαλλόμενες μεγαλουπόλεις τόσο του Lodz, όσο και του Torun.
Ο καιρός της μέρας όμως είχε πολλά σκαμπανεβάσματα και ενώ είχαμε αφήσει πίσω μας και το Torun αντιλαμβανόμαστε στο βάθος της πορείας μας να γίνεται χαλασμός από την καταιγίδα.

Ήμασταν σε ένα από τα λιγοστά διόδια που υπάρχουν στην Πολωνία και αποφασίσαμε να ανακόψουμε την πορεία μας κάνοντας αναστροφή για μια ολιγόωρη επίσκεψη στο Torun, με τα παλαιά αρχοντικά και τα νεότερα κτίσματά της.
H παλιά πόλη του Torun είναι μια περιοχή Παγκόσμιας Κληρονομιάς που έχει καταχωρηθεί στα μνημεία της UNESCO. Το Torun ήταν μια από τις λίγες πόλεις της χώρας που δεν έπαθε καμία ζημιά κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.



Πολύ άνετα και γρήγορα όχι μόνο φθάσαμε αλλά και μπήκαμε στα όρια της παλιάς πόλης αφήνοντας την moto δἰπλα στον χώρο στάθμευσης ποδηλάτων που ήταν -παρακαλώ- με στέγαστρο !









Είναι οι πρώτες απογευματινές ώρες, ύστερα από βροχή, και λιγοστός ο κόσμος που κυκλοφορεί στα πλακόστρωτα δρομάκια του καλοδιατηρημένου κέντρου της πόλης.









Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή είναι η κύρια ενοριακή εκκλησία της πόλης και χρονολογείται από τον 13ο αιώνα.



Η πόλη διαιρείται από τον ποταμό Βιστούλα κατά μήκος του οποίου υπάρχουν κάθε λογής κτίσματα και μικρό-εγκαταστάσεις αναψυχής τόσο για περπάτημα όσο και για άθληση.



Τώρα το τι έβλεπε, και μάλιστα με τόσο θαυμασμό, δεν κατάφερα να το μάθω μέχρι και σήμερα!



Το σπίτι, δεν είναι μόνο ένα καλό φωτογραφικά κτίριο αλλά και ένα μουσείο τέχνης της Άπω Ανατολής με εκθέματα (ιαπωνικά σπαθιά, κινέζικα σκεύη, ινδικά γλυπτά κ.α).



Το κτίριο είναι άμεσα αναγνωρίσιμο καθώς υπάρχει ένα χρυσό αστέρι στην οροφή του.





Σιγά που θα μας καιγόταν καρφάκι κιόλας, καμιά βιασύνη και όπως θα καταλάβατε κάναμε μια άκρως ικανοποιητική στάση τρώγοντας και GRECKI YOGURT ! ! !.



Οι απανταχού ¨λατρεμένοι¨ μουσικοί του δρόμου δίνουν, όπως και να το κάνουμε, το δικό τους στίγμα στις πόλεις.



Ο διάσημος αστροφυσικός της Πολωνίας Nicolaus Copernicus (που κατέδειξε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και ότι δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος) πιστεύεται -αλλά δεν αποδεικνύεται όπως λένε- πως γεννήθηκε εδώ στο Torun.
Το τωρινό μουσείο ήταν ένα μεσαιωνικό σπίτι του 15ου αιώνα που κάποτε ανήκε στην οικογένεια του Κοπέρνικου.
Απρόσμενα ενθουσιασμένοι με την πόλη, που είχαμε πρωτοσχεδιάσει να προσπεράσουμε με περισσή ευκολία, κατευθυνόμαστε στο σημερινό προορισμό μας.

Αργά το απόγευμα και χωρίς άλλες εκπλήξεις φθάσαμε στο Gdansk, το διαμάντι της Βαλτικής όπως αποκαλείται, που είναι η έκτη σε μέγεθος πόλη και το σημαντικότερο λιμάνι της Πολωνίας.
Βρίσκεται στην επαρχία της ανατολικής Πομερανίας και μαζί με τη Gdynia και το Sopot δημιουργούν ένα οικιστικό τρίπτυχο «τρίπολη» (Tri-City), το οποίο απλώνετε σε 25 χιλιόμετρα της Βαλτικής ακτής.

Η συνέχεια της παραμονής μας, 13η ημέρα & 14η ημέρα, είχε λίγες διαφορές από το φετεινό μας ταξίδι στο Tri-City : https://www.travelstories.gr/community/threads/Στο-trojmiasto-tricity-της-Βαλτικής-Θάλασσας.61959/ , που έγινε αιτία να γραφεί εκ των υστέρων τούτο το road trip.

Τότε στην πόλη, υπήρχε 3ήμερος εορτασμός λόγω του Αγ. Δομίνικου και γινόταν ο κακός χαμός από τον κόσμο.











Επίσης, τα διόλου ευκαταφρόνητα 400 (!) σκαλοπάτια της St Mary's Basilica, της μεγαλύτερης εκκλησίας από τούβλο στην Ευρώπη και οδηγούν σε μικρό παρατηρητήριο στο ύψος του καμπαναριού που εφέτος δε ξανανεβήκαμε.

 

[travelbreak]

Τώρα το τι έβλεπε, και μάλιστα με τόσο θαυμασμό, δεν κατάφερα να το μάθω μέχρι και σήμερα!

Νομίζω χασμουριέται!!
Αλλά μπορεί και να πονά το δόντι της.

Μπράβο «παιδιά»! Τέτοιο ταξίδι με μηχανή και διπλοκάβαλο!
Δεν έχω οδηγήσει βέβαια τόσο μεγάλη μηχανή, αλλά νομίζω θα ήταν πολύ κουραστικό. Και το προηγούμενο στον Καύκασο, τι να πω, ακόμα πιο δύσκολο λόγω των κακών δρόμων!!
Καλά ταξίδια!!!

 

[themischar]

Νομίζω χασμουριέται!!
Αλλά μπορεί και να πονά το δόντι της.

Μπράβο «παιδιά»! Τέτοιο ταξίδι με μηχανή και διπλοκάβαλο!
Δεν έχω οδηγήσει βέβαια τόσο μεγάλη μηχανή, αλλά νομίζω θα ήταν πολύ κουραστικό. Και το προηγούμενο στον Καύκασο, τι να πω, ακόμα πιο δύσκολο λόγω των κακών δρόμων!!
Καλά ταξίδια!!!

<<Νομίζω χασμουριέται!!
Αλλά μπορεί και να πονά το δόντι της.>>
Χα, Χα, το πρώτο το σκέφτηκα κι' εγώ & το δεύτερο ευτυχώς που δεν είχε συμβεί.

Σ' ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε, χωρίς χρονική καθυστέρηση, του χρόνου κιόλας να " κάνεις" & τον Υπερσιβηρικό.
Δεν υπήρξε ιδιαίτερη κούραση, όλα κύλισαν ομαλά. Βέβαια, καμμιά σχέση με το road trip στον Καύκασο, μακράν το δυσκολότερο, στο οποίο η καθημερινή κόπωση σχεδόν διπλασιαζόταν αφού πολλά ήταν τα απρόβλεπτα που συνέβαιναν.

 

[themischar]

15η ημέρα, Gdansk (Πολωνία) - Kaunas (Λιθουανία) & 487Km



https://drive.google.com/open?id=1fL390_OsVfIFXcqdhmdQCaeT6Lw7VOsG&usp=sharing

Ύστερα από ένα χορταστικό, χωρίς βροχή, σαρρανταοκτάωρο ξεκινάμε με ψιλόβροχο, φτου και πάλι φτου αφού σήμερα έχουμε να κάνουμε τον ΔΡΟΜΟ σε περιβάλλον μουσκεμένου πράσινου.



Που να το φανταστούμε, πως το ψιλόβροχο θα ήτανε ένα τίποτα μπροστά σ΄ αυτό που ακολούθησε.
Μετά τα πρώτα 30km με κατεύθυνση προς Elblag άρχιζαν έργα αποκατάστασης του δρόμου που κράτησαν ως τα επόμενα 120 km! (το Κιάτο - Πάτρα, της τότε εποχής ωχριούσε). Αυτά τα έργα ήταν σε προοδευτική εξέλιξη και εφέτος (2η φάση στα επόμενα km, όπως πληροφορήθηκα από φίλο). Μονή άνοδος & κάθοδος, χωρίς ίχνος διαχωριστικής γραμμής, με βροχή και με μπόλικη -μα μπόλικη- λασπονταλίκα.
Όπου υπήρχε λωρίδα ασφαλείας, δε μπορώ να πω, την τίμησα δεόντως ! ! !

Όμως, ως επί το πλείστον συμβαίνει πάντοτε, στην πορεία ανατράπηκαν όλα, με τον καιρό να έχει βελτιωθεί και το δρόμο μας να έχει γίνει τυπικός απίστευτος βόρειο-ευρωπαϊκό-επαρχιακός.







Ανεπανάληπτη διαδρομή η διάσχιση της οροσειράς της Μαζουρίας.
Δεκάδες μικρά γραφικά χωριουδάκια και ατελείωτες μικρές και μεγαλύτερες λίμνες συνέθεταν με τον καλό καιρό (άπνοια, με έναν ήλιο να μπαινοβγαίνει και τη θερμοκρασία να μην ξεπερνά τους 25°C) ένα παζλ αξιολάτρευτο και συνάμα αλησμόνητο.









Η Μαζουρία (Mazury) είναι μια περιοχή της Πολωνίας διάσημη για τις λίμνες της που ξεπερνούν τις 2.000. Η περιοχή είναι πλούσια σε δάση, γοητευτικά μικρά χωριά & μικρές πόλεις. Έχει διάσπαρτα πολλά αγροκτήματα και κατακλϋζεται όλο το χρόνο από τους λάτρεις των ¨θαλάσσιων¨ σπορ (από καγιάκ μέχρι ιστιοπλοΐα, ψάρεμα ή απλά κολύμπι).







Η κίνηση εξακολουθεί να είναι μηδαμινή, η πρόσφυση του δρόμου καλή, αλλά η απόσταση δεν ¨μαζεύεται¨ και εύκολα όταν δεν μπορείς να ανοίξεις λιγουλάκι το γκάζι σου.





Διασχίζουμε με ρυθμό τη μεγαλόπολη Olsztyn και φθάνουμε να περάσουμε από ένα γεφύρι μπροστά απο το οποίο έχουν σταματήσει τα προπορευόμενα αυτοκίνητα. Η γέφυρα έχει σηκωθεί γιατί στα νερά του ποταμού μια Flotilla μικρών ιστιοπλοίκών σκαφών αρμένιζε χαρωπά δίχως ίχνος βιασύνης.

Δεν περιμέναμε ούτε λεπτό, αναστροφή με παράκαμψη από άλλο σημείο και όπου φύγει - φύγει.











Η περιοχή της Μαζουρίας προσελκύει επίσης και όσους ενδιαφέρονται για την Ιστορία γιατί σε αυτή την πανδαισία του δάσους υπάρχει ένας απομωνομενος τόπος που ονομάζεται Wolf's Lair. Είναι εκείνο το μέρος, όπου, ο Χίτλερ πέρασε πάνω από 800 ημέρες καλά κρυμμένος κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήταν ένας άκρως απόρρητος, υψηλής ασφάλειας τόπος χωμένος και χαμένος βαθειά στα δάση της Μαζουρίας περίπου 8 Km ανατολικά της μικρής πόλης Rastenburg.
Και παρά τις τρεις ζώνες ασφάλειας που είχε, εκεί έγινε στις 20-07-1944, η πιο αξιοσημείωτη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Χίτλερ.

Η αρχική μας πρόθεση ήταν να το επισκεφθούμε, κόβωντας δρόμο, όταν θα φτάναμε στο χωριό Mragovo που είναι 60km μετά την μεγαλόπολη Olsztyn.
Όμως κάτι τα έργα στην αρχή της διαδρομής, κάτι οι πολύ χαμηλές ταχύτητες <60km/h μας είχαν ήδη καθυστερήσει κατά πολύ, και το Mragovo - Rastenburg - Mragovo (δεν έπαιζε & κάποιο άλλο σενάριο) να είναι πλέον απρόσιτο με το τουλάχιστον 2,5ώρο που απαιτούσε.







Μεγάλος ο ενθουσιασμός μας για αυτόν τον τόπο που θα μπορούσαμε να περάσουμε εβδομάδες διανύοντας τα ποτάμια, τις λίμνες και τα κανάλια τους που τα καθιστούν ένα από τα ομορφότερα δρομολόγια εσωτερικής ναυσιπλοΐας στην Ευρώπη. Αντ' αυτού, προσπεράσαμε τον τόπο σε λίγες ώρες, σαν της ημέρας τα φαντάσματα. Που να πρωτοπάει κανείς!
Οξύμωρο ; Το λιγότερο που μπορεί να λεχθεί.
Οψόμεθα, όμως, που θα πάει γιατί θέλουμε να πιστεύουμε πως κάποια άλλη φορά θα πραγματοποιηθεί με ευνοϊκότερες συνθήκες.

Τα σύνορα Πολωνίας - Λιθουανίας δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια πινακίδα ένθεν κι´ εντεύθεν των χωρών και με ένα εγκαταλελειμένο φυλάκιο εποχής, σε μια άκρη, να θυμίζει τις άλλες εποχές.

Ο δρόμος συνεχίζεται σε παρεμφερές περιβάλλον, αλλά μετά από κάποια km ξανοίγεται και γίνεται αυτοκινητόδρομος με δυό λωρίδες/κατεύθυνση για αρκετά km και σε καλή κατάσταση. Παράλληλα, κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα σταθερά φωτογραφικά radar της τροχαίας στην άκρη του δρόμου. Γενικότερα, δεν συναντήσαμε άλλη ιδιαίτερη αστυνόμευση στο οδικό δίκτυο.
Τα όρια ταχύτητας, γεγονός που φάνηκε αμέσως, οι περισσότεροι τα τηρούσαν και αλίμονο εξαιρέσεις υπήρξαν όπως πάντα υπάρχουν. Στα θετικά της οδηγικής των παιδείας ήταν και το γεγονός πως όταν προσπερνούσαν το προπορευόμενο όχημα έκοβαν έγκαιρα δεξιά με την αριστερή λωρίδα να μένει σχεδόν πάντα άδεια (όπως δηλ. συμβαίνει και στην Ελλάδα) !

 

[Dina Z]

Που να το φανταστούμε, πως το ψιλόβροχο θα ήτανε ένα τίποτα μπροστά σ΄ αυτό που ακολούθησε.
Μετά τα πρώτα 30km με κατεύθυνση προς Elblag άρχιζαν έργα αποκατάστασης του δρόμου που κράτησαν ως τα επόμενα 120 km! (το Κιάτο - Πάτρα, της τότε εποχής ωχριούσε). Αυτά τα έργα ήταν σε προοδευτική εξέλιξη και εφέτος (2η φάση στα επόμενα km, όπως πληροφορήθηκα από φίλο). Μονή άνοδος & κάθοδος, χωρίς ίχνος διαχωριστικής γραμμής, με βροχή και με μπόλικη -μα μπόλικη- λασπονταλίκα.

Εκτός από το ενδιαφέρον οδοιπορικό, τις όμορφες φωτογραφίες σου και την ευχάριστη αφήγηση εκείνο που θαυμάζω πολύ σε σας είναι ότι κάνατε αυτό το ταξίδι με μηχανή!
Έχουν γραφεί κι άλλες ιστορίες στο φόρουμ από λάτρεις της μοτοσυκλέτας αλλά - αν δεν κάνω λάθος - είναι άτομα πολύ νεώτερης ηλικίας. Δεν θα το επιχειρούσα ούτε 20 χρόνια πριν
Υποκλίνομαι στις αντοχές σας και τη νεανική σας διάθεση.

 

[themischar]

Τα τελευταία km ¨έφυγαν¨ γρήγορα κάτι που μας βοήθησε να φτάσουμε στο Kaunas πριν το ηλιοβασίλεμα. Περιπλανηθήκαμε λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο για να βρούμε το ξενοδοχείο διαμονής μας, ελέω των νέων μονοδρομήσεων σε συνδυασμό με τους παλαιούς χάρτες στο GPS μας. Η άχαρη περιπλάνηση μας κάποια στιγμή τἐλειωσε και μπήκαμε στην παλαιά πόλη όπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, για τα προκαθορισμένα.

Το Kaunas είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη Λιθουανία, στη συμβολή των ποταμών Nemunas και Neris, με πληθυσμό περίπου 290.000 κατοίκους και ήταν η πρωτεύουσα της χώρας μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων. Τότε ήταν και η περίοδος που χτίστηκε ο κεντρικός δρόμος Laisves, σημερινός πεζόδρομος, ο οποίος είναι μέχρι και σήμερα ο μοναδικός δρόμος όπου απαγορεύεται το κάπνισμα.

Πολλά στοιχεία της πολιτισμικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς διατηρούνται μέχρι και σήμερα. Ανάμεσα τους βρίσκονται το κάστρο του Κάουνας, η εκκλησία της Αγία Γερτρούδης, και το Δημαρχείο της πόλης, το οποίο ονομάζεται επίσης και “Λευκός Κύκνος”.



Μια μικρή πλατεία στην παλαιά πόλη.













Κι’ ένας Ροδίτης πατριώτης … που δεν τον πετύχαμε εν ώρα εργασίας!







Εικόνες από την πεζοδρομημένη και πλακόστρωτη λεωφόρο Laisves Aleja (Freedom Avenue) στην παλιά πόλη και τα ωραία παλιά κτίρια με ενδιαφέροντα καφέ, εστιατόρια και καταστήματα.















Οι καλλιτέχνες του δρόμου, τα κατάφεραν, χτύπησαν φλέβα.

 

[themischar]

Εκτός από το ενδιαφέρον οδοιπορικό, τις όμορφες φωτογραφίες σου και την ευχάριστη αφήγηση εκείνο που θαυμάζω πολύ σε σας είναι ότι κάνατε αυτό το ταξίδι με μηχανή!
Έχουν γραφεί κι άλλες ιστορίες στο φόρουμ από λάτρεις της μοτοσυκλέτας αλλά - αν δεν κάνω λάθος - είναι άτομα πολύ νεώτερης ηλικίας. Δεν θα το επιχειρούσα ούτε 20 χρόνια πριν
Υποκλίνομαι στις αντοχές σας και τη νεανική σας διάθεση.

Σ' ευχαριστούμε, πολύ, τα λόγια σου μας χαροποιούν ιδιαίτερα.
Οι moto-διακοπές, ανέκαθεν, ήταν μέσα στις επιλογές των διακοπών μας όποτε αυτό ήταν εφικτό και όσο θα μπορούμε θα συνεχίζουμε . . .

 

[themischar]

16η ημέρα, Kaunas (Λιθουανία) – Riga (Λετονία) & 262Km



https://drive.google.com/open?id=1UvavUgg3wUE2eIDXvO4cb7op9_hNW5R5&usp=sharing



Καταλυτική ήταν η βραδυνή μας ξεκούραση κι´ έτσι μας έβγαλε από νωρίς στην άδεια από ανθρώπους αλλά γεμάτη ήλιο παλαιά πόλη για το πρώτο πρωινό καφεδάκι.



Το Kaunas Priest Seminary, ένα ακόμη όμορφο κτίριο αλλά κλειστό για το κοινό.
Το Priest Seminary του Kaunas είναι η μεγαλύτερη σχολή στη Λιθουανία που εξυπηρετεί την Ρωμαιοκαθολική Αρχιεπισκοπή ως τμήμα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Vytautas Magnus.









Το πιο σημαντικό κτήριο στην πλατεία του Δημαρχείου είναι το αρκετά όμορφο κτίριο το Kaunas Town hall που με την πρώτη ματιά μοιάζει με εκκλησία.
Η κατασκευή του άρχισε το 1542. Το αρχοντικό είναι γεμάτο με ένα γοτθικό, μπαρόκ και κλασσικό ρυθμό. Ένας ψηλός, λεπτός πύργος σαν το λαιμό του κύκνου υψώνεται στον ουρανό μπροστά στην κύρια πρόσοψη.
Το Δημαρχείο αναφέρεται συχνά ως ῾Λευκός Κύκνος¨, λόγω του σχήματος και του χρώματος του. Ο πύργος των 53μ είναι ο ψηλότερος στην παλιά πόλη.
Είχε και έχει πολλαπλές χρήσεις και συνεχίζει να το κάνει με την αρχιτεκτονικά σωστή και ελκυστική ανακατασκευή του.









Ο ποταμός Nemunas μαζί με το Nemunas Island Park αποτελούν ξεχωριστή όαση όχι μόνο για τους κατοίκους της πόλης αλλά και κατοίκων των γύρω περιοχών.



Προσέχουν τη στάθμη των νερών σαν τα μάτια τους για να μπορούν να έχουν την ησυχία τους μετρώντας και κοιτώντας τις επιδόσεις ροής του νερού που μπορεί όταν φουσκώνει από τη μια στιγμή στην άλλη να γίνει καταστροφικό.



Οι κάτοικοι του Kaunas, αγαπούν την πόλη τους και το δείχνουν με κάθε τρόπο!



Δεν έχουν μόνο επιδόσεις στο Basket (όπως όλοι σχεδόν γνωρίζουμε) αλλά και Πανεπιστημιακές.







Το κάστρο του Kaunas στην άκρη της παλαιάς πόλης, δίπλα στο γραφικό πάρκο Santakas, όμορφα στημένο έσω-έξω σε παραπέμπει σε άλλες εποχές,
Το κάστρο στη συμβολή των ποταμών Nemunas και Neris χτίστηκε τον 14ο αιώνα για να υπερασπιστεί την επίθεση από τους σταυροφόρους. Αυτό δεν είναι μόνο ένα από τα πρώτα πέτρινα κάστρα στη Λιθουανία, αλλά και το μόνο που έχει δύο σειρές αμυντικών τειχών.



Το πάρκο Santaka, αποτελεί τον φυσικό πνεύμονα και δικαίως αποκαλείται καρδιά του Kaunas. Εμπρός του είναι η συμβολή των ποταμών Nemunas και Neris με πολλά σημεία ενδιαφέροντος.



Κόντευε μεσημέρι όταν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και δώσαμε το πράσινο φως στο εντάξει, πάμε να φύγουμε σιγά - σιγά.

Σήμερα ο δρόμος μας θα είναι πέρα για πέρα βατός, ολόϊσιος όσο δεν παίρνει.
Οι αυτοκινητόδρομοι είναι σε καλή κατάσταση και διατηρούνται ανοιχτοί και το χειμώνα. Το όριο ταχύτητας του αυτοκινητοδρόμου είναι 130 km/h & 110 km/h το χειμώνα.



Ο κύριος διεθνής αυτοκινητόδρομος που συνδέει τη Warszawa -μέσω της Λιθουανίας, Λετονίας- με το Tallinn είναι η Via Baltica E67, η οποία αναπτύσσεται βόρεια από το Augustow στην Πολωνία και γίνεται Α5 στα σύνορα και από εκεί συνεχίζει ως Α6/A8 /A10 βορειότερα προς το Marijampolė, το Kaunas, τη Riga και το Tallinn.

 

[themischar]

Σ’ αυτό τον αυτοκινητιστικό άξονα προς τη Riga, αν το θες, περνάς και από το Kryzių Kalnas, «τον Λόφο των Σταυρών» (Hill of Crosses).

Ο «Λόφος των Σταυρών», ιερό σημείο προσκυνήματος με τους πλέον 100.000 σταυρούς, βρίσκεται περίπου 12 χλμ βόρεια της πόλης Siauliai προς τα σύνορα με την Λετονία.
Όλο αυτό ξεκίνησε λίγο μετά την εξέγερση των Λιθουανών και Πολωνών ενάντια στη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1831 και 1863 που πνίγηκε στο αίμα και επειδή, οι οικογένειες των νεκρών δεν μπορούσαν να βρουν τα σώματά τους άρχισαν να βάζουν σταυρούς σ’ αυτό το μικρό λόφο.

Έκτοτε αυτό το μέρος έγινε τόπος ελπίδας, ειρήνης αγάπης και θυσίας.
Απότιση ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ, και από εμάς, με μια ολιγόλεπτη στάση.



















Η απόσταση λιγόστευε, περίπου 3 Km θέλαμε ακόμη, για τον σημερινό προορισμό μας τη Riga. Τα σύννεφα όμως που από ώρα κάνανε κύκλους στον ορίζοντα αποφάσισαν να ανοίξουν πόλεμο με αστραπές και βροντές και σε ριπή οφθαλμού, μέσα στα συνοικιακά όρια της πόλης, άρχισε να ρίχνει με το τουλούμι.
Τόση, ήταν μάλιστα, η βροχή με το χαλάζι που δεν έβλεπες καλά-καλά τον μπροστινό σου.

Και τότε, χα, χα, σταματήσαμε στην άκρη για να απολαύσουμε τη μπόρα, δεν υπήρχε βιασύνη, είχαμε το χρόνο μπροστά μας.

Εξ’ άλλου, ήταν και μια ευκαιρία για να βγάλουμε φωτογραφίες -από τις λίγες που έχουμε τραβήξει- με βροχή ! ! !
Τι είναι δηλαδή η βροχή που θέλει και φωτογραφίες, δεν κατάλαβα . . .



Η Riga είναι η πρωτεύουσα και σημαντικότερη πόλη της μικρής Λετονίας και ουσιαστικά αποτελεί την μία και μοναδική ατμομηχανή της χώρας. Η γαστρονομία της Λετονίας είναι εξαιρετικά παχυντική, όπως κρεμώδεις σούπες, χοιρινό, παχιά ψάρια και πατάτες. Εξαιρετικά δημοφιλές φαγητό του δρόμου είναι οι γεμιστές πίτες με λαχανικά ή κρέας που ονομάζονται piragi.
Τακτοποιηθήκαμε, απ΄ όλες τις πλευρές, στο ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας από τη νέα πόλη που ήμασταν, μέσα στο ηλιοβασίλεμα, προς την παλαιά πόλη με τα πόδια, τόσο για φαγητό όσο και για ξεμούδιασμα.

Η ένωση των δυό κομματιών της πόλης νέας και παλαιάς γινόταν με γέφυρες & πεζογέφυρες αφού ο ποταμός Daugava την χωρίζει τυπικά ή και ουσιαστικά στα δύο.

Βροντερά συμφωνήσαμε, όχι στη χρήση της moto, όχι στη χρήση ΜΜΜ, όχι στα ΤΑΧΙ κι´ας ήταν 3kmx2=6km η απόσταση κάθε φορά που θα εξερχόμασταν.

Παράλληλα, θα φροντίζαμε να παίρνουμε κάθε φορά και διαφορετική γέφυρα για το πήγαινε- έλα προς την παλιά πόλη που έχει και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.









Έχει τη δική του ξεχωριστή χάρη το ηλιοβασίλεμα πάνω από τον ποταμό Daugava, γνωστός ως «ποτάμι της μοίρας». Για αιώνες ο ποταμός ήταν ο σημαντικότερος διάδρομος μεταφορών και εμπορίου της Λετονίας για τις φυλές και τα βασίλεια πιο ανατολικά.

Σήμερα υπάρχει ένας σιδηροδρομικός δρόμος που εκτείνεται κατά μήκος της βόρειας όχθης του μέχρι το Daugavpils, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λετονίας.









Η αδημονία μας θέριευε ατενιζόντας τους σχετικά άδειους δρόμους, για το τι θα μπορούσαμε να βρούμε για φαγητό σε σχέση με την ώρα που είχε κατά πολύ περάσει και συνἐπιπτε με το κλείσιμο των καταστημάτων.





Απόψε, και χωρίς να ήταν στις προθέσεις μας, το τραβήξαμε λίγο παραπάνω από το σύνηθες με αποτέλεσμα να μας βρει η άλλη μέρα την στιγμή που περνάγαμε έξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη της χώρας.

Ήταν ήδη περασμένες 00 πμ, και ανασκουμπωθήκαμε επιταχύνοντας το βήμα μας -όσο αυτό μπορούσε να είναι εφικτό- για να μαζευτούμε.

 

[Dina Z]

Και τότε, χα, χα, σταματήσαμε στην άκρη για να απολαύσουμε τη μπόρα, δεν υπήρχε βιασύνη, είχαμε το χρόνο μπροστά μας.Εξ’ άλλου, ήταν και μια ευκαιρία για να βγάλουμε φωτογραφίες

Θεοί !!!!!!

 

[themischar]

17η ημέρα,

Γύρω, τριγύρω στην παλιά πόλη της Riga που είναι το ιστορικό κέντρο (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO) και βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του ποταμού Daugava.



Ως πρωϊνοί τύποι δε χάσαμε πολύ χρόνο στο cafe restaurant του ξενοδοχείου για το breakfast μας και γρήγορα βραθήκαμε να διασχίζουμε μια γέφυρα του ποταμού προς την παλιά πόλη και με δεξιόστροφη θέα τα σύγχρονα κτίρια της νέας πόλης.







Ο πύργος της πυρίτιδας (Pulvertornis) είναι ο μόνος πύργος που έχει διασωθεί από τα τείχη που όριζαν την παλαιά πόλη, και σήμερα στεγάζεται εκεί το μουσείο του πολέμου (Latvian War Museum).

Η έκθεση του Μουσείου αποκαλύπτει τη στρατιωτική πολιτική ιστορία της Λετονίας με ιδιαίτερη έμφαση στον 20ό αιώνα, μια περίοδο κατά την οποία ο λαός της Λετονίας έπρεπε να αγωνιστεί για να κερδίσει την ανεξαρτησία του.
Στο μουσείο υπάρχουν εκτεταμένες συλλογές όπλων, μετάλλων, στολών και άλλων αντικειμένων.



Η παλιά πόλη καλύπτονταν στο παρελθόν με τείχη γύρω της τα οποία όταν κατεδαφίστηκαν δημιουργήθηκε ένα τεχνητό κανάλι.





Το Bastejkalna Park, υπέροχο πάρκο στο κέντρο της πόλης με ένα διαμορφωμένο κανάλι που περνάει μέσα από το πάρκο που το πλαισιώνουν συντριβάνια, βάρκες, πουλιά, γλυπτά, δέντρα και καταπράσινες όχθες.

Το κανάλι που διέρχεται από αυτό, είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην παλιά πόλη και την πανεπιστημιακή συνοικία και την υπόλοιπη Ρίγα και το ίδιο το πάρκο είναι πολύ ευχάριστο για περπάτημα.









Και αισθητή, για άλλη μια φορά, η παρουσία της κλειδωμένης αγάπης σε μια ακόμη πεζογέφυρα !



Το μνημείο της Ελευθερίας, στην ομώνυμη πλατεία, είναι το κεντρικό ορόσημο της Ρίγας για σχεδόν έναν αιώνα.
Έργο ύψους 42,7 μ. ύψους από γρανίτη και χαλκό σύμβολο της προσπάθειας της Λετονίας για ελευθερία και ανεξαρτησία. Η γυναίκα στην κορυφή του μνημείου κρατάει τρία χρυσά αστέρια, τα οποία αντιπροσωπεύουν τις ιστορικές περιοχές της Λετονίας Kurzeme, Vidzeme και Latgale.
Το έμβλημα "Για την Πατρίδα και την Ελευθερία" που είναι τοποθετημένο στη βάση παρουσιάστηκε στις 18 Νοεμβρίου 1935 και φιλοτεχνήθηκε σε αρχική ιδέα από τον γλύπτη Kārlis Zāle και η κατασκευή του διήρκεσε τέσσερα χρόνια.

Το μνημείο της ελευθερίας είναι μια αρχιτεκτονική αναπαράσταση της ιδέας της ελευθερίας - τα μεγάλα γλυπτά, σε διάφορα επίπεδα, απεικονίζουν σημαντικά γεγονότα και προσωπικότητες στη λετονική ιστορία.
Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής κατοχής, κάθε συγκέντρωση στο Μνημείο Ελευθερίας απαγορευόταν αυστηρά. Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λετονίας το 1991, η φρουρά τιμής δίνει το παρών της και πάλι στους πρόποδες του μνημείου.









Η Riga Nativity of Christ Orthodox Cathedral, χτίστηκε μεταξύ 1876 και 1884 και είναι μια εκκλησία με κίτρινα τούβλα και με πέντε επιχρυσωμένους θόλους που μετατράπηκε σε πλανητάριο κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους Σοβιετικούς οι οποίοι κατέστρεψαν πολλά από τα περίτεχνα έργα τέχνης της εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων των τοιχογραφιών -σε τοίχους και οροφές- από το διάσημο Ρώσο ζωγράφο Vereshchagin.
Ξανάγινε εκκλησία το 1990 και μεγάλο μέρος του καθεδρικού ναού έχει αποκατασταθεί στην παλιά του δόξα.



Το Εθνικό θέατρο κτισμένο στα τέλη του 19ου αιώνα, πρόκειται για ένα παλιό και πολύ ωραίο και ιστορικό κτίριο που ιδρύθηκε το 1918. Η μεγάλη του αίθουσα μπορεί να φιλοξενήσει 850 άτομα.



Το καλύτερο σπίτι Jugendstyle χτίστηκε από τον M. Eisenstein το 1905. Είναι απλά φανταστικό και μπορείτε να σταθείτε στην απέναντι πλευρά του δρόμου και να το δείτε για πολύ καιρό



Το πλούσιο κομμάτι της πόλης, η φημισμένη γειτονιά ArtNouveau - Jugenda Stila Nami, που δικαιολογεί τη φήμη της σε όλα.
Αυτή η γειτονιά είναι πολύ καλό παράδειγμα της Art Nouveau με τα κτήρια που χρονολογούνται από το 1904 έως το 1914, ένα στυλ που απαντάται πιο συχνά στις πολυώροφες πολυκατοικίες που αριθμούν περισσότερα από 800 κτίρια.

Είναι η μεγαλύτερη συλλογή Art Nouveau κτιρίων στον κόσμο εξ´αιτίας του ότι η Ρίγα είχε τότε μια οικονομική άνθηση και χρειαζόταν μοντέρνα σπίτια για μια αναπτυσσόμενη αστική τάξη, όταν το κίνημα άκμαζε, πέρα από τα πρώην τείχη.







Το καλοστολισμένο cafe γραβάτα (Brūna Kaklasaite) δικαολογεί απόλυτα τον τίτλο του, αφού οι ως decor κρεμμασμένες γραβάτες είναι πάρα πολλές και δείχνουν ολοφάνερα πως προέρχονται από όλα τα γούστα και βαλάντια !