marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 411
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][I]Το ξενοδοχείο που μείναμε ήταν το [B][URL="http://www.hotelmaywood.com/english/default.asp"]Maywood Hotel[/URL][/B
- Κεφάλαιο 3ο (Εμείς με Τραμ πηγαίναμε αλλά και με ταξάρες!)][I
- Κεφάλαιο 4ο (Αξιοθέατα)][I][IMG]http://www.travelstories.gr/photo/watermark.php?file=17183&size=1[/IMG
- Κεφάλαιο 5ο (Η Πόλη δεν είναι για δίαιτα - Κεφάλαιο Φαγητό!)][I
- Κεφάλαιο 6ο (Γλυκά: Αμαρτία μου, πάθος μου μεγάλο!)][I
(παράφραση των στίχων του γνωστού τραγουδιού "Το Τραμ το τελευταίο").
Το πως θα πάμε στο αεροδρόμιο με προβλημάτισε την τελευταία ημέρα. Στην αρχή σκέφτηκα να χρησιμοποιήσουμε τραμ και μετρό μέχρι το αεροδρόμιο αλλά όσους ρώτησα μου έκοψαν τη φόρα στη μέση λέγοντάς μου ότι ο τελευταίος σταθμός του Μετρό είναι ενάμισι χιλιόμετρο μακριά από το αεροδρόμιο. Περίεργο μου φάνηκε αυτό γιατί όπου και αν κοίταξα έχουν παντού ότι φτάνεις στο αεροδρόμιο με το Μετρό. Τελικά άκρη δεν βρήκα και για να μην μπλέξουμε τελευταία στιγμή πήραμε τελικά ένα λεωφορείο της εταιρείας Havas, η οποία κάνει τη διαδρομή Ταξίμ- Ατατούρκ και αντίστροφα, σε 50 λεπτά με μία ώρα, με εισιτήριο δέκα τούρκικες λίρες ανά διαδρομή ή αν δεν σου έχουν μείνει λίρες μπορείς να πληρώσεις και με Ευρώ σε ισοτιμία δύο λίρες προς ένα Ευρώ. Γενικά, αυτή η ισοτιμία κυριαρχεί παντού στην Κωνσταντινούπολη.
Επίσης, κοντά στο ξενοδοχείο υπήρχαν και κάποια τουριστικά γραφεία που πρόσφεραν μεταφορά στο αεροδρόμιο με τέσσερα Ευρώ ανά άτομο αλλά οι ώρες που αναχωρούσαν τα λεωφορεία τους δεν βόλευαν καθόλου μα καθόλου. Να το έχετε πάντως υπόψη σας γιατί ίσως όταν ταξιδέψετε εσείς στην πόλη να έχουν πιο συχνά λεωφορεία και σε ώρες που να σας εξυπηρετούν. Απλά, το καλό με αυτά τα γραφεία είναι ότι τα λεωφορεία αναχωρούν από σημεία που είναι κοντά στο ξενοδοχείο που διαμένεις και δεν θα χρειαστεί να σέρνεις βαλίτσες σε τραμ και μετρό.
Δείτε πληροφορίες και τιμές εδώ: www.istanbulhotelstransfer.com
Το να περπατάς στην παλιά πόλη και το κέντρο της Κωνσταντινούπολης είναι υπέροχο και απολαυστικό. Εμείς πήγαμε παντού με τα πόδια και οι αποστάσεις που περπατήσαμε δεν υπερβήκαν ποτέ τα 50 λεπτά. Περπατήσαμε όλη τη Παλιά Πόλη, πήγαμε μια-δυο φορές έως την Ταξίμ ποδαράτοι και επιστρέψαμε από το Φανάρι παραλιακά κάνοντας χάζι τους ψαράδες που το είχαν ρίξει στο ψάρεμα κατά μήκος όλης της διαδρομής. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στην τελευταία διαδρομή είναι ότι φτάσαμε κάποια στιγμή στην γέφυρα Ατατούρκ και τρομάξαμε να περάσουμε απέναντι.
Ο συγκεκριμένος δρόμος αποδείχτηκε τελικά δρόμος ταχείας κυκλοφορίας και χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ ώρα μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία να τον διανύσουμε σχετικά ασφαλείς. Δυστυχώς την πατήσαμε άσχημα σε εκείνο το σημείο γιατί ενώ την μια κατεύθυνση την περάσαμε εύκολα μαζί με πολλούς Τούρκους και χωρίς να κινδυνεύουμε από αυτοκίνητα, στην αντίθετη κατεύθυνση φοβηθήκαμε να ακολουθήσουμε το τσούρμο των Τούρκων και μείναμε κοκαλωμένες στη μέση ενός δρόμου όπου η ταχύτητα δεν έπεφτε κάτω των 100 χιλιομέτρων, να περιμένουμε να σταματήσει κάποτε η ροή των αυτοκινήτων. Μπορώ να πω ότι σταθήκαμε τελικά τυχερές που περιμέναμε μόνο ένα τεταρτάκι και που δεν μας πήρε σβάρνα κάνα αυτοκίνητο! Μετά από αυτό συνετιστήκαμε και ακολουθήσαμε περπατημένες οδούς.
Το τραμ εξυπηρετεί όλα τα βασικά αξιοθέατα της Παλιάς Πόλης. Για την Αγία Σοφία, το Μπλε Τζαμί και το Τοπ Καπί πρέπει να κατεβείτε στη στάση Σουλταναμέτ. Για το Καπαλί Τσαρσί δηλαδή τη Σκεπαστή Αγορά ή το Μεγάλο Παζάρι κατεβαίνετε στη στάση Beyoglu. Για την Αιγυπτιακή Αγορά η στάση που βολεύει είναι αυτή του Εμινονού αλλά και στην επόμενη να κατεβείτε την Sirkeci, η αγορά είναι δυο-τρία τετράγωνα από εκεί.
Για να φτάσετε στην Ταξίμ από την Παλιά Πόλη θα πάρετε το τραμ ως τη τελευταία στάση τη Κabatas, θα πάτε δεξιά κατεβαίνοντας από το τραμ, θα κατεβείτε στο μετρό και θα πάρετε το Funikular για την Ταξίμ που αναχωρεί κάθε πέντε λεπτά. Και για το τραμ πάντως δεν θα χρειαστεί να περιμένετε πολύ στη στάση γιατί και αυτό ανά πεντάλεπτο περνάει.
Τα εισιτήρια κοστίζουν μιάμιση λίρα το καθένα και ισχύουν μόνο για μια διαδρομή. Τα εισιτήρια δεν είναι χάρτινα αλλά κάτι σαν μάρκες που μου θύμισαν αυτές που χρησιμοποιούμε για να παίζουμε χαρτιά τα Χριστούγεννα. Μπορείς να τις αγοράσεις παντού και να τις βρεις στα πιο απίθανα σημεία. Εμείς τις παίρναμε από μια καντίνα που εκτελούσε ταυτόχρονα και χρέη περιπτέρου, απέναντι ακριβώς από τη στάση Sirkeci, προς την πλευρά του σταθμού. Φυσικά, σε κάθε σταθμό του μετρό υπάρχουν μηχανήματα που μπορείς να κάνεις ανάληψη των συγκεκριμένων μάρκων. Αυτά τα μηχανήματα μάλιστα δίνουν και ρέστα αν δεν κρατάς πάνω σου ψιλά.
Τις μάρκες τις βάζεις στο ειδικό μηχάνημα πριν την είσοδο στη στάση του τραμ ή στο σταθμό, πατάς ένα κουμπάκι και σπρώχνεις τη μπάρα και περνάς. Τη μάρκα δεν την παίρνεις ποτέ πίσω και η μεγάλη μου απορία ήταν πως μπορούν στις στάσεις των τραμ και ελέγχουν ποιοι μπαίνουν τζαπέ και ποιοι όχι. Βέβαια, υπήρχε πάντα εκεί ένας κύριος που έλεγχε την κατάσταση αλλά και πάλι εύκολα μπορούσες να βρεθείς στο τραμ χωρίς εισιτήριο. Στο μετρό δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση γιατί για να πας στην αποβάθρα έπρεπε να περάσεις πρώτα από τα μηχανήματα με τις στριφογυριστές μίνι μπάρες (δεν έχω ιδέα πως να τα περιγράψω διαφορετικά αυτά).
Ταξί χρησιμοποιήσαμε αρκετές φορές ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες που δεν υπήρχαν δημόσια μεταφορικά μέσα. Γράφω τιμές για τις διαδρομές που κάναμε για όποιον ενδιαφέρεται. Από τη στάση Kabatas του τραμ μέχρι το Ortakoy πληρώσαμε οκτώ λίρες, Σαββάτο βράδυ, με αρκετή κίνηση στο δρόμο. Από το Ortakoy έως την Ταξίμ, λίγο μετά τα μεσάνυχτα μας πήρε ο ταξιτζής περίπου 10 λίρες πηγαίνοντας όμως σημειωτόν στο Ortakoy. Από την Ταξίμ δεν πήραμε ποτέ κούρσα γιατί συνοδεύαμε πάντα τον φίλο μας έως το σπίτι του και παίρναμε ταξί από τη πιάτσα που ήταν λίγα βήματα πιο πέρα. Από εκεί το ταξί κόστιζε περίπου τις έξι λίρες άρα από την Ταξίμ θα πρέπει να πληρώναμε γύρω στις οκτώ με εννέα λίρες ως το ξενοδοχείο μας. Από το ξενοδοχείο έως το Φανάρι πληρώσαμε εννέα λίρες αλλά πήγαμε ανήμερα των Θεοφανίων και είχε απίστευτο μποτιλιάρισμα όσο πλησιάζαμε στο Πατριαρχείο.[/I]
Το πως θα πάμε στο αεροδρόμιο με προβλημάτισε την τελευταία ημέρα. Στην αρχή σκέφτηκα να χρησιμοποιήσουμε τραμ και μετρό μέχρι το αεροδρόμιο αλλά όσους ρώτησα μου έκοψαν τη φόρα στη μέση λέγοντάς μου ότι ο τελευταίος σταθμός του Μετρό είναι ενάμισι χιλιόμετρο μακριά από το αεροδρόμιο. Περίεργο μου φάνηκε αυτό γιατί όπου και αν κοίταξα έχουν παντού ότι φτάνεις στο αεροδρόμιο με το Μετρό. Τελικά άκρη δεν βρήκα και για να μην μπλέξουμε τελευταία στιγμή πήραμε τελικά ένα λεωφορείο της εταιρείας Havas, η οποία κάνει τη διαδρομή Ταξίμ- Ατατούρκ και αντίστροφα, σε 50 λεπτά με μία ώρα, με εισιτήριο δέκα τούρκικες λίρες ανά διαδρομή ή αν δεν σου έχουν μείνει λίρες μπορείς να πληρώσεις και με Ευρώ σε ισοτιμία δύο λίρες προς ένα Ευρώ. Γενικά, αυτή η ισοτιμία κυριαρχεί παντού στην Κωνσταντινούπολη.
Επίσης, κοντά στο ξενοδοχείο υπήρχαν και κάποια τουριστικά γραφεία που πρόσφεραν μεταφορά στο αεροδρόμιο με τέσσερα Ευρώ ανά άτομο αλλά οι ώρες που αναχωρούσαν τα λεωφορεία τους δεν βόλευαν καθόλου μα καθόλου. Να το έχετε πάντως υπόψη σας γιατί ίσως όταν ταξιδέψετε εσείς στην πόλη να έχουν πιο συχνά λεωφορεία και σε ώρες που να σας εξυπηρετούν. Απλά, το καλό με αυτά τα γραφεία είναι ότι τα λεωφορεία αναχωρούν από σημεία που είναι κοντά στο ξενοδοχείο που διαμένεις και δεν θα χρειαστεί να σέρνεις βαλίτσες σε τραμ και μετρό.
Δείτε πληροφορίες και τιμές εδώ: www.istanbulhotelstransfer.com
Το να περπατάς στην παλιά πόλη και το κέντρο της Κωνσταντινούπολης είναι υπέροχο και απολαυστικό. Εμείς πήγαμε παντού με τα πόδια και οι αποστάσεις που περπατήσαμε δεν υπερβήκαν ποτέ τα 50 λεπτά. Περπατήσαμε όλη τη Παλιά Πόλη, πήγαμε μια-δυο φορές έως την Ταξίμ ποδαράτοι και επιστρέψαμε από το Φανάρι παραλιακά κάνοντας χάζι τους ψαράδες που το είχαν ρίξει στο ψάρεμα κατά μήκος όλης της διαδρομής. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στην τελευταία διαδρομή είναι ότι φτάσαμε κάποια στιγμή στην γέφυρα Ατατούρκ και τρομάξαμε να περάσουμε απέναντι.
Ο συγκεκριμένος δρόμος αποδείχτηκε τελικά δρόμος ταχείας κυκλοφορίας και χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ ώρα μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία να τον διανύσουμε σχετικά ασφαλείς. Δυστυχώς την πατήσαμε άσχημα σε εκείνο το σημείο γιατί ενώ την μια κατεύθυνση την περάσαμε εύκολα μαζί με πολλούς Τούρκους και χωρίς να κινδυνεύουμε από αυτοκίνητα, στην αντίθετη κατεύθυνση φοβηθήκαμε να ακολουθήσουμε το τσούρμο των Τούρκων και μείναμε κοκαλωμένες στη μέση ενός δρόμου όπου η ταχύτητα δεν έπεφτε κάτω των 100 χιλιομέτρων, να περιμένουμε να σταματήσει κάποτε η ροή των αυτοκινήτων. Μπορώ να πω ότι σταθήκαμε τελικά τυχερές που περιμέναμε μόνο ένα τεταρτάκι και που δεν μας πήρε σβάρνα κάνα αυτοκίνητο! Μετά από αυτό συνετιστήκαμε και ακολουθήσαμε περπατημένες οδούς.
Το τραμ εξυπηρετεί όλα τα βασικά αξιοθέατα της Παλιάς Πόλης. Για την Αγία Σοφία, το Μπλε Τζαμί και το Τοπ Καπί πρέπει να κατεβείτε στη στάση Σουλταναμέτ. Για το Καπαλί Τσαρσί δηλαδή τη Σκεπαστή Αγορά ή το Μεγάλο Παζάρι κατεβαίνετε στη στάση Beyoglu. Για την Αιγυπτιακή Αγορά η στάση που βολεύει είναι αυτή του Εμινονού αλλά και στην επόμενη να κατεβείτε την Sirkeci, η αγορά είναι δυο-τρία τετράγωνα από εκεί.
Για να φτάσετε στην Ταξίμ από την Παλιά Πόλη θα πάρετε το τραμ ως τη τελευταία στάση τη Κabatas, θα πάτε δεξιά κατεβαίνοντας από το τραμ, θα κατεβείτε στο μετρό και θα πάρετε το Funikular για την Ταξίμ που αναχωρεί κάθε πέντε λεπτά. Και για το τραμ πάντως δεν θα χρειαστεί να περιμένετε πολύ στη στάση γιατί και αυτό ανά πεντάλεπτο περνάει.
Τα εισιτήρια κοστίζουν μιάμιση λίρα το καθένα και ισχύουν μόνο για μια διαδρομή. Τα εισιτήρια δεν είναι χάρτινα αλλά κάτι σαν μάρκες που μου θύμισαν αυτές που χρησιμοποιούμε για να παίζουμε χαρτιά τα Χριστούγεννα. Μπορείς να τις αγοράσεις παντού και να τις βρεις στα πιο απίθανα σημεία. Εμείς τις παίρναμε από μια καντίνα που εκτελούσε ταυτόχρονα και χρέη περιπτέρου, απέναντι ακριβώς από τη στάση Sirkeci, προς την πλευρά του σταθμού. Φυσικά, σε κάθε σταθμό του μετρό υπάρχουν μηχανήματα που μπορείς να κάνεις ανάληψη των συγκεκριμένων μάρκων. Αυτά τα μηχανήματα μάλιστα δίνουν και ρέστα αν δεν κρατάς πάνω σου ψιλά.
Τις μάρκες τις βάζεις στο ειδικό μηχάνημα πριν την είσοδο στη στάση του τραμ ή στο σταθμό, πατάς ένα κουμπάκι και σπρώχνεις τη μπάρα και περνάς. Τη μάρκα δεν την παίρνεις ποτέ πίσω και η μεγάλη μου απορία ήταν πως μπορούν στις στάσεις των τραμ και ελέγχουν ποιοι μπαίνουν τζαπέ και ποιοι όχι. Βέβαια, υπήρχε πάντα εκεί ένας κύριος που έλεγχε την κατάσταση αλλά και πάλι εύκολα μπορούσες να βρεθείς στο τραμ χωρίς εισιτήριο. Στο μετρό δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση γιατί για να πας στην αποβάθρα έπρεπε να περάσεις πρώτα από τα μηχανήματα με τις στριφογυριστές μίνι μπάρες (δεν έχω ιδέα πως να τα περιγράψω διαφορετικά αυτά).
Ταξί χρησιμοποιήσαμε αρκετές φορές ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες που δεν υπήρχαν δημόσια μεταφορικά μέσα. Γράφω τιμές για τις διαδρομές που κάναμε για όποιον ενδιαφέρεται. Από τη στάση Kabatas του τραμ μέχρι το Ortakoy πληρώσαμε οκτώ λίρες, Σαββάτο βράδυ, με αρκετή κίνηση στο δρόμο. Από το Ortakoy έως την Ταξίμ, λίγο μετά τα μεσάνυχτα μας πήρε ο ταξιτζής περίπου 10 λίρες πηγαίνοντας όμως σημειωτόν στο Ortakoy. Από την Ταξίμ δεν πήραμε ποτέ κούρσα γιατί συνοδεύαμε πάντα τον φίλο μας έως το σπίτι του και παίρναμε ταξί από τη πιάτσα που ήταν λίγα βήματα πιο πέρα. Από εκεί το ταξί κόστιζε περίπου τις έξι λίρες άρα από την Ταξίμ θα πρέπει να πληρώναμε γύρω στις οκτώ με εννέα λίρες ως το ξενοδοχείο μας. Από το ξενοδοχείο έως το Φανάρι πληρώσαμε εννέα λίρες αλλά πήγαμε ανήμερα των Θεοφανίων και είχε απίστευτο μποτιλιάρισμα όσο πλησιάζαμε στο Πατριαρχείο.[/I]
