Vicks
Member
- Μηνύματα
- 736
- Likes
- 2.519
- Επόμενο Ταξίδι
- Εντός Ευρώπης
- Ταξίδι-Όνειρο
- ?
Εδώ είμαι πάλι, προσπαθώντας να τελειώσω την ιστορία πριν φύγω για το επόμενο ταξίδι (την ερχόμενη Παρασκευή by the way).
2 Ιανουαρίου λοιπόν και Πομπηία, την οποία ονειρευόμουν από τη στιγμή που κανονίστηκε το ταξίδι. Έβρισκα πάντα συναρπαστικό το πώς χάθηκε μέσα σε μία μέρα ολόκληρη πόλη. Για άλλη μια φορά πέσαμε στη λούμπα του "έλα μωρέ, ποιος θα τρέχει τώρα Πομπηία την επομένη της Πρωτοχρονιάς..." (γέλια κοινού).
Ξεκινάμε λοιπόν από το διαμέρισμα για τον κεντρικό σταθμό μετρό (Piazza Garibaldi).
Εκεί, αγοράζουμε τα εισιτήρια για Circumvesuviana με κατεύθυνση Sorrento.
Και πάλι ο κόσμος πολύς. Τη φαεινή ιδέα την είχαν κι άλλοι. Η διαδρομή έφτασε τα 40 λεπτά, ήμασταν όχι απλώς όρθιοι αλλά ο ένας πάνω στον άλλο. Και όλοι φυσικά κατεβήκαμε στη στάση Pompeii Scavi- Villa dei Misteri. Εκεί είχε έξτρα αναμονή για όσους ήταν μεμονωμένοι. Έβλεπα τα groups να περνάνε γρηγορότερα. Επιπλέον, πήγαιναν πιο γρήγορα όσοι είχαν ήδη προμηθευτεί τα εισιτήριά τους online:
Pompeii - TicketOne
Εμείς γενικά είχαμε αφήσει το πρόγραμμα χαλαρό, όπως έρχονταν οι μέρες, γι΄αυτό και δεν είχαμε κλείσει από πριν. Περιμέναμε ένα μισάωρο στη μεγάλη ουρά μέχρι να πάρουμε τα εισιτήριά μας, Pompeii plus, 22 ευρώ έκαστος.
Στην Πομπηία μπαίνεις από την Porta Marina και βλέπεις αριστερά τη Basilika.
Με την είσοδο ακόμα, καταλαβαίνεις ότι βλέπεις κάτι ξεχωριστό, αυτή την ακμάζουσα κάποτε πόλη των περίπου 30.000 κατοίκων, που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. και είχε να επιδείξει επαύλεις και έργα τέχνης, σαφώς επηρεασμένα από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.
Η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς από έκρηξη του Βεζούβιου, στους πρόποδες του οποίου βρισκόταν, το 79 μ.Χ., 17 χρόνια από έναν μεγάλο σεισμό-πρόγευση της επερχόμενης καταστροφής.
Η Πομπηία εξαφανίστηκε από το χάρτη στις 24&25 Αυγούστου του 79 μ.Χ., με τους κατοίκους της να ξαφνιάζονται εντελώς από τη γρήγορη και απόλυτα καταστροφική επέλαση της λάβας. Τα ευρήματα που αναπαριστούν τις τελευταίες στιγμές πολλών εξ αυτών, το μαρτυρούν.
Μας βοήθησε πολύ για την περιήγησή μας ο χάρτης που μας έδωσαν στην είσοδο, ενώ ο καιρός τελικά ήταν σύμμαχος, είχε ηλιοφάνεια με περίπου 15 βαθμούς, ό,τι έπρεπε για περπάτημα. Φίλοι που είχαν πάει Αύγουστο-Σεπτέμβριο, μας το είχαν παρουσιάσει ως βασανιστική εμπειρία λόγω της ζέστης.
Περπατώντας συνειδητοποίησα και την έκταση, καθώς εννοείται πως για μένα θέλει ή άπειρες ώρες (εμείς μείναμε μέχρι που έκλεισε, ένα 5ωρο συνολικά περίπου) ή πάνω από μία επισκέψεις.
Θα προσπαθήσω να δώσω ένα διάγραμμα με τα SOS:
Forum: πρόκειται για κτήρια από διάφορες χρονικές στιγμές της ιστορίας της πόλης. Εκεί βρίσκεται αντίγραφο μίας χάλκινης μορφής η οποία προέρχεται αρχικά από τη διάσημη Βίλα των Παπύρων (Villa die Papirii) στο Ercolano. Την ίδια τη Βίλα δεν μπορεί κάποιος να τη δει, αλλά τα θεμέλιά της βρίσκονται σήμερα στο πανέμορφο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης στο οποίο πήγαμε μία από τις επόμενες μέρες, εν μέρει και από τη μεγάλη περιέργεια να δούμε τα ευρήματα του Ερκολάνο και της Πομπηίας που είναι εκεί.
Στη βόρεια πλευρά του Forum βρίσκεται το Καπιτώλιο με το Ναό του Δία
Η συνέχεια περιλαμβάνει τις Terme Stabiane, τα παλαιότερα και μεγαλύτερα λουτρά της πόλης με ζωγραφισμένα με όμορφες εικόνες και διακόσμηση του 3ου και 4ου Στυλ. Ο κόσμος ήταν απίστευτα πολύς για να βγουν καλές φωτογραφίες, εντούτοις το προσπαθήσαμε:
Σε ένα δωμάτιο των Λουτρών βρίσκoνται και τα αποτυπώματα των νεκρών της Πομπηίας, τα οποία δημιουργήθηκαν όταν οργανικό υλικό άφησε κενά στις ηφαιστειακές αποθέσεις.
Να πω ότι εμένα γενικά αυτές οι αποτυπώσεις των ανθρώπων κατά την ώρα του ξαφνικού και τραγικού θανάτου, με φρίκαραν και με φρικάρουν γενικά. Γι΄αυτό και συνεχίσαμε προς το Μεγάλο θέατρο και το Ναό της Ίσιδας:
Όπως είπα πριν, λίγο σοκαρίστηκα με τις εικόνες των αντιγράφων ουσιαστικά των νεκρών, αλλά όχι τόσο ώστε να μου κοπεί η όρεξη (δε συμβαίνει ποτέ). Με τόσο κόσμο όμως ντρεπόμασταν και λίγο να μη φανεί ότι δε σεβόμαστε το χώρο. Μέσα από τα στενά της Πομπηίας, βρήκαμε τελικά μια γωνίτσα να φάμε στα γρήγορα τα arancini που είχαμε από το πρωί προμηθευτεί και ευτυχώς.
Σχετικά χορτάτοι ή τουλάχιστον όχι πεινασμένοι, πιάσαμε τα Σπίτια στη σειρά:
Πιο πέρα, πίσω από την Porta Ercolano και πολύ κοντά στην έξοδο, βρίσκεται η περίφημη Villa die Misteri. Μέχρι να φτάσει κάποιος εκεί περνά από ένα δρόμο με πολλούς ρωμαϊκούς τάφους, δεξιά κι αριστερά.
Η Villa die Misteri είναι, όπως φαίνεται από την ονομασία της, μία μεγάλη βίλα από τον 2ο αιώνα π.Χ., η οποία σε κατοπινά χρόνια επεκτάθηκε και ανακατασκευάστηκε. Είναι κυρίως γνωστή για τις τοιχογραφείες της, οι οποίες απεικονίζουν διονύσεια μυστήρια.
Σε αυτό το σημείο, αρκετά κουρασμένοι, αφήσαμε την Πομπηία από την έξοδο πίσω από τη Villa die Misteri. Περπατήσαμε περίπου 10 λεπτά έως το σταθμό Pompeji Scavi για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, λίγο αφού έκλεισε για τους επισκέπτες η Πομπηία, κατά τις πέντε δηλαδή το απόγευμα.
Τι να σας περιγράψω από την επιστροφή, χειρότερη από το πρωί που πήγαμε. Πραγματικά, ο ένας πάνω στον άλλο σε τρένο και μετρό. Δεν ξέρω αν η λύση θα ήταν συχνότερα δρομολόγια, αλλά όντως το πήγαινε - έλα με το τρένο ήταν ταλαιπωρία. Άξιζε; άξιζε!
Ήμασταν τόσο ψόφιοι που πήγαμε κατευθείαν στο σούπερ μάρκετ να πάρουμε κάτι να μαγειρέψουμε στο διαμέρισμα. Φανταζόμασταν ότι η Πομπηία θα μας έτρωγε όλη τη μέρα και θα γυρίζαμε κουρασμένοι, γι΄αυτό είχαμε αφήσει τις κρατήσεις για φαγητό για τις επόμενες μέρες.
Περνώντας από τα στενά κοντά στο σπίτι, πήραμε και το γλυκάκι μας για μετά, για να ανεβεί λίγο το ζάχαρο από την ταλαιπώρια.
Με τα γλυκά γενικά στη Νάπολη ξετρελάθηκα, έφαγα ιδιαίτερο δε κόλλημα με τους μπαμπάδες, που δοκίμασα από διάφορα μέρη, αυτά στη φωτό από το Blanco Pasticceria Blanco | Torre Del Greco, Ercolano, Portici, San Giorgio a Cremano, Napoli, Casoria, Volla, Giugliano, Melito, Aversa, Torre Annunziata, Trecase, Boscotrecase, Boscoreale, Terzigno, San Giuseppe Vesuviano, Ottaviano, Poggiomarino, Striano, Angri, Scafati, Pompei, Pagani, Sarno, Nola, Palma Campania, Nocera Inferiore, Nocera Superiore, Cava de' Tirreni, Salerno, Castel San Giorgio, Mercato San Sverino, Fisciano, Baronissi, Pontecagnano, Bellizzi, Battipaglia, Eboli, Campagna, Sicignano, Polla, Atena Lucana, Sala Consilina, Lagonegro, Padula, Potenza, Avellino, Montoro, Serino, Atripalda, Caserta, Benevento, Grottaminarda, Castellammare di Stabia, Vico Equense, Sorrento, Positano, Maiori, Minori, Aversa, Giugliano, Castel Volturno, Licola, Caserta, Benevento, Maddaloni, Campania, Lombardia, Veneto, Piemonte, Toscana, Liguria, Lazio, Umbria, Marche, Abbruzzo, Puglia, Calabria, | Blanco Pasticcieri dal 1891
Το άλλο στη φωτογραφία λέγεται maritozzo con la panna, pas mal.
Όπως ήταν το πρόγραμμά μας ήταν αδύνατο να χωρέσει το Ερκολάνο. Το αφήσαμε για σκ, ουσιαστικά βλέποντας και κάνοντας, αφού αποφασίσαμε να πάμε πρώτα στο Αρχαιολογικό Μουσείο.
Αυτά από την επομένη, για την ώρα ήμασταν κατάκοποι αλλά ευχαριστημένοι.
2 Ιανουαρίου λοιπόν και Πομπηία, την οποία ονειρευόμουν από τη στιγμή που κανονίστηκε το ταξίδι. Έβρισκα πάντα συναρπαστικό το πώς χάθηκε μέσα σε μία μέρα ολόκληρη πόλη. Για άλλη μια φορά πέσαμε στη λούμπα του "έλα μωρέ, ποιος θα τρέχει τώρα Πομπηία την επομένη της Πρωτοχρονιάς..." (γέλια κοινού).
Ξεκινάμε λοιπόν από το διαμέρισμα για τον κεντρικό σταθμό μετρό (Piazza Garibaldi).
Εκεί, αγοράζουμε τα εισιτήρια για Circumvesuviana με κατεύθυνση Sorrento.
Και πάλι ο κόσμος πολύς. Τη φαεινή ιδέα την είχαν κι άλλοι. Η διαδρομή έφτασε τα 40 λεπτά, ήμασταν όχι απλώς όρθιοι αλλά ο ένας πάνω στον άλλο. Και όλοι φυσικά κατεβήκαμε στη στάση Pompeii Scavi- Villa dei Misteri. Εκεί είχε έξτρα αναμονή για όσους ήταν μεμονωμένοι. Έβλεπα τα groups να περνάνε γρηγορότερα. Επιπλέον, πήγαιναν πιο γρήγορα όσοι είχαν ήδη προμηθευτεί τα εισιτήριά τους online:
Pompeii - TicketOne
Εμείς γενικά είχαμε αφήσει το πρόγραμμα χαλαρό, όπως έρχονταν οι μέρες, γι΄αυτό και δεν είχαμε κλείσει από πριν. Περιμέναμε ένα μισάωρο στη μεγάλη ουρά μέχρι να πάρουμε τα εισιτήριά μας, Pompeii plus, 22 ευρώ έκαστος.
Στην Πομπηία μπαίνεις από την Porta Marina και βλέπεις αριστερά τη Basilika.
Με την είσοδο ακόμα, καταλαβαίνεις ότι βλέπεις κάτι ξεχωριστό, αυτή την ακμάζουσα κάποτε πόλη των περίπου 30.000 κατοίκων, που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. και είχε να επιδείξει επαύλεις και έργα τέχνης, σαφώς επηρεασμένα από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.
Η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς από έκρηξη του Βεζούβιου, στους πρόποδες του οποίου βρισκόταν, το 79 μ.Χ., 17 χρόνια από έναν μεγάλο σεισμό-πρόγευση της επερχόμενης καταστροφής.
Η Πομπηία εξαφανίστηκε από το χάρτη στις 24&25 Αυγούστου του 79 μ.Χ., με τους κατοίκους της να ξαφνιάζονται εντελώς από τη γρήγορη και απόλυτα καταστροφική επέλαση της λάβας. Τα ευρήματα που αναπαριστούν τις τελευταίες στιγμές πολλών εξ αυτών, το μαρτυρούν.
Μας βοήθησε πολύ για την περιήγησή μας ο χάρτης που μας έδωσαν στην είσοδο, ενώ ο καιρός τελικά ήταν σύμμαχος, είχε ηλιοφάνεια με περίπου 15 βαθμούς, ό,τι έπρεπε για περπάτημα. Φίλοι που είχαν πάει Αύγουστο-Σεπτέμβριο, μας το είχαν παρουσιάσει ως βασανιστική εμπειρία λόγω της ζέστης.
Περπατώντας συνειδητοποίησα και την έκταση, καθώς εννοείται πως για μένα θέλει ή άπειρες ώρες (εμείς μείναμε μέχρι που έκλεισε, ένα 5ωρο συνολικά περίπου) ή πάνω από μία επισκέψεις.
Θα προσπαθήσω να δώσω ένα διάγραμμα με τα SOS:
Forum: πρόκειται για κτήρια από διάφορες χρονικές στιγμές της ιστορίας της πόλης. Εκεί βρίσκεται αντίγραφο μίας χάλκινης μορφής η οποία προέρχεται αρχικά από τη διάσημη Βίλα των Παπύρων (Villa die Papirii) στο Ercolano. Την ίδια τη Βίλα δεν μπορεί κάποιος να τη δει, αλλά τα θεμέλιά της βρίσκονται σήμερα στο πανέμορφο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης στο οποίο πήγαμε μία από τις επόμενες μέρες, εν μέρει και από τη μεγάλη περιέργεια να δούμε τα ευρήματα του Ερκολάνο και της Πομπηίας που είναι εκεί.
Στη βόρεια πλευρά του Forum βρίσκεται το Καπιτώλιο με το Ναό του Δία
Η συνέχεια περιλαμβάνει τις Terme Stabiane, τα παλαιότερα και μεγαλύτερα λουτρά της πόλης με ζωγραφισμένα με όμορφες εικόνες και διακόσμηση του 3ου και 4ου Στυλ. Ο κόσμος ήταν απίστευτα πολύς για να βγουν καλές φωτογραφίες, εντούτοις το προσπαθήσαμε:
Σε ένα δωμάτιο των Λουτρών βρίσκoνται και τα αποτυπώματα των νεκρών της Πομπηίας, τα οποία δημιουργήθηκαν όταν οργανικό υλικό άφησε κενά στις ηφαιστειακές αποθέσεις.
Να πω ότι εμένα γενικά αυτές οι αποτυπώσεις των ανθρώπων κατά την ώρα του ξαφνικού και τραγικού θανάτου, με φρίκαραν και με φρικάρουν γενικά. Γι΄αυτό και συνεχίσαμε προς το Μεγάλο θέατρο και το Ναό της Ίσιδας:
Όπως είπα πριν, λίγο σοκαρίστηκα με τις εικόνες των αντιγράφων ουσιαστικά των νεκρών, αλλά όχι τόσο ώστε να μου κοπεί η όρεξη (δε συμβαίνει ποτέ). Με τόσο κόσμο όμως ντρεπόμασταν και λίγο να μη φανεί ότι δε σεβόμαστε το χώρο. Μέσα από τα στενά της Πομπηίας, βρήκαμε τελικά μια γωνίτσα να φάμε στα γρήγορα τα arancini που είχαμε από το πρωί προμηθευτεί και ευτυχώς.
Σχετικά χορτάτοι ή τουλάχιστον όχι πεινασμένοι, πιάσαμε τα Σπίτια στη σειρά:
- Casa del Menandro: πολύ μεγάλο σπίτι του Quintus Poppaeus. Εδώ βρέθηκε μεγάλος θησαυρός από αντικείμενα από ασήμι που βρίσκεται - πού αλλού; - στο Αρχαιολογικό Μουσείο.
- Casa dell’Efebo: μία σειρά από μικρότερα σπίτια, τα οποία αργότερα δημιούργησαν ένα μεγάλο σπίτι με διάφορα Άτρια σε διαφορετικά επίπεδα. Στο συγκεκριμένο σπίτι βρέθηκε χάλκινο άγαλμα εφήβου, ο οποίος κρατούσε ένα κερί - εξ ου και το όνομα της οικίας.
- Casa del Fauno: πολύ μεγάλο σπίτι. Πήρε το όνομά του από τη μπρούτζινη φιγούρα ενός σάτυρου που χορεύει και το οποίο (το πρωτότυπο) βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Το σπίτι ήταν διακοσμημένο με πολυάριθμα μωσαϊκά. Και πάλι τα περισσότερα βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο, συμπεριλαμβανομένου και του πολύ όμορφου που απεικονίζει το Μέγα Αλέξανδρο, ένα από τα πιο διάσημα μωσαϊκά της αρχαιότητας (χρονολογείται περίπου στο 150-100 π.Χ.) Σημειώνεται ότι το πρωτότυπο, στο Μουσείο, βρίσκεται σε φάση εργασιών συντήρησης και δεν είναι επισκέψιμος ο χώρος στον οποίο τηρείται.
- Casa dei Vettii: το σπίτι πλούσιας οικογένειας εμπόρων, διακοσμημένο με όμορφα μωσαϊκά:
Πιο πέρα, πίσω από την Porta Ercolano και πολύ κοντά στην έξοδο, βρίσκεται η περίφημη Villa die Misteri. Μέχρι να φτάσει κάποιος εκεί περνά από ένα δρόμο με πολλούς ρωμαϊκούς τάφους, δεξιά κι αριστερά.
Η Villa die Misteri είναι, όπως φαίνεται από την ονομασία της, μία μεγάλη βίλα από τον 2ο αιώνα π.Χ., η οποία σε κατοπινά χρόνια επεκτάθηκε και ανακατασκευάστηκε. Είναι κυρίως γνωστή για τις τοιχογραφείες της, οι οποίες απεικονίζουν διονύσεια μυστήρια.
Σε αυτό το σημείο, αρκετά κουρασμένοι, αφήσαμε την Πομπηία από την έξοδο πίσω από τη Villa die Misteri. Περπατήσαμε περίπου 10 λεπτά έως το σταθμό Pompeji Scavi για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, λίγο αφού έκλεισε για τους επισκέπτες η Πομπηία, κατά τις πέντε δηλαδή το απόγευμα.
Τι να σας περιγράψω από την επιστροφή, χειρότερη από το πρωί που πήγαμε. Πραγματικά, ο ένας πάνω στον άλλο σε τρένο και μετρό. Δεν ξέρω αν η λύση θα ήταν συχνότερα δρομολόγια, αλλά όντως το πήγαινε - έλα με το τρένο ήταν ταλαιπωρία. Άξιζε; άξιζε!
Ήμασταν τόσο ψόφιοι που πήγαμε κατευθείαν στο σούπερ μάρκετ να πάρουμε κάτι να μαγειρέψουμε στο διαμέρισμα. Φανταζόμασταν ότι η Πομπηία θα μας έτρωγε όλη τη μέρα και θα γυρίζαμε κουρασμένοι, γι΄αυτό είχαμε αφήσει τις κρατήσεις για φαγητό για τις επόμενες μέρες.
Περνώντας από τα στενά κοντά στο σπίτι, πήραμε και το γλυκάκι μας για μετά, για να ανεβεί λίγο το ζάχαρο από την ταλαιπώρια.
Με τα γλυκά γενικά στη Νάπολη ξετρελάθηκα, έφαγα ιδιαίτερο δε κόλλημα με τους μπαμπάδες, που δοκίμασα από διάφορα μέρη, αυτά στη φωτό από το Blanco Pasticceria Blanco | Torre Del Greco, Ercolano, Portici, San Giorgio a Cremano, Napoli, Casoria, Volla, Giugliano, Melito, Aversa, Torre Annunziata, Trecase, Boscotrecase, Boscoreale, Terzigno, San Giuseppe Vesuviano, Ottaviano, Poggiomarino, Striano, Angri, Scafati, Pompei, Pagani, Sarno, Nola, Palma Campania, Nocera Inferiore, Nocera Superiore, Cava de' Tirreni, Salerno, Castel San Giorgio, Mercato San Sverino, Fisciano, Baronissi, Pontecagnano, Bellizzi, Battipaglia, Eboli, Campagna, Sicignano, Polla, Atena Lucana, Sala Consilina, Lagonegro, Padula, Potenza, Avellino, Montoro, Serino, Atripalda, Caserta, Benevento, Grottaminarda, Castellammare di Stabia, Vico Equense, Sorrento, Positano, Maiori, Minori, Aversa, Giugliano, Castel Volturno, Licola, Caserta, Benevento, Maddaloni, Campania, Lombardia, Veneto, Piemonte, Toscana, Liguria, Lazio, Umbria, Marche, Abbruzzo, Puglia, Calabria, | Blanco Pasticcieri dal 1891
Το άλλο στη φωτογραφία λέγεται maritozzo con la panna, pas mal.
Όπως ήταν το πρόγραμμά μας ήταν αδύνατο να χωρέσει το Ερκολάνο. Το αφήσαμε για σκ, ουσιαστικά βλέποντας και κάνοντας, αφού αποφασίσαμε να πάμε πρώτα στο Αρχαιολογικό Μουσείο.
Αυτά από την επομένη, για την ώρα ήμασταν κατάκοποι αλλά ευχαριστημένοι.
