Ιταλία Napule, σ'αγαπώ!

[Vicks]

Μετά από επτά συναπτά έτη (όχι φαγούρας) αποφάσισα να ξεκινήσω την πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία εδώ.
Ύστερα από ταξίδια σε Ινδία, Περού, Ισλανδία, κι εγώ ακόμα εκπλήσσομαι που το ποδαρικό γίνεται με τη Νάπολη, μία πόλη για την οποία όχι ιστορία δε φανταζόμουν ότι θα γράψω, αλλά ούτε ότι θα πέρναγα (άντε, ίσως με το ΚΑΠΗ αργότερα).
Ας όψεται ο συμβίος που έχει τρέλα με τη Νάπολη. Έχει ζήσει χρόνια Ιταλία (Ρώμη και Νάπολη) και οι σπουδές στην αρχαιολογία και την ιστορία της τέχνης τον έχουν κάνει λάτρη της άλλοτε πρωτεύουσας του κραταιού βασιλείου της Νάπολης κι αργότερα αυτού των Δύο Σικελιών. Η προειδοποίηση, όταν συναίνεσα για το ταξίδι, ήταν σαφής: ετοιμάσου για ώρες ατελείωτες σε μουσεία, εκκλησίες, αρχαιολογικούς χώρους.
Επειδή κρατάμε από Γερμανία μεριά, ο προγραμματισμός έγινε νωρίς: μέσα Ιουλίου κλείσαμε τα αεροπορικά με EasyJet στα 140€ έκαστος, συμπεριλαμβανομένης μίας βαλίτσας και για τους δύο. Η Aegean για τις ίδιες ημέρες και ώρες ζητούσε κοντά στα 400€ οπότε η low cost, με την οποία είχα χρόνια να ταξιδέψω, ήταν μονόδρομος.
Η αναχώρηση ορίστηκε για τις 30 Δεκεμβρίου και η επιστροφή ανήμερα των Φώτων. Ομολογώ πως υπέκυψα στη γερμανική πειθώ (ας την πω έτσι) παρόλο που κάτι μέσα μου έλεγε, "τι city break επτά διανυκτερεύσεων είναι αυτό, πόσα πια έχει αυτή η πόλη που δεν είναι ούτε Ρώμη ούτε Φλωρεντία;"
19 Ιουλίου, φεύγοντας για σκ στο Γαλαξίδι το οποίο κατέληξε δύο μέρες μετά με εμένα στα επείγοντα νοσοκομείου με κολικό νεφρού (άλλο story plot αυτό) κλείσαμε και το κατάλυμα, το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα:
Casa Krill - Κοντινός τουρισμός (διαμέρισμα στούντιο) - Συγκροτήματα κατοικιών προς ενοικίαση στην/στο Νάπολη, Campania, Ιταλία - Airbnb
Ο Andy είχε ξαναμείνει εκεί και ήταν ενθουσιασμένος, ενώ κι εγώ όταν το είδα δε δίστασα. Η Βαλέρια και η κόρη της Κιάρα ήταν εξυπηρετικότατες κι ευγενέστατες. Ο χώρος έλαμπε, κυριολεκτικά, η δε κουζίνα ήταν πιο εξοπλισμένη από του σπιτιού μου (ό,τι κι αν λέει αυτό ).
Μας είχαν αφήσει κάψουλες καφέ για όλες τις μέρες τις διαμονής μας, διάφορα καλούδια για πρωινό, μπουκάλια νερό.
Κάτι που έπαιξε επιπλέον ρόλο στην επιλογή του καταλύματος ήταν το γεγονός ότι δίπλα λειτουργεί το οικογενειακό σπίτι για παιδιά που για κάποιους λόγους οι γονείς δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στην ανατροφή τους, η "CasaBalena".
Η Βαλέρια ανήκει στον κοινωνικό συνεταιρισμό "Il Grillo Parlante" ο οποίος χαρακτηρίζεται ως Οντότητα ευαίσθητη στη διάσταση της παιδικής ηλικίας, προσεκτική στα θέματα φροντίδας και προστασίας των ανηλίκων, αλλά και ολόκληρης της κοινότητας. Σε αυτό το μοντέλο ιδρύεται το «Casa Krill», το οποίο προκύπτει από την ανάγκη να φέρει την προσοχή των ανθρώπων στις ζωές των ευάλωτων παιδιών, να ευαισθητοποιήσει και από την πρόθεση υποστήριξης των κοινωνικών δραστηριοτήτων του συνεταιρισμού με διαφορετικά έσοδα από δημόσιους πελάτες και ιδιώτες χρηματοδότες, αναπτύσσοντας μια αυτοσυντηρούμενη δραστηριότητα... Casa Krill, τροφή για την CasaBalena!
Πριν ξεκινήσω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως την @Dina Z , με την οποία συνυπήρξαμε κάποια στιγμή και επαγγελματικά και έχει έναν τρομερό ενθουσιασμό για τη Νάπολη. Όταν της ζήτησα προτάσεις φαγητού, έστειλε ένα οκτασέλιδο αρχείο word με κάθε λεπτομέρεια κι εξαιρετικά καλογραμμένο.
Πάμε Νάπολη λοιπόν!

 

[Dina Z]

Καλώς την! Περιμένω με χαρά τη δική σου ματιά

 

[varioAthens]

Αντε σιδεροκεφαλη στη συγγραφη! Σιγα σιγα να παιρνουν σειρα και οι αλλοι προορισμοι... εχεις κανει ταξιδαρες....

 

[Vicks]

Αντε σιδεροκεφαλη στη συγγραφη! Σιγα σιγα να παιρνουν σειρα και οι αλλοι προορισμοι... εχεις κανει ταξιδαρες....

Σε ευχαριστώ!

 

[Vicks]

30 Δεκεμβρίου λοιπόν, πηγαίνουμε Ελ. Βενιζέλος όπου είδαμε και πάθαμε να βρούμε θέση parking αν και είχα κλείσει αρκετό καιρό πριν. Η μεσημεριανή πτήση με EasyJet μια χαρά, 1,5 ωρίτσα άνετα, στο αεροδρόμιο της Νάπολης έφτασε γρήγορα και η βαλίτσα και κατευθυνθήκαμε προς τη στάση του Alibus, του λεωφορείου για το κέντρο της πόλης (κεντρικός σταθμός). Το εισιτήριο, διάρκειας 90 λεπτών, το οποίο ισχύει και για άλλους τύπους δημόσιων συγκοινωνιών στη Νάπολη, κοστίζει 5 ευρώ όταν το αγοράζετε στο λεωφορείο από τον οδηγό όπως κάναμε εμείς. Το εισιτήριο μπορεί επίσης να αγοραστεί ηλεκτρονικά στη διεύθυνση terravision.eu ή στην εφαρμογή Unico Campania για κινητά.
Η διαδρομή προς τον κεντρικό σταθμό θα διαρκούσε κανονικά ένα τέταρτο, άντε είκοσι λεπτά.
Αμ, δε!
Απίστευτη κίνηση, φωνές, πολυκοσμία, σε σημείο να μου θυμίζει ένα αξέχαστο πρωινό (04:30 για την ακρίβεια) ενός Μάρτη που προσγειώθηκα Δελχί και έβλεπα στη διαδρομή από το αεροδρόμιο ανθρώπους να πηγαινοέρχονται, αγελάδες και αγριογούρουνα στο δρόμο, αυτοκίνητα να πηγαίνουν σαν τρελά, απόλυτο χάος.
Φτάσαμε στο σταθμό μετά από 40 λεπτά, εγώ ήδη λίγο φουντωμένη καθότι νηστική (σημείωση συγγραφέως-τρομάρα μου-όταν πεινάω ΔΕΝ είμαι ο εαυτός μου). Προκειμένου να βρω κάτι να πάρω πρόχειρα στο δρόμο, αποφασίζουμε να μην πάρουμε το μετρό αλλά να πάμε στο κατάλυμα με τα πόδια, άλλα 25 λεπτά περπάτημα. Όλοι δε μου έλεγαν για το φοβερό φαγητό της Νάπολης, λέω κάτι ουάου θα βρω. Τίποτα, να έχω ζαλωθεί και το σάκο, να λυσσάω της πείνας και να περπατώ σε δρόμους με τόσο κόσμο που ο ένας έπεφτε πάνω στον άλλο. Άρχισα να θυμάμαι και κάποιους που μόλις είπα προορισμό στραβομουτσούνιαζαν, μα είναι βρώμικα, μα οδηγούν σαν τρελοί. Σιγά έλεγα, από την Αθήνα είμαι, όχι τη Ζυρίχη, δεν πτοούμαι.
Με τα πολλά, βρίσκω κάτι νόστιμο στο δρόμο και φτάνουμε στο κατάλυμα όπου ενθουσιάζομαι και μου φεύγουν τα νεύρα. Αφήνουμε πράγματα και βγαίνουμε αμέσως στην εορταστικά στολισμένη piazza del gesù nuovo.

η εσωτερική είσοδος του σπιτιού

Εν συνεχεία πάμε για την πρώτη περατζάδα στην πόλη, ξεκινώντας φυσικά από το Quartieri Spagnoli, άλλη κοσμοσυρροή. Είχα, λανθασμένα όπως αποδείχθηκε, την εντύπωση ότι αυτή την εποχή η Νάπολη δε θα είχε πολύ κόσμο. Πως οι επισκέπτες θα προτιμούσαν πιο παραδοσιακούς χριστουγεννιάτικους προορισμούς. Είχε απίστευτο κόσμο, όχι μόνο ντόπιους, καθώς, όπως η Αθήνα είναι μια πόλη με περισσότερους κατοίκους από όσους σχεδιάστηκε να αντέχει, αλλά και πολλούς Ιταλούς από άλλες πόλεις.
Αφού κάναμε μία μεγάλη βόλτα και ο Άντυ ζήτησε από τον κύριο την άδεια να τον φωτογραφίσει



καταλήξαμε στην Pasticceria Armando Scaturchio Napoli – Pasticceria Napoletana για εσπρεσάκια στα γρήγορα και για αυτά:


Με τα γλυκά έπαθα μεγάλη ζημιά στη Νάπολη. Σεργιανίσαμε κι άλλο αναγνωριστικά μέχρι που νύχτωσε οπότε, αφού πήγαμε ένα σούπερ μάρκετ για προμήθειες, γυρίσαμε σπίτι για να ξεκινήσουμε από την επόμενη ημέρα τις εξερευνήσεις.