Vicks
Member
- Μηνύματα
- 736
- Likes
- 2.519
- Επόμενο Ταξίδι
- Εντός Ευρώπης
- Ταξίδι-Όνειρο
- ?
Νέα χρονιά λοιπόν, νέες εξορμήσεις.
Ξεκινάμε με τη Santa Anna di Lombardi, μία από τις πιο όμορφες αναγεννησιακές εκκλησίες της πόλης, του 15ου/16ου αιώνα, με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρούλο.
Σχεδόν απέναντι, βρίσκεται το Palazzo Orsini di Gravina, φτιαγμένο από piperno, ένα είδος πέτρας-μάγματος, το οποίο συναντάται σε περιοχές με έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα:
Παρόλο που έχει ανακαινιστεί/ανακατασκευαστεί/αλλαχθεί αμέτρητες φορές, ενώ κάηκε το 1948, το Palazzo Orsini παραμένει ένα εξαιρετικό παράδειγμα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα.
Επί τη ευκαιρία, περνάμε και από το Palazzo Diomede Carafa στη Spaccanapoli (Via San Biagio die Librai). Στα μέσα του 15ου αιώνα, ο Diomede Carafa προχώρησε στην ανέγερση του Palazzo με σκοπό να στεγάσει εκεί τη συλλογή του από αρχαία ευρήματα από την ίδρυση της πόλης της Νάπολη. Η πρόσοψή του, την οποία δε βλέπει κανείς εύκολα μέσα από τα στενά δρομάκια της Spaccanapoli, διατηρείται σχεδόν άθικτη, με τις πέτρες στο χρώμα του χρυσού και του πράσινου.
Στην πλευρά που αντικρύσαμε εμείς υπάρχει ένα κεφάλι αλόγου από τερακότα. Πρόκειται για αντίγραφο αυτού που σχεδίαζε ο Donatello από μπρούτζο για ένα μνημείο προς τιμή του Αλφόνσου V της Αραγωνίας. Το μνημείο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και ό,τι είχε προλάβει να σχεδιάσει ο Donatello βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο της Νάπολης.
Μετά κάναμε ένα μεγάλο περίπατο μέσω της Via Toledo μέχρι την Piazza del Plebiscito (Café Gambrinus γιοκ και πάλι). Περάσαμε από το λόφο Pizzofalcone και τη Villa Comunale για να πιάσουμε τελικά παραλιακή και να κάνουμε μία βόλτα δίπλα στη θάλασσα, από όπου βλέπαμε πανοραμικά την πόλη, το Vomero και το κάστρο dell’Ovo. Λόγω Πρωτοχρονιάς, τα περισσότερα μέρη που θέλαμε να επισκεφθούμε ήταν κλειστά, οπότε αποφασίσουμε να το ρίξουμε στο περπάτημα.
Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος με λίγο κρύο, οπότε η παραλιακή ήταν γεμάτη ανθρώπους που βόλταραν, ήταν και ελάχιστοι που κολυμπούσαν.
Εντύπωση μας έκανε ερασιτέχνης influencer που ήταν στο νερό μέχρι το γόνατο πάνω από μία ώρα, ακίνητη, να τραβάει τον εαυτό της βίντεο στο κινητό.
Εκεί έβγαλα και καλλιτεχνικές φωτό:
ενώ ο Άντυ βρήκε ευκαιρία να κάνει ζουμ για να βγάλει ζεύγος κομψοτάτων Ναπολιτάνων (η κυρία με τη γούνα) που λιάζονταν αμέριμνοι.
Η βόλτα συνεχίστηκε μέχρι τη Mergellina. Για φαγητό είχαμε πάρει διάφορα στο χέρι, κυρίως arancini, με τα οποία ξετρελάθηκα, αλλά εννοείται πως έπρεπε να πέσει και κανονική μάσα, οπότε πήγαμε όταν βράδιασε στην τρατορία-πιτσαρία La lazzara και φάγαμε τα ζυμαρικά μας πριν συνεχίσουμε στο Museum Cafe MUSEUM CAFÈ (Nápoles) - Qué SABER antes de ir (2025) για τα κρασάκια, τα τυράκια και το προσούτο μας.
Όσον αφορά στο φαγητό, άλλο που μας έκανε εντύπωση είναι πως, και στη Νάπολη, δύσκολα θα πας στα προτεινόμενα χωρίς κράτηση, ενώ πολλά σου λένε ότι το τραπέζι διατίθεται για Χ χρονικό διάστημα, συνήθως έως δίωρο. Κάτι που δεν είναι τελικά τόσο περίεργο, αφού είχε πολύ κόσμο και αυτά που πήγαμε (π.χ. η προτεινόμενη από @Dina Z Osteria da Antonio ή η Antica Latteria που μας είχαν πει άλλοι φίλοι) ήταν πραγματικά πολύ μικροί χώροι με λίγα τραπέζια.
Ήπιαμε τα ποτά μας για να ρεφάρουμε με την έξοδο το γεγονός πως μείναμε μέσα την Παραμονή και γυρίσαμε στο διαμέρισμα καθώς την επομένη είχαμε....Πομπηία!
Ξεκινάμε με τη Santa Anna di Lombardi, μία από τις πιο όμορφες αναγεννησιακές εκκλησίες της πόλης, του 15ου/16ου αιώνα, με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρούλο.
Σχεδόν απέναντι, βρίσκεται το Palazzo Orsini di Gravina, φτιαγμένο από piperno, ένα είδος πέτρας-μάγματος, το οποίο συναντάται σε περιοχές με έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα:
Παρόλο που έχει ανακαινιστεί/ανακατασκευαστεί/αλλαχθεί αμέτρητες φορές, ενώ κάηκε το 1948, το Palazzo Orsini παραμένει ένα εξαιρετικό παράδειγμα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα.
Επί τη ευκαιρία, περνάμε και από το Palazzo Diomede Carafa στη Spaccanapoli (Via San Biagio die Librai). Στα μέσα του 15ου αιώνα, ο Diomede Carafa προχώρησε στην ανέγερση του Palazzo με σκοπό να στεγάσει εκεί τη συλλογή του από αρχαία ευρήματα από την ίδρυση της πόλης της Νάπολη. Η πρόσοψή του, την οποία δε βλέπει κανείς εύκολα μέσα από τα στενά δρομάκια της Spaccanapoli, διατηρείται σχεδόν άθικτη, με τις πέτρες στο χρώμα του χρυσού και του πράσινου.
Στην πλευρά που αντικρύσαμε εμείς υπάρχει ένα κεφάλι αλόγου από τερακότα. Πρόκειται για αντίγραφο αυτού που σχεδίαζε ο Donatello από μπρούτζο για ένα μνημείο προς τιμή του Αλφόνσου V της Αραγωνίας. Το μνημείο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και ό,τι είχε προλάβει να σχεδιάσει ο Donatello βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο της Νάπολης.
Μετά κάναμε ένα μεγάλο περίπατο μέσω της Via Toledo μέχρι την Piazza del Plebiscito (Café Gambrinus γιοκ και πάλι). Περάσαμε από το λόφο Pizzofalcone και τη Villa Comunale για να πιάσουμε τελικά παραλιακή και να κάνουμε μία βόλτα δίπλα στη θάλασσα, από όπου βλέπαμε πανοραμικά την πόλη, το Vomero και το κάστρο dell’Ovo. Λόγω Πρωτοχρονιάς, τα περισσότερα μέρη που θέλαμε να επισκεφθούμε ήταν κλειστά, οπότε αποφασίσουμε να το ρίξουμε στο περπάτημα.
Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος με λίγο κρύο, οπότε η παραλιακή ήταν γεμάτη ανθρώπους που βόλταραν, ήταν και ελάχιστοι που κολυμπούσαν.
Εντύπωση μας έκανε ερασιτέχνης influencer που ήταν στο νερό μέχρι το γόνατο πάνω από μία ώρα, ακίνητη, να τραβάει τον εαυτό της βίντεο στο κινητό.
Εκεί έβγαλα και καλλιτεχνικές φωτό:
ενώ ο Άντυ βρήκε ευκαιρία να κάνει ζουμ για να βγάλει ζεύγος κομψοτάτων Ναπολιτάνων (η κυρία με τη γούνα) που λιάζονταν αμέριμνοι.
Η βόλτα συνεχίστηκε μέχρι τη Mergellina. Για φαγητό είχαμε πάρει διάφορα στο χέρι, κυρίως arancini, με τα οποία ξετρελάθηκα, αλλά εννοείται πως έπρεπε να πέσει και κανονική μάσα, οπότε πήγαμε όταν βράδιασε στην τρατορία-πιτσαρία La lazzara και φάγαμε τα ζυμαρικά μας πριν συνεχίσουμε στο Museum Cafe MUSEUM CAFÈ (Nápoles) - Qué SABER antes de ir (2025) για τα κρασάκια, τα τυράκια και το προσούτο μας.
Όσον αφορά στο φαγητό, άλλο που μας έκανε εντύπωση είναι πως, και στη Νάπολη, δύσκολα θα πας στα προτεινόμενα χωρίς κράτηση, ενώ πολλά σου λένε ότι το τραπέζι διατίθεται για Χ χρονικό διάστημα, συνήθως έως δίωρο. Κάτι που δεν είναι τελικά τόσο περίεργο, αφού είχε πολύ κόσμο και αυτά που πήγαμε (π.χ. η προτεινόμενη από @Dina Z Osteria da Antonio ή η Antica Latteria που μας είχαν πει άλλοι φίλοι) ήταν πραγματικά πολύ μικροί χώροι με λίγα τραπέζια.
Ήπιαμε τα ποτά μας για να ρεφάρουμε με την έξοδο το γεγονός πως μείναμε μέσα την Παραμονή και γυρίσαμε στο διαμέρισμα καθώς την επομένη είχαμε....Πομπηία!
