psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.752
- Likes
- 52.196
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Η συνέχεια στην Sacred Valley
Μόνο οκτώ χιλιόμετρα χωματόδρομου κράτησε η επόμενη διαδρομή, μιας και μετά από μια ώρα στις αλυκές ξαναμπήκαμε στο όχημα για να συνεχίσουμε, ανεβαίνοντας ακόμη ψηλότερα. Όπως ήδη θα φαντάζεστε, η επόμενη στάση μας αφορούσε το Moray, στο οποίο εκδώσαμε πολύ-εισιτήριο κόστους 70 Soles κατ’ άτομο προκειμένου να εισέλθουμε:
Εδώ βρίσκονται οι περίφημες αναβαθμίδες των Ίνκας, άψογα διατηρημένες οι περισσότερες με την πρώτη και μεγαλύτερη να κυριαρχεί στο τοπίο και τα μάτια μας:
Καταλάβαμε σχεδόν αμέσως πως σε τέτοιο υψόμετρο δε μας παίρνει για περιπατητικές μαγκιές, έτσι ξεκινήσαμε το περιμετρικό μονοπάτι με αρκετά χαλαρό ρυθμό ως οφείλαμε
Δεν είναι λίγοι αυτοί που εικάζουν πως το σύμπλεγμα αναβαθμίδων (ή πεζουλών όπως θα λέγαμε σ’ ένα κυκλαδίτικο νησί) ανάμεσα στα βουνά, αφορά κάποιο τελετουργικό κομμάτι, η επικρατέστερη όμως εκδοχή είναι πως επρόκειτο για χώρο καλλιέργειας, με την εντυπωσιακή ιδιότητα μάλιστα του διαφορετικού κλίματος σε κάθε (!) επίπεδο, γεγονός που φανερώνει την εντυπωσιακή πρόοδο αυτού του διορατικού & πανέξυπνου για την εποχή του πολιτισμού:
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα περίπου της μιας ώρας αγναντεύοντας το τοπίο, συνεχίσαμε λίγο και στο χώρο με τα αναμνηστικά και τα τοπικά προϊόντα, αναχωρώντας από διαφορετικό δρόμο και συγκεκριμένα ακόμη ένα χωματόδρομο για επιστροφή:
Θαυμάστε τις εικόνες της ιερής κοιλάδας από ψηλά, σε μια ακόμη στάση που έκανε ο οδηγός μας προκειμένου να φωτογραφήσουμε. Εικόνες που θα μείνουν μια ζωή για μένα χαραγμένες στη μνήμη και την καρδιά μου:
Με το χαμόγελο στα χείλη επιστρέφαμε από τον ίδιο δρόμο προς το Ollantaytambo, με μια ιδέα να καρφώνεται άμεσα στο μυαλό μας όμως για σύντομη στάση, κάτι που πραγματοποιήθηκε λίγα χιλιόμετρα έξω απ’ το χωριό:
Δε γίνεται βλέπετε να υπάρχει τοπική μπυραρία με παραγωγή, εμφιάλωση και διαθέσιμο κήπο (Cerveceria del Valle Sagrado) και δυο τύποι σαν εμάς να περάσουν απλά και να την αγνοήσουν. Κατευθείαν είπαμε στον Ράμπο να κάνει στην άκρη για λίγα λεπτά -ο οποίος ως άψογος επαγγελματίας αρνήθηκε το κέρασμα- και μπήκαμε μέσα στον όμορφο χώρο. Μόλις είδαν το φωτογραφικό κι όχι μόνο ενδιαφέρον μου, με οδήγησαν σε μια πολύ ευγενική πράξη και στο χώρο παραγωγής, φωτογραφία του οποίου βλέπετε πιο πάνω. Ίσως να με πέρασαν για κινηματογραφιστή ή ινφλουένσερ οι άνθρωποι, που να ξέρουν τι πραγματικά είμαι:
Το εξαιρετικό Pint με την τοπική ΙΡΑ σε συνδυασμό με το πικάντικο ψημένο καλαμπόκι που μας κέρασαν και δοκιμάζαμε για πρώτη φορά ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμασταν την ώρα εκείνη:
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να μείνουμε ως το βράδυ για να δείξουμε το ποιόν μας, ωστόσο δεν έπρεπε να καθυστερήσουμε άλλο τον άνθρωπο που μας περίμενε, είχαμε εξάλλου και συνέχεια με εξαιρετικό ενδιαφέρον, άλλη μία εντός της ίδιας μέρας. Έτσι, την ώρα που επιτέλους ο φωτεινός ήλιος απλωνόταν στην κοιλάδα περνούσαμε την πύλη του «Sitio Arqueológico De Ollantaytambo», σε μια πλήρη αντίθεση σε σχέση με τη σκοτεινή εικόνα που είχαμε δει το ίδιο πρωί:
Εισιτήριο δε χρειάστηκε, μιας και το προαναφερθέν συμπεριλάμβανε αυτόν και μερικούς ακόμα χώρους (Chinchero, Pisaq, Moray), κάτι που σίγουρα συμφέρει όποιον έχει σκοπό να τους επισκεφτεί εντός 24ώρου. Όπως εύκολα μπορείτε να δείτε και να καταλάβετε το συγκεκριμένο αρχαιολογικό πάρκο με τις πλατφόρμες που καλούμασταν ν’ ανέβουμε, προσέλκυε αρκετά μεγάλο αριθμό τουριστών που καταφθάνουν σωρηδόν στο χωριό:
Ένας από τους κύριους λόγους γι’ αυτό είναι η εξερεύνηση του πολεοδομικού σχεδιασμού των Ίνκας ο οποίος διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση έως σήμερα. Ήταν και η δική μας πρώτη σημαντική επαφή με την αρχιτεκτονική των εντυπωσιακών πέτρινων οικοδομικών υλικών που βρέθηκαν εκεί πάνω σε πλήρη αρμονία, κάτι που δημιουργούσε εύλογες απορίες:
Λίγο πριν το τέλος της ανάβασης βρίσκεται και ο Ναός του ήλιου, όπου γινόταν το αδιαχώρητο, με την περιμετρική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις του χωριού να είναι υπέροχη:
Αναρωτιέστε ακόμη αν αξίζει η επίσκεψη και η διαμονή σ’ αυτό το υπέροχο μέρος; Δε νομίζω.
Κατεβήκαμε με προσοχή τα σκαλιά του αρχαιολογικού χώρου με σκοπό να τον εξερευνήσουμε λίγο ακόμη, βλέποντας και τις πηγές που καταλήγουν σ’ αυτόν από τα βουνά ως τους χώρους λατρείας, αλλά και για πρώτη φορά τα περίφημα Αλπάκα των Άνδεων, λίγο πριν φτάσουμε προς την έξοδο και την ανοικτή αγορά:
Είχαμε μπροστά μας μερικά ακόμη πραγματάκια να δούμε…
Μόνο οκτώ χιλιόμετρα χωματόδρομου κράτησε η επόμενη διαδρομή, μιας και μετά από μια ώρα στις αλυκές ξαναμπήκαμε στο όχημα για να συνεχίσουμε, ανεβαίνοντας ακόμη ψηλότερα. Όπως ήδη θα φαντάζεστε, η επόμενη στάση μας αφορούσε το Moray, στο οποίο εκδώσαμε πολύ-εισιτήριο κόστους 70 Soles κατ’ άτομο προκειμένου να εισέλθουμε:
Εδώ βρίσκονται οι περίφημες αναβαθμίδες των Ίνκας, άψογα διατηρημένες οι περισσότερες με την πρώτη και μεγαλύτερη να κυριαρχεί στο τοπίο και τα μάτια μας:
Καταλάβαμε σχεδόν αμέσως πως σε τέτοιο υψόμετρο δε μας παίρνει για περιπατητικές μαγκιές, έτσι ξεκινήσαμε το περιμετρικό μονοπάτι με αρκετά χαλαρό ρυθμό ως οφείλαμε
Δεν είναι λίγοι αυτοί που εικάζουν πως το σύμπλεγμα αναβαθμίδων (ή πεζουλών όπως θα λέγαμε σ’ ένα κυκλαδίτικο νησί) ανάμεσα στα βουνά, αφορά κάποιο τελετουργικό κομμάτι, η επικρατέστερη όμως εκδοχή είναι πως επρόκειτο για χώρο καλλιέργειας, με την εντυπωσιακή ιδιότητα μάλιστα του διαφορετικού κλίματος σε κάθε (!) επίπεδο, γεγονός που φανερώνει την εντυπωσιακή πρόοδο αυτού του διορατικού & πανέξυπνου για την εποχή του πολιτισμού:
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα περίπου της μιας ώρας αγναντεύοντας το τοπίο, συνεχίσαμε λίγο και στο χώρο με τα αναμνηστικά και τα τοπικά προϊόντα, αναχωρώντας από διαφορετικό δρόμο και συγκεκριμένα ακόμη ένα χωματόδρομο για επιστροφή:
Θαυμάστε τις εικόνες της ιερής κοιλάδας από ψηλά, σε μια ακόμη στάση που έκανε ο οδηγός μας προκειμένου να φωτογραφήσουμε. Εικόνες που θα μείνουν μια ζωή για μένα χαραγμένες στη μνήμη και την καρδιά μου:
Με το χαμόγελο στα χείλη επιστρέφαμε από τον ίδιο δρόμο προς το Ollantaytambo, με μια ιδέα να καρφώνεται άμεσα στο μυαλό μας όμως για σύντομη στάση, κάτι που πραγματοποιήθηκε λίγα χιλιόμετρα έξω απ’ το χωριό:
Δε γίνεται βλέπετε να υπάρχει τοπική μπυραρία με παραγωγή, εμφιάλωση και διαθέσιμο κήπο (Cerveceria del Valle Sagrado) και δυο τύποι σαν εμάς να περάσουν απλά και να την αγνοήσουν. Κατευθείαν είπαμε στον Ράμπο να κάνει στην άκρη για λίγα λεπτά -ο οποίος ως άψογος επαγγελματίας αρνήθηκε το κέρασμα- και μπήκαμε μέσα στον όμορφο χώρο. Μόλις είδαν το φωτογραφικό κι όχι μόνο ενδιαφέρον μου, με οδήγησαν σε μια πολύ ευγενική πράξη και στο χώρο παραγωγής, φωτογραφία του οποίου βλέπετε πιο πάνω. Ίσως να με πέρασαν για κινηματογραφιστή ή ινφλουένσερ οι άνθρωποι, που να ξέρουν τι πραγματικά είμαι:
Το εξαιρετικό Pint με την τοπική ΙΡΑ σε συνδυασμό με το πικάντικο ψημένο καλαμπόκι που μας κέρασαν και δοκιμάζαμε για πρώτη φορά ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμασταν την ώρα εκείνη:
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να μείνουμε ως το βράδυ για να δείξουμε το ποιόν μας, ωστόσο δεν έπρεπε να καθυστερήσουμε άλλο τον άνθρωπο που μας περίμενε, είχαμε εξάλλου και συνέχεια με εξαιρετικό ενδιαφέρον, άλλη μία εντός της ίδιας μέρας. Έτσι, την ώρα που επιτέλους ο φωτεινός ήλιος απλωνόταν στην κοιλάδα περνούσαμε την πύλη του «Sitio Arqueológico De Ollantaytambo», σε μια πλήρη αντίθεση σε σχέση με τη σκοτεινή εικόνα που είχαμε δει το ίδιο πρωί:
Εισιτήριο δε χρειάστηκε, μιας και το προαναφερθέν συμπεριλάμβανε αυτόν και μερικούς ακόμα χώρους (Chinchero, Pisaq, Moray), κάτι που σίγουρα συμφέρει όποιον έχει σκοπό να τους επισκεφτεί εντός 24ώρου. Όπως εύκολα μπορείτε να δείτε και να καταλάβετε το συγκεκριμένο αρχαιολογικό πάρκο με τις πλατφόρμες που καλούμασταν ν’ ανέβουμε, προσέλκυε αρκετά μεγάλο αριθμό τουριστών που καταφθάνουν σωρηδόν στο χωριό:
Ένας από τους κύριους λόγους γι’ αυτό είναι η εξερεύνηση του πολεοδομικού σχεδιασμού των Ίνκας ο οποίος διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση έως σήμερα. Ήταν και η δική μας πρώτη σημαντική επαφή με την αρχιτεκτονική των εντυπωσιακών πέτρινων οικοδομικών υλικών που βρέθηκαν εκεί πάνω σε πλήρη αρμονία, κάτι που δημιουργούσε εύλογες απορίες:
Λίγο πριν το τέλος της ανάβασης βρίσκεται και ο Ναός του ήλιου, όπου γινόταν το αδιαχώρητο, με την περιμετρική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις του χωριού να είναι υπέροχη:
Αναρωτιέστε ακόμη αν αξίζει η επίσκεψη και η διαμονή σ’ αυτό το υπέροχο μέρος; Δε νομίζω.
Κατεβήκαμε με προσοχή τα σκαλιά του αρχαιολογικού χώρου με σκοπό να τον εξερευνήσουμε λίγο ακόμη, βλέποντας και τις πηγές που καταλήγουν σ’ αυτόν από τα βουνά ως τους χώρους λατρείας, αλλά και για πρώτη φορά τα περίφημα Αλπάκα των Άνδεων, λίγο πριν φτάσουμε προς την έξοδο και την ανοικτή αγορά:
Είχαμε μπροστά μας μερικά ακόμη πραγματάκια να δούμε…