Περού Περού τέσσερα χρόνια αργότερα, ή αλλιώς «Ο επιμένων νικά»

[psilos3]

Χαίρομαι που το όνειρο σου έγινε πραγματικότητα!

Σ' ευχαριστώ πολύ Σμαράγδα. Είχε γίνει όντως μεγάλο ταξιδιωτικό απωθημένο!

από τη μία η κούραση και η ταλαιπωρία , από την άλλη η απέραντη πλήρωση, η ικανοποίηση που σε κατακλύζει όταν φτάνεις στην άλλη άκρη του κόσμου και στέκεσαι ταπεινός μπροστά σ ένα θαύμα.

Ποια κούραση και ποια ταλαιπωρία, πηγαίνουν περίπατο αυτά όπως πολύ καλά γνωρίζεις όταν βρίσκεσαι σε τέτοια μέρη που βλέπεις πιθανόν μια φορά στη ζωή σου.
Ήταν σίγουρα το αποκορύφωμα του ταξιδιού.

 

[erodios]

Τι φάση με το κρύο ρε παιδιά σ’ αυτό το μέρος;

Τελικά κάνει κρύο ή όχι; Επειδή εγώ βλέπω κοντομάνικα! Είναι απαραίτητο ένα χοντρό μπουφάν ή ένα αντιανεμικό είναι αρκετό;

 

[Vicks]

Σ' ευχαριστώ πολύ Σμαράγδα. Είχε γίνει όντως μεγάλο ταξιδιωτικό απωθημένο!


Ποια κούραση και ποια ταλαιπωρία, πηγαίνουν περίπατο αυτά όπως πολύ καλά γνωρίζεις όταν βρίσκεσαι σε τέτοια μέρη που βλέπεις πιθανόν μια φορά στη ζωή σου.
Ήταν σίγουρα το αποκορύφωμα του ταξιδιού.

Πολύ ωραία ιστορία! Δεν κουράζεις καθόλου, μην το σκέφτεσαι καν αυτό.
Τη διαβάζω με επιπλέον ενδιαφέρον καθώς σκοπεύω να ικανοποιήσω σύντομα αυτό το ταξιδιωτικό απωθημένο.
Μία απορία βέβαια έχω από την αρχή σχεδόν: με διαφορά ώρας, στην άλλη άκρη του κόσμου, με τα ζητήματα υψομέτρου και τόσο απαιτητικό πρόγραμμα, πώς την παλεύατε με τόσο αλκοόλ;;; όση αντοχή και να έχεις ή συνηθισμένος να είσαι, δεν ήταν επιβαρυντικός παράγοντας σε αυτές τις συνθήκες;

 

[varioAthens]

Ειναι τετοιος ο φοβος μου για το υψομετρο που μυρμηγκιασαν και τα δικα μου ακρα ακομα και μεσω της αναγνωσης.
Ευχομαι να το ξεπερασω και να φτασει η στιγμη που θα εκτυπωσω την ιστορια σου για οδηγο!

 

[psilos3]

Τελικά κάνει κρύο ή όχι; Επειδή εγώ βλέπω κοντομάνικα!

Για την εποχή που πραγματοποιήθηκε η εκδρομή όχι κάτι τρομερό, μόνο το βράδυ. Μιλάμε βέβαια για Άνδεις και υψόμετρο. Η πενταπλή κουβέρτα στο Κούσκο κι εμένα με παραξένεψε στην αρχή, να όμως που η θερμοκρασία μετά τις εννέα έπεφτε κάτω από τους είκοσι βαθμούς.

Επειδή εγώ βλέπω κοντομάνικα! Είναι απαραίτητο ένα χοντρό μπουφάν ή ένα αντιανεμικό είναι αρκετό;

Την ημέρα κινούμασταν ως επί το πλείστον με κοντομάνικα. Το βράδυ δε μπορώ να πω ότι φορούσα κάποιο χοντρό μπουφάν, περισσότερο ελαφρύ θα το έλεγα κι από κάτω επίσης κοντομάνικο μπλουζάκι, ή αντιανεμικό μαζί με φούτερ και γινόταν δουλίτσα. Είχαμε κατά νου να πάρουμε ακόμη ελαφρύτερα μπουφάν μιας και η πρόβλεψη λίγο πριν πάμε ήταν για 7-8 βαθμούς τη νύχτα και το φοβηθήκαμε, ωστόσο δε συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο.

Πολύ ωραία ιστορία! Δεν κουράζεις καθόλου, μην το σκέφτεσαι καν αυτό.
Τη διαβάζω με επιπλέον ενδιαφέρον καθώς σκοπεύω να ικανοποιήσω σύντομα αυτό το ταξιδιωτικό απωθημένο.

Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου, με χαροποιούν ιδιαίτερα.
Σου εύχομαι να μην είναι για πολύ ακόμα «απωθημένο» και να γίνει πράξη!

με διαφορά ώρας, στην άλλη άκρη του κόσμου, με τα ζητήματα υψομέτρου και τόσο απαιτητικό πρόγραμμα, πώς την παλεύατε με τόσο αλκοόλ;

Ήμασταν εγκρατείς, αυτό είναι το μυστικό!
Εντάξει, δε μπορούσαν να γίνουν τα περσινά αίσχη της Νέας Ορλεάνης όπως είναι λογικό. Δε λέω για μας, για κάτι φίλους απ' το χωριό δε τους ξέρεις.

όση αντοχή και να έχεις ή συνηθισμένος να είσαι, δεν ήταν επιβαρυντικός παράγοντας σε αυτές τις συνθήκες;

Για να σοβαρευτώ και λίγο να πω ότι όσο κι αν δε φαίνεται προσέχαμε, ειδικότερα στην αρχή όταν ανεβήκαμε στα βουνά προσέχαμε διπλά. Το είχαμε συζητήσει, το υψόμετρο δεν είναι για μαγκιές, προφανώς και η κατανάλωση αλκοόλ είναι επιβαρυντικός παράγοντας σε τέτοιες συνθήκες, οπότε αποφασίσαμε να το πηγαίνουμε βήμα - βήμα, μέχρι που συνηθίσαμε περισσότερο την τελευταία μέρα στο Κούσκο και... Αλλά ας μη δώσω όμως spoiler στην ιστορία, έχουμε μέλλον.
Ήταν το μόνο που σκεφτόμασταν εν κατακλείδι, εκδρομές, ταλαιπωρίες κι αλλαγές ώρας δε μας χαμπαριάζουν ακόμα, μια ζωή την έχουμε η οποία θέλει και λίγο γλέντι, πάντα ακολουθώντας το πρόγραμμα όμως σε τέτοιες περιπτώσεις. Ευτυχώς όλα ήταν όπως τα θέλαμε και καλύτερα, παρόλη την κούραση -στα όρια εξάντλησης- που βγήκε σε κάποια φάση και αναφέρω πιο κάτω.

Ειναι τετοιος ο φοβος μου για το υψομετρο που μυρμηγκιασαν και τα δικα μου ακρα ακομα και μεσω της αναγνωσης.
Ευχομαι να το ξεπερασω και να φτασει η στιγμη που θα εκτυπωσω την ιστορια σου για οδηγο!

Ήταν κάτι που μπορούσε να συμβεί (από τα πολλά) κι ευτυχώς συνέβη μόνο το μυρμήγκιασμα, αφήνοντας μας κατά τα άλλα ανεπηρέαστους. Εσένα σου εύχομαι να μη γίνει ούτε αυτό, σα να είσαι στο μηδέν και δε τρέχει τίποτα!
Σίγουρα δε πρέπει να είνα αυτός ανασταλτικός παράγοντας όμως, τι να πουν κι άλλοι που πηγαίνουν στα 5000 μέτρα στις εκδρομές τους;
Όσο για τον οδηγό που λες σ' ευχαριστώ αλλά δε ξέρω, παραείναι γνωστά και τουριστικά τα πράγματα που αναλύω, εδώ έχουμε άλλα κι άλλα διαμάντια στο φόρουμ για την καταπληκτική αυτή χώρα, τι να λέμε!

 

[varioAthens]

Όσο για τον οδηγό που λες σ' ευχαριστώ αλλά δε ξέρω, παραείναι γνωστά και τουριστικά τα πράγματα που αναλύω, εδώ έχουμε άλλα κι άλλα διαμάντια στο φόρουμ για την καταπληκτική αυτή χώρα, τι να λέμε!

Μωρε ας παω εγω και σας εκτυπωνω ολους!

 

[psilos3]

Μωρε ας παω εγω και σας εκτυπωνω ολους!

600σέλιδη εγκυκλοπαίδεια θα κουβαλάς απ΄ ότι φαίνεται, νερό θα περάσει το 13ωρο της πτήσης, πολύ καλή σκέψη!

 

[Vicks]

Επειδή θα γίνει πολύ σύντομα το απωθημένο πράξη, γι'αυτό διαβάζω μετά μανίας.
Είχαμε υποψήφιους συνταξιδιώτες που ο συνδυασμός πολύωρων πτήσεων και υψομέτρου τελικά τους πτόησε. Κοιτάζω τώρα αν θα πάρω τα χάπια που λες κι εσύ, μέχρι στιγμής ο ένας εκ των δύο γιατρών που ρώτησα ήταν αρνητικός (μου είπε μάλιστα πως το αρχικό τους target group είναι οι ασθενείς με γλαύκωμα και ότι το συνταγογραφούν οι οφθαλμίατροι κυρίως ).

 

[psilos3]

Επειδή θα γίνει πολύ σύντομα το απωθημένο πράξη, γι'αυτό διαβάζω μετά μανίας.

Πολύ ωραία, αυτά είναι ευχάριστα νέα!

Είχαμε υποψήφιους συνταξιδιώτες που ο συνδυασμός πολύωρων πτήσεων και υψομέτρου τελικά τους πτόησε.

Ε άμα ήταν εύκολο κι εδώ δίπλα στο δίωρο π.χ. σαν τη Ρώμη, θα είχαμε πάει από 5-6 φορές ο καθένας. Αυτά τα ταξίδια έχουν και το βαθμό δυσκολίας μαζί με το τίμημα τους.

Κοιτάζω τώρα αν θα πάρω τα χάπια που λες κι εσύ, μέχρι στιγμής ο ένας εκ των δύο γιατρών που ρώτησα ήταν αρνητικός (μου είπε μάλιστα πως το αρχικό τους target group είναι οι ασθενείς με γλαύκωμα και ότι το συνταγογραφούν οι οφθαλμίατροι κυρίως ).

Όντως έτσι είναι, αρχικά γι' αυτό το λόγο προτείνονται τα συγκεκριμένα χάπια, άλλο που η δράση τους «ταιριάζει»και για την πρόληψη της νόσου του υψομέτρου.
Οι περισσότεροι εκδρομείς που είχα μιλήσει δεν έκαναν κάτι αντίστοιχο με 'μας, πήγαν, ανέβηκαν, είδαν εάν κι εφόσον τους βαρέσει το υψόμετρο κι έπραξαν αναλόγως, κυριότερα με τα δικά τους φυτικά χάπια που βρίσκει κάποιος παντού στο Περού.
Εμείς εκτιμήσαμε αλλιώς την κατάσταση και δικαιωθήκαμε πανηγυρικά, μιας και δε μας έπαιρνε για πειράματα όπως εξήγησα και σε άλλο ποστ.

Προφανώς και δε προτρέπω σε κανέναν να πράξει το ίδιο, καθένας κάνει αυτό που νομίζει και θέλει, κυρίως βάσει της υπόδειξης των γιατρών του κατά κύριο λόγο.

 

[Vicks]

Πολύ ωραία, αυτά είναι ευχάριστα νέα!

Ε άμα ήταν εύκολο κι εδώ δίπλα στο δίωρο π.χ. σαν τη Ρώμη, θα είχαμε πάει από 5-6 φορές ο καθένας. Αυτά τα ταξίδια έχουν και το βαθμό δυσκολίας μαζί με το τίμημα τους.

Όντως έτσι είναι, αρχικά γι' αυτό το λόγο προτείνονται τα συγκεκριμένα χάπια, άλλο που η δράση τους «ταιριάζει»και για την πρόληψη της νόσου του υψομέτρου.
Οι περισσότεροι που μίλησα εγώ δεν έπραξαν κάτι ανάλογο με 'μας, πήγαν, ανέβηκαν, είδαν εάν κι εφόσον τους βαρέσει το υψόμετρο κι έπραξαν αναλόγως, κυριότερα με τα δικά τους φυτικά χάπια που βρίσκει κάποιος παντού στο Περού.
Εμείς εκτιμήσαμε αλλιώς την κατάσταση και δικαιωθήκαμε πανηγυρικά, μιας και δε μας έπαιρνε για πειράματα όπως εξήγησα και σε άλλο ποστ.

Προφανώς και δε προτρέπω σε κανέναν να πράξει αναλόγως, καθένας κάνει αυτό που νομίζει και θέλει, κυρίως βάσει της υπόδειξης των γιατρών του κατά κύριο λόγο.

Πολύ ωραία μας τα λες, να είσαι καλά!
Για να είμαι ειλικρινής εγώ τείνω προς τη δική σου πλευρά, θα ήθελα να τα πάρω.
Καλά, το Περού δε θα το άφηνα με τίποτα, χαλάλι οι μέρες άδειας και το διόλου ευκαταφρόνητο οικονομικό τίμημα.

 

[psilos3]

Cuzco, απ’ την αρχή ως τη βροχή



Βαρύ κι ασήκωτο το πρώτο πρωινό ξύπνημα στο Κούσκο, με το πολύ ωραίο πρόγευμα όμως με καφέ, τσάι, αυγά, αβοκάντο και φρέσκα φρούτα στον τελευταίο όροφο του χόστελ έχοντας θέα τις σκεπές της πόλης να μας δίνει το απαραίτητο έναυσμα:

Σκοπός μας ήταν να κινηθούμε εντός πόλεως την ημέρα αυτή, ξεκινώντας αρχικά από τη Sta. Clara. Σχεδόν απέναντι από το μέρος διαμονής μας ήταν η καθολική εκκλησία του San Pedro, ένα από τα κτίσματα που κατέταξαν το κέντρο του Κούσκο ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Ομοίως και η εκκλησία/μοναστήρι Santa Clara που μπορεί να συναντήσει κανείς λίγα μόνο μέτρα στην ίδια ευθεία:

Η τουριστική κίνηση ήταν έντονη, με τα αξιοθέατα να διαδέχονται το ένα το άλλο, όπως καλή ώρα η Plaza San Francisco που φτάσαμε κι εμείς, με ακόμη μια εκκλησία και το ομώνυμο μουσείο. Η προτομή του Μπολιβάρ δε μπορεί να αποτελεί έκπληξη, στη Λατινική Αμερική βρισκόμαστε:

Θαρρώ πως θα ‘χετε αρχίσει ήδη ν’ αντιλαμβάνεστε για πόσο όμορφο μέρος μιλάμε, μέρος που δε ξέρεις πραγματικά ποιο δρόμο ν’ ακολουθήσεις και να φωτογραφήσεις:

Η διαδρομή μας έβγαλε σε άλλη μια πλατεία που βρισκόταν εκεί κοντά, με το όνομα Plaza Regocijo, η οποία βέβαια συνορεύει με την αμέσως μεγαλύτερη:

Η Plaza de Armas φάνταζε ακόμη ωραιότερη στα μάτια μας με το ηλιακό φως. Η σημαντικότερη πλατεία του Κούσκο βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο από τον 16ο αιώνα, πριν την κατάκτηση από τους Ισπανούς που έφερε και τους καθεδρικούς ναούς όπως είναι λογικό, αποτελώντας χώρο τελετών κατά κύριο λόγο και γιορτών του στρατού των Ίνκας:

Πολλών ειδών καταστήματα περιβάλλουν την πλατεία, με τα καφέ, τα εστιατόρια και όπως είναι γνωστό τα κοσμηματοπωλεία μαζί με τα είδη αναμνηστικών, αλλά και τους δύο τεράστιους ναούς φυσικά να ‘χουν τον πρώτο λόγο. Σε περίοπτη θέση στο κέντρο βρίσκεται και το χρυσό άγαλμα του Pachacuti, ηγεμόνα του βασιλείου του Κούσκο και αυτοκράτορα των Ίνκας μεταγενέστερα:

Ευτυχώς ήταν νωρίς ακόμα, διότι παρόλο που είχαμε ένα βασικό πλάνο για την ημέρα δε μπορούσαμε να σταματήσουμε την περιήγηση μας στο ιστορικό κέντρο και την πλατεία:

Θαυμάστε την απίστευτη λεπτομέρεια στην ιστορική εκκλησία των Ιησουϊτών «de la Compañía de Jesús» χτισμένη και αυτή πάνω σε προγενέστερα κτήρια των Ίνκας, ‘όπως και πολλά άλλα βέβαια:

Ίσως στις παρακάτω φωτογραφίες από τα πολλά δρομάκια που καταλήγουν στο κέντρο να είναι περισσότερο ορατό αυτό που αναφέρω, μιας και η δόμηση των κτηρίων αποδεικνύει του λόγου το αληθές:

Μέχρι εκείνη την ώρα ο καιρός δεν έδειχνε ανησυχητικά σημάδια πέρα από μια συννεφιά, έτσι αφού τριγυρίσαμε λίγο ακόμη είπαμε να συνεχίσουμε όπως είχαμε αποφασίσει νωρίτερα, ξεκινώντας σιγά την ανηφόρα:

Απρόοπτο πρώτο; Το εντελώς κλειστό για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο «Museo Inka» που αποτελούσε ένα από τα στάνταρντ της επίσκεψης μας στην πόλη. Μεγάλο κρίμα μεν αλλά τι να κάνεις ,πέρα απ’ το να συνεχίσεις τη μικρή ανάβαση απτόητος (σχεδόν) ξεκινώντας ήδη να βλέπεις τις πρώτες εικόνες του Κούσκο από ψηλά:

Λίγα μόνο μέτρα μακριά από την Plaza de armas και η θέα αρχίζει να επιβεβαιώνει το όλο εγχείρημα. Σιγά το κατόρθωμα θα μου πείτε και υπό άλλες συνθήκες θα είχατε δίκιο, όχι όμως σ’ ένα υψόμετρο 3,5 χιλιάδων μέτρων που το κάθε βήμα στην ανηφόρα κοστίζει σε κόπο κι ανάσες:

Φτάσαμε αγκομαχώντας ως το ναό του San Cristobal, που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία και το σημείο θέασης προς τους γύρω πυκνοκατοικημένους λόφους, με μια στάση για να επανέλθει η αναπνοή στα φυσιολογικά της να είναι άκρως απαραίτητη:

Κάτι αραιές ψιχάλες που ξεκίνησαν να πέφτουν δε μας πτόησαν ιδιαίτερα, ψάχνοντας αρχικά τον τρόπο να πάμε ως το άγαλμα του Χριστού «Cristo Blanco» που βρίσκεται ψηλότερα με ακόμη καλύτερη θέα, μικρογραφία του αντίστοιχου στο Rio de Janeiro αλλά και τον αρχαιολογικό χώρο «Saqsaywaman» που βρίσκεται δίπλα, παρόλο που ξέραμε ότι και αυτή η ανάβαση θα είχε εξίσου μεγάλο κόπο, ξεκινώντας τη διαδρομή μας από τις γειτονιές της περιοχής που νομίζω είναι περιττό να ξαναμιλήσω για την ομορφιά τους:

Πάνω που σχολιάζαμε τη θλιβερή εικόνα με τα ζωάκια προς εκμετάλλευση και ψάχναμε τον δρόμο ώστε να ξεκινήσουμε την ανάβαση, ο καιρός μας φανέρωσε τα σχέδια του για τις επόμενες ώρες με τη βροχή ν’ αρχίσει να χοντραίνει επικίνδυνα. Είχαμε αφήσει και τα αδιάβροχα πόντσο στο δωμάτιο (πανέξυπνο) όχι ότι θα μας έσωζαν σε κάτι βέβαια:

Η μόνη διέξοδος προς ώρας ήταν να καλυφθούμε, αναζητώντας καταφύγιο στη θαλπωρή κάποιου φιλόξενου σκοτεινού μπαρ, γεγονός που άργησε να γίνει ψάχνοντας με τη βροχή να μας έχει μουσκέψει για άλλη μια φορά στην εκδρομή ως το κόκκαλο. Δε βαριέσαι, πάλι καλά που το «viewhouse resto bar» ήταν ορθάνοιχτο και μας περίμενε, με το βαρέλι της κόκκινης ευτυχώς να μην έχει τελειώσει:

Φυσικά η βροχή αντί να κοπάζει εντεινόταν όλο και περισσότερο, με μας πλέον να το παίρνουμε απόφαση ότι έχουμε κι άλλες -χαμένες- ώρες υπομονής μπροστά μας. Έτσι ανέβηκα έως το δεύτερο όροφο με την εξαιρετική θέα παρόλη τη μουντάδα της ημέρας προκειμένου να φωτογραφίσω, την ίδια στιγμή που ξεκίνησαν να φτιάχνονται τα πρώτα Pisco Sour. Ε κάπως έπρεπε να περάσει η ώρα:

• Σε παίζω κι ένα μπιλιαρδάκι φίλε, το έχουμε καθιερώσει εξάλλου στις τελευταίες εκδρομές

• Στοίχημα σε κερασμένες μπύρες έτσι;
• Πάντα!

 

[psilos3]

Η αναζήτηση συνεχίζεται



Η μισή και παραπάνω μέρα είχε πάει κιόλας στράφι, με μια κούραση να μας βαραίνει ανεξήγητα λες και σκάβαμε. Ήταν από την εκδρομή και τη μεγάλη ταλαιπωρία, ήταν από τα αλλεπάλληλα ξυπνήματα το χάραμα και τα αμέτρητα χιλιόμετρα με τα πόδια, από τη ζέστη, το υψόμετρο του Κούσκο ή μήπως όλα μαζί; Ποιος ξέρει, δε μπορούσαμε να κάνουμε και πολλά γι’ αυτό παρά μόνο να αναπροσαρμόσουμε το πρόγραμμα της ημέρας και να το αφιερώσουμε στην περαιτέρω εξερεύνηση της πόλης καιρού επιτρέποντος.

Η αρχή έγινε από το «Mirador de San Blas» πριν αρχίσουμε να κατηφορίζουμε, με μια ψιλή εκνευριστική μεν, χαλαρή δε βροχή να συνεχίζει να πέφτει:

Προφανώς βέβαια τέτοιοι (όπως κι άλλοι) προβληματισμοί πρέπει να πηγαίνουν περίπατο, ειδικότερα όταν κινείσαι και βιώνεις με τον καλύτερο τρόπο μια πόλη σαν αυτή:

Αμέτρητες πλατείες σαν την San Blas που περνούσαμε, γραφικά και προσεγμένα γι’ άλλη μια φορά στενάκια, ωραίοι άνθρωποι, σ’ ένα σκηνικό που τείνει να επαναλαμβάνεται αλλά πιστέψτε με, δε κουράζει καθόλου:

Ακόμα και το -δεμένο δυστυχώς- λάμα ήταν γλυκύτατο, σε μια περιοχή που παρόλο που ήταν αστική μόνο για τέτοια δε την έλεγες. Η αγορά του San Blas μας απασχόλησε μόνο για μια σύντομη περιήγηση για λίγα λεπτά της ώρας:

Η κατηφορική πορεία μας διακόπηκε απότομα όταν διαπιστώσαμε πως πεινάμε, χώρια από τη δίψα που δε σβήνει με τίποτα, κάνοντας στάση για ένα εξαιρετικό σάντουιτς με κρέας, τυρί, αυγό κι αβοκάντο σ’ ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι που βρέθηκε μπροστά μας, σε συνδυασμό φυσικά μ’ ακόμη ένα Pisco Sour. Ωραίο & τιμιότατο μεσημεριανό:

Η υπέροχη πόλη των Άνδεων είναι η έβδομη πιο πυκνοκατοικημένη στο Περού, με τα σημάδια της έντονης ιστορίας του παρελθόντος της να είναι εμφανή σε κάθε βήμα ενός ταξιδιώτη, που όπως είναι λογικό είναι αρκετοί:

Αποτελούσε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας των Ίνκας για τρεις αιώνες μέχρι την κατάληψη της από τους Ισπανούς και σήμερα θεωρείται βεβαίως η ιστορική πρωτεύουσα του Περού:

Δε γνωρίζω με βεβαιότητα αν ευσταθεί το προσωνύμιο «Ρώμη της Λατινικής Αμερικής» ωστόσο με την ύπαρξη τόσων μνημείων σε απόσταση βολής δεν είναι κάτι που θα μου έκανε εντύπωση:

Σούρουπο πλέον και μετά από μερικές σύντομες στάσεις φτάναμε έξω από την αγορά San Francisco, φημισμένη κυρίως για τα είδη ρουχισμού αλλά και εξοπλισμού όσων ασχολούνται με τις πολλές περιπατητικές διαδρομές της περιοχής:

Από την αψίδα της Santa Clara περνούσαμε κάθε φορά που πηγαινοερχόμασταν στο χόστελ, κατασκευής του 1835 προς τιμής της έναρξης της ίδρυσης της Περου-Βολιβιανής Συνομοσπονδίας, ιδιαίτερης ομορφιάς και αυτή:

Είχαμε πάρει ήδη το δρόμο της επιστροφής όπως καταλαβαίνετε, την ώρα που ο πεζόδρομος ήταν και πάλι κατάμεστος από τουρίστες και ντόπιους, αγοράζοντας παράλληλα δύο μπυρίτσες προκειμένου να τις απολαύσουμε στο πάρκο San Francisco λίγο πριν πάμε για ξεκούραση, κάτι που ήταν επιβεβλημένο με όλα αυτά που ανέφερα πιο πάνω:

Αφού σιεστάραμε κι ετοιμαστήκαμε βγήκαμε και πάλι στο δρόμο νωρίς το βραδάκι. Η περιοχή του ιστορικού κέντρου που προχωρούσαμε θα ‘λεγε κανείς ότι είχε μετατραπεί σ’ ένα τεράστιο ανοικτό εστιατόριο, δίνοντας μας ακόμα ένα δείγμα γραφής για την έτσι κι αλλιώς εξαιρετική κουζίνα του Περού, γεγονός που μας θύμισε προς στιγμή και τη δική μας πείνα:

Αυτό που προείχε όμως ήταν κάτι άλλο και πιο συγκεκριμένα μια σύσταση του @Yorgos (τελικά ξέρει κι από μπαρ, όχι μόνο από εστιατόρια), με τα βήματα μας να μας φέρνουν στο πολύ ωραίο «Republica Del Pisco», όπου είχαμε την ευκαιρία εκτός των άλλων να δοκιμάσουμε Pisco Sour με γεύση κόκα, υπό τους ήχους εξαιρετικής μουσικής:

Το ζητούμενο από κει και μετά ήταν η συνέχεια στη νύχτα, αγνοώντας τις επιταγές του στομαχιού για άλλη μια φορά, με τον πεζόδρομο Tecsecocha να δίνει τη λύση, μιας και πρόκειται για πολυσύχναστο σημείο νυχτερινής ζωής με αρκετά ροκάδικα μπαρ (αρκετά εκ των οποίων υπόγεια), στην πρώτη μας επαφή με τη νυχτερινή ζωή του Κούσκο, με τον ευγενικό Περουβιανό μαγαζάτορα να μας «αρπάζει» κυριολεκτικά μπάζοντας μας μέσα. Ωραία πράγματα:

Επιστρέψαμε αργά από διαφορετική διαδρομή στους άδειους νυχτερινούς δρόμους της πόλης,

γεμάτοι ομορφιά αλλά και περισσότερη κούραση…