Περού Περού τέσσερα χρόνια αργότερα, ή αλλιώς «Ο επιμένων νικά»

[psilos3]

Το Περού είναι ένα όνειρο που εύχομαι να πραγματοποιήσω στα επόμενα λίγα χρόνια.

Σου το εύχομαι κι εγώ ολόψυχα.

αυτό το ταξίδι το είχα σιγουρέψει μέσα μου ότι θα το εμπιστευτώ σε ταξιδιωτικό γραφείο. Βέβαια είχα μια ένσταση μέσα μου μήπως απευθυνθώ σε Περουβιανό τουριστικό γραφείο όπως ο condor. Διαβάζοντας την ιστορία σου, αρχίζω να αναθεωρώ.

Δεν υπάρχει ναι ή όχι σ' αυτή την ερώτηση. Αναλόγως τι θέλεις να κάνεις, πόσο είσαι διατεθειμένος να ψάξεις και τι εν τέλει θέλεις να πληρώσεις. Εφόσον δεις το παράδειγμα μας και πιστεύεις ότι σου ταιριάζει τότε μπορείς να το κάνεις, δεν είναι ένα ταξίδι που επιβάλλεται να πραγματοποιήσεις με ταξιδιωτικό γραφείο, οργανώνεται με την κατάλληλη μελέτη πίστεψε με.

ο ταξίδι έγινε Μάρτιο και από ότι καταλαβαίνω έκανε πολύ ζέστη.

Είναι τέλος καλοκαιριου για το Περού κι όντως είχε αρκετή ζέστη αλλά μόνο στη Λίμα, που έτσι κι αλλιώς το κλίμα είναι απάλευτο. Καλύτερα όμως με ήλιο παρά με άλλες συνθήκες. Στα βουνά τώρα ο καιρός ήταν πολύ καλύτερος για περιηγήσεις αν εξαιρέσεις βεβαίως τις βροχές, κάτι που δε μπορεί να προβλεφτεί τέτοια εποχή.

Δεν υπήρχε επιλογή για άλλο μήνα;

Βόλευε πολύ με τις άδειες και τις υποχρεώσεις μας.

ή το ταξίδι εξαρτήθηκε από την εύρεση του οικονομικού αεροπορικού;

Σαφώς κι αυτός είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κι από την εμπειρία μας Φεβρουάριο και κυρίως Μάρτιο παίζουν οικονομικά αεροπορικά εισιτήρια. Είναι και αυτό βέβαια θέμα ψαξίματος.

 

[John Davilla]

Περού τέσσερα χρόνια αργότερα, ή αλλιώς «Ο επιμένων νικά»


​

Σάββατο 14 Μαρτίου 2020, Castrop - Γερμανία

Μ’ ένα άδειο βλέμμα απορίας στέκομαι στην πλατφόρμα περιμένοντας το τρένο που θα με πάει πίσω στο αεροδρόμιο του Düsseldorf. Έχω κοιμηθεί ελάχιστα, όχι μόνο γιατί δε μπορούσα, αλλά προκειμένου να καταφέρω τελικά στις πέντε τα ξημερώματα να βγάλω γραμμή στην Aegean.

• Πότε θέλετε να γίνει η αλλαγή του εισιτηρίου σας κύριε;
• Σήμερα, το συντομότερο δυνατόν για να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη
• Εννοείτε σε λίγες ώρες από τώρα;
• Μάλιστα αυτό ακριβώς εννοώ, ας προχωρήσουμε στην πληρωμή παρακαλώ μιας και τα συστήματα σας είναι πεσμένα από χθες.

Τα ερωτήματα που στροβιλίζονται μέσα στο κεφάλι μου είναι πολλά κι αναπάντητα, σε μια κατάσταση τουλάχιστον εξωφρενική και σίγουρα πρωτόγνωρη:

View attachment 467260

Τι κάνω εγώ εδώ;
Γιατί δε προσγειώνομαι τέτοια ώρα στη Λίμα όπως ήταν κανονικά να συμβεί;
Τι σημαίνει καραντίνα και ότι τα πάντα είναι κλειστά;
Με το ταξίδι και τα πολλά έξοδα που έγιναν τι κατάληξη θα έχουμε;

Ήταν νωρίς το πρωί της 13ης του Μάρτη όταν οι Ηνωμένες πολιτείες ανακοίνωναν το κλείσιμο των συνόρων όπως ίσως να θυμάστε, με τις εξελίξεις που ακολούθησαν σε κάθε κράτος να είναι απανωτές κι αλυσιδωτές. Λίγες ώρες πριν είχε ανακηρυχθεί κι επισήμως από τον ΠΟΥ η κατάσταση πανδημίας, με τις αεροπορικές πτήσεις όπως είναι λογικό να επηρεάζονται άμεσα.

Εκείνη τη μέρα ξύπνησα στις επτά μετά από επίμονες προσπάθειες του Νίκου να με βρει στο τηλέφωνο ενώ προσπαθούσε παράλληλα να βγάλει μια άκρη εν μέσω παραλογισμού ευρισκόμενος στο αεροδρόμιο Βενιζέλος, γεγονός πρακτικά αδύνατον αυτές τις πρώτες ώρες... Δέκα αναπάντητες, μάλλον δε θα ‘ναι για καλό σκέφτηκα. Δεν ήταν. Άνοιξα ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, κυριότερα όμως το Travelstories που με βοήθησε ακόμα μια φορά σε δύσκολη κατάσταση, καταλήγοντας στο αποτέλεσμα που φαινόταν ήδη αναπόφευκτο.

Το ταξίδι δεν έπρεπε να ξεκινήσει, εγώ ήμουν -ευτυχώς- αποκλεισμένος ακόμη σε ευρωπαϊκό έδαφος και το Περού έμοιαζε μέσα σε λίγες μόνο στιγμές πλέον άπιαστο όνειρο, από σχεδόν πραγματικότητα.



Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024, Ιερό βουνό «Machu Picchu»

Τα σύννεφα έχουν σχεδόν διαλυθεί πάνω από τον αρχαιολογικό χώρο με το χαμόγελο να σκάει για πρώτη φορά στο πρόσωπο μου, μετά από τρεις και πλέον ώρες ασύστολου βρισίματος, όχι αδικαιολόγητα. Η βροχή είχε ήδη στεγνώσει δύο φορές στα ρούχα και τα παπούτσια μου από τις έξι το χάραμα, το κρύο εντός τρένου σίγουρα δεν έκανε την κατάσταση καλύτερη, ε μόνο η ομίχλη μας έλειπε. Η τύχη όμως ήταν με το μέρος μας, κάτι που ήδη γνωρίζαμε εκ των προτέρων:

• Μην ανησυχείς, ο καιρός θα βοηθήσει, μου ‘πε με περίσσιο θράσος ο Περουβιανός ξεναγός.
• Σου μοιάζει να βοηθάει; Του απάντησα με απορημένο ύφος δυσανασχετώντας.
• Εμπιστέψου με και δες σε λίγα λεπτά, αποκρίθηκε με βεβαιότητα!

Και να που βρισκόμουν απέναντι σε τούτο δω το μεγαλείο, εκπληρώνοντας ένα μεγάλο ταξιδιωτικό στόχο ετών.

View attachment 467262

Πατούσα με τα πόδια μου το Machu Picchu τέσσερα χρόνια μετά, κάτι που βεβαίως ήθελα χρόνο για να το συνειδητοποιήσω και να αντιληφθώ.
Ήμουν στο Περού ήδη μερικές μέρες και το ζούσα!
Ζούσα το όνειρο μου, που παρόλες τις δυσκολίες και την ασύλληπτη αυτή περίπτωση του 2020 ήταν πλέον γεγονός αδιαπραγμάτευτο, με την όλη αναποδιά να μπαίνει κι επισήμως στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, ως μια άσχημη παρένθεση. Το κακό ξορκίστηκε όπως έπρεπε…



Σάββατο 29 Ιούνη 2024, Θεσσαλονίκη

Μήνες μετά την εκδρομή και οι εικόνες μαζί με τα συναισθήματα μέσα μου δεν έχουν ακόμη κατασταλάξει. Ήταν βλέπετε τόσα πολλά μέσα στο μικρό αυτό διάστημα που έτσι κι αλλιώς είχαμε στη διάθεση μας που δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Θαρρώ πως με τη συγγραφή αυτής εδώ της ιστορίας θα μπουν και τα εναπομείναντα στη θέση τους, βοηθάει πάντα το γράψιμο άλλωστε γι΄ αυτό.

Μια αφήγηση που εν τέλει έγινε πολύ αργότερα απ’ ότι υπολόγιζα, να που όμως η ζωή φέρνει καμιά φορά εμπόδια που ούτε να τα φανταστούμε μπορούμε, εν προκειμένω μια πανδημία που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε. Μια κατάσταση που κόστισε σε όλους ταξιδιωτικά και σε ‘μένα ένα κλικ παραπάνω μιας και είχα ξεκινήσει γυρίζοντας άπραγος.

Δεν έχει νόημα βέβαια να αναφερθώ περισσότερο σ’ εκείνη την κατάσταση. Δεν ωφελεί, δε φέρνει σε κανέναν ευχάριστες αναμνήσεις και στο φινάλε δεν έχει και αξία, μιας και το πρόγραμμα του τότε που θα μπορούσε να τεθεί στη συζήτηση διαφοροποιήθηκε αρκετά και οι συνθήκες παγκοσμίως έχουν αλλάξει πολύ.

View attachment 467261

Πάμε στο σήμερα, στο φρέσκο, στο ταξίδι του 2024. Στο ταξίδι που έγινε τελικά εξαιτίας της επιμονής μας τέσσερα χρόνια αργότερα, κλείνοντας μ’ αυτό τον τρόπο μια μεγάλη εκκρεμότητα που κρατούσε χρόνια. Ένα μικρό βασανάκι που έβγαινε κάθε φορά που συζητούσαμε κι έπεφτε η λέξη «Περού» στην κουβέντα, ένα «αχ» που έλεγα αυθόρμητα όποτε διάβαζα μια είδηση, ένα νέο, ή πολύ περισσότερο μια ιστορία στο φόρουμ από τη χώρα αυτή και να που τώρα ξεκινάω κι εγώ τη δική μου.

Πάμε να δούμε παρέα, νικάει τελικά ο επιμένων;

1. "Ο τολμών νικά" όπως λέει και το γνωστό μότο των ΕΔ.
2. Θυμάμαι πολύ καλά την περίφημη Παρασκευή 13 Μαρ 20. Έχω πάρει αεροπλάνο από Χίο για Θεσσαλονίκη το απόγευμα. Πριν απογειωθώ δεν υπήρχε περιορισμός. Με το που φτάνω Θεσσαλονίκη, ενημερώνομαι ότι έχει ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός λοκνταουν. Αυτό που έκανα ήταν να πάω από τις 22:00 περίπου μέχρι τις 00:00 για μπύρες με τον κολλητό στο Old Fisherman στα Λαδάδικα, μιας και από το ξημέρωμα ξεκινούσε το μέτρο.
3. Ξεκινάω να διαβάζω για Περού....

 

[psilos3]

1. "Ο τολμών νικά" όπως λέει και το γνωστό μότο των ΕΔ.

Δε τα κατέχω εγώ αυτά, ήμουν του ΠΝ...

2. Θυμάμαι πολύ καλά την περίφημη Παρασκευή 13 Μαρ 20. Έχω πάρει αεροπλάνο από Χίο για Θεσσαλονίκη το απόγευμα. Πριν απογειωθώ δεν υπήρχε περιορισμός. Με το που φτάνω Θεσσαλονίκη, ενημερώνομαι ότι έχει ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός λοκνταουν. Αυτό που έκανα ήταν να πάω από τις 22:00 περίπου μέχρι τις 00:00 για μπύρες με τον κολλητό στο Old Fisherman στα Λαδάδικα, μιας και από το ξημέρωμα ξεκινούσε το μέτρο.

Συνήθως λίγες μέρες και ημερομηνίες είναι απ' αυτές που θυμόμαστε για κάποιο λόγο στη ζωή μας, αναλόγως και πόσο βοηθάει η μνήμη του καθενός φυσικά.
Δε νομίζω όμως ότι υπάρχει κάποιος -παρόλο που δεν είναι καλός ο λόγος- ο οποίος δε θυμάται τι έκανε εκείνη τη μέρα, ιδιαίτερα απ' το απόγευμα και μετά.
Όσο εγώ ήμουν στη Γερμανία και έβραζα στο ζουμί μου με χιλιάδες σκέψεις, οι περισσότεροι έπραξαν όπως κι εσύ, λες και κάνανε το τελευταίο πάρτυ έχοντας μπροστά τους το άγνωστο. Ξεπούλησαν τα μπαρ και οι ταβέρνες εκείνη την ημέρα!
(Μαγαζάρα το Old Fisherman's, το έχω τιμήσει ουκ ολίγες φορές ).

3. Ξεκινάω να διαβάζω για Περού....

Καλώς ήρθες, η ιστορία προχωράει ακάθεκτη!

 

[Sassenach77]

Εγώ πάλι δε θυμάμαι να ήπια την κόκκινη στο Περού. Νομίζω τουλάχιστον, δε τη πήρε και κάπου το μάτι μου...

Εμένα πάλι τη πήρε το μάτι μου και το λαρύγγι μου και στη Λίμα και στο Κούσκο. Πάντως αν την είδες και δεν τη θυμάσαι θα φταίνε τα σφηνάκια pisco που έπεινες σωρηδόν φορώντας κάτι καπελάκια κλόουν.... (ακόμα γελάω με το καπελάκι )
Μου αρέσει πάντως που είπα οτι δεν έχω πιει τη Lager.... και όλες lager είναι

 

[psilos3]

Εμένα πάλι τη πήρε το μάτι μου και το λαρύγγι μου και στη Λίμα και στο Κούσκο.

Λες να υπήρχε περίπτωση να την είδα και να μη τη δοκίμασα;
Δίνω 0,00001% ποσοστό σε κάτι τέτοιο!

αν την είδες και δεν τη θυμάσαι θα φταίνε τα σφηνάκια pisco που έπεινες σωρηδόν φορώντας κάτι καπελάκια κλόουν

Συμβαίνουν αυτά, ήταν μια στιγμή αδυναμίας κι έπρεπε να μπω στο κλίμα της εκδρομής.

 

[John Davilla]

Συμβαίνουν αυτά, ήταν μια στιγμή αδυναμίας κι έπρεπε να μπω στο κλίμα της εκδρομής.

Μια φορά γιορτάζεις τα 42, στο Περού κιόλας!!! Επιβαλλόταν.

 

[Sassenach77]

Λες να υπήρχε περίπτωση να την είδα και να μη τη δοκίμασα;

Πέρα απο τη πλάκα πάντως, η Cusquena μπορεί να είναι μία μπύρα ευρείας κατανάλωσης, το Περού όμως έχει μεγάλη γκάμα απο μπύρες και μάλιστα πολύ καλές μπύρες κατα τη γνώμη μου Κάποιες απο αυτές δε έχουν και ωραία ονόματα (πχ Πατσακούτεκ, Αταουάλπα κτλ) που σε εμένα επιδρούσε θετικά για να τις προτιμήσω...

 

[psilos3]

Μια φορά γιορτάζεις τα 42, στο Περού κιόλας!!! Επιβαλλόταν.

Όσο να πεις καλύτερα στο Περού.

η Cusquena μπορεί να είναι μία μπύρα ευρείας κατανάλωσης, το Περού όμως έχει μεγάλη γκάμα απο μπύρες και μάλιστα πολύ καλές μπύρες κατα τη γνώμη μου

Συμφωνώ απόλυτα, αν εξαιρέσεις τη Negra που δε μας ενθουσίασε (αλλά αυτά είναι γούστα) νομίζω πως οι υπόλοιπες είναι εξαιρετικές για μπύρες τόσο μεγάλης κατανάλωσης, ειδικότερα η χρυσή.

Κάποιες απο αυτές δε έχουν και ωραία ονόματα (πχ Πατσακούτεκ, Αταουάλπα κτλ) που σε εμένα επιδρούσε θετικά για να τις προτιμήσω...

Εμένα πάλι επιδρούσαν θετικά τα γεμάτα και πολύ προκλητικά ψυγεία!

 

[Sassenach77]

αν εξαιρέσεις τη Negra που δε μας ενθουσίασε

Και εδώ συμφωνούμε, ούτε εμας μας ενθουσίασε η μαύρη. Μία που τη δοκιμάσαμε και μία που δεν την ξανα πήραμε. Η κόκκινη όμως ήταν πολύ ωραία
Άντε γράψε την συνέχεια της ιστορίας τώρα!

 

[psilos3]

Από νωρίς, με την αντάρα



Σηκωθήκαμε πρωί με τον καιρό να ‘χει αλλάξει εντελώς και τα σύννεφα να σκεπάζουν τα τριγύρω βουνά. Αρχικά φάγαμε ένα ωραίο φρεσκότατο πρωινό μαζί με εξαιρετικό καφέ και τσάι κόκας, συζητώντας περί της βροχής που ίσως δυσκόλευε τα σχέδια της ημέρας, κάτι που φάνηκε με το που βγήκαμε στο δρόμο:

Οι σκέψεις βέβαια πάνε περίπατο όταν αντικρύζουν τα μάτια σου τέτοια ομορφιά, πλέον υπό το φως της -έστω βροχερής- ημέρας. Αυτό είναι το Ollantaytambo!

Μόλις βγήκαμε στην κεντρική πλατεία καταλάβαμε πως δε γλιτώναμε το μουσκίδι, περιμένοντας για λίγα λεπτά κάτω από μια τέντα μπας και κοπάσει το όλο θέμα:

Όπως αποδείχτηκε περιμέναμε ανώφελα καθώς χάναμε απλά το χρόνο μας, συνεχίσαμε έτσι την βόλτα μας στο χωριό στα σημεία που είχαμε περάσει και το προηγούμενο μόλις βράδυ:

Αυτό βέβαια που δεν είχαμε δει ήταν ο ένας από τους πολλούς αρχαιολογικούς χώρους του χωριού, καθώς και η ανοικτή αγορά, στα οποία βέβαια θα επανερχόμασταν κάποιες ώρες αργότερα:

Έτσι αρχικά πήραμε το δρόμο προς το σιδηροδρομικό σταθμό, ρουφώντας ασταμάτητα τις εικόνες του υπέροχου αυτού χωριού των Άνδεων:

Μ’ ένα ακόμη τσάι κόκας στο χέρι ολοκληρώσαμε το τσεκάρισμα των εισιτηρίων της αυριανής ημέρας προτού πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Ήταν μια τυπική διαδικασία που θέλαμε να την κάνουμε απλά και μόνο ως επιβεβαίωση για να είμαστε έτοιμοι:

Έπρεπε να γυρίσουμε στο Hostel μιας και η ώρα ήταν περίπου δέκα και μισή, κι ακολουθούσε η περιήγηση που είχαμε κλείσει σε τιμή 210 pen στο σύνολο, ερχόμενοι σε συνεννόηση με τον ιδιοκτήτη του ξενώνα.

Πάμε στη πλατεία μας αποκρίθηκε μόλις φτάσαμε, σας περιμένει ο οδηγός με το όνομα Rambo, δημιουργώντας μας ήδη πολλές προσδοκίες οι οποίες βέβαια δεν άργησαν να διαψευστούν, μιας και μόλις τον είδα περισσότερο για σερβιτόρος σε ψαροταβέρνα στην Περαία μου έκανε παρά για Τζον Ράμπο… Ευγενική φυσιογνωμία και κάτι κεφάλια κοντύτερος ο άνθρωπος όπως είναι λογικό.

Η περιπέτεια της ημέρας είχε μόλις ξεκινήσει, μ’ εμάς καθισμένους στο αναπαυτικό SUV να απολαμβάνουμε τη διαδρομή περίπου μιας ώρας στην ιερή κοιλάδα, κάνοντας και μια-δυο φωτογραφικές στάσεις σε σημεία κλειδιά που μας υπέδειξε ο Ράμπο, όπως για παράδειγμα πάνω από την μικρή πόλη της Urubamba

Όταν αρχίσαμε ν’ ανεβαίνουμε και να απομακρυνόμαστε αρκετά από τον πολιτισμό, καταλάβαμε πως είχαμε φτάσει σχεδόν στο πρώτο αξιοθέατο. Δε χρειάστηκε να του πω να σταματήσει νωρίτερα για την πανοραμική φωτογραφία όπως είχα διαβάσει, γιατί το έκανε μόνος του:

Προφανώς τόση ώρα δε σας περιγράφω τίποτα περισσότερο από το «Salinas de Maray» του οποίου τη πύλη περνούσαμε λίγα λεπτά μετά την κατάβαση μας από το στριφογυριστό χωματόδρομο προς το πολύ πηγμένο πάρκινγκ του. Είχαμε ήδη εκδόσει εισιτήριο κόστους 10 soles, μαζί με το οποίο μας δόθηκε κι ένα σακουλάκι χονδρό αλάτι ως αναμνηστικό:

Οι διάσημες αλυκές χρονολογούνται από την προ-ίνκας εποχή και χρησιμοποιούν τα υπόγεια ρεύματα της περιοχής προκειμένου να γεμίσουν τις αμέτρητες αυτές μικρές δεξαμενές που παράγουν άνω των 100 κιλών αλατιού (ή ιερών δακρύων σύμφωνα με τους Ίνκας) ανά μήνα. Ξεκινήσαμε την κατάβαση ακούγοντας ένα τραγούδι των Beatles παιγμένο από παραδοσιακά όργανα:

Δυστυχώς η συννεφιά κι ο νεφελώδης πρωινός καιρός δεν ευνοούσαν τις συνθήκες θέασης του μοναδικού αυτού φαινομένου, τουλάχιστον ως προς τα χρώματα, μιας κι αυτά έχουν την τάση να μεταλλάσσονται υπό το ηλιακό φως:

Εν τω μεταξύ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα νιώσει τίποτα από υψόμετρο, όμως δύο απλώς γρήγορα ανεβοκατεβάσματα πάνω στα σκαλιά σ’ ένα μπαλονάκι προκειμένου να δώσω το κινητό σε μια Καλιφορνέζα γι' αναμνηστική φωτογραφία, μ’ έκαναν να τα δω όλα με την ανάσα μου να κόβεται. Μου πήρε λίγη ώρα να συνέλθω και χρειαζόμουν δροσιά:

• Έχεις πιει μπυρίτσα σε υψόμετρο 3200 μέτρων φίλε;
• Όχι ακόμα.

• Αναλαμβάνω!

 

[go2dbeach]

Πολύ ωραίες εικόνες!

 

[psilos3]

Πολύ ωραίες εικόνες!

Σ' ευχαριστώ!
Είναι το χωριό πανέμορφο, είναι και η ιερή κοιλάδα που έχει απίστευτα τοπία, μαγικός συνδυσμός!