Περού Περού τέσσερα χρόνια αργότερα, ή αλλιώς «Ο επιμένων νικά»

[psilos3]

Έχω μέρες να μπω λόγω δουλειάς, μπαίνω βλέπω ιστορία από @psilos3 .. πρώτα πατάω λαικ μετά παίρνω μια παγωμένη μπύρα και αρχίζω το διάβασμα!!

Είσαι αρχηγός, σ' ευχαριστώ πολύ!
Έχουμε πολύ μέλλον ακόμη στην ιστορία.

 

[psilos3]

Ώρα για βουνά



Μετά από έναν εξαιρετικό ύπνο κι ένα τυπικό νόστιμο πρωινό κατεβήκαμε στη ρεσεψιόν για να περιμένουμε τον οδηγό του transfer που έφτασε στην ώρα του, με το ρεσεψιονίστ να βοηθάει αρχικά στη μετάφραση προκειμένου να μας βρει και στη συνέχεια να μου πετάει κι ένα «happy birthday για προχθές», μιας που είχε παρατηρήσει την ημερομηνία στο διαβατήριο μου.

Προορισμός το αεροδρόμιο της πόλης, βλέποντας άλλη μια φορά τις αν μη τι άλλο αντιφατικές εικόνες της διαδρομής.

Ήμασταν δυόμισι ώρες νωρίτερα σ΄αυτό και με την πτήση να μην έχει εμφανιστεί ακόμα στον πίνακα ανακοινώσεων σκοτώσαμε το χρόνο μας σε μερικές μπυρίτσες. Τι να κάνεις, να περάσει η ώρα, δε είχε και τίποτα της προκοπής το αεροδρόμιο πέρα από φαγάδικα με μεγάλο όμως συνωστισμό.
Πάλι καλά που η εντελώς γεμάτη πτήση αναχώρησε στον προβλεπόμενο χρόνο της, με την ευλαβική τήρηση της επιβίβασης να μας κάνει εντύπωση, φτάνοντας μια ώρα περίπου μετά στο αεροδρόμιο του Κούσκο:

Βρήκαμε γρήγορα τον οδηγό μας και ξεκινήσαμε αμέσως τη δύσκολη όπως αποδείχτηκε διαδρομή, με το μποτιλιάρισμα της ιστορικής πόλης να είναι έντονο με το καλησπέρα σας, ιδιαίτερα ως να βγούμε απ’ αυτήν, γεγονός όμως που με βοήθησε να αντιληφθώ παρατηρώντας για πρώτη φορά τόσο καλά που ακριβώς βρίσκομαι.

Το κεφάλαιο «Άνδεις» μόλις είχε ανοίξει, με όσα βλέπαμε να δίνουν την ψευδαίσθηση πως δεν είμαστε απλά τουρίστες αλλά συμμετέχοντες σε ντοκυμανταίρ. Ανθρώπινες φιγούρες που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου, υπέροχα τοπία & πανύψηλα βουνά. Με λίγα λόγια, ιερή κοιλάδα:

Ο οδηγός μας άφησε μετά από δυο ώρες στην κεντρική πλατεία του Ollantaytambo καθώς δεν υπήρχε λόγος να ψάχνει στα πεζοδρομημένα στενάκια. Θα το κάναμε εμείς, βρίσκοντας το όμορφο hostel πολύ εύκολα, διαλέγοντας μάλιστα επιτόπου το δωμάτιο που μας άρεσε μεταξύ των δύο διαθεσίμων, κάνοντας και μια επιπλέον συνεννόηση για την εκδρομή που είχαμε κατά νου την επομένη.

Με την ώρα να πλησιάζει τις επτά και το σκοτάδι να ‘χει ήδη πέσει ετοιμαστήκαμε και βγήκαμε την πρώτη αναγνωριστική βόλτα στο εκπληκτικό αυτό χωριουδάκι των Άνδεων που τόσα και τόσα είχαμε ακούσει:

Περάσαμε τα στενά με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των κτηρίων που βασιζόντουσαν πάνω σε απομεινάρια των παλαιοτέρων όπως είναι γνωστό, καταλήγοντας στην κεντρική πλατεία με τα πολλά βανάκια και μοτοταξί:

Περιττό να πω ότι το μέρος είναι ιδιαίτερα τουριστικό όπως είναι λογικό, με την Plaza Principal να περιστοιχίζεται από διάφορα μαγαζάκια για φαγητό, ποτό, αναμνηστικά κι όλα αυτά τα κλασσικά. Για κάποιο περίεργα αστείο λόγο έκανα απευθείας σύνδεση του χωριού στο μυαλό μου με το Μέτσοβο, κάτι που μ’ έκανε να γελάσω δυνατά. Ας το πούμε έτσι για λόγους ευκολίας.

Το πρώτο που είχαμε κατά νου ήταν να κάνουμε 300$ συνάλλαγμα και μαντέψτε σε τι ανταλλακτήριο έγινε αυτό. Καλά βλέπετε, δεν είναι μόνο μπακάλικο αυτό που περιμένει ο Νίκος να του φέρουν τα περουβιανά χρήματα:

Η λογική μας (ανεξαιρέτως φαρμακευτικής αγωγής) ήταν να ξεκινήσουμε απ’ αυτό το μέρος που βρίσκεται στα 2800 μέτρα ως μια πρώτη προσαρμογή στο υψόμετρο. Προς ώρας δεν είχαμε καταλάβει το παραμικρό, προχωρώντας ακάθεκτοι στο καθιερωμένο καλωσόρισμα. Πολύ αργήσαμε εδώ που τα λέμε (παιδιά βάλτε και καμιά ταμπέλα δε καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται):

Πάνω που καθόμασταν κι απολαμβάναμε τη μπύρα μας στο τραπεζάκι μπροστά από ένα μπαλκόνι με ανοικτές πόρτες, αντιληφθήκαμε τη παρουσία αρκετού κόσμου σε συνδυασμό με ψαλμωδίες. Πάσχα των καθολικών, μ’ ένα έθιμο σαν τον επιτάφιο (δε γνωρίζω αν είναι το ίδιο) να λαμβάνει χώρα τη στιγμή εκείνη στους δρόμους του Olla:

Ήταν ώρα για μερικές ακόμη βόλτες στο Μέτσοβο των Άνδεων, που μόνο πολυσύχναστο δε το έλεγε κανείς. Μα που έχουν πάει όλοι;

Ελάχιστοι ντόπιοι, κυρίως γύρω απ’ την πλατεία με το άγαλμα του Manco Inca, και κάποιοι διάσπαρτοι τουρίστες σαν εμάς μία στο τόσο:

Η συνέχεια μας απαιτούσε παραδόξως φαγητό, έτσι συνεχίσαμε και προς αναζήτηση εστιατορίου πέρα απ’ τα υπόλοιπα, φτάνοντας και στο γεφυράκι πάνω απ’ το χείμαρρο που οδηγεί στο σιδηροδρομικό σταθμό:

Δεν αργήσαμε να στρωθούμε σε τραπέζι μιας και λίγο – πολύ όλα τα καταστήματα μας φαινόντουσαν παρόμοια, ίσως είναι αυτός κι ο λόγος που δε συγκράτησα επωνυμίες. Η πείνα μας ήταν μεγάλη, αποφασίζοντας πέρα απ’ τις μπύρες μας να έρθουμε για πρώτη φορά σε επαφή με τη ντόπια κουζίνα δοκιμάζοντας φιλέτο Αλπάκα, συνοδείας ρυζιού, πατάτας Άνδεων, σαλάτας κι ακόμα ένα μεζέ με λουκάνικο, συζητώντας παράλληλα μ’ ένα ζευγάρι Καλιφορνέζων που στρώθηκαν για ποτό στο διπλανό τραπέζι. Εξαιρετικά όλα ένα προς ένα:

Το φαγητό μας έκατσε ωραία και κόστισε φυσιολογικά, μη πω φθηνά (περίπου 20€ όλα και για τους δύο), οδηγώντας μας σχεδόν αυθόρμητα σ’ ένα ωραίο υπερυψωμένο και σχεδόν άδειο μπαρ της πλατείας προκειμένου να πιούμε κανένα χωνευτικό:

Αντιλαμβάνεστε πως δε χρειαζόταν πολλή σκέψη προκειμένου να καταλήξουμε στο εθνικό cocktail του Περού, το λεγόμενο Pisco Sour που όλοι μας είχαν προτρέψει να δοκιμάσουμε κι όχι μόνο ένα. Καλά δεν είμαστε τύποι που θα πίναμε μόνο ένα έτσι κι αλλιώς, καθισμένοι όμορφα κι ωραία σ’ ένα σκαμπό στο μπαλκονάκι του μπαρ:

Το μόνο που σίγουρα δε θέλαμε εκείνη την ωραία ώρα της ηρεμίας ήταν μια σουρωμένη Γαλλίδα που μας έπιασε την πάρλα σχεδόν αμέσως και μας ζάλισε τον έρωτα, θέλοντας να μας κεράσει κιόλας. Προσπαθούσαμε να την κόψουμε ευγενικά, μέχρι που τη διαολόστειλε ο Νίκος στα Ελληνικά όταν μας ξεστόμισε μια αμίμητη ατάκα περί αρχαίων πολιτισμών, βάζοντας πλάι στον Ελληνικό, στον Αιγυπτιακό κι αυτόν των Ίνκας το Γαλλικό. Ρε που τον βρήκατε τον πολιτισμό οι Γάλλοι, πλάκα μας κάνεις; Μας έκοψε και τη φόρα που ‘χαμε πάρει με τα κοκτειλάκια, όχι τίποτε άλλο…

Έτσι με την αγαπημένη μας συνήθεια ολοκληρώθηκε κι αυτή η ενδιαφέρουσα σίγουρα ημέρα, αφού γυρίσαμε μετά τις 12 στο χόστελ.

• Που θα τη πιούμε τη τελευταία κάνοντας κι ένα τσιγάρο φίλε;
• Θέλει και ρώτημα; Στο πλυσταριό…

Από την επόμενη ξεκινούσαν κιόλας τα πολύ πιο εντυπωσιακά…

 

[Sassenach77]

Ώρα για βουνά

Επιτέλους!

 

[gkalla]

Μέχρι πριν λίγο καιρό έβρισκα Κουσκένια στην Αθήνα με άνεση. Τώρα έχουν εξαφανιστεί…. Τις ήπιες όλες!

 

[Sassenach77]

Για κάποιο περίεργα αστείο λόγο έκανα απευθείας σύνδεση του χωριού στο μυαλό μου με το Μέτσοβο,

Το υψόμετρο φταίει...

 

[Smaragda53]

Δεν είχαν οι Γαλατες πολιτισμο? Έλεος!!!! Κι ο Αστεριξ τι είναι?????

 

[psilos3]

Επιτέλους!

Από δω και πέρα μόνο βουνά!

Μέχρι πριν λίγο καιρό έβρισκα Κουσκένια στην Αθήνα με άνεση. Τώρα έχουν εξαφανιστεί…. Τις ήπιες όλες!

Δε την είχα ξαναδεί στη ζωή μου, ορκίζομαι. Ιδέα δεν είχα πως κυκλοφορεί εκτός Περού!

Δεν είχαν οι Γαλατες πολιτισμο? Έλεος!!!! Κι ο Αστεριξ τι είναι?????

Και που τον βρήκανε;

 

[Sassenach77]

Μέχρι πριν λίγο καιρό έβρισκα Κουσκένια στην Αθήνα με άνεση. Τώρα έχουν εξαφανιστεί…. Τις ήπιες όλες!

Στη Θεσσαλονίκη πάντως δεν την έχω συναντήσει πουθενά ως τώρα και η κόκκινη είναι γαμάτη!

 

[gkalla]

Μόνο την λάγκερ έχω δει στην Αθήνα.

 

[Sassenach77]

Τη Lager δεν την έχω δοκιμάσει

 

[psilos3]

Στη Θεσσαλονίκη πάντως δεν την έχω συναντήσει πουθενά ως τώρα και η κόκκινη είναι γαμάτη!

Εγώ πάλι δε θυμάμαι να ήπια την κόκκινη στο Περού. Νομίζω τουλάχιστον, δε τη πήρε και κάπου το μάτι μου...

 

[Christoforatos Sp]

Το Περού είναι ένα όνειρο που εύχομαι να πραγματοποιήσω στα επόμενα λίγα χρόνια. Ενώ προτιμώ να οργανώνω τα ταξίδια μόνος μου, αυτό το ταξίδι το είχα σιγουρέψει μέσα μου ότι θα το εμπιστευτώ σε ταξιδιωτικό γραφείο. Βέβαια είχα μια ένσταση μέσα μου μήπως απευθυνθώ σε Περουβιανό τουριστικό γραφείο όπως ο condor. Διαβάζοντας την ιστορία σου, αρχίζω να αναθεωρώ. Αναμένω με ανυπομονησία την συνέχεια και αν υπάρχει χρόνος για απάντηση, θα ρωτήσω το εξής: το ταξίδι έγινε Μάρτιο και από ότι καταλαβαίνω έκανε πολύ ζέστη. Δεν υπήρχε επιλογή για άλλο μήνα; ή το ταξίδι εξαρτήθηκε από την εύρεση του οικονομικού αεροπορικού;