psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.065
- Likes
- 55.814
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Στα γύρω-γύρω της λίμνης ως το βράδυ
Ήταν μεσημεράκι όταν ξεκίνησα να κατηφορίζω στο όμορφο μονοπάτι και το αλσύλλιο που ξεκινάει δίπλα από την είσοδο του φρουρίου το οποίο είχε κιόλας κλείσει. Μπορεί στην Ελλάδα η ώρα να ‘χε αλλάξει ως τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (ακόμα μ’ αυτή την αηδία ασχολούμαστε εν έτει 2024, αν είναι δυνατόν), όχι όμως εκεί που βρισκόμουν, μη το φως της ημέρας να μου δίνει ακόμα πολλά περιθώρια για βόλτες:
Έφτασα ακριβώς έξω από τον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Plaošnik ο οποίος όμως τελούσε υπό ανακατασκευή και δε μου έκανε το κλικ για περαιτέρω εξερεύνηση. Εκεί βέβαια μπορεί με ενιαίο εισιτήριο 3€ να θαυμάσει κανείς και το ναό «Свети Климент и Пантелејмон», κατασκευής του 893 από τον άγιο Κλήμη, που όπως είναι λογικό υπέστη πολλές αλλαγές κι ανακατασκευές στο πέρασμα των ετών, μία εκ των οποίων ήταν να γίνει και τζαμί για κάποιο διάστημα:
Είχα ήδη κατέβει αρκετά μέτρα σε σχέση με όσα βρισκόμουν πριν λίγο, ακολουθώντας το δρόμο με το όνομα «Kocho Racin» ο οποίος μου έδινε εξαιρετικές λήψεις προς την πόλη. Μέσω ενός πλακόστρωτου δρόμου κατευθυνόμουν προς την περιοχή του «Канео» που ήταν κι ο επόμενος στόχος μου, παρατηρώντας παράλληλα τις προετοιμασίες των ντόπιων για τον επερχόμενο χειμώνα:
Όσο διαρκούσε η ηλιοφάνεια ο καιρός ήταν φανταστικός, αρκετά ζεστός για την εποχή, δίνοντας την ευκαιρία σε ουκ ολίγους τουρίστες να βολτάρουν στη λίμνη με τα μικρά πλοιάρια:
Το μονοπάτι που ακολουθούσα τα τελευταία λεπτά μ’ έβγαλε φάτσα απέναντι από το επόμενο αξιοθέατο της ημέρας, που δεν ήταν άλλο απ’ τον περίφημο ναό του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου «Црква Свети Јован Богослов» (εικάζεται ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με αυτό της Πάτμου), έναν ακόμα από τους πολλούς αξιόλογους της περιοχής:
Μπήκα εξερευνώντας όλον τον περιβάλλοντα χώρο με τις εξαιρετικές γωνίες θέασης προς τη λίμνη, αλλά και τα πολλά σημεία που μπορείς να ξεκουραστείς, να καθίσεις και να βγάλεις τις φωτογραφίες σου:
Ο ναός παραμένει με άγνωστη ημερομηνία ανέγερσης όπως και άγνωστο αρχιτέκτονα, βάσει ερευνών όμως των αρχαιολόγων το πιθανότερο είναι αυτό να συνέβη κατά τον 13ο αιώνα, πριν την άνοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Υπέστη εργασίες συντήρησης κι αποκατάστασης κατά το 1964 που οδήγησαν και στην ανακάλυψη των σπουδαίων τοιχογραφιών του, που όποιος θέλει να δει καλείται και εκεί να καταβάλλει το αντίτιμο των τριών ευρώ.
Έμεινα στο σημείο όσο χρειαζόμουν για να φωτογραφίσω και να απολαύσω το τοπίο, θα ήθελα όμως να βρισκόμουν εκεί πιο νωρίς για να μείνω περισσότερο, μιας και ήταν σίγουρα από τα καλύτερα μέρη της πόλης:
Αντ’ αυτού και συμβουλευόμενος τον ηλεκτρονικό χάρτη, αποφάσισα ν’ ακολουθήσω τον παραλίμνιο δρόμο που θα με γυρνούσε προς το κέντρο μέσω της «παραλίας» αρχικά του Kaneo με το ομώνυμο restaurant:
Δυστυχώς το υπαίθριο μπαράκι που συνάντησα στη διαδρομή μου ήταν κλειστό, αλλιώς πολύ ευχαρίστως θα έτσουζα ένα, συνεχίζοντας έτσι την πορεία μου:
Η πολύ έξυπνη ιδέα να δημιουργήσουν έναν ξύλινο πεζόδρομο στο σημείο αυτό της διαδρομής έδινε την ευκαιρία ώστε πάρα πολύς κόσμος να βολτάρει εκεί, ιδιαίτερα με τόσο καλή μέρα:
Χωρίς να το καταλάβω είχα βρεθεί κιόλας στο προαύλιο της Αγίας Σοφίας «Црква Св. Софија» όπως και την προηγούμενη ημέρα, από την κάτω όμως πλευρά. Προφανώς και ο ναός του 10ου αιώνα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της χώρας ολόκληρης, κληρονομιά και αυτός της Βουλγάρικης αυτοκρατορίας:
Ήμουν πάλι σ’ ένα από τα ωραιότερα σημεία της περιοχής με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική, θέλοντας να το φωτογραφίσω όπως και το προηγούμενο βράδυ:
Αρκετά τουριστικό μέρος όπως είναι λογικό χωρίς όμως όλο αυτό να επηρεάζει την ομορφιά του, με τις επεκτατικές αηδίες να μη λείπουν δυστυχώς ούτε δω. Το μόνο που μου έκανε κακή εντύπωση ήταν η πρόσβαση των οχημάτων μέχρις εκείνο το σημείο που θα μπορούσε ίσως ν’ αποφεύγεται τις ώρες αιχμής:
Με την πικρή διαπίστωση ότι το οινοποιείο που ήθελα να ψωνίσω ήταν κλειστό, επέλεξα κι εγώ όπως οι περισσότεροι ένα από τα ασφυκτικά γεμάτα καφέ προκειμένου να κάνω ένα διάλειμμα δροσιάς που χρειαζόμουν από ώρα:
Έτσι, με τον ήλιο να ‘χει αρχίσει την κάθοδο του πήρα το δρόμο της επιστροφής για το διαμέρισμα, αρχικά απ’ τον πεζόδρομο St.Clement και κατόπιν από τον κεντρικό Makedonski Prosvetiteli προκειμένου να ψωνίσω κιόλας το κατιτίς μου για φαγητό:
Χορτασμένος κι έχοντας παρακολουθήσει κι ολίγον από ελληνικό ματσάκι βγήκα πριν τις εννιά για την Κυριακάτικη νυχτερινή βόλτα μου, περπατώντας αρκετά προκειμένου ν’ ανακαλύψω ένα jazz bar για το οποίο είχα διαβάσει ωραία σχόλια, ωστόσο βρήκα κλειστό. Δε με χάλασε, έβγαλα για μια ακόμη φορά εξαιρετικές νυχτερινές φωτογραφίες στην -αισθητά πιο άδεια από κόσμο- πόλη:
Έπρεπε να τσεκάρω τις υπόλοιπες επιλογές προκειμένου να βρω ένα φιλόξενο μπαρ να ποτίσω τους δαίμονες μου, διανύοντας εύκολα το ένα χιλιόμετρο πλάι από το νερό στους έρημους δρόμους της πόλης:
Τα καταστήματα όμως είχαν αρκετό κόσμο οφείλω να πω. Παραδόξως προσπέρασα την Ιρλανδική, θέλοντας να δω και το μπαράκι του «Tino’s» που φαινόταν -και τελικά ήταν- καλό, πίνοντας τις πρώτες στο φιλόξενο του μπαρ και τον όμορφο χώρο του:
Ήταν κοντά 11 όταν ξεκίνησα το δρόμο για πίσω και με την Ιρλανδική «five» τόσο κοντά στο σπίτι δεν είχα επιλογή, ώστε να κλείσω με τον καλύτερο τρόπο την ημέρα και συνολικά την εκδρομή.
Αυτή τη φορά δε γινόταν ο χαμός της προηγούμενης, έτσι δε δυσκολεύτηκα να βρω θέση στο μπαρ δίπλα από μια παρέα Ελλήνων που τα έπινε και συζητούσε σ’ ένα τραπέζι.
Ο υπεύθυνος στο μεταξύ με το που αντιλήφθηκε ότι φοράω μπλούζα των Rammstein ξεκίνησε να βάζει στη λίστα τραγουδιών το ένα πίσω απ’ το άλλο.
Λέτε να το έκανε επίτηδες για να παραγγέλνω;
Λέτε να πέτυχε το σκοπό του;
Ήταν μεσημεράκι όταν ξεκίνησα να κατηφορίζω στο όμορφο μονοπάτι και το αλσύλλιο που ξεκινάει δίπλα από την είσοδο του φρουρίου το οποίο είχε κιόλας κλείσει. Μπορεί στην Ελλάδα η ώρα να ‘χε αλλάξει ως τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (ακόμα μ’ αυτή την αηδία ασχολούμαστε εν έτει 2024, αν είναι δυνατόν), όχι όμως εκεί που βρισκόμουν, μη το φως της ημέρας να μου δίνει ακόμα πολλά περιθώρια για βόλτες:
Έφτασα ακριβώς έξω από τον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Plaošnik ο οποίος όμως τελούσε υπό ανακατασκευή και δε μου έκανε το κλικ για περαιτέρω εξερεύνηση. Εκεί βέβαια μπορεί με ενιαίο εισιτήριο 3€ να θαυμάσει κανείς και το ναό «Свети Климент и Пантелејмон», κατασκευής του 893 από τον άγιο Κλήμη, που όπως είναι λογικό υπέστη πολλές αλλαγές κι ανακατασκευές στο πέρασμα των ετών, μία εκ των οποίων ήταν να γίνει και τζαμί για κάποιο διάστημα:
Είχα ήδη κατέβει αρκετά μέτρα σε σχέση με όσα βρισκόμουν πριν λίγο, ακολουθώντας το δρόμο με το όνομα «Kocho Racin» ο οποίος μου έδινε εξαιρετικές λήψεις προς την πόλη. Μέσω ενός πλακόστρωτου δρόμου κατευθυνόμουν προς την περιοχή του «Канео» που ήταν κι ο επόμενος στόχος μου, παρατηρώντας παράλληλα τις προετοιμασίες των ντόπιων για τον επερχόμενο χειμώνα:
Όσο διαρκούσε η ηλιοφάνεια ο καιρός ήταν φανταστικός, αρκετά ζεστός για την εποχή, δίνοντας την ευκαιρία σε ουκ ολίγους τουρίστες να βολτάρουν στη λίμνη με τα μικρά πλοιάρια:
Το μονοπάτι που ακολουθούσα τα τελευταία λεπτά μ’ έβγαλε φάτσα απέναντι από το επόμενο αξιοθέατο της ημέρας, που δεν ήταν άλλο απ’ τον περίφημο ναό του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου «Црква Свети Јован Богослов» (εικάζεται ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με αυτό της Πάτμου), έναν ακόμα από τους πολλούς αξιόλογους της περιοχής:
Μπήκα εξερευνώντας όλον τον περιβάλλοντα χώρο με τις εξαιρετικές γωνίες θέασης προς τη λίμνη, αλλά και τα πολλά σημεία που μπορείς να ξεκουραστείς, να καθίσεις και να βγάλεις τις φωτογραφίες σου:
Ο ναός παραμένει με άγνωστη ημερομηνία ανέγερσης όπως και άγνωστο αρχιτέκτονα, βάσει ερευνών όμως των αρχαιολόγων το πιθανότερο είναι αυτό να συνέβη κατά τον 13ο αιώνα, πριν την άνοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Υπέστη εργασίες συντήρησης κι αποκατάστασης κατά το 1964 που οδήγησαν και στην ανακάλυψη των σπουδαίων τοιχογραφιών του, που όποιος θέλει να δει καλείται και εκεί να καταβάλλει το αντίτιμο των τριών ευρώ.
Έμεινα στο σημείο όσο χρειαζόμουν για να φωτογραφίσω και να απολαύσω το τοπίο, θα ήθελα όμως να βρισκόμουν εκεί πιο νωρίς για να μείνω περισσότερο, μιας και ήταν σίγουρα από τα καλύτερα μέρη της πόλης:
Αντ’ αυτού και συμβουλευόμενος τον ηλεκτρονικό χάρτη, αποφάσισα ν’ ακολουθήσω τον παραλίμνιο δρόμο που θα με γυρνούσε προς το κέντρο μέσω της «παραλίας» αρχικά του Kaneo με το ομώνυμο restaurant:
Δυστυχώς το υπαίθριο μπαράκι που συνάντησα στη διαδρομή μου ήταν κλειστό, αλλιώς πολύ ευχαρίστως θα έτσουζα ένα, συνεχίζοντας έτσι την πορεία μου:
Η πολύ έξυπνη ιδέα να δημιουργήσουν έναν ξύλινο πεζόδρομο στο σημείο αυτό της διαδρομής έδινε την ευκαιρία ώστε πάρα πολύς κόσμος να βολτάρει εκεί, ιδιαίτερα με τόσο καλή μέρα:
Χωρίς να το καταλάβω είχα βρεθεί κιόλας στο προαύλιο της Αγίας Σοφίας «Црква Св. Софија» όπως και την προηγούμενη ημέρα, από την κάτω όμως πλευρά. Προφανώς και ο ναός του 10ου αιώνα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της χώρας ολόκληρης, κληρονομιά και αυτός της Βουλγάρικης αυτοκρατορίας:
Ήμουν πάλι σ’ ένα από τα ωραιότερα σημεία της περιοχής με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική, θέλοντας να το φωτογραφίσω όπως και το προηγούμενο βράδυ:
Αρκετά τουριστικό μέρος όπως είναι λογικό χωρίς όμως όλο αυτό να επηρεάζει την ομορφιά του, με τις επεκτατικές αηδίες να μη λείπουν δυστυχώς ούτε δω. Το μόνο που μου έκανε κακή εντύπωση ήταν η πρόσβαση των οχημάτων μέχρις εκείνο το σημείο που θα μπορούσε ίσως ν’ αποφεύγεται τις ώρες αιχμής:
Με την πικρή διαπίστωση ότι το οινοποιείο που ήθελα να ψωνίσω ήταν κλειστό, επέλεξα κι εγώ όπως οι περισσότεροι ένα από τα ασφυκτικά γεμάτα καφέ προκειμένου να κάνω ένα διάλειμμα δροσιάς που χρειαζόμουν από ώρα:
Έτσι, με τον ήλιο να ‘χει αρχίσει την κάθοδο του πήρα το δρόμο της επιστροφής για το διαμέρισμα, αρχικά απ’ τον πεζόδρομο St.Clement και κατόπιν από τον κεντρικό Makedonski Prosvetiteli προκειμένου να ψωνίσω κιόλας το κατιτίς μου για φαγητό:
Χορτασμένος κι έχοντας παρακολουθήσει κι ολίγον από ελληνικό ματσάκι βγήκα πριν τις εννιά για την Κυριακάτικη νυχτερινή βόλτα μου, περπατώντας αρκετά προκειμένου ν’ ανακαλύψω ένα jazz bar για το οποίο είχα διαβάσει ωραία σχόλια, ωστόσο βρήκα κλειστό. Δε με χάλασε, έβγαλα για μια ακόμη φορά εξαιρετικές νυχτερινές φωτογραφίες στην -αισθητά πιο άδεια από κόσμο- πόλη:
Έπρεπε να τσεκάρω τις υπόλοιπες επιλογές προκειμένου να βρω ένα φιλόξενο μπαρ να ποτίσω τους δαίμονες μου, διανύοντας εύκολα το ένα χιλιόμετρο πλάι από το νερό στους έρημους δρόμους της πόλης:
Τα καταστήματα όμως είχαν αρκετό κόσμο οφείλω να πω. Παραδόξως προσπέρασα την Ιρλανδική, θέλοντας να δω και το μπαράκι του «Tino’s» που φαινόταν -και τελικά ήταν- καλό, πίνοντας τις πρώτες στο φιλόξενο του μπαρ και τον όμορφο χώρο του:
Ήταν κοντά 11 όταν ξεκίνησα το δρόμο για πίσω και με την Ιρλανδική «five» τόσο κοντά στο σπίτι δεν είχα επιλογή, ώστε να κλείσω με τον καλύτερο τρόπο την ημέρα και συνολικά την εκδρομή.
Αυτή τη φορά δε γινόταν ο χαμός της προηγούμενης, έτσι δε δυσκολεύτηκα να βρω θέση στο μπαρ δίπλα από μια παρέα Ελλήνων που τα έπινε και συζητούσε σ’ ένα τραπέζι.
Ο υπεύθυνος στο μεταξύ με το που αντιλήφθηκε ότι φοράω μπλούζα των Rammstein ξεκίνησε να βάζει στη λίστα τραγουδιών το ένα πίσω απ’ το άλλο.
Λέτε να το έκανε επίτηδες για να παραγγέλνω;
Λέτε να πέτυχε το σκοπό του;
Last edited:
