psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.065
- Likes
- 55.814
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Καλημέρα από την παλιά πόλη
Να ξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε. Να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα για να μπαίνουν στη θέση τους και να μην έχουμε παρερμηνείες. Ταξίδι στα Βαλκάνια δίχως «Μπουρέκ» για πρωινό δεν είναι ταξίδι στα Βαλκάνια. Ομοίως όπως με τη μπουγάτσα στη βόρειο Ελλάδα.
Μάστορα, ένα με κιμά, ένα με τυρί κι ένα απ’ αυτό το άλλο το ζυμωτό με τη σοκολάτα λοιπόν για να ξεκινήσει καλά η μέρα:
Αρκετά σκασμένος όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν βρέθηκα και πάλι στο γνωστό σημείο της πλατείας Shadrvan, ανάμεσα σε αιωνόβια πλατάνια, το τζαμί «Abidin Pasha» και την εκκλησία «Holy Mother - Kamensko», σε μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα της ευρύτερης περιοχής απ’ όπου θα ξεκινούσε η περιήγηση της ημέρας, προχωρώντας την «Goce Delchev» που θύμιζε περισσότερο Τούρκικη γειτονιά:
Κάνοντας αριστερά στην «Cyril and Methodius» ο δρόμος άρχισε να γίνεται αρκετά ανηφορικός, με το χάρτη να με οδηγεί στα σκαλιά που οδηγούσαν στην Άνω/Παλιά πόλη εν μέσω πυκνής βλάστησης:
Χωρίς να κοπιάσω ιδιαίτερα βρέθηκα λίγα λεπτά μετά απέναντι από την άνω πύλη «Горна порта» των τειχών της. Πίσω μου έβλεπα ήδη από ψηλά τις εικόνες της νέας πόλης που έως εκείνη τη στιγμή δεν είχα αντιληφθεί πως είναι τόσο μεγάλη:
Με γρήγορα βήματα πήρα τον ανήφορο στ΄ αριστερά μου όπου πέρα από τα πολύ ωραία οικήματα (και) της άνω πόλης θα συναντούσα το επόμενο αξιοθέατο του χάρτη μου:
Περνώντας από μια ακόμα πολύ ωραία πύλη βρέθηκα στο προαύλιο του εντυπωσιακού ναού με το όνομα «Παναγία της Περιβλέπτου» (Црква Богородица Перивлепта) το οποίο θα συναντήσετε και σε άλλα σημεία στα βαλκάνια, κτισμένη παρακαλώ στο 1295 (!), με προβλεπόμενο εισιτήριο εισόδου και αυτή:
Ακριβώς από δίπλα βρίσκεται και το κτήριο της διοίκησης που φωτογράφησα εν συντομία, καθώς ήθελα να βρεθώ στο απέναντι μπαλκόνι ,ένα μοναδικό σημείο θέασης προς το φρούριο και την παλιά πόλη:
Αφού πήρα τις απαραίτητες εικόνες συνέχισα κατηφορίζοντας, κάνοντας όμως πρώτα στάση για μερικά αναμνηστικά μαγνητάκια (δύσκολο να βρεις δίχως το Macedonia επάνω), ως το διπλανό επόμενο κι εξίσου γνωστό σημαντικό μνημείο της πόλης:
Το αρχαίο θέατρο της Οχρίδας «Антички театар» όπου βρίσκεται προστατευμένο ανάμεσα στους δύο λόφους για να μη χάνει την ακουστική του, ανήκει στην Ελληνιστική περίοδο καθώς το παλαιό του τμήμα που σώζεται εικάζεται ότι χτίστηκε περίπου στο 200 π.Χ. ,καθιστώντας το πολύ σημαντικό στην ευρύτερη περιοχή. Από τα τέλη των 80s λειτουργεί και πάλι τους καλοκαιρινούς μήνες για διάφορα πολιτιστικά δρώμενα. Στο χώρο δεν υπάρχει είσοδος ή κάποια άλλη χρέωση επίσκεψης:
Ήμουν σε διαδικασία εγρήγορσης καθώς συνέχισα την πορεία μου που με οδηγούσε στα ψηλότερα στρώματα της πόλης, παρατηρώντας επίσης και τη μοναδική θέα προς τη λίμνη όσο ανέβαινα. Ήθελα να δω κι άλλα, τουλάχιστον όσα είχα σημειωμένα και ο χρόνος μ’ έπαιρνε απόλυτα:
Λίγα λεπτά αργότερα είχα φτάσει κιόλας έξω από το φρούριο του Σαμουήλ «Самоилова тврдина» όπου πλήρωσα στην είσοδο το εισιτήριο κόστους 150 δηναρίων (2,5 ευρώ) προκειμένου να εισέλθω και να κατευθυνθώ αρχικά προς τα τείχη του, ανάμεσα σε άπειρους για άλλη μια φορά Έλληνες τουρίστες:
Το φρούριο κατασκευάστηκε κατά τον 10ο αιώνα από τον τσάρο της Βουλγάρικης αυτοκρατορίας Σαμουήλ, βασιζόμενο πάνω στη θέση παλαιότερης οχύρωσης. Ανακαινίστηκε εκ νέου το 2003 για τουριστικούς λόγους, προσφέροντας απρόσκοπτη θέα περιμετρικά μιας και βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του λόφου:
Γύρισα αρκετή ώρα μπορώ να πω ανεβοκατεβαίνοντας τις οχυρώσεις και βγάζοντας παράλληλα φωτογραφίες προς τη λίμνη ή τη νέα πόλη:
Ο τέλειος καιρός και τα εξαιρετικά θρησκευτικά κυρίως κτίσματα της Οχρίδας βοηθούσαν σημαντικά μπορώ να πω στις λήψεις μου:
Αφού χόρτασα περιήγηση και περπάτημα στο φρούριο, πέρασα την πύλη προς τα έξω αυτή τη φορά με τη δίψα να μ’ έχει ρημάξει ήδη και να γίνεται ακόμη πιο έντονη κάτω από τέτοια ζέστη. Ήθελα επειγόντως ένα διάλειμμα δροσιάς πριν συνεχίσω:
Για καλή μου τύχη το «Fort Cafe» ήταν δίπλα, ορθάνοικτο και με περίμενε, διακοσμημένο τουλάχιστον εντυπωσιακά θα ‘λεγε κανείς:
Απανταχού λάτρεις των 70s και κυρίως των 80s ενωθείτε κι ελάτε, θα δώσω εικόνα απ΄ τον εκπληκτικά αυτόν διακοσμημένο χώρο, τολμώ να πω σε μουσειακό επίπεδο:
Κάθε λογής αντικείμενο από τις δεκαετίες που λατρέψαμε και προλάβαμε να ζήσουμε έστω και μικροί βρισκόταν στο εξαιρετικό καφέ-μπαρ δίπλα στο φρούριο, που ουκ ολίγοι έκαναν στάση για τον καφέ, το γλυκάκι ή να πιούν κάτι σε αλκοόλ βλέποντας τη θέα και γεμίζοντας εικόνες από τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις:
Ιδανικό μέρος για μία μπύρα δε νομίζετε;
Να ξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε. Να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα για να μπαίνουν στη θέση τους και να μην έχουμε παρερμηνείες. Ταξίδι στα Βαλκάνια δίχως «Μπουρέκ» για πρωινό δεν είναι ταξίδι στα Βαλκάνια. Ομοίως όπως με τη μπουγάτσα στη βόρειο Ελλάδα.
Μάστορα, ένα με κιμά, ένα με τυρί κι ένα απ’ αυτό το άλλο το ζυμωτό με τη σοκολάτα λοιπόν για να ξεκινήσει καλά η μέρα:
Αρκετά σκασμένος όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν βρέθηκα και πάλι στο γνωστό σημείο της πλατείας Shadrvan, ανάμεσα σε αιωνόβια πλατάνια, το τζαμί «Abidin Pasha» και την εκκλησία «Holy Mother - Kamensko», σε μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα της ευρύτερης περιοχής απ’ όπου θα ξεκινούσε η περιήγηση της ημέρας, προχωρώντας την «Goce Delchev» που θύμιζε περισσότερο Τούρκικη γειτονιά:
Κάνοντας αριστερά στην «Cyril and Methodius» ο δρόμος άρχισε να γίνεται αρκετά ανηφορικός, με το χάρτη να με οδηγεί στα σκαλιά που οδηγούσαν στην Άνω/Παλιά πόλη εν μέσω πυκνής βλάστησης:
Χωρίς να κοπιάσω ιδιαίτερα βρέθηκα λίγα λεπτά μετά απέναντι από την άνω πύλη «Горна порта» των τειχών της. Πίσω μου έβλεπα ήδη από ψηλά τις εικόνες της νέας πόλης που έως εκείνη τη στιγμή δεν είχα αντιληφθεί πως είναι τόσο μεγάλη:
Με γρήγορα βήματα πήρα τον ανήφορο στ΄ αριστερά μου όπου πέρα από τα πολύ ωραία οικήματα (και) της άνω πόλης θα συναντούσα το επόμενο αξιοθέατο του χάρτη μου:
Περνώντας από μια ακόμα πολύ ωραία πύλη βρέθηκα στο προαύλιο του εντυπωσιακού ναού με το όνομα «Παναγία της Περιβλέπτου» (Црква Богородица Перивлепта) το οποίο θα συναντήσετε και σε άλλα σημεία στα βαλκάνια, κτισμένη παρακαλώ στο 1295 (!), με προβλεπόμενο εισιτήριο εισόδου και αυτή:
Ακριβώς από δίπλα βρίσκεται και το κτήριο της διοίκησης που φωτογράφησα εν συντομία, καθώς ήθελα να βρεθώ στο απέναντι μπαλκόνι ,ένα μοναδικό σημείο θέασης προς το φρούριο και την παλιά πόλη:
Αφού πήρα τις απαραίτητες εικόνες συνέχισα κατηφορίζοντας, κάνοντας όμως πρώτα στάση για μερικά αναμνηστικά μαγνητάκια (δύσκολο να βρεις δίχως το Macedonia επάνω), ως το διπλανό επόμενο κι εξίσου γνωστό σημαντικό μνημείο της πόλης:
Το αρχαίο θέατρο της Οχρίδας «Антички театар» όπου βρίσκεται προστατευμένο ανάμεσα στους δύο λόφους για να μη χάνει την ακουστική του, ανήκει στην Ελληνιστική περίοδο καθώς το παλαιό του τμήμα που σώζεται εικάζεται ότι χτίστηκε περίπου στο 200 π.Χ. ,καθιστώντας το πολύ σημαντικό στην ευρύτερη περιοχή. Από τα τέλη των 80s λειτουργεί και πάλι τους καλοκαιρινούς μήνες για διάφορα πολιτιστικά δρώμενα. Στο χώρο δεν υπάρχει είσοδος ή κάποια άλλη χρέωση επίσκεψης:
Ήμουν σε διαδικασία εγρήγορσης καθώς συνέχισα την πορεία μου που με οδηγούσε στα ψηλότερα στρώματα της πόλης, παρατηρώντας επίσης και τη μοναδική θέα προς τη λίμνη όσο ανέβαινα. Ήθελα να δω κι άλλα, τουλάχιστον όσα είχα σημειωμένα και ο χρόνος μ’ έπαιρνε απόλυτα:
Λίγα λεπτά αργότερα είχα φτάσει κιόλας έξω από το φρούριο του Σαμουήλ «Самоилова тврдина» όπου πλήρωσα στην είσοδο το εισιτήριο κόστους 150 δηναρίων (2,5 ευρώ) προκειμένου να εισέλθω και να κατευθυνθώ αρχικά προς τα τείχη του, ανάμεσα σε άπειρους για άλλη μια φορά Έλληνες τουρίστες:
Το φρούριο κατασκευάστηκε κατά τον 10ο αιώνα από τον τσάρο της Βουλγάρικης αυτοκρατορίας Σαμουήλ, βασιζόμενο πάνω στη θέση παλαιότερης οχύρωσης. Ανακαινίστηκε εκ νέου το 2003 για τουριστικούς λόγους, προσφέροντας απρόσκοπτη θέα περιμετρικά μιας και βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του λόφου:
Γύρισα αρκετή ώρα μπορώ να πω ανεβοκατεβαίνοντας τις οχυρώσεις και βγάζοντας παράλληλα φωτογραφίες προς τη λίμνη ή τη νέα πόλη:
Ο τέλειος καιρός και τα εξαιρετικά θρησκευτικά κυρίως κτίσματα της Οχρίδας βοηθούσαν σημαντικά μπορώ να πω στις λήψεις μου:
Αφού χόρτασα περιήγηση και περπάτημα στο φρούριο, πέρασα την πύλη προς τα έξω αυτή τη φορά με τη δίψα να μ’ έχει ρημάξει ήδη και να γίνεται ακόμη πιο έντονη κάτω από τέτοια ζέστη. Ήθελα επειγόντως ένα διάλειμμα δροσιάς πριν συνεχίσω:
Για καλή μου τύχη το «Fort Cafe» ήταν δίπλα, ορθάνοικτο και με περίμενε, διακοσμημένο τουλάχιστον εντυπωσιακά θα ‘λεγε κανείς:
Απανταχού λάτρεις των 70s και κυρίως των 80s ενωθείτε κι ελάτε, θα δώσω εικόνα απ΄ τον εκπληκτικά αυτόν διακοσμημένο χώρο, τολμώ να πω σε μουσειακό επίπεδο:
Κάθε λογής αντικείμενο από τις δεκαετίες που λατρέψαμε και προλάβαμε να ζήσουμε έστω και μικροί βρισκόταν στο εξαιρετικό καφέ-μπαρ δίπλα στο φρούριο, που ουκ ολίγοι έκαναν στάση για τον καφέ, το γλυκάκι ή να πιούν κάτι σε αλκοόλ βλέποντας τη θέα και γεμίζοντας εικόνες από τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις:
Ιδανικό μέρος για μία μπύρα δε νομίζετε;
Last edited:
