περι κινήτρων.....

[Yorgos]

αυτο που εχει να μου διδαξει ο ινδος αστεγος μπορω εξισου να το μαθω και απο τον αστεγο της πλατειας Ομονοιας.

Διαφωνώ καθέτως. Η φτώχεια έχει διαφορετική έκφραση σε κάθε χώρα και πολιτισμό, όπως την έχει και η τέχνη, η αστυφιλία, η πίστη, το κιτς κλπ. Π.χ στα slums της Βομβάης, η έλλειψη χώρου και πόρων έχει δημιουργήσει ένα εκπληκτικό μικρόκοσμο όλων των εθνοτήτων που αποτελούν την Ινδία και είναι εντυπωσιακό να δεις το πόσο διαφέρει ο τρόπος αντιμετώπισης του ενός εθνικού, γλωσσικού ή θρησκευτικού γκρουπ από τον άλλο, την ίδια ώρα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα. Επίσης, ο άστεγος της Αιθιοπίας είναι η μέρα με τη νύχτα με τον άστεγο της Ελλάδας ή των ΗΠΑ ή της Τζακάρτα και ο εντοπισμός των διαφορετικών αιτιών ύπαρξης του ιδίου προβλήματος είναι αντικείμενο κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Το ότι κάποιοι είναι φτωχοί, άστεγοι, αποκλεισμένοι κλπ δεν τους κάνει αυτόματα ένα ομοιογενές γκρουπ, όπως δεν τους κάνει και η ύπαρξη μιας κοινής πίστης, ενός πολιτικού συστήματος ή μιας συγκεκριμένης γεωγραφικής κατάστασης.

Θέλω να πω ότι παίρνει κανείς τελείως διαφορετικά μαθήματα από τη συνάντηση με τη φτώχεια σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση.

 

[eva kas]

Παρατηρω το εξης: Νομιζω οτι και η Δαφνη το παρατηρησε.
Μιλαμε για τα σλαμ της Ινδιας, τις φαβελες της Βραζιλιας η Λατινικης Αμερικης γενικοτερα, αλλα αγνουμε τους αστεγους του "δυτικου" κοσμου στον οποιον θεωρουμε οτι ανηκουμε. Αναρωτιεμαι γιατι θα επρεπε να επισκεφθω τα σλαμ της Βομβαης εφοσον δεν επισκεπτομαι τους αστεγους στο πρωην Εφετειο Αθηνων για παραδειγμα. Γιατι να επισκεφθω τις φαβελες της λατινικης Αμερικης και να μην επισκεφθω τους αστεγους των ΗΠΑ.
Γιατι δηλαδη μιλαμε για τους αστεγους του τριτου κοσμου και αγνοουμε τους αστεγους του ανεπτυγμενου; Επειδη οι αστεγοι του τριτου κοσμου ηταν παντα εκει, αρα συναπαρτιζουν το πολιτιστικο υποβαθρο της χωρας, ενω στον ανεπτυγμενο κοσμο τωρα αρχιζουν και αποκτουν μεγαλο μεγεθος; Δηλαδη δεν αποτελουν ακομη τμημα της πολιτιστικης παραδοσης της Δυσης; Τοτε ας κρατησουμε την ορεξη μας για καμια δεκαπεντε χρονια που πλεον θα ειναι αναποσπαστο μερος της κουλτουρας και ημων, οποτε και εγω τοτε θα παρω το τουρ για το πρωην Εφετειο Αθηνων. Φανταζομαι μεχρι τοτε θα εχει αναπτυχθει και αυτος ο τομεας τουρισμου οποτε και θα εχω πολλες επιλογες: "ζηστε ως αστεγοι δυο ημερες στο πρωην Εφετειο' , "ζητιανεψτε ενα απογευμα στην Αθηνας" κλπ, κλπ.
Εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι αυτο που εχει να μου διδαξει ο ινδος αστεγος μπορω εξισου να το μαθω και απο τον αστεγο της πλατειας Ομονοιας. Εκεινα ομως που εχει να μου δωσει η Ινδια, η Λατινικη Αμερικη, η Αφρικη κλπ ειναι διαφορετικα και δε μπορω να τα νιωσω στην Ελλαδα.

ισως με αυτο που θα πω να ειμαι εκτος θεματος γιατι δεν ειναι καποιο κινητρο λογω ταξιδιου αλλα κατι που ειδα πριν πολλα χρονια στο διπλα χωριο απο το δικο μου.
Μου ζητηθηκε να απο το προγραμμα "κατ'οικων βοηθεια" να επισκευτουμε καποιους παπουδες να τους πουμε τα καλαντα και να τους δωσουμε τις ευχες μας.
αυτο που ανακαλυψα και πραγματικα στεναχωρηθηκα παρα πολυ ειναι οτι ο καθε ανθρωπος δεν ξερεις τι κρυβει πισω απο την πορτα του.
ειδα ανθρωπους που δεν ειχαν οροφη στο σπιτι τους και ειχαν βαλει ενα ναυλον,ανθρωπους που τους ειχαν κοψει και τα δυο ποδια απο το σαχαρο και αλλους που δεν ειχαν κανενα να τους νοιαζεται εκτος απο τα κοριτσια του προγραμματος.
και ολα αυτα λιγα μετρα μακρια απο το δικο μου σπιτι και τον δικο μου κοσμο...........
συγνωμη αν ειμαι εκτος θεματος αλλα νομιζω οτι και αυτο ηταν ενα ταξιδι που αποκομμισα καποιες εικονες που δεν θα ξεχασω ποτε.

 

[Defkalion]

Τα άσχετα μηνύματα διαγράφηκαν, σας παρακαλώ μείνετε on topic.

 

[Dafni]

αυτο που εχει να μου διδαξει ο ινδος αστεγος μπορω εξισου να το μαθω και απο τον αστεγο της πλατειας Ομονοιας.

Διαφωνώ καθέτως. Η φτώχεια έχει διαφορετική έκφραση σε κάθε χώρα και πολιτισμό, όπως την έχει και η τέχνη, η αστυφιλία, η πίστη, το κιτς κλπ. Π.χ στα slums της Βομβάης, η έλλειψη χώρου και πόρων έχει δημιουργήσει ένα εκπληκτικό μικρόκοσμο όλων των εθνοτήτων που αποτελούν την Ινδία και είναι εντυπωσιακό να δεις το πόσο διαφέρει ο τρόπος αντιμετώπισης του ενός εθνικού, γλωσσικού ή θρησκευτικού γκρουπ από τον άλλο, την ίδια ώρα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα. Επίσης, ο άστεγος της Αιθιοπίας είναι η μέρα με τη νύχτα με τον άστεγο της Ελλάδας ή των ΗΠΑ ή της Τζακάρτα και ο εντοπισμός των διαφορετικών αιτιών ύπαρξης του ιδίου προβλήματος είναι αντικείμενο κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Το ότι κάποιοι είναι φτωχοί, άστεγοι, αποκλεισμένοι κλπ δεν τους κάνει αυτόματα ένα ομοιογενές γκρουπ, όπως δεν τους κάνει και η ύπαρξη μιας κοινής πίστης, ενός πολιτικού συστήματος ή μιας συγκεκριμένης γεωγραφικής κατάστασης.

Θέλω να πω ότι παίρνει κανείς τελείως διαφορετικά μαθήματα από τη συνάντηση με τη φτώχεια σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση.

συμφωνώ και γω σε αυτό που λες ...για αυτό άλλωστε και οι δικές σου...ανταποκρισεις από διάφορες γωνιες του κόσμου έχουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον....
εκεινο που θέλω να διαχωρίσω είναι ότι είναι αλλο το ενδιαφέρον κοινωνιολογικου τυπου,άλλο η ευαισθητοποιηση που αισθανεται κανεις....αυτή νομιζω ότι δεν επιτυγχάνεται μόνο με την πραρατήρηση εκ του σύνεγγυς των "πασχόντων"πληθησμών σε κάθε μέρος του κόσμου χωριστά..αυτό δε σημαίνει δε ότι αυτή η παρατηρηση δε μπορεί να είναι εποικοδομητική και σε αυτό το επιπεδο και να είναι ένα σπουδαιο μάθημα η μόνη μου ένσταση είναι όταν αυτή η παρατήρηση αποτελει μέρος μιας δήθεν πολιτιστικοκοινωνικής αναζήτησης που υποκρυπτει στοιχεια
ευτελους "ικανοποιησης" που προερχονται από την "διέγερση" που προκαλει
η παρακολουθηση μιας οδυνηρής πραματικότητας,ξέροντας ότι δεν είμαστε κομμάτι της....

 

[ΕΡΣΗ]

αυτο που εχει να μου διδαξει ο ινδος αστεγος μπορω εξισου να το μαθω και απο τον αστεγο της πλατειας Ομονοιας.

Διαφωνώ καθέτως. Η φτώχεια έχει διαφορετική έκφραση σε κάθε χώρα και πολιτισμό, όπως την έχει και η τέχνη, η αστυφιλία, η πίστη, το κιτς κλπ. Π.χ στα slums της Βομβάης, η έλλειψη χώρου και πόρων έχει δημιουργήσει ένα εκπληκτικό μικρόκοσμο όλων των εθνοτήτων που αποτελούν την Ινδία και είναι εντυπωσιακό να δεις το πόσο διαφέρει ο τρόπος αντιμετώπισης του ενός εθνικού, γλωσσικού ή θρησκευτικού γκρουπ από τον άλλο, την ίδια ώρα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα. Επίσης, ο άστεγος της Αιθιοπίας είναι η μέρα με τη νύχτα με τον άστεγο της Ελλάδας ή των ΗΠΑ ή της Τζακάρτα και ο εντοπισμός των διαφορετικών αιτιών ύπαρξης του ιδίου προβλήματος είναι αντικείμενο κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Το ότι κάποιοι είναι φτωχοί, άστεγοι, αποκλεισμένοι κλπ δεν τους κάνει αυτόματα ένα ομοιογενές γκρουπ, όπως δεν τους κάνει και η ύπαρξη μιας κοινής πίστης, ενός πολιτικού συστήματος ή μιας συγκεκριμένης γεωγραφικής κατάστασης.

Θέλω να πω ότι παίρνει κανείς τελείως διαφορετικά μαθήματα από τη συνάντηση με τη φτώχεια σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση.

Και εγω διαφωνω εντελως με τη δικη σου αποψη!

Εσυ αναφερεσαι στην φτωχεια η οποια φερει διαφορετικες εκφανσεις αναλογα με τη φυλη, τη θρησκεια κλπ. Εγω αναφερομαι στους αστεγους και σε αυτη την περιπτωση δε μπορω να τους χαρακτηρησω απλως φτωχους- εχουν διαβει δυστυχως προς τα κατω προ πολλου το οριο της φτωχειας- αλλα εξαθλιωμενους. Φτωχος ειναι ο ινδος μικροκαλλιεργητης που καλλιεργει το χωραφι του για να θρεψει την οικογενεια του. Εξαθλιωμενος ειναι ο ινδος μικροκαλλιεργητης που η τραπεζα του πηρε το χωραφι του και τον αφησε αυτον και την οικογενεια του στους πεντε δρομους στο Δελχι η στη Βομβαη. Η εξαθλιωση εχει κατι κοινο σε ολους, ανεξαρτητως φυλης, θρησκειας, γλωσσας, προελευσης, καταγωγης κλπ το οποιο ειναι χαρακτηριστικο: τη σωματικοτητα. Κοινη ειναι η ελλειψη στεγης, κοινο το κρυο η η ζεστη, κοινη ειναι η πεινα, η διψα, η βρωμα, η αρρωστια και ο πονος που σε αλλες ευτυχεστερες περιστασεις θα ειχαν αποφευχθει, η τουλαχιστον θα ειχαν αντιμετωπιστει με καποιον τροπο διδοντας μια ανακουφιση. Για να μην πω κιολας: εξαθλιωτικα κοινες και απανθρωπες οι συνθηκες θανατου τους. Με τον ιδιο τροπο τα βιωνει ολα αυτα το ανθρωπινο σωμα, ειτε προερχεται απο την Ινδια, ειτε απο την Αφρικη, ειτε απο την Αμερικη, ειτε απο την Ευρωπη. Για μενα αυτη η παραμετρος ειναι η ουσιωδης στο θεμα των αστεγων: ειναι αυτη που υπερτερει σε σχεση με τις οποιες διαφορες εχουν λογω καταγωγης, φυλης, γλωσσας κλπ.

Το πολυπολιτισμικο των αστεγων ειναι θεμα χρονου να ερθει και στην Ελλαδα: Ηδη εχουμε πακιστανους, μπαγκλαντεσιανους, αφρικανους και ελληνες αστεγους. Λιγο ακομη να ανεβουν τα νουμερα τους και θα φτασουμε στο σημειο ο νιγηριανος Ιμπο να σφαζει τον νιγηριανο Ογκονι, οχι μονο για μια θεση στο στεγαστρο μια βροχερη νυχτα, αλλα και για εχθροτητες που αναγονται στην χωρα προελευσης τους. Θεμα χρονου ειναι, δυστυχως, να αποκτησουμε και εμεις πολυπολιτισμικες διαφορες επι των αστεγων μας.

Απο εκει και επειτα δε μου κανει καμια εντυπωση οτι οι ανθρωποι αυτοι, στα σλαμ της Ινδιας, εχουν συντηρησει μεσα στην απολυτη εξαθλιωση τους, τη διαφορετικοτητα τους, αρα την θρησκευτικη η φυλετικη ταυτοτητα τους: απολυτως λογικο και αναμενομενο το θεωρω, θα με ξαφνιαζε το αντιθετο: ειναι γνωστο οτι στην συγχρονη εποχη σε οσο πιο χαμηλη κοινωνικο-οικονομικη ταξη αναφερομαστε τοσο πιο εντονες και εμφανεις ειναι οι προσπαθειες διατηρησης των στοιχειων που οριζουν την ταυτοτητα τους.

Και φυσικα και δε προκειται- καθοτι δεν βρισκω κινητρο γι αυτο- να επισκεφθω τα σλαμ ουτε για να εντυπωσιαστω με τη διαφορετικοτητα τους, ουτε φυσικα υπο το προσχημα της κοινωνιολογικης ερευνας του ποδαριου. Οπως ηδη προειπα, δεν ταξιδευω για να μαθω-αυτο μπορει να γινει και με αλλους τροπους- ουτε για να νιωσω συναισθηματα θλιψης και οικτου, η να νιωσω το συναισθημα του "παλι καλα ειμαστε. Ντροπη να γκρινιαζω!", αλλα για την ικανοποιηση των αισθησεων μου και για μια προσκαιρη αισθηση ελεγχου του χρονου. Αλλωστε θεωρω οτι ωρες ωρες μπορει να ειναι και παραπλανητικη η προσωπικη εμπειρα (δηλαδη το αποτελεσμα των αισθησεων) στις νοητικες λειτουργιες του μυαλου. Αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα που ξεπερναει το τοπικ αυτο και που απτεται της φιλοσοφιας: Ορθολογισμος versus Εμπειρισμου.

Για να ξαναγυρισουμε στην κουβεντα μας, εφοσον με ενδιαφερει το πολυπολιτισμικο της Ινδιας, θα το βρω αυτο και στο μουσουλμανικο Σριναγκαρ, και στο βουδιστικο Λεχ, και στο Αμριτσαρ των Σιχ, και στην πιο "χριστιανικη" Γκοα και Κεραλα και στο ινδουιστικο Βαρανασι. Φτωχεια θα δω και εκει, δε γενναται θεμα, δε θα μου λειψει δυστυχως, αλλα δεν χρειαζεται και να παρακολουθησω τους εξαθλιωμενους αστεγους στα σλαμ τους, λες και πηγαινω σε τσιρκο να δω τα ζωα. Δεν εχω την αισθηση οτι η επισκεψη μου σε σλαμ δημιουργει ισοτιμη σχεση. Και πολυ δυσκολα μπορω να διαχειριστω επαφες κατα τις οποιες δεν υπαρχει ισοτιμια. Ισως καποιος αλλος να τα καταφερνει καλυτερα να διαχειριζεται τις ανισες ανθρωπινες σχεσεις, δειχνοντας σεβασμο και οχι συγκαταβαση, εχοντας κατανοηση και οχι οικτο, προσφεροντας και οχι παιρνοντας απλως γνωσεις και συναισθηματα. Δεν ειναι η περιπτωση μου αυτη. Θαυμαζω αυτους που μπορουν να συμπεριφερονται με αυτη την πνευματικη ανεση. Ομολογω οτι εχω μεγαλη αμηχανια και αγκυλωσεις επι του θεματος. Στην ουσια δηλαδη δεν εχω να τους δωσω τιποτε. Εννοειται οτι οικονομικες προσφορες μπορουν να δοθουν στις αρμοδιες οργανωσεις χωρις να χρειαστει η φυσικη μου παρουσια εκει.

Προφανως και δε ξεκαθαρισα την χρηση του ορου "διδαξει", οποτε και λογικα εκει υπηρξε το μπερδεμα: Δεν περιμενω απο κανεναν αστεγο ειτε παραμενει στα σλαμ της Βομβαης, ειτε εχει βρεθει στην πλατεια Ομονοιας να μου εξηγησει απο καθεδρας με γενικο και αφηρημενο τροπο τις αιτιες και τους μηχανισμους που τον οδηγησαν στη δεινη θεση στην οποια ευρισκεται. Εαν θεωρησω οτι μου χρειαζεται μια τετοια γνωση θα ψαξω μονη μου να την αποκτησω, απευθυνομενη ακομη και σε ανθρωπους που ειναι πιο σχετικοι με το αντικειμενο, και αφου εξαντλησω ολους τους αλλους τροπους και παραμενουν τα κενα, τοτε εχει νοημα η προσωπικη επαφη η οποια φυσικα πρεπει να γινει με μεθοδους ερευνας στο πεδιο και η οποια θα εχει ως στοχο να καλυψει κενα, οχι να παραγει γνωση εκ του μηδενος. Αυτο που εννοω ειναι οτι για να αποκτησει καποιος γνωση δεν χρειαζεται να εμπλεξει στη διαδικασια αποκτησης της και συναισθηματα οπως λυπη, οικτος κλπ τα οποια λογικα θα ειναι τα κυριαρχα σε μια τετοια επαφη και τα οποια μπορει να παρεκλινουν την πορεια της γνωσης.

Οταν χρησιμοποιησα τον ορο "διδαξει" δεν τον χρησιμοποιησα με την γνωστικη του σημασια, αλλα ειχα στο νου μου κυριως την εννοια που εχει ο ορος αυτος κυριως στην Καινη Διαθηκη οπου η "διδασκαλια" δεν εχει γνωστικο μεγεθος, αλλα ηθικο.
Αυτο που εννοω ειναι οτι προκειμενου να αποκτησω κινητρο να ασχοληθω με τους εξαθλιωμενους του κοσμου τουτου, δεν ειναι απαραιτητο το κινητρο να μου το δωσει ο αστεγος ινδος της Ινδιας, εξισου μεγαλη ωθηση μπορει να μου δωσει κα ο αστεγος της πλατειας Ομονοιας ανεξαρτητως χωρας προελευσης. Το θεμα λοιπον δεν ειναι η καταγωγη η ο τοπος διαβιωσης του αστεγου, αλλα το ποτε (και κυριως αν) θα βρεθω στην καταλληλη θεση (απο πλευρας τακτοποιησης βιωτικων αναγκων-απο πλευρας ψυχικης, ηθικης κλπ) να με κινητοποιησει μια τετοια κατασταση. Εφοσον ειμαι ψυχικα ετοιμη για κατι τετοιο ( φυσικα, οχι για να γνωρισω, αλλα για να βοηθησω) τοτε θα βρεθει και ο καταλληλος "διδασκαλος".

 

[ANEL]

.........Η σύλληψη αυτή ήταν Νιτσεϊκή.........ο Νίτσε ξεκίνησε από τον ιδιόμορφο ισχυρισμό ότι το να συλλέγεις στοιχεία σαν τους επιστήμονες ήταν μια στείρα απασχόληση.Η πραγματική πρόκληση ήταν να χρησιμοποιείς τα στοιχεία για να διευρύνεις τη "ζωή".........
Ο ταξιδιώτης εκείνος θα μάθαινε τότε ν' αναζητά στους άλλους πολιτισμούς
"εκείνο το οποίο μπόρεσε κάποτε να διευρύνει και την έννοια 'άνθρωπος' και να την πληρώσει με μεγαλύτερη ομορφιά..................
Η σκέψη του Νίτσε θα οδηγούσε σε μια άλλη μορφή τουρισμού,μέσω της οποίας μαθαίνουμε ίσως ότι η κοινωνία μας και η ταυτότητά μας διαμορφώνονται με βάση το παρελθόν,πράγμα που θα μας έδινε τη αίσθηση ότι εντασσόμαστε σε κάποιο συνεχές, ότι ανήκουμε κάπου.Ο ταξιδιώτης που θα είχε αυτή την αντίληψη θα μάθαινε μπροστα στους άλλους πολιτισμούς
"ν΄ατενίζει πέρα από την εφήμερη,παράξενη ατομική ζωή...να΄ναι ο ίδιος το πνεύμα του σπιτιού,του γένους,της πόλης.................................
Στο ταξίδι λοιπόν υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να βλέπουμε πράγματα για τα οποία δεν είμαστε έτοιμοι,αφού δεν έχουμε αναπτύξει την αναγκαία δεκτικότητα,οπότε και οι νέες πληροφορίες θα μας είναι ίσως ανώφελες και θα χάνονται ,όπως οι χάντρες που σκορπίζουν όταν δεν τις συνδέει μια αλυσίδα..................

αποσπάσματα από το βιβλίο του Αλλαιν Ντε Μποττόν,"Η τέχνη του ταξιδιού",εκδ. Πατάκη.

 

[Yorgos]

Αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα που ξεπερναει το τοπικ αυτο και που απτεται της φιλοσοφιας: Ορθολογισμος versus Εμπειρισμου.

You nailed it.

 

[dmdoc]

.........Η σύλληψη αυτή ήταν Νιτσεϊκή.........ο Νίτσε ξεκίνησε από τον ιδιόμορφο ισχυρισμό ότι το να συλλέγεις στοιχεία σαν τους επιστήμονες ήταν μια στείρα απασχόληση.Η πραγματική πρόκληση ήταν να χρησιμοποιείς τα στοιχεία για να διευρύνεις τη "ζωή".........
Ο ταξιδιώτης εκείνος θα μάθαινε τότε ν' αναζητά στους άλλους πολιτισμούς
"εκείνο το οποίο μπόρεσε κάποτε να διευρύνει και την έννοια 'άνθρωπος' και να την πληρώσει με μεγαλύτερη ομορφιά..................
Η σκέψη του Νίτσε θα οδηγούσε σε μια άλλη μορφή τουρισμού,μέσω της οποίας μαθαίνουμε ίσως ότι η κοινωνία μας και η ταυτότητά μας διαμορφώνονται με βάση το παρελθόν,πράγμα που θα μας έδινε τη αίσθηση ότι εντασσόμαστε σε κάποιο συνεχές, ότι ανήκουμε κάπου.Ο ταξιδιώτης που θα είχε αυτή την αντίληψη θα μάθαινε μπροστα στους άλλους πολιτισμούς
"ν΄ατενίζει πέρα από την εφήμερη,παράξενη ατομική ζωή...να΄ναι ο ίδιος το πνεύμα του σπιτιού,του γένους,της πόλης.................................
Στο ταξίδι λοιπόν υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να βλέπουμε πράγματα για τα οποία δεν είμαστε έτοιμοι,αφού δεν έχουμε αναπτύξει την αναγκαία δεκτικότητα,οπότε και οι νέες πληροφορίες θα μας είναι ίσως ανώφελες και θα χάνονται ,όπως οι χάντρες που σκορπίζουν όταν δεν τις συνδέει μια αλυσίδα..................

αποσπάσματα από το βιβλίο του Αλλαιν Ντε Μποττόν,"Η τέχνη του ταξιδιού",εκδ. Πατάκη.

Απαπαπαπα βρε Αλλαιν Ντε Μποττόν!!!!Τέχνη το ταξίδι;;;
Αν προσπάθησε αυτός ο κύριος να εντάξει τα ταξίδια σε νόρμες(όποιες κ να είναι αυτές)είναι επιεικώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ.Το ταξίδι είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ και το κάνω για όποιον λόγο θέλω ΕΓΩ.
Αν ο Νίτσε θεωρεί οτι όταν οι επιστήμονες συλλέγουν στοιχεία διατελούν στείρα απασχόληση τότε καλά έκανε κ έκλαιγε κ ίσως θα έπρεπε να κλαίει περισσότερο με αυτά που πίστευε.
Αν η κοινωνία και η ταυτότητα δεν έχουν σχέση με το παρελθόν,τότε δεν υπάρχει(κ ούτε υπήρξε ποτέ) εξέλιξη.Απλά όλα φύτρωσαν.
Αν επίσης ο Νίτσε (ή έστω η εξέλιξη της σκέψης του)περίμενε να βρεί την ταυτότητά του σε κάποιον άλλο πολιτισμό,ή να μάθει οτι ανήκει κάπου μέσω του τουρισμού,τότε δεν ασχολήθηκε ποτέ πραγματικά με την ανθρώπινη ψυχή.
Αν η γιαγιά μου δεν μου δίδασκε:μάζευε και ας ειν'και χάντρες(παράφραση)μάλλον δεν θα είχα πετύχει τίποτα στην ζωή μου(όσο λίγο κ αν είναι αυτό).
Νίτσε κ Μποττόν....καλύτερα να κλαις παρά να μιλάς για ταξίδια

 

[dmdoc]

Σημ 1:
dafni με απογοήτευσε το "ευχαριστώ" σου στο μνμ με τον Μποττόν.Δείχνεις να έχασες το ανεξάρτητο εξερευνητικό σου πνεύμα συμφωνοντας με αυτές τις γενικόλογες αερολογίες.Ξαναδιάβασε το 1ο σου post κ θα καταλάβεις τι εννοώ
Σημ 2:
Θα περίμενα τα μέλη με τους "πορτοκαλί" χάρτες να έχουν ενεργητικότερη συμμετοχή σε αυτό το θέμα.Η άποψή τους έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.

 

[ANEL]

Απαπαπαπα βρε Αλλαιν Ντε Μποττόν!!!!Τέχνη το ταξίδι;;; λίγο κ αν είναι αυτό).
Νίτσε κ Μποττόν....καλύτερα να κλαις παρά να μιλάς για ταξίδια

1.και εσύ καλύτερα να κάνεις μια συντακτική ανάλυση των αποσπασμάτων που με τόση ευκολία κρίνεις,για να δεις ότι γράφουν ακριβώς τα αντίθετα από όσα κατάλαβες!!!
2.επειδή μάλλον δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Μποττόν,σε ενημερώνω πως μόνο σε νόρμες δεν προσπάθησε να εντάξει τα ταξίδια.
3.Η Αρουντάτι Ρόι,συγγραφέας από την Κεράλα,κατάφερε στο βιβλίο της"Ο θεός των μικρών πραγμάτων"να δώσει μια περιγραφή της Αμερικής,δίχως ποτέ να έχει πάει.(αυτό,για να ξανασκεφτείs την δήλωσή σου για πορτοκαλί χάρτες και βαρύνουσες γνώμες!!!χώρια που δεν σκέφτηκες πως οι χάρτες κοκκινίζουν και ξεκοκκινίζουν ανά πάσα στιγμή)
4.ίσως διαβάζοντας ποιο προσεκτικά τα παραπάνω αποσπάσματα,δει κανείς γιατί κάποιοι εμμένουν φανατικά να επισκέπτονται κάποια μέρη,έναντι κάποιων άλλων που σταθερά αποκλείουν.και έτσι κατανοήσει και μέρος των κινήτρων τους,τα οποία βγαίνουν στις ταξιδιωτικές επιλογές του καθενός,έστω και αν αυτός δεν το καταλαβαίνει(υποσυνείδητα).
5.η αποσπασματική σκέψη(άρα και δράση)είναι εχθρός της γνώσης.

 

[ioanna karagianni]

Σημ 1:
Σημ 2:
Θα περίμενα τα μέλη με τους "πορτοκαλί" χάρτες να έχουν ενεργητικότερη συμμετοχή σε αυτό το θέμα.Η άποψή τους έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.

Ισως πάλι τα πορτοκαλί μέλη να μην ταξιδεύουν ούτε για να βοηθήσουν τους άστεγους της Ινδίας ούτε για να κάνουν πρακτική στις φιλοσοφίες του Νίτσε, ίσως να ταξιδεύουν γιατί το θέλουν, γιατί έχουν την ανάγκη να απομακρυνθούν από τα δεδομένα της ζωής τους και να αναμιχτούν με λαούς που το άνετο διαμέρισμα, το εύκολο φαγητό και η δουλειά γραφείου δεν είναι αυτονόητα, ίσως τελικά να ταξιδεύουν γιατί αυτό έχουν ανάγκη γιατί αυτό τους αρέσει και αυτό δεν σηκώνει αναλύσεις και αντιπαραθέσεις, ίσως πάλι και όχι γιατί απλώς παραθέτω το πως νιώθω. Για μένα δεν υπάρχει γιατί, θα αναρωτιώσουν αν είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει ο Μπαχ; ή αυτό θα μείωνε την αξία της μουσικής του;

 

[meli]

Ακριβως αυτο!!!
Δεν υπαρχει γιατι και βαθυστοχαστη ανάλυση! Γιατι για μας που ταξιδευουμε αυτος ειναι ο τροπος ζωης μας. Κι οχι μονο τις 15-20 μερες που καταφερνει ο καθενας μας να ξεκλεψει,αλλα όλο τον χρονο! Το διαστημα πριν που διοργανωνουμε το ταξιδι μας,το διαστημα μετα που αναπολουμε αυτα που ζησαμε και κατευθειαν ετοιμαζουμε το επομενο,ηδη απο το αεροδρομιο της επιστροφης... Γιαυτο ευχαριστιομαστε τοσο πολυ εδω μεσα ,διαβαζοντας τις ομορφες ιστοριες των άλλων,γιαυτο τους σεβομαστε και τους ευχαριστουμε,γιατι μας κανουν για άλλη μια φορα να ταξιδευουμε.....