hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.164
- Likes
- 14.535
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη mari-lou. Το πως προσεγγίζει κανείς το θέμα ταξίδι είναι αυστηρά προσωπικό: αποτέλεσμα απλής περιέργειας, ανησυχιών ή εσωτερικών αναγκών (καταλαβαίνω κι αυτούς που θέλουν να ξεκουραστούν στο 5στερο στις Μαλδίβες κι αυτούς που θα κάνουν trekking στα Ιμαλάια κι αυτούς που θα δεν θα τρομάξουν να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την απόλυτη ένδεια στην Αφρική ή την Ασία). Μη περιμένουμε αποδοχή των επιλογών μας. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες και προτεραιότητες.
Kαι για μένα το ταξίδι άλλοτε ήταν μια ανάγκη απλής φυγής από τη καθημερινότητα, άλλοτε να γεμίσω το μυαλό μου από νέες εικόνες, άλλοτε με κάποιες επιλογές ήταν μια προσπάθεια προσέγγισης και κατανόησης της διαφορετικότητας σε επίπεδο κοινωνικοοικονομικό αλλά και πολιτισμικό.
Το ζητούμενο είναι κατά πόσο οι προκλήσεις αυτές μπορούν να επιδράσουν μέσα μας και να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους: περισσότερο αυτάρκεις κι ευτυχισμένους με απλά πράγματα, λιγότερο καταναλωτικούς, πιο ανοιχτόμυαλους και καταδεκτικούς στο διαφορετικό. Κι αυτό δεν γίνεται με το να ζούμε τις εικόνες μέσα από τη τηλεόρααση και την βολή του καναπέ μας.... Αυτό είναι το μεγάλο όφελος για μένα. Και το κέρδος αυτό το έχω εισπράξει και από τα χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών στην Αφρική και από την φιλοξενία του ντόπιου στην Υεμένη ή τη Συρία που μου άνοιξε το σπίτι του, αλλά ακόμα κι από την ευγένεια ενός υπαλλήλου δημόσιας υπηρεσίας σε μια δυτική χώρα (κατι που μου λείπει από τη δική μας).
Kαι για μένα το ταξίδι άλλοτε ήταν μια ανάγκη απλής φυγής από τη καθημερινότητα, άλλοτε να γεμίσω το μυαλό μου από νέες εικόνες, άλλοτε με κάποιες επιλογές ήταν μια προσπάθεια προσέγγισης και κατανόησης της διαφορετικότητας σε επίπεδο κοινωνικοοικονομικό αλλά και πολιτισμικό.
Το ζητούμενο είναι κατά πόσο οι προκλήσεις αυτές μπορούν να επιδράσουν μέσα μας και να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους: περισσότερο αυτάρκεις κι ευτυχισμένους με απλά πράγματα, λιγότερο καταναλωτικούς, πιο ανοιχτόμυαλους και καταδεκτικούς στο διαφορετικό. Κι αυτό δεν γίνεται με το να ζούμε τις εικόνες μέσα από τη τηλεόρααση και την βολή του καναπέ μας.... Αυτό είναι το μεγάλο όφελος για μένα. Και το κέρδος αυτό το έχω εισπράξει και από τα χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών στην Αφρική και από την φιλοξενία του ντόπιου στην Υεμένη ή τη Συρία που μου άνοιξε το σπίτι του, αλλά ακόμα κι από την ευγένεια ενός υπαλλήλου δημόσιας υπηρεσίας σε μια δυτική χώρα (κατι που μου λείπει από τη δική μας).