Ιαπωνία Τα διηπειρωτικά μου: East Pack (Ιαπωνία)

[hydronetta]

(έρχεσαι Αθήνα...γιούπι )

Πρώτον τις σημειώσεις μη ξεχάσεις μαζί σου ε;;;
Δεύτερον να φροντίσεις να υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο ΕΚΑΒ διότι προβλέπω από τον εκστασιασμό να πέφτει σε παραληρημα...από τα χείλη σου θα κρέμεται :xmas_cheesygrin:

 

[Pandora]

Πρώτον τις σημειώσεις μη ξεχάσεις μαζί σου ε;;;
Δεύτερον να φροντίσεις να υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο ΕΚΑΒ διότι προβλέπω από τον εκστασιασμό να πέφτει σε παραληρημα...από τα χείλη σου θα κρέμεται :xmas_cheesygrin:

Θα έχω τον γιατρό μαζί μου...μη σκιάζεσαι... και λίγη βαλεριάνα στο τσάι, θα τα καταφέρω...:LOL:

 

[_antonis_]

Τώρα διάβασα την ιστορία...υπέροχη!!
Και λέω τώρα εγώ, πότε θα πάω και Ιαπωνία; Πού θα βρώ αυτή τη μαγική λύση στο πρόβλημα άδεια-χρήματα;
Το μόνο που με αγχώνει τώρα είναι ότι φαίνεται πολύ... ''μπερδεμένο'' να το πω; το Τόκυο.. Πάρε μετρό απο δω, πήγαινε εκεί, σταμάτα παραπέρα, βράσε το φαγητό, ξεμπερδέψου απο τη λαοθάλασσα κλπ κλπ...Και όχι τίποτα, τώρα είμαι νέος και θα τα καταφέρω, αλλά αν μέχρι να πάω έχω γεράσει, τι θα κάνω;
Άντε, και μέχρι να τελειώσετε την ιστορία, μπορεί να έχω πείσει απόλυτα τον εαυτό μου ότι πρέπει να πάω σύντομα... (κατέληξα στην αφορμή που απο την αρχή έψαχνα...)

 

[Pandora]

Άντε, και μέχρι να τελειώσετε την ιστορία, μπορεί να έχω πείσει απόλυτα τον εαυτό μου ότι πρέπει να πάω σύντομα... (κατέληξα στην αφορμή που απο την αρχή έψαχνα...)

Για το φθινόπωρο οι Τουρκικές έχουν καλές τιμές, δες το...:xmas_wink:
(ούτε να με πλήρωναν οι Γιαπωνέζοι, τόση προώθηση...)

 

[taver]

(έρχεσαι Αθήνα...γιούπι )

Εγώ βρε τόσο καιρό είμαι στην Αθήνα, το Σπύρο περιμένετε????? ΕΕ???

(Σπύρο, πάλι τα μισά ξέχασες... Κάτσε να επιστρέψω πίσω και θα αρχίσω να συμπληρώνω τα κενα....!!!)

 

[_antonis_]

Για το φθινόπωρο οι Τουρκικές έχουν καλές τιμές, δες το...:xmas_wink:
(ούτε να με πλήρωναν οι Γιαπωνέζοι, τόση προώθηση...)

Pandora, άσε με τώρα και προσπαθώ να μαζέψω λεφτά για Υπερσηβιρικό τον Οκτώβριο...... Ας κάνω ένα σερφάριμα και στο σάιτ των Τουρκικών, ποτέ δεν ξέρεις!! Μπορεί να κερδίσω κανα λαχείο ως τότε, παρατάω και τη δουλειά και δρόμο!!!

 

[Pandora]

Εγώ βρε τόσο καιρό είμαι στην Αθήνα, το Σπύρο περιμένετε????? ΕΕ???

(Σπύρο, πάλι τα μισά ξέχασες... Κάτσε να επιστρέψω πίσω και θα αρχίσω να συμπληρώνω τα κενα....!!!)

Α παπα ! Νομίζεις ότι θα γλυτώσεις ? Δεν ξέρεις ακόμα (!) τι σε περιμένει...

Pandora, άσε με τώρα και προσπαθώ να μαζέψω λεφτά για Υπερσηβιρικό τον Οκτώβριο...... Ας κάνω ένα σερφάριμα και στο σάιτ των Τουρκικών, ποτέ δεν ξέρεις!! Μπορεί να κερδίσω κανα λαχείο ως τότε, παρατάω και τη δουλειά και δρόμο!!!

Μακάρι να κερδίσεις το λαχείο, αρκεί να θυμηθείς και τους φίλους σου...΄
(Έχεις βάλει στόχους φθηνούς βλέπω...)

 

[kalspiros]

Εγώ βρε τόσο καιρό είμαι στην Αθήνα, το Σπύρο περιμένετε????? ΕΕ???

(Σπύρο, πάλι τα μισά ξέχασες... Κάτσε να επιστρέψω πίσω και θα αρχίσω να συμπληρώνω τα κενα....!!!)

Αφού δε παίζεσε ρε! όλο παρατηρήσεις και διορθώσεις και παραπομπές στην wikipedia και αντιλογία και και και! άκου κει "πάλι τα μισά ξέχασα"! στο ξανά είπα, επίτηδες το κάνω για να συνεισφέρεις! Άαα! Την επόμενη φορά, θα στα σβήσω:xmas_twisted:

ΥΓ το "παίζεσε" το έγραψα επίτηδες λάθος....

 

[taver]

Με παχυλό πρόγραμμα και κάποιους αστάθμητους παράγοντες θα ξεκινήσουμε ποδαράτοι προς Harajuku. Είναι Κυριακή και οι πληροφορίες μας λένε ότι στην γέφυρα Jengu θα .. παρελάσουν τα Harajuku girls! Ήμασταν on time και μάλιστα προλάβαμε να περπατήσουμε την αγορά δίπλα από το Yoyogi stadium μέχρι την υπαίθρια αγορά στο Yoyogi park

καθώς και το ίδιο το πάρκο (το οποίο συγκρατούσε οριακά πλέον τα κατακόκκινα φύλλα του). Στο γεφύρι, απογοήτευση καθώς όσο κι αν ψαχνόμασταν δεν καταφέραμε να δούμε το freak parade!

Πάμε από την αρχή. Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο μας, το οποίο μεν βρίσκεται στα όρια της περιοχής Shibuya, αλλά προς τη μεριά της γειτονικής Harajuku, αρκετά κοντά στο "στόχο" μας. Η πρώτη μας στάση, είναι για ένα γρήγορο πρωϊνό στο χέρι σε κάτι Starbucks (παρεμπιπτόντως, το "στο χέρι" είναι θέμα στο Τόκυο και γενικά στην Ιαπωνία: Οι σκουπιδοντενεκέδες είναι σπάνιοι....). Στη συνέχεια παίρνουμε το δρόμο για Harajuku. Το τελευταίο βρίσκεται Βορειοανατολικά μας, και επιλέγουμε την "όμορφη" διαδρομή για κει, μέσα από το νότιο άκρο του πάρκου Yoyogi. Πριν όμως φτάσουμε να μπούμε στο πάρκο, περνάμε ανάμεσα από πάγκους μιας λαϊκής αγοράς, που σε αισθητική κλπ θυμίζει τις Χριστουγεννιάτικες αγορές της Γερμανίας, αλλά σε προιόντα... καμμία σχέση. Στην αρχή Γεωργικά προϊόντα, κάποια από αυτά κλασσικά και συνιθισμένα, αλλά τα περισσότερα είναι πρωτόγνωρα για μας τους Ευρωπαίους. Και στη συνέχεια χειροτεχνήματα, λουλούδια κ.α. Δίπλα στους πάγκους, ένα-δυο κλειστά στάδια με περίεργες οροφές, θυμίζουν ότι βρισκόμαστε πολύ μακρυά από την Ευρώπη.

Από δω και κάτω, το παζάρι δεν έχει πάγκους. Είναι απλό, λαϊκό, αυθεντικά ερασιτεχνικό. Ο καθένας έχει απλώσει μια πετσέτα, και πάνω εκεί την πραμάτεια που πουλάει. Ρούχα που δε χρειάζεται πια, βιβλία, δίσκους κλπ.

Μετά το παζάρι, ακολουθούμε μια υπερυψωμένη διάβαση πεζών και βρισκόμαστε στην απέναντι πλευρά μιας λεοφώρου. Βρισκόμαστε πλέον στο κυρίως πάρκο. Στο κέντρο, μια λιμνούλα με ένα πίδακα νερού, και γύρω γύρω παρτέρια με λουλούδια και δέντρα με κοκκινοκίτρινα φύλλα, έτοιμα να πέσουν. Είναι τέλη Νοεμβριου, η καλύτερη εποχή για την Ιαπωνική φύση, με τα δέντρα να έχουν αποκτήσει χρωματισμούς σε όλους τους χρωματικούς τόνους, και τα πάρκα σε όλη τη χώρα να είναι στα καλύτερά τους:


Προχωρώντας να βγούμε από το πάρκο, βλέπουμε και τους πρώτους από τους αστέγους που συναντήσαμε στη χώρα. Όπως σε όλες τις δυτικές οικονομίες υπάρχουν άστεγοι κι εδώ, και ο δήμος τους έχει εφοδιάσει με σκηνές και τους έχει παραχωρήσει ένα κομμάτι γης στο Πάρκο για να τις στήνουν. Πιο πέρα, ομάδες από νεαρούς (άρρενες) Ιάπωνες κάνουν πρόβα σε χορευτικές φιγούρες (????).

Βγαίνοντας από το πάρκο, αναζητούμε τη γέφυρα. Επιστρατεύουμε GPS, χάρτες, το βρεγματικό λοβό του Σπύρου, αλλά γεφύρι Jengu δε βρίσκουμε. Με τα πολλά, καταφέρνουμε να το εντοπίσουμε, σε ένα σημείο κλειδωμένο και χωρίς ψυχή....

Τάδε έφη madmazel Gwen. Το Harajuku όμως δεν τελείωσε. Αρχικά πάνω από τις πεζογέφυρες, η θέα προς τον σταθμό του Harajuku δεν θυμίζει μεγάλο προάστιο της μεγάλης πόλης. Το κτίριο του σταθμού παραπέμπει σε Ευρωπαϊκό παραδοσιακό και χωριάτικο σπίτι, το καταπράσινο πάρκο του ναού Meiji σε βγάζει κι αυτό εκτός πόλης, ο δε δρόμος μπροστά από τον σταθμό είναι και αυτός στενός. Θα προχωρήσουμε όμως πρώτα τον κεντρικό δρόμο της περιοχής, την Omote sando. Και εδώ μάχη με τους Ιάπωνες που σου έρχονται από παντού. Τουλάχιστον είναι κοντοί! Αλλά εδώ θα ξεκινήσει και μια άλλη μάχη.. Η μάχη της κρέπας!! (δε λέω τίποτ’ άλλο ας κρατήσω απασχολημένο τον taver για αυτό το ζήτημα, μπας και σταματήσει να ασχολείται με όλα τ’ άλλα!!!).

You wish!
Kάπως έτσι γίνανε. Πάμε παρακάτω... (Για όποιον δε κατάλαβε: Το αγαπημένο street food του Σπύρου είναι η Κρέπα. Μόλις βλέπαμε κρεπατζή, το πρόγραμμα του ταξιδιού πήγαινε μερικά λεπτά πίσω...):xmas_smile::xmas_smile:

Χωνόμαστε στα στενά του Harajuku μέχρι να βγούμε στον κεντρικό πηγμένο πεζόδρομο Takeshita.

Όλη αυτή η περιοχή είναι όπως τα περισσότερα προάστια των Ιαπωνικών πόλεων. Παράξενα. Στενά δρομάκια, μικρά πεζοδρομημένα περάσματα, καινούρια σπίτια, τα περισσότερα χαμηλά και μικρά, διάφορα καταστήματα. Μια καινούρια πόλη λοιπόν η οποία είναι δομημένη απ’ την αρχή έτσι, στριμωγμένη και κλειστοφοβική. Ίσως λόγω παράδοσης, ευκολίας, έλλειψης χώρων, εξασφάλισης παρκινγκ (καθώς δεν παρκάρουν αυτοκίνητα στους δρόμους αλλά σε διαρρυθμισμένους χώρους, δεν υπάρχει ανάγκη για έξτρα χώρο στους δρόμους. Φανταστείτε την Ελλάδα χωρίς παρκαρισμένα και διπλοπαρκάριστα, sweeet!) δεν μπορώ να καταλάβω.

Πρέπει να κάνω 3 σχόλια όσον αφορά την περιοχή γενικά, αλλά και την οδό Takeshita (όοοοχι, δεν προφέρεται "take shit a", απλά Τακεσίτα).
1. Απίστευτο πλήθος από κομμωτήρια. Πολλά, πάρα πολλά. Και η ΦΘΗΝΟΤΕΡΗ τιμή που συναντήσαμε για ένα απλό κούρεμα χωρίς κανένα extra, ήταν σε ένα φτωχικό σε ένα στενάκι, μόλις με ?65.00).
2. Πολύ τρέντυ κόσμος. Όλο το τόκυο είναι τρέντυ, αλλά εδώ τα κοριτσάκια είναι ένα παραπάνω. Μέσα στην τελευταία λέξη της μόδας όλα, ακόμα κι αν τα ρούχα τους δεν είναι επώνυμα. Και σαφώς μειωμένες αναστολές σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη, ως προς το τι μπορεί να είναι ανεκτό να φορεθεί στο δρόμο... (όχι πρόστυχα όμως, όυτε φρικά - αλλά η εμφάνισή τους αγγίζει τα όρια της μεταμφίεσης).
3. Μετά την κρέπα, συναντήσαμε παγωτατζίδικο της GROM, αλλά κάποιος δεν ήθελε...

Στην συνέχεια το πλάνο έχει Kagurazaka, μια παραδοσιακή γειτονιά, πρώην όριο του Edo Castle και περιοχή αρκετών σπιτιών με Γκέισες στον 20ο αιώνα. Τα στενοσόκακα με τα παραδοσιακά ξύλινα και μικρά σπίτια είναι σίγουρα θελκτικά. Απλώς εδώ ήταν η πρώτη στιγμή που παρατηρήσαμε πόσο μπορούν να χαλάσουν την εικόνα τα άπειρα καλώδια στις κολώνες.

Και τώρα Asakusa σε έναν από τους πιο γνωστούς ναούς του Tokyo, το Senso Ji. Κινούμενος κατά κάποιο τρόπο από την συγκέντρωση φωτογραφιών στο g. earth σε έναν συγκεκριμένο δρόμο, παράτρεψα τον Κώστα να με ακολουθήσει.

Εκτός από σένα και το Google Earth, τη συμβουλή να επισκευθούμε το συγκεκριμένο μέρος μας είχαν δώσει και οι ντόποι φίλοι, ενώ και το Lonely Planet το αναφέρει αρκετά εμφατικά. Δυστυχώς, ο ναός είναι ο Νο. 1 προορισμός του Θρησκευτικού τουρισμού στην Ιαπωνία...

Από Kaminarimon παίρνουμε λοιπόν την Nakamise. Τρομάρα μας! Η Nakamise είναι ότι αντευχόμαστε στα ταξίδια μας. Ένας δρόμος απροσπέλαστος από μια ανθρώπινη θάλασσα (μου είναι πραγματικά εντελώς αδιάφορο αν ήταν τουρίστες, ντόπιοι ή νεάτερνταλ) η κατάσταση ήταν αφόρητη. Δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα παρά τους πάγκους με κάθε λογής αναμνηστικά και σουβενίρ. Αναγκαστήκαμε και πιάσαμε παράπλευρο δρόμο πίσω από τους πάγκους όπου και θέα είχαμε στα στενάκια της Asakusa, και περισσότερες αυθεντικές φάτσες είδαμε των μαγαζάτορων που ξεφόρτωναν την πραμάτεια τους κουρασμένοι και σκεπτικοί και όχι επιτηδευμένα (ή και όχι) καλοδιάθετοι και χαρούμενοι και στο φινάλε, φτάσαμε πιο γρήγορα και στον ναό. Η πρώτη ατάκα μου: «Κώστα, that’s what we came for». Αρχικά είδαμε την πενταπλή παγόδα, μετά τα θεόρατα αγάλματα εκατέρωθεν της εισόδου, τα σταντ με τα τάματα, τα κιόσκια των αρωματικών στικ και γενικότερα πήραμε μια πρώτη ιδέα για το τελετουργικό εντός των ναών.

Ευτυχώς οι ναοί βρίθουν από ντόπιους (ή ομόθρησκους) άρα η παρατήρηση γίνεται πιο εύκολη. Γενικότερα αν προτίθεστε να επισκεφτείτε και Κιότο, προσωπικά θα σας έλεγα να τον αποφύγετε. Αφήστε που και η Asakusa δεν είναι δα και η αποκάλυψη!

Atiankama (φτου, πάλι το ίδιο λάθος! Αυτό είναι στην Γκάνα. Θέλω να πω) Akihabara!!!!

Η περιοχή που δικαιούται τα περισσότερα θαυμαστικά!! Είχα ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που είδα το logo της Sega. Εδώ υπάρχει κι αυτό ανάμεσα σε γιγαντοαφίσες magna, φωτεινές neon πινακίδες, πολύχρωμους ντόπιους και μερικούς πεζόδρομους γεμάτους με πυκνωτές, ολοκληρωμένα, καλώδια, ποντεσιόμετρα, λυχνίες, διακόπτες… αισθάνθηκα ότι τριγύρναγα επάνω στην (πλέον) παροπλισμένη πλακέτα του ZX Spectrum μου! Και απίθανες διαφημίσεις ηλεκτρονικών παιχνιδιών παντού να κορυφώνει τον ενθουσιασμό των nerds* όλου του πλανήτη (*nerds σύμφωνα με αναφορές των ίδιων των ιαπώνων, χωρίς να αφήνω αιχμές προς την συγκεκριμένη πάστα ατόμων).

Συνεχίζουμε προς Odaiba…

Akihabara... The nerd town (λογαριάστε με κι εμένα στην κατηγορία, παρακαλώ). Εδώ πλέον είμαστε με "ξεναγό", καθώς ο φίλος μου ο Ε. μας συνάντησε και πάλι. Δώσαμε ραντεβού στο σταθμό, και μετά ξεκινήσαμε τη βόλτα μας...
Κι εδώ 2 αναφορές:
- Pachinko. Ότι είναι στον υπόλοιπο κόσμο τα Pinball, εδώ είναι τα Pachinko. Παρεμφερείς μηχανές, λειτουργούν με την πίεση του αέρα, και με πολλές μικρές μπίλιες. Για κάποιο λόγο κάνουν απίστευτο θόρυβο.. Και ένα σωρό νεαροί γιαπωνέζοι ξημεροβραδιάζονται στα αντίστοιχα καταστήματα. Ε, ως high tech γειτονιά, η συγκέντρωσή τους εδώ είναι ιδιαίτερα αυξημένη.
- Ηostess bars. Το κορίτσι στη φωτογραφία του Σπύρου μοιραζει φυλλάδια για ένα από αυτά. Η περιοχή είναι γεμάτη. Μπαράκια/καφέ, όπου στην τιμή περιλαμβάνεται και λίγη κουβέντα και λίγο "τρίψιμο" (μόνο) από τη "σερβιτόρα". Μια καλή περιγραφή δίνει ο οδηγός Frommer's: Nightlife in Tokyo at Frommer's
- Παρακαλείται ο Σπύρος να αναφερθεί στα ψώνια που έκανε από την εν λόγω περιοχή.

 

[kalspiros]

εγώ μόνο ένα έχω να πω:

Και ένα σωρό νεαροί γιαπωνέζοι ξημεροβραδιάζονται στα αντίστοιχα καταστήματα. Ε, ως high tech γειτονιά, η συγκέντρωσή τους εδώ είναι ιδιέταιρα αυξημένη.

Βγάζει μάτι!!!! ούφφφ.... τι χαρά.....

- Παρακαλείται ο Σπύρος να αναφερθεί στα ψώνια που έκανε από την εν λόγω περιοχή.

:xmas_mrgreen::xmas_mrgreen:

 

[hydronetta]

Προσοχή προσοχή. Εδώ αστυνομία διαφύλαξης ψυχικής υγείας Ιαπωνόπληκτων! Προσέξτε πώς γράφετε... έτσι αναλυτικά, βήμα βήμα, βασανιστικά.... πολλαπλά τα βλέπω τα παραληρήματα. :xmas_lol::xmas_lol:

 

[pattyyy]

Παιδιά οι περιγραφές σας είναι υπέροχες! Περπατώ μαζί σας βήμα βήμα στους δρόμους του Τόκυο!