Ιαπωνία Τα διηπειρωτικά μου: East Pack (Ιαπωνία)

[Dva Srca]

Χαρά στο κουράγιο σου! Εγώ και μόνο που σκέφτηκα να γράψω μια ιστορία για όσα έζησα στην Ιαπωνία, σκέφτηκα ότι με την αναλυτικότητα που με διακατέχει θα μου έπαιρνε μήνες να την τελειώσω και έτσι απλά εγκατέλειψα άνευ προσπάθειας. Περιμένω να δω τη δική σου οπτική γωνία, μέχρι εδώ συμφωνούμε στα περισσότερα.

 

[taver]

Getting to Japan...

Θα διακόψω τη ροή του kalspiros με ένα κομμάτι στο οποίο ξέρω ότι αν δεν το γράψω εγώ, δε θα αναφερθεί: Τις πτήσεις.... :xmas_smile:

26/11/2010, 06:10 ATH-FRA, LH1283 (A321 D-AISJ).
Το ραντεβού δόθηκε στο lounge της Α3, μια κια το πρωϊνό στο αδερφό lounge της LH είναι για κλάμματα... Ο Σπύρος κάτι πρόλαβε απ' αυτό. Εγώ έφτασα με την ψυχή στο στόμα (άργησα να ξεκινήσω από το Sofitel, στο οποίο διανυκτέρευσα), και τον πέτυχα να εκτυπώνει χάρτες στον εκτυπωτή του lounge... Στα γρήγορα ένας καφές, και ξεκινάμε για boarding. Security από τη γνωστή "τρύπα" που δε μαζεύει ουρά, και βούρ για το Β09.

Επιβίβαση αμέσως, θέσεις 07A και 07C, και μετά από καθυστέρηση 79 λεπτών (λόγω κακαιρίας στον προορισμό), αναχώρησε η πτήση 3 ωρών για τη Φρανκφούρτη με το σχετικά παλιό αλλά καλά κρατημένο αεροπλάνο.
Απογείωση, εξαιρετικό πρωϊνό (για αεροπλάνο, πάντα), και άφιξη με 65 λεπτά καθυστέρηση στην παγωμένη Φρανκφούρτη, με το χιόνι για πρώτη φορά φέτος να έχει καλύψει ελαφρά το έδαφος. 2 μέρες πριν εγώ, και την προηγούμενη μέρα ο Σπύρος στο ίδιο αεροδρόμιο, δεν είχαμε δει χιόνι.... Ήταν πολύ πολύ φρέσκο!

Το αεροπλάνο πήγε σε πύλη shengen στο concourse "Β" του αεροδρομίου κι όχι στο "Α" όπως συνήθως, γεγονός που μας γλύτωσε από αρκετό περπάτημα. Είχαμε 4 ώρες στη διάθεση μας μέχρι την επόμενη απογείωση, αλλά με τον καιρό να μην αστειεύεται κάθε ιδέα που πιθανώς να είχαμε για βόλτα στην πόλη μας έφυγε πάρα πολύ γρήγορα...

26/11/2010, 13:30 FRA-NRT, LH710 (A380 D-AIMB).
Η πύλη αναχώρησης ήταν η C15. Μια από τις λίγες νέες πύλες του Αεροδρομίου της φρανκφούρτης, που φτιάχθηκαν εξ' αρχής με προδιαγραφές Α380, με 3 φυσούνες για το Boarding των 2 επιπέδων του αεροσκάφους. Η ίδια η πύλη είναι διόρωφη, με την κυρίως πύλη στον δεύτερο όροφο και το business lounge πάνω από αυτή, με το boarding να γίνεται και από τους 2 οροφους του αεροδρομίου ανεξάρτητα.

Δίπλα στις πύλες, το μεγάλο senator lounge παρέχει προδιαγραφές υψηλού επιπέδου, με υπολογιστές, άπλετο χώρο, επαρκέστατο φαγητό (μέχρι και φρεσκοψημένη μακαρονάδα), απεριόριστη θέα σε όλο το αεροδρόμιο και τα σταθμευμένα αεροσκάφη, και γρήγορο και άνετο boarding απευθείας από το lounge στο αεροπλάνο. Κατευθυνθήκαμε λοιπόν εκεί, και το ρίξαμε στη μελέτη, σημειώνοντας και ιεραρχώντας τα αξιοθέατα που θέλαμε να δούμε στις 2 μεγάλες πόλεις που θα εστιάζαμε περισσότερο (Τόκυο και Κυότο), και εντοπίζοντας τα σε χάρτες και βιβλία για γρήγορη αναφορά.

Η ώρα πέρασε γρήγορα, και ήρθε η ώρα της επιβίβασης. Το priority gate άνοιξε, και το boarding ξεκίνησε. Είχαμε κάνει check-in στις θέσεις 53A και 53C. Ο Σπύρος περνάει τη boarding pass από το barcode reader, η πόρτα ανοιίγει, και περνάει. Κάνω κι εγώ το ίδιο, αλλά σε μένα το μηχάνημα τύπωσε ένα χαρτάκι.... "Νέα Θέση 20D (business)". Τι να κάνουμε, το παίρνουμε απόφαση ότι θα πετάξουμε χωριστά και δε θα ολοκληρώσουμε τη δουλειά που δεν προλάβαμε στο lounge.
Μπαίνουμε στο αεροπλάνο, λοιπόν, από διαφορετικές φυσούνες σε διαφορετικούς ορόφους, και θα ξαναειδωθούμε στο Τόκυο.

Η πτήση αναχώρησε και πάλι με μεγάλη καθυστέρηση 65 λεπτών (λόγω de-icing) (Τα οποία μάλιστα έγιναν 84 λεπτά καθυστέρησης για την άφιξη στο Τόκυο). Δεν ξέρω τι έγινε στον κάτω όροφο, αλλά φήμες λένε ότι το αεροσκάφος ηταν κι εκεί, όπως και πάνω, ασφυκτικά γεμάτο. Για μένα, οι ώρες πέρασαν με το AVOD (2 ταινίες, και κάμποσα tetris και sudoku), το γεύμα (που στη business σερβίρεται σταδιακά, πρώτα τα πρώτα, μετά τα κυρίως κλπ), και λίγο ύπνο, στο κάθισμα της Lufthansa που γίνεται κρεββάτι - υπό κλίση όμως.

Η άφιξη απροβλημάτιστη, η διαδικασία του immigration απλούστατη και με σχεδόν μηδενική ουρά, παραλαμβάνουμε βαλίτσες από 2 ιμάντες (ένα για αποσκευές με priority και έναν άλλο για τις υπόλοιπες) και φύγαμε σφαίρα για το τρένο που θα μας πάει στην πόλη....

Για 3 μέρες, θα πρέπει να κινηθούμε χωρίς το Japan Rail Pass (καθώς αυτό έχει δυνατότητα για διάρκεια κβαντισμένη σε πολλαπλάσια των 7 ημερών, κι εμείς θα μείνουμε 10, οπότε αγοράσαμε μόνο 1 εβδομάδα έκαστος), οπότε σήμερα παίρνουμε ελεύθερα ότι μεταφορικά μέσα θέλουμε, με τα κατάλληλα εισιτήρια.

 

[kalspiros]

Καλά όλα αυτά άλλα μήπως να μας κάνεις μια πιο ακριβείς ανάλυση του lounge στην Frankfurt? Όχι, γιατί οι συμφορουμίτες μείνανε με λάθος εντύπωση:xmas_cheesygrin:

 

[taver]

Καλά όλα αυτά άλλα μήπως να μας κάνεις μια πιο ακριβείς ανάλυση του lounge στην Frankfurt? Όχι, γιατί οι συμφορουμίτες μείνανε με λάθος εντύπωση:xmas_cheesygrin:

Από ΑΥΤΟ το lounge νομίζω μείνανε με τη σωστή εντύπωση... Το άλλο, τώρα, στην επιστροφή, είναι άλλο θέμα.... (Κι εν πάσει περιπτώση, γράψε κι εσύ τίποτα για τα διαδικαστικά... μόνο τα καλά θα γράφεις? Ε? Ε? Ε? :xmas_cheesygrin

 

[meli]

Α,πουλακια μου,οργανωμενο το εγκλημα βλεπω....:xmas_biggrin:

 

[kalspiros]

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ

Αρχικά οι διαθέσεις είναι αγνές. Αναζητούμε δικαιολογίες (πως κάνουμε οι Έλληνες όταν καταλαβαίνουμε πόσο Έλληνες είναι και τα αποδίδουμε στην Τούρκικη κατοχή? Έ, έλα γεια σου). Εφ’ όσων, μη γελιόμαστε, αυτό που βλέπουμε από την πόλη ως τώρα είναι άσχημο χωρίς χαρακτήρα και παράδοση, έ δεν ευθύνεται η χώρα. Η πόλη του Τόκυο είναι μια καινούρια πόλη χτισμένη πάνω στα εδάφη δύο τρομερών καταστροφών (WWII και ο σεισμός του 1923). Οι Γιαγιάδες του Τόκυο πιθανότατα να γνωρίζανε άλλη πόλη και να μπορούσαν να μας διηγηθούν την τότε αυθεντικότητα. Εγώ δεν μιλάω Γιαπωνέζικα, εσύ Κώστα? Ούτε εσύ (καλά εδώ εσύ δεν μπορείς ούτε καν να φας με chopsticks!!). Ωραία! Τόκυο χωρίς τις γιαγιάδες ίσον μαύρο χάλι!!..
Μέχρι να φτάσεις εσύ ένδοξε ταξιδευτή μου στο Ueno (ή στο Tokyo station εξαρτάται από το τρένο που θα πάρεις από την Narita (Keisha (όχι αυτή είναι μια sugababe) Keisei για Ueno και N’EX για Tokyo Station)) θα φτάσεις στα πρώτα σπίτια! Ο ενθουσιασμός σου είναι έκδηλος! ΝΑΙ κατάφερες την δωδεκάωρη πτήση σου χωρίς να αναγκαστείς να βγεις για τσιγάρο (ή πούρο ή αμφιταμίνες..) στο φτερό παριστάνοντας τον ερωδιό και τώρα βρίσκεσαι στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου! Εκείνη με την λευκή σημαία και τον κόκκινο κύκλο! Και μπαίνεις στον αστικό ιστό και σου πέφτουν τα μούτρα. Η εικόνα φίλε μου είναι άσχημη. Αυτές οι κολώνες ηλεκτρισμού με τα άπειρα καλώδια είναι απωθητικές, οι κεραίες τηλεόρασης χειρότερες από την θέα στην ταράτσα πολυκατοικίας στο Γαλάτσι, τα σπίτια κάτι προχειροκατασκευές με μαύρες (τσίγκινες?) οροφές και τα στενάκια τόσο στενάκια όπου οι κολώνες που λέγαμε και τα καλώδιά τους, σου καταστρέφουν τα πάντα. Η διάθεση όμως παραμένει εύχαρη! Ueno και μετά τρένο για Shibuya όπου βρίσκεται και το ξενοδοχείο (μιλάμε για πραγματικά την άλλη άκρη της πόλης αλλά το μετρό μας εξυπηρετεί καθώς η αγαπημένη Ginza line μας πάει εκεί χωρίς ούτε καν ανταπόκριση).
Κεφάλαιο Μετρό (χοχοχο (χριστουγεννιάτικο)): έχουμε βαγόνι για γυναίκες, βαγόνι με χαμηλό κλιματισμό, μέσα στα βαγόνια υπάρχουν ειδικές θέσεις για ΑΜΕΑ, εγκύους και ηλικιωμένους οπού γύρω τους κρέμονται κίτρινα χερούλια τα οποία μας ενημερώνουν ότι γύρω τους τα κινητά μας πρέπει να είναι κλειστά! Στο υπόλοιπο βαγόνι μπορείς απλώς να τα έχεις σε silent mode για να μην ενοχλείς! Στις αποβάθρες όλων των σταθμών υπάρχουν σηματοδοτημένες οι θέσεις στις οποίες ανοίγουν οι πόρτες των βαγονιών. Από αυτές τις θέσεις ξεκινάνε οι ουρές αναμονής για το τρένο. Γιαπωνέζοι σε δυάδες περιμένουν στωικά.

(εξαίρεση!!!!). Σε μεγάλους σταθμούς και σε περίπτωση που η συγκεκριμένη γραμμή γεμίσει, υπάρχει παράλληλη γραμμή στα δεξιά όπου περιμένουν το δεύτερο τρένο ενώ όταν γεμίσει κι εκείνη υπάρχει και μια Τρίτη παράλληλη γραμμή για το τρίτο τρένο. Έρχεται λοιπόν το τρένο, η πρώτη γραμμή των δυάδων ανοίγει επιτρέποντας στο μετρό να ξεφορτώσει και όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, αρχίζουν και μπαίνουν στα βαγόνια. Όπως ίσως καταλάβατε, κατά την διαδικασία επιβίβασης, η σειρά του δεύτερου τρένου βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην ανοιχτή πόρτα. Κανείς όμως δεν κουνάει μέχρι να αδειάσει η πρώτη γραμμή. Αν μετά το τέλος της πρώτης περισσεύει χώρος για το κονσερβοκούτι μας, αρχίζει η επιβίβαση και της δεύτερης γραμμής. Θα δείτε αρκετούς Γιαπωνέζους με μασκάκι. Κρυωμένοι είναι και για να μην κολλήσουν και εσένα, σε προφυλάσσουν με αυτό τον τρόπο.
Φτάνουμε Shibuya, παρακολουθούμε την «αναπνοή» (λόγω της κίνησης των αμέτρητων πεζών επάνω στις πολλαπλές ζέμπρες κάθε που ανάβουν οι Γρηγόρηδες) του Shibuya crossing από την καλύτερη (και προτεινόμενη από την Mariath) θέση, τα Starbucks

και οδεύουμε προς το ξενοδοχείο στα 300 μέτρα από τον σταθμό. Δόξα το Θεό μέχρι στιγμής δεν χρειαζόμαστε βοήθεια από χάρτες καθώς το ξενοδοχείο είναι ευκρινώς καταγεγραμμένο στον βρεγματικό λοβό μου. Όταν όμως βαλθήκαμε να προσανατολιστούμε με τους χάρτες που βρίσκονται διάσπαρτοι στην πόλη, διαπιστώσαμε με φρίκη ότι ο Βοριάς στον χάρτη δεν βρίσκεται ποτέ στην ίδια κατεύθυνση! Με αποτέλεσμα όποια ρυμοτομική εικόνα της πόλης κι αν είχες, κατέρρεε αφήνοντάς σε μπερδεμένο και απηυδισμένο να στριφογυρνάς το κεφάλι σου σαν μελαγχολικό κουτάβι.
Το ξενοδοχείο ευπρεπέστατο, γνωριμία με τις αεροπλανικές τουαλέτες του δωματίου μου, γνωριμία με την πλήρη έλλειψη επικοινωνίας με τον receptionist και γνωριμία με την πόλη. Βγαίνουμε έξω και αρχίζουμε:

 

[ΕΡΣΗ]

Δόξα το Θεό μέχρι στιγμής δεν χρειαζόμαστε βοήθεια από χάρτες καθώς το ξενοδοχείο είναι ευκρινώς καταγεγραμμένο στον βρεγματικό λοβό μου. Όταν όμως βαλθήκαμε να προσανατολιστούμε με τους χάρτες που βρίσκονται διάσπαρτοι στην πόλη, διαπιστώσαμε με φρίκη ότι ο Βοριάς στον χάρτη δεν βρίσκεται ποτέ στην ίδια κατεύθυνση! Με αποτέλεσμα όποια ρυμοτομική εικόνα της πόλης κι αν είχες, κατέρρεε αφήνοντάς σε μπερδεμένο και απηυδισμένο να στριφογυρνάς το κεφάλι σου σαν μελαγχολικό κουτάβι.

Εγω παλι πως εχω την αισθηση οτι το να χανεις τον Βορρα σου συμβαινει παντου και δεν ειναι κανενα ιδιατερο χαρακτηριστικο του Τοκιο; :xmas_cheesygrin:

 

[taver]

Εγω παλι πως εχω την αισθηση οτι το να χανεις τον Βορρα σου συμβαινει παντου και δεν ειναι κανενα ιδιατερο χαρακτηριστικο του Τοκιο; :xmas_cheesygrin:

Εγώ πάλι περίμενα ότι θα σχολίαζες άλλο κομμάτι από τη συγκεκριμένη παράγραφο.... :xmas_smile:

 

[kalspiros]

Καλή μου, εγώ δεν χάνω τον Βορρά απλώς όσοι βρίσκονται κοντά μου (και τυγχάνει να με κατευθύνουν) αποπροσανατολίζονται. Τους μαγνητίζω και χάνουν τον μπούσουλα (πω πω τόση μετριοπάθεια έχω καταντήσει αηδιαστικός:xmas_cool

 

[ΕΡΣΗ]

Α! Καλα! Θα μεταβιβασω την αποψη σου αρμοδιως!:xmas_cheesygrin:

 

[kalspiros]

Εγώ πάλι περίμενα ότι θα σχολίαζες άλλο κομμάτι από τη συγκεκριμένη παράγραφο.... :xmas_smile:

Ωπ! Δεν κατάλαβα τι περιμένεις να σχολιάσουν? Την έξοχη δεξιοτεχνία σου με τα chopsticks μήπως?:xmas_cheesygrin::xmas_cheesygrin::xmas_twisted:

 

[taver]

Αρχικά οι διαθέσεις είναι αγνές. Αναζητούμε δικαιολογίες (πως κάνουμε οι Έλληνες όταν καταλαβαίνουμε πόσο Έλληνες είναι και τα αποδίδουμε στην Τούρκικη κατοχή? Έ, έλα γεια σου). Εφ’ όσων, μη γελιόμαστε, αυτό που βλέπουμε από την πόλη ως τώρα είναι άσχημο χωρίς χαρακτήρα και παράδοση, έ δεν ευθύνεται η χώρα. Η πόλη του Τόκυο είναι μια καινούρια πόλη χτισμένη πάνω στα εδάφη δύο τρομερών καταστροφών (WWII και ο σεισμός του 1923). Οι Γιαγιάδες του Τόκυο πιθανότατα να γνωρίζανε άλλη πόλη και να μπορούσαν να μας διηγηθούν την τότε αυθεντικότητα. Εγώ δεν μιλάω Γιαπωνέζικα, εσύ Κώστα? Ούτε εσύ (καλά εδώ εσύ δεν μπορείς ούτε καν να φας με chopsticks!!). Ωραία! Τόκυο χωρίς τις γιαγιάδες ίσον μαύρο χάλι!!..

Κοίτα, εκεί που πλησιάσαμε πιο κοντά σε γιαγιά, το χάσαμε στην ονοματοδοσία (περισσότερα στα προσεχώς...)

Μέχρι να φτάσεις εσύ ένδοξε ταξιδευτή μου στο Ueno (ή στο Tokyo station εξαρτάται από το τρένο που θα πάρεις από την Narita (Keisha (όχι αυτή είναι μια sugababe) Keisei για Ueno και N’EX για Tokyo Station)) θα φτάσεις στα πρώτα σπίτια!

Να παρατηρήσω εδώ...
Αν έχετε Japan Rail Pass στα χέρια σας, ο δρόμος για την πόλη είναι το Narita Express των Ιαπωνικών Σιδηροδρόμων. Ταχύτατο τρένο, αλλά πανάκριβο εισιτήριο αν πρέπει να το πληρώσεις. Συνδέει το αεροδρόμιο με μια σειρά από σταθμούς στην πόλη (ένας από αυτούς είναι και της Shibuya, όπου βρισκόταν και το δικό μας ξενοδοχείο).
Αν δεν έχετε Japan Rail Pass, οι επιλογές σας είναι στα χέρια σας. Στην Ιαπωνία δεν υπάρχει μόνο το "μεγάλο" εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, υπάρχουν ακόμη και πολλές εναλλακτικές (ιδιωτικές) σιδηροδρομικές γραμμές. Η δική μας επιλογή ήταν το Kaisei Skyliner, της εταιρίας Kaisei, που έχει δικό της ανεξάρτητο σιδηροδρομικό σταθμό στο αεροδρόμιο, και δικό της χώρο στους σιδηροδρομικούς σταθμούς Nippori και Ueno, με τους οποίους λειτουργεί δρομολόγια.
Εμείς τα εισιτήρια για το τρένο τα εκδώσαμε με πιστωτική κάρτα, και φύγαμε από το αεροδρόμιο με 0 Γιέν πάνω μας... (λάθος όπως αποδείκτηκε).

Ο ενθουσιασμός σου είναι έκδηλος! ΝΑΙ κατάφερες την δωδεκάωρη πτήση σου χωρίς να αναγκαστείς να βγεις για τσιγάρο (ή πούρο ή αμφιταμίνες..) στο φτερό παριστάνοντας τον ερωδιό και τώρα βρίσκεσαι στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου! Εκείνη με την λευκή σημαία και τον κόκκινο κύκλο! Και μπαίνεις στον αστικό ιστό και σου πέφτουν τα μούτρα. Η εικόνα φίλε μου είναι άσχημη. Αυτές οι κολώνες ηλεκτρισμού με τα άπειρα καλώδια είναι απωθητικές, οι κεραίες τηλεόρασης χειρότερες από την θέα στην ταράτσα πολυκατοικίας στο Γαλάτσι, τα σπίτια κάτι προχειροκατασκευές με μαύρες (τσίγκινες?) οροφές και τα στενάκια τόσο στενάκια όπου οι κολώνες που λέγαμε και τα καλώδιά τους, σου καταστρέφουν τα πάντα. Η διάθεση όμως παραμένει εύχαρη! Ueno και μετά τρένο για Shibuya όπου βρίσκεται και το ξενοδοχείο (μιλάμε για πραγματικά την άλλη άκρη της πόλης αλλά το μετρό μας εξυπηρετεί καθώς η αγαπημένη Ginza line μας πάει εκεί χωρίς ούτε καν ανταπόκριση).

Να συμπληρώσουμε εδώ (στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα) ότι:
1. Στην πραγματικότητα δεν έπρεπε να πάρουμε το μετρό. Στο Τόκυο, η πιο χρήσιμη γραμμή είναι η JR Yamanote Line (κάτι σαν υπέργειος προαστιακός), θα μας πήγαινε στον προορισμό μας σε 15-20 λεπτά αντί για τα 28 περίπου που έκανε το μετρό...
2. τα μηχανήματα που εκδίδουν εισιτήρια μετρό δέχονται μόνο μετρητά στο τοπικό νόμισμα. Ευτυχώς μέσα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ueno υπάρχει και ένα ανταλλακτήριο....

Κεφάλαιο Μετρό (χοχοχο (χριστουγεννιάτικο)): έχουμε βαγόνι για γυναίκες, βαγόνι με χαμηλό κλιματισμό, μέσα στα βαγόνια υπάρχουν ειδικές θέσεις για ΑΜΕΑ, εγκύους και ηλικιωμένους οπού γύρω τους κρέμονται κίτρινα χερούλια τα οποία μας ενημερώνουν ότι γύρω τους τα κινητά μας πρέπει να είναι κλειστά! Στο υπόλοιπο βαγόνι μπορείς απλώς να τα έχεις σε silent mode για να μην ενοχλείς!

Ξέχασες το σημαντικότερο: Ποιό μετρό? Στο Τόκυο δεν υπάρχει ένα Μετρό... Υπάρχουν 3. Τo Τοκυο Μετρο λειτουργεί μια δεκαριά γραμμές, με τους αντίστοιχους σταθμούς. Συμπληρωματικά σ' αυτό, λειτουργεί το TOEI, ένα δεύτερο υπόγειο δίκτυο με άλλες γραμμές, άλλους σταθμούς και άλλα εισιτήρια (μετεπιβίβαση γίνεται μόνο σε κάποιους σταθμούς, και υπό προϋποθέσεις υπάρχουν και συνδυαστικά εισιτήρια). Και παράλληλα μ' αυτά, ο περισσότερος κόσμος μετακινείται με τις γραμμές του JR ("προαστιακός" με πολύ συχνά δρομολόγια, πολλά μέσα στο κέντρο της πόλης)

Σε μεγάλους σταθμούς και σε περίπτωση που η συγκεκριμένη γραμμή γεμίσει, υπάρχει παράλληλη γραμμή στα δεξιά όπου περιμένουν το δεύτερο τρένο ενώ όταν γεμίσει κι εκείνη υπάρχει και μια Τρίτη παράλληλη γραμμή για το τρίτο τρένο. Έρχεται λοιπόν το τρένο, η πρώτη γραμμή των δυάδων ανοίγει επιτρέποντας στο μετρό να ξεφορτώσει και όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, αρχίζουν και μπαίνουν στα βαγόνια. Όπως ίσως καταλάβατε, κατά την διαδικασία επιβίβασης, η σειρά του δεύτερου τρένου βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην ανοιχτή πόρτα. Κανείς όμως δεν κουνάει μέχρι να αδειάσει η πρώτη γραμμή. Αν μετά το τέλος της πρώτης περισσεύει χώρος για το κονσερβοκούτι μας, αρχίζει η επιβίβαση και της δεύτερης γραμμής.

Έχω την εντύπωση (μπορεί να κάνω και λάθος) ότι το σύστημα αυτό εφαρμόζεται μόνο σε τερματικούς σταθμούς, για να μπορεί κάποιος να περιμένει το επόμενο τρένο που αναχωρεί, ώστε να εξασφαλίσει θέση καθήμενου....